აკანკალებულ ხელებს დაჰყურებდა . საკუთარ სიმართლეში ბოლომდე იყო დარწმუნებული , იმის რწმენაც ჰქონდა რომ გაიმარჯვებდა მაგრამ ვარამგამოვლილი ცხოვრება შიშის პატარა ნამცეცებს მაინც თესდა მის გულში .
მის ზურგს უკან მდგომი ხალხი არსებას უფერადებდა და ძალას აძლევდა , კლერი მისი ყველა სიტყვით და მტკიცებულებით მიყენებულ ტკივილს უქარწყლებდა , ღირსებას უღდგენდა .
მაგრამ , მაინც ახსოვდა წინა სასამართლოზე გაჟღერებული ბოლო სიტყვები .
სიტყვები , რომელიც აარონის მაგივრად მის უცნობ მდევარს ადანაშაულებდა , თავად მას კი ანდგრევდა .
-ჩემმა კლიენტმა , სრულიად უცხო ნომრისგან მიიღო შეტყობინება , ასლები თქვენს მაგიდაზეა , ამის გათვალისწინებით ბატონი აარონის დადანაშაულების საფუძველს ვერ ვხედავ . სრულიად ბუნებრივი იქნება ეჭვმიტანილს გაევრცელებინოს პრესაში .
- ვაპროტესტებ !
- პროტესტო უარყოფილია , განაგრძეთ - მკაცრად გახედა აპილპილებულ ქალს მოსამართლემ და მზერა მოსაუბრეზე გადაიტანა .
- ლოგიკური იქნება , ჩემს დაცვის ქვეშ მყოფსაც თუ დაზარალებულად განვიხილავთ და ქალბატონი ეველინიიც მოიხდის ბოდიშს ცილისწამებისთვის .
ეს იყო ბოლო სიტყვები რომელმაც დარბაზში ხმაური და გაურკვევლობა გამოიწვია . ორად გაყოფილი საზოგადოების გამო , არ გამოცხადებული მოწმის და ჩაშლილი გეგმის წყალობით პირველი სხდომა წააგეს .
სხეულს უწვავდა აარონის ღვარძლიანი მზერა . ეშინოდა ჰარის რეაქციის რომლის აფეთქებასაც ყოველ წამს ელოდა . ის კი მშვიდად იყო , შესაშური სიმშვიდით ელოდებოდა გამარჯვებას და ქალის ამღვრეულ თვალებს , ცრემლებს ვნებიანი კოცნით აშორებდა .
იყო შიში , გაურკვევლობა , დაძაბულობა , მაგრამ კიდევ უფრო დიდი მიზეზი და სურვილი გამარჯვების .
იცოდა მარტივი რომ არ იქნებოდა და ყოველ გადადგმულ ნაბიჯზე გრძნობდა ამას .
მოწმე სახლში რომ მიადგა და აკანკალებული ხმით უთხრა ''დამემუქრნენო '' სიბრაზის მაგივრად თანაგრძნობა იგრძნო შემდეგ , უსამართლობამ ერთიანად მოიცვა მისი სხეული .
ახლა მის ხელებს უყურებდა , უნდოდა მოსმენა , იქ ყოფნა , მაგრამ მხოლოდ საკუთარ გულისცემას აღიქვამდა .
-ეს ზარების სიაა, შეტყობინებები .. ყველა ხერხი რითაც ბატონი აარონი , ეველინთან დაკავშირებას ცდილობდა .. ეს მოწმის ჩვენებაა და ეს გადარიცხული თანხა რომელიც ადასტურებს რომ სურათები აარონმა გაავრცელა .. ამას მისი შეტყობინებებიც შეგვიძლია დავურთოთ და ამის გათვალისწინებით ის დამნაშავეთ ცნოთ !
იგრძნო ამ სიტყვების შემდეგ როგორ იმატა დარბაზში გულისცემამ და ზურგიდან წამოსულმა მხურვალებამ ერთიანად მოიცვა სხეული .
უყურებდა მოკამათეებს , შემდეგ კლერის მომღიმარი სახე დაინახა და ტაში გაიგონა მის გულისცემას რომ ერთვოდა და მთლიანად მის სიმართლეს ეკუთვნოდა .
ვერ დაიჯერა , სიხარულის მცირე ტალღისგან ოდნავ შებარბაცდა და თვალცრემლიანი დაეყრდნო სკამს .
