လမင်းသခင်ရဲ့ချစ်ခြင်းအလင်္ကာ (Completed)

18 (U)

လမင်းသခင်ရဲ့ချစ်ခြင်းအလင်္ကာ
အပိုင်း ( ၁၈ ) ဒီလမ်းကိုပဲ ထပ်လျှောက်မယ်

အကို.. ကြုံရာဆုံရာ လူ့လောကကြီးထဲမှာ ကျွန်တော် နားမလည်နိုင်တဲ့ကိစ္စတွေကလည်း အများသားဗျ။

လူသားတယောက်ရယ်လို့ အကုန်တန်းတူညီတူ တပုံစံတည်း မွေးဖွားလာရတာတောင် ဘာလို့များ ကျွန်တော်က နိုင့်ထက်စီးနင်း အပြုမူခံရတာလဲ။ မိဘကို ရွေးချယ်ခွင့်မရှိတဲ့ သားသမီးတယောက်ရဲ့ ဘဝ၊ ကိုယ့်ကံကြမ္မာကို ကိုယ့်လက်နဲ့ဖန်တီးခွင့်မရှိတဲ့ဘဝ။ ဒါတွေဟာ ကျွန်တော်နဲ့ အသားကျနေပါပြီ။

ဒီလိုဆိုရင်တောင် အထွန့်လေးတက်ပါရစေ။

ဟောဒီကျွန်တော့်တကိုယ်ရည်တကာယ ဖြစ်တည်မှုလေးတခုကိုတောင် ဘာလို့ ကျွန်တော် မပိုင်ရတာလဲ အကို။ ကျွန်တော်ဟာ မတရားခံရတာပါလို့ ဘာလို့များ တိုင်ကြားစီရင်ပိုင်ခွင့် မရှိရတာလဲ။

သိပ်လွယ်.. သိပ်ကိုလွယ်တယ်။ ကံကြမ္မာကို သဘောတူညီချက်မပါပဲ မြေအိုးတခုထဲ ထည့်ရောင်းစားခံရသတဲ့။

ကိုးက မိဘမဲ့လေးမို့၊ ကိုးက အားကိုးစရာလူမရှိလို့။ အဖူးအညွှန့်တွေ တလူလူတက်နေတဲ့ မိကောင်းဖခင် သားရတနာလေးတယောက်ရဲ့ မကောင်းတဲ့ကံတွေကို ကိုယ်စား ခါးစည်းဒဏ်ခံ.. နင့်ထိုက်နဲ့နင့်ကံ.. တဲ့။

ဒီမြေအိုးလေးထဲ ပါသွားတာ.. ကျွန်တော့်ကံတရားတွေတင် မဟုတ်ဘူး။ စိတ်နှလုံးသားနဲ့ အနာဂတ်တခုလုံး။

မငိုပါနဲ့ အကို.. ခင်ဗျားက အသာကြီးပါ။

ကုတင်ပေါ်မှာ ငူငူငိုင်ငိုင်ကြီး ထိုင်ကာ မျက်ရည်တွေစီးကျနေတဲ့ အကို့ကို စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ တွန်းလှဲပစ်လိုက်သည်။ အားမရှိတဲ့ ဒီလက်မောင်းလေးတွေ၊ ဒီခြေထောက်လေးတွေက ဘယ်လိုလုပ် သူ့အားအင်တွေကို နိုင်အောင် ရုန်းကန်နိုင်မှာတဲ့လဲ။

သူ့ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးအောက်မှာ လွန့်လူးနေတဲ့ အကို့ကို သူ သိပ်တပ်မက်တာပဲ။

ကျွန်တော့်အတွက် တဏှာအာသာဆန္ဒဆိုတာ ခြောက်သွေ့နေတဲ့ သစ်ငုတ်တိုကြီးလို။ ဘယ်သူ ဘယ်လိုနိုးဆွ နိုးဆွ.. ရှင်သန်မလာခဲ့ဘူး။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မစွမ်းဆောင်နိုင်တဲ့ယောကျာ်းလိုတောင် ထင်ခဲ့မိတဲ့အထိ.. မီးသေလွန်းတယ်။ အာ့ဟောက်တို့ သွားတတ်တဲ့ ပြည့်တန်ဆာနေရာမျိုးတွေလည်း လိုက်သွားဖူးတယ်။ အလှောင်ရယ်ခံရရုံနဲ့ပဲ ကျွန်တော် ပြန်လာရတာများပါတယ်။

