ခ်ဳိၿမိန္ေသာ ဇနီးဆိုးေလး(အတြဲ၄) ချိုမြိန်သော ဇနီးဆိုးလေး(အတွဲ၄)

စာစဥ္ ၆၂ (၁၃-၂၅)

💖 ခ်ဳိၿမိန္ေသာ ဇနီးဆိုးေလး 💖
Book.              :  62
Chapter.          :  13 - 25
Original novel : Perfect Secret Love
Translator.       :  Goddess
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

စာစဥ္ ၆၂၊ အခန္း ၁၃။ သာမန္ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္

“ေအာ္ … ဟုတ္လား ။ ပုိင္ဂုိဏ္းခ်ဳပ္ အရင္ စမ္းၾကည့္လုိက္ေလ”

ထုိေယာက်ာ္း၏ စကားေၾကာင့္ ရီ၀မ္၀မ္၏စိတ္က ေထာင္းခနဲ ။

ဒီအကြက္သည္ကား ယေန့ည သူမ သံုးဖုိ့ ခ်န္ထားသည့္
အကြက္တည္း ။ ေနာက္ဆံုးတြင္ အဘယ္ေၾကာင့္ သူ အရင္ သံုးသြားရသနည္း ။

ဒီလုိသြားရမွာ မဟုတ္ေသးဘူးေလ ။

မဟုတ္ေသးဘူး ၊ ငါ စိတ္ကို ခုိင္ခုိင္ထားရမယ္ ။
စိတ္ကုိ ခုိင္ခုိင္ ထား … စိတ္ကုိ ခုိင္ခုိင္ထား ။

ဒီည သူမ ကုိယ့္ကိုယ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ရမည္ ။
ဒီလူကုိ သူမကို ဦးေဆာင္ခြင့္ ၿပဳေပးလုိက္လုိ့ မၿဖစ္ဘူး ..

ရီ၀မ္၀မ္ အသက္ကို ၿပင္းၿပင္းရွဴရိႈက္လုိက္ၿပီး ထုိအေပၚပိုင္း ဗလာက်င္းသြားၿပီၿဖစ္သည့္ ထိုေယာက်ာ္း၏ ရင္အုပ္အား မၾကည့္မိေအာင္ မနည္းထိန္းေနရ၏ ။ သူမလက္ေအာက္တြင္ ရွိေနသည့္ အရာကုိ ေက်ာက္တံုးၾကီး ေက်ာက္တံုးၾကီးဟု
ရႈမွတ္ေနကာ ရဟန္းတစ္ပါးလုိ စ်ာန္မေလ်ာေစရေအာင္ နွလံုးသြင္းမွတ္ေနရေတာ့ေလသည္ ။

“ၾကီးၿမတ္လွတဲ့ အရွင္နတ္ဆုိးက ဘာလုပ္မလုိ့လဲ ။ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ ေလးစားမႈ ရွိပါဦး ။ ရွင္ ဒီလိုမ်ိဳး လုပ္ရင္ေတာင္မွ လံုး၀ အက်ိဳးမရွိဘူးေနာ္ ။ က်ြန္မက လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိၿပီဆုိရင္ အဲ့ဒီလူကို ပံုအပ္ၿပီးေတာ့ကို ရင္ထဲအသည္းထဲကေန ၿမတ္ၿမတ္နုိးနုိး ခ်စ္တာ ။ က်ြန္မရဲ့ မ်က္လံုးထဲမွာ က်ြန္မရဲ့နွလံုးသားထဲမွာ သူတစ္ေယာက္ထဲပဲ ရွိတယ္ ။ တၿခားေယာက်ာ္းေခ်ာေခ်ာေလးေတြ ဆုိတာက က်ြန္မမ်က္လံုးထဲမွာေတာ့ ဖြဲနဲ့ဇကြဲခ်ည္းပဲ ။
လွတာမက္ၿပီး ညစာခက္သြားတဲ့ သူေတြထဲမွာ က်ြန္မ မပါဘူး ။ က်ြန္မက အလွေလးေတြ အရမ္းမက္ၿပီး
သိကၡာမေစာင့္စည္းတတ္တဲ့ သူလုိ့ အားလံုးက ေၿပာေနၾကေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ က်ြန္မက အရမ္းဂုဏ္သိကၡာၾကီးတဲ့သူ ပါ ... အင့္ ... ”

သူမ စကားမဆံုးေသးခင္ ေနာက္ထပ္ ၿပင္းရွလွသည့္ အနမ္းၾကီး က်ေရာက္လာကာ သူမေလးႏႈတ္ခမ္းတုိ့ ပိတ္သြားေတာ့ေလ၏ …

ငါ့ဖင္ၾကီးပဲ ဂုဏ္သိကၡာ ၾကီးေတာ့ …။

ရီ၀မ္၀မ္ သူ ့အေပၚကို ခုန္တက္ပစ္လုိက္ေလၿပီ ။

တခနအၾကာ … ဘုန္းခနဲ အသံၾကီးတစ္သံ ေပၚထြက္လာၿပီး နွစ္ေယာက္သား အေနာက္တြင္ ရွိေနသည့္ ဆုိဖာေပၚကို ၿပဳတ္က်သြားၾကေလၿပီ ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ထိုေယာက်ာ္းအား ဆုိဖာေပၚတြင္ ဖိထားေတာ့ၿပီး သူ၏မေၿဖရေသးသည့္ ၾကယ္သီးတုိ့ကို ဆြဲၿဖဳတ္ပစ္လုိက္၏ ။
အားခနဲ အသံၾကီးတစ္သံ ေပၚထြက္လာၿပီး သူ၏ ရင္ညႊန့္ရိုးကုိ ကုိက္ခ်ပစ္လုိက္ကာ အနီေရာင္အကြက္ၾကီးေတြ
ခ်န္ပစ္လုိက္ေတာ့၏ ။

ထိုေယာက်ာ္းသည္ တအင္းအင္း ညည္းညဴကာ
သူ၏ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းသည့္ မ်က္၀န္းတုိ့မွာ အလြန္အမင္း ႏူးညံ့လာေတာ့ၿပီး ေမွးစင္းလာေတာ့ေလၿပီ …

သူ၏လက္တုို့က သူမေလး ဆုိဖာေပၚကေန လိမ့္မက်သြားေစဖို့ရာ ခါးကေန ေၿပေလ်ာ့ေလ်ာ့ေလး ဖက္ေပးထားသည္ ။

“ပုိင္ ဂုိဏ္းခ်ဳပ္က ၾကည့္ရတာ အေၿပာတၿခား အလုပ္တၿခားနဲ့ တူတယ္”

ရီ၀မ္၀မ္သည္ သူမကို ထိုသုိ့ ေထ့ေငါ့လာၿခင္းကို ဂရုမစိုက္အားဘဲ
ရႈံ ့မဲ့ကာသာ ၿပန္ရြဲ ့ေလသည္ ။

“ဟီးဟီး … အရွင္နတ္ဆိုးကလည္း ေသမင္းက လက္တစ္ကမ္းေရာက္ေနတာေတာင္ မစိုးရိမ္ေနတာ
အံ့ၿသစရာေတာ့ မရွိပါဘူး ။ ရွင္က ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိၿပီးေတာ့ ရွင္ မဆြဲေဆာင္နုိင္ေသးတဲ့သူ မရွိဘူးလို့ ယံုၾကည္ထား တာကုိး ။ က်ြန္မကုိ ဆြဲေဆာင္နုိင္မယ္လို့မ်ား ထင္ေနတာလား ။
ရွင့္ကို ေၿပာၿပလုိက္မယ္ -- ရွင္ထင္တဲ့အတုိင္း က်ြန္မ ဟုတ္တယ္”

ထုိ့ေနာက္တြင္ သူမေလးသည္ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းသားတုိ့အား အၾကမ္းပတမ္း ကိုက္္ခ်ပစ္လုိက္၏ ။

မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ ႏုညက္အိစက္ေသာ ကုိယ္လံုးေလးနွင့္ နားနားကပ္ေၿပာေသာ အသက္ရွဴသံေငြ ့ေငြ ့ေလးေအာက္တြင္ ေယာက်ာ္းသားမ်ားအားလံုး အတံုးအရံုး လဲၿပိဳၾကစၿမဲ …

ေနာက္တစ္ခနတြင္ အရွင္နတ္ဆိုးသည္ သူမေလး၏ခါးသိမ္သိမ္ေလးကို ဖမ္းဆုပ္လုိက္ၿပီး မ်က္ေတာင္တစ္မွိတ္ေလးအတြင္းမွာပင္ သူတုိ့နွစ္ေယာက္ အေပၚေအာက္ ေနရာေၿပာင္းသြားၾကေလၿပီ ။

ထုိေယာက်ာ္းက နမ္းရိႈက္ဖုိ့အလုပ္တြင္ ၿပန္ရန္စဖုိ့ မေမ့သည့္
ရီ၀မ္၀မ္မွာ ေခါင္းကုိ အသာေစာင္းကာ သူ ့အနမ္းကို
ေရွာင္ပစ္လုိက္ၿပီး …

“ေၿပာၾကတာကေတာ့ ၾကီးၿမတ္လွတဲ့ အရွင္နတ္ဆုိးက မိန္းမေတြနဲ့ ခပ္ခြာခြာေနတတ္တယ္ဆုိ ။ ၾကည့္ရတာ အရွင္နတ္ဆိုးလည္း အေၿပာတၿခား အလုပ္တၿခားပဲနဲ့ တူတယ္”

ထုိေယာက်ာ္းက အမူအရာ မပ်က္ယြင္းစြာၿဖင့္ ၿပန္ေၿဖသည္ ။
“ပုိင္ ဂုိဏ္းခ်ဳပ္ … အရွင္နတ္ဆိုးကလည္းပဲ ေယာက်ာ္းထဲက ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ပါ”

ထုိေယာက်ာ္း၏ ခ်က္က်လက္က် ေၿပာလာသည့္ ထုိစကားေၾကာင့္ ရီ၀မ္၀မ္စိတ္ထဲ ေထာင္းခနဲ ၿဖစ္သြား၏ ။

“ဒါဆုိ အရွင္နတ္ဆုိး ေၿပာေနတာက … က်ြန္မအေပၚ အခုလုိ လုပ္ေနတာက ေယာက်ာ္းသဘာ၀အရ တံု့ၿပန္မိတာဆုိတဲ့ သေဘာေပါ့ေလ”

ထုိေယာက်ာ္း၏အမူအရာမွာ တခန ေတာင့္တင္းသြား၏ ။ ဘာကုိမွ ေၿပာမလာေသာ္လည္း ထုိမေၿပာလာၿခင္းကပင္ အသံတိတ္ ေထာက္ခံေနသေယာင္ ။

ရီ၀မ္၀မ္ ၿပန္ရြဲ ့ေလၿပီ ။
“အရွင္နတ္ဆုိးကုိ တစ္ခုေလာက္ေတာ့ သတိေပးပါဦးမယ္ --- တစ္ညတာ အိပ္ရံုေလာက္နဲ့ေတာ့ နတ္သက္ေၾကြအဆိပ္က ေၿပမွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္”

အခ်စ္နတ္သက္ေၾကြအဆိပ္သည္ကား နတ္သက္ေၾကြအဆိပ္၏ အဆိပ္ဘုရင္ၾကီး ၿဖစ္၏ ။ ထုိ့ေၾကာင့္ လြယ္လြယ္ကူကူနွင့္ ကုသလုိ့ မရနိုင္ေပ ။ လူနွစ္ေယာက္သည္ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္
စစ္မွန္စြာ ခ်စ္ေနၾကဖုိ့ လုိအပ္ေပသည္ ။

ထို့ေၾကာင့္ ထိုနတ္သက္ေၾကြအဆိပ္သာ တကယ္ေၿပသြားလ်ွင္ သူသည္ လူလိမ္လူညာဆုိသည့္ အဓိပၸာယ္ကို သက္ေရာက္ေစနုိင္ေလသည္ ။

သူမေလးစကားကုိ ၾကားလုိက္္ခ်ိန္တြင္ ထိုေယာက်ာ္း၏
မ်က္၀န္းတိ့ုမွာ အနည္းငယ္ အံု ့မိႈင္းလာေတာ့ၿပီး
ေအးစက္လာေလၿပီ ။

“က်ြန္ေတာ့္ကို သတိမေပးခင္ ပုိင္ ဂုိဏ္းခ်ဳပ္လည္း ကုိယ့္ဟာကုိယ္ အရင္ သတိေပးလုိက္ပါဦး ။ ဂုိဏ္းခ်ဳပ္က ဂ်ိဘုရင္ကို တကယ္နွစ္နွစ္ကာကာၾကီး ခ်စ္ၿမတ္နုိ္းေနတာဆုိၿပီး ဘာေၾကာင့္
ဒီည ဒီလုိမ်ိဳးေတြ လုပ္ေနတာလဲ”

………………………………………………………………………

စာစဥ္ ၆၂၊ အခန္း ၁၄။ ပန္းခင္းလုိ

ရီ၀မ္၀မ္ အံကုိ ၾကိတ္လုိက္ၿပီး ၿပန္ေၿဖလုိက္၏ ။
“ရွင္ ေၿပာတာ မွန္တယ္ ။ က်ြန္မ ဂ်ိဘုရင္ကို နွစ္နွစ္ကာကာၾကီးကို ခ်စ္တယ္ ၊ ၿမတ္နုိးတယ္ ။ ပန္းခင္းလမ္းကုိ ၿဖတ္ေလ်ွာက္ရမယ္ ဆုိရင္ေတာင္မွ သူ ့အေပၚထားတဲ့ က်ြန္မ နွလံုးသားက
ဘယ္ေတာ့မွ မေၿပာင္းလဲဘူး”

“ဒါေပမယ့္ ဘာလုိ့ ဒီလုိလုပ္ေနတာလဲ ဟုတ္လား ။ ရွင္က အရွင္နတ္ဆိုးေလ … နတ္သက္ေၾကြအဆိပ္
မေပ်ာက္နုိင္ရင္ေတာင္မွ ရွင္နဲ့ တစ္ခါေလာက္ေလး အိပ္လုိက္ရရင္ ဘာေနာင္တမွ မရွိဘဲ ေနလုိ့ရသြားတာေပါ့”

ခ်က္ခ်င္းလုိပင္ ထုိေယာက်ာ္း၏ မ်က္၀န္းတုိ့မွာ ေအးစက္လာ၏ ။ သူမေလးအား ၀ါးၿမိဳပစ္ခ်င္သည့္အလားနွယ္ စူးစူးစုိက္စုိက္ ၾကည့္ေနမိ၏ ။

သူမေလး ေၿပာသြားသည့္ စကားတုိင္းတြင္ သူမေလးသည္
ဂ်ိရိႈ ့ရန္အား ဟုိးအေ၀းကေနသာ လွမ္းေငးၾကည့္နုိင္သည့္ နတ္ဘုရားတစ္ပါးသဖြယ္ ၿမတ္ၿမတ္နုိးနုိး သေဘာထားေနၿခင္း
ၿဖစ္ၿပီး အားလပ္ခ်ိန္မွာေတာင္မွ မထိရက္မကုိင္ရက္သည့္ ပန္းပြင့္ေလးသဖြယ္ သေဘာထားေနၿခင္းပင္ ….

သူမ အရင္တုန္းက သူ ့အေပၚ ၿပဳခဲ့သမ်ွ အရာအားလံုးမွာ ေယာက်ာ္းေခ်ာေလးေနာက္ လုိက္ၾကည့္လုိသည့္ သေဘာသက္သက္သာပဲလား … ။

ဟုိအရင္တုန္းကေရာ … ။

သူမသည္ ဖိန့္ဖိန့္တုန္ဂုိဏ္း၏ ေခါင္းေဆာင္ေလးတစ္ေယာက္
ေယာင္ ေဆာင္ကာ အဇူရာထဲ ခုိး၀င္ခဲ့ၿပီး သူ ့နားနား မရမက လုိက္ကပ္ခဲ့သည္ကလည္း ဒါေၾကာင့္ပဲလား ။

ဒါေၾကာင့္မို့ပဲ သူနဲ့ တစ္ညတာ အိပ္ၿပီးသြားတာနဲ့ ေပ်ာက္ၿခင္းမလွေအာင္ ေပ်ာက္ခ်က္သား ေကာင္းသြားခဲ့တာလား ။

ထုိကဲ့သုိ့ ေတြးလုိက္မိရင္း သူ၏နွလံုးသားေလး တစစီ ဆဲြစုတ္ခံေနရသလို ခံစားေနမိၿပီး တစ္ကိုယ္လံုး ေဒါသတုိ့ ေလာင္ၿမဳိက္လာရ၏ ။

သူ၏အၾကည့္တုိ့မွာ ပုိတုိးကာ ေၾကာက္စရာေကာင္းလာေလၿပီ ။ သူ၏မ်က္နွာမွာလည္း ၿဖဴစုတ္လာေလၿပီ ။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ သူမ
သူ ့ကို ဂိတ္ဆံုးထိကုိ ေဒါသထြက္သြားမိေစၿပီလား ။ အရင္တုန္းကသာဆုိရင္ ထုိကဲ့သုိ့ေသာ အႏၱရာယ္မ်ားသည့္ စကားမ်ိဳးကုိ သူမေလး ေၿပာရဲလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ ၊ သုိ့ေသာ္ ဒီတစ္ၾကိမ္သည္ကေတာ့ သူ ့ဆီကေန အေၿဖရေအာင္ ႏႈိက္ထုတ္ေနရသည့္ အခ်ိန္ ၿဖစ္ေလသည္ ။

သူမ သံုးခဲ့သည့္ နည္းလမ္းတုိင္းက အသံုးမ၀င္သည္ခ်ည္း ၿဖစ္တာေၾကာင့္ အထူးနည္းလမ္းကို ထုတ္သံုးလုိက္ရၿခင္းသာ ။

တံခါးအၿပင္ဘက္တြင္ ေလတုိးသံကား တ၀ွီး၀ွီးေန၏ ။

ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္

ရုတ္တရက္ဆုိသလို ေလတုိးေ၀ွ့ေနသံတုိ့ၾကား တံခါးေခါက္သံက ဘြားခနဲ ထြက္လာေလၿပီ ။

ဒီေလာက္ေတာင္ ေမွာင္ေနၿပီ ၊
ဘယ္သူက တံခါးလာေခါက္ေနတာလဲ ။

အခုခ်ိန္သည္ကား ေသေရးရွင္ေရးနွယ္ အလြန္တရာ အေရးၾကီးေနသည့္ အခုိက္အတန့္ ၊ ထိုေယာက်ာ္း၏ ဟန္ေဆာင္အေရခြံမွာ က်ြတ္လုနီနီး ၿဖစ္ေနေလၿပီ ။ ထုိ့ေၾကာင့္
ရီ၀မ္၀မ္ လမ္းတစ္၀က္မွာတင္ လက္ေလ်ွာ့အရံႈးမေပးလုိသၿဖင့္ ထုိတံခါးေခါက္သံအား မသိက်ိဳးက်ြံ ၿပဳေနလုိက္ေတာ့၏ ။

သုိ့ေသာ္ တံခါးေခါက္သံကား စည္းခ်က္ညီစြာ ထပ္ေပၚလာၿပန္သည္ ။ ရီ၀မ္၀မ္ လံုး၀ စိတ္ပုိင္းၿဖတ္ကာ လ်စ္လ်ဴရႈထားလုိက္၏ ။
ထုိအခုိက္ မီးထဲ ေလာင္စာ ထပ္ထည့္ေပးလုိက္သလိုနွယ္ ၊
သူ ့အား ပုိလုိ့ပင္ ရန္စမိသလုိ ၿဖစ္သြားေစသည့္ အသံတစ္သံ ။ တံခါးအၿပင္ဘက္ကေန ထြက္လာသည့္ ထုိေယာက်ာ္းသံတစ္သံကုိ ၾကားလုိက္ရေလၿပီ ။

“ေရွာင္ဖန္း … အိမ္မွာ ရွိလား”

ေသစမ္း …

ဂ်ိ ရိႈ ့ ရန္ ဟ ။

ရီ၀မ္၀မ္ အလန့္တၾကား ထလုိက္မိသၿဖင့္ ေကာ္ဖီစားပြဲေပၚ တင္ထားသည့္ ခြက္တစ္ခြက္ကုိ မေတာ္တဆ တုိက္ခ်မိသြား၏ ။ ခြမ္းခနဲ အသံၾကီးတစ္သံ တလူလူ လြင့္ထြက္လာေတာ့ေလၿပီ ။

ေသစမ္း …

ဒီအခ်ိန္ၾကီ ဂ်ိရိႈ ့ရန္ ေရာက္ခ်လာတယ္ … အတည္ၾကီးလား ။

သူသည္ ခြက္ကြဲသြားသံကို ၾကားသြားဟန္ပင္ ။ ဂ်ိရိႈ ့ရန္၏ တံခါးေခါက္သံမွာ ပုိလုိ့ အေလာတၾကီး နုိင္လာေလၿပီ ။

“ေရွာင္ဖန္း … ဘာၿဖစ္သြားေသးလဲ”

ရီ၀မ္၀မ္၏ေနာက္ေက်ာမွာ ေတာင့္တင္းသြားၿပီး
စုိးရိမ္တၾကီးၿဖင့္ ပတ္ခ်ာလွည့္ေနမိ၏ ။
“အရွင္နတ္ဆိုး … ၿမန္ၿမန္ေလး ပုန္းေန”

ဂ်ိရိႈ ့ရန္သည္ သူမတြင္ တစ္ခုခု ၿဖစ္ပ်က္ေနၿပီဟု
ေတြးမိသြားဟန္ပင္ ။ တံခါးကို ခ်ိဳးဖ်က္ေနေလၿပီ ။
သူ တံခါးဖ်က္ၿပီး ၀င္လာခါနီး ၿဖစ္ေနၿပီမို့ အေနာက္တံခါးကေန ထြက္သြားဖုိ့ဆိုသည္က ေနာက္က်လြန္းသြားေပၿပီ ။

ရီ၀မ္၀မ္ တစ္ခန္းလံုးကို ခ်ာလပတ္ရမ္းေအာင္ လုိက္ၾကည့္ေနမိရင္း နံေဘးတြင္ ရွိေနသည့္ ဗီရုိၾကီးတစ္ခုကို ၿမင္မိသြား၏ ။ သူမ
ေၿပာမလုိ့ လုပ္လိုက္ခ်ိန္ ဂ်ိရိႈ ့ရန္က ထပ္ေခၚလာၿပန္သည္ ။

“ေရွာင္ဖန္း”

“ဟုိ … ဘာမွ မၿဖစ္ဘူး ၊ ဘာမွ မၿဖစ္ဘူး ။ ဒီေလာက္
ေနာက္က်ေနမွ ဘာလို့ လာတာလဲ ။ တစ္ခုခု ၿဖစ္လုိ့လား”

ရီ၀မ္၀မ္ ကပ်ာကယာ လွမ္းေအာ္လိုက္၏ ။

တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ဆုိဖာေပၚက ထုိေယာက်ာ္းအား တုိက္တြန္းလုိက္သည္ ။

“ၿမန္ၿမန္လုပ္ … ၿမန္ၿမန္လုပ္ .. ၿမန္ၿမန္ေလး”

ရီ၀မ္၀မ္၏ ထိတ္လန့္ကာ ပ်ာယာခတ္ေနေသာ အမူအရာေၾကာင့္ ထုိေယာက်ာ္း၏မ်က္နွာမွာ ပုိတုိးလုိ့ပင္ ေအးစက္လာ၏ ။ သူသည္ ခပ္တည္တည္ပင္ ထထုိင္လုိက္ၿပီး အမူအရာကင္းမဲ့စြာၿဖင့္
သူ ့ရွပ္အက်ၤီေပၚက ၾကယ္သီးနွစ္လံုးကုိ ေအးေအးလူလူ တပ္ေနေလသည္ ။

ေသစမ္း … ၀ဋ္လည္တာကလည္း ၿမန္လြန္းလိုက္တာ ။

ရီ၀မ္၀မ္ခမ်ာ ေအာ္ငိုပစ္လုိက္ခ်င္စိတ္ပင္ ေပါက္သြား၏ ။ သူမ ခ်က္ခ်င္းပင္ ဆုိဖာေရွ့တြင္ ဒူးေထာက္ထုိင္ခ်လုိက္ၿပီး
ထုိေယာက်ာ္း၏ ဒူးေပၚ ေခါင္းေလး တင္လုိက္ေတာ့ကာ မ်က္ရည္ရြဲေနသည့္ မ်က္၀န္းေလးၿဖင့္ ၊ အတုိင္းထက္အလြန္ ႏူးညံ့လြန္းေသာ အသံေလးၿဖင့္ ေၿပာဆုိလုိက္ေတာ့သည္ ။

“အရွင္နတ္ဆိုး ... လုပ္ပါ ၊ လုပ္ပါေနာ္ ။ ရွင့္ရဲ့ ေက်းဇူးကို က်ြန္မတစ္သက္လံုး မေမ့ဘူးေလေနာ္”

…………………………………………………………………...........

စာစဥ္ ၆၂၊ အခန္း ၁၅။ စိတ္ဆိုးေနၿပီ

ထုိမိန္းကေလးသည္ သူမေလး၏ မ်က္နွာနုနုေလးကုိ သူ ့ဒူးေပၚ အပ္ထားကာ သနားကမားဟန္ေလးၿဖင့္ သူ ့အား ေမာ့ၾကည့္လာေလသည္ ။ သူ ့မ်က္နွာထက္က ေအးစက္ေနမႈတုိ့ ၊
သူ ့ရင္အား ထုိးနွက္ေနသည့္ ေဒါသမုန္တုိင္းတုိ့ နွင့္ တစ္ကုိယ္လံုး တေၿမ့ေၿမ့ နာက်င္ေနမႈတုိ့မွာ မ်က္ေတာင္တစ္ခတ္အတြင္းပင္ အမ်ားၾကီး ေလ်ာ့က်သြားေတာ့ေလၿပီ ။

အေၿခအေန ေၿပလည္လာၿပီကုိ ၿမင္လုိက္သၿဖင့္ ရီ၀မ္၀မ္သည္ ထရပ္လုိက္ကာ သူ ့လက္ကေန ဆြဲၿပီး ထုိဗီရုိၾကီးဆီ အၿမန္ဆဲြေခၚသြားေတာ့၏ ။ ထို့ေနာက္ ဗီရုိတံခါးၾကီးကို
ဖြင့္လုိက္ကာ …
“အထဲမွာ ပုန္းေနေပးေနာ္ အရွင္နတ္ဆိုး”

ထိုေယာက်ာ္းသည္ သူ ့အေနာက္တြင္ ရွိေနသည့္ ထုိဗီရုိကုိ ၾကည့္လုိက္ၿပီးေနာက္ အေရွ့က တံခါးမၾကီးအား ၾကည့္လုိက္ၿပန္၏ ။ ခ်က္ခ်င္းပင္ သူ၏ အနည္းငယ္ ေၿပေလ်ာ့သြားၿပီၿဖစ္သည့္ မ်က္နွာ အမူအရာမွာ တစ္ဖန္ၿပန္လည္ ေအးစက္လာေလၿပီ ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ အိပ္ရာထက္တြင္ ေနာက္ရည္းစားနွင့္ ပလူးပလဲ လုပ္ေနၿခင္းကို တကယ့္ရည္းစားအစစ္က မိသြားမွာကုိ ေၾကာက္ေနသလိုလုိ လုပ္ေနၿခင္း မဟုတ္ပါလား ။

ဒီမိန္းမေတာ့ …

၀ုန္း ခနဲ အသံၾကီးတစ္သံ ထြက္လာ၏ ။ ဂ်ိရိႈ ့ရန္သည္ အထဲမွာ တစ္ခုခု ၿဖစ္ေနမွာကုိ စုိးရိမ္ေနခဲ့ၿခင္း ၿဖစ္ဟန္တူသည္ ။ တံခါးကုိ အားၿပင္းၿပင္းၿဖင့္ ထုရုိက္ေနေတာ့ေလၿပီ ။

ရီ၀မ္၀မ္ အေစာနက သူ ့ကုိ ဆြထားမိခဲ့ၿခင္းအေပၚ
ေနာင္တအၾကီးၾကီး ရမိသြား၏ ။ သူမေလး သူ ့ရင္ခြင္ထဲ တုိး၀င္ပစ္လုိက္ကာ သူ ့ႏႈတ္ခမ္းသားတုိ့အား ထပ္နမ္းေပးလုိက္ရင္း
“ေက်းဇူးၿပဳၿပီး … ေနာ္လို့ …”

ထုိေယာက်ာ္းသည္ကေတာ့ မ်က္နွာလႊဲပစ္လုိက္ကာ သူမေလး၏အနမ္းကို ေရွာင္ပစ္လုိက္ေခ်ၿပီ ။

ေသစမ္း …

ငါ ဒီတစ္ေခါက္ သူ ့ကုိ တကယ္ စိတ္ဆုိးေအာင္ လုပ္မိသြားတာပဲ …

“အား …”
ရီ၀မ္၀မ္ မ်က္ခံုးတုိ့ တြန့္ခ်ိဳးလာၿပီး ရုတ္တရက္ၾကီး
နာက်င္စြာၿဖင့္ ဗိုက္ကို ဖိနွိပ္ထားလုိက္ကာ .. ။
“နာတယ္…”

ထုိ့ေနာက္ သူ စိတ္လြင့္သြားခ်ိန္ ထုိဗီရုိထဲသုိ့ သူ ့ကုိ အတင္းတြန္းထည့္ပစ္လုိက္ၿပီး တံခါးကုိ ပိတ္ပစ္လုိက္ကာ
အၿပင္ကေန ေခ်ာက္ခနဲ ဂလန့္ထုိးပစ္လုိက္ေလၿပီ ။

သူမေလး တံခါးမပိတ္ခင္ ထုိေယာက်ာ္း၏ အလြန္အက်ဴး ေဒါသထြက္ေနေသာ ၊ ေၾကာက္စရာေကာင္းလြန္းလွေသာ မ်က္နွာၾကီးကုိ ၿမင္ၿဖစ္ေအာင္ ၿမင္လုိက္မိေသးသည္ ။

တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ တံခါးမၾကီးမွာ အၿပင္ဘက္ေန ၀ုန္းခနဲ တြန္းပြင့္လာေလၿပီ ။

ဂ်ိရိႈ ့ရန္ အိမ္ထဲသုိ့ ၀င္ခ်လာေလၿပီ ။

ရီ၀မ္၀မ္ ေခ်ြးတုိ့ ရႊဲနစ္ကာၿဖင့္ သူ ့ဆီ ေၿပးသြားလုိက္၏ ။
“အဟမ္း .. ဘာလို့ ဒီကုိ ေရာက္လာတာလဲ”

“ဘာၿဖစ္သြားေသးလဲ”
ဂ်ိရိႈ ့ရန္ ဧည့္ခန္းတစ္ခန္းလံုးကုိ မသိမသာ လုိက္ၾကည့္ေနသည္ ။

ရီ၀မ္၀မ္ သတိၾကီးၾကီးၿဖင့္ ထုိဗီရိုၾကီးကို သူ မၿမင္ရေအာင္ ကာပစ္လုိက္မိ၏ ။ ထုိ့ေနာက္ အခုမွ အိပ္ရာက နုိးလာဟန္ၿဖင့္ အိပ္ခ်င္မူးတူးစြာ ေၿပာလိုက္သည္ ။

“ဘာမွ မၿဖစ္ပါဘူး ၊ အေစာနက ေရေႏြးခြက္ကုိ ၀င္တုိက္မိသြားလုိ့ ။ ထုိင္ပါဦး … ေရေႏြးငွဲ ့ေပးမယ္ေနာ္”

“ဧည့္သည္ လာသြားတာလား”
ဂ်ိရိႈ ့ရန္သည္ ေကာ္ဖီစားပြဲကုိ ၾကည့္လုိက္၏ ။

သူမ ခြဲပစ္ခဲ့သည့္ ေကာ္ဖီခြက္အၿပင္ ေနာက္ထပ္တစ္ခြက္ပါ မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္တြင္ ရွိေနေလသည္ ။

ရီ၀မ္၀မ္၏ ရင္ထဲ ဒုတ္ခနဲ ခုန္မိသြား၏ ။ ထိုက်ိဳးပဲ့ေနသည့္ အပိုင္းအစတုိ့ကို သိမ္းဆည္းပစ္လုိက္ၿပီး ရွင္းၿပလုိက္သည္ ။

“ၾကယ္ခုနစ္ အေစာက လာသြားတာ ။ ဒီေလာက္ေတာင္ ေနာက္က်ေနၿပီ ၊ တစ္ခုခု ေၿပာစရာ ရွိလု့ိလား”

ဂ်ိရိႈ ့ရန္သည္ ထိုေကာ္ဖီခြက္ကုိ စုိက္ၾကည့္ေနၿပီးေနာက္
ဆုိဖာေပၚတြင္ ထုိင္ခ်လုိက္၏ ။ သူမ ေၿပာသည့္စကားကုိ ယံုၾကည္ေလဟန္ ၿပဳလိုက္ၿပီး ခါတုိင္းလုိပင္ ၿပံဳးစစမ်က္နွာေလး ၿပန္ၿဖစ္တည္လာေလသည္ ။

“ဘာရယ္လုိ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ ဒီတုိင္း ကုိယ္နဲ့ စုိးရိမ္ၿခင္းကင္းေသာနန္ ၾကားမွာ ဘာပတ္သက္မႈမွ မရွိဘူးဆုိတာကုိ မင္းကုိ ရွင္းၿပဖုိ့
လုိတယ္လုိ့ ခံစားမိလာလုိ့”

“ဒါပဲလား”  ရီ၀မ္၀မ္ အၿမန္ေၿပာလုိက္၏ ။

“ဘာမွ မၿဖစ္ဘူး ၊ ဘာမွ မၿဖစ္ဘူး ။ လံုး၀ကုိ စိတ္ထဲ မထားဘူး ။
ရွင္ ေၿပာသမ်ွ အားလံုး ယံုတယ္”

“အဲ့ဒီလုိလား”

“ဟုတ္တာေပါ့”  ရီ၀မ္၀မ္ ေခါင္းအၿမန္ညိတ္လုိက္သည္ ။

“ဒါဆုိရင္ ကိုယ္ ဒီေန့ ရွန္း အိမ္ေတာ္မွာ ေၿပာခဲ့တာကိုလည္း နားေထာင္မယ္မလား” ဂ်ိရိႈ ့ရန္က ေၿပာလာသည္ ။

ဂ်ိရိႈ ့ရန္ သူမကုိ ဒီည ဘာေၿပာခဲ့တာလဲ ။

ရီ၀မ္၀မ္၏စိတ္တုိ့ ပ့်ံၾကဲေနၿပီး သူ ေၿပာထားခဲ့သည့္ စကားကုိ မနည္းစဥ္းစားၾကည့္လုိက္္၏ ။ ၿပန္သတိရသြားၿပီးေနာက္တြင္
သူမေလး အၿမန္ေၿပာလုိက္ေတာ့သည္ ။

“အရွင္နတ္ဆိုးနား မသြားဖုိ့ ေၿပာခဲ့တာမလား ။ အင္းပါ ၊ အင္းပါ ။ ရွင့္စကားကုိ နားေထာင္မယ္ စိ္တ္ခ်”

ရီ၀မ္၀မ္က ထပ္ကာပင္ ၿဖည့္ေၿပာလုိက္ၿပန္သည္ ။
“စိ္တ္ခ်ပါ ၊ က်ြန္မ သူ ့နားကို လံုး၀ကုိ မသြားေတာ့ဘူး”

သူမေလး ေၿပာလုိက္သည္နွင့္ ထုိဗီရုိၾကီးဆီကေန အသံၾကီးတစ္သံ ထြက္လာ၏ ။

ဂ်ိရိႈ ့ရန္၏ မ်က္လံုးတုိ့ ခ်က္ခ်င္းပင္ ထုိဗီရုိၾကီး ရွိရာဆီ
ေရာက္သြားၿပီး လင္းလက္သြား၏ ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ကေတာ့ ေၾကာက္လြန္းလုိ့ ၾကက္သီးေမြးညင္းတုိ့ ထုိးေထာင္ကုန္ေလၿပီ ။

ေသစမ္း …

…………………………………………………………………………..