მხოლოდ მას ეძებდა , დაინახა კიდეც მწვანე მდელოებზე მოფენილი თეთრი ვარსკვლავები და სიმებზე გაბნეული აკორდებივით აეწყო გამარჯვების შეგრძნება მის სხეულში .
ეს გამარჯვება მხოლოდ მას არ ეკუთვნოდა , მაგალითი იყო , იმედი , საწყისი ყველა იმ ქალისთვის ვინც სიმართლეს საკუთარ კანს მიღმა შემორჩენილ იარებში მალავდა. იმ იარებში , ყოველ წამს რომ ეჩურჩულებოდნენ სულს და საწამლავივით უვრცელებდნენ ტკივილს მთელს სხეულში .
***
-არც კი მჯერა - ხმაგატეხილმა ამოთქვა და კლერი მთელი გრძნობით ჩაიხუტა .
- პატარავ , შევძელით და ეს უნდა ავღნიშნოთ - ჟღალ თმებში შეუცურა თითები და ლოყებზე აკოცა .
- მადლობა კლერ .. შენ რომ არა არაფერი გამოვიდოდა .
- როცა იბრძვი , ცხოვრება წინ სვლის საშუალებასაც გაძლევს .. სიმართლე ყოველთვის ვერ დაიმალება .
- ჩემო გოგონებო - მთელი გრძნობით მოეხვია ლიზა და მადლიერი მზერით გახედა კლერს - მადლობა ..
- სიმართლის გამომჟღავნებისთვის მადლობას არ უნდა მიხდიდეთ !
- ეს მხოლოდ სიმართლე არ ყოფილა კლერ .. ეს იყო მესიჯი რომ სახელის უკან ბოროტება დამალვას ვეღარ შეძლებს ..
ბევრი მილოცვის , სიხარულის გაზიარების შემდეგ იყო სიმშვიდე რომელიც მხოლოდ ახლობელ ადამიანებს მოაქვთ .
ხალხი ბრბოა , მთავარია "სწორი" მიმართულება მისცე . ისინიც მაშინვე შეიცვლიან გეზს . საზოგადოების ნაწილი რომელიც ლანძღავდა ახლა ისე იცავდა და ამხნევებდა თითქოს მაშინ ნათქვამი საშინელი სიტყვები არც არსებობდა .
***
-ისევ ამ კლუბში რატომ მოვედით ? - უკმაყოფილოდ იკითხა ანინემ და ზეინის ხელს ჩაეჭიდა .
- რა არ მოგწონს ? - წარბაწეულმა დახედა ყავისფერთვალებამ და მასაც წამსვე აუწითლდა ლოყები .
- ბოლოს ცუდად დამთავრდა , თან მე ვერ ვსვამ .
- რამეს ვიპოვი შენთვის , მანამდე ვიცეკვოთ - მასზე ჩაჭიდებული ხელით დაატრიალა და მომღიმარმა წამიერად აღიქვა ქერა თმა და რაღაც უცხო სურნელი , იმდენად უცხო მაშინვე ''უცნობი '' გოგონა გაახსენა . ვერც მიხვდა როდის დაიმახსოვრა მისი სუნი ან ახლა რატომ მიანიჭა ამას მნიშვნელობა . ოდნავ დაბნეულმა მოატარა ირგვლივმყოფთ მზერა და წარბშეკრული დააკვირდა მის წინ მდგარ გაკვირვებულ ანინეს .
- რამე ხდება ?
- არაფერი , მეგონა .. რა მნიშვნელობა აქვს - საკუთარი აზრებით ნერვებმოშლილმა მაშინვე დააიგნორა ფიქრები და წელზე შეცურებული ხელით აიკრა სხეულზე საყვარელი ქალი .
წამით ისევ მოათვალიერა გარემო , მაგრამ მოცეკვავეებში მხოლოდ ჰარის სხეულს მიხუტებული ეველინი იცნო .
-გინდა გარეთ გავიდეთ ? - ნაზი იყო ანინეს ხმა , თითქოს მასში გავრცელებულ დაბნეულობას გრძნობდა და სიმშვიდით ცდილობდა მის დალაგებას .
- გავიდეთ .. - ხელი ჩაკიდა და ხალხით სავსე შენობა უკან მოიტოვა .
