SVU:DMBPrologue
Acquisha Zahara Lazaro Alcantara
"Sign the paper now."
I looked at them coldy. Here we go again. I hope mother will sign it now.
"D-do you really want this?" Ang mataray na itsura ni Mommy ay bagsak na bagsak na ngayon.
"Yes." Matigas na saad ni Daddy.
Sawang sawa na ako na marinig ito palagi. Ganito ang eksena sa tuwing maghahapunan kami, kapag uupo na ako sa dining ay lagi kong nakikita ang folder at isang ballpen sa ibabaw ng pwesto ni Mommy, usually kapag nakikita niya iyon ay inaalis niya lang. Ngayon ay binuksan niya iyon.
"Magiging masaya ka ba kung sakaling pirmahan ko ito?" Tinignan siya ni Mommy sa mga mata. Hindi man lang natinag si Daddy at nanatili siyang malamig sa nanay ko.
"Oo. Hindi na ako masaya sa marriage na 'to, I want you to sign it now. Kung hindi man, araw araw kitang pipilitin na pirmahan iyan." My father said ruthlessly, causing my mother to teared up.
"Kung ganon sige." My mother sighed. She held the pen trembling.
"Don't worry. I will still provide Acquisha's needs and wants." Tumingin sa akin si Daddy at maliit na ngumiti, I just stared at him blankly.
"You don't have to bother, I can provide myself." I said coldly.
"But still... I will provide." He said seriously.
I did not say anything and just continue eating my food.
We ended our dinner without saying anything. Pagkatapos ko ay agad akong pumanhik sa aking kwarto.
I sat on the edge of my bed and stared at nothing.
I know for sure we will leave this house.
Nung malaman ko pa lang na maghihiwalay na sila ay sinabi ko agad kay Mommy na sa kanya ako sasama. Sa tingin ko naman ay makakaya namin ni Mommy 'to kahit na walang suporta ni Dad.
My mother has money from her work. I have money too, mula sa paminsan minsan kong pagmo-model. Hindi ko gusto ito at minsan lang gawin kapag napipilit, pero sa tingin ko ngayon...pwede ko naman siyang gawin na para hindi na din ako humingi kay Dad kapag may kailangan ako.
I honestly hate him.
Nakatulugan ko din ang pag-iisip tungkol doon, kinaumagahan ay wala na agad si Dad kaya kami ni Mommy nasa hapag.
"I already book us a ticket, we will leave tomorrow morning." She said.
My brows kneated. She what?
"Book a ticket?" I asked.
She look at me and raised her left brow.
"Yes honey, uuwi tayo ng Visayas." She said droping a bomb.
Nabitawan ko ang hawak kong spoon and knife. Laglag ang panga'ng tinignan ko si Mommy.
"You've got to be kidding me..." Naiusal ko. "I-i can't live there."
"Why not?" Nakakunot na noo niyang tanong.
"Mom! We can rent a house here! Or I can buy us a condo! I have money, and if you're thinking if it's Dad's then no, its my own." Mahabang paliwanag ko sa kanya. Agad ko iyong sinabi dahil baka hindi siya pumayag pag nalaman niyang kay Daddy galing iyon.
Umiling iling siya sa akin.
"Yes we can afford honey, but... Your Lola wants me to come home. Ilang taon na din nung huli natin silang nakita." She said before continue eating her food.
I looked at her with my protesting face.
"But Mom...My life is here, hindi ko kayang manirahan sa... sa ganoong klaseng lugar." I said.
"What are you saying, Acquisha?" She said in a critical tone. "Are you trying to disagree with me?"
"I-i..."
"Anyway even though you don't want to go with me there, we will still leave." She shrugged.
"M-mom..." I called her.
I tried to convince her to just live here in Manila, but my mother already decided. Hindi ko siya napilit na dito na lang, at hindi niya rin naman ako pinayagan na maiwan dito.
This is the most difficult thing when the parents are separating, the child is the one who's suffering.
I hate my father for ruining our family.
I do not need to packed my things that night because my mother already appoint someone to fix my things.
Tomorrow morning is my worst day. Wala si Dad nung umalis kami, ni-hindi man lang ata niya alam na sa province kami lilipat. He really doesn't care about me.
I sighed as I looked at the window.
