Unicode
သေသေချာချာညီအောင်စီထားသည့် ပုံစံခွက်ထမင်းပန်းကန်ကိုယူ၍ ထမင်းထည့်ပေးနေသည့်ဂျူနီယာညီမလေးများဆီသို့သွားရပ်လိုက်သည်။
ဒါသည်လည်းပဲ ခေါက်ရိုးကျိုးနေတဲ့မိုးသားတို့ကျောင်း၏အစဉ်အလာပင်ဖြစ်သည်။
ပထမနှစ်ကလေးများက Dutyအလှည့်ကျဖြင့်ထမင်းခူးတာဝန်ကိုယူပေးရသည်။
“တစ်ယောက်ထဲလားကိုမိုးသား။ကိုဟိန်းထက်မပါဘူးလား”
မိုးသားဖျက်ခနဲပျက်သွားသည့်မျက်နှာကိုဟန်ဆောင်ပြုံးရင်း ခေါင်းခါပြလိုက်သည်။
ဒီနေ့တွေသမျှသူတိုင်းက မဖြစ်မနေဟိန်းထက်ကိုမေးနေရမှဖြစ်မှာလား။
မတွေးချင်တဲ့အကြောင်းအရာတွေကခေါင်းထဲရောက်လာသည်မို့ ခေါင်းကိုအသာခါရမ်း၍ ထမင်းစားပွဲသို့ဦးတည်လိုက်သည်။
အန်တီကြီးဆီကဝယ်လာတဲ့ကြက်အသည်းအမြစ်ဟင်းဆီအကြည့်ရောက်တော့ မျက်ရည်ကပေါက်ခနဲ။
ဒီနှစ်နှစ်လုံးမှာအသည်းအမြစ်ဟင်းဝယ်စားတိုင်း ဟိန်းထက်ကအသည်းကိုပဲရွေးစားခဲ့တာ။
အဲ့တုန်းကသူကြိုက်လို့စားတယ်ထင်ခဲ့ပေမယ့် နောက်မှသိလိုက်ရသည်။
ဟိန်းထက်ကမိုးသားလိုပဲအမြစ်ကိုစားရတာကြိုက်တတ်မှန်း။
မိုးသားကျဆင်းလာသည့်မျက်ရည်ကိုလက်ခုံနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲသုတ်လိုက်သည်။အားလုံးထမင်းစားပြီးလောက်မည့်အချိန်ကိုရွေး၍ လာခဲ့သဖြင့် မိုးသားငိုနေတာဘယ်သူမှမတွေ့ပေ။
စားချင်စိတ်လည်းသိပ်မရှိသည်မို့ ပါးစပ်ထဲခပ်သွက်သွက်ထိုးသွပ်ရင်း ထမင်းစားပွဲပေါ်ခေါင်းမှောက်၍ လှဲနေမိသည်။
‘စောက်ရူးကောင် ငါ့ကိုဒီလိုခံစားရအောင်လုပ်မယ်ဆိုရင် အစထဲကမကောင်းခဲ့ပါနဲ့လား’
________________💚________________
ထမင်းစားခန်းကအပြန်lectureခန်းရှေ့ကအဖြတ် notice boardမှာကပ်ထားသည့် အမှတ်စာရင်းကြောင့် မိုးသားမျက်လုံးပြူးသွားရသည်။
သောက်ချီးပဲ....အဲ့ဘာသာမဖြေနိုင်လို့ အမှတ်စာရင်းမထွက်ပါစေနဲ့ဆုတောင်းနေတာ။
ဒီလိုမြန်မြန်ဆန်ဆန်ကြီးထွက်ချလာရလား။
ကျတော့လည်းလူလိုကျတာမဟုတ်ဘူး။ခွေးကျဝက်ကျ,ကျတာ။တစ်ရာဖိုးဖြေတာ ၄၀ကျော်နဲ့ကျစရာလား။
အကိုသိရင်ဆူတော့မှာပဲ။မနက်lectureမဝင်ခင်မြန်မြန်ပြန်ဖြုတ်ရင် ကျေးဇူးမမေ့ပါဘူးတီချယ်ရယ်။
“ဘာတွေကြည့်နေတာလဲမိုးသား”
“အမလေးဗျ”
ရှေ့ကအမှတ်စာရင်းကိုကြည့်ရင်း အသဲအသန်ကြည့်နေတုန်း နောက်ကအကို့အသံကြောင့်မိုးသားထိုင်ငိုချင်သွားသည်။ဘုရားသခင်က သူ့ဆုတောင်းကိုဒီလိုမြန်မြန်ဖြည့်ဆည်းပေးရလား။
မိုးသားစာကျက်ပျင်းခြင်းအပေါ်ပထမဆုံးနောင်တရမိသည်။