ဒါပေမယ့်.. မော်ဒယ်သိပ်မကောင်းတဲ့ ဖုန်းကင်မရာလေးနဲ့ ခိုးရိုက်ခဲ့ဖူးတဲ့ လမင်းမျက်နှာကိုဖွင့်ကြည့်တိုင်းတော့ ပေါက်ကွဲမတတ် ဆာလောင်တတ်တယ်။

ဟုတ်တယ်.. ကျွန်တော် ရည်မှန်းတမ်းတရာလေးက အကိုပေါ့။ တောင့်တခဲ့ရတဲ့ အာသီသလေးအတွက် အကို့ကို အိမ်အထိ အပါခေါ်လာခဲ့တယ်။

မရုန်းနဲ့.. မရုန်းစမ်းပါနဲ့.. ခင်ဗျားက ဒီအတိုင်းလေး ငြိမ်ခံနေပေးလေ.. ဒီလောက်တော့ ဒီကောင့်ကိုလိုက်လျောဦးမှပေါ့။

မိုက်မိုက်ကမ်းကမ်းနဲ့ အကို့လူပျိုပေါက်လေးထဲ အတင်းထိုးသွပ်တော့.. ကျွန်တော့်ကောင် ကျိုးသွားသလား အောက်မေ့ရအောင် နာတယ်။ အကိုက တဝူးဝူး တဝါးဝါးနဲ့ အော်ငို၊ ကျွန်တော့်ရင်ထဲ နာလိုက်ရတာ။ လိုချင်လို့ ရအောင်ယူပြန်တော့လည်း အဆင်ကမပြေ။ အောင့်သက်သက်နဲ့ နာနာကြီးလည်း ကျွန်တော် ဆက်လုပ်နေမိတာပါပဲ။

ရူးခါမတတ် ကောင်းမွန်တဲ့ အရသာတွေနဲ့အတူ အထွတ်အထိပ်ရောက်ပြီး လိုအင်ဆန္ဒတွေပြည့်ဝသွားတဲ့အချိန်.. အကို့အောက်ပိုင်းက သွေးတွေနဲ့။ မေ့မျောနေတဲ့အကို့ကိုပွေ့.. ဆေးခန်းပြေးရှာ။ ဒီအခြေအနေကြီးကို မုန်းလိုက်တာဗျာ။

ကျွန်တော်လေ.. ခင်ဗျားကိုရော ခင်ဗျားမိဘတွေကိုရော.. ကျွန်တော်နဲ့ ဘာတခုမှ အဆင်မပြေတဲ့ ခင်ဗျားရဲ့ ဒီလောကကြီးကိုပါ သိပ်မုန်းတယ် ကိုသော်တာ။

.....

မျက်ရည်တွေနဲ့အတူ ကိုးတယောက် အိမ်မက်ကနေ နိုးလာခဲ့သည်။ ပထမဆုံး အာရုံထဲ ဝင်လာတဲ့အသံက အပေါ်ထပ်က ဒေါ်ခင်အေးရဲ့ ဘုရားရှိခိုးသံသဲ့သဲ့။

ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်ရာနှင့် လားလားမျှမဆိုင်သောအမှုကို ပြုမထားသည့်အတိုင်း အေးချမ်းတည်ငြိမ်စွာ ဘုရားရှိခိုးနေလေရဲ့။

မနေ့က အပ်ချည်ကြိုးစည်းဝိုင်းထဲ ထိုင်နေရတုန်း ဟိုမိန်းမကြီးပြောလာတဲ့ စကားများကို ပြန်ကြားယောင်လာပြန်သည်။ " မင်း သဘောတူညီချက်မပါခဲ့လို့ မအောင်မြင်ခဲ့ဘူး.. အခုတော့ မင်း သဘောတူမှရမယ်.." တဲ့။

ဆူးတွေအပြည့်နဲ့ လှုပ်တိလှုပ်လဲ့ ကြိုးတံတားပေါ်ဖြတ်လျှောက်ခဲ့ရတဲ့ကောင်လေးတယောက်ကို နောက်တခါ ပြန်လျှောက်ပေးစမ်းပါလို့ ပြောနေတယ်။

ချစ်ခြင်းနဲ့ မုန်းခြင်းကိုတောင် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် မခွဲခြားနိုင်ခဲ့တဲ့ ကောင်လေးတယောက်၊ မေတ္တာမရခဲ့လို့ မေတ္တာမထားတတ်ခဲ့လို့ အမြဲတမ်း မုန်းတီးပူလောင်နေခဲ့ရတဲ့ ကောင်လေးတယောက်၊ နောက်ဆုံး သေရုံကလွဲပြီး ဘာမှမတတ်နိုင်တော့တဲ့ ကောင်လေးတယောက်ကို ပြောတဲ့စကားက.. မင်း ဒီဘဝနဲ့ထပ်နေပေးဦး.. တဲ့။