Nasa eroplano na kami patungo sa Cebu, where my Mother and Father's hometown.
My parents are both came from Cebu, lumipat lang sila sa Manila because of my father's work. Ever since they both settled in Manila- with me, they cut ties with anyone in Cebu. Nito lang ata na-contact ni Mommy ang pamilya niya sa Cebu.
"Hello, Alen asan ka na? Nandito na kami!" Halos pasigaw na iyong sabihin ni Mommy because of the noise.
I almost curse when someone bumped me!
"I'm sorry Miss!" Ani nung babae at tumatakbong lumapit sa lalaking hula ko ay kasintahan niya.
I averted my eyes when he kiss the girl.
"Ate!" I heard a shout coming from a far and saw my mother rose up from her seat.
"What took you so long?! I told you I don't want to wait here so long!"
Isinuot kong muli ang hawak kong earphones dahil naiingayan ako kay Mommy. She continue nagging my uncle--her brother.
"Oh! Mao ni Acquisha?" My brows knotted because I didn't understand what he said. (Ito na ba si Acquisha?)
"Yes. Come on, mamaya ka na mangamusta. Carry the luggage now." My mother said irritated.
"Nakasabot ba siya sa atong pulong? nganong wala ko niya tubaga?" My uncle said again but still I didn't understand a thing. (Nakakaintindi ba siya ng salita natin? bakit di niya ako sinagot?)
"Hindi kaya manahimik ka na. Where's the car you rented?" Tanong ni Mommy at inilibot ang tingin.
Tinuro ni uncle sa amin ang sasakyan bago naglakad papunta doon.
I almost winced at the look of it, okay I immediately judge the car. It looks like it would broke anytime soon.
Hindi ko na isinatinig ang reklamo ko, baka magalit pa sa akin si Mommy, although I know she judge it too.
Mas malala naman kasi si Mommy sa akin, she never let me clean the house, she never let me friends with anyone who's not on the same level as our family, she didn't even let me rode a public transportation! Laging may taga sundo at hatid, may bodyguard pa nga.
But I know from now on wala na lahat iyon, ang driver at bodyguard ko noon ay si Dad ang nagpapasweldo, si Daddy naman talaga ang gumagastos sa lahat, si Mommy ang pera niya sa trabaho ay laging binibili ng alahas at luxury bags, shoes and all!
Nagpipigil ako ng inis habang nasa sasakyan. Hindi ako nagkakamali na mas mabagal pa ang sasakyan na ito kaysa sa paglalakad!
Pahinto hinto ito at kung minsan ay bigla na lang mamamatay ang makina!
We wasted our three hours riding that car even though it's just a thirty minutes drive to our destination!
Mabuti na lang at may shades ako na magtatago ng mata ko na paniguradong masama ang tingin!
We stopped in front of a two storey house, hindi mali at tama lang naman, may bakuran na hindi gaanong kalakihan, may duyan na nakasabit sa puno ng acasia, ang gate naman ay kasing taas lang ng tao.
May lumabas na matanda sa loob ng bahay at agad na tumakbo palapit sa amin, niyakap niya agad si Mommy pagkatapos ay humarap sa akin.
"Eto na ba ang apo ko? Acquisha, naku napakagandang dalaga mo apo ko!" She exclaimed hugging me.
I caught my mother's eye looking at me like a warning. "Hug her back." She mouthed.
I sighed and lift my arms slowly to hug my-long-time-no-see-grandmother.
Bumitaw din kalaunan ang Lola ko daw.
"Naku po! Ang init masyado dito sa labas halina kayo sa loob." She guide us to the house.
As I enter the house I saw a probably same age as mine siting on the sofa while his legs are on the center table. He's watching an anime on the television.
When he saw us entering the house he immediately stood up.
"Good afternoon Auntie! Insan!" He exclaimed.
My foreheadd creased, he's my cousin?
Wala naman akong nababalitaang may kamag-anak kami maliban sa nanay at isang kapatid ni Mommy.
"Antum! Sinabihan na kita na 'wag mong ipapatong ang paa mo sa lamesa!" Sigaw ng kapatid ni Mama, my uncle.
"Pasensya na Pa! 'Di ko na uulitin ko pag wala kayo." He grinned playfully.
