Victoria
Do you ever felt betrayed? 'Coz if not then good for you.
Because now, I am feeling like being betrayed by the woman I like— no, it's the woman I love. Banana betrayed me as I trusted her. Akala ko about her lang ang hindi ko alam but hindi pala. I won't be mad like this if iyon lang ang tinatago niya.
Pero kasi hindi e. Mas malala ito dahil una pa lang pala, she already knows everything. About the fucking keychain, the guy who owns the Kawasaki ay kilala rin pala niya. Ang masama pa do'n ay tauhan pala nila ang taong 'yon. Those fellas na nakasunod sa akin ay alam din pala niya kaya hindi na ako magtataka kung alam niya lahat ng nangyayari.
If she is not the reason behind those shits happening in my life right now, then who? Kung tauhan ba nila 'yon ay may kinalaman ang parents ni Banana?
But no, Tita Eliz and Tito Forest are the kinds of genuine people. I even know na hindi sila kontra sa pagkakagusto ni Banana sa akin.
Heto rin ba talaga ang tinatago nilang lahat sa akin? Alam kong hindi pa lahat ay alam ko. Alam kong mayroon at marami pang hindi nasasabi si Banana. I know that I am pushing her to say something but she won't let herself talk.
Sigurado akong dahil sa involved ako sa isang Crescencio ay nasa kapahamakan kaming dalawa ni Ashlyn. Hindi man si Banana o ang parents nila ang may pakana ay hindi pa rin maiiwasang isipin na because of their surname, nasa kapahamakan ako. Hindi lang ako kung hindi pati ang anak ko.
Paano na lang 'pag may nangyaring masama sa anak ko? I won't forgive myself if that happens.
How about my parents? Did my parents know all about this? They did know na si Banana ang may ari ng keychain? What about Lila? Did she already know that Banana knows or owns that freaking keychain?
Did my Dad steal the keychain from me para ibalik kay Banana?
I struggled not to cry anymore as I am glancing at Banana reaching her car outside the house. I am hurt and I know that she is too. Who wouldn't? This isn't about her not trusting me anymore. This is about what she knows and what the reason kung bakit araw-araw may nakabantay na disgrasya.
Gaano rin ba kabigat ang maging Crescencio? Bakit hirap na hirap siyang sabihin sa akin ang lahat? Sa tingin ba talaga niya ay hindi ko maiintindihan?
Hindi ko nga ba siya maiintindihan? In what way then?
She knows na ang mga nakasunod sa akin ay kalaban raw niya. Ibig sabihin, that they are using me laban kay Banana? Am I the card to get Banana? Gusto rin ba nilang mapatay ito? They want to assassinate me because I am entangled with a Crescencio? What for? Anong kasalanan nila para idamay ako?
I can sense all the frustration coming from her a while ago. 'Yong hindi niya alam kung saan magsisimula. How torn she is between telling everything or letting her kaduwagan na huwag sabihin sa akin.
Ano pa ba ang kinakatakutan niya? My life and my daughter's are at risk now. Hindi pa ba sapat iyon para sabihin niya sa akin? Paano ako magiging ready?
How would I know what to do if wala akong alam kung bakit talaga ito nangyayari?
I still don't understand. Sobrang daming holes na kailangan ko pang malaman para maintindihan ko ang lahat. She loves me, I feel it. Kanina na pilit niyang pinupunasan ang luha ko. I see the pain glint in her eyes while staring at meb.
And now, ito ang last chance ko. To give her time to choose. She needs to think. She needs to tell everything to me. I can accept everything if she'll explains it. I can carry all those burdens, kung hirap na siya then tutulungan ko siya. If she loves me then dapat ipakita niya iyon. Hindi sapat ang pagkakakilala ko sa kaniya.
I love her and she needs to understand me as well. Hindi lang dapat ang takot niya ang iisipin niya.
Now that I remember the first time Mom and Dad met her, something is wrong. The bow thingy na may ibig sabihin na pala. Kilala na nila si Banana matagal na.
Si Lila naman. Hindi na ako nakapagtanong ulit after naming magpunta kila Jade. She's occupied with Jade's actions after the Subic days. Something is off with her na rin. She's been missing at hindi ko alam kung saan siya hahanapin. She's always busy and we don't have any idea about Jade's whereabouts.
And if I'm going to ask again? Wala akong mapapala. I keep asking pero wala namang sagot. Sinabi niya sa akin na magsasabi siya after ko siyang samahan kila Jade but I declined.
I slowly move my hand to my hair and try to calm down. Shaking my head to stop thinking dahil kung ano-ano ng pumapasok sa utak ko.
Nagulat pa ako ng biglang tumunog ang cellphone ko na nasa ibabaw lang ng higaan. Takang napatingin ako rito at nakitang si Lila ang tumatawag. Hindi na ako nagdalawang isip na sagutin pa ito.