အရင်က ဒီအစီအရင်ကို သူ မသိပဲ.. သူ မပါပဲ.. ဒီမိန်းမကြီး လုပ်ခဲ့ဖူးလိမ့်မယ်။ ဘာတွေလွဲချော်ခဲ့သလဲတော့မသိဘူး။ အရင်က ကိုသော်တာ့ပုံစံက သူ အိမ်ပြန်လာတိုင်း ဖျားရင်ဖျား.. မဖျားရင် အားနည်းဖျော့တော့နေတာချည်းပဲ။ သူနဲ့အတူတူရှိလိုက်ရင် နေကောင်းသက်သာသွားပေမယ့် သူ မရှိတော့တာနဲ့ ဒုံရင်းက ဒုံရင်းဖြစ်သွားတာ။ ဒါတွေကိုသိလို့ အကို့ကို တခြားတယောက်နဲ့ လက်မထပ်လိုက်ဖို့ တားမိခဲ့သေးတယ် မဟုတ်လား။ အကိုက နားမထောင်ခဲ့တာ။

ထိုမိန်းမကြီး ပါးစပ်နဲ့နှာခေါင်းကထွက်လာတဲ့ ရဲပလောင်းခတ်နေတဲ့သွေးတွေက အညိုရောင်ချည်ကြမ်းအကျီ ၤမှာ တစွန်းတစ စွန်းထင်နေတယ်။ တဖက်မှာက သူ့လမင်း။ ရွေးချယ်ခွင့်မပေးတဲ့ တောင်းဆိုမှုတခု။

ရွေးချယ်ခွင့်ရှိရင်တောင် ကျွန်တော် အကို့ကို ရွေးပါ့မယ်။ အကို့အတွက်ဆို သေခိုင်းလာရင်လည်းဖြစ်တဲ့စိတ်နဲ့ ထိုမိန်းမကြီးကို လိုလိုလားလား ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။ ဒီဘဝတော့ သူ့ဘဝ၊ သူ့ကံကြမ္မာနဲ့ သူ့နှလုံးသားကို ဒီမြေအိုးလေးထဲ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ထည့်ပေးလိုက်ပါ့မယ်။

ကျွန်တော့်အတွက်က နောက်တခါ ပြန်ရှင်သန်ခွင့်ရပြီး အကို့အနား ထပ်နေခွင့်ရတာနဲ့တင် လုံလောက်ပြီမို့။

ကျွန်တော်လေ.. ခင်ဗျားကိုရော ခင်ဗျားမိဘတွေကိုရော.. ကျွန်တော် ပြန်မွေးဖွားလာရတဲ့ ခင်ဗျားရဲ့ ဒီလောကကြီးကိုပါ ချစ်တတ်ဖို့ ကြိုးစားနေပြီ ကိုသော်တာ။

.....

ဘောင်းဘီတိုနဲ့ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေတဲ့ သော်တာနိုင့်ကို ကိုးတယောက် ထိုင်ကြည့်နေသည်မှာ ငါးမိနစ်လောက် ရှိနေပြီ။

လက်ထဲမှာကိုင်ထားတဲ့ ရေပုံးကို မ လိုက်၊ ပြန်ချလိုက် လုပ်နေတာလည်း သုံး၊လေးခါ မကတော့ဘူး။ နေ့စဉ် ၇ နာရီဆို နိုးနေကျ သော်တာနိုင်ရယ်.. ၇ နာရီထိုးနေတဲ့ နာရီလက်တံရယ်ကိုကြည့်ရင်း ကိုးမှာ ပြုံးစိပြုံးစိ ဖြစ်နေရတယ်။

ကိုး ငုံ့ကြည့်နေတုန်း.. သော်တာနိုင်မှာ ဟိုဘက်လှိမ့် ဒီဘက်လှိမ့် ဖြစ်လာသည်။ မကြာခင် အိပ်ရာက နိုးလာတော့မှာမို့.. ကိုးမှာ ရေပုံးကို မ ကာ ခြေဖွနင်းရင်း အခန်းအပြင်ကိုထွက်သွားပြီး အခန်းထဲ ပြန်ချောင်းကြည့်နေတော့သည်။

တန်ခူးလရဲ့နွေပူရှိန်က မနက်စောစောမှာတင် အရှိန်တင်ကာ ဝင်ရောက်လာတာမို့ သော်တာနိုင်က အနီးအနားမှာရှိတဲ့ စောင်ကို ခပ်ဝေးဝေးသို့ ကန်ထုတ်လိုက်လေသည်။ အိပ်ရာထ အိပ်မှုန်စုံဝါးပုံစံလေးနဲ့ ကုတင်မှာ ထထိုင်တော့.. အပြင်က ချောင်းကြည့်နေတဲ့ ကိုးခမျာ တံတွေးကို အခါခါ မြိုချရသည်။