“ဟီး ဘာမှမဟုတ်ဘူးအကို။ဟိုဘက်ကလေကောင်းလေသန့်ရတယ်။ဟိုနားသွားထိုင်ရအောင်နော်”
မိမိလက်ကိုအတင်းဆွဲ၍notice boardနှင့်ဝေးရာသို့သွားရန်စိတ်လောနေသောကောင်လေးကြောင့် ခန့်ထည်အသာလိုက်သွားလိုက်သည်။
ဒီကောင်ဒီလိုလုပ်နေတာနဲ့သူမသိဘူးထင်နေတာလား။
ခန့်ထည်ဝါကိုအထင်သေးလွန်းသွားပြီ။
ညနေlectureကအထွက်ထဲက မိမိကအမှတ်စာရင်းကိုတွေ့ပြီးပြီဖြစ်သည်။
ဒင်းသာဘယ်ဆီစိတ်ရောက်နေလို့ ကိုယ့်အမှတ်စာရင်းထွက်မှန်းတောင် မသိနိုင်ဖြစ်နေရတာလဲ။
“တော်တော့မိုးသား။အပိုတွေလုပ်မနေနဲ့ မင်းစာမေးပွဲကျတာငါသိပြီးသား”
ထိုအခါမှမိမိဘက်ကိုလှည့်ကြည့်ပြီး ဇက်ကလေးပုသွားလေသည်။
“အကိုမဆူဘူးမလား”တဲ့။
“မင်းဘဝနဲ့မင်းပဲလေ။မင်းကြိုးစားရင်အဲ့အသီးအပွင့်ကိုမင်းရောမင်းမိသားစုပါခံစားရမယ်။မကြိုးစားရင်လည်းအဲ့အတိုင်းပဲ။
ငါ့မှာမင်းကိုဘာမှပြောစရာမရှိဘူး။ပြောခွင့်လည်းမရှိဘူး။တတ်နိုင်သလောက် မင်းကိုစာကြိုးစားဖို့ငါဆုံးမခဲ့ပြီးပြီပဲ”
အကိုကထိုစကားများကိုတွန့်ဆုတ်ခြင်းမရှိဆက်တိုက်ပြောချလာသည်။မျှော်လင့်ချက်တွေရိုက်ချိုးခံလိုက်ရသလိုပင်။
အနည်းဆုံးတော့ အကိုဆူတာခံရမည်ထင်ခဲ့တာ။
အကိုကပညာသားပါပါမိုးသားနဲ့ပတ်သတ်သမျှသူနှင့်ဘာပတ်သတ်မှုမှမရှိကြောင်း တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပဲဖွင့်ထုတ်ခဲ့သည်။
ချက်ချင်းကြီး။
ချက်ချင်းကြီးအကိုစိမ်းကားသွားပြန်ပြီ။
အင်း သိပ်တော့ထူးဆန်းသည့်အကြောင်းအရာတော့မဟုတ်ပါလေ။
အကိုဆိုသည်မှာ မိုးသားအတွက်ဆို အခုကောင်း နေပေမယ့် နောက်နေ့ယခုလို သူစိမ်းပြင်ပြင်ဖြစ်ချင်လည်းဖြစ်သွားတတ်သည်ပဲ။
အကိုအခုလိုစိမ်းကားခဲ့အခါတိုင်း ရေချိုးခန်းထဲပြေးငိုခဲ့ရသလို
အကိုချော့မြှူလာတဲ့အခါလည်း နာကျင်ခဲ့ရတာတွေမေ့ပြီး အကို့ဆီပြန်ပြေးမိတာပဲ။
“အကိုကနားလည်ရခက်လိုက်တာ”
တွေတွေလေးငေး၍ဆိုရှာတဲ့ထိုကောင်လေးအကြည့်တွေကိုရှောင်၍ သူ့လက်ထဲကမိမိလက်တစ်ဖက်ကိုရုန်းထွက်လိုက်သည်။
“ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင်သေချာနားမလည်တာ မင်းကနားလည်ဖို့ကြိုးစားမနေပါနဲ့။ပြီးတော့ ကိုယ့်အကြောင်းကိုသိပ်သိသလိုလဲမနေနဲ့။မင်းကိုယ့်ကိုသေချာမသိသေးဘူး။
ဟုတ်ပြီလား ကိုယ်သွားပြီ။
နောက်တစ်ခါမကျစေနဲ့တော့”
လက်သီးလေးကိုတင်းနေအောင်ဆုပ်၍ကျန်ခဲ့သောကောင်လေးကိုမြင်မိသော်ငြားလည်း သူပြန်လှည့်မကြည့်ချင်တော့ပေ။
ဒီကောင်လေးကြောင့်.....
