Hello , valla çok özlemişim yazmayı södöwlslşas
Nasılsınız ?
Keyifli okumalar ?
<3
Ulaşılması en zor şeyin sevgi olduğunu düşünürdüm eskiden.
Ona ulaşman için çabalaman gerekirdi , koşmalıydın , düşmeliydin , yaralanmalıydın , ödün vermeliydin kendinden sürekli.
Büyüdüğüm aile koşulsuz bir sevginin olmayacağını öğretmişti bana .
O yüzden Asrın'nın sevgisine ilk başlarda bir anlam verememiştim çünkü beni sevebilmesi için ona hiçbir şey vermemiştim .
Asrın tanıştırmıştı beni koşulsuz sevgiye , buna alışmamı ise gerçek ailem sağlamıştı .
Hemen yan tarafımda oturan Poyraz abim ballı ekmeği bana doğru uzattığında ağzımı büyük bir iştahla açıp beklemiştim ama ekmeği yarı yolda geriye çevirip kendi ağzına atmıştı.
Gözlerimi devirip kollarımı birbirine bağladımda kahkaha atıp , kolunu omzuma attı beni kendine doğru çekip yanağımı arka arkaya öptü.
"Elleşme be ! Küstüm ben seninle ."diyerek zorla kollarından sıyrıldıktan sonra yanağımı elimin tersiyle sildim .
"Aferin babasının canı ." gözlerimi babama çevirdim .
"Boşver sen onları , baban burada ! Bırak o götü bokluları gel sen benim yanıma "sol tarafımda oturan Rüzgar'ı yakasından kaldırıp yer değiştirmemizi sağladıktan sonra babamın yanına geçtim.
Poyraz abim elini göğsüne koyup geriye yaslandı.
"Şu an beni o kadar üzdün ki kalbim kan bile pompalayamıyor ."gözlerimi devirip babamın bana doğru uzattığı ballı ekmeği ağzıma aldım
"Teşekkür ederim babacığım ."dediğinde gülümsedi.
"Baban ölsün sana ."
Babama bakıp gülümsedikten sonra gözlerimi Asrın'a çevirdim , gülümseyerek bizi izliyordu
Benim mutlu olduğumu bilmek onu mutlu ediyordu , az ağlamamıştım babam olduğunu sandığım adam için omuzlarında .
"Anne ," dedi Rüzgar kalan son zeytini ağzına attıktan sonra .
"Zeytin bitmiş ."gözlerimi bitmiş zeytin tabağından ayırıp Rüzgar'ın önündeki tabağa çevirdim .
Tabağında neredeyse 20 tane yeşil zeytin çekirdeği duruyordu.
"Kalk al o zaman pezevenk , kolun bacağın mı yok ? Sakat mısın ? "Rüzgar gözlerini devirmekle yetindiğinde boş zeytin tabağını elime alarak masadan hızlıca kalktım .
Kalkmaz olaydım .
Gözlerimin kararmasıyla kalktığım sandalyenin başlığına tutunarak dengemi sağlamaya çalıştım ama başaramamıştım .
babam belimden tutarak engellemişti düşmemi.
Babam beni sandalyeye yeniden oturttuktan sonra , dizlerinin üstüne çökerek yüzümü avuçlarının arasına aldı .
"Güneş , babam iyi misin ? "
Gözlerim hala kapalıyken derin bir nefes alıp dudaklarımı ısırdım , gülümsedim ve gözlerimi yavaşça açarak etrafıma bakındım.
Herkes ayaklanmıştı , Poyraz abim , Yekta abim , Tan ve Asrın babam gibi benim başındayken . Rüzgar ve Cesur korkudan rengi atmış annemi kendine getirmeye çalışıyorlardı.
Tekrar derin bir nefes alarak kurumuş dudaklarımı ıslattım .
"Güneş ,"babam yeniden bana seslendiğinde annemden ayırdığım gözlerimi babama çevirdim.