စာစဥ္ ၆၂၊ အခန္း ၁၆။ ေခ်ာ့တာလည္း မကယ္နုိင္ၿပီ

ထိုအခုိက္ ၊ အနက္ေရာင္အေကာင္ၾကီးတစ္ေကာင္သည္ ဗီရိုေနာက္ကေန ထြက္လာေလသည္ ။

ရီ၀မ္၀မ္၏မ်က္၀န္းတို့ ၀င္းပသြားၿပီး ၿမန္ၿမန္ပင္ ေၿပာလုိက္၏ ။
“ဗုိင္းရပ္စ္ ၊ ဘာလို့ အဲ့ေလာက္ေတာင္ ဆုိးေနရတာလဲ”

သူမသည္ ခ်က္ခ်င္းကို ဗုိင္းရပ္စ္အေပၚ အၿပစ္ပံုခ်ပစ္လုိက္ေလၿပီ ။

ဗုိင္းရပ္စ္သည္ ေလ်ွာက္လာေနရင္း တစ္ခုခုကို အနံ ့ရလိုက္ဟန္ ။ ဗီရုိေရွ့တြင္ နွာေခါင္းတရႈံ့ရႈ့ံလုပ္ကာ မာန္ဖီသံ သဲ့သဲ့ေလးပင္
ေပးလာ၏ ။

ေသစမ္း … နက္ေကာင္ေလး ၊ င့ါကို မေဖာ္နဲ့ဟ ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ သူမနံေဘးက ဆုိဖာေပၚကုိ အၿမန္ပုတ္ၿပလုိက္ၿပီး ေခၚလုိက္ရ၏ ။

“ဗုိင္းရပ္စ္ ၊ ဒီကုိ လာ”

“ေ၀ါင္း”

က်ားသစ္နက္ မွာ ဗီရုိ နွင့္ ရီ၀မ္၀မ္ၾကား ေရြးရခက္ေနၿပီးေနာက္ ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ေရြးခ်ယ္ပစ္လုိက္ကာ သူမဆီ ေလ်ွာက္လာေတာ့၏ ။

က်ားသစ္နက္ၾကီးသည္ ဆုိဖာေပၚကို ခုန္တက္လုိက္ၿပီး ရီ၀မ္၀မ္၏ေပါင္ေပၚကို ေခါင္းေလး မွီတင္လုိက္ေလသည္ ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ဗုိင္းရပ္စ္ ထုိဗီရိုအေၾကာင္းကုိ ေမ့သြားကာ စိတ္ေအးေအးလူလူ ၿဖစ္သြားဖုိ့ရာအတြက္ ဗုိင္းရပ္စ္၏ ေခါင္းေလး
ကုိ ပြတ္သပ္ေပးေနလုိက္၏ ။

ဟူး .. ေတာ္ေသးတယ္ … ။

ေနာက္ဆုံးတြင္ ဂ်ိရိႈ ့ရန္သည္လည္း ထုိဗီရုိကုိ ၾကည့္ေနၿခင္း ရပ္သြားေလၿပီ ။ သူမေလး လည္ေခ်ာင္းရွင္းလုိက္ၿပီး
ေၿပာလုိက္သည္ ။

“အဟမ္း … ဟုိေလ … ညဥ့္လည္း နက္ေနၿပီ ။ ရွင့္ကို အၾကာၾကီး ဆြဲမထားေတာ့ဘူးေနာ္ ။ မိုးကလည္း ရြာေတာ့မဲ့ပံုပဲ ၊ ၿပန္လုိက္ပါေတာ့လား”

ဂ်ိရိႈ ့ရန္သည္ သူ ့ေရေႏြးခြက္ကုိ ေကာက္ကိုင္လုိက္ကာ … “မေလာဘူး”

ရီ၀မ္၀မ္ ။ “…!!!”

မေလာဘူး ဆုိတာက ဘာအဓိပၸာယ္လဲ ။ က်ြန္မက အၾကီးၾကီး ေလာေနၿပီရွင့္ ၊ ဟုတ္ၿပီလား ။

ဟုိေဘာ့စ္က ဗီရုိထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ေနနုိင္မလဲဆုိတာ ဘယ္သူ သိမွာလဲ ။

“ေရွာင္ဖန္း ၊ မင္းက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ၿပီး ေခ်ာေခ်ာေလးေတြ သိပ္မက္တာကို ကုိယ္ သိပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူ ့ၿဖစ္ၿဖစ္ ၾကိဳက္လုိ့ရတယ္ ၊ အရွင္နတ္ဆုိးကိုေတာ့ ၾကိဳက္လုိ့ မရဘူးေနာ္ ၊ နားလည္လား”

ဂ်ိရိႈ ့ရန္၏ေလသံသည္ကား ခါတုိင္းလုိပင္ ႏူးညံ့ေနေပမည့္ မ်က္၀န္းတုိ့ကေတာ့ ခါတုိင္းထက္ပင္ တည္ၾကည္ေလးနက္လုိ့
ေန၏။

“နားလည္ပါတယ္ ၊ နားလည္ပါတယ္ ။ အရွင္နတ္ဆိုး အေပၚမွာ ဘာခံစားခ်က္မွကုိ မရွိတာပါ ။ အဲ့လူၾကီးက အၿမဲတမ္း မႈန္သုန္ေနၿပီးေတာ့ မာထန္ေနတဲ့ဟာ … အမေလး ..
အရမ္းေၾကာက္ဖုိ့ ေကာင္းတယ္ ။ သူ ဘယ္ေလာက္ ေခ်ာေခ်ာ ၾကိဳက္မွာမဟုတ္ဘူး စိတ္ခ်”

ရီ၀မ္၀မ္၏စိတ္ထဲတြင္ ဂ်ိရိႈ ့ရန္ကုိ ၿမန္ၿမန္ၿပန္ေစခ်င္စိတ္သာ ရွိေနေသာေၾကာင့္ ေၿပာသမ်ွအကုန္ကုိ သူမ
သေဘာတူေပးမည္သာ ။

သူ ဘာေၿပာေၿပာ ဘယ္သူက ဂရုစိုက္ေနမွာလဲ ။

သို့ေသာ္ … သူမေလး ထုိသို့ ေၿပာလုိက္မိၿခင္းက တစ္ေယာက္ေသာသူကုိေတာ့ လံုး၀အတိ ရန္စမိသြားေလၿပီ …

ပထမဆံုးအၾကိမ္အေနၿဖင့္ ရီ၀မ္၀မ္ သူမေခ်ာ့ၿမွဴလာခဲ့သည့္ သက္တမ္းတစ္ေလ်ွာက္တြင္ ဒီတစ္ေခါက္က အခဲယဥ္းဆံုးေသာ အခ်ိန္ပင္ ။

ငါ သူ ့ကုိ … မေခ်ာ့နုိင္ေလာက္ေတာ့ဘူး …

“က်ြန္မက အရမ္းေခ်းမ်ားတဲ့သူပါေနာ္ ။ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ ့ၿပီးေတာ့ ၿပံဳးေနတတ္တဲ့ ေယာက်ာ္းေတြကိုပဲ ပိုၾကိဳက္တယ္ ~”

ရီ၀မ္၀မ္သည္ အေၿခအေနက်ပ္ေနခ်ိန္တြင္ သူမအေရွ့က ထုိေယာက်ာ္းကုိ ေခ်ာ့ဖုိ့သာ ၾကံလုိက္ေတာ့၏ ။

ဂ်ိရိႈ ့ရန္သည္ ထုိသည္ကို ၾကားလုိက္ၿပီး တုိးဖြဖြေလး
ရယ္ေမာလာသည္ ။

ဒီအၿပံဳးေလး …

တကယ္ပင္ … ဂ်ိရိႈ ့ရန္ ၿပံဳးလိုက္တုိင္း သူမေလး ေၿခမကုိင္မိ လက္မကုိင္မိ ၿဖစ္ရစၿမဲ …

ရီ၀မ္၀မ္ ၿပန္အားေမြးလုိက္ၿပီး သူမေခါင္းသူမ ရုိက္ခ်လုိက္၏ ။

ဒါက ဘယ္လုိအခ်ိန္ၾကီးလဲ ။ ဘယ္လုိလုပ္ မဟုတ္တရုတ္ အေတြးေတြက ၀င္လာရတာလဲ ။

ေတာ္ပါေသးရဲ့ ၊ ဂ်ိရိႈ ့ရန္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါ့ကို ယံုသြားၿပီ ။

“ေတာ္ေတာ္ေလး ေနာက္က်ေနၿပီ ၊ မင္းလည္း အိပ္ေတာ့”

“ဟုတ္ ဟုတ္ ဟုတ္ ရွင္ေရာပဲ”

ရီ၀မ္၀မ္၏ စိတ္တင္းၾကပ္ေနမႈတုိ့အားလံုး လြင့္ၿပယ္သြားေလၿပီ ။
ဂ်ိရိႈ ့ရန္၏ ထုိတစ္ခုေသာ ဗီရိုကုိ မသိမသာ
ၾကည့္လုိက္ၿခင္းကုိေတာ့ သူမေလး သတိမၿပဳမိလုိက္ပါေခ် ။

“လုိက္ပုိ့ေပးမယ္ေနာ္”
ရီ၀မ္၀မ္ စိတ္အားထက္သန္စြာၿဖင့္ ေၿပာလိုက္သည္ ။

ရီ၀မ္၀မ္ ဂ်ိရိႈ ့ရန္ကို လုိက္ပို့ေပးဖုိ့ ထရပ္လိုက္ခ်ိန္ အၿပင္ဘက္ကေန ေၿခသံတစ္ဘုန္းဘုန္း ထြက္လာေလၿပီ ။

မလုိအပ္ဘဲ အက်ယ္ၾကီး ေလ်ွာက္တတ္သည့္ ခုနစ္စင္ၾကယ္၏ ေၿခသံတည္း ။

“အစ္မ ဖန္း … အိပ္ေနၿပီလား”

ခုနစ္စင္ၾကယ္ လား ။

ေသစမ္း ။

အသံအရ ခုနစ္စင္ၾကယ္နွင့္အတူ တၿခားသူမ်ားလည္း ပါလာေသးဟန္ပင္ ။

သူ ထြက္သြားၿပီ မဟုတ္ဘူးလား ။

ဒီေလာက္ ညဥ့္နက္ေနမွ ဘာၿပန္လာလုပ္တာလဲ ။

“မၿဖစ္ဘူး ၊ ခုနစ္စင္ၾကယ္နဲ ့ တၿခားသူေတြ ရွင့္ကုိ ၿမင္သြားလုိ့ မၿဖစ္ဘူး”

ရီ၀မ္၀မ္ကား ရူးခ်ာမတတ္ ၿဖစ္ေနေလၿပီ ။

ပုိဆိုးသည္မွာ အေစာနတုန္းက ဂ်ိရိႈ ့ရန္သည္ တံခါးကို ခ်ိဳးဖ်က္ၿပီး ၀င္လာခဲ့ၿခင္း ၿဖစ္ေနသၿဖင့္ တံခါးမွာ ေသာ့ပ်က္ေနၿပီးသားပင္ ။ ခုနစ္စင္ၾကယ္၏ ေၿခသံမွာ နီးကပ္လာေလၿပီး တံခါးကို
ၿဖည္းၿဖည္းခ်င္း တြန္းဖြင့္လုိက္ေလၿပီ ။

ဧည့္ခန္းၾကီးတစ္ခုလံုးတြင္လည္း ပုန္းလို့ရသည့္ ေနရာကား တစ္ေနရာသာ ရွိေန၏ …

…………………………………………………………………………

စာစဥ္ ၆၂၊ အခန္း ၁၇။ ရန္မၿဖစ္ၾကနဲ့ေနာ္

ခုနစ္စင္ၾကယ္ နဲ့ ၾကယ္ခုနစ္ သာ ဂ်ိရိႈ ့ရန္ကို ဒီမွာ ေတြ ့လိုက္ရရင္
ငါ့ကုိ ေသခ်င္ေဇာ္နံေအာင္ကို တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္
ေၿပာၾကလိမ့္မယ္ ။

မၿဖစ္ဘူး … ငါနဲ့ ဂ်ိဘုရင္ရဲ့ ပတ္သက္မႈကို သူမ်ားေတြ
သိလုိ့မၿဖစ္ဘူး ။

“ကုိယ္ ပုန္းလုိက္မယ္”

ဂ်ိရိႈ ့ရန္သည္ ထုိသုိ့ ေၿပာလိုက္ၿပီး ဗီရုိၾကီးရွိရာဆီ ေလ်ွာက္သြားလုိက္ေလၿပီ ။

ဂ်ိရိႈ ့ရန္ ဗီရိုတံခါးကို ဖြင့္ဖုိ့ အလုပ္တြင္ ရီ၀မ္၀မ္ ေအာ္ေၿပာလုိက္၏ ။

“မလုပ္နဲ့ —”

တံခါးသည္ အၿပင္ကေန ဂ်က္ထိုးထားၿခင္း ၿဖစ္သၿဖင့္ အထဲကေန ဖြင့္လုိ့ မရေသာ္လည္း အၿပင္ကေနေတာ့ ဖြင့္လုိ့ ရေပသည္ ။

ဂ်ိ ဘုရင္သည္ ထုိဗီရုိအား ဖြင့္လုိက္သည္နွင့္ သူ၏ႏူးညံ့ၿပီး ေႏြးေထြးေသာမ်က္၀န္းတုိ့မွာ ေအးစက္ၿပီး တင္းမာလာသည့္ မ်က္၀န္းတုိ့ အသြင္ ေၿပာင္းသြားေလၿပီ ။

ရီ၀မ္၀မ္ ထိတ္လန့္စြာၿဖင့္ မ်က္လႊာတိ့ုကုိ ပိတ္ခ်ပစ္လုိက္၏ ။

ေသၿပီ ။

“အစ္မ ဖန္း … အစ္မ ဖန္း ေရ ။ အဲ … တံခါးက ဘာလို့ ပ်က္ေနတာပါလိမ့္ ၊ အစ္မ ဖန္း”

ရီ၀မ္၀မ္ မ်က္နွာကို လက္နွင့္ အုပ္ထားမိရင္း ေရြးခ်ယ္စရာ
မရွိေတာ့ဘဲ ဂ်ိရိႈ ့ရန္ကုိ တြန္းထည့္ပစ္လုိက္၏ ။ အထဲက
ေဘာ့စ္ၾကီး နွစ္ေယာက္အား သူမေလး ေတာင္းပန္တုိးလ်ွိဳးစြာ ခုိးၾကည့္လုိက္ၿပီး ေၿပာလုိက္မိ၏ ။

“ဒုကၡေပးရတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ။ သူတုိ့ကို ၿမန္နုိင္သမွ် အၿမန္ဆံုး ေမာင္းထုတ္ပစ္လုိက္မယ္ ။ ရွင္ .. ရွင္တုိ့နွစ္ေယာက္ … အဆင္ေၿပေၿပေနၾကေနာ္ …”

အဲ့မွာ ရန္မၿဖစ္ၾကနဲ့ေနာ္ …

သူမမွာ အမွန္တကယ္ပင္ ငိုခ်င္စိတ္ ေပါက္ေနမိ၏ …

ဂ်ိရိႈ ့ရန္သည္ သူ ့နံေဘးက ထုိေယာက်ာ္းကုိ ၾကည့္လုိက္ၿပီး တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပင္ ၿပံဳးၿပလာကာ ..
“စိတ္ခ်ပါ”

ဂ်ိရိႈ ့ရန္က ဂ်ိရိႈ ့ရန္ ပါပဲလား ။
ဗီရုိထဲမွာ ေနာက္ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို ေတြ ့ေနရတာေတာင္ အၿပံဳးမပ်က္တုန္းပဲ ။

ငါေလး ဘယ္လုိအေကာင္ၾကီးေတြကုိ သြားၿပီး ရန္စမိတာလဲ ။

အရွင္နတ္ဆုိးအဖို့သည္ကား သူသည္ မီး၀င္း၀င္းေတာက္ေနသည့္ မ်က္၀န္းတုိ့ၿဖင့္ သူမေလးအား စုိက္ၾကည့္ေနၿပီးေနာက္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ၿဖင့္ မ်က္လႊာၿပန္ပိတ္သြားေလၿပီ ။

ရီ၀မ္၀မ္ ဗီရုိတံခါးအား အၿမန္ပင္ ပိတ္ပစ္လုိက္ရ၏ ။

တံခါးပိတ္လုိက္သည့္ လက္မတင္ေလး ၊ ခုနစ္စင္ၾကယ္နွင့္
ၾကယ္ခုနစ္ မွာ အထဲကို ၀င္လာၾကေလၿပီ ။

ခုနစ္စင္ၾကယ္သည္ ဆုိဖာေပၚကုိ လွစ္ခနဲ ထုိင္ခ်လုိက္ၿပီး ဂ်ိဘုရင္ အေစာနက ေသာက္သြားသည့္ ေရေႏြးခြက္ကုိ ေကာက္ကိုင္ကာ တေမာ့တည္း ေသာက္ခ်ပစ္လုိက္ေလၿပီ ။ ထုိခြက္က ေႏြးပ်ပ်ေလး ရွိေနၿပီး တစ္ေယာက္ေယာက္ လာသြားခဲ့သည္ ဆုိၿခင္းကုိ သူ သတိမၿပဳမိလုိက္ပါေပ ။

“အစ္မ ဖန္း ၊ တံခါးက ဘာလို့ ပ်က္ေနတာလဲ ။ က်ြန္ေတာ္တုိ့ အေစာနက ၿပန္သြားတုန္းကေတာင္ အေကာင္းၾကီးပါ ။ ဒါေပမယ့္
ဘာမွ မၿဖစ္ဘူး ၊ က်ြန္ေတာ္က တံခါးၿပင္တဲ့ေနရာမွာ ဆရာၾကီး ။ က်ြန္ေတာ့္ကုိသာ လႊဲထားလုိက္ ၊ ေသခ်ာေလးကုိ ၿပန္ၿပင္ေပးမယ္”

တံခါးၿပင္ အေတြ ့အၾကံဳ ရေနၿပီ ၿဖစ္သည့္ ခုနစ္စင္ၾကယ္မွာ ခ်က္ခ်င္းပင္ အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ နွင့္ ၾကြား၀ါေတာ့သည္ ။

“မင္း … မင္တုိ့နွစ္ေယာက္ ဘာလုိ့ ၿပန္လာတာလဲ” ရီ၀မ္၀မ္
ရင္ထဲမွာ ေဒါသေ၀ကာ ထိုနွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္လိုက္မိသည္ ။

ခုနစ္စင္ၾကယ္က ၿပန္ေၿဖလာသည္ ။

“အေရးၾကီးတဲ့ကိစၥရွိလုိ့ေပါ့”

ရီ၀မ္၀မ္ ေကာက္က်စ္စြာ ၿပံဳးလုိက္ၿပီး …
“ေအာ္ … မိုးၿပိဳတာေလာက္ မၾကီးလုိ့ကေတာ့ ငါ မင္းကုိ ေသေအာင္ ရုိက္ပစ္မယ္မွတ္”

“ဒါက အစ္မအသက္နဲ့ ဆုိင္ေနတာ အစ္မ ဖန္း ကလည္း … ဘယ္လိုလုပ္ မိုးၿပိဳတာေလာက္ အေရးမၾကီးရမွာလဲ”

ထုိ့ေနာက္တြင္ ခုနစ္စင္ၾကယ္သည္ လက္ခုပ္တေၿဖာင္းေၿဖာင္း တီးလုိက္ကာ ေၿပာလုိက္သည္ ။

“၀င္လာခဲ့”

ဆယ္ေယာက္ေက်ာ္ေသာ လူမ်ား အိမ္ထဲသုိ့ ၀င္ခ်လာေလၿပီ ။

ထိုလူသစ္မ်ားကုိ ၿမင္လုိက္ၿပီး ရီ၀မ္၀မ္၏ မ်က္၀န္းတုိ့
လႈပ္ခတ္မိသြား၏ ။

အကုန္ အေခ်ာေလးေတြ ခ်ည္းပါလား ….

အကုန္လံုးက ေခ်ာလြန္းမိုက္လြန္းေနၿပီး ဟုိတစ္ေခါက္က ခုနစ္စင္ၾကယ္ အေလာတၾကီး ေရြးခ်လာတာေတြထက္  အပံုၾကီး ေခ်ာလွခ်ည္လား …

ၾကည့္ရတာ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ သူ ေသခ်ာေရြးၿပီးေတာ့ကို ရွာလာခဲ့တယ္နဲ့ တူတယ္ ။

ရီ၀မ္၀မ္ ေခါင္းအၾကီးၾကီး ကိုက္ခ်င္ခ်င္ ၿဖစ္လာကာ မ်က္ရိုးတုိ့ကို နွိပ္နယ္ေနမိေလၿပီ ။

“ထပ္ၿပီးေတာ့လား … အဲ့ဒါကုိ ရပ္လုိက္ေတာ့ဖို့ ငါ မင္းကို မေၿပာခဲ့ဘူးလား ။ မင္းတုိ့ ထပ္ရွာလာရင္ေတာင္မွ
ငါ့အေၿခအေနနဲ့က အလကားပဲ”

ခုနစ္စင္ၾကယ္က ရီ၀မ္၀မ္နား ကပ္ကာ ေၿပာလာသည္ ။
“ဘယ္လိုလုပ္ အလကား ၿဖစ္မွာလဲ ။ အဲ့ဒီအဆိပ္က အစြမ္းၿပလာၿပီဆုိရင္ အစ္မရဲ့ စိတ္ေတြ ၾကြလာၿပီးေတာ့
စိတ္မထိန္းနုိင္ ၿဖစ္လာတတ္တယ္တဲ့ ။ အစ္မ အခုတေလာ ၿဖစ္ေနတာေတြနဲ့လည္း လံုး၀ ကြက္တိပဲ ။ အစ္မ ကုိယ္ထဲက နတ္သက္ေၾကြအဆိပ္ကို မေၿဖဘဲနဲ့ အေသမခံလုိက္နဲ့ေနာ္”

“အစ္မ ဖန္း … သူတုိ့နဲ့ အခုပဲ ၿမန္ၿမန္လုပ္လုိက္ေတာ့ ။ အဲ့ဒါဆုိ အစ္မလည္း ဟုိေသမင္းနွစ္မင္းကို သြားသြားၿပီး
ခလုတ္တုိက္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး ။ သူတုိ့နဲ့ လုပ္ၿပီးေတာ့
ဂ်ိဘုရင္ နဲ့ အရွင္နတ္ဆိုး တုိ့အေၾကာင္းကုိ လံုး၀ ေမ့ပစ္လုိက္ေတာ့ ၊ ဟုတ္ၿပီလား”

ၾကယ္ခုနစ္သည္ ခုနစ္စင္ၾကယ္ လုပ္ေနၿခင္းကုိ
သေဘာတူေနသလုိလုိ ဘာကိုမွ ၀င္မေၿပာလာေပ ။

ထုိနွစ္ေယာက္ကို ၿမန္ၿမန္ၿပန္သြားေစဖို့ရာအတြက္ ရီ၀မ္၀မ္ အားတက္သေရာ ေၿပာလုိက္မိၿပန္သည္ ။

“ငါ အေစာနက ပ်င္းေနလို့ ေလ်ွာက္လုပ္မိတာလုိ့ မေၿပာခဲ့ဘူးလား ။ မင္းတုိ့မ်က္လံုးထဲမွာ ငါက အေခ်ာေလး ၿမင္လုိက္တာနဲ့ ငမ္းငမ္းတက္ၿပီး ရွိသမွ်သိကၡာအကုန္ လႊင့္ပစ္လိုက္တတ္တဲ့ လူစားလား”

…………………………………………………………………………

စာစဥ္ ၆၂၊ အခန္း ၁၈။ အေခ်ာအလွေလးေတြ ဆုိတာက အပုပ္ေကာင္ကုိ အရုပ္ေဆာင္ထားၾကတာခ်ည္းပဲ

ၾကယ္ခုနစ္သည္ ဆက္သာ တိတ္ဆိတ္ေနၿပီး
ခုနစ္စင္ၾကယ္ကေတာ့ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ညိတ္ၿပလာေလၿပီ ။

“မဟုတ္လို႔လား”

“ဒီကုိ လာစမ္း”

ငါ နင့္ကို မရုိက္ရင္ ၾကိဳက္သလုိ ေၿပာ ။

ခုနစ္စင္ၾကယ္သည္ ၾကယ္ခုနစ္အေနာက္တြင္ ခ်က္ခ်င္း ပုန္းပစ္လုိက္ေလသည္ ။
“အစ္မ ဖန္း ကလည္းဗ်ာ ၊ က်ြန္ေတာ္ အစ္မ ေနာက္ လုိက္ေနတာ နွစ္ေတြအမ်ားၾကီး ၾကာေနၿပီဟာ … အစ္မ အေၾကာင္းကို အူမေခ်းခါးမက်န္ သိတာေပါ့ ။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ
ညာမေနပါနဲ့ေတာ့ဗ်ာ”

“အစ္မ သူတို့ကုိ ၾကည့္ေတာင္မၾကည့္ရေသးဘဲနဲ့ အစ္မအၾကိဳက္ မပါဘူးလုိ့ ဘယ္လိုလုပ္သိမွာလဲ ။ အရင္ဆံုး ေသခ်ာေလး ၾကည့္ၾကည့္လုိက္ေလ ။ ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ေခါက္တုန္းက က်ြန္ေတာ္ ကတိုက္ကရိုက္ ရွာလိုက္ရလုိ့ .. ဒီတစ္ေခါက္ကေတာ့ မတူဘူး ၊ ေသေသခ်ာခ်ာကုိ ေရြးထားတာ ။ က်ြန္ေတာ့္ ရည္းစားကိုေတာင္ အဲ့ေလာက္ၾကီး ေရြးတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ။ အရင္ဆံုး ၾကည့္ၾကည့္လုိက္”

ေအာ္ေအာ္ ….

သူမသည္ ထိုဗီရုိထဲမွာ ရွိေနၾကသည့္ ေယာက်ာ္းနွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကုိ ေတြးလုိက္မိတာနဲ့ တၿခားဘယ္နတ္သားအေၾကာင္းကုိမွ အာရံုမေမြ ့ေလ်ာ္နုိင္ေတာ့ဘူး ၊ ဟုတ္ပီလား ။

ရီ၀မ္၀မ္ ထုိေယာက်ာ္းအဖြဲ ့အား ေအးေအးလူလူပင္
ၾကည့္လုိက္မိ၏ ။ ဒီတစ္ေခါက္ ခုနစ္စင္ၾကယ္ ရွာလာခဲ့သည့္ ေယာက်ာ္းမ်ားသည္ အမွန္ပင္ အလြန္အက်ဴး ေခ်ာေမာလြန္းလွ၏ ။ သူမ ရွားရွားပါးပါး အထင္ၾကီးမိသြားေလၿပီ ။

ကံမေကာင္းစြာၿဖင့္ …. သူတုိ့ ဘယ္ေလာက္လွလွ
အထဲက အလွေလးနွစ္ေယာက္နွင့္ မယွဥ္နုိင္ၾကေပ …

သူမ တစ္ခ်က္ေလးပင္ စိတ္မ၀င္စားေနၿခင္းအေပၚ
သူတုိ့ အၿပစ္တင္လုိ့ မရပါေပ …

ခုနစ္စင္ၾကယ္ နွင့္ ၾကယ္ခုနစ္ကုိ ၿမန္ၿမန္ေမာင္းထုတ္နုိင္ဖို့ရာ
အတြက္ ရီ၀မ္၀မ္ ေတြ ့ကရာလူကို လက္ညွိဳးထုိးၿပလုိက္၏ ။

“ဒီတစ္ေယာက္”

ခုနစ္စင္ၾကယ္သည္ သူမ ေရြးလုိက္သည့္သူကုိ ၾကည့္လုိက္၏ ။ ထုိတစ္ေယာက္သည္ က်ံဳ့က်ံဳ့ေလး ရပ္ေနၿပီး ပါးနွစ္ဖက္တြင္ ပါးခ်ိဳင့္ေလးနွင့္ အလြန္အက်ဴး ခ်စ္ဖုိ့ ေကာင္းလွေခ်သည္ ။

ခုနစ္စင္ၾကယ္က ပြစိပြစိ ေၿပာလာေတာ့သည္ ။

“အစ္မ ဖန္း ရာ ေလ်ွာက္ေနာက္မေနပါနဲ့ေတာ့လား ။ သူက ဘယ္လုိလုပ္ အစ္မအၾကိဳက္ ဟုတ္မွာလဲ ။ ေလ်ွာက္ၿပီး ေတြ ့ကရာ ေရြးမေနဘဲ အစ္မ တကယ္ၾကိဳက္တဲ့သူကုိ ေရြးစမ္းပါဗ်ာ ။
ဒီကုိ လာ … သူ ့ကုိ ၾကိဳက္လား ၾကည့္ၾကည့္လုိက္”

သူသည္ ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ရတနာတစ္ခု ၿပေတာ့မည့္မလုိ ေဘးကုိ ဆြဲေခၚသြားၿပီး ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ကုိ လက္ညိွဳးထုိးၿပလုိက္၏ ။

“ဒီတစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ၾကည့္ … သူ ဘယ္လုိေနလဲ”

ရီ၀မ္၀မ္ ခုနစ္စင္ၾကယ္ လက္ညွိုဳးထုိးၿပသည့္ သူကုိ ၾကည့္လုိက္၏။ ထိုသူသည္ အၿဖဴေရာင္၀တ္စံုကို ၀တ္ဆင္ထားၿပီး
မီးခိုးေရာင္ဆံပင္နွင့္ မီးခုိးေဖ်ာ့ေရာင္မ်က္၀န္းတုိ့ကို ပိုင္ဆုိင္ထားကာ မ်က္နွာေလးမွာ အလြန္အက်ဴးေခ်ာေမာသလုိ အၿပံဳးသည္လည္း ႏူးညံ့လွေပသည္ ။ ရီ၀မ္၀မ္၏မ်က္ခံုးတုိ့ပင္ ပင့္တက္သြားေစသည့္ အခ်က္သည္ကား ထိုသူသည္ စီရီဟန္နွင့္ပါ တခ်ိဳ့ေနရာတြင္ ထပ္တူညီေနၿခင္းပင္ …

ရီ၀မ္၀မ္ တစ္ကုိယ္ၾကား ေရရြတ္လိုက္မိ၏ ။
“သူက …”

သူက ဂ်ိဘုရင္နဲ့ အရွင္နတ္ဆုိးကို ေပါင္းထားတာပဲ ။

စိတ္ေနစိတ္ထားက ဂ်ိဘုရင္နဲ့ တူၿပီး ရုပ္ရည္က်ေတာ့
အရွင္နတ္ဆုိးနဲ့ တူတယ္ ။

“သူ ဘယ္လိုလဲ ၊ သူ ဘယ္လိုလဲ ။ ေတာ္ေတာ္ေလး
ေခ်ာတယ္မလား ။ သူ ့ဆီမွာ ဂ်ိဘုရင္ေရာ အရွင္နတ္ဆုိးေရာရဲ့ အေမြေတြ အကုန္ရွိတယ္ ။ ဒီလုိလူမ်ိဳးကို ရွာေတြ ့နုိင္ဖုိ့ကုိ
က်ြန္ေတာ့္မွာ လြတ္လပ္ေသာနယ္ေၿမၾကီးတစ္္ခုလုံးကုိ ေၿမလွန္ၿပီး ရွာထားရတာေနာ္”
ခုနစ္စင္ၾကယ္က စိတ္လႈပ္ရွားစြာၿဖင့္ ေၿပာဆုိလာသည္ ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ အေစာနက ထုိသူတုိ့ကို ေသခ်ာမၾကည့္မိခဲ့ပါေခ် ။
အခု ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လုိက္မိေတာ့မွ သူသည္ တကယ့္ကုိ ရွားရွားပါးပါး ေခ်ာေမာသူၾကီးၿဖစ္ေၾကာင္း သိလာရ၏ - အနုပညာေလာကထဲတြင္ ဒီလုိရုပ္ရည္နဲ့ဆုိလ်ွင္ ရုပ္တစ္ခုထဲနဲ့တင္ မုိးထုိးေအာင္ ေအာင္ၿမင္ေက်ာ္ၾကားသြားနုိင္ေပသည္ …

“ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ ေခ်ာတယ္ …”
ရီ၀မ္၀မ္ ေမးေစ့ေလးကုိ ပြတ္သပ္ကာ ေၿပာလုိက္မိ၏ ။

ရီ၀မ္၀မ္၏စကားကုိ ၾကားလုိက္ၿပီး ထုိသူ၏မ်က္၀န္းထဲတြင္
ေပ်ာ္ရႊင္မႈတုိ့ ဖ်တ္ဖ်တ္လူးလာေတာ့သည္ ။

“ဟုတ္တယ္မလား ၊ ဟုတ္တယ္မလား ။ အစ္မ ၾကိဳက္မယ္ဆုိတာ သိသားပဲ ။ ဒီလုိ ေတြးၾကည့္လုိက္ —  ဒီအေခ်ာေလးနဲ့
အတူရွိေနရင္း စိတ္ထဲကေန ဂ်ိဘုရင္နဲ့ အရွင္နတ္ဆုိး နွစ္ေယာက္စလံုးနဲ့ အတူ ရွိေနရတယ္လုိ့ ေတြးလိုက္ ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မုိက္လဲ”
ခုနစ္စင္ၾကယ္သည္ စိတ္အားထက္သန္စြာၿဖင့္ ေၿပာလာသည္ ။

ရီ၀မ္၀မ္ မ်က္လံုးလွန္ၾကည့္ေပးလုိက္၏ ။

“ဂ်ိဘုရင္နဲ့ အရွင္နတ္ဆုိး နွစ္ေယာက္စလံုးနဲ့ ရွိေနတယ္” ဆုိတာက ဘာစကားၾကီးလဲ ။

ေက်ာခ်မ္းစရာစကားၾကီးကုိ ဘယ္လုိမ်ား ေၿပာထြက္တာလဲ ။

ခုနစ္စင္ၾကယ္သည္ ရီ၀မ္၀မ္၏အမူအရာကို အကဲခတ္ေနရင္း ေမးလုိက္သည္ ။
“ဘယ္လုိလဲ အစ္မ ၾကိဳက္တယ္မလား ။ ဒါဆုိ က်ြန္ေတာ္ သူ ့ကို ထားခဲ့ေပးရမလား ။ အာ… မၿဖစ္ေသးဘူး ၊ တစ္ေယာက္ထဲဆုိ အစ္မအတြက္ လံုေလာက္မွာ မဟုတ္ဘူး ။ အကုန္လံုးပဲ ထားခဲ့လုိက္ေတာ့မယ္”

ရီ၀မ္၀မ္၏ ႏႈတ္ခမ္းတု့ိ တြန့္ခ်ိတ္သြားရ၏ ။
“မင္းဖင္ၾကီးပဲ တစ္ေယာက္ထဲ မေလာက္ ။ ငါ အိပ္ေတာ့မယ္ ၊
ငါ့ကို လာမေနွာင့္ယွက္နဲ့ ။ ေၿပာထားမယ္ေနာ္ … အခုခ်ိန္မွာ ဘယ္အေခ်ာေလးကိုမွ လံုး၀ကုိ စိတ္မ၀င္စားဘူး ။ အေခ်ာအလွေတြဆုိတာက အပုပ္ေကာင္ကို ရုပ္ေဆာင္ထားၾကတာခ်ည္းပဲ”

……………………………………………………………………..........