"Aba't tong batang to! Suntukan oh!" hamon sa kanya ng uncle. My eyes widen.
"Naku talaga tong mag-amang to! Manahimik nga kayo nasakit ulo ko sa bangayan niyo." Sita ng Lola.
"Hey, Ma." Dinaluhan siya ni Mommy para alalayan paupo.
"Upo ka din insan!" anyaya nung Antum.
I look at him blankly before seating on the same seat my mother was.
"Ate dun na kayo sa kusina, kumain muna kayo, pagod kayo panigurado sa byahe niyo."
Hindi pa nga ata tumatagal kaming nakaupo ay tumayo kami agad para pumunta sa kusina. May isang lamesa doon at apat na upuan, agad kaming pinaghanda ni Antum at Uncle Alen ng plato at kutsara.
"What's this?" tanong ko ng itapat sa akin ni Antum ang mangkok na may hindi pamilyar na pagkain.
"Ginataang munggo! Hindi mo alam yun? Taga-Maynila nga naman, heto oh tikman mo masarap yan!" Nagulat ako ng basta na lang niya ilagay iyon sa plato ko.
"Acquisha, this is the life here, be use to eat food like that." My mother said.
Natahimik ang lahat pero nawala din iyon dahil nag-ingay na naman si Antum.
"Acq—, ano ulit? Bakit hindi ko alam pangalan mo insan?" Madaldal na sabi ni Antum.
Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy lang sa pagkain, the food taste good, ngayon ko lang natikman iyon.
"Acquisha, Antum ano ba yan! Lagi kong sinasabi sayo yon ah?" Sabi sa kanya ni Uncle Alen.
"Eh Pa! Ang hirap bigkasin! Wala na bang ihihirap pa yan Auntie?" Natawa sila dahil sa tinuran ni Antum.
Sa buong oras na hapag ay puro daldal sina Antum at Uncle, kung minsan ay nakikisali si Lola at Mom, pero ako? Hindi.
Nnag matapos kami kumain ay hinatid kami ni Lola sa kwarto daw namin, magkatabi ang kwarto namin ni Mom, sa pangalawang palapag kasi ay may tatlong silid, ang akin, kay Mommy, at kay Antum. The two rooms are on first floor.
Pinagpahinga muna kami dahil pagod daw kami sa byahe. Inikot ko ang paningin ko sa buong kwarto, this is really different from my room before, my room in Manila was spacious, my bed was king size, I have two study table, shelf, own closet and own bathroom.
Ibang iba dito na tamang higaan para sa akin, isang monobloc at lamesa, isang aparador, ang bathroom daw ay nasa baba.
I sighed and sat on the bed, I grunted when I forgot that it's not as thick mattress as mine before. Tumatalbog ako dati pero ngayon...nevermind.
Tinanggal ko ang sapatos ko at ang coat ko, kanina pa ako naiinitan! Pagkalabas pa lang ng airport oh gosh! Nagpalit lang ako into comfy clothes bago ako nahiga sa bed.
Nag-iisip isip lang ako nang mangyayari sa akin dito sa probinsya ng makatulugan ko iyon. Nagising lang ako ng may kumatok sa kwarto ko.
"Insan bumaba ka na daw! Tara na maghahapunan na, dalian mo baka maubusan ka!" Tumatawang sigaw niya bago ko narinig ang pagtakbo niya.
I stretched my arms before standing, my shoulder hurt a little because of the not-so-thick mattress.
Bumaba na ako pagkatapos kong magsuot ng bunny slippers ko, galing pa sa maleta ko.
Later I will arrange my things.
Nasa living area pa lang ako ng marinig ko na ang ingay ni Antum, the loud and annoying cousin of mine.
"Naku! Wala na yon, ito ngang si Antum hindi naman napagtitripan saeskwelahan nila." Narinig kong sabi ni Uncle.
"He's different, baka nakakalimutan mong Alcantara ang dinadalang apelyido ni Acquisha." my mother said in a low voice.
Tumigil ako sa gilid nang entrance ng kusina para marinig siya, I heard my name.
"Huwag kang mag-alala Auntie! Hindi ko hahayaang makalapit ang mga iyon kay Acquisha!" masigla pa ding sabi ni Antum.
"Hindi pa rin natin masasabi."
