Unicode
ညတွေကအတွေးတွေအပိုင်စားရသည့်နယ်မြေပဲ။ပြတင်းတံခါးလေးကိုအသာဖွင့်တော့ ခပ်နုနုလေပြေလေးကပြေးလွှားတိုက်ခတ်သွားလေသည်။
သူ့အတွေးတွေထဲ မနက်ကသူ့ကိုဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့ကြည့်နေတဲ့မိုးသားပုံရိပ်ကနေရာယူလာသည်မို့ ခန့်ထည်စိတ်ရှုပ်စွာ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
ကိုယ့်ကိုမချစ်ပါနဲ့လားကလေးရယ်။ကိုယ်ကမင်းထင်သလောက်ကောင်းတဲ့ကောင်မဟုတ်ဘူး။
သူချစ်ခဲ့တဲ့သူဟာမိုးသားမဟုတ်ဘဲ မိုးသားအချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းဆိုတာသိတဲ့တစ်နေ့ထိုကလေးခံစားရမှာသူမလိုလားပေ။ချစ်ပုံချစ်နည်းမတူပေမယ့်လည်း မိုးသားဆိုတာဟိန်းထက်နည်းတူသူချစ်ရတဲ့ကလေးငယ်ဖြစ်သည်။
မဟူတ်ဘူး....တကယ်ဆိုဟိန်းထက်,ထက်ပို၍ပင် သူနဲ့ရင်းနှီးခဲ့သူ။
သူ့ကိုစိတ်ပူခဲ့သူ။
အားငယ်တတ်သည့်ကလေးမို့သူကစိတ်ပူခဲ့ရသူဖြစ်သည်။
အမှန်အတိုင်းပြောရလျှင်ဟိန်းထက်နဲ့ကိစ္စကိုရှေ့မတိုးခဲ့သည်မှာမိုးသားကြောင့်လည်းအများကြီးပါသည်။နောက်တစ်ခုကတော့ခန့်ထည်မာနကြောင့်ပင်ဖြစ်သည်။
'ကိုယ်ကရှုံးမှာသေချာနေတဲ့တိုက်ပွဲကိုမတိုက်ချင်ဘူးပိစိရဲ့'။
သူကိုယ်တိုင်လည်းသေချာသိနေတာတစ်ခုက
ပိစိကသူ့ကိုလုံးဝလက်ခံမှာမဟုတ်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။
ဖွင့်ပြောပြီးမှ လက်မခံရင်ခန့်ထည်ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသိပ်ရှက်မိမှာပင်။ခန့်ထည်ဝါလိုလူမျိုးအတွက်ရည်းစားမရှားပေ။
အခုထိသူ့ကိုမျှော်လင့်နေသူတွေကအများအပြားရှိသည်။
သူတွဲချင်လျှင် အခုကောက်တွဲလို့ရတဲ့အနေအထားဆိုပေမယ့် သူကိုယ်တိုင်မထားချင်သေး၍ငြိမ်နေခြင်းဖြစ်သည်။
အတွေးတွေကိုခဏရပ်၍ စာရေးခုံပေါ်ကဖုန်းဆီသို့လျှောက်သွားလိုက်ရင်း ခုတင်ပေါ်ပစ်လှဲချလိုက်သည်။
ပြီးသည်နှင့် ခပ်သွက်သွက်ရိုက်နှိပ်လိုက်သည့် စာလုံးလေးတွေက ရင်းနှီးနေကျဖုန်းနံပါတ်လေးဆီသို့ပို့လိုက်သည်။
ကိုယ်ပို့လိုက်တဲ့စာလေးဖတ်ပြီး "ကောင်းကောင်းအိပ်စက်အနားယူနိုင်ပါစေကလေးငယ်"