စာစဥ္ ၆၂၊ အခန္း ၁၉။ ငါတုိ့ၾကားမွာ ဘာမွ မရွိဘူး

ခုနစ္စင္ၾကယ္က ႏႈတ္ခမ္းဆူကာ ေၿပာလာေလၿပီ ။

“အစ္မ ဖန္း ညာတယ္ ။ အစ္မ ဂ်ိဘုရင္ နဲ့ အရွင္နတ္ဆုိးအေပၚမွာ လက္မေလ်ွာ့ေသးဘူး မလား”

ၾကယ္ခုနစ္က အမူအရာကင္းမဲ့စြာၿဖင့္ ၀င္ေၿပာလာသည္ ။

“ေတာ္ေတာ့ … အစ္မ ဖန္း မၾကိဳက္ဘူးဆုိရင္ ငါတုိ့ ထပ္ရွာလုိ့
ရတာပဲ”

ရီ၀မ္၀မ္ စိတ္တုိစြာၿဖင့္ ရွိသမ်ွအေမႊးေတြအကုန္
ဆြဲႏႈတ္ပစ္ခ်င္စိတ္ပင္ ေပါက္လာရေလၿပီ ။

ဒီေကာင္စုတ္ေလးေတြ ငါ့စကား နားမေထာင္ၾကဘူးပဲ ။

ခုနစ္စင္ၾကယ္သည္ ထုိေယာက်ာ္းေလးမ်ားအား အရင္သြားခုိင္းလုိက္ေတာ့ၿပီး စိတ္ရွည္လက္ရွည္
ဇြဲေကာင္းေကာင္းၿဖင့္ တတြတ္တြတ္ ေၿပာေနသည္ ။

“အစ္မ ဖန္း ဒီလုိေတြ ေၿပာလာဦးမွာစုိးလုိ့ က်ြန္ေတာ္
ဒုတိယအသုတ္နဲ့ တတိယအသုတ္ကိုပါ ေခၚထားတယ္ ။
သူတုိ့ အခု လမ္းမွာ ေရာက္ေနၿပီ ။ အစ္မ အၾကိဳက္ေတြ ့မယ့္သူကုိ က်ြန္ေတာ္ ေသခ်ာေပါက္ကုိ ရွာေပးမယ္ေနာ္ အစ္မ ဖန္း”

ရီ၀မ္၀မ္ ေမးေစ့ကုိ ပြတ္သပ္လုိက္ၿပီး အားၿပတ္စြာ ေၿပာလုိက္မိ၏ ။
“ငါ မိုးနတ္မင္းကုိ တုိင္တည္ၿပီး က်ိန္ဆုိရဲတယ္ ။ အရင္တုန္းက ပ်င္းေနလို့ ေလ်ွာက္လုပ္ေနရံုပဲ ။ ငါ တကယ္ကို ဂ်ိဘုရင္နဲ့ အရွင္နတ္ဆိုး အေပၚမွာ ဘာခံစားခ်က္မွကုိ . လံုး၀ကုိ . မရွိဘူး ၊ ဟုတ္ပီလား”

“ဟုတႅိဳ့လား”
ခုနစ္စင္ၾကယ္ကား သိသိသာသာကုိ မယံုၾကည္ေသးေပ ။
“ဒါဆုိရင္ ဂ်ိဘုရင္ကို ဘာလုိ့ လူလည္ေခါင္ၾကီး နွင္းဆီပန္းအၿဖဴေတြခ်ည္း ၉၉၉ ပြင့္ သြားေပးရတာလဲ ။ ၿပီးေတာ့လဲ ဖေယာင္းတုိင္ မီးထြန္းထားတဲ့ ညစာစားပြဲကုိ သြားစားဖုိ့ ေခၚလုိက္ေသးတယ္ ။ အဲ့ဒါၿပီးသြားၿပန္ေတာ့ ညၾကီးသန္းေခါင္ အဇူရာနန္းရဲ့ တံတုိင္းေပၚ ခုန္တက္ၿပီး အရွင္နတ္ဆိုးနဲ့
တိတ္တိတ္ေလး ခုိးေတြ ့တယ္ ။ အစ္မ ၿပန္ေရာက္လာေတာ့ အရွင္နတ္ဆုိးရဲ့ အ၀တ္ေတြကုိ ၀တ္ၿပီး ၿပန္လာတာကေရာ …”

ရီ၀မ္၀မ္မွာ ခုနစ္စင္ၾကယ္ကို တားခ်ိန္ပင္ မရလုိက္ ။
သူကား အကုန္လံုးကို ေဖာ္ပစ္လုိက္ေခ်ၿပီ ။

သူမ ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ပင္ ထိုဗီရုိၾကီးဘက္ဆီ
ေၾကာက္ေၾကာက္လန့္လန့္ ၾကည့္လုိက္မိ၏ ။ ထုိ့ေနာက္ မီး၀င္း၀င္းေတာက္ေနသည့္ မ်က္၀န္းတုိ့ၿဖင့္ ခုနစ္စင္ၾကယ္ဘက္သို့ လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့သည္ ။

ခုနစ္စင္ၾကယ္ ၊ လဒူေကာင္ၾကီးရဲ့ ။

ေသခ်င္းဆုိး ကာလနာ ေၿမြေပြးကုိက္ေကာင္ … နင္ ငါ့ကို အၾကီးၾကီး ေဆးထုိးတယ္ ။

လက္ရွိတြင္ ခပ္မွိန္မွိန္သာ အလင္းေရာင္ရေနေသာ ဗီရုိထဲတြင္ ။

ထုိေယာက်ာ္းနွစ္ေယာက္၏ အၾကည့္တုိ့မွာ
မီး၀င္း၀င္းေတာက္ေနေလၿပီ ။

ဗီရုိၾကီးသည္ အသံလံုလွေသာေၾကာင့္ တုိးတုိးတိတ္တိတ္သာ ေၿပာမည္ဆုိလ်ွင္ အၿပင္ဘက္ကသူမ်ား မၾကားနုိင္ၾကပါေခ် ။

ထုိက်ဥ္းက်ပ္လွသည့္ ဗီရုိၾကီးမွာ ထိုလူနွစ္ေယာက္နွင့္ ကြက္တိ ။
ဂ်ိရိႈ ့ရန္သည္ ေဘးတြင္ ကပ္ေနၿပီး တည္ၿငိမ္စြာ ၿပံဳးကာ
ေၿပာလာသည္ ။

“က်ြန္ေတာ္တုိ့ ထပ္ေတြ ့ၾကၿပန္ၿပီေနာ္ ၊ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္”

စီရီဟန္၏မ်က္၀န္းတုိ့မွာ မႈန္မိႈင္းလုိ့ လာေခ်ၿပီ ။
“ဂ်ိဘုရင္က ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ကုိ ခ်ဳပ္တည္းနုိင္သားပဲ”

ညၾကီးအခ်ိန္မေတာ္ ကိုယ့္ၾကင္ယာေလာင္းရဲ့ အိမ္က ဗီရုိထဲမွာ ပုန္းေနတဲ့ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို မိတာေတာင္
တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ေနနုိင္တယ္ -- သူ ့ခ်ဳပ္တည္းနုိင္စြမ္းက မၿမင့္လြန္းဘူးလား ။

ဂ်ိရိႈ ့ရန္ကား ၿပံဳးလ်က္သာ ။
“က်ြန္ေတာ့္ကို ေၿမွာက္လြန္းေနပါၿပီဗ်ာ ။
က်ြန္ေတာ္က ေရွာင္ဖန္းကို ယံုၾကည္ရံုတင္ပါ”

ထုိေယာက်ာ္း၏ ယံုၾကည္ခ်က္ရွိေနၿပီး ထူးမၿခားနားေနေသာ ေလသံေၾကာင့္ စီရီဟန္၏ မူလက ေအးစက္ေနၿပီၿဖစ္သည့္ မ်က္နွာၾကီးမွာ အခုေတာ့ အဆေပါင္းမ်ားစြာ မည္းပုတ္သြားေလၿပီ ။

စီရီဟန္က အမူအရာကင္းမဲ့စြာၿဖင့္ ေၿပာလိုက္သည္ ။
“ၾကည့္ရတာ ဂ်ိဘုရင္ရဲ့ သူ ့အေပၚ နားလည္ထားပံုက
ဒီေလာက္ပဲကုိး”

“အဟက္ …” ဂ်ိရိႈ ့ရန္သည္ ေၿခာက္ကပ္စြာ ရယ္ေမာလုိက္ကာ ထိုေယာက်ာ္းအား ေအးစက္စြာ ၾကည့္လုိက္၏ ။
“ဒီလုိ ေၿပာလာပံုေထာက္ရင္ အရွင္နတ္ဆုိးလည္းပဲ က်ြန္ေတာ့္ကို ေကာင္းေကာင္း နားမလည္ေသးတဲ့ပံုပါပဲ”

စီရီဟန္သည္ အမူအရာကင္းမဲ့ေနဆဲ ။
“အရွင္ ဂ်ိ ကုိ နားလည္ေအာင္လုပ္ဖို့ စိတ္မ၀င္စားပါဘူးဗ်ာ”

“အဲ့ဒီလုိလား” ဂ်ိရိႈ ့ရန္၏ ႏႈတ္ခမ္းတုိ့ တြန္ ့ေကြးတက္သြား၏ ။ 
“မင္း စိတ္၀င္စားလာမွာပါ”

တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ဗီရုိအၿပင္ဘက္တြင္
ရီ၀မ္၀မ္သည္ ခုနစ္စင္ၾကယ္၏ ကရားေရရြတ္ ေၿပာဆုိေနၿခင္းကို အၿမန္ၿဖတ္ေၿပာလုိက္ရ၏ ။
“ေအး အဲ့ေတာ့ ဘာၿဖစ္လဲ ။ ဒီည ပြဲမွာ သူတုိ့ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေခ်ာလုိက္လဲ မင္း မေတြ ့လုိက္ဘူးလား ။ ဒါေတာင္ ငါ ဘာမွ
မလုပ္ဘဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနေပးခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား”

… ငါက တိတ္တိတ္ေလး ၿပသနာရွာခဲ့ရံုပဲ ။

“အမ္ …” ခုနစ္စင္ၾကယ္သည္ ေခါင္းကုိ တဗ်င္းဗ်င္း
ကုတ္လုိက္ကာ … “အစ္မ ဖန္း ၊ အစ္မက အရွင္နတ္ဆုိးနဲ့
ဂ်ိဘုရင္နဲ့ အိပ္ခ်င္ေနတာကို က်ြန္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္ ၊
ဒါေပမယ့္ … သူတုိ့က သြားရန္စလုိ့ ေကာင္းတဲ့ သူေတြ မဟုတ္လုိ့ပါ အစ္မ ရာ ။ အစ္မ အရွင္နတ္ဆိုး နဲ့ ဂ်ိဘုရင္ရဲ့ လူပ်ိဳရည္ကို
ရေအာင္ ယူနုိင္ခဲ့ၿပီး တာ၀န္မယူေတာ့ဘူးဆုိရင္ သူတုိ့နွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီး က်ြန္ေတာ္တုိ့ ဖိန့္ဖိန့္တုန္ဂုိဏ္း ကို အၿပစ္ေပးလာရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ ။ သူတုိ့က လြယ္တဲ့သူေတြ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ။ ၿပီးေတာ့ အစ္မ ဖန္း ရာ အစ္မရဲ့ ဂုဏ္သိကၡာဆုိတာကလည္း အခုေတာင္ ဒီေလာက္ ပုပ္ပြေနတဲ့ဟာ … အဲ့ဒီအခါက်ရင္…”

“…”  မင္း …

ရီ၀မ္၀မ္ မ်က္ေမွာင္အၾကဳတ္ၾကီး ၾကဳတ္ေနေလၿပီ ။

“ဘာေတြ လ်ွာအရုိးမရွိတုိင္း ေလ်ွာက္ေၿပာေနတာလဲ ။ ငါနဲ့ ဂ်ိဘုရင္ ၾကားေရာ အရွင္နတ္ဆုိးၾကားေရာ ဘာမွ ဘာမွကုိ လုံး၀ မရွိဘူး”

“တကယ္ၾကီးလား” ခုနစ္စင္ၾကယ္မွာ ဇေ၀ဇ၀ါ ၿဖစ္သြားေလၿပီ ။

ၾကယ္ခုနစ္နွင့္ ခုနစ္စင္ၾကယ္တုိ့ မယံုတယံု ရွိလာသည္ကုိ
ၿမင္လုိက္ၿပီး ရီ၀မ္၀မ္ ဆက္ကာ ေၿဖာင္းဖ်ေတာ့၏ ။

“မင္းတုိ့လည္း ငါ့အေၾကာင္း သိၾကတာပဲဟာ ။ ငါ့အၾကိဳက္က အရမ္းအေၿပာင္းအလဲၿမန္တယ္ … လူတစ္ေယာက္ထဲအေပၚမွာပဲ အၾကာၾကီး ၾကိဳက္ေနတတ္တဲ့သူမွ မဟုတ္တာ ။ ၿပီးေတာ့ အဲ့နွစ္ေယာက္ကို အရင္တုန္းက ငါ စိတ္၀င္စားခဲ့တယ္
ဆုိရင္ေတာင္မွ အခ်ိန္တစ္ခုၾကာလာရင္ စိတ္၀င္စားတာက
ၿပီးသြားမွာပဲ …”

ဗီရုိထဲမွာ ရွိေနသည့္ နွစ္ေယာက္စလံုး ။  “…”

…………………………………………………………………………

စာစဥ္ ၆၂၊ အခန္း ၂၀။ ကမ႓ာပ်က္ေတာ့မည့္ လိုလုိ

“အဲ့ဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္ …”

ခုနစ္စင္ၾကယ္သည္ ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး
ၾကယ္ခုနစ္သည္ကေတာ့ ပုိလုိ့ ဇေ၀ဇ၀ါ ၿဖစ္လာေလၿပီ ။

အစ္မ ဖန္း က တကယ္ၾကီး အဲ့လုိလူစား ဟုတ္လုိ့လား ။

သူမသည္ အမွန္တရားကုိ ေၿပာေနဟန္ၿဖင့္
ရဲရဲၾကီး အာမခံေနသည္ ။

“ဟုတ္ရမယ္ေလ ။ ဂ်ိဘုရင္နဲ့ အရွင္နတ္ဆုိး ဘယ္ေလာက္ပဲ
ေခ်ာေခ်ာ အၾကာၾကီးၾကည့္မိရင္ ရုိးသြားတာပဲဟာ ”

ဗီရုိအထဲတြင္မူ နွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ၾကည့္လုိက္မိၾကေလၿပီ ။

“အဟုတ္ပဲ”
ခုနစ္စင္ၾကယ္က ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ညိတ္ၿပလာသည္ ။
“အစ္မ ဖန္း အဲ့နွစ္ေယာက္က ေခ်ာတယ္ဆုိေပမယ့္လုိ့
သူတုိ့နဲ့ သြားရႈပ္ရတာ အရမ္းပင္ပန္းေနမွာပဲ ။ ဒီလူေတြကို ထပ္ၾကည့္ၾကည့္လုိက္ေနာ္ အစ္မ ဖန္း ။ အဟမ္း … သူတုိ့လည္း မဆိုးပါဘူး ။ တကယ္ေတာ့ မီးသာပိတ္ထားလုိက္ရင္ ေယာက်ာ္းေတြအကုန္လံုးက အတူတူေတြခ်ည္းပဲဟာ ။
အစ္မ စိတ္ရွိတုိင္းသာ စားပစ္လုိက္ ဟုတ္ၿပီလား အစ္မ ဖန္း”

“ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ … ဒါေပမယ့္ ငါ ဒီေန ့ စိတ္မပါေနလုိ့ ။ ေနာက္ေန့မွ … ေနာက္ေန့မွ … ဟုတ္ၿပီလား”

ရီ၀မ္၀မ္ စိတ္အားထက္သန္စြာၿဖင့္ ခုနစ္စင္ၾကယ္နွင့္ ၾကယ္ခုနစ္ကို ေမာင္းထုတ္လုိက္ရာ …

“ဟာ … အစ္မ ဖန္း သူတုိ့ကို တကယ္ၾကီး မလုိခ်င္ဘူးလား ။ သူတုိ့ထက္ ေခ်ာတဲ့ ေနာက္တစ္ဖြဲ ့လည္း ရွိေသးတယ္ေနာ္” ခုနစ္စင္ၾကယ္က အၿမန္ေၿပာလာသည္ ။

“ေနာက္တစ္ေခါက္မွ .. ေနာက္တစ္ေခါက္မွလုိ့ ငါ မေၿပာဘူးလား ။ ၿမန္ၿမန္ေလး အိမ္ၿပန္ၿပီး သြားနားၾကေတာ့”
ရီ၀မ္၀မ္ ရင္ထဲတြင္ ေဒါသအလိပ္လိပ္ တက္ေနေလၿပီ ။

ဒီကေလးေတြ ဘယ္လုိလုပ္မွ လူစကား နားလည္ၾကမွာလဲ ။

ခုနစ္စင္ၾကယ္နွင့္ ၾကယ္ခုနစ္တုိ့ လံုး၀
စကားနားေထာင္ေတာ့မည့္ဟန္ ေပၚလာခ်ိန္ …
၀ုန္းခနဲ အသံၾကီးတစ္သံ ဗီရုိၾကီးဆီကေန ထြက္လာေခ်ၿပီ ။

ဗီရုိ၏ မင္းတုန္းမွာ က်ိဳးေက်ကာ ၿပဳတ္က်လာၿပီး ဗီရုိတံခါးမွာ အထဲကေန တြင္းဖြင့္ခံလုိက္ရေလၿပီ ။ မင္းတုန္းဂ်က္မွာလည္း အပိုင္းပုိင္းအစစ ၿဖစ္ကာ ပံုခနဲ ၿပဳတ္က်ကုန္ေတာ့၏ ။

ဂ်ိဘုရင္ နွင့္ အရွင္နတ္ဆိုး … သူတုိ့သည္ …. ထုိကဲ့သုိ့ အထဲကေန ထြက္လာၾကေလၿပီ …

သူတုိ့နွစ္ေယာက္ ထြက္လာသည့္အခ်ိန္ ရီ၀မ္၀မ္ တစ္ကိုယ္လံုး မုိးၾကိဳးၾကီးကိုးသြယ္ တစ္ၿပိဳင္တည္း ပစ္ခ်ခံလုိက္ရသလုိ ခံစားလုိက္ရ၏ …

ခုနစ္စင္ၾကယ္မွာမူ ဗီရုိထဲကေန ထုိသက္ရွိၾကီးနွစ္ေယာက္ ထြက္လာသည္ကုိ ၿမင္လုိက္ၿပီး မ်က္လံုးတို့ ၿပဴးက်ယ္သြားကာ လက္ထဲက ေရေႏြးခြက္မွာလည္း ၾကမ္းၿပင္ေပၚ ခြမ္းခနဲ ၿပဳတ္က် သြားေတာ့ၿပီး ပါးစပ္ကေနလည္း ေရေႏြးတုိ့ ဖူးခနဲ ၿပန္ထြက္ကုန္
ေလၿပီ ။

ၾကယ္ခုနစ္သည္လည္း ပါးစပ္အေဟာင္းသား ၿဖစ္ေနၿပီး ၿမင္ေနရသည္အား မယံုၾကည္နုိင္စြာၿဖင့္
ထုိႏွစ္ေယာက္အား ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိေလသည္ …

သုိ့ေသာ္ ေရွ့ာအရဆံုးသူသည္ကေတာ့ ရီ၀မ္၀မ္ ပင္ ။

ဘု ရား ေရ ။

ရွင္တုိ့ … ရွင္တုိ့နွစ္ေယာက္ ဘာလို့ ထြက္လာၾကတာလဲ ။

သူမ မွန္းတာ မမွားပါလ်ွင္ ထိုနွစ္ေယာက္သည္ ရန္ၿဖစ္ၿပီး တံခါးကုိ ဖ်က္လိုက္မိၿခင္း မဟုတ္ပါေခ် ။ ထုိအစား နွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီး အထဲကေန ခ်ိဳးဖ်က္လုိက္ၿခင္းသာ ။

ဂ်ိဘုရင္သည္ အၿပံဳးေရးေရးေလး ၿပံဳးကာ ရီ၀မ္၀မ္ကုိ
ၾကည့္လာသည္ ။

“ေတာင္းပန္ပါတယ္ ၊ အထဲမွာ နည္းနည္းအိုက္ေတာ့ အၾကာၾကီး
ေနဖိုု့ ခက္လုိ့”

တကယ္ၾကီး အဲ့ဒါေၾကာင့္ပဲလား ။

ဘယ္သူက အဲ့ဒါၾကီးကို ယံုမွာလဲ ။ ၿပီးေတာ့ အိုက္လုိ့တဲ့လား ။

အရွင္နတ္ဆိုးသည္ အက်ီၤလက္ကို ေသသပ္ေအာင္ ၿပင္လုိက္ကာ ထုိေယာက်ာ္းေၿပာသြားသည့္ စကားကို ေထာက္ခံေပးလာသည္ ။

“ဟုတ္တယ္”

ရီ၀မ္၀မ္ ။  “…”

ရွင္တုိ့ရဲ့ ခ်ီးစကားေတြကို  ဘယ္သူက ယံုမွာလဲ ။

အေစာနတုန္းကပဲ ရီ၀မ္၀မ္သည္ ဂ်ိဘုရင္နွင့္ အရွင္နတ္ဆုိးတုိ့အား လံုးလံုးကုိ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ပါဟု ေၿပာေနခဲ့ေလသည္ ။

တခနအၾကာတြင္ ခုနစ္စင္ၾကယ္နွင့္ ၾကယ္ခုနစ္မွာ အရွင္နတ္ဆုိးနဲ့ ဂ်ိဘုရင္တုိ့ အေကာင္လုိက္ၾကီး ဗီရုိထဲကေန ထြက္လာၾကသည္ကို ၿမင္လုိက္ရေလသည္ ။

ထို့အၿပင္ အၿမဲတေစ လံုလံုၿခံဳၿခံဳ ၀တ္စားတတ္သည့္ အရွင္နတ္ဆုိးသည္ အခုေတာ့ ရင္ဘတ္က ၾကယ္သီးနွစ္လံုး
ေၿပေနၿပီး ရင္ဘတ္ၾကီးကို လွစ္ဟၿပေနေလသည္ ။ လံုး၀ကုိ ဖိုသီဖတ္သီ ၿဖစ္ေနေလသည္ …

ဒီၿမင္ကြင္းက … တကယ့္ကို ကမ႓ာပ်က္ေတာ့မည့္ လိုလုိ ။

သူ ေၿပာေတာ့ ၿပသနာ မရွာေတာ့ဘူးဆုိ ။

ေၿပာေတာ့ အေခ်ာအလွေတြဆုိတာ အပုပ္ေကာင္ကို ရုပ္ေဆာင္ထားတာဆုိ ။

ေၿပာေတာ့ ဂ်ိဘုရင္ နဲ့ အရွင္နတ္ဆုိး ကုိ လံုးလံုးကို စိတ္မ၀င္စားေတာ့ပါဘူးဆုိ ။

ခုနစ္စင္ၾကယ္သည္ သူ ့အေရွ့မွ ထုိေဘာ့စ္ၾကီး နွစ္ေယာက္အား ၾကည့္ေနမိရင္း ေၾကာက္ရြြံ ့မႈေၾကာင့္ တဆတ္ဆတ္
တုန္ရီလာရသည္ ။ သူ ့ပါးစပ္က ေရေႏြးတုိ့ကုိ ကပ်ာကယာ သုတ္သပ္ပစ္လုိက္ၿပီး ေက်ာၾကီး ဆန့္သြားမိေလၿပီ ။

သူ အၿမင္မွားသလား မသိပါေခ် ။ သုိ့ေသာ္ သူ ့ကုိ ၾကည့္ေနသည့္ ထုိေဘာ့စ္ၾကီးနွစ္ေယာက္၏ အၾကည့္တုိ့မွာ ေက်ာခ်မ္းစရာ ေကာင္းလွသည္ဟု သူ ခံစားေနမိ၏ ။

သူ ဘာမွားလုပ္မိလုိ့လဲ ။

သူ ဘာမွ မသိဘူးေလ …

အၿမဲတေစ ရင့္က်က္ေနက် ၊ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ရွိတတ္ေနက် ၾကယ္ခုနစ္သည္ပင္ အခု ၿမင္ေနရသည့္္ ၿမင္ကြင္းေၾကာင့္ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ၿဖစ္ေနမိကာ စကားတစ္ခြန္း
မေၿပာထြက္နုိင္ေတာ့ ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ကေတာ့ မ်က္နွာထက္တြင္ စိတ္ခ်ံဳးခ်ံဳးက်ကာ
နဖူးကို နွိပ္နယ္ေနမိေလၿပီ။

………………………………………………………………………........

စာစဥ္ ၆၂၊ အခန္း ၂၁။ ဘယ္သူက အေပၚ ၊ ဘယ္သူက ေအာက္လဲ

ရီ၀မ္၀မ္ မ်က္နွာကို လက္နွင့္ အုပ္ထားမိ၏ ။

ဘာလုိ့ ဒီလုိေတြ ၿဖစ္လာရတာလဲ ။ ငါေလး အရင္ဘ၀က ဘာမေကာင္းတာမ်ား က်ဴးလြန္ခဲ့မိလုိ့လဲ .. ။

ခုနစ္စင္ၾကယ္မွာ ေရွာ့ရေနရာကေန တၿဖည္းၿဖည္းခ်င္း အသိၿပန္၀င္လာေလၿပီ ။ ညာလက္က ေမးေစ့ကုိ ပြတ္သပ္ေနမိၿပီး မ်က္လံံုးတုိ့က အရွင္နတ္ဆုိးနွင့္ ဂ်ိရိႈ ့ရန္ကို တစ္လွည့္စီ
ေတြးဆဆၿဖင့္ ၾကည့္ေနသည္ ။

“ဒါေၾကာင့္ကုိး … ဒါဆုိ အဓိပၸာယ္ရွိသြားၿပီ …”
ခုနစ္စင္ၾကယ္က တစ္ကုိယ္ၾကား ေရရြတ္သည္ ။

ၾကယ္ခုနစ္သည္ ခုနစ္စင္ၾကယ္ ေၿပာေနသည့္ စကားကုိ
နားမလည္ဘဲ ေ၀ခြဲမရၿဖစ္ေန၏ ။

“ဒါဆုိ အဓိပၸာယ္ရွိသြားၿပီ” ဆုိတာက ဘာစကားၾကီးလဲ ။

“ဒါေၾကာင့္ကိုး … ဒါေၾကာင့္ ဒီနွစ္ေတြမွာ ဂ်ိဘုရင္က ဘယ္မိန္းမနဲ့မွ နီးနီးကပ္ကပ္မေနတာကိုး ။ အရွင္နတ္ဆုိးလည္းပဲ အတူတူပဲ ….
သူ ့နားမွာ ဘယ္မိန္းမမွ မထားတာ ဒါေၾကာင့္ကုိး”

ခုနစ္စင္ၾကယ္က ၾကယ္ခုနစ္အား အတည္ေပါက္မ်က္နွာၾကီးၿဖင့္ အနားသို့ ဆြဲေခၚလုိက္၏ ။
“ေသစမ္း … ငါတုိ့ အခ်ိန္မွား လာမိၿပီဟ ။ ငါတုိ့ တစ္သက္လံုး ႏႈတ္ပိတ္သတ္ခံရေတာ့မွာလား”

“တစ္သက္လံုး ႏႈတ္ပိတ္သတ္ခံရမွာလား”
ၾကယ္ခုနစ္ ဇေ၀ဇ၀ါ ၿဖစ္သြားသည္ ။

ငါတုိ့က ဘာလုပ္မိလုိ့ ႏႈတ္ပိတ္သတ္ခံရမွာလဲ ။

“ခုနစ္ၾကီး ၊ မင္း ေခါင္းထဲမွာ ဘာေတြနဲ့ ၿပည့္ေနတာလဲ … ။
ခါတုိင္းဆုိ ဥာဏ္ေကာင္းေနက်ပါ ၊ အခုက်မွ ဒီေလာက္ သိသာေနတာၾကီးကုိ ဘာလို့ နားမလည္ရတာလဲ”
ခုနစ္စင္ၾကယ္က တိုးတုိးေလးကပ္ကာ ေၿပာေနသည္ ။

“ဘာကို ေၿပာတာလဲ”
ၾကယ္ခုနစ္သည္ အမူအရာကင္းမဲ့စြာၿဖင့္ ေမးလုိက္သည္ ။

“ဒံုးေ၀းပါ့ကြာ” ခုနစ္စင္ၾကယ္က သူ ့ကို ၾကည့္လုိက္ကာ …
“ဒီေလာက္ သိသာေနတာၾကီးကုိ … ေသေသခ်ာခ်ာ
စဥ္းစားၾကည့္လုိက္ ။ ဂ်ိဘုရင္ နဲ့ အရွင္နတ္ဆုိးက အၿမဲတမ္း မိန္းမေတြနဲ့ ခပ္ကင္းကင္းပဲ ေနတတ္တယ္ ၊ ဒါေပမယ့္
ဒီေန့က်ေတာ့ အစ္မ ဖန္းရဲ့ ဗီရုိထဲမွာ နွစ္ေယာက္သား ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္နဲ့ … ၿပီးေတာ့လဲ အ၀တ္အစားေတြက ဖရုိဖရဲနဲ့ ။ ဂ်ိဘုရင္ အေစာနက ေၿပာသြားတာကိုလည္း မင္း
မၾကားလုိက္ဘူးလား ။ ပူတယ္လုိ့ ေၿပာလုိက္တာကြ ။
သူတုိ့ ဖက္ေနတာမဟုတ္ရင္ ဘာလုိ့ ပူရမွာလဲ”

ၾကယ္ခုနစ္မွာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လာသည္ ။

ထိုစကားမွာ ဟုတ္တုတ္တုတ္ ရွိေသာ္လည္း
ေသခ်ာေတြးၾကည့္ၿပန္ရင္ မဟုတ္ေနေပ ။

ဂ်ိဘုရင္နွင့္ အရွင္နတ္ဆုိးသာ ခုနစ္စင္ၾကယ္ ေၿပာသြားသလို ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးဆုိလွ်င္ ပုန္းလုိ့ေကာင္းသည့္ တၿခားေနရာကုိပဲ ရွာၾကမွာေပါ့ ။ ဘာလုိ့ အစ္မ ဖန္း ရဲ့ အိမ္ကို လာပါ့မလဲ ။

သုိ့ေသာ္ ထုိနွစ္ေယာက္သည္ ဘာေၾကာင့္ ဗီရုိထဲ ပုန္းေနခဲ့ၾကၿပီး အရွင္နတ္ဆုိး၏ အ၀တ္တုိ့မွာလည္း ဘာေၾကာင့္
ဖရုိဖရဲၿဖစ္ေနသလဲ ဆုိတာကလည္း ရွိေနၿပန္သည္ ။ ၾကယ္ခုနစ္သည္ပင္ အေၿဖရွာလုိ့ မရပါေခ် ။

“ေသစမ္း … ဒါေၾကာင့္မို့ အစ္မ ဖန္းက ဂ်ိဘုရင္နဲ့အရွင္နတ္ဆုိး
တုိ့နဲ့ အရမ္းရင္းနွီးေနၿပီးေတာ့ သူတုိ့အေပၚမွာ ဘာခံစားခ်က္မွ မရွိပါဘူးလုိ့ အတြင္တြင္ေၿပာေနတာကိုး ။ အစ္မက ဂ်ိဘုရင္နဲ့ အရွင္နတ္ဆုိတုို့ တြဲေနတာကုိ ဘယ္သူမွ မသိေအာင္လုိ့ ကာဗာ လုပ္ေပးေနတာပါလား ။ အရွင္နတ္ဆုိးနဲ့ ဂ်ိဘုရင္တုိ့ မတည့္သလုိ လုပ္ေနတာကလည္း လြတ္လပ္ေသာတစ္နယ္ေၿမလံုး
သိသြားေအာင္ သက္သက္မဲ့ လုပ္ၿပေနတာပဲ  ။ ဒါေၾကာင့္မို့ သူတုိ့နွစ္ေယာက္ ရွန္း အိမ္ေတာ္မွာ ထခ်ၾကတာ … အားလံုးက ဟန္ၿပသက္သက္ကိုး”

ခုနစ္စင္ၾကယ္သည္ အလြန္တရာ ၾကီးမားလြန္းေသာ လ်ိဳ့၀ွက္ခ်က္ၾကီးတစ္ခုကို ရွာေတြ့လုိက္ေသာ္လည္း
အလြန္အမင္းကုိ စိတ္ေအးလက္ေအး ရွိမိသြားေလသည္ ။

“ခုနစ္ၾကီး … မွန္းၾကည့္စမ္း … ဂ်ိဘုရင္ နဲ့ အရွင္နတ္ဆုိး
ဘယ္သူက အေပၚ ၊ ဘယ္သူက ေအာက္လဲ …”
ခုနစ္စင္ၾကယ္က ၾကယ္ခုနစ္ကုိ ၾကည့္ကာ ေၿပာလုိက္သည္ ။

ၾကယ္ခုနစ္ ။  “…”

“ဂ်ိဘုရင္က ႏူးညံ့ၿပီးေတာ့ က်က္သေရရွိတယ္ ၊ အရွင္နတ္ဆုိးက ေရခဲတံုးၾကီးလုိ ေအးစက္တယ္ ။ ငါ့အထင္ေတာ့ ဂ်ိဘုရင္က
အေပၚက ၿဖစ္မယ္ထင္တယ္”
ခုနစ္စင္ၾကယ္က အခုိင္အမာၾကီး ေၿပာလုိက္သည္ ။

“မင္းတုိ့ေတြ အခု သြားလုိ့ ရၿပီ”

ရီ၀မ္၀မ္သည္ တစ္ေယာက္နားနား တစ္ေယာက္ကပ္ကာ
တုိးတုိးေလး ေၿပာဆုိေနၾကေသာ ခုနစ္စင္ၾကယ္ နွင့္ ၾကယ္ခုနစ္ကုိ ၾကည့္ကာ စိတ္ကုန္လက္ပန္းက်စြာၿဖင့္ ေၿပာလုိက္၏ ။

“သြားရမယ္ … ဘယ္သြားရမွာလဲ ။ အစ္မ ဖန္း ..
အစ္မ ဒီတစ္ခါေတာ့ လြဲသြားၿပီ ။ သြားရမယ့္လူထဲမွာ အစ္မကုိယ္အစ္မလည္း ထည့္တြက္ရမယ္ေလ .. အစ္မ ဖန္း ၊ အလုိက္မသိလွခ်ည္လား”

ခုနစ္စင္ၾကယ္သည္ ရီ၀မ္၀မ္၏ပခံုးကေန ကုိင္ကာ သူမအားပါ အိမ္အၿပင္ ဆြဲထုတ္သြားေလၿပီ ။

“က်ြန္ေတာ္ ေၿပာတာ ဟုတ္တယ္မလား ၊ အရွင္ဂ်ိ အရွင္နတ္ဆုိး ။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ … အစ္မ ဖန္း က ငယ္ေသးေတာ့ ဒါေတြကို သိပ္နားမလည္ေသးဘူး ။ အရွင္တုိ့ လုပ္စရာရွိတာ ဆက္လုပ္ၾကပါ ၊ က်ြန္ေတာ္တုိ့က အလ်င္မလုိပါဘူး ။ ၾကိဳက္သေလာက္သာ ေပ်ာ္ပါးၾကပါ ။ အားရေတာ့မွပဲ ထြက္လာၾကပါ ။ အရမ္းအားကုန္သြားရင္လည္း ရတယ္ … က်ြန္ေတာ္ အိမ္ကုိ ၿပန္ေမာင္းပုိ့ေပးမယ္”

ထုိ့ေနာက္တြင္ ခုနစ္စင္ၾကယ္က အိမ္တံခါးကုိ ဘုန္းခနဲ ဆြဲပိတ္လုိက္ေလၿပီ ။

……………………………………………………………………..