အိပ်ချင်မူးတူးဖြစ်နေသောကြောင့် အခန်းအပြင်မှာ ချောင်းကြည့်နေတဲ့ ကိုးကိုတော့ သော်တာနိုင်တယောက် သတိမထားမိဘူးပေါ့။

ပူအိုက်နေပုံရတဲ့ သော်တာနိုင်က ညဝတ်အကျီ ၤကိုချွတ်ကာ အခန်းအပြင်သို့ ထွက်လာစဉ်..

" သင်္ကြန်ရောက်ပြီဗျိုး.." ဆိုတဲ့ ကိုးရဲ့အော်သံနဲ့အတူ သူ့ခေါင်းပေါ်ကို ရေတွေ ဗွမ်းခနဲ အလောင်းခံလိုက်ရသည်။

ကိုးက ရေတပုံးလုံးလောင်းချလိုက်ပြီး တဟားဟားနဲ့ ရယ်ကာ ပျော်သွားပေမယ့် သော်တာနိုင်ကတော့ ပျော်ပုံမရဘူး။ နေရာမှာတင် ခပ်တည်တည်ရပ်နေရင်း ကိုးကို မျက်မှောင်ကြီးကြုတ်လို့ စိုက်ကြည့်နေတော့သည်။

တကိုယ်လုံး စိုရွဲသွားတာကြောင့် သော်တာနိုင့်ပုံစံမှာ.. ကြွက်စုတ်လေးသဖွယ်။

" မင်း.. ဒါ ဘာလုပ်တာလဲ.. ကလေးမဟုတ် ကလားမဟုတ်နဲ့.."

မျက်ခုံးမွှေးကွေးကွေးလေးတွေကို အလယ်ခေါင်မှာစုပြီး ကြုတ်ထားတဲ့အကြည့်တွေကြောင့်.. ကိုးမှာ ကောင်းကင်ပြိုသလိုပင်။ ရယ်သံတွေ တိခနဲ ရပ်သွားကာ အထိတ်တလန့်ဖြစ်သွားရသည်။

အကို စိတ်ဆိုးသွားတာလား..

" ကျွန်တော်.. ဒီနေ့အကြိုနေ့မို့ အကို့ကို ရေလောင်းလိုက်တာ.."

" အကြိုနေ့မှန်းတော့ မင်း ပြောမှလား.. ငါ အခုမှ အိပ်ရာထလာတာလေ.."

ဟုတ်ပါတယ်.. အကိုက လုံးဝကို စိတ်ဆိုးသွားတာ..

ကိုးရဲံ အပြုံးပန်းတွေဝေနေတဲ့ မျက်နှာက ချက်ချင်း ဇီးရွက်လောက်ဖြစ်သွားပြီး ရေပုံးကိုင်းကိုသာ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားရှာသည်။ ရေတွေစိုသွားတဲ့ ကြွေပြားတွေကို အခုပဲ အဝတ်ယူနဲ့ထိုင်သုတ်ရမလား။ ရေပုံးကိုပဲ အောက်ဆင်းထားရမလား။ အကို့ကိုပဲ ပြန်တောင်းပန်ရမလားနဲ့ စိတ်ထဲတင် ဗျာများနေရင်း ဘာကစလုပ်ရမှန်းလည်း မသိတော့။

သူ စဉ်းစားနေတုန်းမှာပဲ.. အကိုက သူ့အပေါ် ခုန်အုပ်လာတယ်။

အင်းပါ.. ထိုးချင်လည်း ထိုးပါစေ.. ငါကိုက စမိတာကိုး..

မျက်လုံးမှိတ်ချလိုက်တဲ့အချိန်မှာ.. အကိုက သူ့ကို ရေစိုနေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ နပန်းလုံးတော့တာပဲ။

" ငါ စိုသလို မင်းလည်း စိုရမယ်.. ဒီလိုရမလား.."