________________💚________________
"မိုးသား ဒီမှာဘာထိုင်လုပ်နေတာလဲ"
အဆောင်တွင်းအရက်သေစာမသောက်စားရဘူးဟူသောစည်းကမ်းကြောင့်မီးအလင်းရောင်ဖျဖျသာရှိသည့် လူသိပ်မသုံးသည့်လှေကားတွင်ဆေးလိပ်သောက်ရန်လာခိုက် မိမိအရင်ရောက်နှင့်နေသောကလေးကြောင့် ခန့်ညီအံ့ဩသွားရသည်။
အဖြူရောင်overshirtကိုအစိမ်းပုပ်ရောင်ဘောင်းဘီတိုလေးနှင့်တွဲဝတ်ပြီး ခေါင်းလေးငုံကာထိုင်နေသည့်မိုးသားကသူ့ကိုတွေ့တော့ နှစ်လိုဖွယ်ပြုံးပြလေသည်။
ဒီလိုလူသိပ်မရှိသည့်နေရာမှာ ဒီကောင်လေးဘာထိုင်လုပ်နေတာပါလိမ့်။
"လာ ကိုညီ။ဆေးလိပ်လာခိုးသောက်တာလား"
ဘယ်လိုသိတာလဲဆိုသည့်အကြည့်ဖြင့်လှည့်ကြည့်လာသည့်ကိုညီ့ကြောင့် ဒီရက်ပိုင်းအတွင်းသူပထမဆုံးဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်မောဖြစ်ခဲ့သည်။
သူရယ်တော့ ကိုညီပါလိုက်ရယ်သည်။ပြီးတာနဲ့ ဆံပင်ကိုထိုးဖွလျှက်ရှက်ဝဲဝဲဆိုသည်။
"ကလေးတွေတောင်သိကုန်ပြီပဲ"တဲ့။
သူအသာပြုံးပြလျှက် လက်ထဲကဖုန်းကိုသာ စိုက်ကြည့်နေမိသည်။
တကယ်တော့ဘုရားကပြန်လာပြီးသည့်နေ့ကတည်းကသူအကို့ကိုမဆက်သွယ်ခဲ့တာဖြစ်သည်။
သူမဆက်သွယ်သည်နှင့် အကိုကလည်းမဆက်သွယ်ခဲ့ပါချေ။
သူကသာဒီရက်တွေအတွင်းအကို့ဆီကိုဖုန်းဆက်ချင်တဲ့စိတ်ကိုအကြိမ်ကြိမ်ချိုးနှိမ်ခဲ့ရတာဖြစ်သည်။
မျက်နှာချင်းဆိုင်လမ်းမှာတွေ့ခဲ့ရင်တောင် မသိချင်ယောင်ဆောင်ခဲ့ရသည်။
တကယ်ဆို အကို့ဆီကအရင်ဆက်သွယ်လာဖို့ကိုသူဘယ်လောက်တိတ်တဆိတ်မျှော်လင့်နေခဲ့လဲဆိုတာသူသာသိသည် ။
"ကိုခန့်ထည်ဝါဆီကဖုန်းကိုမျှော်နေတာလားကလေး"
ကိုညီကအကို့ထက်အသက်ကြီးပေမယ့် အကိုကစီနီယာမလို့လေးစားသမှုနှင့်နာမည်ရှေ့တွင်'ကို'တပ်ခေါ်လေသည်။
ဒါကလည်းမိုးသားတို့သူနာပြုသင်တန်းကျောင်းတွေရဲ့ခေါက်ရိုးကျိုးနေသောအမူအကျင့်တွေပင်ဖြစ်သည်။
"သူကျွန်တော့ကိုမချစ်ဘူးကိုညီ။"
မငိုချင်ပါလျှက်နဲ့ကျလာတဲ့မျက်ရည်တွေကသစ္စာဖောက်သည်။သူတကယ်မငိုချင်ဘူး။
"ကျွန်တော်စနေနေ့ကဒါကိုသေချာသိလိုက်ရတယ်။အဲ့အတွက်ကျွန်တော်စိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး သူ့ဆီမဆက်သွယ်ဖြစ်ဘူး။