["Victoria! Buti gising ka pa."] Medyo kinakabahan pero pinapabubbly ang boses.
"Lila."
["Hey!— Wait, anong meron sa boses mo? Did you cry or I'm just overthinking?"] Napansin ko ang worries sa voice niya. Sa tingin ko ay nagtataka rin. I sigh kasi malay ko bang mapapansin niya. ["Still there? Vic?"]
"Alam mong si Banana ang may ari ng keychain, Lila?" Kailangan ko ng sagot. Kahit kaunti lang galing sa kaniya.
["A-Alam mo na?"] Napapikit ako ng mariin. Kusang sumikip ang nararamdaman ko at napahawak pa ako sa chest part na parang may magagawa 'yon para mawala 'yong paninikip ng dibdib ko. Para pa ata siyang nagdadalawang isip na sagutin ang tanong ko sa kaniya.
"I saw the keychain, Lila. Nakita ko mismo sa kaniya."
["Kaya ba ganiyan ang boses mo ay dahil umiyak ka? Did she tell you everything na? And you both fight?"] Nag away? Siguro. I scolded her as I am so desperate na malaman ang lahat kanina. Nagalit din ako after ko makita ang laman ng box na 'yon. Yeah, nag away nga kami.
"Can you explain to me who exactly Banana is?" Mahinang singhap ang narinig ko sa kaniya. Siguro kung magkasama kami ngayon ay nag iiwas na siya ng tingin at baka iiwas rin sa mga tanong ko.
Wala na akong pakialam kahit hindi na mismo si Banana ang magsabi sa akin.
["Vic—"]
"Please, Lila." Wala na akong mapagpipilian.
["O-Okay. But please, hindi ko masasabi lahat, Vic. The last time I tried, Tala saved me even though siya mismo ang muntik pumatay sa akin. Kaya huwag mong asahan na maiibigay ko lahat. Basic lang ang kaya ko."] Did Tala save her? When? Anong ibig niyang sabihin? ["Vic, si Banana kasi ay hindi lang siya simpleng estudyante mo lang sa Blackwood. She knows everything that happens in our surroundings. I— I don't know how to explain this."]
Hinintay ko na magsalita siya ulit. Ang buntong hininga lang niya ang naririnig ko sa tawag. But then, sa mga sinabi sa akin ni Banana kanina ay halatang hindi nga lang siya basta estudyante. Hindi lang siya basta ang babaeng walang ginagawa kundi ang guluhin ako. May baril siya and she knows everything. Ano pa ba?
"You can explain it into the safest—"
[" Vic, don't do this. Try to ask your Mom and Dad. They know everything din naman. 'Wag ako Vic, kasi labas ako sa mundo ni Banana. Ang parents mo ang mas maraming alam dahil kasama sila sa mundo niya. Iyan na lang ang masasabi ko, Vic. I'm sorry."]
Ano daw? Mundo ni Banana. Bakit? Mukha bang hindi kami parehas ng mundo? Taga earth ako at siya taga Banana Planet? Good fucking grief, Crescencio.
"Hm." I hummed. "I don't know how to put this— fuck, am I that desperate, Lila?" Naiinis akong napahila sa buhok ko.
["I understand you, Victoria. But I didn't call you because of this. Pinapakaba mo ako, jusko."] I smile a little as I hear how she sighed heavily.
"But thank you, Lila. Why did you call anyway?"
["Next time na lang, Vic. Go and rest muna."]
"Are you sure? You called because of something, right?" Nagtaka naman ako sa kaniya.
["Yes but this is about Jade lang naman. I'll ask you next time na lang."]
"Sure?" Natawa siya sa kabilang linya.
["Sure nga kasi. Kulit e. 'Wag ka ng umiyak, mahal ka ni Banana."] Nailing ako sa sarili dahil sa sinabi niya. ["Anyway, I have to go now."]
"Alright then, if you say so. Thank you, Lila." I murmured.
She's the one who ended the call.
I am back in thinking again kung magtatanong ba ako ulit sa parents ko about dito sa concern ko.
Sasagot na ba sila?
"Mom?" I fixed myself and look behind me. Nandito kasi ako sa k'warto ko and all I know ay tulog siya.
I saw Ashlyn and she was rubbing her eyes and smiling at me. Nilapitan ko siya at binuhat para maiupo ko sa higaan ko.
"Hey, sweetheart, why did you wake?" Inayos ko ang buhok nito at nilagay sa likod ng tainga niya.
"Did you cry?" Nilapag ko ang cellphone ko sa tabi. I feel her little hand in my eyes. She's touching it. "It's red."
