7
Ariela Moon Lerona
MATAPOS mangyari ang lahat ng iyon at masaksihan ko ang isa sa mga bagay na kinakatakutan ni Jaedan ay masasabi ko na kahit papaano ay nag improve ang pakikitungo niya sa akin kahit papaano. Sometimes hindi na niya nababangit ang galit niya about sa parents ko, sometimes hindi na siya nagiging masungit at sometimes 'din naman ay nag susungit pa 'din siya just like before, pero kapag naiinis nalang siya. But one thing na napapansin ko sa kanya ay hindi na siya gaanong talktive, or I mean I'm so used about him being so chatty at palaging nang-aasar.
I think he is traumatized about what happened that night?
Madami na akong nakilala na kung hindi takot sa ibang bagay ay takot naman sa kidlat at kulog katulad ni Jaedan. Same scenarios like what happened to him, mag susumiksik sa isang tabi, mag tatabing ng tenga at iiyak lang ng iiyak hanggang sa mawala ang lahat. It's so awful, I don't know what is Jaedan history, kung bakit siya takot na takot or probably normal lang?
I even research a lot of it from internet. Binasa ko ang mga experience ng iba at kung paano nila Ito nalagpasan, just like what I said, kailangan lang talaga nila nang kasama. I'm really worried that night. That sincere hug and my hug honestly sent shivers through my body pero hindi iyon ang pinansin ko kun'di ang takot ni Jaedan.
Ngayon ko lang talaga naalala. But I honestly erasing that one. I know he just really needed me that time and no any meaning about that.
"Hey pasok na ako." Paalam ko kay Jaedan nang maabutan ko siya sa Sala habang nanonood ng TV.
Naimute niya yung TV bago tumingin sa akin, "yeah sure, take care. Want me to pick you up? Ano ba oras uwi mo?"
I can see the redness of his face and eras, hindi 'din siya tumitingin sa mga mata ko. This is what I mean, so suspicious. He looks bothered about my presence. What's now?
"Are you okay? Bakit namumula ka?" I even let out a chuckle just to ease the heavy atmosphere.
"Do you want me to pick you up?" Hindi niya sinagot ang tanong ko bagkus ay nag bato 'din ng tanong sa akin. Napailing nalang ako at tumango nalang sa kanya at agad 'din lumabas ng bahay at dumiretso sa kotse ko.
God he's acting weird this past few days.
LUNCH NGAYON at nag papasalamat ako dahil walang masyadong pasyente, may ilang nag pa ultrasound lang na ilang mga 'to become a mommy' at mga nag pa check up. Mabuti nalang talaga at walang masyadong paanakin ngayon. Pigilan muna nila ang mga baby nila na lumabas! God! But duty is duty anyway, hindi naman pede na sabihin ko sa bata na next year na lumabas sa sinapupunan ng mommy niya. Hays.
"Hello Ms. Lerona… ay Mrs. Acosta pala." Napatingin ako sa pumasok. I just smiled at her bago ko inilahad ang kamay ko sa bangko sa harapan ko.
Agad naman siyang umupo at nag lapag ng dalawang tupperware ng pagkain.
It's Aleah. One of my co-workers sa hospital. She's a Pediatrician. We're classmate on college and at the same time a good friend, kasama na si Ora, ang bakla naming kaibigan.
"Kamusta ang work?" Tanong ko sa kanya. Binuksan ko ang tupperware na para sa akin at halos mag laway ang buong bunganga ko ng makita ang adobo. This dude really know what's my favorite!
"Well you know enjoying and at the same time so stressful." I can sense sadness through her voice. She sighed before opening her tupperware too.
"Is there any problem bebs?" I asked. Tango lang ang isinagot niya. Maraming dahilan ang tao upang malungkot, alam ko na hindi sa relasyon ang problema niya at kung ano man iyon, siguro ay tungkol Ito sa mga pasyente niya.
"One of my patient died… Again…" Hindi na niya napigilan pa na umiyak.
Nagulat naman ako ng bigla nalang Ito umiyak. I mean minsan ay lagi ko naman siyang nakikita umiiyak because of this dahil nga ako ang nilalapitan niya but still, I'm not used to it.