သူ့ဆီကဆက်သွယ်လာမှာကိုစောင့်နေခဲ့တာ။
ဒါပေမယ့် သူဆက်သွယ်မလာခဲ့ဘူး။
ကျွန်တော်ကသာ သူ့ဆီကအကြောင်းမရှိပဲအဆက်အသွယ်မရရင်ရူးလောက်အောင်စိတ်ပူခဲ့ရတာ။
သူကကျွန်တော်ဘာဖြစ်နေလဲစိတ်မဝင်စားဘူး"
မိမိနဘေးတွင်ဒူးလေးတုပ်ကာထိုင်၍ အသံတွေတုန်နေသည့် ကလေးစကားကိုငြိမ်သက်၍သာနားထောင်ပေးလိုက်သည်။ဒီကလေးရင်ဖွင့်ဖို့လိုနေသည်ပဲ။အဲ့မျက်ရည်တွေနဲ့အတူ ဝမ်းနည်းမှုတွေ၊စိတ်မချမ်းသာမှုတွေ၊နာကျင်မှုတွေရောပါသွားရင်ကောင်းမှာပဲ။
ကောင်လေးကငို၍မောသွားဟန်ဖြင့် စကားခဏရပ်သွားမှခေါင်းလုံးလုံးလေးကိုသူပုတ်ပေးမိသည်။
"ကိုယ်ကမင်းတို့အတန်းထဲမှာအသက်အကြီးဆုံးပဲမိုးသား။တစ်တန်းလုံးကကလေးတွေကကိုယ့်အတွက်တော့ညီ၊ညီမတွေပဲ။ကိုယ့်ကလေးတွေအကုန်ပျော်နေတာပဲကိုယ်မြင်ချင်တယ်။အထူးသဖြင့် မင်းပဲမိုးသား။ မင်းကပျော်ပျော်နေတတ်တဲ့ကလေးတစ်ယောက်ပါ။မင်းကိုအခုလိုပုံစံနဲ့မြင်ရတာတကယ်စိတ်မသက်သာဘူး။
ချစ်ရုံပဲချစ်ပါမိုးသားရယ်။မရူးပါနဲ့။
အချစ်ကိုရူးရူးမိုက်မိုက်မကိုးကွယ်လိုက်ပါနဲ့"
"ကျွန်တော်ကသူ့ကိုချစ်တယ်ကိုညီ။ရူးလောက်အောင်"
သူ့စကားအဆုံးထွက်လာတဲ့မိုးသားစကားကြောင့် သူမချင့်မရဲစွာဆံပင်တွေကိုထိုးဖွလိုက်သည်။
'ကိုယ်မင်းကိုဘယ်လိုဖြောင်းဖြရပါ့မလဲမိုးသားရယ်'
"ကဲပါ ထ။အများကြီးတွေးပြီးဝမ်းနည်းမနေနဲ့။ခေါက်ဆွဲသွားပြုတ်ရအောင်။အကိုဝယ်ကျွေးမယ်"
"တကယ်လား"
အစားဆိုတာနဲ့မျက်လုံးလေးလက်လာသည့်ကောင်လေးကြောင့် မနာအောင်လက်သီးနဲ့ဖွဖွထိုးလိုက်သည်။
တတ်လည်းတတ်နိုင်သည့်ကောင်။
ခုနကငိုနေတာသူမဟုတ်သည့်အတိုင်း ချက်ချင်းမျက်နှာအနေအထားကပြောင်းသွားလေသည်။ခန့်ညီခေါင်းကိုအသာခါရမ်းရင်းရှေ့ကထွက်ခဲ့သည်။
ခေါက်ဆွဲပြုတ်ဆိုလို့ ကောင်းကောင်းကန်းကန်းမထင်စေလို။မိုးသားတို့ကျောင်းကမီးဘေးအန္တရာယ်ကြိုတင်ရှောင်ရှားသည့်အနေနဲ့အခန်းထဲတွင် ပလက်ပေါက်ပေးမသုံးချေ။
ဖုန်းအားသွင်းလိုလျှင် ဖုန်းအားသွင်းခန်းသို့သွားသွင်းရသည်။
ခေါက်ဆွဲပြုတ်သောက်ချင်လျှင် ခွက်တစ်ခုထဲခေါက်ဆွဲဖောက်ထည့်၍ အဆောင်မှူးအခန်းမှရေနွေးယူ၍ဖျောစားခြင်းပင်ဖြစ်သည်။
