Chapter Four: Girl friend
Uupo na sana ako nang may makita akong envelope sa mismong upuan ko. Agad 'kong kinuha 'yung envelope at umupo. Palusot 'kong binuksan ang envelope habang busy 'yung teacher na'min sa pag-tsek nang folder ko.
And then I saw him. The boy at the back. Siya 'yung bagong transfer dito 'nung simula nang 7th grade na'min. Naaalala ko pa 'yung mga titig niya sa'ki sa tuwing nag-lalakad ako sa direskyon niya o kapag kumakain ako sa canteen kasama si Genevieve.
Alam ko. Alam ko na may crush siya sa'kin. Kaya sinubukan ko talaga na hindi siya kausapin except kapag may group project at ka-grupo ko siya.
Inialis niya ang titig niya sa'kin at namula ang buong mukha niya. Ibinalik ko ang atensyon ko sa mismong envelope sa harap ko, hawak hawak ko.
Pero nakakahiya naman 'kung hindi ko buksan, sayang naman ang mga sinulat niya para sa'kin. I hate it whenever people throw love letters away or gifts from someone who tried their best to show as much affection as they could, nakakainis 'yun.
I took a deep breath at binasa ang sinulat niya.
Hindi ko mapigilang mapangiti sa sinulart niya. Basically, he's talking about his crush for me. At 'kung pwede ay mag-kita kaming dalawa mamaya sa may gym.
Hm, he's cute, isn't he?
"Love letter?" muntik na 'kong tumalon sa gulat pero agad 'kong tinakpan ang bibig ko dahil ayokong maabala 'yung teacher ko at ibang mga kaklase ko dito, mas lalo na si Genevieve na seryosong kinokopya 'yung dalawang notebook ko.
Binalik ko sa loob ng envelope 'yung letter at humarap kay Alexander na biglang nasa tabi ko na.
Nakangisi ang loko.
"Can you not do that?" bulong ko.
"Sus, may sikretong love letter ka nanaman. Kakaiba ka talaga, Katerina~" asar niya sabay tawa.
I crumpled the envelope and put it inside my pocket. Nakakainis talaga siya, kulang na lang ay mapapamura nanaman ako sa kanya.
"As if you don't get love letters too..." I sighed.
"No, I don't. I reject them." nakangiti niya pang sabi.
I feel bad for the girls who still has a crush on him. Ewan ko ba, minsan 'di ko maintindihan 'kung wala man lang ba siyang nagustuhan sa lahat lahat na mga babae dito sa high school.
Like I mentioned once, hindi ko alam 'kung anong gagawin ko kapag may nagustuhan siyang ibang babae.
For a year, he never had any interest in anyone, I mean... bata pa lang kami. But sometimes we still get a crush for someone, right?
So, I wondered 'kung may crush siya.
"I can never understand you." dagdag ko at binuksan ang libro sa harap ko.
"Please, you understand me very well, Katerina. Kaya nga best friend kita eh." he chuckled after.
I don't know if I even consider him as my best friend.
Okay lang ba talagang magka-crush ako sa best friend ko? That means hindi best friend ko ang turing ko sa kanya? Hindi ko nga 'rin alam 'kung crush pa 'rin ba ang mararamdaman ko sa kanya, paano naman next year?
Paano 'kung hindi ko na siya crush at talagang... iba na?
"Kakakilala lang na'tin 'nung sixth grade pa lang ta'yo, tapos best friend na agad? Ang bilis naman yata?"
"Di pwede? Gusto ko, 'eh."
"Pwede namang kaibigan lang, Alexander." tiningnan ko siya nang maiigi habang nakangiti pa 'rin siya sa'kin tsaka niya kinurot ang magkabila 'kong pisngi.
"Pag sinabi ko po 'best friend', best friend. Okay?" lumawak ang ngiti niya.
At ako naman, 'di ko 'rin mapigilan ang sarili ko at mapangiti na 'rin.
Kaya tinatanong ko ang sarili ko 'kung bakit hindi pa 'ko natutunaw hanggang ngayon. Kahit 'yung mga mata niyang kumikislap, masyadong maganda at nakakaadik.