"İyiyim ."dedikten sonra burnumun ucunu elimin tersiyle kaşıdım .
"Çok hızlı kalktım başım döndü sadece ."emin olmak istercesine gözlerime bakan babama bakarak başımı salladım .
"Gerçekten ."herkes kalktığı sandalyesine geri dönerken . Hazar abim annemin yanından ayrılıp bana doğru yaklaştı ve hafifçe eğilerek kollarını belime sardı .
Başını yavaşça göğsüme yasladıktan bir süre sonra gözlerini gözlerime çevirdi ve bir süre öylece kaldı ve gülümsedi .
O an aklından geçen şeyleri sormayacaktım .
Yanağımdan makas alıp ayağa kalktıktan sonra masaya döndü .
"Benim çıkmam gerekiyor , görüşürüz akşam." hızlıca önüne döndükten sonra arkasına bakmadan evden çıktı .
O an aklından geçenleri sormayacaktım .
Çünkü biliyordum .
Diğer herkes gibi.
***
"Abla hadi ! " saatlerdir odamın kapısında bekleyip söylenen Rüzgar'ın söylenmelerine karşı gözlerimi devirdikten sonra aynada son kez kendime bakıp siyah kol çantamı koluma geçirdim.
Rüzgar'ı daha fazla sinirlendirmek için ağır adımlarla odanın kapısına ilerledikten sonra kapı kolunu aşağı doğru indirip kapıyı açtım. Yere oturmuş duvara yaslanmış bir şekilde beni bekliyordu , dizinin üstünde de Cafer vardı .
"Sonunda be ! "dedi Rüzgar dizinin üstünde duran Caferi eline alıp ayaklandıktan sonra .
Beni baştan aşağıya süzdükten sonra cebindeki telefonu çıkarıp kulağına götürdü .
"Bir dakika abla ."dedi serseri bir havayla burnunu çekerken .
"Polisi arıyorum , bu kadar güzel olman yasadışı ."güldüğümde , gülümseyerek telefonu kulağından çekti ve cebine koydu .
"Kimse yok evde , Cafer'i nereye
bırakacağız ?"
"Bizimle gelse ."
"Abla saçmalama kaplumbağayla mı gezeceğiz ? "haklı olduğunu bildiğimden başımı sallayarak Cafer'i elime aldım ve odamın kapısını açıp yere bıraktım.
"Hoşçakal oğlum , sakın ezdirme kendini , mecazi olarak söylemiyorum bunu ! "odanın kapısını kapattıktan sonra merdivenlerden aşağıya inerek evden çıktık .
"Nasıl kaza yapmış ? "dediğimde gözlerini gözlerimden çekip yere odakladı ve omuz silkti .
"Bilmiyorum ki . Ablanı getirir misin dedi bana sadece . "başımı sallayarak kollarımı birbirine doladım .
"Geldi taksi ! "Rüzgar bahçeden alelacele çıkıp taksiye doğru ilerlemeye başladığında arkasından bende ilerledim.
Cenk bir şeyler çeviriyordu ve her ne çeviriyorsa buna Rüzgar'ı alet ediyordu .
Taksinin ön kapısını açmaya çalıştığında kolunu tutarak onu durdurdum .
"Rüzgar , işin doğrusunu söyleyecek misin bana ? " başını öne eğdiğinde çenesinden tutup yukarı kaldırdım .
Ellini saçlarının arasından geçirip sesli bir nefes verdi ve arabanın kapısına yaslandı.
"Abim iyi , kaza falan yok ortada . Beni aradı ablanla konuşmam lazım bir şekilde ikna et attığım konuma getir onu dedi . Bende senin böyle ikna olacağını düşündüm ."
"Evde kimse yok , neden evde konuşmuyoruz ki ? "dediğimde bilmiyorum anlamında dudaklarını büzdü .
"Abla , ben daha fazla seni üzmesin artık barışın istediğim için yalan söyledim sana ."