"ဟိတ်ကောင် ကိုယ့်ဟာကိုယ်စားကွာ"
ဟိန်းထက်သူ့ပန်းကန်ထဲကခေါက်ဆွဲကိုလှမ်းနှိုက်သည့်မိုးသားကြောင့်တူနဲ့လက်ကိုဖြတ်ရိုက်လိုက်သည်။ဒီကောင်ခေါက်ဆွဲပြုတ်မလားကြာဇံပြုတ်မလားမေးတိုင်းကြာဇံပြုတ်ကိုပဲရွေးချယ်သည်။ပြီးရင် နဲနဲမြည်းချင်လို့ဆိုသည့်အကြောင်းပြချက်နှင့် ဟိန်းထက်ပန်ကန်ထဲမှခေါက်ဆွဲဖတ်တွေကိုကြုံရင်ကြုံသလိုဝင်တွယ်လေ့ရှိသည်။
ဒီတစ်ခါတော့မရ။ စောင့်ပြီးကိုဦးအောင်ဆော်ပစ်လိုက်သည်။မှတ်ကရော။
"ထက်ထက်လေးကငါ့ကိုမကျွေးချင်ဘူးလား"
မိမိကို'ထက်ထက်လေး'ဟုခေါ်၍မျက်နှာကိုအစွမ်းကုန်ငယ်ကာ အော်ကလီဆန်အောင်လုပ်နေသောမိုးသားကြောင့် ဟိန်းထက်ကြက်သီးတွေဖြန်းခနဲထလာရသည်။shit...သောက်ခွေးကောင် _ိ့လိုတွေပြောနေတာလားဟ။စောက်ခွက်ဖြတ်ရိုက်လိုက်ရရင်တော့လား ငါနော်။
အတွေးထက်လက်ပိုမြန်ကာပဲ အနားရှိနေသည့်စာအုပ်ဖြင့် ထိုသောက်ခွေးခေါင်းအားအုန်းခနဲဖြတ်ရိုက်လိုက်တော့ မိုးသားအသံကနားထဲစူးခနဲဝင်ေရာက်လာသည်။အသံအောင်လှချည်လားမိုးသားရာ။
"ဟ သေမလို့အကျယ်ကြီးအော်နေတာလား။နားငြီးလိုက်တာ"
ခန့်ညီရှေ့ကကလေးနှစ်ကောင်ကိုကြည့်၍ ကြိတ်ရယ်နေရသည်။တကယ့်ကလေးတွေ။
မချစ်တာလည်းမဟုတ်ဘဲနဲ့တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မခံနိုင်အောင်စနောက်နေကြသည်။
ခုနကမျက်ရည်ပေါက်ကြီးငယ်ကျခဲ့သော မိုးသားသည်ပင် နဂိုမှေးသောမျက်လုံးလေးတွေပိတ်အောင်ရယ်မောနေခြင်းကြောင့် သူပါစိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်လိုက်၍ရယ်မောမိလိုက်သည်။
အင်း......သူဒီလိုမရယ်ဖြစ်တာဘယ်လောက်ကြာခဲ့ပြီလဲ။
________________💚________________
Zawgyi
ညေတြကအေတြးေတြအပိုင္စားရသည့္နယ္ေျမပဲ။ျပတင္းတံခါးေလးကိုအသာဖြင့္ေတာ့ ခပ္ႏုႏုေလေျပေလးကေျပးလႊားတိုက္ခတ္သြားေလသည္။
သူ႕အေတြးေတြထဲ မနက္ကသူ႕ကိုေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ၾကည့္ေနတဲ့မိုးသားပုံရိပ္ကေနရာယူလာသည္မို႔ ခန႔္ထည္စိတ္ရႈပ္စြာ သက္ျပင္းခ်လိဳက္သည္။
ကိုယ့္ကိုမခ်စ္ပါနဲ႕လားကေလးရယ္။ကိုယ္ကမင္းထင္သေလာက္ေကာင္းတဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး။