"No, Babe. Bakit ka nagising? Nightmare?" Shooking her head and hug her little hands in my waist.
"Why your eyes are so puffy, Mommy? Did you and Mama fight?" Cuteness overload when she yawns in front of me habang nakaangat ang tingin sa akin. "Where's Mama anyway? I am about to say goodbye to her. I want pasalubong din pagbalik niya."
I smile faintly. I caressed her hair. Nakayakap lang siya sa bewang ko habang ang ulo na niya ay nasa tiyan ko. Napalapit na talaga siya masyado kay Banana.
"Umuwi na siya, anak." Inangat niya ang ulo niya ulit to look at me. Only to see her pouting while her eyes are slightly open. "Why don't you sleep again? Tabihan mo si Mommy." I kiss her forehead.
"Why did you let Mama go? I'll miss her and I didn't say goodbye." Nagtataka naman ako sa kaniya.
"You'll see her again naman, Baby e."
"But Mom. 'Di ba po sabi niya may important siyang pupuntahan bukas? Kaya po she's giving all her time for us the whole day kasi she's going to help her friend daw po." Natahimik ako. Aalis si Banana? Wala naman siyang sinabi sa akin kanina. Ginulo lang niya ako nang ginulo hanggang sa makita ko ang mga keychain.
So nasabi niya kay Ashlyn pero sa akin hindi?
I almost forget that I am the one who pushes her to go home. Now I feel guilty that my daughter didn't say goodbye to her Mama.
Good grief. What should I say to Ashlyn then?
"Sorry, Babe. Nagmamadali kasi ang Mama mo kanina. Sabi niya needs na raw siya ng friend niya e." I lied. I don't have any idea na aalis pala si Banana bukas. I lied so she stop asking na. Hindi ko naman p'wedeng sabihin na nag away kami kaya umalis na siya.
I am still carrying my daughter's hair. Hindi na siya sumagot ulit o gumalaw. I smiled as I realized na nakatulog na siya.
Inayos ko na lang ang pagkakahiga niya sa higaan ko at tumabi na sa kaniya. Kung aalis si Banana at tutulungan niya ang friend niya, si Alexandria kaya ang tinutukoy niyang kaibigan? Buti pa si Ashlyn, nauunang malaman ang ginagawa ng Mama niya than me na sana mas nagsasabi siya sa akin.
Pero ano bang inaarte ko? I am not her girlfriend. She maybe loves me. But still, wala pa ring kami.
I sighed heavily and hug Ashlyn at my side.
Ayoko ng mag isip pa.
—
"Vic? Nakatulog ka ba kagabi?" I nodded my head slightly. Kahit hindi talaga ako nakatulog. We are currently eating our breakfast now. Kumakain ng magana si Ashlyn sa tabi at ready na siyang pumasok. Ihahatid ko siya sa building ng elementary nila mamaya. "Akala ko dito natulog si Banana. Umuwi ba siya kagabi?"
"Yes, Dad," Mas lalo akong nawalan ng gana kumain. Should I ask them now? "Dad, you knew the keychain owner, right? You gave it to Banana kasi sa kaniya 'yon?" I asked. Not looking at them. I am staring at my food, playing with it. I don't wanna look at them. Kasi baka mamaya makita ko na naman na nagsisinungaling sila sa akin. Ayoko na rin magpaligoy-ligoy pa.
Baka mamaya magsabi na naman sila sa akin na si Banana ang dapat na magsabi. Puro sila ganiyan. How about me naman? My feelings? Gusto ko rin na maintindihan nila ako. I want to understand them. I want to understand Banana but how? I don't even know her motive for doing this.
"H-How did you know?" It was my Mom who answered me. I smile weakly mentally. Damn it! Sila nga ang kumuha.
"Last night. I saw the keychain with her. Not only one but six keychains. Anong alam niyo tungkol sa keychain at kay Banana, Mom and Dad?" I interjected. I don't have any patients anymore. Naubos na kakaintindi sa kanila. "In any chance. Dad, ikaw ba talaga ang nagbalik kay Banana ng keychain na hawak ko?"
Ngayon naman ay tumingin na ako sa kanila. Hindi na kasi nila ginagalaw ang pagkain at tahimik na lang silang nakatitig sa akin. Hindi rin sinagot ni Dad ang unang tanong ko.
"Ako ang nagbalik, Victoria." I smile weakly.
"So, you knew all this time na may sumusunod sa akin na mga lalaki, right?" They nodded. "Ano pa po ba ang tinatago niyo sa akin?" I hastily ask. I even bit my lips not to yell kasi nasa tabi lang si Ashlyn. She's not minding our conversation but if I am going to shout baka magulat siya. I never shout in front of my daughter. And still, may respeto pa rin ako sa parents ko.