- ვის ეძებ ზეინ ?
- გეჩვენება - ნერვიულად ამოთქვა და თითებში მოქცეული ღერის წვალება დაიწყო .
- როგორია ? - ისეთი წრფელი ხმით და ღიმილით ჰკითხა რაღაც უცნაური იგრძნო მანაც . რაღაც ძველის დასასრული და ახლის დასაწყისი .
- ჩვეულებრივია ..
- და ასე გაფორიაქებს ?
- ანინე გეყოფა - კუთხეში მოიმწყვდია მისი სხეული და უფრო მიუახლოვდა - მიყვარხარ , ეს იცი და რას ითხოვ ან ცდილობ ახლა ნამდვილად ვერ ვხვდები !
- მინდა რომ ბედნიერი იყო - ისე უთხრა თვალიც არ მოუშორებია მისთვის .
- ჩემთვის ბედნიერება შენ მოგაქვს .. - თმებში შეუცურა თითები და მისი ტუჩებისკენ დაიხარა .
- არ გინდა .. - თვალცრემლიანმა უთხრა და მისი შეჩერება სცადა - შენ იპოვე ის ვინც ნამდვილად გჭირდება .. ამას შენს თვალებში ვხედავ .. ასე ნუ მოექცევი შენ თავს ..
- შენი ნახვის პირველივე წამიდან მინდა ამის გაკეთება - მის ტუჩებზე ამოთქვა და ცხელი ჰაერი მიაფრქვია - შენ ხარ ერთადერთი ვინც მჭირდება .
- ზეინ.. - არ აცადა გაგრძელება ისე დასწვდა ქალის გაფითრებულ და გაყინულ ბაგეებს . სურვილით შეპყრობილი ისე მიეტმასნა მის სხეულს თითქოს მასში შეღწევა და ჩასახლება სურდა .
რაღაც წარმოუდგენელი იგრძნო , გამალებით ამუშავებული გულიდან სწრაფად გაფრინდა მისი მუცლისკენ პეპლები , მაგრამ გონებაში შემოჭრილმა გამოსახულებამ , წამსვე გაუორა გრძნობები .
გაახსენდა როგორ იჯდა ქერას ფანჯრის წინ და მის სილუეტს უყურებდა განვლილი ღამეები . როგორ უსმენდა სახლიდან გამოსულ ყველა ხმას და ნებისმიერ წამს მზად იყო შიგნით შესვლისთვის და დახმარებისთვის .
თავიდან დანაშაულის შეგრძნებას დააბრალა . არც სურდა საკუთარ თავთან აღიარება . ვერც გაიგო როდის შეიჭრა მის გონებაში და ბუდე დაიდო მისმა ლურჯმა თვალებმა .
იქნებ როცა ჩვენს ნაწილს ვპოულობთ , მაშინვე უფერულდება განცდილი გრძნობები და თავიდან ვიწყებთ არსებობას ?
დენდარტყმულივით მოშორდა და საკუთარ გაორებულ გონებას ვერაფრით აიძულა ფიქრების დალაგება .
-გამომიყენე .. დაგეხმარა იმის გააზრებაში რომ მე არ ვარ ის ვინც გინდა ? - ოდნავ ნაღვლიანმა შეხედა და მის სახეზეც მაშინვე გაჩნდა ტკივილის ფერებიც .
- ანინე ..
- იბრძოლე მისთვის ზეინ .. მე შენი ნაწილი არ ვარ , მე მეგობარი ვარ და სულ ვიქნები - მკერდზე მიადო თავი და მის აჩქარებულ გულს დაუგდო ყური . გულს რომელმაც რითმი იცვალა და მას აღარ ეკუთვნოდა .
***
-ამდენი ხანი სად გავიდნენ ? - უკმაყოფილოდ გაიხედა კარებისკენ ევამ და ჰარის თვალების ატრიალებაზე წარბები შეკრა .
- მორჩი - წელზე მოუჭირა თითები და ყელზე აკოცა რამდენჯერმე - დატკბი წამებით ევა , იმით რაც ახლაა .. ყველაფერს ნუ განიცდი ..
- იქნებ დახმარება სჭირდება ..
- მოაგვარებს - მხრებთან აცურებული ხელებით ჰაერში ასწია და დაატრიალა . მისი სიცილიც მოესმა და თავადაც გაბედნიერდა .