"I still can't believe that ramen girl would be my best friend." Agad na nawala ang ngiti ko tsaka ko inialis ang dalawa niyang kamay sa mukha ko.
That was our first meeting. Sa harap nang soda machine, at amoy ramen pa 'ko!
"Nakakainis ka, kailangan mo pa talagang sabihin 'yan?"
"Oo naman, ang ganda nga nang meeting na'tin. Tsaka ayaw mo 'yun, ang bango mo. Ang sarap mong amuyin." nakakainis ka talaga, Alexander.
"Anong masarap? Don't you hate noodles dahil nakakataba, sabi mo pa?"
"Yes, but I ate noodles with you, and now I'm obsessed, thanks to you~" asar nanaman niya.
Naaalala ko pa 'yung una niyang beses na sinubukang kainin 'yung ramen. It was a spicy kimchi flavor na binigay sa'kin ni Genevieve, ang dami niyang binili at inuwi para sa'kin.
Kakainin ko sana 'yung dalawa 'nung araw na 'yun pero gustong gustong i-try ni Alexander kaya binigay ko sa kanya 'yung isa.
"Dati natatakot 'kang subukan dahil baka masyadong maanghang, tsk." nakangiti 'kong sabi.
"Hey, sinubukan ko naman. And I told you, I'm ob--"
"Oo na, pero takot ka pala sa maaanghang ha?" tiningnan ko siya na may malaking ngiti sa labi ko.
"Hindi naman sa takot ako, 'di pa 'ko nakakain nang ramen sa buong buhay ko."
"Sure, or maybe you really can't handle spicy food, after all, Alexander." I smirked happily as I brought back my attention to the book I'm supposed to be reading.
I could tell anyway if he doesn't like something. He would stare at it for a few minutes and then proceeds to take a deep breath. It's so funny, but he's really used to this now.
"Please, Rina." he whispered next to my ear.
"Wag na 'wag 'mo 'kong tingnan nang ganyan..." he paused, making my heart beat faster as I felt his hot breath only a few inches away from me.
"...or I might do something crazy..."
Agad akong kinabahan sa sinabi niya.
Puta. Ayokong mag-mura pero eto 'yung ayaw ko, na baka malaman niya na may nararamdaman talaga ako para sa kanya.
"Nang-aasar ka nanaman ba?" bulong ko sabay kagat sa labi ko para pakalmahin ang sarili ko.
"Shit." narinig 'kong mura niya.
Tsaka ako may narinig na bulong na sa palagay ko ay dapat hindi ko na narinig.
"Rina... goddamnit..."
"Ha?" binalik ko ang sarili ko sa realidad at tiningnan siya.
"Anong sinabi mo?" tanong ko habang hawak hawak ko ang dibdib ko para pakalmahin ang sarili ko.
"Wala, sabi ko... sasagutin mo ba 'yung nag-sulat nang love letter na 'yan?" iniba niya ang usapan.
'Di ko alam 'kung anong gagawin ko talaga. Ewan ko ba. Baka 'kung ano pang sabihin ni mommy at pagalitan pa 'ko.
"No. 'Di ko naman siya kilala." sagot ko na lang.
"So... no boyfriend hanggang thirties?" alam 'kong inaasar nanaman niya 'ko.
"Masyado pa 'kong bata, Alexander. Mawawala 'rin 'yung crush niya sa'kin, sigurado 'yun." I grinned.
"Good. Buti naman at naiintindihan mo, Katerina~" nakakainis talaga 'yang tono niya.
I rolled my eyes and closed my book as I watched the clock ticking, only a minute or two before the bell rings again and it will be lunch.
"Oh, and before we go..." he paused again and felt his presence next to me.
Kalma lang. Kalma. Please, kalma lang.
"You have to go to the party. Okay?"
Teka. Anong party? Masyado namang maraming party dito sa eskwelahang 'to. Tsaka baka hindi 'rin school related party 'to. Paano 'kung 'yun 'yung mga naririnig ko na party 'kung saan nag-iinuman sila? Jusko, ayokong madamay at masuspende.
"Do I have to?" pabalik 'kong tanong.
"Yup." 'di ako makasagot nang nilagay niya ang kamay niya sa ulo ko.
