Victoria
"I love you."
Mabilis umalis si Banana sa harapan ko at sumakay ng sasakyan na mabilis ding pinaandar.
I stop in my track. Standing like a statue with my heart, beating weirdly. Pounding too hard that I can hear it beating like it's singing. Stunned and didn't expect that.
Damn. What the hell is that?
Sighing heavily, I stare at the beach in front of me.
Waves are softly dancing on top like a sweet girl as the wind touches my skin as I feel its coldness. Halos tumaas ang balahibo ko but I didn't mind it.
I heard it, am I?
Does she really love me?
Bakit ngayon niya pa napili na magsabi sa akin kung kailan aalis siya at hindi ko siya makakausap? Ang wrong timing niya lagi. Bakit ngayon na ganito ang sitwasyon?
Did she mean it? Does she really love me? Is it? She's not lying, right?
Why now?
Lumapit ako sa dagat, feeling it's beating like my heart dancing through happiness. Hinahayaan ang tubig dagat na madikit sa mga paa ko at maramdam ang lamig nito kasabay ng pagtaas ng araw na lumalapat sa balat ko.
The hell, I feel so happy.
Ang daming nangyari, mula nang dumating si Banana sa buhay ko at manggulo. Nang mapalapit siya kay Ashlyn at ang pagpapasok ko sa kaniya sa buhay naming dalawa ng anak ko. Hindi ko pa siya gaanong kilala pero heto ako, I am falling deeply with her weirdness and playfulness. Even the genuine kindness and love that she's showing me and Ashlyn.
The wild and soft side of Banana Crescencio. As she protected us from those guys and let me sleep deeply and peacefully at night with her beside me.
The passionate eyes who're staring at me intently kahit minsan may malokong nakatago sa likod na 'yon. But I still feel it. The Banana Crescencio na walang pakialam sa paligid at sa mga kaibigan lang siya nakikinig at sa amin ni Ashlyn na mas pinapakialaman niya.
That's too hard to resist.
Kung hindi ang kaibigan niya ang pakikialamanan at guguluhin niya ay kami naman ni Ashlyn. Parang ang buhay niya ay nakasentro sa amin ni Ashlyn at kila Alex lang. Wala ng iba.
I know that she likes me. Hindi ko alam kung sino ang nauna sa amin na mahulog pero mukhang ako pa ata. Especially when Ashlyn smiling so wide na parang ang saya-saya niya.
Hindi ko pa nasasabi sa kaniya that I like her pero ngayon ay sinabi na niyang mahal niya ako.
Hindi ko talaga naisip na magsasabi siya dahil sa mga nangyayari ngayon. Like, does she really need to do that at this state?
"Ang lalim ng iniisip mo. May problema ba, Vic?" I smile at Toni and Jade na lumapit sa akin. Hindi ko sila napansin.
"Wala naman."
"Sus! Nakita ko nga iyong pa halik-halik ni Banana sa 'yo e. Yie! Kayo na ba ng Saging na 'yon?" Natatawang biro ni Jade. Ano pa nga ba? She's always like that. Always teases me. Nakita pala niya kami. Nakitsismis pa ata talaga sila kanina.
"Jade, stop teasing. Akala mo naman e nakuha mo na ang atensyon ni Alicia." Ngisi ko dito na ikinairap na lamang niya.
Mabilis lang naman siyang mainis pag si Alicia ang pinag uusapan.
"C'mon, Vic. Si Banana ang pinag uusapan dito e. Hindi si Alicia." At syempre ay ililihis na naman niya ito.
"As always, Jade Green." Napairap na lang ako sa kaniya at nailing.
"P'wede ba, nakuha ko na ang atensyon niya kaso puro pag iiwas naman ang ginagawa. Ang suplada kala mo naman hindi siya babagsak sa akin." Mayabang na turan niya. Gusto talaga nitong mapunta si Alicia sa kaniya. Hindi ito susuko panigurado.