အကိုကလေ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူ့အပေါ် ခွထိုင်ကာ.. ဆံပင်ရေစက်လက်တွေကို သူ့မျက်နှာပေါ် ခါချနေတယ်။ စိုစွတ်မှုတွေကတော့ နှလုံးသားထဲမှာ။ သင်္ကြန်မိုးပြေးက သူ့ရင်ထဲ လာသည်းနေသလို။ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားနေခြင်းနှင့်အတူ အကို့ရဲ့ ဘယ်နေရာကိုမှ မထိမိအောင်လည်း ကြိုးစားနေရတယ်။

အကို့ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးတွေကို မြင်နေရပြီး ရေစိုလို့ကပ်နေတဲ့ ပုဆိုးအောက်က ပေါင်တံလေးနှစ်ချောင်းက သူ့ခါးကို ညှပ်ထားတာမို့ အထိအတွေ့က အိအိလေး။ အကို့တင်ပါးလုံးလေးနှစ်လုံးကလည်း သူ့ပေါင်ပေါ်မှာ။

ရိုးရိုးခါချနေတာ အားမရပဲ အကိုက ဆံပင်ရေစိုတွေကို သူ့ရင်ဘတ်ဆီ လာပွတ်နေသေးတာ။

" စိုကွာ.. စိုကွာ.."

" အ.. အကို.. ဖယ်.. ဖယ်ပါဗျ.."

" မဖယ်ဘူးကွာ.."

သူက ရုန်းတော့.. အကိုက သူ့လက်မောင်းရင်းတွေကို ဖိချုပ်လိုက်တယ်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကလည်း ခါးကို အားပါပါနဲ့ ပိုညှပ်ချုပ်လာတယ်။ ပြီးတော့ ဆံပင်တွေကိုခါရင်း ရယ်ရယ်မောမောနဲ့ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဆော့ကစားနေလိုက်တာများ။

ကိုသော်တာ.. ခင်ဗျားက တကယ်ပဲဗျာ။

ဒီ့ထပ်ပိုကြာကြာလှဲနေရရင် သူ့ငပဲက ဇာတိပြလာတော့မယ်။ ဒင်း ထောင်ထလာရင်တော့ အကို့တင်ပါးတွေနဲ့ကွက်တိကြီး။

ကိုးတယောက် ခေါင်းနပန်းတွေကြီးသွားရလေသည်။ သူ ဆက်တောင့်မခံနိုင်တော့။ အူမြူးနေပြီဖြစ်တဲ့ သော်တာနိုင့်အောက်ကနေ အတင်းရုန်းကန်ထွက်လိုက်ပြီး..

" အအေးပတ်လိမ့်မယ် အကိုရ.. ရေမြန်မြန်သွားချိုးတော့.."

" ဟမ်း.. ငါ့ကို ရေပက်ချင်တဲ့ကောင် သိပြီမလား.."

အင်းပါ.. အင်းပါ.. သိပါပြီ.. ခင်ဗျားသာ မသိခင် မြန်မြန်သွားလိုက်ပါတော့.. ရှိကြီးခိုးပါရဲ့။

သော်တာနိုင်က ဘာကိုမှမရိပ်မိတဲ့ပုံနဲ့ သူ့ကို မျက်စောင်းထိုးပြီး ထွက်သွားမှ.. ကိုးလည်း သူ့အခန်းဆီ အမြန်ပြေးရသည်။ လုံခြုံတဲ့နေရာမှာ စိတ်လွတ်လက်လွတ် ဖြစ်သွားသည်နှင့် တပြိုင်နက်တည်း ပြင်းပြနေတဲ့ဆန္ဒအဟုန်တို့က တင်းပြည့်ဆာလောင်လာတော့သည်။

ထိတွေ့ခဲ့ရတဲ့ ပေါင်သားလေးတွေ၊ တင်ပါးအိအိလေး။ ရေစိုနေတဲ့ ရင်သီးလေးတွေနဲ့ အကို့လည်ဇလုပ်အဖုလေး။ တနေရာချင်း မြင်ယောင်ခံစားရင်း လက်ကိုအလုပ်ပေးကာ ရမ္မက်ဖြေရသည်။

ကျွန်တော်လည်း ဒီစိတ်နဲ့ ရူးမှာပဲ အကိုရ..

.....

ကိုးတို့အိမ်ရဲ့ အရှေ့ဘက် တအိမ်ကျော်မှာ ရပ်ကွက်ထဲက ပွဲတိုင်းကျော် လက်ဖက်ရည်တဆိုင်ရှိလေသည်။

ဘာလို့ ပွဲတိုင်းကျော်သလဲဆိုရင် ရပ်ကွက်ထဲက ဘွားတော်တွေ မနက်စာလာဝယ်ရင်း အတင်းပြောရင်လည်း ဒီလက်ဖက်ရည်ဆိုင်၊ ရပ်ကွက်ထဲက ဘိုးတော်တွေ အကြမ်းရည် လာသောက်ရင်း နိုင်ငံရေးအကြောင်း ငြင်းကြရင်လည်း ဒီလက်ဖက်ရည်ဆိုင်၊ လူလတ်ပိုင်း ဘဲကြီးတွေ လက်ဖက်ရည်လာသောက်ပြီး ဘောလုံးပွဲ လာကြည့်ကြတာလည်း ဒီလက်ဖက်ရည်၊ ရန်ပွဲ အတင်းပွဲ စကားနိုင်လုပွဲ၊ နောက်ဆုံး ၂ လုံး ၃ လုံးပါ ထိုးလို့ရတဲ့ ပွဲတိုင်းကျော် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ပေါ့။

