SIMON POV:
It's been 2 years since Zhiel passed away. There's still heartaches I feel inside.
"What if di nalang kita nilapitan noon? For sure andito kapa," I sighed while my tears keeps on falling.
I'm here in my car habang pinatugto ko ang kantang Kabilang Buhay by Bandang Lapis. Papunta kasi ako ng sementeryo para dalawin si Zhiel.
KABILANG BUHAY
by: Bandang Lapis
Masasayang mga araw na kasama kita
Paglalambing at kulit mo na hindi nakakasawa
Punong-puno ng ligaya ang ating pagsasama
Na parang wala nang sisira ng lahat
Bakit pa dumating ang oras na ito?
Nabalitaan ko na wala ka na
Hindi ba't sabi mo hindi mo ko iiwan?
Hindi papabayaan na ako'y mag-isa
Hindi ba't sabi mo sabay tayong tatanda?
Bakit bigla ka na lang nandiyan sa kabilang buhay?
Paano na ang lahat? Paano na ako, tayo?
Hindi ba't sinabi mo sa akin na sabay tayong mangangarap?
Bakit bigla kang lumisan nang hindi man lang nagpaalam?
Isang malamig na hangin ang yumakap sa akin
Parang isang pahiwatig na magpapaalam ka na
Hindi ba't sabi mo hindi mo ako iiwan?
Hindi papabayaan na ako'y mag-isa
Hindi ba't sabi mo sabay tayong tatanda?
Bakit bigla ka na lang nandiyan sa kabilang buhay?
Hindi ba't sabi mo hindi mo ako iiwan?
Hindi papabayaan na ako'y mag-isa
Hindi ba't sabi mo sabay tayong tatanda?
Bakit bigla ka na lang nandiyan sa kabilang buhay?
Nang matapos ang kanta, bigla nalang akong napahagulgol dahil di ko parin matanggap na patay na siya. Kahit na paulit-ulit kong sabihin sa aking isipan na patay na siya, nasa langit na siya, wala paring silbi ang mga iminumungkahi ko. Wala na ang babaeng laging nagpapasaya sa akin. She let me feel the best feeling that a person must have experience. I miss her laugh, voice, smile, her face, her smile, and all. I want her presence. I want my sunflower back.
Sa katagalan ng byahe ko nakarating ako sa sementeryo. Inilagay ko kaagad ang bulaklak na dala ko at sinindihan ang kandila.
"My dear, kumusta kana. I'm here, ang daming nangyari na sa buhay ko pero alam mo ang hinding-hindi ko makakalimutan, ikaw lang. Miss na miss na kita," I uttered while pinipigilan ang luha.
"Sorry my dear ha, ilang ulit ko nang sinabi sayo na di na ako iiyak pero di ko parin kasi mapigilan. Ang sakit parin kasi, di ko parin matanggap na wala ka. Sinisisi ko sa sarili ang pagkawala mo. My dear sana napatawad mo na ako ha, promise my dear di talaga ako nagloko sa mga panahon na yon sadyang plinano talaga iyon ng aking ama. Gusto niya kasi na paghiwalayin tayo pero alam mo na, ang tatag natin. Siguro ang strong natin ngayon kong buhay kapa," tumulo ang aking luha kasabay ng pagpatak ng ulan.
Di parin ako umaalis sa kinauupuan ko kahit na mabasa man. Feel ko rin kasing magpaulan dahil sa sakit na narararamdaman.
"Madali ka mang kinuha ng panginoon, ikaw parin ang pinakaswerteng nangyari sa buhay ko," I continued.
"Ang ulan na my dear, kailangan ko na sigurong umuwi pero baka iiyak ka pa. My dear, pinapangako kong ikaw lang ang huling babaeng mamahalin ko at kung sakaling panain man ako ng kupido, handa akong pumunta dito araw at gabi para magpaalam sayo. Pero kung ayaw mo talaga syempre di ko narin ipipilit," patawatawa kong saad sa kanya.
"Oo nga pala my dear, wag kang mag-alala sa akin ha. Bumalik na ako sa bahay ko. Pero yung kompanya, di parin kasi ako handa na umupo at babalik doon. Ang sakit lang masilayan ang upuan kong saan ka umupo dati na may pasilay-silay kapang nalalaman. Hahaha akala mo siguro di kita napansin," saad ko sa kanya bago ako natahimik.
"Tayo ay pinagtagpo talaga my dear kaya lang di tinadhana dahil sa mga pangyayaring di natin inaasahan. If I could just bring back the past, I would surely be the best man," I uttered.
"At kung magkikita man tayo ulit sa kabilang buhay, pipiliin ko nang maging mahirap at makasama ka. Kahit sa simula't sapol my dear ang pagiging mayaman ay di talaga nakakapagpasaya sa akin. Di ko makikita ang tunay na kasiyahan sa pera. Ikaw ang tanging babae ang nagpapatunay sa akin na hindi mapapantayan ng pera ang pagmamahal. You are always be the best. You are the one and you are my life. Pero ngayon, I look like buhay pero patay na patay na ako sa kaloob-looban," I still cried while talking to her tomb.
"Nahh, may bagyo ata my dear, uuwi na ako ha. MAHAL NA MAHAL KITA ZHIEL. SOBRANG MAHAL NA MAHAL KITA. May we both see each other in the next life or may our path crosses again, when reincarnation is real," I uttered and stand up para umalis na.
Inilagay ko sa kahon ang letter na ginawa ko para sa kanya.
May kahon kasi doon na nilalagyan ng sobre, I don't para saan yun. Para siguro sa mga nag-aalay ng donation para sa pagpapalinis ng sementeryo.
"Di mo man ito mabasa atleast alam ng langit kung gaano kita kamahal," I uttered and leave.
Agad akong pumasok sa kotse ko at doon ko binuhos ang aking mga luha.
Humagolgol at nakaiyak lang ako ng walang mga salitang sinasambit dahil sakit. I'm honestly tired of being hurt like this pero nagmahal lang naman kasi ako e'.
Pinatugtog ko ulit ang music kanina. Gusto ko kasi umiyak pa para lahat maubos at mabuhos ko na. Gusto ko na maalis ang tinik na nararamdaman ko. It's really hard to move on.
In another life I will be your man. I may not be rich as what I am today but you will still be the lucky girl I wanted to have. Or maybe I am wealthy as what I am now, but I am willing to sacrifice my happiness or earthly things to have you. Among all, I'll still choose you. This is how I'm inlove with you Zhiel.
MAY GOD ALWAYS BE WITH YOU WHEREVER YOU ARE NOW. I LOVE YOU.
ALL RIGHTS RESERVED
CEBU PH
unlovedqueen11