"Ang yabang naman, Jade. Gaano ka kasigurado?" Si Toni naman ngayon ang tumawa sa kaniya. Masyadong in love si Jade kay Alicia. But Alicia doesn't care about her presence. Kaya paano siya nito mapapansin? I can see na wala talagang pakialam si Alicia sa paligid namin kahit sa mga ibang kasama.
"Huwag niyo na nga akong pag usapan! Ano bang sabi ni Banana sa 'yo bago siya umalis?!" Naiinis at reklamo ng isang Jade Green Imperial. "May sinabi ba sa 'yo? You look even happy."
Tumawa lang ako ng mahina. Trying to suppress my emotions para hindi gaano kahalata. I feel so productive right now.
Feels like I'm walking on cloud nine.
"Sinabi? Wala siyang sinabi."
"Gagi! Pero 'yang ngiti mo ngayon ibang-iba! Ngayon ka lang namin nakitang ganiyan ang ngiti mo. Kakaiba e." Sita ni Toni. "'Di ba Jade?! Tignan mo siya!" I shooked my head at them. Tinalikuran na sila at hindi pinansin pero sumunod pa rin sila. They keep asking as I just shake my head not minding them.
They keep blabbering and smacking my shoulder to get my attention para lang sagutin ang lahat ng tanong nila. But no, why would I tell them that Banana confesses her love to me? Nah uh.
Pumasok na lang ako ulit ng bahay, hindi pinapansin ang dalawa na nakabusangot na at mataray akong iniirapan. They look funny and parang luging-lugi. Toni looks so good naman but her eyes are so lost and bloodshot. Well, it's hard not to recall what happened yesterday.
They are hurt that's why it is understandable. Kaya hindi ko alam kung totoong productive ito ngayon o nagkukunwaring ayos lang siya.
"Kailan tayo aalis?" It's Hydra who's asking with a glass of wine in her hands. Wait, ang aga for wine.
Ito talaga ang naabutan namin pagpasok sa sala ng bahay.
Buti na lang hindi nakakalasing na wine ang hawak nito. Maybe she can't control herself na sa pag take ng alcohol.
"Mamayang hapon. Huwag na nating paabutin bukas." Mahinang sagot ni Sherez. That's enough para marinig naming lahat. "Umalis na rin naman sila Banana. May pupuntahan daw sila sabi ni Patrice. We don't have any reason para mag stay pa rito." I nodded but seriously nakaramdam ako ng lungkot para sa kaniya at kay Toni. Dapat nag ce-celebrate kami ng birthday niya pero iba ang pinuntahan ng celebration.
Baka hindi rin talaga binanggit nila Banana na kay Alex ang punta nila. I don't need to say anything din naman. If they didn't tell them, it's better to shut up na lang. I don't want to complicate things.
It's their decision not to say it kaya dapat hindi ako mangingialam.
"For what happened..." Tala got my attention as she speaks coldly. Waiting for what she's gonna say or do. Lahat na nga ata kaming nandito ay nakuha ang atensyon niya. "I'm sorry for what happened, Sherez."
"Ako dapat ang mag sorry, Tala." Nag iwas ng tingin si Sherez. She looks shy. Pero si Tala ay nakatitig na lang sa kaniya.
Sandali kaming natahimik. When one of us asked again.
"Nabanggit ba nila Amanda kung saan sila pupunta?" That's Chabelita. Kagabi pa sila tahimik na magkakaibigan. Hindi sila nagtatanong ng kahit ano about it. Parang ngayon ko lang ulit narinig na may magsalita sa kanila. I am sure na wala rin silang alam about Alex's past.
"No. May I ask if you guys know about Alexandria's past?" I look at Tala. She silently but sexily sits on a single sofa with her legs crossed. She's holding a box na ngayon ko lang napansin kasi wala 'yon kanina that I think box ng sigarilyo ni Banana pero wala ng laman. Simple lang talaga siyang nagtatanong.