အဲ့လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ရှေ့မှာ ပိတောက်ပင်ကြီး တပင်ရှိတယ်။ အကြိုနေ့မို့ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ပိတောက်ပန်းတွေ ပွင့်နေတာလည်း တပင်လုံး ဝါထိန်မွှေးကြိုင်လို့ရယ်။

အမေအေးက ပန်းကြိုက်တတ်သူမို့ ကိုးတယောက် လက်ဖက်ရည်ဝယ်ရင်း ပန်းဖူးဖို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဆိုင်ပိုင်ရှင် ဦးလေးကြီးနဲ့ ကိုးက မကြာခဏ စကားစမြည်ပြောဖြစ်တာကြောင့် ရင်းနှီးသည်။ ဦးလေးကြီးရဲ့ဇနီးကတော့ နည်းနည်းအပေါက်ဆိုးတဲ့အပြင် ကိုးက မွေးစားသားမို့လို့ ထင်ပါရဲ့ သိပ်အဖက်မလုပ်ချင်ပေ။ အဲ့ဒါကြောင့် ကိုးလည်း ဖာသိဖာသာပဲ နေလိုက်တာများသည်။

" ဦးလေးရေ.. ကျွန်တော် ပိတောက်ပန်း နည်းနည်းခူးမယ်နော်.."

" အေး.. ခူးသွားလေ ငါ့တူ.."

ဆိုင်ရှင်ဦးလေးကြီးက မနက်စာလာဝယ်တဲ့သူတွေ ပြုံနေတဲ့ လက်ဖက်ရည်ဖျော်ကောင်တာကနေ လှမ်းအော်သည်။ ပိုင်ရှင်ဆီက ခွင့်ရပြီးတာနဲ့ ကိုးလည်း ပုဆိုးကိုတင်းနေအောင် သေချာပြင်ဝတ်ကာ ခါးတောင်းကျိုက်လိုက်ပြီး အပင်ပေါ် တွယ်တက်လိုက်သည်။

အနီးအနားကိုင်းမှာပွင့်နေတဲ့ပန်းတွေက လှပေမယ့် တခြားလာခူးတဲ့သူတွေ တံချူနဲ့ထိုးထားတဲ့ဒဏ်ကြောင့် ကြွေတာကကြွေ၊ နာတာကနာနေပြီလေ။

အမေအေးက ဘုရားပန်းလည်း ကပ်မှာဆိုတော့.. ကိုးမှာ ဘယ်သူမှမမှီလို့ မခူးရသေးတဲ့ ကိုင်းတွေဆီရောက်အောင် အပင်ရဲ့ အမြင့်ပိုင်းရောက်အောင် တက်ရတော့တာပေါ့။ ခပ်မာမာ ကိုင်းကြီးနှစ်ခုရဲ့ ခွကြားထဲမှာ ကျကျနန ခြေချရပ်ကာ လက်လှမ်းမီရာ လှမ်းခူးနေတုန်း.. " ကိုး.." လို့ အော်ခေါ်သံကြားလိုက်ရတယ်။

အောက်ကို ငုံ့ကြည့်တော့.. အကိုသော်တာ။ ရေချိုးပြီးလို့ သူ့နောက် လိုက်လာတဲ့ပုံ။ လက်ထဲမှာလည်း ပိတောက်ပန်းခူးဖို့နေမယ်.. ထိပ်မှာ ဂျိတ်နဲ့တွဲချည်ထားတဲ့ ဝါးလုံးရှည်ကြီးလည်း ကိုင်ထားတယ်။

" ဗျ.."

" မင်းက အကို့ကိုတောင် မစောင့်ဘူး.. သေချာကိုင်ထားဦး.. ပြုတ်ကျနေဦးမယ်.."

" ဟုတ်ကဲ့ပါ.. အကို တက်မလာနဲ့တော့.. ဝါးလုံးပဲ လှမ်းပေးလိုက်.. ကျွန်တော် အပေါ်ကနေ ကိုင်းတွေချိုးချလိုက်မယ်.."

" အေးပါ.. တော်ရုံပဲလုပ်.."