စာစဥ္ ၆၂၊ အခန္း ၂၂။ ေနရခက္လုိက္တာ

ရီ၀မ္၀မ္ လံုး၀ေၾကာင္အေနကာ အိမ္အၿပင္တြင္ ရပ္ေနမိ၏ ။

ခုနစ္စင္ၾကယ္ ဘာေတြ … ေၿပာေနတာလဲ ။

“အစ္မ ဖန္း”
ရီ၀မ္၀မ္ ဘာမွ မေၿပာရေသးခင္ ခုနစ္စင္ၾကယ္က ဆံုးမလာေတာ့
သည္ ။
“အစ္မ ဖန္း … က်ြန္ေတာ္ အစ္မ ကုိ ဆရာၾကီး လုပ္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ ၊ ဒါေပမယ့္ … အစ္မ ဂ်ိဘုရင္နဲ့
အရွင္နတ္ဆိုးအေပၚမွာ လံုး၀ စိတ္မ၀င္စားဘူးဆုိရင္လည္း ေစာေစာကတည္းက ေၿပာပါေတာ့လား ။ သူတုိ့ရဲ့လ်ိဳ့၀ွက္ခ်က္ကုိ
အစ္မ သိထားရင္ေတာင္မွ ခုနစ္ၾကီးကုိေတာ့ မေၿပာခ်င္ရင္ေန ၊ က်ြန္ေတာ့္ကိုေတာ့ ေၿပာၿပမွေပါ့ ။ က်ြန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ ႏႈတ္လံုလဲဆိုတာ မသိတာက်ေနတာပဲ ။ က်ြန္ေတာ္
ဘယ္တုန္းကမ်ား ႏႈတ္ဖြာဖူးလုိ့လဲ”

ရီ၀မ္၀မ္ ။  “…”

“အစ္မ ဖန္း ၊ ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ နည္းနည္းေလာက္လည္း အလုိက္တသိ ရွိပါဦး ။ ဂ်ိဘုရင္နဲ့ အရွင္နတ္ဆုိးတုိ့ ဟုိဒင္းဟုိဟြာ လုပ္ေနၾကၿပီဆုိရင္ အစ္မက ေရွာင္ေပးရမယ္ေလ ။ သက္သက္မဲ့ သူတုိ့ၾကားထဲ ကန့္လန့္ကန့္လန့္ ၀င္ပါေနစရာလား”
ခုနစ္စင္ၾကယ္ က တတြတ္တြတ္ ဆက္ေၿပာေနသည္ ။

“ခုနစ္ၾကီး … မင္းကလည္း သိပ္ကုိ ပါးစပ္ဖြာလြန္းတယ္ ။
လူေတြေရွ့မွာ ဒါကုိ ထုတ္မေၿပာမိေစနဲ့ ၊ ငါတုိ့ပဲ သိပါေစ ၊
နားလည္လား …” ခုနစ္စင္ၾကယ္က ၾကယ္ခုနစ္ဘက္သို့ လွည့္ကာ ဆရာၾကီးလုပ္ေလသည္ ။

ခုနစ္စင္ၾကယ္ ဆက္မေၿပာရေသးခင္ တံခါးသည္ က်ြီခနဲ ၿမည္ကာ ပြင့္လာေလၿပီ ။

ဂ်ိရိႈ ့ရန္သည္ ၿပံဳးစစမ်က္နွာၿဖင့္သာ ထြက္လာေနၿပီး အရွင္နတ္ဆိုးသည္ သူနွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန
လုိက္လာေလသည္။

“ဒီေလာက္ေတာင္ ၿမန္တယ္လား”

ခုနစ္စင္ၾကယ္ သူတုိ့ကို ၿမင္လုိက္ၿပီး အံ့ၿသသြား၏ ။

“အာ … သူစိမ္းလို လုပ္မေနပါနဲ့ဗ်ာ ။ ကိုယ့္အိမ္ကုိယ့္ယာလုိ သေဘာထားၿပီး စိတ္ၾကိဳက္သာ ေပ်ာ္ပါးၾက …”

ခုနစ္စင္ၾကယ္သည္ ဂ်ိဘုရင္နွင့္ အရွင္နတ္ဆိုးတုိ့ ရွက္ေနမွာစုိးၿပီး အရွက္ေၿပ ရယ္ေမာကာ ေၿပာလိုက္သည္ ။

“ေပ်ာ္လုိ့ ၀ပါၿပီဗ်ာ”

ဂ်ိရိႈ ့ရန္သည္ ခုနစ္စင္ၾကယ္ကုိ ၾကည့္ကာ ခပ္တုိးတုိး ရယ္ေမာၿပီး ၿပန္ေၿဖလိုက္သည္ ။

“ဟုတ္တာေပါ့ ဟုတ္တာေပါ့ ၊ အရွင္ ဂ်ိ ေၿပာတာ မွန္တယ္ ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကာလုိက္တယ္ဆုိတာက အေရးမွ မၾကီးတာ … အေရးၾကီးတာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ရဖုိ့ပဲ ။ ေပ်ာ္ရႊင္ဖုိ့က အေရးၾကီးဆံုးပဲ”

ခုနစ္စင္ၾကယ္က ၾကယ္ခုနစ္ဘက္သို့ လွည့္လုိက္သည္ ။
“ငါ ေၿပာတာ ဟုတ္တယ္မလား ၊ ခုနစ္ၾကီး”

ၾကယ္ခုနစ္သည္ အေတာ္ေလး မ်က္နွာပူေနမိ၏ ။
သူ တစ္ခုခုကို ေၿပာခ်င္၍ပါးစပ္ဟလုိက္မိေသာ္လည္း
စကားတစ္ခြန္းမွ ေၿပာမထြက္နုိင္ ၿဖစ္ေန၏ ။

“ပုိင္ ဂုိဏ္းခ်ဳပ္ … ဒီေန့ စကားေၿပာရတာ ေပ်ာ္ဖုိ့ေကာင္းပါတယ္ ။ ေနာက္တစ္ခါမွ ညဘက္ၾကီး ထပ္လာခဲ့ပါဦးမယ္”
အရွင္နတ္ဆုိးက ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ေၿပာလုိက္သည္ ။

ရီ၀မ္၀မ္မွာ အသံတိတ္ ေဒါသထြက္ေနမိ၏ ။

အရွင္နတ္ဆိုးသည္ ဂ်ိရိႈ ့ရန္ကုိ ေအးစက္စက္ ၾကည့္လုိက္ၿပီးေနာက္ ထုိအမဂၤလာ အိမ္ၾကီးဆီကေန ထြက္သြားေတာ့သည္ ။

“ခနခနသာ လာပါ ၊ အရွင္နတ္ဆုိး ။ ကိုယ့္အိမ္ကုိယ့္ယာလုိ သေဘာထားၿပီး ေပ်ာ္ခ်င္တုိင္းသာ လာေပ်ာ္ပါ ။
သူစိမ္းလုိ လုပ္မေနနဲ့ေတာ့ေနာ္ အရွင္နတ္ဆိုး”

ခုနစ္စင္ၾကယ္သည္ အေရွ့ဘက္ကုိ ေၿပးထြက္သြားၿပီး အရွင္နတ္ဆိုးအား လွမ္းေအာ္ေၿပာလုိက္သည္ ။

ရီ၀မ္၀မ္ ။ “…” မင္း …

“ခြင့္ၿပဳပါဦး ၊ မင္းတုိ့ရဲ့ အစ္မ ဖန္း နဲ့ စကားေၿပာစရာေလး ရွိေနလုိ့”

ဂ်ိရိႈ ့ရန္က ခပ္တုိးတိုး ရယ္ေမာကာ ခုနစ္စင္ၾကယ္အား ခြင့္ေတာင္းလုိက္ေလသည္ ။

“အာ ..” ခုနစ္စင္ၾကယ္ အံ့ၿသသြား၏ ။
“အရွင္ ဂ်ိ ၊ ခုနစ္ၾကီးနဲ့ က်ြန္ေတာ္ အစ္မ ဖန္းရဲ့ နတ္သက္ေၾကြအဆိပ္ကို ေၿဖေပးဖို့အတြက္ … ေခ်ာေခ်ာေလးေတြ ရွာထားတယ္ .. အစ္မ ဖန္း အဆိပ္ေၿဖၿပီးတဲ့အထိ ေစာင့္ေပးလုိ့ ရမလား”

ရီ၀မ္၀မ္မွာ သည္းခံနုိင္မႈတုိ့ ကုန္ဆံုးသြားၿပီး ေငါက္ေတာ့ေလၿပီ ။
“မလုိဘူးလုိ့ ငါ မေၿပာခဲ့ဘူးလား”

“အာ … အင္းပါ … အစ္မ ဖန္း ရဲ့ ၊ ဒါဆုိ အစ္မ
စိတ္၀င္စားလာတဲ့အထိ ေစာင့္ေပးမယ္ ။ အရွင္ဂ်ိ နဲ့ တ၀ၾကီး စကားေၿပာေနေတာ့ေနာ္ ။ ခုနစ္ၾကီး နဲ့ က်ြန္ေတာ္ အခုပဲ သြားေတာ့မယ္”

ထုိသုိ့ ေၿပာၿပီး ခုနစ္စင္ၾကယ္မွာ ထုိေယာက်ာ္းတစ္ဖြဲ ့ကုိ ေခၚကာ အေနာက္ပင္ ၿပန္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ
ထုိအမဂၤလာအိမ္ၾကီးဆီကေန ထြက္သြားေတာ့ေလၿပီ ။

“အေနွာင့္အယွက္ေပးမိတာ … ေတာင္းပန္ပါတယ္”

ၾကယ္ခုနစ္သည္ ရီ၀မ္၀မ္ နွင့္ ဂ်ိရိႈ ့ရန္အား အားတံု့အားနာၿဖစ္ကာ ေတာင္းပန္လုိက္ၿပီးေနာက္ ခုနစ္စင္ၾကယ္ေနာက္ကို ၿမန္ၿမန္လုိက္သြားေတာ့သည္ ။

….

ထုိၾကီးမားလွသည့္ စံအိမ္ၾကီးထဲ ဂ်ိရိႈ ့ရန္နွင့္ ရီ၀မ္၀မ္သာ က်န္ခဲ့ၾကေလၿပီ ။

ဘယ္လုိခံစားခ်က္မွ မၿပလာသည့္ ဂ်ိဘုရင္အား ၾကည့္ရင္း
ရီ၀မ္၀မ္မွာ ထုိင္ရမလား ထရမလား မသိၿဖစ္ေနမိ၏ ။

သူ ဘယ္လုိ ေတြးေနမလဲ …

ငါ့ကုိ ေဖာက္ၿပန္တတ္တဲ့ မိန္းမလုိ့လား ။

အား .. ေနရခက္လုိက္တာ .. ။

“ေရွာင္ဖန္း”
ဂ်ိရိႈ ့ရန္သည္ ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ၾကည့္ကာ ခပ္တုိးတုိး ရယ္ေမာလုိက္၏ ။
“ကိုယ့္အတြက္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေလာက္ ေဖ်ာ္ေပးပါလား”

…………………………………………………………………...........

စာစဥ္ ၆၂၊ အခန္း ၂၃။ အပူေလ်ာ့ဖို့

“ေကာ္ဖီ ေဖ်ာ္ေပးရမွာလား … ရတယ္ …”

ရီ၀မ္၀မ္ ဧည့္ခန္းဆီသုိ့ သြားလုိက္သည္ ။ တခနအၾကာတြင္ ေကာ္ဖီစားပြဲေဘး ထုိင္ေနရင္း ဂ်ိရိႈ ့ရန္အတြက္ ေကာ္ဖီငွဲ ့ေပးေန၏။

ဂ်ိရိႈ ့ရန္သည္ ထုိေကာ္ဖီကို တစ္က်ိဳက္တည္း ေမာ့ေသာက္ပစ္လုိက္ေခ်သည္ ။

“ညဥ့္နက္မွ ဘာလို့…ေကာ္ဖီေတြ ေသာက္ေနတာလဲ” ရီ၀မ္၀မ္၏ဟန္ပန္မွာ စိတ္ရႈပ္ေထြးေနေလဟန္ ။

“အပူေတြ က်သြားေအာင္လုိ့”
ဂ်ိရိႈ ့ရန္က ခပ္ၿပံဳးၿပံဳး ၿပန္ေၿဖသည္ ။

ရီ၀မ္၀မ္ ။  “…”

ၿပံဳးေနတာေလး ေတာ္ပါေတာ့လား ။

ေဒါသထြက္ေနရင္လည္း ထြက္ၿပလုိက္တာမွ ဟုတ္ဦးမယ္ ။

အခုမွ ပိုၿပီးေတာ့ ေၾကာက္လာၿပီ … ။

“ရိႈ ့ရန္ … ရွင္းၿပပါ့မယ္ ။ ဒီေန ့ ၿဖစ္သြားတာေတြက ရွင္ ထင္သလို မဟုတ္ဘူး ။ အရွင္နတ္ဆိုး လာတာက … ဟုိ … က်ြန္မနဲ့ အလုုပ္ကိစၥလာေဆြးေႏြးတာ”
ရီ၀မ္၀မ္က ယံုၾကည္ခ်က္ရွိစြာၿဖင့္ ေၿပာလိုက္သည္ ။

သုိ့ေသာ္ ဂ်ိရိႈ ့ရန္သည္ သူမေၿပာေနသည့္ အေၾကာင္းအရာအေပၚ စိတ္၀င္စားဟန္ မၿပဘဲ အၿပံဳးေလးၿဖင့္ ေၿပာလာသည္ ။
“မီးလ်ွံေက်ာင္းေတာ္က ဆရာတစ္ေယာက္က ကုိယ့္ဆီမွာ အေၾကြးတင္ေနတယ္ ။ ေရွ့ရက္ကပဲ ကုိယ္ သူ ့ကုိ
ေၿပာထားၿပီးသြားၿပီ ၊ မင္း မီးလ်ွံေက်ာင္းကုိ သြားလုိ့ ရၿပီ”

“မီးလ်ွံေက်ာင္းေတာ္ကုိ သြားရမွာလား”

ရီ၀မ္၀မ္ အံ့ၿသသြား၏ ။

ငါ နဲ့ အရွင္နတ္ဆိုး အေၾကာင္း ေၿပာေနတာ မဟုတ္ဘူးလား ။
ဘာလုိ့ မီးလ်ွ့ံေက်ာင္းအေၾကာင္းက ပါလာရတာလဲ … ။

ၿပီးေတာ့ ဂ်ိရိႈ ့ရန္က မီးလ်ွံေက်ာင္းေတာ္ကုိ ဘာလုိ့ လႊတ္ေနရတာလဲ ။ ငါ့ကို ဆရာ သြားလုပ္ခုိင္းမလုိ့လား ။

“ရိႈ ့ရန္ … ဟုိေလ .. မီးလ်ွံေက်ာင္းေတာ္ကုိ ဘာလို့ သြားရမွာလဲ” ရီ၀မ္၀မ္ နားမလည္နုိင္ပါေခ် ။

“သြားၾကည့္လုိက္ပါ” ဂ်ိရိႈ ့ရန္က ၿပံဳးကာ ၿပန္ေၿဖသည္ ။

ရီ၀မ္၀မ္ ။ “…”

သူမတြင္လည္း ထုိမီးလ်ံွေက်ာင္းေတာ္ကုိ သြားၾကည့္ဖုိ့ စိတ္ကူး ရွိေနၿပီးသားသာ ။

ထုိေက်ာင္းအုပ္ၾကီးကသာ သူမကုိ ကူညီေပးလုိစိတ္ ရွိလ်ွင္
သူမသည္ မွတ္ဥာဏ္မ်ား ၿပန္ဆယ္ယူနုိင္ေလာက္ေပသည္ ။

သုိ့ေသာ္ သူမသည္ ဖိန့္ဖိန့္တုန္ဂုိဏ္း၏ ဂုိဏ္းခ်ဳပ္ ၿဖစ္ေန၏ ။ မီးလွ်ံေက်ာင္းေတာ္၏ စရုိက္အရဆုိ သူတုိ့၏ ေက်ာင္းအုပ္က
သူမကို ကူညီဖုိ့ ေ၀းလုိ့ ဖိန့္ဖိန့္တုန္ဂုိဏ္းကိုပင္ ၾကည့္မရ ၿဖစ္ေနနုိင္သည္ ။

“ဒါက ေထာက္ခံစာ ။ မီးလ်ံွေက်ာင္းေတာ္ကို ေရာက္သြားရင္ ကုိယ့္စာကုိသာ ၿပလုိက္” ဂ်ိရိႈ ့ရန္က စာအိတ္တစ္အိတ္ကို
ထုတ္ယူကာ ရီ၀မ္၀မ္ကို ေပးလုိက္သည္ ။

“ေကာင္းပါၿပီ …”  ရီ၀မ္၀မ္ ထိုစာကုိ လက္ခံလုိက္သည္ ။

ဂ်ိရိႈ ့ရန္ ဘာလုပ္ခ်င္ေနသလဲကုိ သူမ မသိပါေသာ္လည္း မီးလ်ွံေက်ာင္းေတာ္ကုိ သြားၾကည့္ခ်င္မိပါ၏ ။

ငါလဲ မသြားနုိင္မွာကုိ စုိးေနတာ ။

ဂ်ိရိႈ ့ရန္က ေတာ္ေတာ္ေလး ေတြးေပးတတ္သားပဲ ။

“မီးလ်ွံေက်ာင္းေတာ္ကုိ သြားရင္ ဘယ္သူ ့အေနနဲ့ သြားရမွာလဲ”  ရီ၀မ္၀မ္ သိလုိစြာ ေမးၾကည့္လုိက္သည္ ။

“ေက်ာင္းသားသစ္” သူက ၿပန္ေၿဖလာသည္ ။

“…”

ထပ္ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသားသစ္ပဲလား ။
ေက်ာင္းသားဘ၀ၾကီးကို ငါ ေတာ္ေတာ္ၾကီး စိတ္ကုန္ေနပါၿပီ ဆုိေန။ ဆရာအေနနဲ့ မသြားရရင္ မသြားဘူး ။

“ရိႈ ့ရန္ … ရွင္က ဖိန့္ဖိန့္တုန္ဂုိဏ္း ရဲ့ ဂုိဏ္းခ်ဳပ္ကို မီးလ်ွံေက်ာင္းေတာ္မွာ ေက်ာင္းသား သြားလုပ္ေစခ်င္ေနတာလား” ရီ၀မ္၀မ္ ဂ်ိရိႈ ့ရန္ကုိ စုိက္ၾကည့္လုိက္သည္ ။

“က်ြန္မကေတာ့ သြားလုိ့ ရေပမယ့္ … ဖိန့္ဖိန့္တုန္ဂုိဏ္းက ဂုိဏ္းသားေတြနဲ့ အၾကီးအကဲေတြက လက္မခံၾကမွာ စုိးတယ္ …
အဲ့ကုိ ဆရာတစ္ယာက္အၿဖစ္ ဒါမွမဟုတ္လည္း တစ္ခုခုအၿဖစ္နဲ့ လႊတ္ေပးရင္ေရာ … ”

ဂ်ိရိႈ ့ရန္က ေခါင္းခါယမ္းလာသည္ ။
“မီးလွ်ံေက်ာင္းေတာ္က ဆရာေတြအားလံုးကို ေက်ာင္းကပဲ သတ္မွတ္ေပးၾကတာ ။ မဟာေက်ာင္းေတာ္ၾကီးသံုးေက်ာင္းထဲက တစ္ေက်ာင္းရဲ့ ဆရာ ၿဖစ္နုိင္ဖုိ့ဆုိတာ မင္းကို မေၿပာနဲ့
ကိုယ့္အတြက္ပါ အရမ္းခက္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ မင္းက ဖိန့္ဖိန့္တုန္ ဂုိဏ္းခ်ဳပ္အေနနဲ့ သြားစရာ မလုိဘူး ။ နာမည္၀ွက္တစ္ခုနဲ့ သြားရံုပဲ”

ရီ၀မ္၀မ္ ။ “…” ေနာက္ထပ္နာမည္၀ွက္တစ္ခုလား ..

“အာ … အခုမွ မွတ္မိတယ္ ။ အခုတေလာ ဖိန့္ဖိန့္တုန္ဂုိဏ္း မွာ အလုပ္ေတြ အရမ္းရႈပ္ေနတယ္”
ရီ၀မ္၀မ္ အၿမန္ပင္ ထုတ္ေၿပာလိုက္သည္ ။

“အုိး” ဂ်ိရိႈ ့ရန္က အဓိပၸာယ္ပါပါၿဖင့္ ရီ၀မ္၀မ္ကို ၾကည့္လာေလၿပီ ။
“ဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ္တုိ့ေတြ မင္းနဲ့ အရွင္နတ္ဆိုးအေၾကာင္းကို ေၿပာၾကတာေပါ့”

ဂ်ိရိႈ ့ရန္က ထုိသုိ့ ေၿပာလုိက္သည္နွင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ရီ၀မ္၀မ္က ၿပံဳးၿပေတာ့သည္ ။
“ရိႈ ့ရန္ … တကယ္ေတာ့ေလ က်ြန္မလည္း မီးလ်ွံေက်ာင္းေတာ္မွာ အေတြ ့အၾကံဳသြားယူခ်င္ေနတာ … သြားရမွာေပါ့ မသြားစရာလား”

“အင္း” ဂ်ိရိႈ ့ရန္က အသာေလး ေခါင္းညိတ္လာသည္ ။

“…” သိပ္ေကာင္းတယ္ ၊ ဂ်ိရိႈ ့ရန္ အက်င့္ပုတ္ၾကီး ။

“အခု ညဥ့္နက္ေနၿပီ ၊ ကုိယ္လဲ ထပ္မေနွာင့္ယွက္ေတာ့ဘူး ။ ေစာေစာအိပ္ေတာ့”

ဂ်ိရိႈ ့ရန္သည္ ထလုိက္ကာ ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္သြားေတာ့သည္ ။

………………………………………………………………….

စာစဥ္ ၆၂၊ အခန္း ၂၄။ သရုပ္ေဆာင္ အရမ္းေကာင္းတယ္

ဂ်ိရိႈ ့ရန္ လံုးလံုး ထြက္သြားၿပီဆုိမွသာ ရီ၀မ္၀မ္ စိတ္ေအးမိသြား၏ ။

ငါတုိ့ ဒီည ဒရမ္မာကား ရုိက္ေနၾကတာလား … ။ ဘာလုိ့ အဲ့ေလာက္ေတာင္ ရင္တုန္ပန္းတုန္ေတြ ၿဖစ္ေနရတာလဲ ။

မၾကာခင္ ရီ၀မ္၀မ္ အိပ္ခန္းထဲသို့ ၀င္လုိက္၏ ။

ၿဖဴေကာင္ၾကီးသည္ အိပ္ရာေပၚတြင္ လွဲေနၿပီး
ရီ၀မ္၀မ္အား ခုိးခုိးၾကည့္ေနသည္ ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ အိပ္ရာေဘးတြင္ ရပ္လုိက္ၿပီး ၿဖဴေကာင္ၾကီးအား ခပ္မာမာၾကည့္ေနလုိက္သည္ ။

“ၿဖဴေကာင္ၾကီး … နင့္ရဲ့ သရုပ္ေဆာင္စေကးက ေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းလွခ်ည္လား”

ၿဖဴေကာင္ၾကီးသည္ ေခါင္းတစ္ဖက္ လွည့္သြားေလၿပီ ။

“သားသားေလးကုိ သရုပ္ေဆာင္ေကာင္းမွန္း မသိခဲ့မိဘူး ။
ငါတုိ့ တရုတ္ကို ၿပန္ေရာက္ရင္ မင္းနဲ့ နက္ေကာင္ေလးကုိ ေပါင္းၿပီးေတာ့ သရုပ္ေဆာင္ေလာကထဲ တင္ေပးမယ္ ၊ ဘယ္လုိလဲ”

ရီ၀မ္၀မ္သည္ အိပ္ရာေပၚ ထုိင္ခ်လုိက္ၿပီး ၿဖဴေကာင္ၾကီး၏ ေခါင္းကုိ သူမေပါင္ေပၚ တင္လုိက္သည္ ။

ဗုိင္းရပ္စ္သည္ သူ ့နာမည္ကုိ ၾကားလုိက္တာနဲ့ ခ်က္ခ်င္း ၾကမ္းၿပင္ေပၚကေန ထလာေလၿပီ ။

ၿဖဴေကာင္ၾကီးသည္ကား ရီ၀မ္၀မ္ကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ခုိးၾကည့္ေနသည္ကလဲြလုိ့ တိတ္တိတ္ေလးသာ ေန၏ ။

ညသည္ တိတ္ဆိတ္စြာၿဖင့္ ကုန္လာေလၿပီ ။

ေနာက္တစ္ေန့မနက္တြင္ ရီ၀မ္၀မ္သည္ ဖိန့္ဖိန့္တုန္ ဂုိဏ္း၏ ကိစၥ၀ိစၥတုိ့အား ကုိင္တြယ္ၿပီးေနာက္ နန္ နယ္ေၿမကို ေမာင္းသြားလုိက္ၿပီး နန္စံအိမ္ကုိ သြားလုိက္၏ ။

နန္ စံအိမ္ထဲ မ၀င္ရေသးခင္ အမည္မရွိေသာနန္သည္ ကမူးရွဴးထုိး ေၿပးထြက္လာေလသည္ ။

“ညီမေလး ေက်ာ္ၾကားေသာ”

အမည္မရွိေသာနန္သည္ ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ၿမင္လုိက္ၿပီး အံ့ၿသသြား၏ ။ ခ်က္ခ်င္းပင္ တအံ့တၿသ မ်က္နွာ ၿဖစ္သြားေလသည္ ။

“ညီမေလး ေက်ာ္ၾကားေသာ … အိုး မိုင္ ေဂါ့ … လြတ္လပ္ေသာနယ္ေၿမထဲမွာ အၾကီးၾကီးၿဖစ္ေနၿပီ”

“အၾကီးၾကီးလား” ရီ၀မ္၀မ္ အံ့အားသင့္သြား၏ ။

ဘာအၾကီးၾကီးမ်ား ၿဖစ္ေနလုိ့လဲ ။

“ဘာမုိ့လုိ့လဲ”  ရီ၀မ္၀မ္ ေမးလုိက္သည္ ။

အမည္မရွိေသာနန္သည္ ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္ အရင္လုပ္လုိက္ၿပီး တိုးတုိးေလး ကပ္ေၿပာလာသည္ ။
“ညီမေလး ေက်ာ္ၾကားေသာ … ဒါက တကယ့္ကို ၾကီးတဲ့ လ်ိဳ့၀ွက္ခ်က္ၾကီး … ၿပီးေတာ့ ညီမေလးနဲ့လည္း အၾကီးၾကီး ပတ္သက္ေနတယ္”

“…” ေၿပာမွာရွိ ေၿပာစမ္းပါဟ ။

“ညီမေလး ေက်ာ္ၾကားေသာ … ဒီကုိၾကီးက သတင္းေတြကုိ ေရာင္းစားတတ္တဲ့ ေဘာ့စ္မ်ိဳးဆုိတာ သိတယ္မလား ။
ၾကည့္ေလ … ဒီသတင္းၾကီးက မင္းနဲ့ ပတ္သက္ေနတဲ့ဟာ …
ဟုိ …”
အမည္မရွိေသာနန္သည္ ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ၾကည့္ကာ လက္နွစ္ဖက္ကုိ ပြတ္သပ္ေနသည္ ။

“အဟူး … ဒါဆုိရင္လည္း ေၿပာမေနနဲ့ေတာ့ ။ စိတ္မ၀င္စားဘူး” ရီ၀မ္၀မ္ အမည္မရွိေသာနန္ကို ေက်ာ္သြားၿပီး အိမ္ထဲကို
၀င္လုိက္၏။

“မရဘူးေလကြာ ၊ ညီမေလးကလည္း”
အမည္မရွိေသာနန္က သူမအား ပိတ္တားလုိက္သည္ ။

“ကုိၾကီး ေၿပာၿပမယ္ ၊ ဒီသတင္းက ေပးရတဲ့ပုိက္ဆံထက္ အမ်ားၾကီးတန္တယ္ေနာ္ ။ ငါ မင္းကို ဘယ္တုန္းက
လွည့္စားဖူးလုိ့လဲ”

“ဘယ္တုန္းကေရာ မလွည့္စားဖူးလုိ့လဲ”

“ဒီတစ္ခါေတာ့ မလွည့္စားပါဘူးကြာ ၊ အာမခံတယ္”

ရီ၀မ္၀မ္ သက္ၿပင္းခ်လုိက္ၿပီး ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက
ရာတန္ပုိက္ဆံမ်ားကုိ ထုတ္ယူလုိက္ကာ ေပးလုိက္ရ၏ ။

“ေၿပာ .. မဟုတ္လုိ့ကေတာ့ မေသမခ်င္း ရုိက္သတ္ပစ္မယ္မွတ္”

အမည္မရွိေသာနန္သည္ ေပ်ာ္ရႊင္အားရစြာ ထုိပုိက္ဆံတုိ့ကို
အိပ္ကပ္ထဲ ထုိးထည့္လုိက္ေတာ့ၿပီး လ်ိဳ ့၀ွက္စြာၿဖင့္
ေၿပာလာေလသည္ ။

“ညီမေလး ေက်ာ္ၾကားေသာ .. ကုိၾကီးတုိ့ ရွန္း အိမ္ေတာ္ရဲ့ ပြဲမွာတုန္းကေလ … ညီမေလးရဲ့ ရည္းစား စီရီဟန္ကို ေတြ ့ခ့ဲတယ္”

“…” ဒါၾကီးက လြတ္လပ္ေသာနယ္ေၿမထဲက လ်ိဳ့၀ွက္ခ်က္ၾကီးလား ။

“ၿပီးေတာ့ မင္းရဲ့ရည္းစားက တကယ္ေတာ့ အရွင္နတ္ဆိုး ၾကီး ။ ၀န္ေတာ့မခံေပမယ့္လုိ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ဆင္တယ္လုိ့ေတာ့
ထင္တာပဲ … သူက မင္းရည္းစား မဟုတ္ရင္ေတာ့ မင္းရည္းစားရဲ့ အစ္ကုိအရင္းပဲ ၿဖစ္ရမယ္ ။ ဒါမွမဟုတ္ သူ ့ရဲ့အေဖလည္း ၿဖစ္နုိင္ေလာက္တယ္”

ရီ၀မ္၀မ္ ။ “…”

“ၿပီးေတာ့လည္း ညီမေလး သိလား … အရွင္နတ္ဆိုးက တကယ္ေတာ့ .. တကယ္ေတာ့ ေယာက်ာ္းေတြကို ၾကိဳက္ေနတာ ။
ဂ်ိရိႈ ့ရန္လည္း အတူတူပဲ ။ အာ .. ဂ်ိရိႈ ့ရန္က ဘာလုိ့
အဲ့လိုလူစားမ်ိဳး ၿဖစ္ေနတာလဲကြာ ။ သူ နဲ့ အရွင္နတ္ဆိုး ၾကားမွာ ဟုိလုိလုိတဲ့ ။ အဲ့နွစ္ေယာက္ကေလ … နွေမ်ာဖုိ့ေကာင္းလုိက္တာ”

အမည္မရွိေသာနန္သည္ သက္ၿပင္းၾကီး တခ်ခ် ၊
ေခါင္းၾကီးတခါခါၿဖင့္ ေၿပာေနသည္ ။

ရီ၀မ္၀မ္ အမည္မရွိေသာနန္ကုိ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ ၾကည့္လုိက္မိသည္ ။
“ဂ်ိရိႈ ့ရန္ နဲ့ အရွင္နတ္ဆိုးကုိ ရည္းစားေတြလုိ့ ေၿပာေနတာလား”

“ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္”
အမည္မရွိေသာနန္က ေၿပာလုိက္သည္ ။
“လံုး၀ကုိ မွန္တယ္”

“ဘယ္ကေန ၾကားလာတာလဲ” ရီ၀မ္၀မ္၏ရင္ထဲတြင္ မေရမရာခံစားခ်က္ၾကီးက ၿမင့္တက္လာေလၿပီ ။

“အာ … ခုနစ္စင္ၾကယ္ၾကီး ငါ့ကို ေၿပာသြားတာ …” အမည္မရွိေသာနန္သည္ တဟားဟား ရယ္ေမာလာသည္ ။
“ငါ သူ ့ကုိ ယံုတယ္ …”

………………………………………………………………………......