"N-No, Miss Liandro. W-Wala po kaming alam. W-Wala naman po kasi siyang sinasabi sa a-amin." I know that Chabelita is uncomfortable while answering Tala's questions. She can't even look into Tala's eyes. She's stuttering and feeling awkward.
Sa past ni Alex, hindi madaling magsalita kaya dapat maintindihan nila ang sitwasyon at ang rason kung sakali man.
Kung tutuusin, wala rin silang karapatan to judge Alex kung bakit hindi ito nagsabi sa kanila.
Every scar is too hard to say the reason loudly lalo na pag sobrang sakit pa nito. They should understand.
"I understand that. I would love to go home now. I'll find Alex. If you guys want to go home by afternoon then bahala kayo. Mauuna na ako sa inyo." Hindi ako nagsalita. Kahit gusto kong sabihin kay Tala ang balak nila Banana ay pakiramdam ko talaga ay hindi p'wede.
Nag usap si Alicia at Tala kanina. For sure nagtanong na si Tala kay Ali about Alex's whereabouts. Kung sinabi ni Ali sa kaniya hindi siya magmamadaling umuwi. Pero 'di ba hindi ko naman alam kung saan nila pupuntahan si Alex? Edi useless din kung magsasabi ako na pupuntahan nila siya tapos 'di ko alam kung saan.
Basta sila na ang bahala.
"Uh, Tala?" Summer called Tala. "Why Banana is acting so weird a while ago? I don't know kung napansin niyo but there is something about her presence that it's too hard not to resist. Parang boss kung sumagot kanina e. Especially kagabi." Summer laughs awkwardly after explaining her thoughts.
Creasing my forehead as I realized what she was talking about. Akala ko ay may sasabihin ito about sa pag uwi pero hindi pala. Bakit pati ang tungkol doon ay tinatanong at pinapansin?
Pero hindi ko sila masisisi.
Because it's true. Ang pagpapalitan ni Banana at Tala ng sagot ay pakiramdam ko ay hindi magandang ideya. Lalo na at sumasagot si Tala sa kaniya. It feels like a forbidden to talk back. Like Banana is your superior or what that you wouldn't want to be your enemy or something that you don't wanna do something stupid kasi paparusahan ka. Gano'n ang dating ng mga mata niya kanina. Even her presence and voice are too powerful. Pero sa side ni Tala, I can sense na wala siyang pakialam na if Banana is a superior she can too.
Pero bakit ba kailangan palakihin ang ganitong mga eksena?
Why it is so a big deal to them? Fudge, sa akin pa lang ay big deal na. What more pa sa kanilang nakakapansin din? Bakit kasi ang weird niya? Kung ihampas ko kaya ang baseball bat ng Daddy ko sa kaniya? Will it help me para magsalita siya at magsabi sa akin?
"Forget about that and don't mind it. Let's fix our things if sasabay kayong lahat."
Gusto ko pa sanang pigilan siya kasi gusto kong malaman ang alam niya kay Banana pero hindi ko rin naman alam ang itatanong ko kaya wala na akong nagawa at nakiayon na lang sa kaniyang umuwi na.
Kung tutuusin ay ayoko na ring paabutin bukas o mamayang hapon. Gusto ko na ring umuwi. Wala na ring nagsalita after Tala dismissed the topic. I saw Summer na napapakamot na lang sa ulo dahil sa kasungitan ni Tala.
Kasabay kong umakyat sila Lila papunta sa k'warto to fix our things. We're going home in an hour or two.
"Toni? Are you okay?" I look at Jade who's asking Toni na pabagsak na umupo sa ibabaw ng higaan niya. I am opening some drawers para ilabas ang lahat ng gamit ko para ayusin.