ဒီလိုအမူအရာတွေကြောင့် သူမပြတ်မသားဖြစ်နေတဲ့စိတ်တွေကိုရပ်လိုက်သင့်ပြီ။
နောက်ထပ်မျှော်လင့်ချက်ပေးလို့မဖြစ်ဘူးမလား။
မင်းအတွက်ပါမိုးသားရောင်။မင်းအတွက်ပါ။
ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိပ်နစ်နာသူကြီးလိုခံစားပြမနေပါနဲ့။
ငါလည်းပြိုလဲခဲ့ရသူပါ။ငါလည်းနစ်နာခဲ့ရသူပါ။
မင်းကဟိန်းထက်ကြောင့် ငါ့ကိုလက်လွှတ်ခဲ့ရတယ်ဆိုရင် ငါကလည်းမင်းကြောင့်ဟိန်းထက်ကိုလက်လွှတ်ခဲ့ရသူပဲ။
ငါလည်းမင်းလိုပေါက်ကွဲပစ်ချင်တယ်။ဒီလောက်လူတွေအများကြီးထဲမှာ ဘာလို့ငါ့ကိုမှရွေးပြီး သောက်ရူးလိုချစ်နေရတာလဲမိုးသားရောင်။
ဘာလို့ဟိန်းထက်အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းကမင်းဖြစ်နေရတာလဲမိုးသားရောင်။
________________💚_______________
“မိုးသားနဲ့ဖြစ်တဲ့ပြဿနာကိုကိုယ်သိခွင့်ရှိပြီလားဟိန်းထက်”
ကော်ဖီတစ်ခွက်ကိုရှေ့ချပေးရင်း ကိုညီကဆိုလေသည်။အငွေ့တထောင်းထောင်းထနေတဲ့ကော်ဖီအနံ့ကသင်းနေပေမယ့်လည်းသူ့စိတ်တွေကိုမလန်းဆန်းစေနိုင်ဘူး။
“ကျွန်တော်မှားခဲ့သလားကိုညီ”
“မင်းပြောမှကိုယ်သိမှာပေါ့ကွ”
ဟိန်းထက်ကိုညီ့အနီးကိုအသာကပ်သွားရင်းကိုယ်ကို ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်လိုက်သည်။မင်းခန့်ညီအသာပြုံးရင်း အနားကပ်လာသည့်ခေါင်းလုံးလုံးလေးကိုအသာပုတ်ပေးလိုက်သည်။
“ကျွန်တော်တို့ပြဿနာတက်တာကိုခန့်ထည်ကြောင့်”
“ကိုယ်ခန့်မှန်းမိပြီးသားပါ။တစ်နေ့မဟုတ်တစ်နေ့တော့ ဒီပြဿနာဖြစ်မယ်ဆိုတာ။အကိုမင်းကိုအရင်ကသတိပေးဖူးရဲ့သားနဲ့ဟိန်းထက်ရယ်”
ဟိန်းထက်ကိုညီ့ကိုတအံ့တဩမော့ကြည့်လိုက်မိသည်။ကိုညီကသူမှားတယ်လို့ဆိုလိုချင်တာလား။
“ကျွန်တော်နဲ့ကိုခန့်ထည်ကရိုးရိုးသားသားဟာကို”
“သမီးရည်းစား၊လင်မယား၊မိသားစုအချင်းချင်းကလွဲရင် ယောကျာ်းနဲ့မိန်းမကြားမှာစည်းတစ်ခုကရှိကိုရှိသင့်တယ်။မင်းနဲ့ကိုခန့်ထည်လိုအနေအထားမျိုးမှာဆိုမင်းဘက်ကပိုပြီးရှိသင့်တယ်ဟိန်းထက်။ဒါကိုဘယ်စာထဲမှာမှချမရေးထားပေမယ့် လူတိုင်းသိသင့်တဲ့ethicsပဲ။
မိုးသားရောင်ကမင်းသူငယ်ချင်း၊ခန့်ထည်ဝါကမင်းသူငယ်ချင်းချစ်ရတဲ့သူ။ကဲပြော.....အခုမင်းနဲ့ခန့်ထည်ဝါအနေအထားကဖြစ်သင့်လား”
“ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်တို့ဘာမှမဟုတ်ဘူးလေ ကိုညီ”