Wala naman akong naiintindihan sa sinasabi nila kaya pumasok na ako.
Natahimik sila pero hindi ko na iyon pinansin. Nabalik din naman sila sa pag-uusap ng magsalita si Antum, si Antum na hindi maubusan ng idadaldal.
"Anong balak mo Auntie? Sa kabilang bayan pa ang mga trabahuhan dito, ang tanging trabaho lang dito ay sa bukid!" uminom pa muna si Antum bago magsalita ulit. "Sa tingin ko di mo kakayanin yun! Pero kung gusto mo naman eto si Papa kumpare yung may ari ng katabing lupa dyaan!"
"Nako 'wag ka makinig dyan kay Antum, Ate, wag ka na dun! Di mo kakayanin at isa pa pwede ka naman sa mga gusali doon sa kabilang bayan, dalawang sakayan lang naman. At isa pa baka magreklamo ka kapag nangitim ka!"
"Ano naman kung mangitim Pa? Mas maganda nga yun na-try mo naman yun Auntie? Ano nga yun...tan skin, tunned skin, ah basta morena!" lumakas ang tawa niya at napatawa na din sila.
Indeed Antum is the family's joker.
"Paano si Acquisha? Anong taon na ba nito sa kolehiyo?" Tanong ni Lola.
"Acquisha, your lola is asking you." my mother said.
"Fourth." My mother glared at me, I cleared my throat. "Fourth year po."
"Kagaya mo lang pala si Antum, anong kurso mo hija?"
"Tourism Management po."
"Naku, limitado lang ang kurso sa eskwelahan mo hindi ba Antum?"
"Opo, La." Sagot ni Antum, akala ko may isusunod pa siya pero hindi niya tinuloy.
"Magdo-Doctor nga sana iyang si Antum, ang kaso walang ganon dito, at isa pa hindi namin kaya ang gastusin." Saad ni Lola.
Antum cleared his throat before averting his gazed on everyone.
"Nga pala, may ganoon bang kurso sa eskwelahan mo Antum, apo?"
"Nako insan walang ganon, walang masyadong kurso dito kasi alam mo na probinsya, ang mga kinukuha nila e yung syempre magiging trabaho nila dito lang, katulad na lang nung anak ni kumpareng Isko, agriculture ata kinuha non kasi sya ang magmamana ng lupain nila, mga haciendero ang mga tao sa school Acqui!" Halos hindi ko masundan si Antum dahil sa bilis niyang magsalita.
Nasaway tuloy siya ni Lola na magdahan dahan dahil nakain ito.
"Maka-kumpareng Isko ka ah? Ikaw kaibigan? Ikaw?" Uncle mocked him.
"Kumpare mo naman siya kaya kumpare ko na din iyon!" I shake my head. Antum is really funny.
"Why don't you change your course honey? Yung related pa din sa course mo." Suggestion ni Mommy.
"If only we didn't go here. So I just wasted studying my course for four years to change it here huh." That slipped on my mouth.
"Acquisha!" My mother warned.
"Whatever. How about business ad? Wala pa din?" Tanong ko kay Antum.
Nakatulala ito at parang natatakot na makagawa ng ingay.
"BA? Meron, meron! Saktong sakto malapit sa building namin ang BA!" He, again, exclaimed.
"Ano bang course mo?" Tanong ko.
Mukhang namangha pa siya sa pagtatanong ko sa kanya.
"Agriculture, baka kasi may tinatagong lupain si Papa tapos ipamana niya sakin kalaunan nagreready lang ako—" hindi niya na natapos iyon dahil binatukan siya ni Uncle.
"Puro ka kalokohan! Kalabaw lang mapapamana ko sayo! Matanda na nga iyon at nag-aagaw buhay na, baka mauna pa sakin!" Tumatawang sabi ni Uncle.
"Para saan ang kalabaw?" My mother asks.
"Syempre nakikiupa ako para may kita doon sa lupa ni Mang Okas! Sayang nga lang at isa lang, ang alam ko kasi ay hindi na kaya ni Mang Okas na bumili ng kalabaw para sa lupain nila!" Ngayon ko lang natanto na kay Uncle nakuha ni Antum ang pagkadaldal niya.