စာစဥ္ ၆၂၊ အခန္း ၂၅။ ဒီအန္ေအ ဘယ္သူ စစ္တတ္လဲ

ရီ၀မ္၀မ္ အမည္မရွိေသာနန္ကုိ ၾကည့္လုိက္၏ ။

ထင္သည့္အတုိင္းပင္ ရႊတ္ေနာက္ေနာက္လူက ဘယ္ေတာ့မွ အတည္အတံ့ မေၿပာတတ္ပါေခ် ။

“ညီမေလး ေက်ာ္ၾကားေသာ ေရာ ဘယ္လုိထင္လဲ ။ ဒီသတင္းက တကယ္ၾကီးတယ္မလား ။ မင္းပုိက္ဆံေတြ အလကားမၿဖစ္ဘူး
မလား” အမည္မရွိေသာနန္သည္ ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ၾကည့္ကာ ေမးခြန္းတစ္ခုၿပီးတစ္ခု ထုတ္လာသည္ ။

“အင္း အင္း အက်ိုဳးရွိတယ္”

ရီ၀မ္၀မ္ အသာေလး သက္ၿပင္းခ်လုိက္ၿပီး အမည္မရွိေသာနန္ကို ေရွာင္ကြင္းကာ နန္ အိမ္ေတာ္ထဲ ၀င္သြားလုိက္သည္ ။

သခင္မၾကီး နန္ ၊ နန္လင္းလံု နွင့္ စုိးရိမ္ၿခင္းကင္းေသာနန္ တုိ့
ဒီေန့တြင္ အိမ္မွာ ရွိမေနၾကေပ ။

ရီ၀မ္၀မ္ တန္တန္၏အိပ္ခန္းဆီကုိ တရင္းတႏွီး ေလ်ွာက္သြားလုိက္သည္ ။

“မာမီ …”

ရီ၀မ္၀မ္ ေပၚလာသည္နွင့္ တန္တန္၏မ်က္၀န္းတုိ့မွာ ၀င္းပလာ၏ ။

မေန့ညက ရီ၀မ္၀မ္သည္ အရွင္နတ္ဆိုးနွင့္ ေတြ ့ေနၿခင္းေၾကာင့္
နန္ စံအိမ္ကုိ ၿပန္မလာခဲ့ေပ ။

“တန္တန္ … မာမီ မနက္စာ ယူလာတယ္”
ရီ၀မ္၀မ္ ဘူးကုိ ဖြင့္လုိက္ၿပီး သူ ့ကို ေပးလုိက္သည္ ။

“ေက်းဇူး မာမီ …” တန္တန္သည္ ထုိဘူးကို လက္ခံလုိက္၏ ။

တန္တန္က ဆက္ေၿပာသည္ ။
“မာမီ … မာမီ ေၿပာတဲ့ဟာ လုပ္ၿပီးသြားၿပီ”

သူသည္ အထဲက ဘူးေလးတစ္ဘူးကုိ ထုတ္ယူလုိက္ၿပီး ရီ၀မ္၀မ္ေဘးနား ခ်ထားလုိက္၏ ။

ရီ၀မ္၀မ္ ထိုဘူးအား ဂရုတစုိက္ေလး ဖြင့္ၾကည့္လုိက္သည္ ။
အထဲတြင္ ဆံပင္ခ်ည္တုိ့ အမ်ားၾကီး ရွိေန၏ ။

“တန္တန္က ေတာ္လိုက္တာ … သားအေမ သိသြားေသးလား”
ရီ၀မ္၀မ္ တုိးတိုးေလး ေမးၾကည့္လုိက္သည္ ။

“ဟင့္အင္း” တန္တန္က ေခါင္းယမ္းၿပလာသည္ ။
“မာမီ … သားအေမရဲ့ဆံပင္နဲ့ ဘာလုပ္မလုိ့လဲဟင္”

ရီ၀မ္၀မ္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္မိသြား၏ ။

သူမ၏အစီအစဥ္ကုိ တန္တန္ကုိ ေၿပာၿပလုိ့ု မရပါေခ် ။
စုိးရိမ္ၿခင္းကင္းေသာနန္သာ အတုအေယာင္ ၿဖစ္ေနလ်ွင္ ကိစၥ
မရွိေပ ။ သုိ့ေသာ္ အစစ္ၿဖစ္ေနမည္ဆုိပါက ဘာလုပ္မွာကုိ ေၿပာၿပလုိက္လ်ွင္ လူရယ္စရာ ၿဖစ္ကုန္ေပလိမ့္မည္ ။

“တန္တန္ … ဒီကိစၥက နန္ မိသားစု နဲ့ ပတ္သက္ေနတယ္လုိ့ပဲ သိထားလုိက္ေနာ္ ။ မာမီက သား နာက်င္ေစမယ့္အရာ ဘာမွ မလုပ္ဘူးဆုိတာ ယံုတယ္မလား”
ရီ၀မ္၀မ္က သူ ့ကို ၾကည့္ကာ ႏူးညံ့စြာ ေၿပာလုိက္သည္ ။

တန္တန္သည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေခါင္းညိတ္ၿပလာ၏ ။
“တန္တန္ မာမီ့ကုိ ယံုတယ္”

…

နန္ စံအိမ္ကေန ထြက္လာၿပီးေနာက္တြင္ စုိးရိမ္ၿခင္းကင္းေသာနန္၏ ဆံခ်ည္ဘူးကုိ ကုိင္ကာ ရီ၀မ္၀မ္ ဒီအန္ေအ စစ္မည့္ေနရာကုိ လုိက္ရွာၾကည့္မိ၏ ။

သုိ့ေသာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္တြင္ မသင့္ေလ်ာ္မွန္း သိလာခဲ့ရသည္ ။

နန္ မိသားစုက ဘယ္သူမုိ့လုိ့လဲ ။ လြတ္လပ္ေသာနယ္ေၿမထဲက မ်ိဳးႏြယ္စုၾကီး ေလးစုထဲက တစ္ခု မဟုတ္ဘူးလား ။
စုိးရိမ္ၿခင္းကင္းေသာနန္သာ တကယ္ အေယာင္ေဆာင္ထားၿခင္း ဆုိလ်ွင္ နန္ မိသားစုက သိရမည္သာ …

ထုိ့အၿပင္ လြတ္လပ္ေသာနယ္ေၿမထဲတြင္ ဒီအန္ေအ
စစ္သည့္ေနရာမ်ား မ်ားစြာ ရွိေန၏ ။ စိုးရိမ္ၿခင္းကင္းေသာနန္ အား ရွာမေတြ ့ခင္ ဒီအန္ေအ မစစ္ၾကည့္စရာ အေၾကာင္း မရွိပါေခ် ။ သူမသည္ အတုအေယာင္ ၿဖစ္လ်ွင္ ဒီအန္ေအ စစ္တာမွာ ေပၚလာရမည္သာ ။ သုိ့ေသာ္ ဒီအန္ေအမွာ ဟုတ္သည္ဟု
ၿပေနလ်ွင္ အဓိပၸာယ္ နွစ္မ်ိဳး ရွိနုိင္ေပသည္ ။

ပထမတစ္မ်ိဳးမွာ စုိးရိမ္ၿခင္းကင္းေသာနန္သည္ တကယ့္အစစ္
ၿဖစ္ေန၍ ဒီအန္ေအက ဟုတ္သည္ဟု ၿပလာခဲ့ၿခင္း ။

ဒုတိယတစ္မ်ိဳးမွာ စုိးရိမ္ၿခင္းကင္းေသာနန္သည္ အေယာင္ေဆာင္ ၿဖစ္ေနေသာ္လည္း လြတ္လပ္ေသာနယ္ေၿမၾကီးထဲက ဒီအန္ေအ စင္တာမ်ားအားလံုးက အေၿဖအမွားမ်ား
ထြက္ၿပေပးရေလာက္ေအာင္ထိ
အင္အားၾကီးေသာေနာက္ခံၾကီးတစ္ခု ရွိေနၿခင္း ။

သူမသည္ တန္တန္နွင့္ စုိးရိမ္ၿခင္းကင္းေသာနန္၏ ဆံၿခည္ကို ကုိင္ကာ ဟုိလုိက္စစ္ ဒီလုိက္စစ္ လုပ္ေနမည္ဆုိလ်ွင္ ရန္သူကို သတိေပးလုိက္သလုိ ၿဖစ္သြားေပလိမ့္မည္ ။

တကယ့္္ရလဒ္ အစစ္ မွာ မထြက္လာၿပန္ပဲ ေနေပလိမ့္မည္ ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ကေတာ့ စုိးရိမ္ၿခင္းကင္းေသာနန္အား
အစစ္ ၿဖစ္နုိင္သည္ဟု ထင္မိပါေသာ္လည္း
ရိေရႊ ့ဟန္သည္ကေတာ့ အလြန္အမင္းကုိ သံသယၾကီးစြာ ရွိေနေလသည္ ။

သုိ့ေသာ္ သူမသည္ ရိေရႊ ့ဟန္အား ကတိေပးထားၿပီးၿပီ ၿဖစ္ေလရာ
သူမ လုပ္ကို လုပ္ရေတာ့မည္ ၿဖစ္၏ ။

ဖိန့္ဖိန့္တုန္ ဂုိဏ္းကို ၿပန္လာၿပီးေနာက္တြင္ ရီ၀မ္၀မ္
ၾကယ္ခုနစ္ နွင့္ ခုနစ္စင္ၾကယ္ကို ရံုးခန္းထဲ ေခၚလုိက္၏ ။

ခုနစ္စင္ၾကယ္သည္ စကားတစ္ခြန္း မဆုိဘဲ ခပ္မဆိတ္သာ ထုိင္ေနေသာ ရီ၀မ္၀မ္ကို ၿမင္လုိက္ၿပီး သူ၏ ပါးစပ္ဖြာမႈအေပၚ အၿပစ္ရွိသလို ခံစားမိသြား၏ ။

“အစ္မ ဖန္း … မေန့ညက …”

ခုနစ္စင္ၾကယ္က စကားစလုိက္ေသာ္လည္း ရီ၀မ္္၀မ္က ၿဖတ္ေၿပာလုိက္ေလသည္ ။

“ဖိန့္ဖိန့္တုန္ ဂိုဏ္းထဲမွာ ဒီအန္ေအ စစ္တတ္တဲ့သူ ရွိလား”
ရီ၀မ္၀မ္က သူတုိ့ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္ ။

…………………………………………………………………………..
ဒီ၀တၳဳေလးကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တယ္ဆိုရင္ like and comment လုပ္ဖို႔ မေမ့နဲ႔ေနာ္ 😘😘😘😘😘😘

စာစဥ္ ၆၂ ၿပီးပါၿပီ ။
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေန့ေလး ၿဖစ္ၾကပါေစ ။

....

Unicode

💖 ချိုမြိန်သော ဇနီးဆိုးလေး 💖
Book.              :  62
Chapter.          :  13 - 25
Original novel : Perfect Secret Love
Translator.       :  Goddess
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

စာစဉ် ၆၂၊ အခန်း ၁၃။ သာမန်ယောကျာ်းတစ်ယောက်

“အော် … ဟုတ်လား ။ ပိုင်ဂိုဏ်းချုပ် အရင် စမ်းကြည့်လိုက်လေ”

ထိုယောကျာ်း၏ စကားကြောင့် ရီဝမ်ဝမ်၏စိတ်က ထောင်းခနဲ ။

ဒီအကွက်သည်ကား ယနေ့ည သူမ သုံးဖို့ ချန်ထားသည့်
အကွက်တည်း ။ နောက်ဆုံးတွင် အဘယ်ကြောင့် သူ အရင် သုံးသွားရသနည်း ။

ဒီလိုသွားရမှာ မဟုတ်သေးဘူးလေ ။

မဟုတ်သေးဘူး ၊ ငါ စိတ်ကို ခိုင်ခိုင်ထားရမယ် ။
စိတ်ကို ခိုင်ခိုင် ထား … စိတ်ကို ခိုင်ခိုင်ထား ။

ဒီည သူမ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထိန်းချုပ်ရမည် ။
ဒီလူကို သူမကို ဦးဆောင်ခွင့် ပြုပေးလိုက်လို့ မဖြစ်ဘူး ..

ရီဝမ်ဝမ် အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှူရှိုက်လိုက်ပြီး ထိုအပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားပြီဖြစ်သည့် ထိုယောကျာ်း၏ ရင်အုပ်အား မကြည့်မိအောင် မနည်းထိန်းနေရ၏ ။ သူမလက်အောက်တွင် ရှိနေသည့် အရာကို ကျောက်တုံးကြီး ကျောက်တုံးကြီးဟု
ရှုမှတ်နေကာ ရဟန်းတစ်ပါးလို ဈာန်မလျောစေရအောင် နှလုံးသွင်းမှတ်နေရတော့လေသည် ။

“ကြီးမြတ်လှတဲ့ အရှင်နတ်ဆိုးက ဘာလုပ်မလို့လဲ ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို လေးစားမှု ရှိပါဦး ။ ရှင် ဒီလိုမျိုး လုပ်ရင်တောင်မှ လုံး၀ အကျိုးမရှိဘူးနော် ။ ကျွန်မက လူတစ်ယောက်ကို ချစ်မိပြီဆိုရင် အဲ့ဒီလူကို ပုံအပ်ပြီးတော့ကို ရင်ထဲအသည်းထဲကနေ မြတ်မြတ်နိုးနိုး ချစ်တာ ။ ကျွန်မရဲ့ မျက်လုံးထဲမှာ ကျွန်မရဲ့နှလုံးသားထဲမှာ သူတစ်ယောက်ထဲပဲ ရှိတယ် ။ တခြားယောကျာ်းချောချောလေးတွေ ဆိုတာက ကျွန်မမျက်လုံးထဲမှာတော့ ဖွဲနဲ့ဇကွဲချည်းပဲ ။
လှတာမက်ပြီး ညစာခက်သွားတဲ့ သူတွေထဲမှာ ကျွန်မ မပါဘူး ။ ကျွန်မက အလှလေးတွေ အရမ်းမက်ပြီး
သိက္ခာမစောင့်စည်းတတ်တဲ့ သူလို့ အားလုံးက ပြောနေကြပေမယ့် တကယ်တမ်းကျတော့ ကျွန်မက အရမ်းဂုဏ်သိက္ခာကြီးတဲ့သူ ပါ ... အင့် ... ”

သူမ စကားမဆုံးသေးခင် နောက်ထပ် ပြင်းရှလှသည့် အနမ်းကြီး ကျရောက်လာကာ သူမလေးနှုတ်ခမ်းတို့ ပိတ်သွားတော့လေ၏ …

ငါ့ဖင်ကြီးပဲ ဂုဏ်သိက္ခာ ကြီးတော့ …။

ရီဝမ်ဝမ် သူ့အပေါ်ကို ခုန်တက်ပစ်လိုက်လေပြီ ။

တခနအကြာ … ဘုန်းခနဲ အသံကြီးတစ်သံ ပေါ်ထွက်လာပြီး နှစ်ယောက်သား အနောက်တွင် ရှိနေသည့် ဆိုဖာပေါ်ကို ပြုတ်ကျသွားကြလေပြီ ။

ရီဝမ်ဝမ်သည် ထိုယောကျာ်းအား ဆိုဖာပေါ်တွင် ဖိထားတော့ပြီး သူ၏မဖြေရသေးသည့် ကြယ်သီးတို့ကို ဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်၏ ။
အားခနဲ အသံကြီးတစ်သံ ပေါ်ထွက်လာပြီး သူ၏ ရင်ညွှန့်ရိုးကို ကိုက်ချပစ်လိုက်ကာ အနီရောင်အကွက်ကြီးတွေ
ချန်ပစ်လိုက်တော့၏ ။

ထိုယောကျာ်းသည် တအင်းအင်း ညည်းညူကာ
သူ၏ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသည့် မျက်ဝန်းတို့မှာ အလွန်အမင်း နူးညံ့လာတော့ပြီး မှေးစင်းလာတော့လေပြီ …

သူ၏လက်တို့က သူမလေး ဆိုဖာပေါ်ကနေ လိမ့်မကျသွားစေဖို့ရာ ခါးကနေ ပြေလျော့လျော့လေး ဖက်ပေးထားသည် ။

“ပိုင် ဂိုဏ်းချုပ်က ကြည့်ရတာ အပြောတခြား အလုပ်တခြားနဲ့ တူတယ်”

ရီဝမ်ဝမ်သည် သူမကို ထိုသို့ ထေ့ငေါ့လာခြင်းကို ဂရုမစိုက်အားဘဲ
ရှုံ့မဲ့ကာသာ ပြန်ရွဲ့လေသည် ။

“ဟီးဟီး … အရှင်နတ်ဆိုးကလည်း သေမင်းက လက်တစ်ကမ်းရောက်နေတာတောင် မစိုးရိမ်နေတာ
အံ့သြစရာတော့ မရှိပါဘူး ။ ရှင်က ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဆွဲဆောင်မှု ရှိပြီးတော့ ရှင် မဆွဲဆောင်နိုင်သေးတဲ့သူ မရှိဘူးလို့ ယုံကြည်ထား တာကိုး ။ ကျွန်မကို ဆွဲဆောင်နိုင်မယ်လို့များ ထင်နေတာလား ။
ရှင့်ကို ပြောပြလိုက်မယ် -- ရှင်ထင်တဲ့အတိုင်း ကျွန်မ ဟုတ်တယ်”

ထို့နောက်တွင် သူမလေးသည် သူ၏နှုတ်ခမ်းသားတို့အား အကြမ်းပတမ်း ကိုက်ချပစ်လိုက်၏ ။

မိန်းကလေးတစ်ယောက်၏ နုညက်အိစက်သော ကိုယ်လုံးလေးနှင့် နားနားကပ်ပြောသော အသက်ရှူသံငွေ့ငွေ့လေးအောက်တွင် ယောကျာ်းသားများအားလုံး အတုံးအရုံး လဲပြိုကြစမြဲ …

နောက်တစ်ခနတွင် အရှင်နတ်ဆိုးသည် သူမလေး၏ခါးသိမ်သိမ်လေးကို ဖမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး မျက်တောင်တစ်မှိတ်လေးအတွင်းမှာပင် သူတို့နှစ်ယောက် အပေါ်အောက် နေရာပြောင်းသွားကြလေပြီ ။

ထိုယောကျာ်းက နမ်းရှိုက်ဖို့အလုပ်တွင် ပြန်ရန်စဖို့ မမေ့သည့်
ရီဝမ်ဝမ်မှာ ခေါင်းကို အသာစောင်းကာ သူ့အနမ်းကို
ရှောင်ပစ်လိုက်ပြီး …

“ပြောကြတာကတော့ ကြီးမြတ်လှတဲ့ အရှင်နတ်ဆိုးက မိန်းမတွေနဲ့ ခပ်ခွာခွာနေတတ်တယ်ဆို ။ ကြည့်ရတာ အရှင်နတ်ဆိုးလည်း အပြောတခြား အလုပ်တခြားပဲနဲ့ တူတယ်”

ထိုယောကျာ်းက အမူအရာ မပျက်ယွင်းစွာဖြင့် ပြန်ဖြေသည် ။
“ပိုင် ဂိုဏ်းချုပ် … အရှင်နတ်ဆိုးကလည်းပဲ ယောကျာ်းထဲက ယောကျာ်းတစ်ယောက်ပါ”

ထိုယောကျာ်း၏ ချက်ကျလက်ကျ ပြောလာသည့် ထိုစကားကြောင့် ရီဝမ်ဝမ်စိတ်ထဲ ထောင်းခနဲ ဖြစ်သွား၏ ။

“ဒါဆို အရှင်နတ်ဆိုး ပြောနေတာက … ကျွန်မအပေါ် အခုလို လုပ်နေတာက ယောကျာ်းသဘာဝအရ တုံ့ပြန်မိတာဆိုတဲ့ သဘောပေါ့လေ”

ထိုယောကျာ်း၏အမူအရာမှာ တခန တောင့်တင်းသွား၏ ။ ဘာကိုမှ ပြောမလာသော်လည်း ထိုမပြောလာခြင်းကပင် အသံတိတ် ထောက်ခံနေသယောင် ။

ရီဝမ်ဝမ် ပြန်ရွဲ့လေပြီ ။
“အရှင်နတ်ဆိုးကို တစ်ခုလောက်တော့ သတိပေးပါဦးမယ် --- တစ်ညတာ အိပ်ရုံလောက်နဲ့တော့ နတ်သက်ကြွေအဆိပ်က ပြေမှာ မဟုတ်ဘူးနော်”

အချစ်နတ်သက်ကြွေအဆိပ်သည်ကား နတ်သက်ကြွေအဆိပ်၏ အဆိပ်ဘုရင်ကြီး ဖြစ်၏ ။ ထို့ကြောင့် လွယ်လွယ်ကူကူနှင့် ကုသလို့ မရနိုင်ပေ ။ လူနှစ်ယောက်သည် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်
စစ်မှန်စွာ ချစ်နေကြဖို့ လိုအပ်ပေသည် ။

ထို့ကြောင့် ထိုနတ်သက်ကြွေအဆိပ်သာ တကယ်ပြေသွားလျှင် သူသည် လူလိမ်လူညာဆိုသည့် အဓိပ္ပာယ်ကို သက်ရောက်စေနိုင်လေသည် ။

သူမလေးစကားကို ကြားလိုက်ချိန်တွင် ထိုယောကျာ်း၏
မျက်ဝန်းတိ့ုမှာ အနည်းငယ် အုံ့မှိုင်းလာတော့ပြီး
အေးစက်လာလေပြီ ။

“ကျွန်တော့်ကို သတိမပေးခင် ပိုင် ဂိုဏ်းချုပ်လည်း ကိုယ့်ဟာကိုယ် အရင် သတိပေးလိုက်ပါဦး ။ ဂိုဏ်းချုပ်က ဂျိဘုရင်ကို တကယ်နှစ်နှစ်ကာကာကြီး ချစ်မြတ်နိုးနေတာဆိုပြီး ဘာကြောင့်
ဒီည ဒီလိုမျိုးတွေ လုပ်နေတာလဲ”

………………………………………………………………………

စာစဉ် ၆၂၊ အခန်း ၁၄။ ပန်းခင်းလို

ရီဝမ်ဝမ် အံကို ကြိတ်လိုက်ပြီး ပြန်ဖြေလိုက်၏ ။
“ရှင် ပြောတာ မှန်တယ် ။ ကျွန်မ ဂျိဘုရင်ကို နှစ်နှစ်ကာကာကြီးကို ချစ်တယ် ၊ မြတ်နိုးတယ် ။ ပန်းခင်းလမ်းကို ဖြတ်လျှောက်ရမယ် ဆိုရင်တောင်မှ သူ့အပေါ်ထားတဲ့ ကျွန်မ နှလုံးသားက
ဘယ်တော့မှ မပြောင်းလဲဘူး”

“ဒါပေမယ့် ဘာလို့ ဒီလိုလုပ်နေတာလဲ ဟုတ်လား ။ ရှင်က အရှင်နတ်ဆိုးလေ … နတ်သက်ကြွေအဆိပ်
မပျောက်နိုင်ရင်တောင်မှ ရှင်နဲ့ တစ်ခါလောက်လေး အိပ်လိုက်ရရင် ဘာနောင်တမှ မရှိဘဲ နေလို့ရသွားတာပေါ့”

ချက်ချင်းလိုပင် ထိုယောကျာ်း၏ မျက်ဝန်းတို့မှာ အေးစက်လာ၏ ။ သူမလေးအား ဝါးမြိုပစ်ချင်သည့်အလားနှယ် စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေမိ၏ ။

သူမလေး ပြောသွားသည့် စကားတိုင်းတွင် သူမလေးသည်
ဂျိရှို့ရန်အား ဟိုးအဝေးကနေသာ လှမ်းငေးကြည့်နိုင်သည့် နတ်ဘုရားတစ်ပါးသဖွယ် မြတ်မြတ်နိုးနိုး သဘောထားနေခြင်း
ဖြစ်ပြီး အားလပ်ချိန်မှာတောင်မှ မထိရက်မကိုင်ရက်သည့် ပန်းပွင့်လေးသဖွယ် သဘောထားနေခြင်းပင် ….

သူမ အရင်တုန်းက သူ့အပေါ် ပြုခဲ့သမျှ အရာအားလုံးမှာ ယောကျာ်းချောလေးနောက် လိုက်ကြည့်လိုသည့် သဘောသက်သက်သာပဲလား … ။

ဟိုအရင်တုန်းကရော … ။

သူမသည် ဖိန့်ဖိန့်တုန်ဂိုဏ်း၏ ခေါင်းဆောင်လေးတစ်ယောက်
ယောင် ဆောင်ကာ အဇူရာထဲ ခိုးဝင်ခဲ့ပြီး သူ့နားနား မရမက လိုက်ကပ်ခဲ့သည်ကလည်း ဒါကြောင့်ပဲလား ။

ဒါကြောင့်မို့ပဲ သူနဲ့ တစ်ညတာ အိပ်ပြီးသွားတာနဲ့ ပျောက်ခြင်းမလှအောင် ပျောက်ချက်သား ကောင်းသွားခဲ့တာလား ။

ထိုကဲ့သို့ တွေးလိုက်မိရင်း သူ၏နှလုံးသားလေး တစစီ ဆွဲစုတ်ခံနေရသလို ခံစားနေမိပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ဒေါသတို့ လောင်မြိုက်လာရ၏ ။

သူ၏အကြည့်တို့မှာ ပိုတိုးကာ ကြောက်စရာကောင်းလာလေပြီ ။ သူ၏မျက်နှာမှာလည်း ဖြူစုတ်လာလေပြီ ။ ဒီတစ်ခေါက်တော့ သူမ
သူ့ကို ဂိတ်ဆုံးထိကို ဒေါသထွက်သွားမိစေပြီလား ။ အရင်တုန်းကသာဆိုရင် ထိုကဲ့သို့သော အန္တရာယ်များသည့် စကားမျိုးကို သူမလေး ပြောရဲလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ ၊ သို့သော် ဒီတစ်ကြိမ်သည်ကတော့ သူ့ဆီကနေ အဖြေရအောင် နှိုက်ထုတ်နေရသည့် အချိန် ဖြစ်လေသည် ။

သူမ သုံးခဲ့သည့် နည်းလမ်းတိုင်းက အသုံးမဝင်သည်ချည်း ဖြစ်တာကြောင့် အထူးနည်းလမ်းကို ထုတ်သုံးလိုက်ရခြင်းသာ ။

တံခါးအပြင်ဘက်တွင် လေတိုးသံကား တဝှီးဝှီးနေ၏ ။

ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်

ရုတ်တရက်ဆိုသလို လေတိုးဝှေ့နေသံတို့ကြား တံခါးခေါက်သံက ဘွားခနဲ ထွက်လာလေပြီ ။

ဒီလောက်တောင် မှောင်နေပြီ ၊
ဘယ်သူက တံခါးလာခေါက်နေတာလဲ ။

အခုချိန်သည်ကား သေရေးရှင်ရေးနှယ် အလွန်တရာ အရေးကြီးနေသည့် အခိုက်အတန့် ၊ ထိုယောကျာ်း၏ ဟန်ဆောင်အရေခွံမှာ ကျွတ်လုနီနီး ဖြစ်နေလေပြီ ။ ထို့ကြောင့်
ရီဝမ်ဝမ် လမ်းတစ်ဝက်မှာတင် လက်လျှော့အရှုံးမပေးလိုသဖြင့် ထိုတံခါးခေါက်သံအား မသိကျိုးကျွံ ပြုနေလိုက်တော့၏ ။

သို့သော် တံခါးခေါက်သံကား စည်းချက်ညီစွာ ထပ်ပေါ်လာပြန်သည် ။ ရီဝမ်ဝမ် လုံး၀ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ကာ လျစ်လျူရှုထားလိုက်၏ ။
ထိုအခိုက် မီးထဲ လောင်စာ ထပ်ထည့်ပေးလိုက်သလိုနှယ် ၊
သူ့အား ပိုလို့ပင် ရန်စမိသလို ဖြစ်သွားစေသည့် အသံတစ်သံ ။ တံခါးအပြင်ဘက်ကနေ ထွက်လာသည့် ထိုယောကျာ်းသံတစ်သံကို ကြားလိုက်ရလေပြီ ။

“ရှောင်ဖန်း … အိမ်မှာ ရှိလား”

သေစမ်း …

ဂျိ ရှို့ ရန် ဟ ။

ရီဝမ်ဝမ် အလန့်တကြား ထလိုက်မိသဖြင့် ကော်ဖီစားပွဲပေါ် တင်ထားသည့် ခွက်တစ်ခွက်ကို မတော်တဆ တိုက်ချမိသွား၏ ။ ခွမ်းခနဲ အသံကြီးတစ်သံ တလူလူ လွင့်ထွက်လာတော့လေပြီ ။

သေစမ်း …

ဒီအချိန်ကြီ ဂျိရှို့ရန် ရောက်ချလာတယ် … အတည်ကြီးလား ။

သူသည် ခွက်ကွဲသွားသံကို ကြားသွားဟန်ပင် ။ ဂျိရှို့ရန်၏ တံခါးခေါက်သံမှာ ပိုလို့ အလောတကြီး နိုင်လာလေပြီ ။

“ရှောင်ဖန်း … ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ”

ရီဝမ်ဝမ်၏နောက်ကျောမှာ တောင့်တင်းသွားပြီး
စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် ပတ်ချာလှည့်နေမိ၏ ။
“အရှင်နတ်ဆိုး … မြန်မြန်လေး ပုန်းနေ”

ဂျိရှို့ရန်သည် သူမတွင် တစ်ခုခု ဖြစ်ပျက်နေပြီဟု
တွေးမိသွားဟန်ပင် ။ တံခါးကို ချိုးဖျက်နေလေပြီ ။
သူ တံခါးဖျက်ပြီး ဝင်လာခါနီး ဖြစ်နေပြီမို့ အနောက်တံခါးကနေ ထွက်သွားဖို့ဆိုသည်က နောက်ကျလွန်းသွားပေပြီ ။

ရီဝမ်ဝမ် တစ်ခန်းလုံးကို ချာလပတ်ရမ်းအောင် လိုက်ကြည့်နေမိရင်း နံဘေးတွင် ရှိနေသည့် ဗီရိုကြီးတစ်ခုကို မြင်မိသွား၏ ။ သူမ
ပြောမလို့ လုပ်လိုက်ချိန် ဂျိရှို့ရန်က ထပ်ခေါ်လာပြန်သည် ။

“ရှောင်ဖန်း”

“ဟို … ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ၊ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ။ ဒီလောက်
နောက်ကျနေမှ ဘာလို့ လာတာလဲ ။ တစ်ခုခု ဖြစ်လို့လား”

ရီဝမ်ဝမ် ကပျာကယာ လှမ်းအော်လိုက်၏ ။

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ဆိုဖာပေါ်က ထိုယောကျာ်းအား တိုက်တွန်းလိုက်သည် ။

“မြန်မြန်လုပ် … မြန်မြန်လုပ် .. မြန်မြန်လေး”

ရီဝမ်ဝမ်၏ ထိတ်လန့်ကာ ပျာယာခတ်နေသော အမူအရာကြောင့် ထိုယောကျာ်း၏မျက်နှာမှာ ပိုတိုးလို့ပင် အေးစက်လာ၏ ။ သူသည် ခပ်တည်တည်ပင် ထထိုင်လိုက်ပြီး အမူအရာကင်းမဲ့စွာဖြင့်
သူ့ရှပ်အင်္ကျီပေါ်က ကြယ်သီးနှစ်လုံးကို အေးအေးလူလူ တပ်နေလေသည် ။

သေစမ်း … ဝဋ်လည်တာကလည်း မြန်လွန်းလိုက်တာ ။

ရီဝမ်ဝမ်ခမျာ အော်ငိုပစ်လိုက်ချင်စိတ်ပင် ပေါက်သွား၏ ။ သူမ ချက်ချင်းပင် ဆိုဖာရှေ့တွင် ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး
ထိုယောကျာ်း၏ ဒူးပေါ် ခေါင်းလေး တင်လိုက်တော့ကာ မျက်ရည်ရွဲနေသည့် မျက်ဝန်းလေးဖြင့် ၊ အတိုင်းထက်အလွန် နူးညံ့လွန်းသော အသံလေးဖြင့် ပြောဆိုလိုက်တော့သည် ။

“အရှင်နတ်ဆိုး ... လုပ်ပါ ၊ လုပ်ပါနော် ။ ရှင့်ရဲ့ ကျေးဇူးကို ကျွန်မတစ်သက်လုံး မမေ့ဘူးလေနော်”

…………………………………………………………………...........

စာစဉ် ၆၂၊ အခန်း ၁၅။ စိတ်ဆိုးနေပြီ

ထိုမိန်းကလေးသည် သူမလေး၏ မျက်နှာနုနုလေးကို သူ့ဒူးပေါ် အပ်ထားကာ သနားကမားဟန်လေးဖြင့် သူ့အား မော့ကြည့်လာလေသည် ။ သူ့မျက်နှာထက်က အေးစက်နေမှုတို့ ၊
သူ့ရင်အား ထိုးနှက်နေသည့် ဒေါသမုန်တိုင်းတို့ နှင့် တစ်ကိုယ်လုံး တမြေ့မြေ့ နာကျင်နေမှုတို့မှာ မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်းပင် အများကြီး လျော့ကျသွားတော့လေပြီ ။

အခြေအနေ ပြေလည်လာပြီကို မြင်လိုက်သဖြင့် ရီဝမ်ဝမ်သည် ထရပ်လိုက်ကာ သူ့လက်ကနေ ဆွဲပြီး ထိုဗီရိုကြီးဆီ အမြန်ဆွဲခေါ်သွားတော့၏ ။ ထို့နောက် ဗီရိုတံခါးကြီးကို
ဖွင့်လိုက်ကာ …
“အထဲမှာ ပုန်းနေပေးနော် အရှင်နတ်ဆိုး”

ထိုယောကျာ်းသည် သူ့အနောက်တွင် ရှိနေသည့် ထိုဗီရိုကို ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် အရှေ့က တံခါးမကြီးအား ကြည့်လိုက်ပြန်၏ ။ ချက်ချင်းပင် သူ၏ အနည်းငယ် ပြေလျော့သွားပြီဖြစ်သည့် မျက်နှာ အမူအရာမှာ တစ်ဖန်ပြန်လည် အေးစက်လာလေပြီ ။

ရီဝမ်ဝမ်သည် အိပ်ရာထက်တွင် နောက်ရည်းစားနှင့် ပလူးပလဲ လုပ်နေခြင်းကို တကယ့်ရည်းစားအစစ်က မိသွားမှာကို ကြောက်နေသလိုလို လုပ်နေခြင်း မဟုတ်ပါလား ။

ဒီမိန်းမတော့ …

ဝုန်း ခနဲ အသံကြီးတစ်သံ ထွက်လာ၏ ။ ဂျိရှို့ရန်သည် အထဲမှာ တစ်ခုခု ဖြစ်နေမှာကို စိုးရိမ်နေခဲ့ခြင်း ဖြစ်ဟန်တူသည် ။ တံခါးကို အားပြင်းပြင်းဖြင့် ထုရိုက်နေတော့လေပြီ ။

ရီဝမ်ဝမ် အစောနက သူ့ကို ဆွထားမိခဲ့ခြင်းအပေါ်
နောင်တအကြီးကြီး ရမိသွား၏ ။ သူမလေး သူ့ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ပစ်လိုက်ကာ သူ့နှုတ်ခမ်းသားတို့အား ထပ်နမ်းပေးလိုက်ရင်း
“ကျေးဇူးပြုပြီး … နော်လို့ …”

ထိုယောကျာ်းသည်ကတော့ မျက်နှာလွှဲပစ်လိုက်ကာ သူမလေး၏အနမ်းကို ရှောင်ပစ်လိုက်ချေပြီ ။

သေစမ်း …

ငါ ဒီတစ်ခေါက် သူ့ကို တကယ် စိတ်ဆိုးအောင် လုပ်မိသွားတာပဲ …

“အား …”
ရီဝမ်ဝမ် မျက်ခုံးတို့ တွန့်ချိုးလာပြီး ရုတ်တရက်ကြီး
နာကျင်စွာဖြင့် ဗိုက်ကို ဖိနှိပ်ထားလိုက်ကာ .. ။
“နာတယ်…”

ထို့နောက် သူ စိတ်လွင့်သွားချိန် ထိုဗီရိုထဲသို့ သူ့ကို အတင်းတွန်းထည့်ပစ်လိုက်ပြီး တံခါးကို ပိတ်ပစ်လိုက်ကာ
အပြင်ကနေ ချောက်ခနဲ ဂလန့်ထိုးပစ်လိုက်လေပြီ ။

သူမလေး တံခါးမပိတ်ခင် ထိုယောကျာ်း၏ အလွန်အကျူး ဒေါသထွက်နေသော ၊ ကြောက်စရာကောင်းလွန်းလှသော မျက်နှာကြီးကို မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်မိသေးသည် ။

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် တံခါးမကြီးမှာ အပြင်ဘက်နေ ဝုန်းခနဲ တွန်းပွင့်လာလေပြီ ။

ဂျိရှို့ရန် အိမ်ထဲသို့ ဝင်ချလာလေပြီ ။

ရီဝမ်ဝမ် ချွေးတို့ ရွှဲနစ်ကာဖြင့် သူ့ဆီ ပြေးသွားလိုက်၏ ။
“အဟမ်း .. ဘာလို့ ဒီကို ရောက်လာတာလဲ”

“ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ”
ဂျိရှို့ရန် ဧည့်ခန်းတစ်ခန်းလုံးကို မသိမသာ လိုက်ကြည့်နေသည် ။

ရီဝမ်ဝမ် သတိကြီးကြီးဖြင့် ထိုဗီရိုကြီးကို သူ မမြင်ရအောင် ကာပစ်လိုက်မိ၏ ။ ထို့နောက် အခုမှ အိပ်ရာက နိုးလာဟန်ဖြင့် အိပ်ချင်မူးတူးစွာ ပြောလိုက်သည် ။

“ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ၊ အစောနက ရေနွေးခွက်ကို ဝင်တိုက်မိသွားလို့ ။ ထိုင်ပါဦး … ရေနွေးငှဲ့ပေးမယ်နော်”

“ဧည့်သည် လာသွားတာလား”
ဂျိရှို့ရန်သည် ကော်ဖီစားပွဲကို ကြည့်လိုက်၏ ။

သူမ ခွဲပစ်ခဲ့သည့် ကော်ဖီခွက်အပြင် နောက်ထပ်တစ်ခွက်ပါ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် ရှိနေလေသည် ။

ရီဝမ်ဝမ်၏ ရင်ထဲ ဒုတ်ခနဲ ခုန်မိသွား၏ ။ ထိုကျိုးပဲ့နေသည့် အပိုင်းအစတို့ကို သိမ်းဆည်းပစ်လိုက်ပြီး ရှင်းပြလိုက်သည် ။

“ကြယ်ခုနစ် အစောက လာသွားတာ ။ ဒီလောက်တောင် နောက်ကျနေပြီ ၊ တစ်ခုခု ပြောစရာ ရှိလု့ိလား”

ဂျိရှို့ရန်သည် ထိုကော်ဖီခွက်ကို စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက်
ဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်ချလိုက်၏ ။ သူမ ပြောသည့်စကားကို ယုံကြည်လေဟန် ပြုလိုက်ပြီး ခါတိုင်းလိုပင် ပြုံးစစမျက်နှာလေး ပြန်ဖြစ်တည်လာလေသည် ။

“ဘာရယ်လို့ မဟုတ်ပါဘူး ။ ဒီတိုင်း ကိုယ်နဲ့ စိုးရိမ်ခြင်းကင်းသောနန် ကြားမှာ ဘာပတ်သက်မှုမှ မရှိဘူးဆိုတာကို မင်းကို ရှင်းပြဖို့
လိုတယ်လို့ ခံစားမိလာလို့”

“ဒါပဲလား”  ရီဝမ်ဝမ် အမြန်ပြောလိုက်၏ ။

“ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ၊ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ။ လုံးဝကို စိတ်ထဲ မထားဘူး ။
ရှင် ပြောသမျှ အားလုံး ယုံတယ်”

“အဲ့ဒီလိုလား”

“ဟုတ်တာပေါ့”  ရီဝမ်ဝမ် ခေါင်းအမြန်ညိတ်လိုက်သည် ။

“ဒါဆိုရင် ကိုယ် ဒီနေ့ ရှန်း အိမ်တော်မှာ ပြောခဲ့တာကိုလည်း နားထောင်မယ်မလား” ဂျိရှို့ရန်က ပြောလာသည် ။

ဂျိရှို့ရန် သူမကို ဒီည ဘာပြောခဲ့တာလဲ ။

ရီဝမ်ဝမ်၏စိတ်တို့ ပျံ့ကြဲနေပြီး သူ ပြောထားခဲ့သည့် စကားကို မနည်းစဉ်းစားကြည့်လိုက်၏ ။ ပြန်သတိရသွားပြီးနောက်တွင်
သူမလေး အမြန်ပြောလိုက်တော့သည် ။

“အရှင်နတ်ဆိုးနား မသွားဖို့ ပြောခဲ့တာမလား ။ အင်းပါ ၊ အင်းပါ ။ ရှင့်စကားကို နားထောင်မယ် စိတ်ချ”

ရီဝမ်ဝမ်က ထပ်ကာပင် ဖြည့်ပြောလိုက်ပြန်သည် ။
“စိတ်ချပါ ၊ ကျွန်မ သူ့နားကို လုံးဝကို မသွားတော့ဘူး”

သူမလေး ပြောလိုက်သည်နှင့် ထိုဗီရိုကြီးဆီကနေ အသံကြီးတစ်သံ ထွက်လာ၏ ။

ဂျိရှို့ရန်၏ မျက်လုံးတို့ ချက်ချင်းပင် ထိုဗီရိုကြီး ရှိရာဆီ
ရောက်သွားပြီး လင်းလက်သွား၏ ။

ရီဝမ်ဝမ်သည်ကတော့ ကြောက်လွန်းလို့ ကြက်သီးမွေးညင်းတို့ ထိုးထောင်ကုန်လေပြီ ။

သေစမ်း …

…………………………………………………………………………..