“မင်းတို့ဘာသာရိုးသားသား၊မရိုးသားသား မင်းတို့ကြားမှာစည်းတစ်ခုရှိမနေဘူးလေ။ဒါကိုကမင်းမှားနေပြီ။
ကိုယ်ဘက်မလိုက်တမ်းပြောရရင် ဒီတစ်ခေါက်ပြဿနာက မင်းဘက်ကမှားတာဟိန်းထက်”
“မဟုတ်တာဗျာ”
ဟိန်းထက်ကျွတ်ခ်ခနဲစုတ်သတ်ရင်း ထရပ်လိုက်သည်။သူဒါကိုလက်မခံချင်ပေ။
ကိုခန့်ထည်သူ့အပေါ်ရင်းရင်းနှီးနှီးရှိခြင်းအပေါ်သူသဘောကျရုံသာ။
ဒါကလည်းကိုခန့်ထည်တင်မဟုတ်။
တခြားဘယ်သူမဆိုမိမိအပေါ်attentionပေးရင် သဘောကျကြတာသဘာဝမလား။
“စိတ်တိုမလွယ်နဲ့ကလေး။မင်းသေချာစဉ်းစားကြည့်စမ်းပါ။
မင်းသူ့အပေါ်ရိုးသားတယ်ဆိုတာအကိုပြိုင်မငြင်းချင်ဘူး။ဒါပေမယ့် အကိုထပ်ပြောမယ်။
“စည်း”
အဲ့ဒီ“စည်း”ဆိုတဲ့စကားလုံးကိုပဲ သေချာနားလည်အောင်ကြိုးစားကြည့်စမ်းပါ။မင်းကလူတော်တစ်ယောက်ပဲ။
ပြီးတော့ မိုးသားကိုသနားရင်ပဲဖြစ်ဖြစ်မင်းအစထဲက ခပ်ကင်းကင်းနေခဲ့သင့်တာ။
မိုးသားကသူငယ်ချင်းအချင်းချင်းတောင် သူ့ကိုဦးစားမပေးရင် ဘယ်လောက်ဝမ်းနည်းတတ်လဲမင်းအသိဘဲ။
ဒါကသူငယ်ချင်းအချင်းချင်း ဟိုလူ့ပိုခင်လို့၊ဒီလူ့ပိုခင်လို့ဆိုပြီးသာမန်သဝန်ကြောင်တဲ့ကိစ္စလည်းမဟုတ်ဘူး။
ဒါကအချစ်ရေးကိစ္စဖြစ်နေပြီ”
ကိုညီကစကားတွေအများကြီးပြောရလို့မောသွား၏ထင်။ရေဗူးကိုကောက်ကိုင်၍မော့သောက်သည်။
ဟိန်းထက်မျက်ရည်တွေဝဲလျက်အံကိုကြိတ်ထားမိသည်။
သူတကယ်ပဲမှားသွားခဲ့ပြီလား။
မိုးသားဘက်ကိုတကယ်ပဲသူလျစ်လျူရှုခဲ့မိသည်။
‘ငါဒီအတောအတွင်းမင်းတို့နှစ်ယောက်ကြောင့်ဘယ်လောက်ခံစားခဲ့ရတယ်ထင်လဲ။မဟုတ်လောက်ပါဘူး မဟုတ်လောက်ပါဘူးဆိုပြီး
ငါ့ကိုယ်ငါဘယ်လောက်ဖြေသိမ့်ခဲ့ရတယ်ထင်လဲ’
ထိုနေ့ကမိုးသားသူ့ကိုငိုပြီးပြောခဲ့တဲ့စကားတွေနားထံကြားယောင်လာမိသည်။
တောင်းပန်ပါတယ်။တောင်းပန်ပါတယ်မိုးသားရယ်။
ငါတကယ်ကိုတောင်းပါတယ်တယ်။
ငါမင်းရင်ကိုသံမှိုစိုက်ခဲ့မိတဲ့အတွက် တကယ်ကိုတောင်းပန်ပါတယ်။
________________💚________________
Zawgyi
ေသေသခ်ာခ်ာညီေအာင္စီထားသည့္ ပုံစံခြက္ထမင္းပန္းကန္ကိုယူ၍ ထမင္းထည့္ေပးေနသည့္ဂ်ဴနီယာညီမေလးမ်ားဆီသို႔သြားရပ္လိုက္သည္။
ဒါသည္လည္းပဲ ေခါက္ရိုးက်ိဳးေနတဲ့မိုးသားတို႔ေက်ာင္း၏အစဥ္အလာပင္ျဖစ္သည္။
ပထမႏွစ္ကေလးမ်ားက Dutyအလွည့္က်ျဖင့္ထမင္းခူးတာဝန္ကိုယူေပးရသည္။
“တစ္ေယာက္ထဲလားကိုမိုးသား။ကိုဟိန္းထက္မပါဘူးလား”
မိုးသားဖ်က္ခနဲပ်က္သြားသည့္မ်က္ႏွာကိုဟန္ေဆာင္ၿပဳံးရင္း ေခါင္းခါျပလိုက္သည္။