"If you're not there then I won't go. Don't forget to go, okay?"
And with that, the bell rang and they all left, including him. Habang ako ay naka-titig nang mariin, at siya naman ay gulong gulo sa mukha at eskpresyon ko ngayon.
"Genevieve. Pupunta ta'yo."
Kaba. Punong puno nang kaba ang puso ko. Kanina ko pa tinitingnan ang dress na suot-suot ko. This is the last dress, and the most expensive that I have so far. This was the dress that my mom bought for me on my birthday.
This is the only dress I could think of when I think about going to a party or some meeting. Pero sinubukan ko pa 'rin 'yung ibang mga dress just in case na may babagay sa'kin kaysa sa dress na 'to.
It's a black short dress na above my knee, nag-suot 'din ako nang sneakers para mas casual. Hindi naman 'din formal party eh, it will be a casual one just like what Genevieve said at kahit si Alexander ay ganun 'din ang sinabi sa'kin.
Hindi ko na tinali pa ang buhok ko, I just straightened it a little bit. Nag-lagay ako nang konting make-up, a bit of concealer, eyebrows, cheeks, and then lips.
And here I am, presentable.
Pero kinakabahan pa 'rin ako.
Siguro ito 'yung una 'kong party ever. I even lied to my mom about this party, Genevieve helped me with the lies, so thank God it worked. Mag-oovertime naman 'din si mommy so it doesn't matter 'kung uuwi ako nang maaga o hindi.
"Handa ka na ba? Kanina ka pa diya--" tumalikod ako agad para harapin si Genevieve na pagod na pagod na sa kahihintay sa'kin.
"Huh? Pasensya na... kinakabahan lang talaga ako..." nerbyos 'kong sabi habang siya naman ay nakatayo pa 'rin.
Hindi niya natapos 'yung sasabihin niya at napansin ko 'rin ang pag-laki ng mga mata niya at pag-bukas ng bibig niya. Nanliit ang mga mata ko at pinalo siya sa may balikat niya sabay ngiti.
"Problema mo?" tawa 'kong sabi dahil sa itsura niya.
"Rina... 'wag ka na lang kaya pumunta sa party?" sabi niya sabay hawak sa mag-kabila 'kong pisngi.
"Ha? Bakit?"
"Masyado 'kang maganda." napalawak ang ngiti ko sa sagot niya tsaka ko inialis ang kamay niya sa pisngi ko.
"Masyado ka 'ring maganda, Genevieve." nakangiti 'kong sabi at tsinek ulet ang sarili ko sa salamin.
Kinakabahan nanaman ako. Bakit nga ba ako kinakabahan? Dahil ba talaga party at first time ko 'to o dahil nandun siya. Kahit ilang beses ko pa tingnan ang sarili ko, ganun pa 'rin ang itsura ko. Jusko, wala namang nag-bago kahit mag-lagay ako nang konting make-up.
"Seryoso ako, Rina! It's dangerous for you to go there now, baka pag-tinginan ka."
"Sanay naman na 'ko, tsaka isa pa... we're already going, handa na nga tayong dalawa eh..." I sighed.
Handa na nga ba talaga ako?
Lumabas kami mula sa bahay ko, tsinek ko 'yung pintuan and made sure that it's locked para walang makapasok. Nag-lakad kami papunta sa kotse ni Quinten, 'yung mismong half-brother ni Genevieve.
I noticed Quinten's eyes on me when we stood next to the car. He's wearing a leather jacket with some white shirt, halata talaga that he's going for some classic 'bad boy' look.
Gwapo 'rin siya at matangkad kaya mas lalong perfect sa kanya 'yung outfit niya.
"Rina... right?" tanong niya with a small smile.
Ngumiti 'rin ako nang maliit.
"Yes, I'm Rina."
I think this is our first official meeting.
"Ha..." I heard him murmur, still smiling, but he seemed nervous and flustered which confused me.
"May problema po ba? Hindi po ba ako pwedeng maki--"
"No! No..." bigla niyang sagot kasama na ang kamay niya.
"It is not a problem, I think... it's cool..." dagdag pa niyang sabi.