စာစဉ် ၆၂၊ အခန်း ၁၆။ ချော့တာလည်း မကယ်နိုင်ပြီ

ထိုအခိုက် ၊ အနက်ရောင်အကောင်ကြီးတစ်ကောင်သည် ဗီရိုနောက်ကနေ ထွက်လာလေသည် ။

ရီဝမ်ဝမ်၏မျက်ဝန်းတို့ ဝင်းပသွားပြီး မြန်မြန်ပင် ပြောလိုက်၏ ။
“ဗိုင်းရပ်စ် ၊ ဘာလို့ အဲ့လောက်တောင် ဆိုးနေရတာလဲ”

သူမသည် ချက်ချင်းကို ဗိုင်းရပ်စ်အပေါ် အပြစ်ပုံချပစ်လိုက်လေပြီ ။

ဗိုင်းရပ်စ်သည် လျှောက်လာနေရင်း တစ်ခုခုကို အနံ့ရလိုက်ဟန် ။ ဗီရိုရှေ့တွင် နှာခေါင်းတရှုံ့ရှုံ့လုပ်ကာ မာန်ဖီသံ သဲ့သဲ့လေးပင်
ပေးလာ၏ ။

သေစမ်း … နက်ကောင်လေး ၊ င့ါကို မဖော်နဲ့ဟ ။

ရီဝမ်ဝမ်သည် သူမနံဘေးက ဆိုဖာပေါ်ကို အမြန်ပုတ်ပြလိုက်ပြီး ခေါ်လိုက်ရ၏ ။

“ဗိုင်းရပ်စ် ၊ ဒီကို လာ”

“ဝေါင်း”

ကျားသစ်နက် မှာ ဗီရို နှင့် ရီဝမ်ဝမ်ကြား ရွေးရခက်နေပြီးနောက် ရီဝမ်ဝမ်ကို ရွေးချယ်ပစ်လိုက်ကာ သူမဆီ လျှောက်လာတော့၏ ။

ကျားသစ်နက်ကြီးသည် ဆိုဖာပေါ်ကို ခုန်တက်လိုက်ပြီး ရီဝမ်ဝမ်၏ပေါင်ပေါ်ကို ခေါင်းလေး မှီတင်လိုက်လေသည် ။

ရီဝမ်ဝမ်သည် ဗိုင်းရပ်စ် ထိုဗီရိုအကြောင်းကို မေ့သွားကာ စိတ်အေးအေးလူလူ ဖြစ်သွားဖို့ရာအတွက် ဗိုင်းရပ်စ်၏ ခေါင်းလေး
ကို ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်၏ ။

ဟူး .. တော်သေးတယ် … ။

နောက်ဆုံးတွင် ဂျိရှို့ရန်သည်လည်း ထိုဗီရိုကို ကြည့်နေခြင်း ရပ်သွားလေပြီ ။ သူမလေး လည်ချောင်းရှင်းလိုက်ပြီး
ပြောလိုက်သည် ။

“အဟမ်း … ဟိုလေ … ညဉ့်လည်း နက်နေပြီ ။ ရှင့်ကို အကြာကြီး ဆွဲမထားတော့ဘူးနော် ။ မိုးကလည်း ရွာတော့မဲ့ပုံပဲ ၊ ပြန်လိုက်ပါတော့လား”

ဂျိရှို့ရန်သည် သူ့ရေနွေးခွက်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်ကာ … “မလောဘူး”

ရီဝမ်ဝမ် ။ “…!!!”

မလောဘူး ဆိုတာက ဘာအဓိပ္ပာယ်လဲ ။ ကျွန်မက အကြီးကြီး လောနေပြီရှင့် ၊ ဟုတ်ပြီလား ။

ဟိုဘော့စ်က ဗီရိုထဲမှာ ဘယ်လောက်ကြာကြာ နေနိုင်မလဲဆိုတာ ဘယ်သူ သိမှာလဲ ။

“ရှောင်ဖန်း ၊ မင်းက ပျော်ပျော်နေတတ်ပြီး ချောချောလေးတွေ သိပ်မက်တာကို ကိုယ် သိပါတယ် ။ ဒါပေမယ့် ဘယ်သူ့ဖြစ်ဖြစ် ကြိုက်လို့ရတယ် ၊ အရှင်နတ်ဆိုးကိုတော့ ကြိုက်လို့ မရဘူးနော် ၊ နားလည်လား”

ဂျိရှို့ရန်၏လေသံသည်ကား ခါတိုင်းလိုပင် နူးညံ့နေပေမည့် မျက်ဝန်းတို့ကတော့ ခါတိုင်းထက်ပင် တည်ကြည်လေးနက်လို့
နေ၏။

“နားလည်ပါတယ် ၊ နားလည်ပါတယ် ။ အရှင်နတ်ဆိုး အပေါ်မှာ ဘာခံစားချက်မှကို မရှိတာပါ ။ အဲ့လူကြီးက အမြဲတမ်း မှုန်သုန်နေပြီးတော့ မာထန်နေတဲ့ဟာ … အမလေး ..
အရမ်းကြောက်ဖို့ ကောင်းတယ် ။ သူ ဘယ်လောက် ချောချော ကြိုက်မှာမဟုတ်ဘူး စိတ်ချ”

ရီဝမ်ဝမ်၏စိတ်ထဲတွင် ဂျိရှို့ရန်ကို မြန်မြန်ပြန်စေချင်စိတ်သာ ရှိနေသောကြောင့် ပြောသမျှအကုန်ကို သူမ
သဘောတူပေးမည်သာ ။

သူ ဘာပြောပြော ဘယ်သူက ဂရုစိုက်နေမှာလဲ ။

သို့သော် … သူမလေး ထိုသို့ ပြောလိုက်မိခြင်းက တစ်ယောက်သောသူကိုတော့ လုံးဝအတိ ရန်စမိသွားလေပြီ …

ပထမဆုံးအကြိမ်အနေဖြင့် ရီဝမ်ဝမ် သူမချော့မြှူလာခဲ့သည့် သက်တမ်းတစ်လျှောက်တွင် ဒီတစ်ခေါက်က အခဲယဉ်းဆုံးသော အချိန်ပင် ။

ငါ သူ့ကို … မချော့နိုင်လောက်တော့ဘူး …

“ကျွန်မက အရမ်းချေးများတဲ့သူပါနော် ။ နူးညံ့သိမ်မွေ့ပြီးတော့ ပြုံးနေတတ်တဲ့ ယောကျာ်းတွေကိုပဲ ပိုကြိုက်တယ် ~”

ရီဝမ်ဝမ်သည် အခြေအနေကျပ်နေချိန်တွင် သူမအရှေ့က ထိုယောကျာ်းကို ချော့ဖို့သာ ကြံလိုက်တော့၏ ။

ဂျိရှို့ရန်သည် ထိုသည်ကို ကြားလိုက်ပြီး တိုးဖွဖွလေး
ရယ်မောလာသည် ။

ဒီအပြုံးလေး …

တကယ်ပင် … ဂျိရှို့ရန် ပြုံးလိုက်တိုင်း သူမလေး ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိ ဖြစ်ရစမြဲ …

ရီဝမ်ဝမ် ပြန်အားမွေးလိုက်ပြီး သူမခေါင်းသူမ ရိုက်ချလိုက်၏ ။

ဒါက ဘယ်လိုအချိန်ကြီးလဲ ။ ဘယ်လိုလုပ် မဟုတ်တရုတ် အတွေးတွေက ဝင်လာရတာလဲ ။

တော်ပါသေးရဲ့ ၊ ဂျိရှို့ရန် နောက်ဆုံးတော့ ငါ့ကို ယုံသွားပြီ ။

“တော်တော်လေး နောက်ကျနေပြီ ၊ မင်းလည်း အိပ်တော့”

“ဟုတ် ဟုတ် ဟုတ် ရှင်ရောပဲ”

ရီဝမ်ဝမ်၏ စိတ်တင်းကြပ်နေမှုတို့အားလုံး လွင့်ပြယ်သွားလေပြီ ။
ဂျိရှို့ရန်၏ ထိုတစ်ခုသော ဗီရိုကို မသိမသာ
ကြည့်လိုက်ခြင်းကိုတော့ သူမလေး သတိမပြုမိလိုက်ပါချေ ။

“လိုက်ပို့ပေးမယ်နော်”
ရီဝမ်ဝမ် စိတ်အားထက်သန်စွာဖြင့် ပြောလိုက်သည် ။

ရီဝမ်ဝမ် ဂျိရှို့ရန်ကို လိုက်ပို့ပေးဖို့ ထရပ်လိုက်ချိန် အပြင်ဘက်ကနေ ခြေသံတစ်ဘုန်းဘုန်း ထွက်လာလေပြီ ။

မလိုအပ်ဘဲ အကျယ်ကြီး လျှောက်တတ်သည့် ခုနစ်စင်ကြယ်၏ ခြေသံတည်း ။

“အစ်မ ဖန်း … အိပ်နေပြီလား”

ခုနစ်စင်ကြယ် လား ။

သေစမ်း ။

အသံအရ ခုနစ်စင်ကြယ်နှင့်အတူ တခြားသူများလည်း ပါလာသေးဟန်ပင် ။

သူ ထွက်သွားပြီ မဟုတ်ဘူးလား ။

ဒီလောက် ညဉ့်နက်နေမှ ဘာပြန်လာလုပ်တာလဲ ။

“မဖြစ်ဘူး ၊ ခုနစ်စင်ကြယ်နဲ့ တခြားသူတွေ ရှင့်ကို မြင်သွားလို့ မဖြစ်ဘူး”

ရီဝမ်ဝမ်ကား ရူးချာမတတ် ဖြစ်နေလေပြီ ။

ပိုဆိုးသည်မှာ အစောနတုန်းက ဂျိရှို့ရန်သည် တံခါးကို ချိုးဖျက်ပြီး ဝင်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်နေသဖြင့် တံခါးမှာ သော့ပျက်နေပြီးသားပင် ။ ခုနစ်စင်ကြယ်၏ ခြေသံမှာ နီးကပ်လာလေပြီး တံခါးကို
ဖြည်းဖြည်းချင်း တွန်းဖွင့်လိုက်လေပြီ ။

ဧည့်ခန်းကြီးတစ်ခုလုံးတွင်လည်း ပုန်းလို့ရသည့် နေရာကား တစ်နေရာသာ ရှိနေ၏ …

…………………………………………………………………………

စာစဉ် ၆၂၊ အခန်း ၁၇။ ရန်မဖြစ်ကြနဲ့နော်

ခုနစ်စင်ကြယ် နဲ့ ကြယ်ခုနစ် သာ ဂျိရှို့ရန်ကို ဒီမှာ တွေ့လိုက်ရရင်
ငါ့ကို သေချင်ဇော်နံအောင်ကို တဗျစ်တောက်တောက်
ပြောကြလိမ့်မယ် ။

မဖြစ်ဘူး … ငါနဲ့ ဂျိဘုရင်ရဲ့ ပတ်သက်မှုကို သူများတွေ
သိလို့မဖြစ်ဘူး ။

“ကိုယ် ပုန်းလိုက်မယ်”

ဂျိရှို့ရန်သည် ထိုသို့ ပြောလိုက်ပြီး ဗီရိုကြီးရှိရာဆီ လျှောက်သွားလိုက်လေပြီ ။

ဂျိရှို့ရန် ဗီရိုတံခါးကို ဖွင့်ဖို့ အလုပ်တွင် ရီဝမ်ဝမ် အော်ပြောလိုက်၏ ။

“မလုပ်နဲ့ —”

တံခါးသည် အပြင်ကနေ ဂျက်ထိုးထားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် အထဲကနေ ဖွင့်လို့ မရသော်လည်း အပြင်ကနေတော့ ဖွင့်လို့ ရပေသည် ။

ဂျိ ဘုရင်သည် ထိုဗီရိုအား ဖွင့်လိုက်သည်နှင့် သူ၏နူးညံ့ပြီး နွေးထွေးသောမျက်ဝန်းတို့မှာ အေးစက်ပြီး တင်းမာလာသည့် မျက်ဝန်းတို့ အသွင် ပြောင်းသွားလေပြီ ။

ရီဝမ်ဝမ် ထိတ်လန့်စွာဖြင့် မျက်လွှာတိ့ုကို ပိတ်ချပစ်လိုက်၏ ။

သေပြီ ။

“အစ်မ ဖန်း … အစ်မ ဖန်း ရေ ။ အဲ … တံခါးက ဘာလို့ ပျက်နေတာပါလိမ့် ၊ အစ်မ ဖန်း”

ရီဝမ်ဝမ် မျက်နှာကို လက်နှင့် အုပ်ထားမိရင်း ရွေးချယ်စရာ
မရှိတော့ဘဲ ဂျိရှို့ရန်ကို တွန်းထည့်ပစ်လိုက်၏ ။ အထဲက
ဘော့စ်ကြီး နှစ်ယောက်အား သူမလေး တောင်းပန်တိုးလျှိုးစွာ ခိုးကြည့်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်မိ၏ ။

“ဒုက္ခပေးရတဲ့အတွက် တောင်းပန်ပါတယ် ။ သူတို့ကို မြန်နိုင်သမျှ အမြန်ဆုံး မောင်းထုတ်ပစ်လိုက်မယ် ။ ရှင် .. ရှင်တို့နှစ်ယောက် … အဆင်ပြေပြေနေကြနော် …”

အဲ့မှာ ရန်မဖြစ်ကြနဲ့နော် …

သူမမှာ အမှန်တကယ်ပင် ငိုချင်စိတ် ပေါက်နေမိ၏ …

ဂျိရှို့ရန်သည် သူ့နံဘေးက ထိုယောကျာ်းကို ကြည့်လိုက်ပြီး တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပင် ပြုံးပြလာကာ ..
“စိတ်ချပါ”

ဂျိရှို့ရန်က ဂျိရှို့ရန် ပါပဲလား ။
ဗီရိုထဲမှာ နောက်ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကို တွေ့နေရတာတောင် အပြုံးမပျက်တုန်းပဲ ။

ငါလေး ဘယ်လိုအကောင်ကြီးတွေကို သွားပြီး ရန်စမိတာလဲ ။

အရှင်နတ်ဆိုးအဖို့သည်ကား သူသည် မီးဝင်းဝင်းတောက်နေသည့် မျက်ဝန်းတို့ဖြင့် သူမလေးအား စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် မျက်လွှာပြန်ပိတ်သွားလေပြီ ။

ရီဝမ်ဝမ် ဗီရိုတံခါးအား အမြန်ပင် ပိတ်ပစ်လိုက်ရ၏ ။

တံခါးပိတ်လိုက်သည့် လက်မတင်လေး ၊ ခုနစ်စင်ကြယ်နှင့်
ကြယ်ခုနစ် မှာ အထဲကို ဝင်လာကြလေပြီ ။

ခုနစ်စင်ကြယ်သည် ဆိုဖာပေါ်ကို လှစ်ခနဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဂျိဘုရင် အစောနက သောက်သွားသည့် ရေနွေးခွက်ကို ကောက်ကိုင်ကာ တမော့တည်း သောက်ချပစ်လိုက်လေပြီ ။ ထိုခွက်က နွေးပျပျလေး ရှိနေပြီး တစ်ယောက်ယောက် လာသွားခဲ့သည် ဆိုခြင်းကို သူ သတိမပြုမိလိုက်ပါပေ ။

“အစ်မ ဖန်း ၊ တံခါးက ဘာလို့ ပျက်နေတာလဲ ။ ကျွန်တော်တို့ အစောနက ပြန်သွားတုန်းကတောင် အကောင်းကြီးပါ ။ ဒါပေမယ့်
ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ၊ ကျွန်တော်က တံခါးပြင်တဲ့နေရာမှာ ဆရာကြီး ။ ကျွန်တော့်ကိုသာ လွှဲထားလိုက် ၊ သေချာလေးကို ပြန်ပြင်ပေးမယ်”

တံခါးပြင် အတွေ့အကြုံ ရနေပြီ ဖြစ်သည့် ခုနစ်စင်ကြယ်မှာ ချက်ချင်းပင် အာပေါင်အာရင်းသန်သန် နှင့် ကြွားဝါတော့သည် ။

“မင်း … မင်တို့နှစ်ယောက် ဘာလို့ ပြန်လာတာလဲ” ရီဝမ်ဝမ်
ရင်ထဲမှာ ဒေါသဝေကာ ထိုနှစ်ယောက်ကို ကြည့်လိုက်မိသည် ။

ခုနစ်စင်ကြယ်က ပြန်ဖြေလာသည် ။

“အရေးကြီးတဲ့ကိစ္စရှိလို့ပေါ့”

ရီဝမ်ဝမ် ကောက်ကျစ်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး …
“အော် … မိုးပြိုတာလောက် မကြီးလို့ကတော့ ငါ မင်းကို သေအောင် ရိုက်ပစ်မယ်မှတ်”

“ဒါက အစ်မအသက်နဲ့ ဆိုင်နေတာ အစ်မ ဖန်း ကလည်း … ဘယ်လိုလုပ် မိုးပြိုတာလောက် အရေးမကြီးရမှာလဲ”

ထို့နောက်တွင် ခုနစ်စင်ကြယ်သည် လက်ခုပ်တဖြောင်းဖြောင်း တီးလိုက်ကာ ပြောလိုက်သည် ။

“ဝင်လာခဲ့”

ဆယ်ယောက်ကျော်သော လူများ အိမ်ထဲသို့ ဝင်ချလာလေပြီ ။

ထိုလူသစ်များကို မြင်လိုက်ပြီး ရီဝမ်ဝမ်၏ မျက်ဝန်းတို့
လှုပ်ခတ်မိသွား၏ ။

အကုန် အချောလေးတွေ ချည်းပါလား ….

အကုန်လုံးက ချောလွန်းမိုက်လွန်းနေပြီး ဟိုတစ်ခေါက်က ခုနစ်စင်ကြယ် အလောတကြီး ရွေးချလာတာတွေထက်  အပုံကြီး ချောလှချည်လား …

ကြည့်ရတာ ဒီတစ်ခေါက်တော့ သူ သေချာရွေးပြီးတော့ကို ရှာလာခဲ့တယ်နဲ့ တူတယ် ။

ရီဝမ်ဝမ် ခေါင်းအကြီးကြီး ကိုက်ချင်ချင် ဖြစ်လာကာ မျက်ရိုးတို့ကို နှိပ်နယ်နေမိလေပြီ ။

“ထပ်ပြီးတော့လား … အဲ့ဒါကို ရပ်လိုက်တော့ဖို့ ငါ မင်းကို မပြောခဲ့ဘူးလား ။ မင်းတို့ ထပ်ရှာလာရင်တောင်မှ
ငါ့အခြေအနေနဲ့က အလကားပဲ”

ခုနစ်စင်ကြယ်က ရီဝမ်ဝမ်နား ကပ်ကာ ပြောလာသည် ။
“ဘယ်လိုလုပ် အလကား ဖြစ်မှာလဲ ။ အဲ့ဒီအဆိပ်က အစွမ်းပြလာပြီဆိုရင် အစ်မရဲ့ စိတ်တွေ ကြွလာပြီးတော့
စိတ်မထိန်းနိုင် ဖြစ်လာတတ်တယ်တဲ့ ။ အစ်မ အခုတလော ဖြစ်နေတာတွေနဲ့လည်း လုံး၀ ကွက်တိပဲ ။ အစ်မ ကိုယ်ထဲက နတ်သက်ကြွေအဆိပ်ကို မဖြေဘဲနဲ့ အသေမခံလိုက်နဲ့နော်”

“အစ်မ ဖန်း … သူတို့နဲ့ အခုပဲ မြန်မြန်လုပ်လိုက်တော့ ။ အဲ့ဒါဆို အစ်မလည်း ဟိုသေမင်းနှစ်မင်းကို သွားသွားပြီး
ခလုတ်တိုက်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး ။ သူတို့နဲ့ လုပ်ပြီးတော့
ဂျိဘုရင် နဲ့ အရှင်နတ်ဆိုး တို့အကြောင်းကို လုံး၀ မေ့ပစ်လိုက်တော့ ၊ ဟုတ်ပြီလား”

ကြယ်ခုနစ်သည် ခုနစ်စင်ကြယ် လုပ်နေခြင်းကို
သဘောတူနေသလိုလို ဘာကိုမှ ဝင်မပြောလာပေ ။

ထိုနှစ်ယောက်ကို မြန်မြန်ပြန်သွားစေဖို့ရာအတွက် ရီဝမ်ဝမ် အားတက်သရော ပြောလိုက်မိပြန်သည် ။

“ငါ အစောနက ပျင်းနေလို့ လျှောက်လုပ်မိတာလို့ မပြောခဲ့ဘူးလား ။ မင်းတို့မျက်လုံးထဲမှာ ငါက အချောလေး မြင်လိုက်တာနဲ့ ငမ်းငမ်းတက်ပြီး ရှိသမျှသိက္ခာအကုန် လွှင့်ပစ်လိုက်တတ်တဲ့ လူစားလား”

…………………………………………………………………………

စာစဉ် ၆၂၊ အခန်း ၁၈။ အချောအလှလေးတွေ ဆိုတာက အပုပ်ကောင်ကို အရုပ်ဆောင်ထားကြတာချည်းပဲ

ကြယ်ခုနစ်သည် ဆက်သာ တိတ်ဆိတ်နေပြီး
ခုနစ်စင်ကြယ်ကတော့ ခေါင်းတဆတ်ဆတ် ညိတ်ပြလာလေပြီ ။

“မဟုတ်လို့လား”

“ဒီကို လာစမ်း”

ငါ နင့်ကို မရိုက်ရင် ကြိုက်သလို ပြော ။

ခုနစ်စင်ကြယ်သည် ကြယ်ခုနစ်အနောက်တွင် ချက်ချင်း ပုန်းပစ်လိုက်လေသည် ။
“အစ်မ ဖန်း ကလည်းဗျာ ၊ ကျွန်တော် အစ်မ နောက် လိုက်နေတာ နှစ်တွေအများကြီး ကြာနေပြီဟာ … အစ်မ အကြောင်းကို အူမချေးခါးမကျန် သိတာပေါ့ ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို
ညာမနေပါနဲ့တော့ဗျာ”

“အစ်မ သူတို့ကို ကြည့်တောင်မကြည့်ရသေးဘဲနဲ့ အစ်မအကြိုက် မပါဘူးလို့ ဘယ်လိုလုပ်သိမှာလဲ ။ အရင်ဆုံး သေချာလေး ကြည့်ကြည့်လိုက်လေ ။ ပြီးခဲ့တဲ့တစ်ခေါက်တုန်းက ကျွန်တော် ကတိုက်ကရိုက် ရှာလိုက်ရလို့ .. ဒီတစ်ခေါက်ကတော့ မတူဘူး ၊ သေသေချာချာကို ရွေးထားတာ ။ ကျွန်တော့် ရည်းစားကိုတောင် အဲ့လောက်ကြီး ရွေးတာ မဟုတ်ဘူးနော် ။ အရင်ဆုံး ကြည့်ကြည့်လိုက်”

အော်အော် ….

သူမသည် ထိုဗီရိုထဲမှာ ရှိနေကြသည့် ယောကျာ်းနှစ်ယောက်အကြောင်းကို တွေးလိုက်မိတာနဲ့ တခြားဘယ်နတ်သားအကြောင်းကိုမှ အာရုံမမွေ့လျော်နိုင်တော့ဘူး ၊ ဟုတ်ပီလား ။

ရီဝမ်ဝမ် ထိုယောကျာ်းအဖွဲ့အား အေးအေးလူလူပင်
ကြည့်လိုက်မိ၏ ။ ဒီတစ်ခေါက် ခုနစ်စင်ကြယ် ရှာလာခဲ့သည့် ယောကျာ်းများသည် အမှန်ပင် အလွန်အကျူး ချောမောလွန်းလှ၏ ။ သူမ ရှားရှားပါးပါး အထင်ကြီးမိသွားလေပြီ ။

ကံမကောင်းစွာဖြင့် …. သူတို့ ဘယ်လောက်လှလှ
အထဲက အလှလေးနှစ်ယောက်နှင့် မယှဉ်နိုင်ကြပေ …

သူမ တစ်ချက်လေးပင် စိတ်မဝင်စားနေခြင်းအပေါ်
သူတို့ အပြစ်တင်လို့ မရပါပေ …

ခုနစ်စင်ကြယ် နှင့် ကြယ်ခုနစ်ကို မြန်မြန်မောင်းထုတ်နိုင်ဖို့ရာ
အတွက် ရီဝမ်ဝမ် တွေ့ကရာလူကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်၏ ။

“ဒီတစ်ယောက်”

ခုနစ်စင်ကြယ်သည် သူမ ရွေးလိုက်သည့်သူကို ကြည့်လိုက်၏ ။ ထိုတစ်ယောက်သည် ကျုံ့ကျုံ့လေး ရပ်နေပြီး ပါးနှစ်ဖက်တွင် ပါးချိုင့်လေးနှင့် အလွန်အကျူး ချစ်ဖို့ ကောင်းလှချေသည် ။

ခုနစ်စင်ကြယ်က ပွစိပွစိ ပြောလာတော့သည် ။

“အစ်မ ဖန်း ရာ လျှောက်နောက်မနေပါနဲ့တော့လား ။ သူက ဘယ်လိုလုပ် အစ်မအကြိုက် ဟုတ်မှာလဲ ။ လျှောက်ပြီး တွေ့ကရာ ရွေးမနေဘဲ အစ်မ တကယ်ကြိုက်တဲ့သူကို ရွေးစမ်းပါဗျာ ။
ဒီကို လာ … သူ့ကို ကြိုက်လား ကြည့်ကြည့်လိုက်”

သူသည် ရီဝမ်ဝမ်ကို ရတနာတစ်ခု ပြတော့မည့်မလို ဘေးကို ဆွဲခေါ်သွားပြီး နောက်ဆုံးတစ်ယောက်ကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်၏ ။

“ဒီတစ်ယောက်ကို ကြည့်ကြည့် … သူ ဘယ်လိုနေလဲ”

ရီဝမ်ဝမ် ခုနစ်စင်ကြယ် လက်ညှိုုးထိုးပြသည့် သူကို ကြည့်လိုက်၏။ ထိုသူသည် အဖြူရောင်ဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး
မီးခိုးရောင်ဆံပင်နှင့် မီးခိုးဖျော့ရောင်မျက်ဝန်းတို့ကို ပိုင်ဆိုင်ထားကာ မျက်နှာလေးမှာ အလွန်အကျူးချောမောသလို အပြုံးသည်လည်း နူးညံ့လှပေသည် ။ ရီဝမ်ဝမ်၏မျက်ခုံးတို့ပင် ပင့်တက်သွားစေသည့် အချက်သည်ကား ထိုသူသည် စီရီဟန်နှင့်ပါ တချို့နေရာတွင် ထပ်တူညီနေခြင်းပင် …

ရီဝမ်ဝမ် တစ်ကိုယ်ကြား ရေရွတ်လိုက်မိ၏ ။
“သူက …”

သူက ဂျိဘုရင်နဲ့ အရှင်နတ်ဆိုးကို ပေါင်းထားတာပဲ ။

စိတ်နေစိတ်ထားက ဂျိဘုရင်နဲ့ တူပြီး ရုပ်ရည်ကျတော့
အရှင်နတ်ဆိုးနဲ့ တူတယ် ။

“သူ ဘယ်လိုလဲ ၊ သူ ဘယ်လိုလဲ ။ တော်တော်လေး
ချောတယ်မလား ။ သူ့ဆီမှာ ဂျိဘုရင်ရော အရှင်နတ်ဆိုးရောရဲ့ အမွေတွေ အကုန်ရှိတယ် ။ ဒီလိုလူမျိုးကို ရှာတွေ့နိုင်ဖို့ကို
ကျွန်တော့်မှာ လွတ်လပ်သောနယ်မြေကြီးတစ်ခုလုံးကို မြေလှန်ပြီး ရှာထားရတာနော်”
ခုနစ်စင်ကြယ်က စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ပြောဆိုလာသည် ။

ရီဝမ်ဝမ်သည် အစောနက ထိုသူတို့ကို သေချာမကြည့်မိခဲ့ပါချေ ။
အခု သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်မိတော့မှ သူသည် တကယ့်ကို ရှားရှားပါးပါး ချောမောသူကြီးဖြစ်ကြောင်း သိလာရ၏ - အနုပညာလောကထဲတွင် ဒီလိုရုပ်ရည်နဲ့ဆိုလျှင် ရုပ်တစ်ခုထဲနဲ့တင် မိုးထိုးအောင် အောင်မြင်ကျော်ကြားသွားနိုင်ပေသည် …

“တော်တော်လေးတော့ ချောတယ် …”
ရီဝမ်ဝမ် မေးစေ့လေးကို ပွတ်သပ်ကာ ပြောလိုက်မိ၏ ။

ရီဝမ်ဝမ်၏စကားကို ကြားလိုက်ပြီး ထိုသူ၏မျက်ဝန်းထဲတွင်
ပျော်ရွှင်မှုတို့ ဖျတ်ဖျတ်လူးလာတော့သည် ။

“ဟုတ်တယ်မလား ၊ ဟုတ်တယ်မလား ။ အစ်မ ကြိုက်မယ်ဆိုတာ သိသားပဲ ။ ဒီလို တွေးကြည့်လိုက် —  ဒီအချောလေးနဲ့
အတူရှိနေရင်း စိတ်ထဲကနေ ဂျိဘုရင်နဲ့ အရှင်နတ်ဆိုး နှစ်ယောက်စလုံးနဲ့ အတူ ရှိနေရတယ်လို့ တွေးလိုက် ။ ဘယ်လောက်တောင် မိုက်လဲ”
ခုနစ်စင်ကြယ်သည် စိတ်အားထက်သန်စွာဖြင့် ပြောလာသည် ။

ရီဝမ်ဝမ် မျက်လုံးလှန်ကြည့်ပေးလိုက်၏ ။

“ဂျိဘုရင်နဲ့ အရှင်နတ်ဆိုး နှစ်ယောက်စလုံးနဲ့ ရှိနေတယ်” ဆိုတာက ဘာစကားကြီးလဲ ။

ကျောချမ်းစရာစကားကြီးကို ဘယ်လိုများ ပြောထွက်တာလဲ ။

ခုနစ်စင်ကြယ်သည် ရီဝမ်ဝမ်၏အမူအရာကို အကဲခတ်နေရင်း မေးလိုက်သည် ။
“ဘယ်လိုလဲ အစ်မ ကြိုက်တယ်မလား ။ ဒါဆို ကျွန်တော် သူ့ကို ထားခဲ့ပေးရမလား ။ အာ… မဖြစ်သေးဘူး ၊ တစ်ယောက်ထဲဆို အစ်မအတွက် လုံလောက်မှာ မဟုတ်ဘူး ။ အကုန်လုံးပဲ ထားခဲ့လိုက်တော့မယ်”

ရီဝမ်ဝမ်၏ နှုတ်ခမ်းတု့ိ တွန့်ချိတ်သွားရ၏ ။
“မင်းဖင်ကြီးပဲ တစ်ယောက်ထဲ မလောက် ။ ငါ အိပ်တော့မယ် ၊
ငါ့ကို လာမနှောင့်ယှက်နဲ့ ။ ပြောထားမယ်နော် … အခုချိန်မှာ ဘယ်အချောလေးကိုမှ လုံးဝကို စိတ်မဝင်စားဘူး ။ အချောအလှတွေဆိုတာက အပုပ်ကောင်ကို ရုပ်ဆောင်ထားကြတာချည်းပဲ”

……………………………………………………………………..........