ဒီေန႕ေတြသမွ်သူတိုင္းက မျဖစ္မေနဟိန္းထက္ကိုေမးေနရမွျဖစ္မွာလား။
မေတြးခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကေခါင္းထဲေရာက္လာသည္မို႔ ေခါင္းကိုအသာခါရမ္း၍ ထမင္းစားပြဲသို႔ဦးတည္လိုက္သည္။
အန္တီႀကီးဆီကဝယ္လာတဲ့ၾကက္အသည္းအျမစ္ဟင္းဆီအၾကည့္ေရာက္ေတာ့ မ်က္ရည္ကေပါက္ခနဲ။
ဒီႏွစ္ႏွစ္လုံးမွာအသည္းအျမစ္ဟင္းဝယ္စားတိုင္း ဟိန္းထက္ကအသည္းကိုပဲေ႐ြးစားခဲ့တာ။
အဲ့တုန္းကသူႀကိဳက္လို႔စားတယ္ထင္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္မွသိလိုက္ရသည္။
ဟိန္းထက္ကမိုးသားလိုပဲအျမစ္ကိုစားရတာႀကိဳက္တတ္မွန္း။
မိုးသားက်ဆင္းလာသည့္မ်က္ရည္ကိုလက္ခုံနဲ႕ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲသုတ္လိုက္သည္။အားလုံးထမင္းစားၿပီးေလာက္မည့္အခ်ိန္ကိုေ႐ြး၍ လာခဲ့သျဖင့္ မိုးသားငိုေနတာဘယ္သူမွမေတြ႕ေပ။
စားခ်င္စိတ္လည္းသိပ္မရွိသည္မို႔ ပါးစပ္ထဲခပ္သြက္သြက္ထိုးသြပ္ရင္း ထမင္းစားပြဲေပၚေခါင္းေမွာက္၍ လွဲေနမိသည္။
‘ေစာက္႐ူးေကာင္ ငါ့ကိုဒီလိုခံစားရေအာင္လုပ္မယ္ဆိုရင္ အစထဲကမေကာင္းခဲ့ပါနဲ႕လား’
________________💚________________
ထမင္းစားခန္းကအျပန္lectureခန္းေရွ႕ကအျဖတ္ notice boardမွာကပ္ထားသည့္ အမွတ္စာရင္းေၾကာင့္ မိုးသားမ်က္လုံးျပဴးသြားရသည္။
ေသာက္ခ်ီးပဲ....အဲ့ဘာသာမေျဖနိုင္လို႔ အမွတ္စာရင္းမထြက္ပါေစနဲ႕ဆုေတာင္းေနတာ။
ဒီလိုျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ႀကီးထြက္ခ်လာရလား။
က်ေတာ့လည္းလူလိုက်တာမဟုတ္ဘူး။ေခြးက်ဝက္က်,က်တာ။တစ္ရာဖိုးေျဖတာ ၄၀ေက်ာ္နဲ႕က်စရာလား။
အကိုသိရင္ဆူေတာ့မွာပဲ။မနက္lectureမဝင္ခင္ျမန္ျမန္ျပန္ျဖဳတ္ရင္ ေက်းဇူးမေမ့ပါဘူးတီခ်ယ္ရယ္။
“ဘာေတြၾကည့္ေနတာလဲမိုးသား”
“အမေလးဗ်”
ေရွ႕ကအမွတ္စာရင္းကိုၾကည့္ရင္း အသဲအသန္ၾကည့္ေနတုန္း ေနာက္ကအကို႔အသံေၾကာင့္မိုးသားထိုင္ငိုခ်င္သြားသည္။ဘုရားသခင္က သူ႕ဆုေတာင္းကိုဒီလိုျမန္ျမန္ျဖည့္ဆည္းေပးရလား။
မိုးသားစာက်က္ပ်င္းျခင္းအေပၚပထမဆုံးေနာင္တရမိသည္။
“ဟီး ဘာမွမဟုတ္ဘူးအကို။ဟိုဘက္ကေလေကာင္းေလသန႔္ရတယ္။ဟိုနားသြားထိုင္ရေအာင္ေနာ္”
မိမိလက္ကိုအတင္းဆြဲ၍notice boardႏွင့္ေဝးရာသို႔သြားရန္စိတ္ေလာေနေသာေကာင္ေလးေၾကာင့္ ခန႔္ထည္အသာလိုက္သြားလိုက္သည္။
ဒီေကာင္ဒီလိုလုပ္ေနတာနဲ႕သူမသိဘူးထင္ေနတာလား။