- მგონი ამ მუსიკაზე ასე არ უნდა ვცეკვავდეთ - ტუჩები გამობურცა საყვარლად და ჰარის ჩაცინება მისი სხეულის ვიბრაციით იგრძნო . წამსვე მიაკრა ყელში ბაგეები და კბილებიც გამოსდო .
- კარგი , მორჩი .. გავხედავ - თვალებგაბრწყინებულს დააკვირდა და ხელისგულზე აკოცა - დამელოდე ..
ჩქარი ნაბიჯით წავიდა და მოცეეკვავეებში მარტო დატოვა ჟღალი .
წამსვე იგრძნო ევამ შეხება და დაბნეულმა გახედა მოახლოებულს .
-შეიძლება ?
- რატომაც არა ? - ხელები მოხვია მხრებზე და რაღაც უცნაური დაძაბულობაც იგრძნო .
- მიხარია რომ შეძელით , ეველინ .
- მადლობა ლიამ .. მიუხედავად იმისა რომ ჩემზე და კლერზე ეჭვიანობ .. მაინც ბევრს ნიშნავდა შენი გვერდში დგომა
- ვიცი - აშკარა კმაყოფილება იგრძნობოდა მის ხმაში . ევას ცდის მიუხედავად მაინც მოახერხა მათ შორის მანძილის შემცირება .
- კლერი გვეძახის .. - დაბნეულმა ამოთქვა მაშინვე და მკლავებიდან დაუსხლტა .
არის დეტალები რომლებზეც ყურადღებას არასდროს ვამახვილებთ . ზოგჯერ იმდენად არ ვენდობით ჩვენს შეგრძნებებს ვცდებით , იქნებ სწორედ აქ ვუშვებთ პირველ შეცდომას ?
***
-რამეზე უნდა ვითამაშოთ - აშკარად ცეკვით მოწყენილმა და დაღლილმა გოგონამ გააჟღერა ეს იდეა .
- არ მომწონს ეს იდეა - ქერა ჯერ კიდევ ბრბოს ათვალიერებდა და ტელეფონში დროს ამოწმებდა - თან მალე უნდა წავიდე , მამას ისედაც არ უნდოდა ჩემი გამოშვება...
- აი იმ სკამს ხედავ ?
- ჰო ..
- თუ იმ ბიჭს ვინც იქ ზის მის სასმელს გამოართმევ და აქ მოხვალ , ერთი კვირა შენთან დავრჩები - წარბები აუთამაშა საყვარლად და ისე შესთავაზა მისი უსაფრთხო ერთი კვირის გარანტია თავადაც ვერ მიხვდა . ბევრი არც უფიქრია , ოდნავ აატრიალა თვალები და შესაძლო მსხვერპლს გახედა . მისკენ ზურგით იჯდა , აშკარად მეგობრებით შემორტყმულ წრეში და გარშემომყოფები ნამდვილად არ ადარდებდა .
თავდაჯერებული ნაბიჯებით დაიძრა ''მსხვერპლისკენ'' , თავადაც არ ჰქონდა განსაზღვრული რას მოიმოქმედებდა ან როგორ უნდა ეთხოვა სასმელი , მაგრამ მიახლოებული ისე სწრაფად და იმპულსურად მოთავსდა მის კალთაში საკუთარი თავი თავადვე გააკვირვა .
-შეიძლება შენი ჭიქიდან სასმელი დავლიო ? - ყელზე აუცურა თითები და იგრძნო კიდეც როგორ გაუჩერდა წამიერად გულისცემა - შენ ? - გაბრაზებულმა წამსვე შეკრა წარბები და წამოდგომას ეცადა მაგრამ ბიჭის ხელებმა დაძვრის საშუალება არ მისცა .
- ეფექტური სვლაა - ოდნავ დამცინავი მზერა ააყოლა სხეულზე და მერე გაკვირვებით მომზირალ მეგობრებს დააკვირდა .
- გამიშვი , ველურო მანიაკო ! - წამსვე გაწიწმატდა ლურჯთვალება .