စာစဉ် ၆၂၊ အခန်း ၁၉။ ငါတို့ကြားမှာ ဘာမှ မရှိဘူး

ခုနစ်စင်ကြယ်က နှုတ်ခမ်းဆူကာ ပြောလာလေပြီ ။

“အစ်မ ဖန်း ညာတယ် ။ အစ်မ ဂျိဘုရင် နဲ့ အရှင်နတ်ဆိုးအပေါ်မှာ လက်မလျှော့သေးဘူး မလား”

ကြယ်ခုနစ်က အမူအရာကင်းမဲ့စွာဖြင့် ဝင်ပြောလာသည် ။

“တော်တော့ … အစ်မ ဖန်း မကြိုက်ဘူးဆိုရင် ငါတို့ ထပ်ရှာလို့
ရတာပဲ”

ရီဝမ်ဝမ် စိတ်တိုစွာဖြင့် ရှိသမျှအမွှေးတွေအကုန်
ဆွဲနှုတ်ပစ်ချင်စိတ်ပင် ပေါက်လာရလေပြီ ။

ဒီကောင်စုတ်လေးတွေ ငါ့စကား နားမထောင်ကြဘူးပဲ ။

ခုနစ်စင်ကြယ်သည် ထိုယောကျာ်းလေးများအား အရင်သွားခိုင်းလိုက်တော့ပြီး စိတ်ရှည်လက်ရှည်
ဇွဲကောင်းကောင်းဖြင့် တတွတ်တွတ် ပြောနေသည် ။

“အစ်မ ဖန်း ဒီလိုတွေ ပြောလာဦးမှာစိုးလို့ ကျွန်တော်
ဒုတိယအသုတ်နဲ့ တတိယအသုတ်ကိုပါ ခေါ်ထားတယ် ။
သူတို့ အခု လမ်းမှာ ရောက်နေပြီ ။ အစ်မ အကြိုက်တွေ့မယ့်သူကို ကျွန်တော် သေချာပေါက်ကို ရှာပေးမယ်နော် အစ်မ ဖန်း”

ရီဝမ်ဝမ် မေးစေ့ကို ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး အားပြတ်စွာ ပြောလိုက်မိ၏ ။
“ငါ မိုးနတ်မင်းကို တိုင်တည်ပြီး ကျိန်ဆိုရဲတယ် ။ အရင်တုန်းက ပျင်းနေလို့ လျှောက်လုပ်နေရုံပဲ ။ ငါ တကယ်ကို ဂျိဘုရင်နဲ့ အရှင်နတ်ဆိုး အပေါ်မှာ ဘာခံစားချက်မှကို . လုံးဝကို . မရှိဘူး ၊ ဟုတ်ပီလား”

“ဟုတ္လို့လား”
ခုနစ်စင်ကြယ်ကား သိသိသာသာကို မယုံကြည်သေးပေ ။
“ဒါဆိုရင် ဂျိဘုရင်ကို ဘာလို့ လူလည်ခေါင်ကြီး နှင်းဆီပန်းအဖြူတွေချည်း ၉၉၉ ပွင့် သွားပေးရတာလဲ ။ ပြီးတော့လဲ ဖယောင်းတိုင် မီးထွန်းထားတဲ့ ညစာစားပွဲကို သွားစားဖို့ ခေါ်လိုက်သေးတယ် ။ အဲ့ဒါပြီးသွားပြန်တော့ ညကြီးသန်းခေါင် အဇူရာနန်းရဲ့ တံတိုင်းပေါ် ခုန်တက်ပြီး အရှင်နတ်ဆိုးနဲ့
တိတ်တိတ်လေး ခိုးတွေ့တယ် ။ အစ်မ ပြန်ရောက်လာတော့ အရှင်နတ်ဆိုးရဲ့ အဝတ်တွေကို ဝတ်ပြီး ပြန်လာတာကရော …”

ရီဝမ်ဝမ်မှာ ခုနစ်စင်ကြယ်ကို တားချိန်ပင် မရလိုက် ။
သူကား အကုန်လုံးကို ဖော်ပစ်လိုက်ချေပြီ ။

သူမ မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင် ထိုဗီရိုကြီးဘက်ဆီ
ကြောက်ကြောက်လန့်လန့် ကြည့်လိုက်မိ၏ ။ ထို့နောက် မီးဝင်းဝင်းတောက်နေသည့် မျက်ဝန်းတို့ဖြင့် ခုနစ်စင်ကြယ်ဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့သည် ။

ခုနစ်စင်ကြယ် ၊ လဒူကောင်ကြီးရဲ့ ။

သေချင်းဆိုး ကာလနာ မြွေပွေးကိုက်ကောင် … နင် ငါ့ကို အကြီးကြီး ဆေးထိုးတယ် ။

လက်ရှိတွင် ခပ်မှိန်မှိန်သာ အလင်းရောင်ရနေသော ဗီရိုထဲတွင် ။

ထိုယောကျာ်းနှစ်ယောက်၏ အကြည့်တို့မှာ
မီးဝင်းဝင်းတောက်နေလေပြီ ။

ဗီရိုကြီးသည် အသံလုံလှသောကြောင့် တိုးတိုးတိတ်တိတ်သာ ပြောမည်ဆိုလျှင် အပြင်ဘက်ကသူများ မကြားနိုင်ကြပါချေ ။

ထိုကျဉ်းကျပ်လှသည့် ဗီရိုကြီးမှာ ထိုလူနှစ်ယောက်နှင့် ကွက်တိ ။
ဂျိရှို့ရန်သည် ဘေးတွင် ကပ်နေပြီး တည်ငြိမ်စွာ ပြုံးကာ
ပြောလာသည် ။

“ကျွန်တော်တို့ ထပ်တွေ့ကြပြန်ပြီနော် ၊ ဂုဏ်ယူမိပါတယ်”

စီရီဟန်၏မျက်ဝန်းတို့မှာ မှုန်မှိုင်းလို့ လာချေပြီ ။
“ဂျိဘုရင်က တော်တော်လေး စိတ်ကို ချုပ်တည်းနိုင်သားပဲ”

ညကြီးအချိန်မတော် ကိုယ့်ကြင်ယာလောင်းရဲ့ အိမ်က ဗီရိုထဲမှာ ပုန်းနေတဲ့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကို မိတာတောင်
တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် နေနိုင်တယ် -- သူ့ချုပ်တည်းနိုင်စွမ်းက မမြင့်လွန်းဘူးလား ။

ဂျိရှို့ရန်ကား ပြုံးလျက်သာ ။
“ကျွန်တော့်ကို မြှောက်လွန်းနေပါပြီဗျာ ။
ကျွန်တော်က ရှောင်ဖန်းကို ယုံကြည်ရုံတင်ပါ”

ထိုယောကျာ်း၏ ယုံကြည်ချက်ရှိနေပြီး ထူးမခြားနားနေသော လေသံကြောင့် စီရီဟန်၏ မူလက အေးစက်နေပြီဖြစ်သည့် မျက်နှာကြီးမှာ အခုတော့ အဆပေါင်းများစွာ မည်းပုတ်သွားလေပြီ ။

စီရီဟန်က အမူအရာကင်းမဲ့စွာဖြင့် ပြောလိုက်သည် ။
“ကြည့်ရတာ ဂျိဘုရင်ရဲ့ သူ့အပေါ် နားလည်ထားပုံက
ဒီလောက်ပဲကိုး”

“အဟက် …” ဂျိရှို့ရန်သည် ခြောက်ကပ်စွာ ရယ်မောလိုက်ကာ ထိုယောကျာ်းအား အေးစက်စွာ ကြည့်လိုက်၏ ။
“ဒီလို ပြောလာပုံထောက်ရင် အရှင်နတ်ဆိုးလည်းပဲ ကျွန်တော့်ကို ကောင်းကောင်း နားမလည်သေးတဲ့ပုံပါပဲ”

စီရီဟန်သည် အမူအရာကင်းမဲ့နေဆဲ ။
“အရှင် ဂျိ ကို နားလည်အောင်လုပ်ဖို့ စိတ်မဝင်စားပါဘူးဗျာ”

“အဲ့ဒီလိုလား” ဂျိရှို့ရန်၏ နှုတ်ခမ်းတို့ တွန့်ကွေးတက်သွား၏ ။ 
“မင်း စိတ်ဝင်စားလာမှာပါ”

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ဗီရိုအပြင်ဘက်တွင်
ရီဝမ်ဝမ်သည် ခုနစ်စင်ကြယ်၏ ကရားရေရွတ် ပြောဆိုနေခြင်းကို အမြန်ဖြတ်ပြောလိုက်ရ၏ ။
“အေး အဲ့တော့ ဘာဖြစ်လဲ ။ ဒီည ပွဲမှာ သူတို့ ဘယ်လောက်တောင် ချောလိုက်လဲ မင်း မတွေ့လိုက်ဘူးလား ။ ဒါတောင် ငါ ဘာမှ
မလုပ်ဘဲ ငြိမ်ငြိမ်လေး နေပေးခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးလား”

… ငါက တိတ်တိတ်လေး ပြသနာရှာခဲ့ရုံပဲ ။

“အမ် …” ခုနစ်စင်ကြယ်သည် ခေါင်းကို တဗျင်းဗျင်း
ကုတ်လိုက်ကာ … “အစ်မ ဖန်း ၊ အစ်မက အရှင်နတ်ဆိုးနဲ့
ဂျိဘုရင်နဲ့ အိပ်ချင်နေတာကို ကျွန်တော် နားလည်ပါတယ် ၊
ဒါပေမယ့် … သူတို့က သွားရန်စလို့ ကောင်းတဲ့ သူတွေ မဟုတ်လို့ပါ အစ်မ ရာ ။ အစ်မ အရှင်နတ်ဆိုး နဲ့ ဂျိဘုရင်ရဲ့ လူပျိုရည်ကို
ရအောင် ယူနိုင်ခဲ့ပြီး တာဝန်မယူတော့ဘူးဆိုရင် သူတို့နှစ်ယောက်ပေါင်းပြီး ကျွန်တော်တို့ ဖိန့်ဖိန့်တုန်ဂိုဏ်း ကို အပြစ်ပေးလာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ။ သူတို့က လွယ်တဲ့သူတွေ မဟုတ်ဘူးနော် ။ ပြီးတော့ အစ်မ ဖန်း ရာ အစ်မရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာဆိုတာကလည်း အခုတောင် ဒီလောက် ပုပ်ပွနေတဲ့ဟာ … အဲ့ဒီအခါကျရင်…”

“…”  မင်း …

ရီဝမ်ဝမ် မျက်မှောင်အကြုတ်ကြီး ကြုတ်နေလေပြီ ။

“ဘာတွေ လျှာအရိုးမရှိတိုင်း လျှောက်ပြောနေတာလဲ ။ ငါနဲ့ ဂျိဘုရင် ကြားရော အရှင်နတ်ဆိုးကြားရော ဘာမှ ဘာမှကို လုံး၀ မရှိဘူး”

“တကယ်ကြီးလား” ခုနစ်စင်ကြယ်မှာ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားလေပြီ ။

ကြယ်ခုနစ်နှင့် ခုနစ်စင်ကြယ်တို့ မယုံတယုံ ရှိလာသည်ကို
မြင်လိုက်ပြီး ရီဝမ်ဝမ် ဆက်ကာ ဖြောင်းဖျတော့၏ ။

“မင်းတို့လည်း ငါ့အကြောင်း သိကြတာပဲဟာ ။ ငါ့အကြိုက်က အရမ်းအပြောင်းအလဲမြန်တယ် … လူတစ်ယောက်ထဲအပေါ်မှာပဲ အကြာကြီး ကြိုက်နေတတ်တဲ့သူမှ မဟုတ်တာ ။ ပြီးတော့ အဲ့နှစ်ယောက်ကို အရင်တုန်းက ငါ စိတ်ဝင်စားခဲ့တယ်
ဆိုရင်တောင်မှ အချိန်တစ်ခုကြာလာရင် စိတ်ဝင်စားတာက
ပြီးသွားမှာပဲ …”

ဗီရိုထဲမှာ ရှိနေသည့် နှစ်ယောက်စလုံး ။  “…”

…………………………………………………………………………

စာစဉ် ၆၂၊ အခန်း ၂၀။ ကမ္ဘာပျက်တော့မည့် လိုလို

“အဲ့ဒါတော့ ဟုတ်တယ် …”

ခုနစ်စင်ကြယ်သည် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး
ကြယ်ခုနစ်သည်ကတော့ ပိုလို့ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်လာလေပြီ ။

အစ်မ ဖန်း က တကယ်ကြီး အဲ့လိုလူစား ဟုတ်လို့လား ။

သူမသည် အမှန်တရားကို ပြောနေဟန်ဖြင့်
ရဲရဲကြီး အာမခံနေသည် ။

“ဟုတ်ရမယ်လေ ။ ဂျိဘုရင်နဲ့ အရှင်နတ်ဆိုး ဘယ်လောက်ပဲ
ချောချော အကြာကြီးကြည့်မိရင် ရိုးသွားတာပဲဟာ ”

ဗီရိုအထဲတွင်မူ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကြည့်လိုက်မိကြလေပြီ ။

“အဟုတ်ပဲ”
ခုနစ်စင်ကြယ်က ခေါင်းတဆတ်ဆတ် ညိတ်ပြလာသည် ။
“အစ်မ ဖန်း အဲ့နှစ်ယောက်က ချောတယ်ဆိုပေမယ့်လို့
သူတို့နဲ့ သွားရှုပ်ရတာ အရမ်းပင်ပန်းနေမှာပဲ ။ ဒီလူတွေကို ထပ်ကြည့်ကြည့်လိုက်နော် အစ်မ ဖန်း ။ အဟမ်း … သူတို့လည်း မဆိုးပါဘူး ။ တကယ်တော့ မီးသာပိတ်ထားလိုက်ရင် ယောကျာ်းတွေအကုန်လုံးက အတူတူတွေချည်းပဲဟာ ။
အစ်မ စိတ်ရှိတိုင်းသာ စားပစ်လိုက် ဟုတ်ပြီလား အစ်မ ဖန်း”

“ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် … ဒါပေမယ့် ငါ ဒီနေ့ စိတ်မပါနေလို့ ။ နောက်နေ့မှ … နောက်နေ့မှ … ဟုတ်ပြီလား”

ရီဝမ်ဝမ် စိတ်အားထက်သန်စွာဖြင့် ခုနစ်စင်ကြယ်နှင့် ကြယ်ခုနစ်ကို မောင်းထုတ်လိုက်ရာ …

“ဟာ … အစ်မ ဖန်း သူတို့ကို တကယ်ကြီး မလိုချင်ဘူးလား ။ သူတို့ထက် ချောတဲ့ နောက်တစ်ဖွဲ့လည်း ရှိသေးတယ်နော်” ခုနစ်စင်ကြယ်က အမြန်ပြောလာသည် ။

“နောက်တစ်ခေါက်မှ .. နောက်တစ်ခေါက်မှလို့ ငါ မပြောဘူးလား ။ မြန်မြန်လေး အိမ်ပြန်ပြီး သွားနားကြတော့”
ရီဝမ်ဝမ် ရင်ထဲတွင် ဒေါသအလိပ်လိပ် တက်နေလေပြီ ။

ဒီကလေးတွေ ဘယ်လိုလုပ်မှ လူစကား နားလည်ကြမှာလဲ ။

ခုနစ်စင်ကြယ်နှင့် ကြယ်ခုနစ်တို့ လုံး၀
စကားနားထောင်တော့မည့်ဟန် ပေါ်လာချိန် …
ဝုန်းခနဲ အသံကြီးတစ်သံ ဗီရိုကြီးဆီကနေ ထွက်လာချေပြီ ။

ဗီရို၏ မင်းတုန်းမှာ ကျိုးကျေကာ ပြုတ်ကျလာပြီး ဗီရိုတံခါးမှာ အထဲကနေ တွင်းဖွင့်ခံလိုက်ရလေပြီ ။ မင်းတုန်းဂျက်မှာလည်း အပိုင်းပိုင်းအစစ ဖြစ်ကာ ပုံခနဲ ပြုတ်ကျကုန်တော့၏ ။

ဂျိဘုရင် နှင့် အရှင်နတ်ဆိုး … သူတို့သည် …. ထိုကဲ့သို့ အထဲကနေ ထွက်လာကြလေပြီ …

သူတို့နှစ်ယောက် ထွက်လာသည့်အချိန် ရီဝမ်ဝမ် တစ်ကိုယ်လုံး မိုးကြိုးကြီးကိုးသွယ် တစ်ပြိုင်တည်း ပစ်ချခံလိုက်ရသလို ခံစားလိုက်ရ၏ …

ခုနစ်စင်ကြယ်မှာမူ ဗီရိုထဲကနေ ထိုသက်ရှိကြီးနှစ်ယောက် ထွက်လာသည်ကို မြင်လိုက်ပြီး မျက်လုံးတို့ ပြူးကျယ်သွားကာ လက်ထဲက ရေနွေးခွက်မှာလည်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ခွမ်းခနဲ ပြုတ်ကျ သွားတော့ပြီး ပါးစပ်ကနေလည်း ရေနွေးတို့ ဖူးခနဲ ပြန်ထွက်ကုန်
လေပြီ ။

ကြယ်ခုနစ်သည်လည်း ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်နေပြီး မြင်နေရသည်အား မယုံကြည်နိုင်စွာဖြင့်
ထိုနှစ်ယောက်အား ကြောင်ကြည့်နေမိလေသည် …

သို့သော် ရှေ့ာအရဆုံးသူသည်ကတော့ ရီဝမ်ဝမ် ပင် ။

ဘု ရား ရေ ။

ရှင်တို့ … ရှင်တို့နှစ်ယောက် ဘာလို့ ထွက်လာကြတာလဲ ။

သူမ မှန်းတာ မမှားပါလျှင် ထိုနှစ်ယောက်သည် ရန်ဖြစ်ပြီး တံခါးကို ဖျက်လိုက်မိခြင်း မဟုတ်ပါချေ ။ ထိုအစား နှစ်ယောက်ပေါင်းပြီး အထဲကနေ ချိုးဖျက်လိုက်ခြင်းသာ ။

ဂျိဘုရင်သည် အပြုံးရေးရေးလေး ပြုံးကာ ရီဝမ်ဝမ်ကို
ကြည့်လာသည် ။

“တောင်းပန်ပါတယ် ၊ အထဲမှာ နည်းနည်းအိုက်တော့ အကြာကြီး
နေဖို့ ခက်လို့”

တကယ်ကြီး အဲ့ဒါကြောင့်ပဲလား ။

ဘယ်သူက အဲ့ဒါကြီးကို ယုံမှာလဲ ။ ပြီးတော့ အိုက်လို့တဲ့လား ။

အရှင်နတ်ဆိုးသည် အကျီၤလက်ကို သေသပ်အောင် ပြင်လိုက်ကာ ထိုယောကျာ်းပြောသွားသည့် စကားကို ထောက်ခံပေးလာသည် ။

“ဟုတ်တယ်”

ရီဝမ်ဝမ် ။  “…”

ရှင်တို့ရဲ့ ချီးစကားတွေကို  ဘယ်သူက ယုံမှာလဲ ။

အစောနတုန်းကပဲ ရီဝမ်ဝမ်သည် ဂျိဘုရင်နှင့် အရှင်နတ်ဆိုးတို့အား လုံးလုံးကို စိတ်မဝင်စားတော့ပါဟု ပြောနေခဲ့လေသည် ။

တခနအကြာတွင် ခုနစ်စင်ကြယ်နှင့် ကြယ်ခုနစ်မှာ အရှင်နတ်ဆိုးနဲ့ ဂျိဘုရင်တို့ အကောင်လိုက်ကြီး ဗီရိုထဲကနေ ထွက်လာကြသည်ကို မြင်လိုက်ရလေသည် ။

ထို့အပြင် အမြဲတစေ လုံလုံခြုံခြုံ ဝတ်စားတတ်သည့် အရှင်နတ်ဆိုးသည် အခုတော့ ရင်ဘတ်က ကြယ်သီးနှစ်လုံး
ပြေနေပြီး ရင်ဘတ်ကြီးကို လှစ်ဟပြနေလေသည် ။ လုံးဝကို ဖိုသီဖတ်သီ ဖြစ်နေလေသည် …

ဒီမြင်ကွင်းက … တကယ့်ကို ကမ္ဘာပျက်တော့မည့် လိုလို ။

သူ ပြောတော့ ပြသနာ မရှာတော့ဘူးဆို ။

ပြောတော့ အချောအလှတွေဆိုတာ အပုပ်ကောင်ကို ရုပ်ဆောင်ထားတာဆို ။

ပြောတော့ ဂျိဘုရင် နဲ့ အရှင်နတ်ဆိုး ကို လုံးလုံးကို စိတ်မဝင်စားတော့ပါဘူးဆို ။

ခုနစ်စင်ကြယ်သည် သူ့အရှေ့မှ ထိုဘော့စ်ကြီး နှစ်ယောက်အား ကြည့်နေမိရင်း ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် တဆတ်ဆတ်
တုန်ရီလာရသည် ။ သူ့ပါးစပ်က ရေနွေးတို့ကို ကပျာကယာ သုတ်သပ်ပစ်လိုက်ပြီး ကျောကြီး ဆန့်သွားမိလေပြီ ။

သူ အမြင်မှားသလား မသိပါချေ ။ သို့သော် သူ့ကို ကြည့်နေသည့် ထိုဘော့စ်ကြီးနှစ်ယောက်၏ အကြည့်တို့မှာ ကျောချမ်းစရာ ကောင်းလှသည်ဟု သူ ခံစားနေမိ၏ ။

သူ ဘာမှားလုပ်မိလို့လဲ ။

သူ ဘာမှ မသိဘူးလေ …

အမြဲတစေ ရင့်ကျက်နေကျ ၊ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ရှိတတ်နေကျ ကြယ်ခုနစ်သည်ပင် အခု မြင်နေရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်နေမိကာ စကားတစ်ခွန်း
မပြောထွက်နိုင်တော့ ။

ရီဝမ်ဝမ်သည်ကတော့ မျက်နှာထက်တွင် စိတ်ချုံးချုံးကျကာ
နဖူးကို နှိပ်နယ်နေမိလေပြီ။

………………………………………………………………………........

စာစဉ် ၆၂၊ အခန်း ၂၁။ ဘယ်သူက အပေါ် ၊ ဘယ်သူက အောက်လဲ

ရီဝမ်ဝမ် မျက်နှာကို လက်နှင့် အုပ်ထားမိ၏ ။

ဘာလို့ ဒီလိုတွေ ဖြစ်လာရတာလဲ ။ ငါလေး အရင်ဘဝက ဘာမကောင်းတာများ ကျူးလွန်ခဲ့မိလို့လဲ .. ။

ခုနစ်စင်ကြယ်မှာ ရှော့ရနေရာကနေ တဖြည်းဖြည်းချင်း အသိပြန်ဝင်လာလေပြီ ။ ညာလက်က မေးစေ့ကို ပွတ်သပ်နေမိပြီး မျက်လံုံးတို့က အရှင်နတ်ဆိုးနှင့် ဂျိရှို့ရန်ကို တစ်လှည့်စီ
တွေးဆဆဖြင့် ကြည့်နေသည် ။

“ဒါကြောင့်ကိုး … ဒါဆို အဓိပ္ပာယ်ရှိသွားပြီ …”
ခုနစ်စင်ကြယ်က တစ်ကိုယ်ကြား ရေရွတ်သည် ။

ကြယ်ခုနစ်သည် ခုနစ်စင်ကြယ် ပြောနေသည့် စကားကို
နားမလည်ဘဲ ဝေခွဲမရဖြစ်နေ၏ ။

“ဒါဆို အဓိပ္ပာယ်ရှိသွားပြီ” ဆိုတာက ဘာစကားကြီးလဲ ။

“ဒါကြောင့်ကိုး … ဒါကြောင့် ဒီနှစ်တွေမှာ ဂျိဘုရင်က ဘယ်မိန်းမနဲ့မှ နီးနီးကပ်ကပ်မနေတာကိုး ။ အရှင်နတ်ဆိုးလည်းပဲ အတူတူပဲ ….
သူ့နားမှာ ဘယ်မိန်းမမှ မထားတာ ဒါကြောင့်ကိုး”

ခုနစ်စင်ကြယ်က ကြယ်ခုနစ်အား အတည်ပေါက်မျက်နှာကြီးဖြင့် အနားသို့ ဆွဲခေါ်လိုက်၏ ။
“သေစမ်း … ငါတို့ အချိန်မှား လာမိပြီဟ ။ ငါတို့ တစ်သက်လုံး နှုတ်ပိတ်သတ်ခံရတော့မှာလား”

“တစ်သက်လုံး နှုတ်ပိတ်သတ်ခံရမှာလား”
ကြယ်ခုနစ် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားသည် ။

ငါတို့က ဘာလုပ်မိလို့ နှုတ်ပိတ်သတ်ခံရမှာလဲ ။

“ခုနစ်ကြီး ၊ မင်း ခေါင်းထဲမှာ ဘာတွေနဲ့ ပြည့်နေတာလဲ … ။
ခါတိုင်းဆို ဉာဏ်ကောင်းနေကျပါ ၊ အခုကျမှ ဒီလောက် သိသာနေတာကြီးကို ဘာလို့ နားမလည်ရတာလဲ”
ခုနစ်စင်ကြယ်က တိုးတိုးလေးကပ်ကာ ပြောနေသည် ။

“ဘာကို ပြောတာလဲ”
ကြယ်ခုနစ်သည် အမူအရာကင်းမဲ့စွာဖြင့် မေးလိုက်သည် ။

“ဒုံးဝေးပါ့ကွာ” ခုနစ်စင်ကြယ်က သူ့ကို ကြည့်လိုက်ကာ …
“ဒီလောက် သိသာနေတာကြီးကို … သေသေချာချာ
စဉ်းစားကြည့်လိုက် ။ ဂျိဘုရင် နဲ့ အရှင်နတ်ဆိုးက အမြဲတမ်း မိန်းမတွေနဲ့ ခပ်ကင်းကင်းပဲ နေတတ်တယ် ၊ ဒါပေမယ့်
ဒီနေ့ကျတော့ အစ်မ ဖန်းရဲ့ ဗီရိုထဲမှာ နှစ်ယောက်သား ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်နဲ့ … ပြီးတော့လဲ အဝတ်အစားတွေက ဖရိုဖရဲနဲ့ ။ ဂျိဘုရင် အစောနက ပြောသွားတာကိုလည်း မင်း
မကြားလိုက်ဘူးလား ။ ပူတယ်လို့ ပြောလိုက်တာကွ ။
သူတို့ ဖက်နေတာမဟုတ်ရင် ဘာလို့ ပူရမှာလဲ”

ကြယ်ခုနစ်မှာ မျက်မှောင်ကြုတ်လာသည် ။

ထိုစကားမှာ ဟုတ်တုတ်တုတ် ရှိသော်လည်း
သေချာတွေးကြည့်ပြန်ရင် မဟုတ်နေပေ ။

ဂျိဘုရင်နှင့် အရှင်နတ်ဆိုးသာ ခုနစ်စင်ကြယ် ပြောသွားသလို ဆက်ဆံရေးမျိုးဆိုလျှင် ပုန်းလို့ကောင်းသည့် တခြားနေရာကိုပဲ ရှာကြမှာပေါ့ ။ ဘာလို့ အစ်မ ဖန်း ရဲ့ အိမ်ကို လာပါ့မလဲ ။

သို့သော် ထိုနှစ်ယောက်သည် ဘာကြောင့် ဗီရိုထဲ ပုန်းနေခဲ့ကြပြီး အရှင်နတ်ဆိုး၏ အဝတ်တို့မှာလည်း ဘာကြောင့်
ဖရိုဖရဲဖြစ်နေသလဲ ဆိုတာကလည်း ရှိနေပြန်သည် ။ ကြယ်ခုနစ်သည်ပင် အဖြေရှာလို့ မရပါချေ ။

“သေစမ်း … ဒါကြောင့်မို့ အစ်မ ဖန်းက ဂျိဘုရင်နဲ့အရှင်နတ်ဆိုး
တို့နဲ့ အရမ်းရင်းနှီးနေပြီးတော့ သူတို့အပေါ်မှာ ဘာခံစားချက်မှ မရှိပါဘူးလို့ အတွင်တွင်ပြောနေတာကိုး ။ အစ်မက ဂျိဘုရင်နဲ့ အရှင်နတ်ဆိုတို့ တွဲနေတာကို ဘယ်သူမှ မသိအောင်လို့ ကာဗာ လုပ်ပေးနေတာပါလား ။ အရှင်နတ်ဆိုးနဲ့ ဂျိဘုရင်တို့ မတည့်သလို လုပ်နေတာကလည်း လွတ်လပ်သောတစ်နယ်မြေလုံး
သိသွားအောင် သက်သက်မဲ့ လုပ်ပြနေတာပဲ  ။ ဒါကြောင့်မို့ သူတို့နှစ်ယောက် ရှန်း အိမ်တော်မှာ ထချကြတာ … အားလုံးက ဟန်ပြသက်သက်ကိုး”

ခုနစ်စင်ကြယ်သည် အလွန်တရာ ကြီးမားလွန်းသော လျို့ဝှက်ချက်ကြီးတစ်ခုကို ရှာတွေ့လိုက်သော်လည်း
အလွန်အမင်းကို စိတ်အေးလက်အေး ရှိမိသွားလေသည် ။

“ခုနစ်ကြီး … မှန်းကြည့်စမ်း … ဂျိဘုရင် နဲ့ အရှင်နတ်ဆိုး
ဘယ်သူက အပေါ် ၊ ဘယ်သူက အောက်လဲ …”
ခုနစ်စင်ကြယ်က ကြယ်ခုနစ်ကို ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည် ။

ကြယ်ခုနစ် ။  “…”

“ဂျိဘုရင်က နူးညံ့ပြီးတော့ ကျက်သရေရှိတယ် ၊ အရှင်နတ်ဆိုးက ရေခဲတုံးကြီးလို အေးစက်တယ် ။ ငါ့အထင်တော့ ဂျိဘုရင်က
အပေါ်က ဖြစ်မယ်ထင်တယ်”
ခုနစ်စင်ကြယ်က အခိုင်အမာကြီး ပြောလိုက်သည် ။

“မင်းတို့တွေ အခု သွားလို့ ရပြီ”

ရီဝမ်ဝမ်သည် တစ်ယောက်နားနား တစ်ယောက်ကပ်ကာ
တိုးတိုးလေး ပြောဆိုနေကြသော ခုနစ်စင်ကြယ် နှင့် ကြယ်ခုနစ်ကို ကြည့်ကာ စိတ်ကုန်လက်ပန်းကျစွာဖြင့် ပြောလိုက်၏ ။

“သွားရမယ် … ဘယ်သွားရမှာလဲ ။ အစ်မ ဖန်း ..
အစ်မ ဒီတစ်ခါတော့ လွဲသွားပြီ ။ သွားရမယ့်လူထဲမှာ အစ်မကိုယ်အစ်မလည်း ထည့်တွက်ရမယ်လေ .. အစ်မ ဖန်း ၊ အလိုက်မသိလှချည်လား”

ခုနစ်စင်ကြယ်သည် ရီဝမ်ဝမ်၏ပခုံးကနေ ကိုင်ကာ သူမအားပါ အိမ်အပြင် ဆွဲထုတ်သွားလေပြီ ။

“ကျွန်တော် ပြောတာ ဟုတ်တယ်မလား ၊ အရှင်ဂျိ အရှင်နတ်ဆိုး ။ တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ … အစ်မ ဖန်း က ငယ်သေးတော့ ဒါတွေကို သိပ်နားမလည်သေးဘူး ။ အရှင်တို့ လုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်ကြပါ ၊ ကျွန်တော်တို့က အလျင်မလိုပါဘူး ။ ကြိုက်သလောက်သာ ပျော်ပါးကြပါ ။ အားရတော့မှပဲ ထွက်လာကြပါ ။ အရမ်းအားကုန်သွားရင်လည်း ရတယ် … ကျွန်တော် အိမ်ကို ပြန်မောင်းပို့ပေးမယ်”

ထို့နောက်တွင် ခုနစ်စင်ကြယ်က အိမ်တံခါးကို ဘုန်းခနဲ ဆွဲပိတ်လိုက်လေပြီ ။

……………………………………………………………………..