ဝါးလုံးကို ဂျိတ်ကနေဆွဲကာ လှမ်းယူရင်း အကို့မျက်နှာပေါ်က ပူပန်ရိပ်တွေကို ဝိုးတဝါး လှမ်းမြင်ရတာနဲ့တင် ကျွန်တော်ကတော့ အကို့စိုးရိမ်စိတ်လေးရဖို့အရေး ဒီပိတောက်ပင်တင်မဟုတ်ဘူး.. ဧဝရတ်တောင်ပေါ်တောင် ပြေးတက်လိုက်ချင်ပါသေးရဲ့။

သူက လှနိုးရာရာ ကိုင်းတွေချိုးကာ အောက်ချပေးလိုက်၊ အကိုက လိုက်ကောက်လိုက်နဲ့ အကို့လက်ထဲလည်း ပိတောက်ကိုင်းတွေ တပွေ့ကြီးဖြစ်နေပြီ။

" ဒီတကိုင်းပြီးရင် တော်တော့.. ဒေါ်တင်ဆွေက ကလော်တုတ်တော့မယ်.."

အကိုက လှမ်းအော်မှ သူ သတိထားမိသည်မှာ.. သူသာ ကိုင်းတွေဆက်ချိုးနေပါက ပိတောက်ပင်ခမျာ မကြာခင် အပင်ဂတုံးတောင် ဖြစ်လုနီးနီးပင်။ ဒေါ်တင်ဆွေဆိုတာ အဲ့လက်ဖက်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ဦးလေးကြီးရဲ့မိန်းမပေါ့။ အဲ့ဘွားတော်ကြီး နှုတ်ကြမ်းစွာတေးလန်တာ တရပ်ကွက်လုံး အသိ။ ခုနှစ်သံချီပြီး အော်ဆဲနေမှ အခက်။

" ဟုတ်.."

နောက်ဆုံးလက်ကျန်ကိုင်းကို အောက်ကိုပစ်ချပေးလိုက်ပြီး သူ အပင်ပေါ်ကနေ ဂရုတစိုက် ဆင်းလာခဲ့တယ်။ ပိတောက်ပင်ရဲ့ အပွေးကြမ်းကြမ်းတွေကို လက်နဲ့ပွတ်တိုက်ဆွဲရင်း ဆင်းလာရတဲ့အချိန်.. အသားမာတက်နေတဲ့ သူ့လက်မို့လို့သာ၊ အကို့လက်ဖဝါးနုနုဆို ဒီအပွေးတွေကြောင့် သွေးခြည်ဥကုန်လိမ့်မည်လို့ တွေးမိပါသေးတယ်။

သူ အောက်ကိုရောက်ရောက်ချင်း.. ခါးတောင်းကျိုက်ကိုဖြေချလိုက်ကာ ပုဆိုးကိုပြန်ပြင်ဝတ်နေရင်း အကို့ကို မျက်စိဝေ့ရှာတော့.. လက်ဖက်ရည်ထိုင်ထဲမှာ အကိုက လက်တဖက်မှာ ပိတောက်ကိုင်းတွေ တပွေ့တပိုက်နှင့် မနိုင်မနင်းဖြစ်နေကာ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ပိုင်ရှင်ရဲ့ သမီးကို ကျန်လက်တဖက်နဲ့ ပိတောက်ပန်းတကိုင်း ပေးနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။

ကျစ်ဆံမြီးလေးနှစ်ဖက်စည်းကာ သနပ်ခါးပါးကွက်ကြားလေးနဲ့ ယဉ်ယဉ်လေးလှနေတဲ့ နွေဦးငယ်ဆိုသော ထိုကောင်မလေးက လိုတာထက်ကို ပိုပြီး ပြုံးနေတဲ့အခါ အလိုလိုနေရင်း ထိပ်ကိုပြေးခေါက်ချင်တော့တာပဲ။ ထိုကောင်မလေးက အလွန်ဆုံးရှိမှ အသက်လေး ၁၃နှစ် ၁၄ နှစ်။ သူတို့နဲ့ တကျောင်းတည်းတက်ခဲ့တဲ့ ၈ တန်းကျောင်းသူလေ။

သူ မနက်စောစောစီးစီး အကို့ကို ရေတပုံးလုံး လောင်းချရသည်မှာလည်း အနှီကောင်မလေးကြောင့်ပင်။

လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ ရက်လောက်က သူနဲ့အကို လက်ဖက်ရည်သွားဝယ်တုန်း.. သင်္ကြန်မှာ အကို့ကို အရင်ရေလောင်းမည့်အကြောင်း၊ ပိတောက်ပန်းခူးခိုင်းမည့်အကြောင်းတွေ စသလို နောက်သလို ပြောနေတာကြားပြီးကတည်းက သော်တာနိုင့်ကို ရေအရင်လောင်းမယ့်သူက သူပဲ ဖြစ်ရမယ်ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ အကို နိုးမယ့်အချိန်စောင့်ကာ ရေထလောင်းထားရတာ။

" ယေး... ကိုကိုသော်တာက ညီမလေးကို ပိတောက်ပန်းတွေ ခူးပေးတာ.."