- ხომ გაგაფრთხილე რომ მასე არ მოგემართა ? - საერთოდ არ აქცევდა ყურადღებას გაკვირვებულებს , იმდენად იყო აღელვებული და შეპყრობილი საკუთარი ემოციებით . წამსვე წამოდგა და წამით გადაეყარა ანინეს ბედნიერებით ანთებულ სფეროებს . თითქოს ეს ჭირდებოდა , ყურადღება არ მიუქცევია ქალის კივილისთვის ისე დაიძრა კარისკენ .
- არ უნდა გავყვეთ ? - წამსვე წამოიწია კლერი , მაგრამ ჰარიმ გააჩერა .
- არაფერს დაუშავებს , მგონი ახალი წყვილის მომსწრეები გავხდით ..
კარებისკენ წასულ ზეინს გახედა , რომელმაც სწრაფად შეაღო სააბაზანოს კარები და შეშინებული სხეულიც ძირს ჩამოსვა .
-რომ მომეკარო მოგკლავ !
- რა ამბიციაა - დამცინავად გახედა და წამსვე მოუშვა წყალი . მოხერხებულად მოიქცია ქალი მის ხელებში და მარტივი მოძრაობით გაწუწა მთლიანად .
- რას აკეთებ .. გაჩერდი .. გაგიჟდი ? - მოშორებული აწითლებული ცხვირით აკვირდებოდა ოდნავ მობუზული .
- გაგრილება გჭირდებოდა , აწი გეცოდინება როგორ უნდა მომმართო ! - ოდნავ მკაცრად თქვა და ჯიჯის ამ მდგომარეობაში დანახვაზე გაეცინა .
- კი .. გიჟი , ველური მანიაკი ! - თაფლისფერ თვალები კვლავ რომ შეცვალეს სიბრაზის სხივებმა უკან დაიხია შეშინებულმა . წამსვე აღმოჩნდა კედელზე აკრული - არ მომეკარო ..
- რას ცდილობ - ხელები შეუცურა წელზე და სახეზე მიკრული თმები მოაშორა . ისე გაუცნობიერებლად მიაბჯინა სხეული თავადაც ვერ მოვიდა აზრზე .
- არაფერი დამიშავო .. - ქალის გატეხილ ხმაზე და ცრემლიან თვალებზე სწრაფად გამოუფხიზლდა გონება , იცოდა უნდა მოშორებოდა მაგრამ ვერ შეძლო . ცრემლიან ლოყებზე აუცურა თითები და ნაზად მოაშორა კვალი .
- არაფერს დაგიშავებ , ქერავ - კარების ხმაზე მანძილი გაზარდა - შენი მეგობრები გელოდებიან .. - გზა დაუთმო შეშინებულს და აკანკალებულს . რაღაც უცნაური იგრძნო , ისე სურდა მისი სხეულის კვლავ ხელებში მოქცევა და დამშვიდება კანიც კი აეწვა .
- იდიოტო როგორ გაბედე! - წამსვე შემოვარდა ჯიჯის თანმხლები და გაცოფებული დააკვირდა მალიკს .
- წავიდეთ .. - ისე საცოდავად ჟღერდა ქერას ხმა საკუთარი თავის მიმართ სიბრაზე იგრძნო . ისე ჩაეჭიდა მის მეგობარს და გახედა აშკარად მიხვდა ისიც აქიდან წასვლის მეტი არაფერი რომ არ სურდა თანამგზავრს . გასვლისას ბოლოჯერ შეავლო მზერა ერთიანად გაწუწულ კაბას , სრულიად რომ მოეხაზა კაბას ქალის ხეულის ყველა კონტური და ვნების ნაპერწკლების შეგრძნებისას ირონიული მზერით დააკვირდა მის ანარეკლს სარკეში .
-სულელი ქერა და იდიოტი მე ! ამის დე*აც .. - ხელები დაკრა ონკანს და კვლავ მის გამოსახულებას გაუსწორა მზერა .
***
დრო უცნაური რამეა , ხანდახან თვალის დახამხამებაში გადის , ხანდახან კი დაპაუზებული ნებისმიერი წამის ბოლომდე შეგრძნების საშუალებას გაძლევს .
-უკვე მგონია რომ საუკუნეა წახვედი - ბუზღუნით ამოთქვა და მანქანიდან გადმოვიდა .
- ხვალ ჩამოვალ ევა , მნიშვნელოვანი საქმე იყო .. ამაზეც სალაპარაკო გვაქვს .. უნდა გადავწყვიტოთ სად ვიცხოვრებთ ..