စာစဉ် ၆၂၊ အခန်း ၂၂။ နေရခက်လိုက်တာ

ရီဝမ်ဝမ် လုံးဝကြောင်အနေကာ အိမ်အပြင်တွင် ရပ်နေမိ၏ ။

ခုနစ်စင်ကြယ် ဘာတွေ … ပြောနေတာလဲ ။

“အစ်မ ဖန်း”
ရီဝမ်ဝမ် ဘာမှ မပြောရသေးခင် ခုနစ်စင်ကြယ်က ဆုံးမလာတော့
သည် ။
“အစ်မ ဖန်း … ကျွန်တော် အစ်မ ကို ဆရာကြီး လုပ်တာတော့ မဟုတ်ပါဘူးဗျာ ၊ ဒါပေမယ့် … အစ်မ ဂျိဘုရင်နဲ့
အရှင်နတ်ဆိုးအပေါ်မှာ လုံး၀ စိတ်မဝင်စားဘူးဆိုရင်လည်း စောစောကတည်းက ပြောပါတော့လား ။ သူတို့ရဲ့လျို့ဝှက်ချက်ကို
အစ်မ သိထားရင်တောင်မှ ခုနစ်ကြီးကိုတော့ မပြောချင်ရင်နေ ၊ ကျွန်တော့်ကိုတော့ ပြောပြမှပေါ့ ။ ကျွန်တော် ဘယ်လောက် နှုတ်လုံလဲဆိုတာ မသိတာကျနေတာပဲ ။ ကျွန်တော်
ဘယ်တုန်းကများ နှုတ်ဖွာဖူးလို့လဲ”

ရီဝမ်ဝမ် ။  “…”

“အစ်မ ဖန်း ၊ နောက်တစ်ခါကျရင် နည်းနည်းလောက်လည်း အလိုက်တသိ ရှိပါဦး ။ ဂျိဘုရင်နဲ့ အရှင်နတ်ဆိုးတို့ ဟိုဒင်းဟိုဟွာ လုပ်နေကြပြီဆိုရင် အစ်မက ရှောင်ပေးရမယ်လေ ။ သက်သက်မဲ့ သူတို့ကြားထဲ ကန့်လန့်ကန့်လန့် ဝင်ပါနေစရာလား”
ခုနစ်စင်ကြယ် က တတွတ်တွတ် ဆက်ပြောနေသည် ။

“ခုနစ်ကြီး … မင်းကလည်း သိပ်ကို ပါးစပ်ဖွာလွန်းတယ် ။
လူတွေရှေ့မှာ ဒါကို ထုတ်မပြောမိစေနဲ့ ၊ ငါတို့ပဲ သိပါစေ ၊
နားလည်လား …” ခုနစ်စင်ကြယ်က ကြယ်ခုနစ်ဘက်သို့ လှည့်ကာ ဆရာကြီးလုပ်လေသည် ။

ခုနစ်စင်ကြယ် ဆက်မပြောရသေးခင် တံခါးသည် ကျွီခနဲ မြည်ကာ ပွင့်လာလေပြီ ။

ဂျိရှို့ရန်သည် ပြုံးစစမျက်နှာဖြင့်သာ ထွက်လာနေပြီး အရှင်နတ်ဆိုးသည် သူနှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ
လိုက်လာလေသည်။

“ဒီလောက်တောင် မြန်တယ်လား”

ခုနစ်စင်ကြယ် သူတို့ကို မြင်လိုက်ပြီး အံ့သြသွား၏ ။

“အာ … သူစိမ်းလို လုပ်မနေပါနဲ့ဗျာ ။ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ့်ယာလို သဘောထားပြီး စိတ်ကြိုက်သာ ပျော်ပါးကြ …”

ခုနစ်စင်ကြယ်သည် ဂျိဘုရင်နှင့် အရှင်နတ်ဆိုးတို့ ရှက်နေမှာစိုးပြီး အရှက်ပြေ ရယ်မောကာ ပြောလိုက်သည် ။

“ပျော်လို့ ဝပါပြီဗျာ”

ဂျိရှို့ရန်သည် ခုနစ်စင်ကြယ်ကို ကြည့်ကာ ခပ်တိုးတိုး ရယ်မောပြီး ပြန်ဖြေလိုက်သည် ။

“ဟုတ်တာပေါ့ ဟုတ်တာပေါ့ ၊ အရှင် ဂျိ ပြောတာ မှန်တယ် ။ ဘယ်လောက်ပဲ ကြာလိုက်တယ်ဆိုတာက အရေးမှ မကြီးတာ … အရေးကြီးတာ ပျော်ရွှင်မှု ရဖို့ပဲ ။ ပျော်ရွှင်ဖို့က အရေးကြီးဆုံးပဲ”

ခုနစ်စင်ကြယ်က ကြယ်ခုနစ်ဘက်သို့ လှည့်လိုက်သည် ။
“ငါ ပြောတာ ဟုတ်တယ်မလား ၊ ခုနစ်ကြီး”

ကြယ်ခုနစ်သည် အတော်လေး မျက်နှာပူနေမိ၏ ။
သူ တစ်ခုခုကို ပြောချင်၍ပါးစပ်ဟလိုက်မိသော်လည်း
စကားတစ်ခွန်းမှ ပြောမထွက်နိုင် ဖြစ်နေ၏ ။

“ပိုင် ဂိုဏ်းချုပ် … ဒီနေ့ စကားပြောရတာ ပျော်ဖို့ကောင်းပါတယ် ။ နောက်တစ်ခါမှ ညဘက်ကြီး ထပ်လာခဲ့ပါဦးမယ်”
အရှင်နတ်ဆိုးက ရီဝမ်ဝမ်ကို ပြောလိုက်သည် ။

ရီဝမ်ဝမ်မှာ အသံတိတ် ဒေါသထွက်နေမိ၏ ။

အရှင်နတ်ဆိုးသည် ဂျိရှို့ရန်ကို အေးစက်စက် ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ထိုအမင်္ဂလာ အိမ်ကြီးဆီကနေ ထွက်သွားတော့သည် ။

“ခနခနသာ လာပါ ၊ အရှင်နတ်ဆိုး ။ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ့်ယာလို သဘောထားပြီး ပျော်ချင်တိုင်းသာ လာပျော်ပါ ။
သူစိမ်းလို လုပ်မနေနဲ့တော့နော် အရှင်နတ်ဆိုး”

ခုနစ်စင်ကြယ်သည် အရှေ့ဘက်ကို ပြေးထွက်သွားပြီး အရှင်နတ်ဆိုးအား လှမ်းအော်ပြောလိုက်သည် ။

ရီဝမ်ဝမ် ။ “…” မင်း …

“ခွင့်ပြုပါဦး ၊ မင်းတို့ရဲ့ အစ်မ ဖန်း နဲ့ စကားပြောစရာလေး ရှိနေလို့”

ဂျိရှို့ရန်က ခပ်တိုးတိုး ရယ်မောကာ ခုနစ်စင်ကြယ်အား ခွင့်တောင်းလိုက်လေသည် ။

“အာ ..” ခုနစ်စင်ကြယ် အံ့သြသွား၏ ။
“အရှင် ဂျိ ၊ ခုနစ်ကြီးနဲ့ ကျွန်တော် အစ်မ ဖန်းရဲ့ နတ်သက်ကြွေအဆိပ်ကို ဖြေပေးဖို့အတွက် … ချောချောလေးတွေ ရှာထားတယ် .. အစ်မ ဖန်း အဆိပ်ဖြေပြီးတဲ့အထိ စောင့်ပေးလို့ ရမလား”

ရီဝမ်ဝမ်မှာ သည်းခံနိုင်မှုတို့ ကုန်ဆုံးသွားပြီး ငေါက်တော့လေပြီ ။
“မလိုဘူးလို့ ငါ မပြောခဲ့ဘူးလား”

“အာ … အင်းပါ … အစ်မ ဖန်း ရဲ့ ၊ ဒါဆို အစ်မ
စိတ်ဝင်စားလာတဲ့အထိ စောင့်ပေးမယ် ။ အရှင်ဂျိ နဲ့ တဝကြီး စကားပြောနေတော့နော် ။ ခုနစ်ကြီး နဲ့ ကျွန်တော် အခုပဲ သွားတော့မယ်”

ထိုသို့ ပြောပြီး ခုနစ်စင်ကြယ်မှာ ထိုယောကျာ်းတစ်ဖွဲ့ကို ခေါ်ကာ အနောက်ပင် ပြန်လှည့်မကြည့်တော့ဘဲ
ထိုအမင်္ဂလာအိမ်ကြီးဆီကနေ ထွက်သွားတော့လေပြီ ။

“အနှောင့်အယှက်ပေးမိတာ … တောင်းပန်ပါတယ်”

ကြယ်ခုနစ်သည် ရီဝမ်ဝမ် နှင့် ဂျိရှို့ရန်အား အားတုံ့အားနာဖြစ်ကာ တောင်းပန်လိုက်ပြီးနောက် ခုနစ်စင်ကြယ်နောက်ကို မြန်မြန်လိုက်သွားတော့သည် ။

….

ထိုကြီးမားလှသည့် စံအိမ်ကြီးထဲ ဂျိရှို့ရန်နှင့် ရီဝမ်ဝမ်သာ ကျန်ခဲ့ကြလေပြီ ။

ဘယ်လိုခံစားချက်မှ မပြလာသည့် ဂျိဘုရင်အား ကြည့်ရင်း
ရီဝမ်ဝမ်မှာ ထိုင်ရမလား ထရမလား မသိဖြစ်နေမိ၏ ။

သူ ဘယ်လို တွေးနေမလဲ …

ငါ့ကို ဖောက်ပြန်တတ်တဲ့ မိန်းမလို့လား ။

အား .. နေရခက်လိုက်တာ .. ။

“ရှောင်ဖန်း”
ဂျိရှို့ရန်သည် ရီဝမ်ဝမ်ကို ကြည့်ကာ ခပ်တိုးတိုး ရယ်မောလိုက်၏ ။
“ကိုယ့်အတွက် ကော်ဖီတစ်ခွက်လောက် ဖျော်ပေးပါလား”

…………………………………………………………………...........

စာစဉ် ၆၂၊ အခန်း ၂၃။ အပူလျော့ဖို့

“ကော်ဖီ ဖျော်ပေးရမှာလား … ရတယ် …”

ရီဝမ်ဝမ် ဧည့်ခန်းဆီသို့ သွားလိုက်သည် ။ တခနအကြာတွင် ကော်ဖီစားပွဲဘေး ထိုင်နေရင်း ဂျိရှို့ရန်အတွက် ကော်ဖီငှဲ့ပေးနေ၏။

ဂျိရှို့ရန်သည် ထိုကော်ဖီကို တစ်ကျိုက်တည်း မော့သောက်ပစ်လိုက်ချေသည် ။

“ညဉ့်နက်မှ ဘာလို့…ကော်ဖီတွေ သောက်နေတာလဲ” ရီဝမ်ဝမ်၏ဟန်ပန်မှာ စိတ်ရှုပ်ထွေးနေလေဟန် ။

“အပူတွေ ကျသွားအောင်လို့”
ဂျိရှို့ရန်က ခပ်ပြုံးပြုံး ပြန်ဖြေသည် ။

ရီဝမ်ဝမ် ။  “…”

ပြုံးနေတာလေး တော်ပါတော့လား ။

ဒေါသထွက်နေရင်လည်း ထွက်ပြလိုက်တာမှ ဟုတ်ဦးမယ် ။

အခုမှ ပိုပြီးတော့ ကြောက်လာပြီ … ။

“ရှို့ရန် … ရှင်းပြပါ့မယ် ။ ဒီနေ့ ဖြစ်သွားတာတွေက ရှင် ထင်သလို မဟုတ်ဘူး ။ အရှင်နတ်ဆိုး လာတာက … ဟို … ကျွန်မနဲ့ အလုပ်ကိစ္စလာဆွေးနွေးတာ”
ရီဝမ်ဝမ်က ယုံကြည်ချက်ရှိစွာဖြင့် ပြောလိုက်သည် ။

သို့သော် ဂျိရှို့ရန်သည် သူမပြောနေသည့် အကြောင်းအရာအပေါ် စိတ်ဝင်စားဟန် မပြဘဲ အပြုံးလေးဖြင့် ပြောလာသည် ။
“မီးလျှံကျောင်းတော်က ဆရာတစ်ယောက်က ကိုယ့်ဆီမှာ အကြွေးတင်နေတယ် ။ ရှေ့ရက်ကပဲ ကိုယ် သူ့ကို
ပြောထားပြီးသွားပြီ ၊ မင်း မီးလျှံကျောင်းကို သွားလို့ ရပြီ”

“မီးလျှံကျောင်းတော်ကို သွားရမှာလား”

ရီဝမ်ဝမ် အံ့သြသွား၏ ။

ငါ နဲ့ အရှင်နတ်ဆိုး အကြောင်း ပြောနေတာ မဟုတ်ဘူးလား ။
ဘာလို့ မီးလျှံ့ကျောင်းအကြောင်းက ပါလာရတာလဲ … ။

ပြီးတော့ ဂျိရှို့ရန်က မီးလျှံကျောင်းတော်ကို ဘာလို့ လွှတ်နေရတာလဲ ။ ငါ့ကို ဆရာ သွားလုပ်ခိုင်းမလို့လား ။

“ရှို့ရန် … ဟိုလေ .. မီးလျှံကျောင်းတော်ကို ဘာလို့ သွားရမှာလဲ” ရီဝမ်ဝမ် နားမလည်နိုင်ပါချေ ။

“သွားကြည့်လိုက်ပါ” ဂျိရှို့ရန်က ပြုံးကာ ပြန်ဖြေသည် ။

ရီဝမ်ဝမ် ။ “…”

သူမတွင်လည်း ထိုမီးလျံှကျောင်းတော်ကို သွားကြည့်ဖို့ စိတ်ကူး ရှိနေပြီးသားသာ ။

ထိုကျောင်းအုပ်ကြီးကသာ သူမကို ကူညီပေးလိုစိတ် ရှိလျှင်
သူမသည် မှတ်ဉာဏ်များ ပြန်ဆယ်ယူနိုင်လောက်ပေသည် ။

သို့သော် သူမသည် ဖိန့်ဖိန့်တုန်ဂိုဏ်း၏ ဂိုဏ်းချုပ် ဖြစ်နေ၏ ။ မီးလျှံကျောင်းတော်၏ စရိုက်အရဆို သူတို့၏ ကျောင်းအုပ်က
သူမကို ကူညီဖို့ ဝေးလို့ ဖိန့်ဖိန့်တုန်ဂိုဏ်းကိုပင် ကြည့်မရ ဖြစ်နေနိုင်သည် ။

“ဒါက ထောက်ခံစာ ။ မီးလျံှကျောင်းတော်ကို ရောက်သွားရင် ကိုယ့်စာကိုသာ ပြလိုက်” ဂျိရှို့ရန်က စာအိတ်တစ်အိတ်ကို
ထုတ်ယူကာ ရီဝမ်ဝမ်ကို ပေးလိုက်သည် ။

“ကောင်းပါပြီ …”  ရီဝမ်ဝမ် ထိုစာကို လက်ခံလိုက်သည် ။

ဂျိရှို့ရန် ဘာလုပ်ချင်နေသလဲကို သူမ မသိပါသော်လည်း မီးလျှံကျောင်းတော်ကို သွားကြည့်ချင်မိပါ၏ ။

ငါလဲ မသွားနိုင်မှာကို စိုးနေတာ ။

ဂျိရှို့ရန်က တော်တော်လေး တွေးပေးတတ်သားပဲ ။

“မီးလျှံကျောင်းတော်ကို သွားရင် ဘယ်သူ့အနေနဲ့ သွားရမှာလဲ”  ရီဝမ်ဝမ် သိလိုစွာ မေးကြည့်လိုက်သည် ။

“ကျောင်းသားသစ်” သူက ပြန်ဖြေလာသည် ။

“…”

ထပ်ပြီးတော့ ကျောင်းသားသစ်ပဲလား ။
ကျောင်းသားဘဝကြီးကို ငါ တော်တော်ကြီး စိတ်ကုန်နေပါပြီ ဆိုနေ။ ဆရာအနေနဲ့ မသွားရရင် မသွားဘူး ။

“ရှို့ရန် … ရှင်က ဖိန့်ဖိန့်တုန်ဂိုဏ်း ရဲ့ ဂိုဏ်းချုပ်ကို မီးလျှံကျောင်းတော်မှာ ကျောင်းသား သွားလုပ်စေချင်နေတာလား” ရီဝမ်ဝမ် ဂျိရှို့ရန်ကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည် ။

“ကျွန်မကတော့ သွားလို့ ရပေမယ့် … ဖိန့်ဖိန့်တုန်ဂိုဏ်းက ဂိုဏ်းသားတွေနဲ့ အကြီးအကဲတွေက လက်မခံကြမှာ စိုးတယ် …
အဲ့ကို ဆရာတစ်ယာက်အဖြစ် ဒါမှမဟုတ်လည်း တစ်ခုခုအဖြစ်နဲ့ လွှတ်ပေးရင်ရော … ”

ဂျိရှို့ရန်က ခေါင်းခါယမ်းလာသည် ။
“မီးလျှံကျောင်းတော်က ဆရာတွေအားလုံးကို ကျောင်းကပဲ သတ်မှတ်ပေးကြတာ ။ မဟာကျောင်းတော်ကြီးသုံးကျောင်းထဲက တစ်ကျောင်းရဲ့ ဆရာ ဖြစ်နိုင်ဖို့ဆိုတာ မင်းကို မပြောနဲ့
ကိုယ့်အတွက်ပါ အရမ်းခက်တယ် ။ ပြီးတော့ မင်းက ဖိန့်ဖိန့်တုန် ဂိုဏ်းချုပ်အနေနဲ့ သွားစရာ မလိုဘူး ။ နာမည်ဝှက်တစ်ခုနဲ့ သွားရုံပဲ”

ရီဝမ်ဝမ် ။ “…” နောက်ထပ်နာမည်ဝှက်တစ်ခုလား ..

“အာ … အခုမှ မှတ်မိတယ် ။ အခုတလော ဖိန့်ဖိန့်တုန်ဂိုဏ်း မှာ အလုပ်တွေ အရမ်းရှုပ်နေတယ်”
ရီဝမ်ဝမ် အမြန်ပင် ထုတ်ပြောလိုက်သည် ။

“အိုး” ဂျိရှို့ရန်က အဓိပ္ပာယ်ပါပါဖြင့် ရီဝမ်ဝမ်ကို ကြည့်လာလေပြီ ။
“ဒီလိုဆိုရင်တော့ ကိုယ်တို့တွေ မင်းနဲ့ အရှင်နတ်ဆိုးအကြောင်းကို ပြောကြတာပေါ့”

ဂျိရှို့ရန်က ထိုသို့ ပြောလိုက်သည်နှင့် ချက်ချင်းပင် ရီဝမ်ဝမ်က ပြုံးပြတော့သည် ။
“ရှို့ရန် … တကယ်တော့လေ ကျွန်မလည်း မီးလျှံကျောင်းတော်မှာ အတွေ့အကြုံသွားယူချင်နေတာ … သွားရမှာပေါ့ မသွားစရာလား”

“အင်း” ဂျိရှို့ရန်က အသာလေး ခေါင်းညိတ်လာသည် ။

“…” သိပ်ကောင်းတယ် ၊ ဂျိရှို့ရန် အကျင့်ပုတ်ကြီး ။

“အခု ညဉ့်နက်နေပြီ ၊ ကိုယ်လဲ ထပ်မနှောင့်ယှက်တော့ဘူး ။ စောစောအိပ်တော့”

ဂျိရှို့ရန်သည် ထလိုက်ကာ ရီဝမ်ဝမ်ကို နှုတ်ဆက်ပြီး ထွက်သွားတော့သည် ။

………………………………………………………………….

စာစဉ် ၆၂၊ အခန်း ၂၄။ သရုပ်ဆောင် အရမ်းကောင်းတယ်

ဂျိရှို့ရန် လုံးလုံး ထွက်သွားပြီဆိုမှသာ ရီဝမ်ဝမ် စိတ်အေးမိသွား၏ ။

ငါတို့ ဒီည ဒရမ်မာကား ရိုက်နေကြတာလား … ။ ဘာလို့ အဲ့လောက်တောင် ရင်တုန်ပန်းတုန်တွေ ဖြစ်နေရတာလဲ ။

မကြာခင် ရီဝမ်ဝမ် အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်၏ ။

ဖြူကောင်ကြီးသည် အိပ်ရာပေါ်တွင် လှဲနေပြီး
ရီဝမ်ဝမ်အား ခိုးခိုးကြည့်နေသည် ။

ရီဝမ်ဝမ်သည် အိပ်ရာဘေးတွင် ရပ်လိုက်ပြီး ဖြူကောင်ကြီးအား ခပ်မာမာကြည့်နေလိုက်သည် ။

“ဖြူကောင်ကြီး … နင့်ရဲ့ သရုပ်ဆောင်စကေးက တော်တော်လေး ကောင်းလှချည်လား”

ဖြူကောင်ကြီးသည် ခေါင်းတစ်ဖက် လှည့်သွားလေပြီ ။

“သားသားလေးကို သရုပ်ဆောင်ကောင်းမှန်း မသိခဲ့မိဘူး ။
ငါတို့ တရုတ်ကို ပြန်ရောက်ရင် မင်းနဲ့ နက်ကောင်လေးကို ပေါင်းပြီးတော့ သရုပ်ဆောင်လောကထဲ တင်ပေးမယ် ၊ ဘယ်လိုလဲ”

ရီဝမ်ဝမ်သည် အိပ်ရာပေါ် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဖြူကောင်ကြီး၏ ခေါင်းကို သူမပေါင်ပေါ် တင်လိုက်သည် ။

ဗိုင်းရပ်စ်သည် သူ့နာမည်ကို ကြားလိုက်တာနဲ့ ချက်ချင်း ကြမ်းပြင်ပေါ်ကနေ ထလာလေပြီ ။

ဖြူကောင်ကြီးသည်ကား ရီဝမ်ဝမ်ကို တစ်ချက်တစ်ချက် ခိုးကြည့်နေသည်ကလွဲလို့ တိတ်တိတ်လေးသာ နေ၏ ။

ညသည် တိတ်ဆိတ်စွာဖြင့် ကုန်လာလေပြီ ။

နောက်တစ်နေ့မနက်တွင် ရီဝမ်ဝမ်သည် ဖိန့်ဖိန့်တုန် ဂိုဏ်း၏ ကိစ္စဝိစ္စတို့အား ကိုင်တွယ်ပြီးနောက် နန် နယ်မြေကို မောင်းသွားလိုက်ပြီး နန်စံအိမ်ကို သွားလိုက်၏ ။

နန် စံအိမ်ထဲ မဝင်ရသေးခင် အမည်မရှိသောနန်သည် ကမူးရှူးထိုး ပြေးထွက်လာလေသည် ။

“ညီမလေး ကျော်ကြားသော”

အမည်မရှိသောနန်သည် ရီဝမ်ဝမ်ကို မြင်လိုက်ပြီး အံ့သြသွား၏ ။ ချက်ချင်းပင် တအံ့တသြ မျက်နှာ ဖြစ်သွားလေသည် ။

“ညီမလေး ကျော်ကြားသော … အိုး မိုင် ဂေါ့ … လွတ်လပ်သောနယ်မြေထဲမှာ အကြီးကြီးဖြစ်နေပြီ”

“အကြီးကြီးလား” ရီဝမ်ဝမ် အံ့အားသင့်သွား၏ ။

ဘာအကြီးကြီးများ ဖြစ်နေလို့လဲ ။

“ဘာမို့လို့လဲ”  ရီဝမ်ဝမ် မေးလိုက်သည် ။

အမည်မရှိသောနန်သည် ဟိုကြည့်ဒီကြည့် အရင်လုပ်လိုက်ပြီး တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောလာသည် ။
“ညီမလေး ကျော်ကြားသော … ဒါက တကယ့်ကို ကြီးတဲ့ လျို့ဝှက်ချက်ကြီး … ပြီးတော့ ညီမလေးနဲ့လည်း အကြီးကြီး ပတ်သက်နေတယ်”

“…” ပြောမှာရှိ ပြောစမ်းပါဟ ။

“ညီမလေး ကျော်ကြားသော … ဒီကိုကြီးက သတင်းတွေကို ရောင်းစားတတ်တဲ့ ဘော့စ်မျိုးဆိုတာ သိတယ်မလား ။
ကြည့်လေ … ဒီသတင်းကြီးက မင်းနဲ့ ပတ်သက်နေတဲ့ဟာ …
ဟို …”
အမည်မရှိသောနန်သည် ရီဝမ်ဝမ်ကို ကြည့်ကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ပွတ်သပ်နေသည် ။

“အဟူး … ဒါဆိုရင်လည်း ပြောမနေနဲ့တော့ ။ စိတ်မဝင်စားဘူး” ရီဝမ်ဝမ် အမည်မရှိသောနန်ကို ကျော်သွားပြီး အိမ်ထဲကို
ဝင်လိုက်၏။

“မရဘူးလေကွာ ၊ ညီမလေးကလည်း”
အမည်မရှိသောနန်က သူမအား ပိတ်တားလိုက်သည် ။

“ကိုကြီး ပြောပြမယ် ၊ ဒီသတင်းက ပေးရတဲ့ပိုက်ဆံထက် အများကြီးတန်တယ်နော် ။ ငါ မင်းကို ဘယ်တုန်းက
လှည့်စားဖူးလို့လဲ”

“ဘယ်တုန်းကရော မလှည့်စားဖူးလို့လဲ”

“ဒီတစ်ခါတော့ မလှည့်စားပါဘူးကွာ ၊ အာမခံတယ်”

ရီဝမ်ဝမ် သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ပိုက်ဆံအိတ်ထဲက
ရာတန်ပိုက်ဆံများကို ထုတ်ယူလိုက်ကာ ပေးလိုက်ရ၏ ။

“ပြော .. မဟုတ်လို့ကတော့ မသေမချင်း ရိုက်သတ်ပစ်မယ်မှတ်”

အမည်မရှိသောနန်သည် ပျော်ရွှင်အားရစွာ ထိုပိုက်ဆံတို့ကို
အိပ်ကပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်တော့ပြီး လျို့ဝှက်စွာဖြင့်
ပြောလာလေသည် ။

“ညီမလေး ကျော်ကြားသော .. ကိုကြီးတို့ ရှန်း အိမ်တော်ရဲ့ ပွဲမှာတုန်းကလေ … ညီမလေးရဲ့ ရည်းစား စီရီဟန်ကို တွေ့ခဲ့တယ်”

“…” ဒါကြီးက လွတ်လပ်သောနယ်မြေထဲက လျို့ဝှက်ချက်ကြီးလား ။

“ပြီးတော့ မင်းရဲ့ရည်းစားက တကယ်တော့ အရှင်နတ်ဆိုး ကြီး ။ ဝန်တော့မခံပေမယ့်လို့ တော်တော်လေး ဆင်တယ်လို့တော့
ထင်တာပဲ … သူက မင်းရည်းစား မဟုတ်ရင်တော့ မင်းရည်းစားရဲ့ အစ်ကိုအရင်းပဲ ဖြစ်ရမယ် ။ ဒါမှမဟုတ် သူ့ရဲ့အဖေလည်း ဖြစ်နိုင်လောက်တယ်”

ရီဝမ်ဝမ် ။ “…”

“ပြီးတော့လည်း ညီမလေး သိလား … အရှင်နတ်ဆိုးက တကယ်တော့ .. တကယ်တော့ ယောကျာ်းတွေကို ကြိုက်နေတာ ။
ဂျိရှို့ရန်လည်း အတူတူပဲ ။ အာ .. ဂျိရှို့ရန်က ဘာလို့
အဲ့လိုလူစားမျိုး ဖြစ်နေတာလဲကွာ ။ သူ နဲ့ အရှင်နတ်ဆိုး ကြားမှာ ဟိုလိုလိုတဲ့ ။ အဲ့နှစ်ယောက်ကလေ … နှမျောဖို့ကောင်းလိုက်တာ”

အမည်မရှိသောနန်သည် သက်ပြင်းကြီး တချချ ၊
ခေါင်းကြီးတခါခါဖြင့် ပြောနေသည် ။

ရီဝမ်ဝမ် အမည်မရှိသောနန်ကို မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ကြည့်လိုက်မိသည် ။
“ဂျိရှို့ရန် နဲ့ အရှင်နတ်ဆိုးကို ရည်းစားတွေလို့ ပြောနေတာလား”

“ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်”
အမည်မရှိသောနန်က ပြောလိုက်သည် ။
“လုံးဝကို မှန်တယ်”

“ဘယ်ကနေ ကြားလာတာလဲ” ရီဝမ်ဝမ်၏ရင်ထဲတွင် မရေမရာခံစားချက်ကြီးက မြင့်တက်လာလေပြီ ။

“အာ … ခုနစ်စင်ကြယ်ကြီး ငါ့ကို ပြောသွားတာ …” အမည်မရှိသောနန်သည် တဟားဟား ရယ်မောလာသည် ။
“ငါ သူ့ကို ယုံတယ် …”

………………………………………………………………………......

စာစဉ် ၆၂၊ အခန်း ၂၅။ ဒီအန်အေ ဘယ်သူ စစ်တတ်လဲ

ရီဝမ်ဝမ် အမည်မရှိသောနန်ကို ကြည့်လိုက်၏ ။

ထင်သည့်အတိုင်းပင် ရွှတ်နောက်နောက်လူက ဘယ်တော့မှ အတည်အတံ့ မပြောတတ်ပါချေ ။

“ညီမလေး ကျော်ကြားသော ရော ဘယ်လိုထင်လဲ ။ ဒီသတင်းက တကယ်ကြီးတယ်မလား ။ မင်းပိုက်ဆံတွေ အလကားမဖြစ်ဘူး
မလား” အမည်မရှိသောနန်သည် ရီဝမ်ဝမ်ကို ကြည့်ကာ မေးခွန်းတစ်ခုပြီးတစ်ခု ထုတ်လာသည် ။

“အင်း အင်း အကျိုုးရှိတယ်”

ရီဝမ်ဝမ် အသာလေး သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး အမည်မရှိသောနန်ကို ရှောင်ကွင်းကာ နန် အိမ်တော်ထဲ ဝင်သွားလိုက်သည် ။

သခင်မကြီး နန် ၊ နန်လင်းလုံ နှင့် စိုးရိမ်ခြင်းကင်းသောနန် တို့
ဒီနေ့တွင် အိမ်မှာ ရှိမနေကြပေ ။

ရီဝမ်ဝမ် တန်တန်၏အိပ်ခန်းဆီကို တရင်းတနှီး လျှောက်သွားလိုက်သည် ။

“မာမီ …”

ရီဝမ်ဝမ် ပေါ်လာသည်နှင့် တန်တန်၏မျက်ဝန်းတို့မှာ ဝင်းပလာ၏ ။

မနေ့ညက ရီဝမ်ဝမ်သည် အရှင်နတ်ဆိုးနှင့် တွေ့နေခြင်းကြောင့်
နန် စံအိမ်ကို ပြန်မလာခဲ့ပေ ။

“တန်တန် … မာမီ မနက်စာ ယူလာတယ်”
ရီဝမ်ဝမ် ဘူးကို ဖွင့်လိုက်ပြီး သူ့ကို ပေးလိုက်သည် ။

“ကျေးဇူး မာမီ …” တန်တန်သည် ထိုဘူးကို လက်ခံလိုက်၏ ။

တန်တန်က ဆက်ပြောသည် ။
“မာမီ … မာမီ ပြောတဲ့ဟာ လုပ်ပြီးသွားပြီ”

သူသည် အထဲက ဘူးလေးတစ်ဘူးကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး ရီဝမ်ဝမ်ဘေးနား ချထားလိုက်၏ ။

ရီဝမ်ဝမ် ထိုဘူးအား ဂရုတစိုက်လေး ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည် ။
အထဲတွင် ဆံပင်ချည်တို့ အများကြီး ရှိနေ၏ ။

“တန်တန်က တော်လိုက်တာ … သားအမေ သိသွားသေးလား”
ရီဝမ်ဝမ် တိုးတိုးလေး မေးကြည့်လိုက်သည် ။

“ဟင့်အင်း” တန်တန်က ခေါင်းယမ်းပြလာသည် ။
“မာမီ … သားအမေရဲ့ဆံပင်နဲ့ ဘာလုပ်မလို့လဲဟင်”

ရီဝမ်ဝမ် မျက်မှောင်ကြုတ်မိသွား၏ ။

သူမ၏အစီအစဉ်ကို တန်တန်ကို ပြောပြလို့ု မရပါချေ ။
စိုးရိမ်ခြင်းကင်းသောနန်သာ အတုအယောင် ဖြစ်နေလျှင် ကိစ္စ
မရှိပေ ။ သို့သော် အစစ်ဖြစ်နေမည်ဆိုပါက ဘာလုပ်မှာကို ပြောပြလိုက်လျှင် လူရယ်စရာ ဖြစ်ကုန်ပေလိမ့်မည် ။

“တန်တန် … ဒီကိစ္စက နန် မိသားစု နဲ့ ပတ်သက်နေတယ်လို့ပဲ သိထားလိုက်နော် ။ မာမီက သား နာကျင်စေမယ့်အရာ ဘာမှ မလုပ်ဘူးဆိုတာ ယုံတယ်မလား”
ရီဝမ်ဝမ်က သူ့ကို ကြည့်ကာ နူးညံ့စွာ ပြောလိုက်သည် ။

တန်တန်သည် ချက်ချင်းပင် ခေါင်းညိတ်ပြလာ၏ ။
“တန်တန် မာမီ့ကို ယုံတယ်”

…

နန် စံအိမ်ကနေ ထွက်လာပြီးနောက်တွင် စိုးရိမ်ခြင်းကင်းသောနန်၏ ဆံချည်ဘူးကို ကိုင်ကာ ရီဝမ်ဝမ် ဒီအန်အေ စစ်မည့်နေရာကို လိုက်ရှာကြည့်မိ၏ ။

သို့သော် သေသေချာချာ တွေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက်တွင် မသင့်လျော်မှန်း သိလာခဲ့ရသည် ။

နန် မိသားစုက ဘယ်သူမို့လို့လဲ ။ လွတ်လပ်သောနယ်မြေထဲက မျိုးနွယ်စုကြီး လေးစုထဲက တစ်ခု မဟုတ်ဘူးလား ။
စိုးရိမ်ခြင်းကင်းသောနန်သာ တကယ် အယောင်ဆောင်ထားခြင်း ဆိုလျှင် နန် မိသားစုက သိရမည်သာ …

ထို့အပြင် လွတ်လပ်သောနယ်မြေထဲတွင် ဒီအန်အေ
စစ်သည့်နေရာများ များစွာ ရှိနေ၏ ။ စိုးရိမ်ခြင်းကင်းသောနန် အား ရှာမတွေ့ခင် ဒီအန်အေ မစစ်ကြည့်စရာ အကြောင်း မရှိပါချေ ။ သူမသည် အတုအယောင် ဖြစ်လျှင် ဒီအန်အေ စစ်တာမှာ ပေါ်လာရမည်သာ ။ သို့သော် ဒီအန်အေမှာ ဟုတ်သည်ဟု
ပြနေလျှင် အဓိပ္ပာယ် နှစ်မျိုး ရှိနိုင်ပေသည် ။

ပထမတစ်မျိုးမှာ စိုးရိမ်ခြင်းကင်းသောနန်သည် တကယ့်အစစ်
ဖြစ်နေ၍ ဒီအန်အေက ဟုတ်သည်ဟု ပြလာခဲ့ခြင်း ။

ဒုတိယတစ်မျိုးမှာ စိုးရိမ်ခြင်းကင်းသောနန်သည် အယောင်ဆောင် ဖြစ်နေသော်လည်း လွတ်လပ်သောနယ်မြေကြီးထဲက ဒီအန်အေ စင်တာများအားလုံးက အဖြေအမှားများ
ထွက်ပြပေးရလောက်အောင်ထိ
အင်အားကြီးသောနောက်ခံကြီးတစ်ခု ရှိနေခြင်း ။

သူမသည် တန်တန်နှင့် စိုးရိမ်ခြင်းကင်းသောနန်၏ ဆံခြည်ကို ကိုင်ကာ ဟိုလိုက်စစ် ဒီလိုက်စစ် လုပ်နေမည်ဆိုလျှင် ရန်သူကို သတိပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည် ။

တကယ့်ရလဒ် အစစ် မှာ မထွက်လာပြန်ပဲ နေပေလိမ့်မည် ။

ရီဝမ်ဝမ်သည်ကတော့ စိုးရိမ်ခြင်းကင်းသောနန်အား
အစစ် ဖြစ်နိုင်သည်ဟု ထင်မိပါသော်လည်း
ရိရွှေ့ဟန်သည်ကတော့ အလွန်အမင်းကို သံသယကြီးစွာ ရှိနေလေသည် ။

သို့သော် သူမသည် ရိရွှေ့ဟန်အား ကတိပေးထားပြီးပြီ ဖြစ်လေရာ
သူမ လုပ်ကို လုပ်ရတော့မည် ဖြစ်၏ ။

ဖိန့်ဖိန့်တုန် ဂိုဏ်းကို ပြန်လာပြီးနောက်တွင် ရီဝမ်ဝမ်
ကြယ်ခုနစ် နှင့် ခုနစ်စင်ကြယ်ကို ရုံးခန်းထဲ ခေါ်လိုက်၏ ။

ခုနစ်စင်ကြယ်သည် စကားတစ်ခွန်း မဆိုဘဲ ခပ်မဆိတ်သာ ထိုင်နေသော ရီဝမ်ဝမ်ကို မြင်လိုက်ပြီး သူ၏ ပါးစပ်ဖွာမှုအပေါ် အပြစ်ရှိသလို ခံစားမိသွား၏ ။

“အစ်မ ဖန်း … မနေ့ညက …”

ခုနစ်စင်ကြယ်က စကားစလိုက်သော်လည်း ရီဝမ်ဝမ်က ဖြတ်ပြောလိုက်လေသည် ။

“ဖိန့်ဖိန့်တုန် ဂိုဏ်းထဲမှာ ဒီအန်အေ စစ်တတ်တဲ့သူ ရှိလား”
ရီဝမ်ဝမ်က သူတို့ကို မော့ကြည့်လိုက်သည် ။

…………………………………………………………………………..
ဒီဝတ္ထုလေးကို ကြိုက်နှစ်သက်တယ်ဆိုရင် like and comment လုပ်ဖို့ မမေ့နဲ့နော် 😘😘😘😘😘😘

စာစဉ် ၆၂ ပြီးပါပြီ ။
ပျော်ရွှင်ဖွယ်နေ့လေး ဖြစ်ကြပါစေ ။