I heard Genevieve sigh and immediately opened the door for me.
"Don't even think about flirting to Rina, ever..." Genevieve threatens at tinulak ako papasok sa kotse.
Pumasok 'din si Genevieve sa kotse at tumabi siya sa'kin, hinawakan niya ang kamay ko na may galit at irita sa mukha niya. Medyo naguguluhan ako, pero siguro ganito lang talaga siya kapag kasama niya si Quinten.
Mukha namang mabait si Quinten, pero 'di ko pa 'rin maintindihan 'kung bakit ganun 'yung itsura niya 'nung nasa mag-kaharap kami kanina.
He looked flustered.
"Rina," bulong sa'kin ni Genevieve.
"Wag na wag mong sasagutin si Quinten, okay?"
Naiintindihan ko na. Ayoko mang mag-assume pero is it because Quinten actually has a crush on me?
Well, it's not like I'm interested with her older brother, and I'm out of his league anyway.
Tahimik ang byahe namin, nag-bubulungan lang kaming dalawa ni Genevieve tungkol sa mga klase namin at sa party. Kabado pa 'rin ako, kabado talaga. Paano 'kung hindi pala bagay 'tong suot ko? Casual naman 'din 'to, tsaka mamahalin.
Nag-pantalon lang si Genevieve kasama na 'yung puting tight crop top niya na hanggang upper abdomen niya. Nag-dala kaming dalawa nang bag just in case na may kailangan kaming bilhin sa party.
Nakakamiss 'din 'yung minute burger, kaso sinusubukan ko 'ring mag-diet, ewan ko ba. Baka mamaya lamon 'din kami so what's the point of even dieting tonight?
Nag-park 'yung kotse malapit sa entrance ng party, sa mismong campus between of NEO senior high school department and college department. NEO is a big school, so they have an elementary, high school, senior high school, and college here.
Lumabas kami sa kotse habang nag-hihintay si Quinten sa'ming dalawa na nakangiti sa'ming dalawa.
"Hey Rina, and my lovely sister~" asar niya kay Genevieve at pinisil ang pisngi niya.
"I will punch you, Quinten."
I can't help but think Quinten is a nice guy. Siguro 'kung wala lang talagang problema o isyu ang pamilya nila, siguro sobrang close nitong dalawa.
"Let's go together." Quinten said.
"No, baka ano pang sabihin mo sa mga kasama about sa'ming dalawa, 'wag mo kaming idamay."
"What do you mean? Wala naman akong ginagawa?"
"I'd rather be alone with my best friend."
"Yes but this is a senior high school party, sigurado ka ba? Wala kayong kilalang senior high school dito, kaya sumama na lang kayo dalawa. It'll be better and it'll be easier for me to protect you both when you're next to me."
Tama naman 'din si Quinten. We're in a senior high school party, wala kaming kilala dito. I'm still nervous so I think it's good to be next to Quinten.
"And? Pake ko?"
"Genevieve..."
"Hm?"
"Let's go with him." Mukhang gulat naman si Genevieve sa sinabi ko.
"Really, Rina?"
"May point naman 'din siya, and we don't know anyone in here except your brother. Baka 'kung ano pang mangyari sa'tin, mas maganda na may guardian ta'yong kasama." I explained.
Halata pa 'rin sa mukha niya ang inis pero naintindihan naman niya 'ko. I'm right. We're kids, and Quinten maybe a year older than us but he has an influence so he will hang out with the right people that he trusts here. Quinten also technically invited Genevieve and she invited me, so this will work.
"Ugh, fine."
"Good. Let's go inside and I'll take you to where I hang out with my friends."
Punong puno ng saya ang mukha ni Quinten. I just smiled at him and followed him together with Genevieve with our arms linked to each other.
There are a lot of people. There are also tents with multiple tables below it where the students hang out at. My eyes widened when I saw two couples kissing in a tent.
Agad 'kong tinakip ang bibig ko sa gulat. What is happening? Did I just really saw two people kissing?
"Oh my god..." bulong ko sa sarili ko.
"Hm, may problema ba?" tanong ni Genevieve sa tabi ko.
