Haylee's Point of View
"Saan ang punta, Haylee?" nilingon ko si Jamaica na kakadating lang galing sa kung saang lupalop ng mundo. "Bihis na bihis, ah? Date ba? Date kayo ni Dwayne?" pinaikot niya sa kamay ang straw ng iniinom niyang juice na nabibili sa labas habang nakangisi.
"Hindi. Sa kumpanya ang destinasyon ko." inayos ko ang fitted shirt na suot ko saka ang pencil skirt. Medyo hindi ko sanay ang ganitong suot pero sige lang, build the confidence.
"Bakit? Nagtatrabaho ka na ba?" inilapag niya ang baso at nagpameywang.
"Tutulong lang ako, ilang araw na lang ang ILC sa US at mukhang pressured sila sa alak, e. Malay mo, makatulong itong ganda ko." bigla siyang nasamid sa sarili niyang laway at pinanlakihan ako ng mata, hindi makapaniwala. "Tarantado, 'wag mo akong tignan ng ganiyan. Maganda talaga ako."
"Sige, tatanggapin ko 'yan basta mana ka sa'kin." nginiwian ko na lang siya at isinuot ang sapin ko sa paa. "By the way, ano namang gagawin mo doon? Pang math ka, malayo naman iyon sa paggawa ng alak, ano 'yon? Ime-measure mo 'yung likido?"
"'Wag ka ngang umepal, malay mo may mailabas akong hidden talent ko. At saka wala naman akong gagawin dito sa bahay." tumayo na ako at tinignan ko pababa ang katawan ko. "Ayan, okay na!"
"Teka, what the freak?! Is that a hickey?!" nanlalaki ang mga mata niya habang itinuturo ang kung ano sa leeg ko. "What the fuck? Masyado kayong pahalata, may mga bata dito!" mapanloko siyang napangisi habang nakatakip ang kamay sa bibig.
Nagtataka akong humarap sa salamin at tinignan ang leeg ko. At iyon na lang ang pagsampal ko sa salamin at inilapit pa ang mukha.
Gagong Dwayne, nag-iwan ng marka sa leeg ko!
"Dwayne, akala ko ba inaantok ka na? Dinapuan na ako ng antok," inaantok na wika ko sa kaniya. "Tulog na,"
"I feel like a vampire right now. I can't sleep." natawa ako ng mahina.
"Kailangan mo ba ng dugo para makatulog?" pagbibiro ko pa kahit pumipikit na ang mga mata ko.
"Why? Are you willing to give your neck to me for blood?" lumapit siya sa akin at matalim na tumingin sa leeg ko.
"Tsk, matulog ka na nga lang. Literal na vampire ka na sa itsura mo, oh, gusto mo lang ng yakap, e." I opened my arms for a hug. "Inaantok na ako, bilisan mo." nagmulat ako ng mata nang hindi maramdaman ang yakap niya.
"Dwayne-Ay!" dumeritso siya sa leeg ko at sinipsip iyon. "Dwayne!" medyo mahapdi pero nang dinama ko ang labi niya ay may kung anong sumilab sa loob ko. "Dwayne, h-hoy!"
Nang kumalas ang labi niya ay nakangiti siyang tumingin sa akin.
"There," nagtaas baba ang kilay niya at napalitan ng ngisi ang ngiti niya. Napa-upo ako sa pagkakahiga at hinawakan ang sariling leeg.
"Anong ginawa mo?!" umupo din siya at lumapit sa mukha ko.
"Why? Does it hurt?" mapanloko siyang tumingin sa leeg ko na kunwaring nag-aalala. "Heads up," Dahan-dahan kong iniangat ang ulo ko. Wala pang ilang segundo nang maramdaman ko ulit ang pagdampi ng labi niya.
"D-Dwayne-hmp!" hinampas ko siya ng paulit-ulit. "Mahapdi. Bampira ang peg, matulog ka na nga!"
Tumawa lang siya at nahiga na ulit. Hinawakan ko ang leeg ko at hinimas himas iyon. Nakatayo pa ang mga balahibo ko, hindi ko alam pero nakaramdam ako ng kaba, jusko!