ငါ ခူးထားတာပါ သောက်ကောင်မလေးရဲ့..
ကိုသော်တာ ခင်‌ဗျားကလည်း သူများခူးထားတာနဲ့ မျက်နှာလုပ်နေလိုက်..

" နွေဦးက သင်္ကြန်လည်ဦးမှာလား.. ကိုကိုသော်တာတို့ ကားနဲ့လည်မှာ.. ကိုကို့ဝမ်းကွဲအမတွေ ညီမတွေရောပါမှာ.. လိုက်ခဲ့ပါလား.."

ကိုးမှာ သော်တာနိုင့်လည်ပင်းကော်လံစကို ကိုင်ဆွဲကာ ကိုင်ပေါက်ပစ်ချင်စိတ်ပေါက်လာလေပြီ။ အရင်တုန်းက တခါမှ သင်္ကြန်အတူတူမလည်ဖူးဘူးလေ။ အခုတော့ ရေတွေပက်တဲ့အခါ အကို့ကို ဘယ်သူမှမသိအောင် ရေတွေကြားထဲ တိတ်တိတ်လေး ခိုးဖက်ထားမယ်ဆိုပြီး စိတ်ကူးယဉ်ထားတာလေ။

" ခေါ်သွား သော်တာရေ.. မနေ့က မမခင်အေးက မင်းတို့မောင်နှမတွေထွက်လည်ရင် သူတို့လည်းလိုက်မှာမို့.. နွေဦးကိုထည့်လိုက်ဖို့ ပြောနေကတည်းက မင့်ညီမက လိုက်ချင်နေတာ.. ငါ့ကို တဂျီဂျီ ပြောနေတာဟေး.."

အံမယ်.. ရပ်ကျော်ရွာကျော် အပေါက်ဆိုးဘွားတော်က အခုကျ သမီးတယောက်လုံးတောင် မတွန့်တိုပဲ ထည့်ပေးနေပါ့လား.. ဟမ့်.. သမက်ဖမ်းတဲ့အကွက်တွေ မသိရင်ခက်မယ်..

" ယေး.. ပျော်စရာကြီး.. လိုက်ခဲ့မယ် ကိုကိုသော်တာ.."

" အကို သွားစို့.. အမေအေး စောင့်နေလိမ့်မယ်.."

အကို့လက်ထဲက ပိတောက်ကိုင်းတွေကို လှမ်းယူရင်း.. ကလေးလိုလို ခွေးလိုလိုနဲ့ ခုန်ဆွခုန်ဆွလုပ်ကာ လက်ခုပ်လက်ဝါးတီးနေတဲ့ ထိုကောင်မလေးအား သူ့တံတောင်ဆစ်နဲ့ မထိထိအောင် တမင်တွန်းတိုက်ပစ်လိုက်တယ်။

သူ အရှိန်များသွားပုံရပါတယ်။ ကောင်မလေးခမျာ မျက်နှာတောင် လည်ထွက်သွားတယ်။

" အယ့် ဆောရီးနော်.. မမြင်လိုက်လို့.."

ပြောပြီးတာနဲ့ ပိတောက်ပန်းကိုင်းတွေပွေ့ပြီး ဘောက်ဆတ်ဘောက်ဆတ် ထွက်သွားတဲ့ ကိုးကြောင့် သော်တာနိုင့်ခမျာ နွေဦးငယ်ကို အားတုံ့အားနာ ဖြစ်သွားရသည်။

ဘေးမှာလည်း ဒေါ်တင်ဆွေ ထိုင်နေတာကို..
ဒီကောင်လေးကတော့.. နွေဦးနဲ့လည်း အဝေးကြီးကို ဘယ်လိုထိသွားတာလဲ..

" ဒါဆို နွေဦး ပြင်ဆင်ထားလိုက်တော့နော်.. ကိုကိုတို့သွားမယ်ဆို လာခေါ်လိုက်မယ်.."

" ဟုတ် ကိုကိုသော်တာ.."

ကောင်မလေးက ပါးလေးပွတ်ကာ ပြောလာသည်။ သော်တာနိုင် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထဲကထွက်တော့.. ကိုးက အိမ်ထဲတောင် ဝင်သွားနှင့်ပြီ။

.....

Thanks for reading,
To be continued..