Umiling ako. It's not a problem, talagang nakakagulat lang na may mag-hahalikan talaga dito. Ewan ko ba at bakit 'di ko 'yun naisip, bata talaga ang isip ko.
Namumula 'rin ako. It's my first time seeing two people in real life kissing, parang kinakain na nila 'yung isa't-isa?
Ano 'yun? Halikan ba talaga o kainan?
Pumasok kami sa may habang green tent na may limang tao lang sa loob na ikinagulat ko. I thought na baka marami siyang kaibigan, at least more than five for me. Wala akong kilala sa limang tao sa loob kaya ngumiti na lang ako habang humihigpit ang pag-kakakapit ko kay Genevieve sa braso niya.
Kinakabahan nanaman ako.
"You're late, Quinten."
And then I was wrong. There's another person inside the tent, and it's someone I know.
At 'di 'rin ako pwedeng magkamali sa boses.
Tumayo siya na may malawak na ngiti sa labi niya. He wore a black oversized shirt layered with an unbuttoned plaid shirt paired with pants and sneakers. Hindi ko mapigilang mapatitig sa kanya, it's my first time seeing him wearing something else besides our uniform and his basketball jersey.
"No, I'm not. You're just early, Alexander." nakangiting sabi ni Quinten.
"I'm with my sister, and her best friend..." pakilala ni Quinten agad.
Nasa amin na ang lahat ng atensyon ng mga kaibigan niya. And I'm still looking at Alexander whose smile widens every second with our eyes meeting each other. Muntik na 'kong mag-mura at mamula dahil sa titig niya sa'kin.
Lagi naman niya 'kong tinitingnan na may ngiti sa labi niya pero iba 'to, and it just continues to drive me crazy. Bawal 'to, kailangan ko nang kumalma o 'kung ano pang maisip niya.
"Katerina Grace Miranda~"
Alam ko 'yung tono ng boses niya. Mang-aasar nanaman siya. Lumapit siya sa'kin, proceeds to pat my hair but I took his hand off me.
"Baliw." bulong ko.
"Alexander, you know her?" tanong ng isa sa mga lalaki na nakaupo.
"Kaklase ko, and..."
Inakbayan niya 'ko.
"And my best friend!" I couldn't help but blush because of his words.
Anong problema ko? Kalma naman ako tapos ngayon namumula ako? Why is it that when it comes to him, I just can't stop myself from this feeling?
"Oooohhhhh~" sagot ng buong grupo sabay tayo nilang lahat para ipakilala ang mga sarili nila.
Genevieve looked calm with Quinten's arms around her shoulder, holding her close to calm her down.
"So you're Genevieve Diamante, and the gorgeous Ms. Intramurals of the high school department? Grabe naman, ang suwerte naman na'tin!"
"Kumalma ka, Nakamoto."
"Anong kalma? She's too gorgeous." the boy winked at me but I remained calm instead.
"Thank you." ngiti ko na lang na sabi.
It's the first time that someone tried to flirt with me. Pinalo siya nang lalaking katabi niya sabay apir kay Quinten.
"Pasensya na sa lalaking 'to, he's like this but he's actually a really nice friend." nakangiting sulpot niya.
"I'm Yael, it's nice to meet you." pakilala niya.
Yael. Kilala ko siya. Popular siya sa department minsan, siya 'yung lagi 'ko 'ring naririnig na sobrang gwapo at mahilig mag-basa.
"Kapatid ko nga pala, Jaxon." pakilala niya sa isa pang lalaking katabi niya na mas maliit sa kanya nang konti.
"Nice to meet you 'rin."
Jaxon. Mas maliit kaysa kay Yael pero mahaba ang buhok niya, hanggang leeg 'din pero ang gwapo 'rin niya.
"Ako po pala si Ryland." biglang sulpot ng isang lalaki sa likod ni Yael.
Kasing tangkad niya si Yael pero iba ang presensya at vibe niya kumpara sa dalawang niyang kapatid.
"Nice to meet you all." sagot ko sa tatlong mag-kakapatid na nakangiti sa'kin.
"I'm Rina, pero mukhang alam niyo na ang pangalan ko." tawa ko.