Nadinig ko ang paghalakhak ni Jam, "Masyado kayong pa halata, ang kalat gaga." sinamaan ko siya ng tingin.
"'Wag ka ngang mag-isip ng kung ano ano. Tsk." umakyat na lang ako sa kwarto para kumuha ng balabal.
Pagbaba ko ay wala na si Jam sa sala at natanaw ko siyang nasa labas kasama sina Kate at Nathan na naglalaro kasama ng aso.
Dumating ako sa kumpanya at halata namang talagang abala silang lahat. Dumiretso ako sa office niya at nadatnan silang nag-uusap usap nu'ng isang lalaki na nakita ko nu'ng nakaraang araw, siya iyung mas mukhang bata at nakaupo sa tabi ng isang babae.
Nalipat sa akin ang mga mata nila. Huhu, hindi ko alam, wala naman kasi si Neat, e, mukhang may pinag-uusapan silang importante.
"H-Hi?," nahihiya akong kumaway at nag-expect ako ng masasamang tingin pero nagulat ako nang ngumiti sa akin ang dalawa, tumayo si Dwayne at nakangiti ding lumapit sa akin.
"Uhm, yeah, this is my wife by the way and she came to help. Wife, that is Mister Clark Henderson and his fiancé, Miss Celsie Valley." nahalata ko ang pagdiin niya sa salitang fiancé at mapanlokong tinignan ako.
"U-Uhm, hello. I'm Haylee, nice to meet you." lumapit ako sa kanila para makipagkamay.
Napatingin ako sa babae, maganda, makinis ang balat at sexy siyang tignan, kung hindi lang siya fiancé ng partner ni Dwayne, siguradong paghihinalaan ko talaga siya, mas higit ang ganda niya sa akin.
"Nice to meet you too, Ms. Chen. What a wonderful wife you have, Dwayne." nagngitian silang dalawa bago ako niyaya ni Dwayne na umupo din.
"So what kind of help would you like to give?" malumanay pero nakaka-intrigang tanong ng babae.
Awkward akong ngumiti at tumingin kay Dwayne pero sinenyasan niya lang ako ng isang tango. "Uhm, I don't have knowledge about liquors but if I try to just get know of it, I guess I can help in the way I can."
"Oh. Pretty impressive.. but we are running out of time. The world's biggest liquor company CEO made the contest and gave us just two weeks to create or to improve our most popular drink. We already talked about you earlier and sorry for this but can we rely some on you? Two weeks isn't enough to make a new one, we tried last week and our last one option is to improvise a drink to present." sambit niya ulit.
Natameme ako saglit, bumuntong hininga muna ako. So talagang inasahan ako ni Dwayne, natuwa ako!
"U-Uh, anything. And it's right not to make another drink. If ever that we indeed have made a drink but we are so pressured for making it, then our sweats will go to waste. You can drop some suggestions." pinili kong maging propesyonal.
"The most recently popular drink your corporation has made Mister Chen, I think we could do some improvements on it. We can add some more to it to make it outstanding." napailing ako sa loob ko at tinignan si Dwayne para sa sasabihin niya.
Para sa akin, hindi dapat iyung may pinaka magandang quality na alak ang ipa-improve, the lowest quality should.
"But it's not about being an outstanding liquor, Miss Valley." gusto kong ngumiti sa sagot niya, tama, hindi dapat. "I think, the Porgoan wine will be the worse drink ever if we add more to it. For me, it has reached its limit point. Porgoan is perfect for me because I was the one who made it for months. We can't just ruined its quality." napatitig ako sa kaniya saglit, for real? Siya ang gumawa ng wine na iyon?
"But we can't present a drink that isn't improvised." angal niya pa ulit.
Sa puntong ito ay ako na ang nagsalita. I know nothing about liquors but maybe I can add some suggestions.. like what is life is.
"We can improvise one but not that most outstanding liquor of Chen Corporation, especially that the CEO himself has made it. We should improvise the drink that has the lowest quality and make it presentable. That is what they called improvising."
Kapwa sila napaisip sa sinabi ko. Kinakabahan man pero pinakita kong confident ako sa sinabi ko. Until someone snapped.