Tumayo nalang ako at lumapit sa kanya bago niyakap at inalo siya. She really have this soft side lalo na sa mga batang pasyente niya, she really love her job, she'll do anything just to make her patients be healthy at makita niya itong masaya kapiling ang mga magulang nila. Hindi siya mag kakaganito kung hindi niya mahal ang trabaho at pasyente niya.
"Alam mo meant talaga tayong dalawa no? Ikaw yung magpapaanak sa isang batang healthy at ako naman ang gagamot sa oras na mag kasakit sila." Parang baliw na natatawa siya habang umiiyak. "Pero bakit ganoon? Parang hindi pa 'din ako satisfied kahit alam ko naman na ginawa ko ang lahat?"
Hinagod ko lang ng hinagod ang likod niya.
"Sometimes hindi talaga maabot ng satisfaction natin ang isang bagay na kahit pinagtuunan natin ng pansin ay akala mo maganda na ang kalalabasan. Minsan may ibang plano ang nasa taas kaya nangyayari ang mga bagay-bagay. Hindi naman pede na ituon mo ang sisi sa sarili mo because after all, you're just doing your duty as a pedia, okay na yung pinilit ko na ma irevive ang patient mo, hindi mo hawak ang buhay niya, you're not satisfied because you have the affection pero someday maiintidihan mo 'din na minsan may aalis at may dadating muli." I said. Tumango-tango lang siya. She smiled at me bago muling umayos ng upo at sinumulan na kumain. Ganoon 'din ang ginawa ko.
Nag kuwentuhan lang kami ni Aleah about sa work pero hindi na namin nai brought up pa ang topic about kanina, because as you can see it can make Aleah so emotional.
Tinapos lang namin ang pagkain namin dahil mag sisimula na naman ang oras ng trabaho. Siguro ay sa weekends at kung may time makita na namin si Ora dahil busy talaga kami, alam niyo na, buhay doctor.
Iniligpit na namin ang mga pinagkainan namin at saktong lalabas na si Aleah ng may kumatok sa pintuan ng opisina ko.
Nagkatinginan kami ni Aleah. Siguro ay pasyente.
"Come in!" Sigaw ko mula sa loob.
Bumukas naman agad ang pinto at laking gulat naming dalawa ng iniluwa nito ang isang pagkagwapong bulto. Laglag ang panga ko, ganoon 'din ang panga ni Aleah.
"Oh? Doc Georgon? May sadya ka?" Professional na tanong ko ng maka recover.
Nag kamot lang ng ulo ang doctor bago ngumiti. God! Ang tagal na naming ka trabaho ang doctor na ito ngunit hindi talaga namin naikakaila na kahit nakikita namin siya palagi ay palagi kami naiistar struck! I mean he's so handsome! What an ideal.
"Yeah… someone's wanna talk to you that's why—"
"Hey! Hey! What's up people!"
Hindi pa natatapos ni Dr. Georgon ang sasabihin niya ng may biglang pumasok na dalawang lalaki sa loob ng opisina ko. Everything went blank ng mapagtanto ko kung sino ang Isa sa mga ito. What the?
Parang nanuyo ang lalamunan ko at nag sialisan ang diwa ko ng magtama ang mga tingin namin.
God this greek god!
"Ow! Ariela? Ikaw ba yung sinasabi ni Georgon na magaling na OB dito?" Pagpukaw ni Haejan sa diwa ko. Ilang minuto na pala akong nakatunganga sa ka gwapuhan nitong lalaki na Ito.
Napatingin ako kay Georgon. He just smiled at me bago bumaling muli sa mga kasama niya.
"Yeah she is. Siguradong matutulungan niya kayo." Sagot naman ni Georgon.
"Teka? Mag kakilala kayo?" Tanong ko kay Georgon. What the? What a small world? So it's means? Magkakilala 'din sila ni Jaedan?
"Uhm excuse me. I need to go na may pasyente pa ako." Napatingin kaming lahat kay Aleah. She just smiled at me at niyakap ako bago lumabas ng opisina ko. Muli Kong itinuon ang pansin kay Georgon at sa mga kasama niya.
"Yeah. We're college friends." Hindi si Georgon ang sumagot kung hindi ang Isa pa nilang kasama na masasabi mo talagang unfair ang langit dahil sa sobra 'din nitong ka gwapuhan.
God? This three adonis in front of me? Pinapapili mo ba ako? Crap!
Gaga may asawa kana.