- ვიცი და გელოდები - სწრაფი ნაბიჯით დაიძრა ლიფტისკენ და მალევე აღმოჩნდა ოთკუთხედ კაბინაში .
- არ მიყვარს როცა ლიფტში ჩემს გარეშე ხარ .. - ჰარის სიტყვებზე სიცილი ვერ შეიკავა .
- ჰო , ამ ლიფტს ის უპირატესობა არ აქვს რაც წინას ქონდა .
- დაწყებას ვერ ასწრებ უკვე ასული ხარ - აშკარა უკმაყოფილება იგრძნობოდა მის ხმაში .
- დაუკმაყოფილებელივით რატომ იქცევი ? - თავადაც ეცინებოდა ამის თქმისას .
- შენი ბრალია ! მიხვედი ?
- ჰარი ..
- რა ხდება ? - წამსვე დაიძაბა ჰარის ხმაც ქალის შეშინებული ტონის აღქმისას.
- კარები ღიაა..
- შესვლა არ გაბედო !
- იზაბელა და ანინეა შიგნით !
- იქნებ დარჩათ პატარავ .. ვინმეს დაუძახე .. მისმენ ? მარტო შესვლა არ გაბედო ევა ! - ბავშვის ხმის გაგებისას თავდაც იგრძნო ტკივილი - ევა ..
ისე შეაღო კარი შედეგებზე არც უფიქრია , წამიერი შეყოვნებაც ჰარის გამო იყო .
როცა აცნობიერებ რომ შენი საყვარელი ადამიანი საფრთხეშია , საღად აზროვნების უნარს კარგავ .
შორიდან ესმოდა ჰარის ხმა .
აკანკალებული მიიწევდა მისაღებისკენ .
პირველად თვალი სავარძელზე მოკალათებულ სხეულს ჰკიდა , მის წინ მშვიდად რომ თამაშობდა იზაბელა და ყურადღებას არ აქცევდა არცერთს .
-ლიამ .. - დაბინდული თვალები რომ გაიწმინდა და გამოსახულება აღიქვა წამიერი შვებაც იგრძნო , შემდეგ მისი დამცინავი , აქამდე უცნობი მზერა აღიქვა , ტანსაცმელი რომელიც ეცვა და სხეულში შეჭრილ პანიკას ვერაფერი მოუხერხა - შენ.. - ისე ამოღერღა ერთადერთი სიტყვა მნიშვნელობაც ვერ გაიაზრა . შორიდან ესმოდა ჰარის ბუტბუტი რომელიც ლუისთან რეკავდა .
- გამარჯობა ევა - მამაკაცის ხმაზე წამსვე შეერყა სხეული . კედელს დაეყრდნო სიმყარის შესანარჩუნებლად და გულისცემაც შეუჩერდა აკანკალებს . ფეხზე რომ წამოდგა და მისკენ დაიძრა , გაშეშებული სხეული ვერაფრით დაიმორჩილა . დაბუჟებას გრძნობდა და რაღაც მჟავეს , წინასწარ რომ აცნობდა მოსალოდნელ უბედურებას .
ლიამის სუნთქვა მოედო კანზე და ჭიანჭველებივით გავრცელდა სიცივე მის სხეულში .
იგრძნო როგორ აუცურა ხელი ლავიწებზე სუნთქვა შეეკრა ტუჩებაკანკალებულს .
გაკვირვებულ ბავშვს დააკვირდა , დაბნეული რომ იყურებოდა მათკენ და იცოდა მალე წამოვიდოდა მათკენ .
ჭარბი ემოციების გამო ვერაფერზე ფიქრობდა , შეგრძნებებსაც გაორებული აღიქვამდა .
შემდეგ კონცენტრაცია თავად მოახდინა გონებამ ხმაზე .
ხმაზე რომელიც მის სხეულს მარიონეტივით მართავდა .
-გელოდებოდი ევა.. ძალიან დიდხანს გელოდებოდი პატარავ .. - ისევ აღიქვა კანზე მისი მშვიდი სუნთქვა კმაყოფილების ნაპერწკლები აშკარად რომ დაჰყვებოდნენ .
***
* მემგონი ასე აღელვებული გამოქვეყნებისას პირველად ვარ ..
* გელოდებით .