Taksi kornaya arka arkaya bastığında taksinin arka kapısını açtım.
"Gidip öğrenelim bakalım ne konuşmak istiyormuş ." Rüzgar başını sallayıp taksinin ön kapısını açtığında ikimizde bindik taksiye.
Rüzgar'ın taksiciye verdiği adrese doğru ilerliyorduk .
Ne diyeceğini merak ermiyordum . Muhtemelen beni kıracak bir çok şey kurmuştu kafasında .
Beni sevmek zorunda olmadığını biliyordum ama beni sevmek zorunda olmaması beni sürekli incitebileceği anlamına gelmiyordu.
Çocukluğumda yaşadığım sevgisizlikten kaçmaya çalışırken Cenk koca bir duvar gibi önümde duruyordu ve sevgisizliği hatırlatıyordu.
Alay edebiliyordu rahatça yaşadıklarımla .
Bu da Shakespeare'nin 'yarayla alay eder yaralanmamış olan ' sözünü kanıtlıyordu .
Titrek bir nefes alıp başımı arabanın camına yasladım , Haziran ayının ortalarında olmamıza rağmen bugün hava kapalı ve rüzgarlıydı .
"Geldik abicim ."taksici bir kaç deponun olduğu ıssız bir alanda durmuştu , gözlerimi Rüzgar'a çevirdim cüzdanından çıkardığı parayı taksiciye uzattığında ikimizde taksiden indim .
Yeni yeni yağmaya başlayan yağmur , etrafı ıslatmaya başlamışken Rüzgar üzerine giydiği oduncu gömleğini çıkarıp omuzlarımın üstüne koydu .
"Geleceğini düşünmemiştim ."Cenk'in sesini duymamla arkaya doğru döndüm , yağmurun altında sırılsıklam bir şekilde bana bakıyordu.
"Senin aksine önyargılarımın kölesi değilim ben , insanların birbirlerinden farklı olabileceklerinin farkındayım ."başını geriye atarak kahkaha attığında kaşlarımı çattım .
Kahkaha atmayı bir kaç saniye içinde bırakıp ciddi bir ifade takındığı gözlerimi Rüzgar'a çevirdim o da benim gibi aynı şaşkınlıkla bakıyordu Cenk'e .
Duygu değişimleri fazla hızlıydı .
"Söylesene ,"
"Ne söyleyeceğimi düşünüyordun buraya gelene kadar . Artık gerçekleri görebiliyorum Güneş , sen onun gibi değilsin beni affet abi kardeş olalım mı ? "diyerek gözlerini gözlerime diktiğinde yerinden çıkacakmış gibi atan kalbimi es geçmeye çalışarak başımı iki yana salladım .
"Ben senin kardeşin olmayı saçlarımla alay ettiğin gün attım kafamdan Cenk . "gülümsedi
"Peki sen ? "dedim merakla kaşlarımı çatarken , dolan gözlerimi gizlediği için yağan yağmura teşekkür etmeliydim bir ara .
"Sen ne zaman attın kafandan benim abim olmayı ? "afallamıştı sanki gözlerini üzerimden çekip etrafı süzdü , verecek bir cevap arıyordu beyninin içinde ama önyargıları dışında onu destekleyecek hiçbir şeyi yoktu .
"Başka bir kardeşe ihtiyacım yoktu benim , o yüzden senin abin olmayı düşünmedim bile."dediğinde başımı salladım .
"Konuşma bitti o zaman ."gözlerimi elimin tersiyle silip Rüzgar'a döndüm .
"Bitmedi Güneş ! "duyduğum metal sesiyle önüme döndüm . Cenk elinde tuttuğu silahı bana doğru tutuyordu , silahın namlusu göğsüme tutulmuşken , Cenk gözlerimin içine bakıyordu .
"ABİ ! "Rüzgarın bağırışıyla bana kenetlediği gözlerini Rüzgar'a çevirdi .