"She has a point. Well, maybe we could just go on the way she suggested." wika ni Mister Henderson, bumuga ako ng hangin at napangiti ng palihim.
"But if we do that, we will need more time to improvise it, it has the lowest quality, right? Then we will have to improve most of it." komento ulit ni Miss Valley. Is she conflicting me?
"You has a point too. We don't have more time to argue about this, Mr. Chen, you should now decide. Four more days before the big day." nabaling kay Dwayne na nag-iisip ang mga mata namin.
"Okay, I already have decided. We go to Mrs. Chen. We can improve the Malema in such a short period of time if we help each other. We can rely on my employees," naluwagan ang dibdib ko.
"Okay.. but we will send you some of my employees, those experts will do. It's not right to give you all the responsibilities." napangiti ang dalawang ginoo.
"Okay then, let's help each other for this matter." tumayo si Dwayne at nakipagkamay, Mr. Henderson also.
"Yeah, so it's our turn to leave for now. Good luck to us."
Ilang minuto lang din ay umalis na sila. Nakipagkamay din ako at pagkalabas nila ay agad na naluwagan muli ang dibdib ko.
"Phew, kinabahan ako doon."
"Good job, wife. Pretty good huh?" inakbayan niya ako at bago pa man niya ako maisandal sa balikat niya ay nakaalala agad ako, it's about the hickey!
"Hoy! May kasalanan ka pa sa akin!" kinalas ko ang akbay at sinamaan siya ng tingin. "Hickey pala ang iniwan mo, e! Muntik na akong makalabas ng bahay na walang balabal!" napatitig siya sa akin saglit bago ngumisi. "Iyang ngising iyan, ah! Pasalamat ka at may problema pa tayo, baka hindi kita pagbigyan ngayon."
He chuckled, "Ow, sorry wife. Come here, I'll erase it." kinagat niya ang pang ibabang labi at inabot sa akin ang kamay. Tinaasan ko siya ng kilay bago hinampas palayo ang kamay.
"As if you can erase it, baka madagdagan mo pa. Nakakahiya kaya!" mang-aasar pa sana ito nang unahan ko. "By the way, kailangan na nating asikasuhin iyung alak, 'wag ka ngang puro landi." sumimangot siya.
"Okay fine. I guess I can finally have a moment with you more after this." naiiling siyang umiling at tumayo para nay kung anong tawagan doon sa desk niya. "Neat, bring the Malema wine here." nagtaka agad ako.
"Bakit?"
Inilapag niya ang telepono at bumalik sa couch na inuupuan ko. "Because we have to have a feedback of it before we decide on what to change or add. You should taste it, you can give suggestions after."
"Pero wala naman akong alam diyan."
"Maybe. But you will tell on how it should taste."
Ilang sandali lang ay bumukas ang pinto at pumasok si Neat dala ang isang bote ng wine. "Here sir." inilapag nito sa harap namin ang bote at dalawang baso.
"Thank you Neat, kamusta nga pala kayo ni Lily?" sabay nang paghablot sa bote ay ang pagtanong ko niyon. Bigla siyang namula. "Kita mo, nagbibiro lang ako. Namula agad, e." napayuko siya.
"Lalabas na po ako." natawa ako ng palihim nang mabilis siyang lumabas.
"So, tara na, tikiman na!" nagsalin ako ng wine sa parehong baso at iniangat ang mga iyon pareho. "Oh-bakit ka namumula?" agad siyang umiwas na agad ko ding hinuli ng tingin.
"The way you said that thing.. isn't appropriate."
"Ha?" ano bang sinabi-what?! "A-Ano, h-hindi naman ganu'n, e! Ibig kong sabihin, uhm titikman 'yung wine!" I narrowed my eyes at him when I realized something. "So hindi ka na talaga inosente?"
"I said so.. maybe Angelo taught me too much stuff." pinagsingkitan ko na lang siya ng mata at inabot ang wine.
"Bakit? Nagpaturo ka naman?" ngumiwi siya at kinuha ang inaabot ko.