ခန႔္ထည္ဝါကိုအထင္ေသးလြန္းသြားၿပီ။
ညေနlectureကအထြက္ထဲက မိမိကအမွတ္စာရင္းကိုေတြ႕ၿပီးၿပီျဖစ္သည္။
ဒင္းသာဘယ္ဆီစိတ္ေရာက္ေနလို႔ ကိုယ့္အမွတ္စာရင္းထြက္မွန္းေတာင္ မသိနိုင္ျဖစ္ေနရတာလဲ။
“ေတာ္ေတာ့မိုးသား။အပိုေတြလုပ္မေနနဲ႕ မင္းစာေမးပွဲက်တာငါသိၿပီးသား”
ထိုအခါမွမိမိဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္ၿပီး ဇက္ကေလးပုသြားေလသည္။
“အကိုမဆူဘူးမလား”တဲ့။
“မင္းဘဝနဲ႕မင္းပဲေလ။မင္းႀကိဳးစားရင္အဲ့အသီးအပြင့္ကိုမင္းေရာမင္းမိသားစုပါခံစားရမယ္။မႀကိဳးစားရင္လည္းအဲ့အတိုင္းပဲ။
ငါ့မွာမင္းကိုဘာမွေျပာစရာမရွိဘူး။ေျပာခြင့္လည္းမရွိဘူး။တတ္နိုင္သေလာက္ မင္းကိုစာႀကိဳးစားဖို႔ငါဆုံးမခဲ့ၿပီးၿပီပဲ”
အကိုကထိုစကားမ်ားကိုတြန႔္ဆုတ္ျခင္းမရွိဆက္တိုက္ေျပာခ်လာသည္။ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြရိုက္ခ်ိဳးခံလိုက္ရသလိုပင္။
အနည္းဆုံးေတာ့ အကိုဆူတာခံရမည္ထင္ခဲ့တာ။
အကိုကပညာသားပါပါမိုးသားနဲ႕ပတ္သတ္သမွ်သူႏွင့္ဘာပတ္သတ္မႈမွမရွိေၾကာင္း တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပဲဖြင့္ထုတ္ခဲ့သည္။
ခ်က္ခ်င္းႀကီး။
ခ်က္ခ်င္းႀကီးအကိုစိမ္းကားသြားျပန္ၿပီ။
အင္း သိပ္ေတာ့ထူးဆန္းသည့္အေၾကာင္းအရာေတာ့မဟုတ္ပါေလ။
အကိုဆိုသည္မွာ မိုးသားအတြက္ဆို အခုေကာင္း ေနေပမယ့္ ေနာက္ေန႕ယခုလို သူစိမ္းျပင္ျပင္ျဖစ္ခ်င္လည္းျဖစ္သြားတတ္သည္ပဲ။
အကိုအခုလိုစိမ္းကားခဲ့အခါတိုင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲေျပးငိုခဲ့ရသလို
အကိုေခ်ာ့ျမႇူလာတဲ့အခါလည္း နာက်င္ခဲ့ရတာေတြေမ့ၿပီး အကို႔ဆီျပန္ေျပးမိတာပဲ။
“အကိုကနားလည္ရခက္လိုက္တာ”
ေတြေတြေလးေငး၍ဆိုရွာတဲ့ထိုေကာင္ေလးအၾကည့္ေတြကိုေရွာင္၍ သူ႕လက္ထဲကမိမိလက္တစ္ဖက္ကို႐ုန္းထြက္လိုက္သည္။
“ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ေသခ်ာနားမလည္တာ မင္းကနားလည္ဖို႔ႀကိဳးစားမေနပါနဲ႕။ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုသိပ္သိသလိုလဲမေနနဲ႕။မင္းကိုယ့္ကိုေသခ်ာမသိေသးဘူး။
ဟုတ္ၿပီလား ကိုယ္သြားၿပီ။
ေနာက္တစ္ခါမက်ေစနဲ႕ေတာ့”
လက္သီးေလးကိုတင္းေနေအာင္ဆုပ္၍က်န္ခဲ့ေသာေကာင္ေလးကိုျမင္မိေသာ္ျငားလည္း သူျပန္လွည့္မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ေပ။
ဒီေကာင္ေလးေၾကာင့္.....