"Abi , indir onu ! "titreyen sesiyle konuştuğunda Cenk ona bir kaç saniye baktı ve gözlerini yeniden bana çevirdi .
"5 ay önce Roma'da gittiğim bir psikiyatrist bana çoklu kişilik bozukluğu diye bir şeyimin olduğunu söyledi ,"dedi istifini bozmadan .
"İçimde benden başka biri varmış ,
bir şeytan ."güldü .
Yaptığı tutarsız davranışlar zihnimde dolaşırken yutkudum .
Bazen bana karşı iyi olması destekliyordu bunu .
Ama neden sadece bana karşıydı bu ?
"Doktor o kötü yanımı herkesin göremeyeceğini söyledi ."dedi sessizce .
"Bana zarar veren insanlar görebilirmiş onu ."
"Ben sana zarar vermedim ! "dedim sessizce , başını salladı .
"Evet ! Belki sen bir zarar vermedin , ama senin yokluğun bana zarar verdi Güneş , şimdi de varlığın verecek . O yüzden gitmelisin."
"ABİ ! "dedi Rüzgar yeniden bağırarak .
"İndir silahı , abimler gelecek şimdi ablamı götürecekler söz veriyorum ."Cenk gözlerini Rüzgar'a çevirdi , bana baktığında gördüğüm nefret yıkılıdı yerini ise şefkate bıraktı .
"Olmaz ! "dedi
"Tamamen gitmeli ."
Polis arabasının siren sesleri git gide bize doğru yaklaştığında etrafına bakındı , Rüzgar'a olan şefkat duygusu yerini nefrete bırakmıştı bu sefer .
Bana doğrulttuğu silahı üzerimden çekip Rüzgar'a çevirdi .
"Cenk hayır ! "dedi bağırarak.
"Polisi mi çağırdın ? Zarar mı verecektin
bana ? "Rüzgar başını salladı .
"Rüzgar ! "çığlık sesimi duyduğunda Rüzgar gözlerini bana çevirdi susmam için işaretler verirken başımı iki yana salladım .
"Cenk , ben aradım polisi . Rüzgar aramadı senin kardeşin o sana zarar vermez ."
"Vermezsin değil mi Rüzgar ? "diyerek Rüzgar'a baktığımda başını hayır anlamında salladı .
"Sevdiklerime zarar vermeye kalkarsan veririm ."
Siren sesleri git gide yaklaşırken , Cenk önce bana sonra Rüzgar'a baktım .
Silahı ikimizin arasında gezdirmeye başladı .
"CENK BORAN , ETRAFIN SARILDI SİLAHINI YERE AT VE YERE ÇÖK ."
duyduğu anonsu ciddiye almamış gibi silahı ikimizin arasında gezdirmeye devam etti ve en sonunda Rüzgar'ın üstünde durdu .
O an her şey durmuş gibiydi .
Polisler bağırarak konuşuyordu , Hazar abimin arabasının kapısı açıldı ve abimler arabadan hızlıca inip bize doğru koşmaya başladı .
Birkaç polis onları tutmaya çalışırken duyduğum güçlü silah sesiyle yerimden sıçradım .
Gözlerimi Rüzgar'a çevirdim , o da bana ...
İkimizde iyiydik .
Gözlerimi nereye ateş ettiğini anlayabilmek için Cenk'e çevirdim .
Yerde yatıyordu .
Göğsünden yere damlayan kanlar ıslak zeminde ayaklarıma doğru süzülüyordu
***
Nası bölüm amaaa
Bölüm son sahnesini okurken heyecan yaptınız mı çünkü ben yazarken kalbim bin beş yüz attı zosldşwldşas
Cenk'in çoklu kişilik bozukluğuna sahip olabileceğini düşünmüş müydünüz ?
Sizce Cenk ölecek mi ?
Yeni bölüme kadar hoşçakalın .
Sınır /
650 oy / 260 yorum :)