"Maybe yes? You know, in my time, I shouldn't be innocent anymore especially that I have a wife. I am a bit disappointed because I am still innocent when we had our first honeymoon." ngumisi ulit siya, ako naman ang namula.
"T-Tsk!" napalagok ako diretso sa wine without knowing na mapait iyon, maanghang pa! "Hmm!" natawa siya sa reaksyon ko. Pinilit kong lunukin ang alak dahil wala akong makitang tissue. Ilang segundo akong napapikit.
"You should just have took a sip." umiling siya at pinaypayan ako, ang init!
"E, hindi ko naman alam, e! Ang pait, at ang anghang. Huhu." pinaypayan ko rin ang sarili ko habang kumukuha siya ng bottled water.
"Here," kinuha ko iyon at mabilis na ininom. "So how was it? Any suggestions on which to change?"
"U-Uhm, kaya siguro unti lang ang tumatangkilik kasi masyadong mapait, I mean normal namang mapait pero they will not withstand the bitterness, dagdagan pa ng anghang. Maganda naman, e. Kaso nagsama sila. Mas maganda kung bawasan 'yung pait at palitan ng sweetness 'yung anghang."
"Only ordinary liquors have the taste of sweets, are you sure?"
"'Di ba sabi mo, hindi naman kailangang maging outstanding? So du'n na sa ordinaryo, extra-ordinaryo!" nag thumbs up ako.
"But bitter and sweet taste, how is that possible?"
"You know, parang ano siya, uhm," napahawak ako sa baba at nag-isip. Biglang lumipad ang isip ko sa kung anong mga naranasan ko. Mula nu'ng namuhay ako sa maling pangangalaga ng mga magulang namin, kung paano ako namuhay sa kasinungalingan ng ilang taon, at kung paano ako maghirap, mapapait na alala at karanasan ang mga iyon. Pero tinignan ko ang sarili ko ngayon. Namumuhay sa katotohanan, namumuhay na masaya at walang pangamba, parang ang sweet lang dahil parang fairytale na ang buhay ko ngayon. Tugma siya sa bitter and sweet, right?
"Uhm?" ngumiti ako sa kaniya at tumayo sa couch. Naglakad lakad ako na para bang professor.
"Pwede ding ganito, pait muna ang matitikman sa una pero sa paglunok, tamis na." his lips formed into a smile but his brows furrowed out of curiosity, his face glow with full of amusement.
"And why is that? Interesting,"
"Itulad mo siya sa akin. See? I lived with full of lies and with untrue people before, I suffered because of those lies, lies tastes bitter pero tignan mo 'ko ngayon? Finally having my sweet fairytale. You wouldn't taste sweetness when you didn't tasted the bitterness of your path." realization was drawn in his face with amusement.
"Wow, wife. I didn't expect that you'll bring the taste of life in the wine. My wife is just wonderful, as always." tumayo siya at lumapit para hagkan ako sa likod. "What will ever happen if I didn't accept your help?"
"Bilib ka na naman?" nginiwian ko siya kunwari at tumingin sa glass wall.
"You're always making me amazed."
"Pwede din namang itulad sa sarili mo, e. Malungkot ang buhay mo noon, cold ka kahit gwapo ka, mukhang kulang ka pa sa aruga ng magulang, tapos mag-isa mo lang naaalagaan si Nathan, you tasted bitterness of life before didn't you? Pero tignan mo ngayon, ikaw na ang nagbibigay ng sweetness at syempre nabibigyan din kita, 'no. Let's make the wine as the way to make people realize that without bitterness, they'll never taste the sweetness of life." hinawakan ko siya sa pisngi. "Baguhin natin ang wine na iyan at gawing isang napaka ordinaryo pero kapag nakita ng mga tao, maaalala nila ang mga katagang magmumulat sa kanila."
"Yeah, right. Oh damn, what will I do if you're not in my life right now? It's really meant to be." he kissed my temple. "You're great, my wife is just great."
"Alam ko, hehe." he then pinched my nose and tighten the hug as we both looked on those buildings outside. "I love you, Dwayne."
"I love you too, Haylee."
---
Astrid Manunulat
The great contest is coming, would they make it?