"Talaga? Malaki ba kita? Bakit di ka pa bumili ng kalabaw para makiupa doon?"
"Naku Ate! Wag na sayang lang, kesa ipambili e ipanggamot na lang ni nanay, hindi naman din kasi sapat yung pag-extra extra ko kina kumpareng Isko! Minsan nga etong si Antum e nakikitrabaho dun!"
"Ako ang magbabayad. Maghanap ka, para ang kitain doon e dagdag sa dialysis ni nanay."
Natapos kaming kumain na ganon ang usapan nila. Totoo ngang mahirap ang sitwasyon dito sa probinsya. Mahirap makahanap ng trabaho.
Nagpresinta si Antum na maghugas ng pinggan kaya sumama ako, kahit na lumaki ako na may mga gumagawa sa amin nito ay alam ko pa din iyon.
"Ako na dito insan! Dun ka na magpahinga." Nakangiting sabi ni Antum.
"I'll help." Ayun lang ang sinabi ko bago niya ako patulungin.
"Marunong ka pala nito? Di halata." Pang-aasar niya.
"I know how to wash plates. And cook too, simple dish nga lang." I said.
"Ano te prito lang?"
"You're so mean to me. Of course not." I rolled my eyes.
"Oy joke lang insan! Oo na marunong ka na. Anyway, sa lunes nga pala ang enroll-an sa school. Gusto mo bang sumama?" Tanong niya.
"Can I?"
"Syempre! Sumama ka sakin, para din maturo ko sayo kung saan ang building ng BA, baka maligaw ka doon, kahit naman maliit na eskwelahan iyon e baka lang naman maligaw ka, at isa pa maraming gago dun." Dumaldal na naman siya.
"What's your course? Hindi ka totoong nag-agriculture?" I asked.
"Hindi, biro lang yun! Sasayangin ko lang pag-aaral ko kung alam kong wala naman akong patutunguhan doon. Kahit maliit na lupain nga wala kami mag aagri pa ako? Sus! Pauso. Ang totoong kurso ko ay education."
"Oh really? Meron dito?" I asked him.
"Oo sa may centro kapag nag exam na ako para sa lisensya. Ang galing ko ano? Wag ka mamangha, at tsaka kapag nag educ dito matik na sa school lang din namin bagsak ko!" Tumawa siya.
"Bakit? Ayaw mo lumuwas?"
"Lalayo pa ba ako? Duh! Dito na lang din!"
Natapos ang usapan namin na halos kada magsalita siya ay inaabot ng isang minuto dahil sa daming sinasabi.
Buong araw ko ay nag-ayos lang ako ng kwarto. Marami ang nadala kong gamit kaya ang iba hindi ko alam kung saan ko ilalagay. My dresses were too much, gusto ko pa naman iyong nakahanger kaso mauubos ko ata ang hanger dahil sa dami kong dresses.
Mabuti din at dinala ko ang favorite lamp ko dahil walang lamp ang kwartong iyon. My pens and colors were all arranged now on my table.
The next day ay isinama ako ni Antum sa katabing lupain, pwede daw mag-gala doon kaya sumama ako. Nakita ko pa doon ang mga nag-aani ng mga prutas. Nakita ko din si Uncle na doon pala nagtatrabaho, nung makita niya kami ay sandali siyang nagpaalam sa mga kasama niya bago lumapit sa amin.
"Madami atang bunga Pa? Lakas ah!" Tuwang tuwa na sabi ni Antum.
"Oo nga! Hirap nga kami kasi baka biglang umulan kaya minamadali namin! Ang tagapagmana ng mga Narvae—!"
"Pa!" Umubo ubo si Antum kaya napalingon ako sa kanya, binigay ko ang flask na hawak ko sa kanya, kaya dali dali siyang uminom doon.
Sabi niya kanina ay magbaon daw ako ng tubig dahil baka mapagod ako, buti at dalawa ang dinala ko.
"Ah eh... Haha! S-sige na! Magtatrabaho na ako!" Dali daling umalis si Uncle kaya nangunot ang noo ko.
Hindi ko na iyon pinansin, nagpatuloy naman kami ni Antum sa paggagala, nga lang hindi na doon lumipat kami ng ibang lugar.
Buong araw kaming naglibot kaya naman pagkauwi namin ay pagod ako at nakatulog na agad.