သူခ်စ္ခဲ့တဲ့သူဟာမိုးသားမဟုတ္ဘဲ မိုးသားအခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းဆိုတာသိတဲ့တစ္ေန႕ထိုကေလးခံစားရမွာသူမလိုလားေပ။ခ်စ္ပုံခ်စ္နည္းမတူေပမယ့္လည္း မိုးသားဆိုတာဟိန္းထက္နည္းတူသူခ်စ္ရတဲ့ကေလးငယ္ျဖစ္သည္။
မဟူတ္ဘူး....တကယ္ဆိုဟိန္းထက္,ထက္ပို၍ပင္ သူနဲ႕ရင္းႏွီးခဲ့သူ။
သူ႕ကိုစိတ္ပူခဲ့သူ။
အားငယ္တတ္သည့္ကေလးမို႔သူကစိတ္ပူခဲ့ရသူျဖစ္သည္။
အမွန္အတိုင္းေျပာရလွ်င္ဟိန္းထက္နဲ႕ကိစၥကိုေရွ႕မတိုးခဲ့သည္မွာမိုးသားေၾကာင့္လည္းအမ်ားႀကီးပါသည္။ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ခန႔္ထည္မာနေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။
'ကိုယ္ကရႈံးမွာေသခ်ာေနတဲ့တိုက္ပြဲကိုမတိုက္ခ်င္ဘူးပိစိရဲ႕'။
သူကိုယ္တိုင္လည္းေသခ်ာသိေနတာတစ္ခုက
ပိစိကသူ႕ကိုလုံးဝလက္ခံမွာမဟုတ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ဖြင့္ေျပာၿပီးမွ လက္မခံရင္ခန႔္ထည္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသိပ္ရွက္မိမွာပင္။ခန႔္ထည္ဝါလိုလူမ်ိဳးအတြက္ရည္းစားမရွားေပ။
အခုထိသူ႕ကိုေမွ်ာ္လင့္ေနသူေတြကအမ်ားအျပားရွိသည္။
သူတြဲခ်င္လွ်င္ အခုေကာက္တြဲလို႔ရတဲ့အေနအထားဆိုေပမယ့္ သူကိုယ္တိုင္မထားခ်င္ေသး၍ၿငိမ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
အေတြးေတြကိုခဏရပ္၍ စာေရးခုံေပၚကဖုန္းဆီသို႔ေလွ်ာက္သြားလိုက္ရင္း ခုတင္ေပၚပစ္လွဲခ်လိဳက္သည္။
ၿပီးသည္ႏွင့္ ခပ္သြက္သြက္ရိုက္ႏွိပ္လိုက္သည့္ စာလုံးေလးေတြက ရင္းႏွီးေနက်ဖဳန္းနံပါတ္ေလးဆီသို႔ပို႔လိုက္သည္။
ကိုယ္ပို႔လိုက္တဲ့စာေလးဖတ္ၿပီး "ေကာင္းေကာင္းအိပ္စက္အနားယူနိုင္ပါေစကေလးငယ္"
________________💚________________
"မိုးသား ဒီမွာဘာထိုင္လုပ္ေနတာလဲ"
အေဆာင္တြင္းအရက္ေသစာမေသာက္စားရဘူးဟူေသာစည္းကမ္းေၾကာင့္မီးအလင္းေရာင္ဖ်ဖ်သာရွိသည့္ လူသိပ္မသုံးသည့္ေလွကားတြင္ေဆးလိပ္ေသာက္ရန္လာခိုက္ မိမိအရင္ေရာက္ႏွင့္ေနေသာကေလးေၾကာင့္ ခန႔္ညီအံ့ဩသြားရသည္။