Tumango lang ako sa sagot nito bago sila iginiya papunta sa sofa. Pinaghanda ko 'din sila ng coffee dahil mukhang mga professional at mayayamang nilalang ang kasama ni Georgon. Ang rude naman kung hindi ko ieentertain at pagsisilbihan sila diba?
"Anyway this is Haejan, kilala mo na siya diba? The way he talk to you before and this is Khairo Ismael Saldejas, and he's the one who needed you." Pauna ni Georgon. Napatingin naman ako kay Khairo. Yeah he's handsome.
"Grabe ka naman sa may kailangan bro! Babayaran naman ni Khairo ah! Sana sinabi mo nalang he need your services para naman hindi pang hampas lupa!" Alma ni Haejan kay Georgon. Natawa pa ako dahil binatukan pa ni Khairo at Georgon ng sabay si Haejan. Napahawak pa Ito sa ulo sa sobrang sakit.
"Can you please shut the fuck up bro? Hindi ka nakakatulong." Masungit na sabi ni Khairo. Ay masungit.
"Bakit kailangan niyo pang mambatok? Sama niyo." Reklamo ni Haejan.
"Para maalog ang utak mo." Simpleng sagot naman ni Georgon.
Napailing nalang ako sa mga arguments nilang mag kakaibigan. Ang cute nilang tignan, they're all look professional when they entered my office pero parang hindi naman. Well kailangan talaga ganito minsan sa friendship, dapat hindi laging seryoso, just chill and enjoy, hindi na kailangan pa maging hipokrito/a. I can say that they have a strong foundation.
Natapos ang argument nila kaya naiduscuss 'din sa akin ang mga sasabihin nila. Nalaglag pa ang panga ko dahil gusto 'daw ni Khairo na maging OB ako ng kanyang Ate na ngayon ang uwi galing sa US. Gusto man 'daw ng Ate niya na ito na ang personal na pumunta ay baka hindi na makapunta dahil sa sobrang pagod kaya siya nalang daw ang pinaghanap at ako na daw ang best option nila. It's flattering anyways.
"Look nag pasama pa nga sa amin itong si Khairo kasi nga walang alam sa mga ganitong bagay alam mo na, petiks-petiks lang— aray!" Napahawak muli si Haejan sa ulo niya ng batukan siya ni Khairo. Si Georgon naman ay nangingiti lang.
Tumingin si Khairo sa akin. "So? Papayag ka ba doktora?" Lumunok ito.
I just smiled at him, "yep, sino ba naman ako para tanggihan ang tawag ng tulong diba?"
Napa yes nalang si Khairo dahil sa sagot ko. Wala pa naman akong hinahandle na bagong pasyente na katulad ng Ate ni Khairo, base on him, maselan ang pagbubuntis ng ate niya kaya napagdesisyunan ko na sa bahay nalang nila ako bibisita o 'di kaya naman ay kahit may oras ay ang Ate niya ang papuntahin dito a hospital.
Nag usap-usap pa kami sa bagay-bagay hanggang sa mag paalam na silang lahat. Nakipag kamay ako sa kanila, una kay Khairo pangalawa kay Georgon at pang huli kay Haejan na ngayon ay nakangising aso.
Hinablot agad niya ang kamay ko at naishake ito.
"Ang ganda mo Ariela." Nakangiting sabi niya. Nanlaki naman ang mga mata ko sa sinabi niya. What the hell? It's unexpected huh?
"Bolero! Matagal na naman akong—"
"Ariela!"
Halos mapatalon ako ng lukubin ng pamilyar na boses ang buong loob ng opisina ko. Napatingin kami kung saan Ito nanggaling at tama nga ako, galing Ito kay Jaedan na ngayon ay mukhang kakapasok palang sa loob.
Pati sila Khairo ay natigilan 'din dahil sa pagsigaw ni Jaedan.
Agad naman lumapit si Jaedan sa amin at hinawi ang kamay ni Haejan na kanina pa pala nakahawak sa kamay ko. Napalunok nalang ako ng makita ang galit sa mukha niya. Parang murderer na pede na uli pumatay. Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak niya sa kamay ko.
"Hey! Hey! Nakikipag shake hands lang ako ha? Walang malisya! Tara na nga mga bro, hayaan na natin ang mga lover birds." Natatawang sabi ni Haejan bago kaladkarin ang mga kasamahan na mukhang lito pa sa sinabi nito.
