ZHIEL POV:
"Mr. Dale sige na po, gusto ko po talagang magtrabaho," pagpipilit kong bulong kay Mr. Dale ng matapos na ang meeting.
I saw the CEO sitting in the chair while seriously watching his laptop.
"Ikaw, nalang magsabi kay sir Simon sige na. Mabait naman 'yan pag good mood," sabi pa ni Sir Dale at lumabas ng room.
I crossed my arms and trying to composed myself.
"Hey! Mr. Simon," I uttered loudly.
"Tang ina nito nagtataingang kawali pa," I whisper in irritation.
"HEY! MR. SIMON," I shout at di man lang siya natinag.
Lumapit ako sa table na kinaupuan niya and I hardly hit the table using my palm.
"Hey! Mr. Simon," I loudly uttered.
I saw his face na nakakatakot. Narealized kong boss pala namin ito. Patay mas lalo akong di pababalikin sa trabaho ko nito.
I saw him staring at me na parang nangangain ng tao di man lang kumibo.
"Uhm, sorry Sir," napadungo ko pa.
Umiwas siya ng tingin sa akin at nagliligpit ng gamit niya dahil paalis ng meeting room.
"Sir, you know what, you are so handsome, kaya dapat di kayo ganyan. Dapat maging friendly ka, dapat pabalikin mo na ako sa trabaho," sabay ngisi ko at humarang sa kanyang dinaanan.
He again stared at me and then narealized kong di pala to madadaan sa biro.
"Ah uhm," napatakip ako sa aking bibig.
Umalis siya sa aking harapan at di ko napigilan ang luha ko. Kaya umalis ako sa meeting room at pumasok sa elabator para makakauwi.
"Ahhhh, paano na ang pag-aaral ko. Itong kompanya lang ang makakapagpatapos sa akin. Please God help me," nahihikbi kong iyak habang nakaupo sa gilid ng elabator.
Habang nakaupo ako, biglang bumukas ang elabator at nakita ko si Sir Simon. He stared at me again. Di ko alam anong nakain ng lalaking to bakit panay titig ito sa akin. Tapos di man lang kumibo kapag kinakausap. Sarap hampasin ng dospordos.
Nagpatuloy ako sa pag-upo sa gilid at di nalang siya pinansin. Wala rin naman akong mapapala dahil ayaw naman ako kausapin. Parang pepe lang ang peg.
Hindi ako komportable na nakasabay ko ang ugok na CEO nato.
"Why are you crying?" He uttered suddenly na nakapagpapalaki ng aking mata.
Lumakas tuloy confidence ko na makakabalik ako sa trabaho.
"Mr. Simon," ngisi ko sa kanya ng malaki.
I saw him smirking at me and lumabas siya ng elebator dahil naopen na.
"Bwesit wrong timing ka naman elabtor e'. Nakakainis, edi makakausap ko sana siya. Makakbalik pa ako sa trabaho ko," bulyaw kong naiinis.
Agad akong tumakbo at sinundan si Mr. Simon the CEO out of patience.
"Hey! Mr. Simon, Mr. Simon, Mr. SIMONNNNNNN MYYYY Husbanndddd," Sigaw ko para makuha ang atensiyon niya.
Nagpatuloy parin siya sa paglalakad.
"Husbanddddd, Hey! Mr. Simonnnn," I shouted.
"Gaga, pag iyan ay napikon babalian ka niyan ng buto. Ipapahiya ka pa niyan sa maraming tao," biglang sabi ng babae sa likod ko.
"Bahala siya, di naman ako nagtatrabaho na dito. Potang CEO na iyan porket gwapo kainis. Gwapo nga demonyo naman," sabi ko sa aking kausap.
"My godd, Langgod," sigaw ko.
"Wait, nagtatrabaho ka parin? Di ka kasali?" Sabi ko sa kanya.
"Hindi, paborito kasi ako ng kapatid niya," she wink at me.
"Aytsss, edi woww, sana all," sabi ko na di makapaniwala.
"HAHAHAH, by the way do you really want to work?" She said.
"Yes, langgod. Kailangan ko ng pera, nag-aaral kasi ako e'. Pangtuition fee ko sana," sabi ko.
"Dito kana lang kaya magtrabaho sa akin. I mean sa akin, be with me wherever I go yun lang. Ako nalang magpapaaral sayo," she said na di ako makapaniwala.
"Gaga, pano yon? Gala gala with you. Swerte ko naman. Ayoko baka magiging pabigat lang ako," I uttered.
"Wait, mayaman ka pala?" I added.
"Heshhh, baka mayaman. HAHAHA, I hate my family. Pinatatrabaho ako buti nalang nalaman kong ang pagtatrabahuan ko ay kompanya ng kapatid ng greatest crush ko HAHAHA," she uttered while laughing.
"Baliw ka talaga," ani ko sa kanya.
"Haysss! I need work. Yung pagtatrabahuan ko sana ayokong makatanggap ng pera na di ko pinaghirapan," I uttered to her.
"Tara kain muna tayo sa labas, free kita para mahimasmasan yang problema mo," hinila ako ni Bianca at pumunta kami sa isang mamahaling restaurant.
"Ang mahal dito Langgod wag na," sabi ko sa kanya habang tinitingnan ang price ng menu.
"Asuss, minsan lang to. Wag mo tanggihan ang blessings," sabi niya sa akin.
Actually, di talaga ako marunong gumamit ng mga utensils kaya haysss.
Nakita ko ang mga pagkain grabe pangmayaman talaga.
"Alam mo lasi Goring—," pinutol niya ang kanyang sinabi.
"Bakit di ka kumain?" She uttered.
"Ang daming mayayaman na tao dito kasi, nakakhiya," I uttered.
"Bakit?" She uttered.
"I don't know how to use this utensils," sabay turo ko sa mga utensils na nasa plate ko.
"Talaga?" Bulong pa niya sa akin.
"Oo e'," nahihiya kong tanong.
"Pisti ka di mo sinabi mapapahiya tayo nito. Duh bahala na edi kamayin natin," she uttered na nakapagpapatawa sa akin.
I saw him na nagkakamay while eating. Halatang laking mayaman di marunong magkamay.
Nagkamay narin ako dahil kanina pa ako gutom.
"Yong ang gaganda natin tapos nagkakamay sa mamahaling restaurant, HAHAHAH," tawa pa niya sa akin.
"Pasensya na Langgod, laking mahirap to e'," I uttered.
"Sesss, okay lang iyan basta busog HAHAH," She laughed.
"Nako pagmabulunan ako nito mas lalong nakakahiya," she uttered.
Bwesit talaga tong si Bianca daming alam na kalokohan.
Nakita kong pinagtitignan kami ng mga tao nang may matandang babaeng lumapit sa amin.
"Mga eha pwede bang umupo kasama kayo," tugon niya sa amin.
Bianca looked at me na parang nagsasabing wtf.
"Opo, nanay sige lang," ako na ang nagrespond kay nanay dahil si Bianca ang sarap batukan.
"Salamat, alam niyo eha. Sa lahat ng nakikita kong mayaman kayo lang ang pinakamaganda at di maarte," sabi ni nanay na tumitingin sa aming dalawa.
"Ay nanay di po ako—," pinutol ni Bianca ang aking sasabihin.
"Ay yes, nanay. Our mom taught us to not be maarte kahit na mayaman kami," Bianca looked at me na parang nagsasabing makisabay nalang.
Ngumisi nalang ako dahil sa kabaliwan nitong si Bianca.
"Mabuti naman 'yan mga anak," sabi ni nanay sa amin.