"I'm fucked up. I didn't know if I feel guilty or sad or what. Knowing that Alex and her Mom suffer at Tito's hands. I didn't know!" Guess, totoo nga ang napag usapan naming tatlo kagabi. Hindi alam nila Toni ang nangyari.
Nagkatinginan kami nila Lila. I sighed deeply— I am disappointed.
"Ano ba talagang nangyari sa past, Toni?" Tanong ni Lila. I am folding some of my clothes already. Gano'n na rin si Jade but we're waiting for Toni's response.
"Her Mom died nga 'di ba? That was five years ago. Minsan nakikita namin na may pasa si Tita pero hindi kami nagtatanong kung saan ito galing. Tapos nabalitaan na lang namin na dinala siya sa hospital but we are too late. Pagdating namin doon ay patay na si Tita. Sabi nila may pumasok daw na lalaki at pinagkamalan si Tita na asawa no'ng lalaki kaya siya ang nabaril. Hindi na kami nagtanong kay Alex kasi she's traumatized and depressed." Nailing ako. Hindi maganda ang ginawa nila. They should pull Alex up. They should help her to get justice for Alex and her mother. They should ask but damn, bakit gano'n ang ginawa nila?
"Alam mo sa ginawa niyo, hindi na ako magtataka 'pag sa mga susunod na araw, marinig na lang natin na galit pala si Alex sa inyo dahil mukhang binalewala niyo ang nangyari sa kanila ng Mommy niya." Lila is right. P'wedeng galit si Alex kaya lumayo ang loob niya sa dalawang pinsan niya. Alex is hurt and she needs someone to lean on. Nahanap niya 'yon sa pamamagitan nila Alicia kasi sabi ni Toni dati dahil sa kanila ay lumabas ulit si Alex sa k'warto nito.
"Do you think that Alex.... is mad?" We nodded. That's possible.
"Actually, Toni mali talaga ang ginawa niyo five years ago. Until now na nakikita niyo si Alex na okay ay hindi pa rin kayo nagtanong. Lumalabas na wala kayong pakialam." I harshly answered. Kailangan matauhan siya. Sobrang disappointed ako kasi dapat sila ang unang tutulong kay Alex.
Napapikit siya ng mariin at nahiga. Nasa ibabaw ng mukha niya ang braso niya. Nag iisip siguro, trying to understand the situation upon what happened five years ago and last night. The past is too painful, kaya rin siguro gano'n si Alex.
"Kaibigan lang ni Alex ang nalapitan niya. Imbes kami na kadugo niya." Toni sigh. Garalgal ang boses niya. Siguro pinipigilan na hindi maiyak. Umupo ulit siya at humarap sa amin. "Mag ayos na tayo ng gamit." We nodded at her as she smiled weakly. Ayaw na niyang pag usapan so we keep quiet.
We can't force her to talk especially ngayon na hindi maganda ang sitwasyon ng pinsan nila. Pati siya na ngayon ay pilit iniintindi ang nangyari at narinig kagabi mula sa pinsan nila.
I feel so sorry for Alex. Now I understand kung bakit gano'n na lang ang pagprotekta nila Banana sa kaniya pati ang pag aalala sa kaniya. Now I know kung anong ibig sabihin ni Banana kagabi na si Alex ang pinaka-vulnerable at malambot sa kanila. Even Alex has that kind of past, kahit anong wall ang itayo niya, she's still vulnerable. She's still soft pagdating sa mga kaibigan niya. I'll be thankful if Alex is one of my friends to pag nagkataon.
She's one of a kind.
—
I'm home.
"Mommy!" Ashlyn runs into me. Naupo ako para mayakap siya pero natumba naman kami kasi malakas siyang yumakap sa akin. She keeps laughing as I hug her too tight. "I miss you so much, Mom! How's your vacation? Did you enjoy it with Mama?" She kisses my whole face. Giving butterfly kisses while asking me some questions. Hindi ko mapigilan na matawa. Kahit na may nangyaring masama I still enjoy my kalokohan moments with them in Subic. "Are you with Mama? Where is she?"