Napatingin ako kay Jaedan na ngayon ay sinusundan pa ng tingin ang palabas na bulto nila Haejan. Bumalik na 'din sa normal ang pustura ng mukha nito na kanina ay galit ngunit ngayon ay mahinahon na. This moody guy.
Wala sa sariling bumaba ang tingin ko sa kamay ko na hawak-hawak pa 'din ni Jaedan. Ng makarecover ay muli kong inngat ang tingin ko kay Jaedan na mataman 'din palang nakatingin sa akin.
Hinila niya ako palapit sa table ko at pinaupo ako sa swivel chair ko bago kumuha ng alcohol at nilagyan ang buong kamay ko pati na 'din ang kabila kong kamay. Nalilito ko siyang tinignan habang seryoso siyang nag papahid sa kamay ko.
Anong problema sa kamay ko?
"Sa susunod wag kang makikipag shake hands kay Haejan. May virus na dala ang lalaking iyon, sa susunod na makita pa kitang nahahawakan kahit maliit na parte man ng katawan mo mapapatay ko talaga si Haejan." May diing sabi niya.
Hindi ko alam kung bakit ngunit may kung ano sa tiyan ko ang nabulabog at tila nagising. Ramdam ko 'din ang panginginig ng tuhod lalo na ng kalamnan ko. And the worst is tila kailangan ko na 'din mag pa check up dahil baka may sakit na ako sa puso. Grabe ang palpitate nito.
Nag iwas nalang ako ng tingin at hinayaan siya na gawin ang gusto niya kahit na naiilang ako sa ginagawa niya. He's so weird.
"Wala ka bang trabaho?" Tanong ko makalipas ang ilang minuto. Ngayon ko lang napansin na naka office attire siya. CEO na CEO ang datingan.
"I'm the CEO at kahit anong gustuhin ko ay gagawin ko." Sagot niya ng matapos ang ginagawa sa kamay ko. Umupo siya sa upuan sa harapan ko.
"What about meetings? Or whatever CEO's duties? Siguro naman ay mayroon diba?" Tanong ko muli.
"Gagawin ko ang mga iyon kung kailan ko gusto and wait, why you seems so disappointed? Bakit? Nasira ko ba ang moment nito ni Haejan?" Ramdam ko ang pagkairita sa boses niya. Natawa nalang ako sa sinabi niya.
"Moment? The hell Jaedan? Ano ba ang pinagsasabi mo? You're so weird and so… Possessive." I said. Halata namang natigilan siya dahil sa sinabi ko.
"I should be possessive because you're my wife, ayoko ng may humahawak sayo kahit kaibigan ko pa sila." Mariing sabi niya na ikinatigil ko naman. What the freaking hell he said?
"Wait? You know I can't understand you, wife your ass! Ang pagkakaalam ko ay wala kang pake sa akin at—"
"And who said I don't care?" Pagputol niya sa sasabihin ko na muling nakapagpatigil sa akin.
"What?"
Agad naman siyang tumayo at halos mapugto ang hininga ko ng igiya niya ako patayo at pinaglapat ang mga katawan namin. Para akong kinuryente dahil lang doon, ramdam ko 'din ang panghihina ng mga tuhod ko. The hell!
"What the fuck Jaedan! What are you—"
Hindi ko na naituloy pa ang sasabihin ko ng pinaglapat niya ang mga labi namin. Dahil sa gulat ay hindi ako nakatugon noong una ngunit ng makarecover ay natugon ko ito. Hindi ko 'din alam ngunit sa sandaling nag lapat ang mga labi namin ay lumipad na ang utak ko sa ibang dimension.
Wala sa sariling pumulupot ang mga braso ko sa leeg at pinalalim ang halik. Habang ang kamay naman ni Jeadan ay bumababa papunta sa pangupo ko.
"Hmm." Ungol ko sa pagitan ng halikan namin ng pisilin niya ang pang upo ko.
Nag tagal 'din ang halikan iyon hanggang sa si Jaedan na ang tumapos. Bahagya ko pang sinundan ang labi niya na akala mo ay uhaw kaya ng matauhan ay nakaramdam ako ng hiya, mukha akong walang dilig! Well! Wala naman talaga akong dilig since birth.