အျဖဴေရာင္overshirtကိုအစိမ္းပုပ္ေရာင္ေဘာင္းဘီတိုေလးႏွင့္တြဲဝတ္ၿပီး ေခါင္းေလးငုံကာထိုင္ေနသည့္မိုးသားကသူ႕ကိုေတြ႕ေတာ့ ႏွစ္လိုဖြယ္ၿပဳံးျပေလသည္။
ဒီလိုလူသိပ္မရွိသည့္ေနရာမွာ ဒီေကာင္ေလးဘာထိုင္လုပ္ေနတာပါလိမ့္။
"လာ ကိုညီ။ေဆးလိပ္လာခိုးေသာက္တာလား"
ဘယ္လိုသိတာလဲဆိုသည့္အၾကည့္ျဖင့္လွည့္ၾကည့္လာသည့္ကိုညီ့ေၾကာင့္ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းသူပထမဆုံးဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ေမာျဖစ္ခဲ့သည္။
သူရယ္ေတာ့ ကိုညီပါလိုက္ရယ္သည္။ၿပီးတာနဲ႕ ဆံပင္ကိုထိုးဖြလွ်က္ရွက္ဝဲဝဲဆိုသည္။
"ကေလးေတြေတာင္သိကုန္ၿပီပဲ"တဲ့။
သူအသာၿပဳံးျပလွ်က္ လက္ထဲကဖုန္းကိုသာ စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
တကယ္ေတာ့ဘုရားကျပန္လာၿပီးသည့္ေန႕ကတည္းကသူအကို႔ကိုမဆက္သြယ္ခဲ့တာျဖစ္သည္။
သူမဆက္သြယ္သည္ႏွင့္ အကိုကလည္းမဆက္သြယ္ခဲ့ပါေခ်။
သူကသာဒီရက္ေတြအတြင္းအကို႔ဆီကိုဖုန္းဆက္ခ်င္တဲ့စိတ္ကိုအႀကိမ္ႀကိမ္ခ်ိဳးႏွိမ္ခဲ့ရတာျဖစ္သည္။
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လမ္းမွာေတြ႕ခဲ့ရင္ေတာင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့ရသည္။
တကယ္ဆို အကို႔ဆီကအရင္ဆက္သြယ္လာဖို႔ကိုသူဘယ္ေလာက္တိတ္တဆိတ္ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့လဲဆိုတာသူသာသိသည္ ။
"ကိုခန႔္ထည္ဝါဆီကဖုန္းကိုေမွ်ာ္ေနတာလားကေလး"
ကိုညီကအကို႔ထက္အသက္ႀကီးေပမယ့္ အကိုကစီနီယာမလို႔ေလးစားသမႈႏွင့္နာမည္ေရွ႕တြင္'ကို'တပ္ေခၚေလသည္။
ဒါကလည္းမိုးသားတို႔သူနာျပဳသင္တန္းေက်ာင္းေတြရဲ႕ေခါက္ရိုးက်ိဳးေနေသာအမူအက်င့္ေတြပင္ျဖစ္သည္။
"သူကြၽန္ေတာ့ကိုမခ်စ္ဘူးကိုညီ။"
မငိုခ်င္ပါလွ်က္နဲ႕က်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကသစၥာေဖာက္သည္။သူတကယ္မငိုခ်င္ဘူး။
"ကြၽန္ေတာ္စေနေန႕ကဒါကိုေသခ်ာသိလိုက္ရတယ္။အဲ့အတြက္ကြၽန္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၿပီး သူ႕ဆီမဆက္သြယ္ျဖစ္ဘူး။
ဒါေပမယ့္ သူ႕ဆီကဆက္သြယ္လာမွာကိုေစာင့္ေနခဲ့တာ။