Ashlyn sits in my tummy while I am lying on the cold floor.
"No, Babe. May pinuntahan kasi ang Mama mo kaya hindi kami magkasama." Pero napataas ako ng kilay when Ashlyn is grinning at me and her eyes are shining.
"Mommy, you look so happy!" I smiled. Even Ashlyn ay napansin 'yon. Umupo ako habang nakahawak sa likuran ng anak ko. Tumango na lang ako sa kaniya.
"Well, I am Babe. I miss you more. I am happy now that I am seeing you." And pinching her cheeks and kissing her on top of her head.
She's still grinning like a crazy lady like Jade!
"But today is different, Mom. Did Mama already say I love you to you?" My forehead creased at Ashlyn. What is she saying? Does she know about Banana's feelings toward me?
"What do you mean, Baby Ash? Do you know that your Mama loves me?" She nodded countless times.
Nauna pa talaga ang anak kong nakaalam.
"Yes, I know that Mommy. She said it to me! Well, it's a secret but looks like you already know, Mommy!" I nodded. I caressed her hair softly. Hindi pa rin kami tumatayo sa pagkakaupo sa sahig. Seems like she's comfortable with our position right now.
"Where's your Mamita?" Napatingin ako sa likuran ni Ashlyn ng saktong dumating din si Mommy. Parang kakatanong ko lang ng bigla naman itong lumitaw.
"Vic? Nandiyan ka na pala. Anong ginagawa niyo sa sahig?" Natatawang tanong ni Mommy. Galing siya sa taas. "The floor is cold."
Tumayo si Ashlyn kaya tumayo na rin ako. Pinulot ko rin ang dalang maleta na binitawan ko kanina at dinala sa couch.
"Hi, Mommy. Where's Dad?" I kiss my Mom's cheeks as she smiled at me.
"Company, anak. Akala ko bukas pa kayo? Napaaga ang uwi niyo."
"Something happened kaya napauwi kami, Mommy." Nagtataka namang umupo si Mommy sa tabi ni Ashlyn na nanonood na ulit ng TV. Kanina kasing dumating ako ay nanonood na siya.
"Anong nangyari?" I smiled weakly as I remember it again.
"Iyong kaibigan lang ni Banana, Mom. Si Alex."
"Alexandria Gabriel?" I raised my eyebrows. Kilala niya si Alex? Is it about business and connection again?
"Do you know her, Mom?" She nodded.
"Kasi friend siya ni Banana? And I met Alex at one of our business partners' birthday party." I don't know if I believe that reason. I know when my Mom lied and I can sense that she was not telling the truth. Still, I nodded at her.
She's my Mommy, I trusted her. Kung may tinatago man sila, soon malalaman ko rin naman 'yon. If they know Alex, I think mas kilala nila si Banana bago pa mapakilala ni Ashlyn si Banana sa kanila.
"Can I ask something, Mommy?"
"Yes, dear. What is it?"
"Kilala mo ba kung sino ang mga Crescencio sa mundo ng business, Mom?" Nervousness and rush meet my system again when I stare at my Mom's shocked reaction. May dapat bang ikagulat?
"Let Banana tell you everything." And she suddenly left me with Ashlyn. I stare at her back in disbelief. Iyon lang ang sasabihin niya? Si Lila sabi niya, wala siya sa lugar na magsabi. And now, gano'n din ba ang ibig sabihin ni Mom sa sinabi niya?
Hayaan ko na lang si Banana na magsabi sa akin?
Kailan pa? Gaano katagal?
At ano ba talaga ang tinatago nila sa akin?
Hanggang kailan ako magiging walang alam sa kaniya at sa mga tinatago ng mga nakapaligid sa akin?
Why they can't tell to me?
Fuck, mahal ko siya pero wala akong alam sa kaniya.