Tumawa lang si Jaedan dahil sa sobrang pagkauhaw ko. God it pissed me off! Gawa niya ito! Binuhay niya ang katawan ko god!
"See you this evening. Susunduin kita." He said bago muling pinaglapat ang mga labi namin na muling nakapagpabuhay sa katawan ko.
Sinubukan ko palalimin ngunit bumitaw ang loko at ngumisi pa. He even winked at me before leaving my office.
But god! He taste like a mentol. Crap!
Napailing nalang ako at tumungo sa lamesa ko bago tumingin sa salamin. Bahagyang nagulo ang lipstick ko. Nabatukan ko pa ang sarili ko dahil biglang pumasok sa isipan ko ang halikan.
Sinuot ko nalang ang lab coat ko bago lumabas ng office.
Normal lang sa mag asawa iyon. What? I considered him as my husband? Wait! What?
He even considering you as his wife right?
"Can you please stop it?" Bulong ko sa sarili na parang baliw. Napairap nalang ako bago muling nag lakad.
HAPON NA ng matapos ang duty ko. May pinaanak lang akong ilang mommy. Hindi nakakapagod ang mga nauna dahil matiwasay naman naideliver ang bata ngunit ang huli ko na pinaanak ay masyado akong napagod. Hindi ko alam kung saan, sa pag papaanak ba o sa mga eksena na nakita ko.
Wala na kasing buhay ang bata ng naideliver ito. Awang-awa ako sa Ama at Ina ng bata na grabe ang iyak, they expecting a healthy baby pero ang lumabas ay patay at namumutlang bata, we tried to revive the baby ngunit wala na talaga, wala na itong pulso ng mailabas. Nahimatay pa ang nanay dahil doon. I can't imagine their griefs. I fell bad for the both of them.
"What's bothering you?" Napalingon ako kay Jaedan na ngayon ay nag ddrive. Umayos lang ako ng upo.
"It's about my patient baby. Patay na kasi ang anak niya ng maipanganak." Sagot ko.
Pinaikot niya ang steering wheel bago muling tumingin sa akin.
"Everything happened for a reason." Sabi niya.
"Well you're right. Siguro ay ayaw na ng panginoon na mahirapan pa ang bata dahil kahit mabuhay pa ang bata ang kumplikado pa 'din." Bumuga ako ng hangin bago muling itinuon ang pansin sa daan.
"Are you okay?" Napatingin ako sa kanya ng magtanong siya. His eyes still on the road.It give chills.
"Bakit mo naman natanong?" I asked back.
"You look down. Dahil ba sa nangyari? Are you blaming yourself?"
"Hindi." Maikling sagot ko.
Nagulat ako ng bigla niyang abutin ang kamay ko at pinagsiklop ang kamay namin. Napanganga nalang ako sa ginawa niya. He gave me a glance before turning his attention to the road again.
Habang ang puso ko naman ay mabilis ang pagtibok at ang tiyan ko naman ay tila sasabog na dahil sa kung anong meron sa loob nito.
Humigpit ang hawak niya sa mga kamay ko.
"Ariela?" Tawag niya sa pangalan.
"Hmm?"
"Thanks for not leaving me that night," Pinahigpit pa niya ang hawak sa kamay ko, "you know, I'm so scared that night. I don't know what to do, nahiya pa ako dahil mukha akong bata sa lagay na iyon. Thanks for comforting me, ngayon ko lang naranasan na may makasama habang hinaharap ang takot ko. You know that time? I feel so comfortable and I feel like I'm in the safest place."
"Jaedan…"
"I hope we can still make this up? I know it's just a fix marriage but can we? It's my way of saying sorry too for what I act when we first met. That I thought you're a spoiled brat and everything pero napatunayan ko na hindi, ang layo sa mga sinabi ko." He chuckled.
Im so speechless because of what he said. Hindi na nga bumukas ang bunganga ko hanggang sa makadating sa bahay.
"Ariela."
Akmang papasok na ako sa loob ng marinig ko ang tawag ni Jaedan. Nilingon ko ito at nakatingin Ito ng seryoso sa akin ngunit ramdam ko ang lambot ng tingin niya.
"Yes?" Sagot ko.
"I'm waiting for your answer." He smiled making my knees trembled. Gosh! Ang epekto mga bakla!
Naiilang na tumango lang ako sa kanya bago tuluyang pumasok sa loob.