"Ako, ako? 'Di mo man lang ba tatanungin 'kung anong pangalan ko?"
"Nakamoto, baliw ka talaga."
"Eto naman, kahit ngayon lang."
Now I'm curious. Who is this boy? He seems playful yet flirty. Magaling siguro siya pag-dating sa babae.
"My name is Silas, It's nice to meet you~" he introduces himself with his hand on my cheek which surprised me.
"Hey. Hey. Hey." nawala si Alexander at tinulak si Silas pabalik sa upuan.
"Don't touch my best friend." I heard him say.
"Tsk. Cardoza, of course." tumayo si Silas at bumalik ulet sa harap ko na habang katabi ang magkakapatid.
"Teka, senior high??" I repeated the word.
"Ah, no. We're all in high school."
'Kung ganon, then... who invited Quinten?
"Sinong nang-imbita sa'yo?" tanong ni Genevieve kay Quinten na naka-akbay pa 'rin sa kanya.
"I did." Quinten smirks, full of confidence.
They all laughed. But I'm still curious, how is it even possible to do that? But if it's Quinten, it's totally possible.
Julian Quinten Diamante. Kilalang kilala talaga siya na hindi na siya pwedeng imbitahan pa sa mga ganitong party 'kung pwede naman niyang imbitahan ang sarili niya.
I think that's awesome. A Diamante like him has more power than anyone here, and Genevieve too.
"Alexander!" nahinto ang pag-tatawanan na'ming lahat nang biglang may babaeng yumakap kay Alexander sa likod niya sabay halik 'din ni'to sa pisngi pagkatapos.
Nakangiti at halata sa mukha nila ang gulat sa ginawa 'nung babae na nakakapit na kay Alexander sa balikat niya.
Pero ako, ako ang mas gulat na halos sasabog na ang puso ko.
It was confusing and yet, it was truly the beginning of a feeling I was naive about.
"Ooooohhhh, Cardoza binata ka na!" sigaw ni Silas at palo niya sa balikat ni Alexander.
Napahawak ako nang mahigpit sa kamay ni Genevieve.
"Anne, nandito ka pala."
"Inimbitahan mo 'ko, kanina pa kita hinahanap. Mas busy ka pa sa mga kaibigan mo kaysa sa'kin, ang sama mo naman, Alex~"
I know who she is and I hate it.
"Oh," napunta sa'kin ang atensyon niya.
"Rina? 'Di ko inaakalang nandito ka 'rin." ngiti niya.
She's Anne, a student here. Siya 'yung isa mga candidates 'nung Ms. Intramurals.
She's really nice. Really really nice.
"Anne... hi... nandito ka 'rin?"
Ang dami 'kong tanong sa sarili ko. Isa na 'rin doon ang 'kung sino ba talaga siya para kay Alexander at 'kung anong meron sa kanila na hinalikan niya pa siya sa pisngi at sa harap pa na'min.
"Yup, inimbitahan ako ni Alex. Mag-kaklase kayong dalawa ni Alexander, 'di ba?"
Tumango na lang ako kasama ang awtomatiko 'kong ngiti.
"Thank you for taking care of Alexander during his classes, he told me so many things about you and how good you are as his best friend."
Best friend. I'm Alexander's best friend.
"Oh... hindi pa ba nasabi ni Alex sa'yo?"
Stop it. Don't call him Alex as if you're really close to him, gusto kong isigaw yu'n sa kanya.
"Sasabihin ko 'rin sana sa'yo kaso naging busy 'din ako after 'nung intramurals eh."
"Di naman yata kailangan Anne, ang close niyo oh. Dalaga at binata, ayiee!"
"Dalagang pilipina lang?"
Asar ni Ryland at Silas habang pinapalo nila Jaxon at Yael ang dalawa dahil sa lakas ng boses nilang dalawa.
"Okay lang. Naiintindihan ko naman..."
"Ang bait mo talaga Rina, buti pa si Rina mabait pero ikaw Alex... wala ka talagang pake sa girlfriend mo, hmph?"
Girlfriend. As in... girlfriend?
"I'm sorry, I was busy... sinabi ko naman sa'yo."
I hate myself for feeling something like this. But I hate this so much more.