ဒါေပမယ့္ သူဆက္သြယ္မလာခဲ့ဘူး။
ကြၽန္ေတာ္ကသာ သူ႕ဆီကအေၾကာင္းမရွိပဲအဆက္အသြယ္မရရင္႐ူးေလာက္ေအာင္စိတ္ပူခဲ့ရတာ။
သူကကြၽန္ေတာ္ဘာျဖစ္ေနလဲစိတ္မဝင္စားဘူး"
မိမိနေဘးတြင္ဒူးေလးတုပ္ကာထိုင္၍ အသံေတြတုန္ေနသည့္ ကေလးစကားကိုၿငိမ္သက္၍သာနားေထာင္ေပးလိုက္သည္။ဒီကေလးရင္ဖြင့္ဖို႔လိုေနသည္ပဲ။အဲ့မ်က္ရည္ေတြနဲ႕အတူ ဝမ္းနည္းမႈေတြ၊စိတ္မခ်မ္းသာမႈေတြ၊နာက်င္မႈေတြေရာပါသြားရင္ေကာင္းမွာပဲ။
ေကာင္ေလးကငို၍ေမာသြားဟန္ျဖင့္ စကားခဏရပ္သြားမွေခါင္းလုံးလုံးေလးကိုသူပုတ္ေပးမိသည္။
"ကိုယ္ကမင္းတို႔အတန္းထဲမွာအသက္အႀကီးဆုံးပဲမိုးသား။တစ္တန္းလုံးကကေလးေတြကကိုယ့္အတြက္ေတာ့ညီ၊ညီမေတြပဲ။ကိုယ့္ကေလးေတြအကုန္ေပ်ာ္ေနတာပဲကိုယ္ျမင္ခ်င္တယ္။အထူးသျဖင့္ မင္းပဲမိုးသား။ မင္းကေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ပါ။မင္းကိုအခုလိုပုံစံနဲ႕ျမင္ရတာတကယ္စိတ္မသက္သာဘူး။
ခ်စ္႐ုံပဲခ်စ္ပါမိုးသားရယ္။မ႐ူးပါနဲ႕။
အခ်စ္ကို႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္မကိုးကြယ္လိုက္ပါနဲ႕"
"ကြၽန္ေတာ္ကသူ႕ကိုခ်စ္တယ္ကိုညီ။႐ူးေလာက္ေအာင္"
သူ႕စကားအဆုံးထြက္လာတဲ့မိုးသားစကားေၾကာင့္ သူမခ်င့္မရဲစြာဆံပင္ေတြကိုထိုးဖြလိုက္သည္။
'ကိုယ္မင္းကိုဘယ္လိုေျဖာင္းျဖရပါ့မလဲမိုးသားရယ္'
"ကဲပါ ထ။အမ်ားႀကီးေတြးၿပီးဝမ္းနည္းမေနနဲ႕။ေခါက္ဆြဲသြားျပဳတ္ရေအာင္။အကိုဝယ္ေကြၽးမယ္"
"တကယ္လား"
အစားဆိုတာနဲ႕မ်က္လုံးေလးလက္လာသည့္ေကာင္ေလးေၾကာင့္ မနာေအာင္လက္သီးနဲ႕ဖြဖြထိုးလိုက္သည္။
တတ္လည္းတတ္နိုင္သည့္ေကာင္။
ခုနကငိုေနတာသူမဟုတ္သည့္အတိုင္း ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာအေနအထားကေျပာင္းသြားေလသည္။ခန႔္ညီေခါင္းကိုအသာခါရမ္းရင္းေရွ႕ကထြက္ခဲ့သည္။
ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ဆိုလို႔ ေကာင္းေကာင္းကန္းကန္းမထင္ေစလို။မိုးသားတို႔ေက်ာင္းကမီးေဘးအႏၲရာယ္ႀကိဳတင္ေရွာင္ရွားသည့္အေနနဲ႕အခန္းထဲတြင္ ပလက္ေပါက္ေပးမသုံးေခ်။
ဖုန္းအားသြင္းလိုလွ်င္ ဖုန္းအားသြင္းခန္းသို႔သြားသြင္းရသည္။
ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေသာက္ခ်င္လွ်င္ ခြက္တစ္ခုထဲေခါက္ဆြဲေဖာက္ထည့္၍ အေဆာင္မႉးအခန္းမွေရေႏြးယူ၍ေဖ်ာစားျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
"ဟိတ္ေကာင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္စားကြာ"
ဟိန္းထက္သူ႕ပန္းကန္ထဲကေခါက္ဆြဲကိုလွမ္းႏွိုက္သည့္မိုးသားေၾကာင့္တူနဲ႕လက္ကိုျဖတ္ရိုက္လိုက္သည္။ဒီေကာင္ေခါက္ဆြဲျပဳတ္မလားၾကာဇံျပဳတ္မလားေမးတိုင္းၾကာဇံျပဳတ္ကိုပဲေ႐ြးခ်ယ္သည္။ၿပီးရင္ နဲနဲျမည္းခ်င္လို႔ဆိုသည့္အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ ဟိန္းထက္ပန္ကန္ထဲမွေခါက္ဆြဲဖတ္ေတြကိုႀကဳံရင္ႀကဳံသလိုဝင္တြယ္ေလ့ရွိသည္။
ဒီတစ္ခါေတာ့မရ။ ေစာင့္ၿပီးကိုဦးေအာင္ေဆာ္ပစ္လိုက္သည္။မွတ္ကေရာ။
"ထက္ထက္ေလးကငါ့ကိုမေကြၽးခ်င္ဘူးလား"
မိမိကို'ထက္ထက္ေလး'ဟုေခၚ၍မ်က္ႏွာကိုအစြမ္းကုန္ငယ္ကာ ေအာ္ကလီဆန္ေအာင္လုပ္ေနေသာမိုးသားေၾကာင့္ ဟိန္းထက္ၾကက္သီးေတြျဖန္းခနဲထလာရသည္။shit...ေသာက္ေခြးေကာင္ _ိ့လိုေတြေျပာေနတာလားဟ။ေစာက္ခြက္ျဖတ္ရိုက္လိုက္ရရင္ေတာ့လား ငါေနာ္။
အေတြးထက္လက္ပိုျမန္ကာပဲ အနားရွိေနသည့္စာအုပ္ျဖင့္ ထိုေသာက္ေခြးေခါင္းအားအုန္းခနဲျဖတ္ရိုက္လိုက္ေတာ့ မိုးသားအသံကနားထဲစူးခနဲဝင္ေရာက္လာသည္။အသံေအာင္လွခ်ည္လားမိုးသားရာ။
"ဟ ေသမလို႔အက်ယ္ႀကီးေအာ္ေနတာလား။နားၿငီးလိုက္တာ"
ခန႔္ညီေရွ႕ကကေလးႏွစ္ေကာင္ကိုၾကည့္၍ ႀကိတ္ရယ္ေနရသည္။တကယ့္ကေလးေတြ။
မခ်စ္တာလည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႕တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္မခံနိုင္ေအာင္စေနာက္ေနၾကသည္။
ခုနကမ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးငယ္က်ခဲ့ေသာ မိုးသားသည္ပင္ နဂိုေမွးေသာမ်က္လုံးေလးေတြပိတ္ေအာင္ရယ္ေမာေနျခင္းေၾကာင့္ သူပါစိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္လိုက္၍ရယ္ေမာမိလိုက္သည္။
အင္း......သူဒီလိုမရယ္ျဖစ္တာဘယ္ေလာက္ၾကာခဲ့ၿပီလဲ။
________________💚________________