Kinabukasan ay sumama ako kay Antum na pumunta sa bayan para mamili ng gamit.
Mabilis ko namang naka-close si Antum, nagtaka din ako nung una kung bakit mabilis akong naging comfortable sa kanya.
Madaldal kasi siya at kahit tahimik ako at minsan hindi nagsasalita ay hindi niya pinupuna.
O baka hindi niya talaga napapansin kasi busy siyang dumaldal.
Akala ko ay Mall ang pupuntahan namin pero nagulat ako ng sa isang tiangge niya ako dinala.
"Uy insan! Dito sa loob maraming bag, may bag ka bang gagamitin sa eskwela?" Tanong niya.
"I have two bags with me, but I think I want to buy one." Inirapan niya ako bago sinabihan ng maarte.
Nasanay na din ako sa pasmadong bibig ni Antum, walang filter ang bunganga niya at sasabihin niya talaga kung anong mapansin niya, hindi naman ako naooffend kasi aminado naman ako sa mga sinasabi niya.
"That's not arte Antum, it is bad to buy?" Sumunod ako sa kanya sa loob.
"Kahit na, mayroon ka naman pala e bat di na lang iyon ang gamitin mo?" Huminto siya sa mga bag.
"Maleta iyon, pwede ko ba naman yong gamitin sa school? And if you're talking about small bags, my books wouldn't be fit."
"Oo na te jusko!" Hinawakan niya ang bridge ng ilong niya bago tumingala. "Simula nung dumating kayo laging nadugo ilong ko, hirap na hirap na din akong magsalita ng purong tagalog. Ang sakit nga nahimo mong ig-agaw." Hindi ko na naintindihan ang huli niyang sinabi. (Ang sakit mo maging pinsan)
"What did you say?" My forehead creased.
"Sabi ko dapat aralin mo na ang salita dito, baka sa school hindi mo alam minumura ka na pala akala mo pinupuri ka. Huwag kang mag-alala tuturuan kita." Nagpatuloy siya sa pagtingin tingin ng paninda.
"What will you teach, alien language?" I chuckled.
"Ay grabe siya oh! Sumbong kita kay Papa, tandaan mo tong araw na to Acqui, tinawag mong alien language ang lenggwahe mo years after. Oha! English yon!"
I almost face palmed because of his mouth.
Nasanay na din ako sa pagtawag niyang Acqui tinatamad daw kasi siyang buuin kahit na isang syllable na lang ang babanggitin niya. Minsan nabubulol pa.
"Hoy Juan! Oh ikaw nga bata! Halika dinhi inom una! Ang init init oh." (Hoy Juan! Naku kang bata ka! Halika dito uminom ka muna! Ang init init oh)
Napalingon ako sa tinderang sumigaw noon. Nakatingin siya sa labasan.
Pagharap ko kay Antum ay nanlalaki ang mata nito bago ako hawakan sa kamay at hilahin palabas. Saktong paglabas namin ay may sumanggi sa aking babae na tumatakbo kaya napabitaw ako kay Antum.
I thought I would gonna fall on the ground but a hand caught my waist before pulling me. Bumundol ako sa isang matigas na bagay. Akala ko pader pero nang tignan ko iyon ay isang lalake iyon.
Nakahubad sa pantaas at maong na kupas ang suot niya, his toned body is shining because of the sun. I almost burned while sight seeing him.
He looks like a model in Manila but he's more intense. His abs were on the right places, his arms can kill me just by holding me firmly in between.
"Hala pasensya na po!" May sumigaw na babae, marahil yung nakabangga sa akin.
I licked my lips before averting my eyes on him. Sumingkit ang mata ko dala ng init ng araw, hindi pa nakadagdag ang init din ng dala ng lalaking nasa harapan ko.
"Thanks." Hindi ko masyado makita ang mukha niya dahil sa sikat ng araw pero isa lang ang nakita kong pwede kong maging palatandaan niya, well bukod sa katawan niya, ang mata niyang kulay abo.
Tumalikod ako sa kanya bago harapin ang parang nakakitang multo na si Antum.
"Hey!" I snapped my fingers on his face. "What are you looking at? Let's go, which store are we going to go now?"
"D-dito..." That's the first time I heard Antum stutter.