"Hindi naman talaga dapat kami ang magsabi ng lahat, Victoria. Labag sa rules ng nakakataas ang pangunahan silang magsalita." Heto na, unti-unti na silang sumasagot. Kaso ano bang sinasabi na naman nila?
What rules? Anong nakakataas?
"Nakakataas? Ibig sabihin ba na si Banana Crescencio ay nakakataas sa inyo?" They look away. Those actions make me sick. I feel hurt that everyone is hiding every truth from me. Even them. Nakakataas? Saan?
"Oo, anak. Sa mundo ng business ay ang mga Crescencio ang nakakataas, kahit anong klaseng trabaho, Victoria. Mahirap silang kalabanin. Hawak nila ang lahat sa leeg. Lahat ng batas at karapatan ay nasa kanila. Walang magagawa ang gobyerno sa gawain ng mga Crescencio, Victoria. Iba sila gumalaw." I chuckle sarcastically. So nakakataas nga talaga sila?
What the fuck? Anong klaseng business ba ito at hawak nila ang batas at gobyerno? Mas lalo lang nadagdagan ang iniisip ko.
But the question now is...
"Sa business lang ba ang lahat ng ito, Dad?" Kasi iba ang pakiramdam ko tungkol sa k'wento ng keychain nila. Para saan ang mga iyon kung sa business lang? Nagbebenta ba siya ng keychain na ginto?
"Ang iba na mas mahalaga ay si Banana ang dapat magsabi sa 'yo, anak. Kaya may nagbabantay sa inyong mga lalaki dahil ginagamit kayo para pabagsakin ang mga Crescencio. Hindi kasi nila magamit ang mga kaibigan nito kasi matataas na pangalan ang mga kaibigan niya at tutulong lang sa kaniya ang mga iyon. Victoria, wait for the right time na si Banana ang magsabi sa 'yo. Ngayon, ihanda mo ang sarili mo sa lahat. Gusto ka ni Banana kaya lahat ng pasan niya ay papasanin mo rin." Mahabang paliwanag ni Dad na ikinatahimik ko. Hindi ako makapaniwala sa mga naririnig ko. "Gustong maagaw ng kalaban nila Banana ang trono nila. Impossible pero ginagawa nila ang lahat."
"If ever that I declined sa pagmamahal niya?"
"Kahit mag declined ka pa ay wala ng magagawa 'yan. Ikaw ang alas nila para sa kamatayan ni Banana. Ibig sabihin din na kahit may lugar si Banana sa buhay niyo ni Ashlyn o wala ay parehas lang ang mangyayari."
"Why?" Hindi ko kasi maintindihan. Bakit nasa kapahamakan pa rin ako kahit na i-reject ko pa si Banana.
"You are her weakness."
I opened my mouth in shock. I didn't expect that Dad will say that. Banana's weakness? Who? Ako?
I don't want to risk my daughter's life. Si Ashlyn ang mundo ko at bilang Mommy niya ay ayoko namang may mangyaring masama sa kaniya. But thinking about Banana, I want to take a risk.
She let me feel satisfaction and happiness in life again. The connection and everything that I never felt before. She became my escape. Her kahambugan attitude makes my day. Her smile and those blank eyes make me shudder. Tapos matutuwa na lang ako kasi she's smiling so wide and laughing so hard tuwing nakukuha niya ang atensyon ko dahil sa kakulitan niya.
She makes my heart pound so hard. Makes me nervous, uncomfortable, and comfortable with her presence at the same time, I fell in love.
With her arms, I feel safe. Parang 'pag kasama ko siya ay walang mangyayaring masama. She's guarding me. My moon and light. My knight and of course, ang nag iisang babaeng nagawang pahulugin ako dahil sa walang tigil na pangungulit niya.
Now, how can I say no if ang gusto ko lang ay makasama namin siya ni Ashlyn? Hindi ko pa nasasabi ang nararamdaman ko dahil sa tinatago niya sa akin. But at the end of the day, I always whispered into nothingness my I love you pag umaalis siya.
She makes me feel significant. She makes me feel like her queen. Na kahit gano'n siya ay gusto niyang ibigay ang gusto namin ni Ashlyn. Lagi niyang gusto na masaya ang anak ko, anak naming dalawa.
Ayokong masaktan, ayoko ring masaktan si Ashlyn 'pag hindi na ulit niya nakita si Banana.
Everything she does makes me fall in love with her even more. Pero what secret is Banana hiding from me pa ba? Paano siya nakakasiguro na hindi ko matatanggap?
Matatanggap ko nga ba? Kaya ko ba? Kung sakali bang malaman ko? Kaya ko ba?
Pero 'di ba, mahal ko siya?
Kaya kahit anong galit ko pa ay alam ko sa sarili na gusto kong malaman ang lahat to fully accept her.