ဒီလိုအမူအရာေတြေၾကာင့္ သူမျပတ္မသားျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ေတြကိုရပ္လိုက္သင့္ၿပီ။
ေနာက္ထပ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပးလို႔မျဖစ္ဘူးမလား။
မင္းအတြက္ပါမိုးသားေရာင္။မင္းအတြက္ပါ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိပ္နစ္နာသူႀကီးလိုခံစားျပမေနပါနဲ႕။
ငါလည္းၿပိဳလဲခဲ့ရသူပါ။ငါလည္းနစ္နာခဲ့ရသူပါ။
မင္းကဟိန္းထက္ေၾကာင့္ ငါ့ကိုလက္လႊတ္ခဲ့ရတယ္ဆိုရင္ ငါကလည္းမင္းေၾကာင့္ဟိန္းထက္ကိုလက္လႊတ္ခဲ့ရသူပဲ။
ငါလည္းမင္းလိုေပါက္ကြဲပစ္ခ်င္တယ္။ဒီေလာက္လူေတြအမ်ားႀကီးထဲမွာ ဘာလို႔ငါ့ကိုမွေ႐ြးၿပီး ေသာက္႐ူးလိုခ်စ္ေနရတာလဲမိုးသားေရာင္။
ဘာလို႔ဟိန္းထက္အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းကမင္းျဖစ္ေနရတာလဲမိုးသားေရာင္။
________________💚_______________
“မိုးသားနဲ႕ျဖစ္တဲ့ျပႆနာကိုကိုယ္သိခြင့္ရွိၿပီလားဟိန္းထက္”
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကိုေရွ႕ခ်ေပးရင္း ကိုညီကဆိုေလသည္။အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ေကာ္ဖီအနံ႕ကသင္းေနေပမယ့္လည္းသူ႕စိတ္ေတြကိုမလန္းဆန္းေစနိုင္ဘူး။
“ကြၽန္ေတာ္မွားခဲ့သလားကိုညီ”
“မင္းေျပာမွကိုယ္သိမွာေပါ့ကြ”
ဟိန္းထက္ကိုညီ့အနီးကိုအသာကပ္သြားရင္းကိုယ္ကို က်ဳံ႕က်ဳံ႕ေလးထိုင္လိုက္သည္။မင္းခန႔္ညီအသာၿပဳံးရင္း အနားကပ္လာသည့္ေခါင္းလုံးလုံးေလးကိုအသာပုတ္ေပးလိုက္သည္။
“ကြၽန္ေတာ္တို႔ျပႆနာတက္တာကိုခန႔္ထည္ေၾကာင့္”
“ကိုယ္ခန႔္မွန္းမိၿပီးသားပါ။တစ္ေန႕မဟုတ္တစ္ေန႕ေတာ့ ဒီျပႆနာျဖစ္မယ္ဆိုတာ။အကိုမင္းကိုအရင္ကသတိေပးဖူးရဲ႕သားနဲ႕ဟိန္းထက္ရယ္”
ဟိန္းထက္ကိုညီ့ကိုတအံ့တဩေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။ကိုညီကသူမွားတယ္လို႔ဆိုလိုခ်င္တာလား။
“ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ကိုခန႔္ထည္ကရိုးရိုးသားသားဟာကို”
“သမီးရည္းစား၊လင္မယား၊မိသားစုအခ်င္းခ်င္းကလြဲရင္ ေယာက်ာ္းနဲ႕မိန္းမၾကားမွာစည္းတစ္ခုကရွိကိုရွိသင့္တယ္။မင္းနဲ႕ကိုခန႔္ထည္လိုအေနအထားမ်ိဳးမွာဆိုမင္းဘက္ကပိုၿပီးရွိသင့္တယ္ဟိန္းထက္။ဒါကိုဘယ္စာထဲမွာမွခ်မေရးထားေပမယ့္ လူတိုင္းသိသင့္တဲ့ethicsပဲ။
မိုးသားေရာင္ကမင္းသူငယ္ခ်င္း၊ခန႔္ထည္ဝါကမင္းသူငယ္ခ်င္းခ်စ္ရတဲ့သူ။ကဲေျပာ.....အခုမင္းနဲ႕ခန႔္ထည္ဝါအေနအထားကျဖစ္သင့္လား”
“ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘာမွမဟုတ္ဘူးေလ ကိုညီ”
“မင္းတို႔ဘာသာရိုးသားသား၊မရိုးသားသား မင္းတို႔ၾကားမွာစည္းတစ္ခုရွိမေနဘူးေလ။ဒါကိုကမင္းမွားေနၿပီ။
ကိုယ္ဘက္မလိုက္တမ္းေျပာရရင္ ဒီတစ္ေခါက္ျပႆနာက မင္းဘက္ကမွားတာဟိန္းထက္”
“မဟုတ္တာဗ်ာ”
ဟိန္းထက္ကြၽတ္ခ္ခနဲစုတ္သတ္ရင္း ထရပ္လိုက္သည္။သူဒါကိုလက္မခံခ်င္ေပ။
ကိုခန႔္ထည္သူ႕အေပၚရင္းရင္းႏွီးႏွီးရွိျခင္းအေပၚသူသေဘာက်႐ုံသာ။
ဒါကလည္းကိုခန႔္ထည္တင္မဟုတ္။
တျခားဘယ္သူမဆိုမိမိအေပၚattentionေပးရင္ သေဘာက်ၾကတာသဘာဝမလား။
“စိတ္တိုမလြယ္နဲ႕ကေလး။မင္းေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္စမ္းပါ။
မင္းသူ႕အေပၚရိုးသားတယ္ဆိုတာအကိုၿပိဳင္မျငင္းခ်င္ဘူး။ဒါေပမယ့္ အကိုထပ္ေျပာမယ္။
“စည္း”
အဲ့ဒီ“စည္း”ဆိုတဲ့စကားလုံးကိုပဲ ေသခ်ာနားလည္ေအာင္ႀကိဳးစားၾကည့္စမ္းပါ။မင္းကလူေတာ္တစ္ေယာက္ပဲ။
ၿပီးေတာ့ မိုးသားကိုသနားရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္မင္းအစထဲက ခပ္ကင္းကင္းေနခဲ့သင့္တာ။
မိုးသားကသူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္းေတာင္ သူ႕ကိုဦးစားမေပးရင္ ဘယ္ေလာက္ဝမ္းနည္းတတ္လဲမင္းအသိဘဲ။
ဒါကသူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း ဟိုလူ႕ပိုခင္လို႔၊ဒီလူ႕ပိုခင္လို႔ဆိုၿပီးသာမန္သဝန္ေၾကာင္တဲ့ကိစၥလည္းမဟုတ္ဘူး။
ဒါကအခ်စ္ေရးကိစၥျဖစ္ေနၿပီ”
ကိုညီကစကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာရလို႔ေမာသြား၏ထင္။ေရဗူးကိုေကာက္ကိုင္၍ေမာ့ေသာက္သည္။
ဟိန္းထက္မ်က္ရည္ေတြဝဲလ်က္အံကိုႀကိတ္ထားမိသည္။
သူတကယ္ပဲမွားသြားခဲ့ၿပီလား။
မိုးသားဘက္ကိုတကယ္ပဲသူလ်စ္လ်ဴရႈခဲ့မိသည္။
‘ငါဒီအေတာအတြင္းမင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ဘယ္ေလာက္ခံစားခဲ့ရတယ္ထင္လဲ။မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးဆိုၿပီး
ငါ့ကိုယ္ငါဘယ္ေလာက္ေျဖသိမ့္ခဲ့ရတယ္ထင္လဲ’
ထိုေန႕ကမိုးသားသူ႕ကိုငိုၿပီးေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြနားထံၾကားေယာင္လာမိသည္။
ေတာင္းပန္ပါတယ္။ေတာင္းပန္ပါတယ္မိုးသားရယ္။
ငါတကယ္ကိုေတာင္းပါတယ္တယ္။
ငါမင္းရင္ကိုသံမွိုစိုက္ခဲ့မိတဲ့အတြက္ တကယ္ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္။
________________💚________________