- Cfare eshte? - me pyet Gersa, nderkohe qe mundohesha te dalloja sa me mire nese ishte apo jo Ester.
- Asgje, - ja kthej duke u rehatuar dhe i bera nje buzeqeshja.
- Hera e pare qe vij ne teater, faleminderit Erman. - Me thote Gersa ndersa une as nuk nxorra gjysem fjale, perbrenda po zieja si dy gur qe jane ne zjarr dhe nga momenti ne moment do plasin nga nxehtesia.
Kaluan rreth 30 minuta dhe nuk arrija dot te dalloja nese ishte ajo apo jo.
Nderkohe shfaqa vazhdonte, njerzit qeshnin, nxirrnin telefonat duke bere foto, aktoret luanin ndersa une luaja nga mendja.
Por ne nje moment, kur ajo kthen koken per nga ai, arrij te dalloj ne profil fytyren e saj dhe kurrsesi nuk mund te ishte dikush qe i ngjante aq shume, ishte vete ajo, Ester Qukaloshja, ne shoqerine e nje djali tjeter.
Ne ate moment fillova ti kem gjerat te qarta ne mendje, ikjet e saj, zhdukjet per dite te tera dhe nuk po e kuptoja se c'loje e ndyre ishte kjo.
- Qetesohu Erman, mund te jete vellai, kusheriri, qetesohu. - I them vetes dhe mora fryme thelle duke u munduar te qetesohen dhe te vij ne vete, por pikerisht ne ate moment i shoh teksa puthen dhe harrova te nxjerr frymen jashte.
E ndjeva se si me levizi qenia brenda meje, doli nga boshti i saj dhe ra si nje gote qe te bie nga dora.
- Erman je mire? - me pyet Gersa dhe ndjej doren e saj mbi sup.
- Po, jam mire, - i them teksa mundohem t'i buzeqesh.
- Eja te ikim nga ketu, - shtova duke u ngritur dhe fillova te zbres shkallet.
Mora frym thelle dhe shtrengova gishterinjt e medhenj te dores, pasi gjithmone kur ndihesha keq, e ndjeja dhimbjen deri ne kocken e atyre gishterinjve.
Gersa Stefani mund te ishte njeriu me kurve dhe me perverse nga c'kisha njohur ndonjehere, por kurre nje njeri i keq, per me teper ishte i vetmi person qe dinte per mua aq sa dija une per veten.
- Oh Erman, gishtat e tu te medhenj, i ke mbledhur si atehere... - me thote ajo duke me sjelle ndermend ate moment kur ime me dhe im ate nuk ishin me dhe i shtrengoja gishtat fort ndryshe me dukej sikur do me keputeshin.
- C'ndodhi? - shtoi nderkohe qe me kapte nga duart dhe me shtrengonte fort.
- Asgje, - thjesht m'u kujtuan gjera, - i pergjigjem dhe futem ne makinen e saj.
Sapo do niseshim nga teatri del nje mori me njerez, qe fillojne te shperndahen nga te gjitha anet, mes tyre edhe Ester, me krahun e lidhur pas krahut te tij, futen ne makine dhe u larguan.
Ne ishim pas tyre deri ne momentin kur rruget tona u ndane.
Me mjaftonte te mendoja se tani do shkonin ne shtepine e tij dhe ai do e prekte, xhindosesha si mos me keq dhe te gjithen e mbaja perbrenda.
- Ester do vish nga une sonte?
- Ester?
- Gersa doja te thoja, jam pak keq me emrat, - i them dhe ajo buzeqesh.
- Jo, hajde ti nga une, - ma kthen ajo.
- Si ne kohet e vjetra apo jo,
- Tamam ashtu, te kujtohet kur ngele varur ne dritaren time kur erdhi babi ne dhome, - me thote ajo dhe ndermend me vjen ai moment, kur po mbahesha me veshtirsi dhe ne momentin kur s'po mundesha dot me, ndjej doren e saj te me kapi krahun.
Gersa Stefani me njihte dhe e njihja me teper se cdo njeri tjeter.
E dinte si isha une, qe neser do isha akull i ftohte me te pavarsisht se cdo ndodhte ate nate, ashtu si e njihja une ate qe do bente sikur skishte ndodhur asgje.
Nuk priti sa te futeshim ne dhomen e gjumit, por qe ne korridor nisi te me puthte dhe filluam te zhvisheshim deri kur u perplasem krejtesisht lakuriq ne krevat.
Ne cdo puthje, kafshim apo prekje ndjeja nje inat te madh perbrenda qe doja ta nxirrja jasht, sepse me dukej sikur do plasja.
Ajo me puthte dhe une mendoja nese ishte gabim apo jo, me pas perballe me dilte ajo teksa puthej ne teater dhe i ktheja cdo puthje Gerses, e cila klithte poshte meje...