-რა ურთიერთობა გქონდათ შენ და აარონს ? - გამომწვევად შეხედა და გადაჯვარედინებულ ფეხებზე ხელები დაიწყო . თეთრი კაბა მეტად გამოკვეთდა მისი კანის სილამაზეს და ყველაფრის მიუხედავად ისიც რაღაცანაირი სილაღით უმზერდა ჟღალთმიანს .
- მე და აარონს ურთიერთობა არ გვქონია , ეს ყველაფერი ლამაზად აწყობილი ტყუილია- ღიმილი ვერ დამალა ბრიას კითხვაზე და მის თვალებში ათამაშებული ნაპერწკლების დანახვისას თავადაც აუღაჟღაჟდა ლოყები .
- ფოტოები საპირისპიროს ამტკიცებენ - შეფარული ეშმაკობით წარმოთქვა და ცალი თვალი კამერისკენ გააპარა მაყურებლის დასამოწმებლად .
- ფოტოებს საუბარი ნამდვილად არ შეუძლია , ბევრ რამეს მალავენ და მხოლოდ გაურკვეველ ფაქტებს აღბეჭდავენ .
- ამბობ რომ ყალბია ?
- ვამბობ რომ ნაწილია . საბაბი იმის რის გამოც უამრავი ადამიანი თავიანთ საინტერესო ცხოვრებას მოვწყვიტე და ჩემის განხილვის საშუალება მივეცი . მე ჩემს სიმართლეს ჩემი გამარჯვებით დავამტკიცებ - კეკლუცად ამოთქვა და თმებით დაფარული ლავიწები მოიშიშვლა . ევას სხეულზე მორგებული კაბა თმებს იმდენად ეხამებოდა მისი ნაწილად უფრო აღიქმებოდა ვიდრე ტანისსამოსად .
- ხმამაღალი განაცხადია . რა გაძლევს ამის ამბიციას ? - ჩამოწერილ კითხვებს დახედა და რამდენიმე წამიანი დაკვირვების შემდეგ გვერდით გადადო .
- მე მჯერა საკუთარი თავის , ადამინების რომელებიც გვერდით მყავს , მჯერა ჩემი ქვეყნის და სამართლის .. საზოგადოების იმ ნაწილის რომელიც ჩემში დარწმუნებულია და გვერდში მიდგას ..
- მაგალითი ხარ თუ მსხვერპლი ?
- მე თავისუფალი ქალი ვარ , რომელიც სიმართლისთვის იბრძვის .
- რა რეაქცია ჰქონდა ამ ყველაფერზე შენს ოჯახს , მეგობრებს , საყვარელ ადამიანებს ?
- როგორიც საზოგადოებას, ორად გაიყო - გაეცინა ამის თქმისას ეველინს - ეს ყველაფერი მხოლოდ ჩემზე არ მოქმედებს , ჩემს უკან ბევრი დგას რომელსაც ეხება და გარკვეულწილად ესეც მაძლევს ძალას ბრძოლისთვის .
- რას ეტყოდით ქალებს , რომლებიც ახლა ხმის ამოღებას ვერ ბედავენ და მათ თავს დამტყდარ უსამართლობას ნებდებიან ?
- ყველა ნაბიჯი ღირს რომელსაც საკუთარი თავის გადარჩენისთვის დგამთ . მარტოც რომ იყოთ , თქვენი სიმართლე ყოველთვის გიმაგრებთ ზურგს და გაძლევთ გამარჯვების საშუალებას .
- ასეთი მარტივია ?
- მარტივი არ არის , ნაბიჯის გადადგმა უნდა გავბედოთ , სამყარო თუ კი დაინახავს რომ ვიბრძვით ჩვენს გვერდით დადგება ..
- მადლობა ეველინ , რომ ჩემი სტუმარი იყავი . ასეთი ძლიერი , მებრძოლი და სამაგალითო მხატვარი ქალი საზღვრების გარეშე . მე მჯერა მისი , თქვენ ვის მხარეს ირჩევთ ? - კამერას გაუსწორა ლამაზი ნუშისებრი თვალები და ბოლო სიტყვები თავდაჯერებულმა ამოთქვა .
- გადაღებულია , იდეალურია ! - ტუჩის მოძრაობით ანიშნა ჯეიკობმა და მათკენ წასულ პროდიუსერს დააკვირდა . მცირე დიალოგის შემდეგ ისიც დაინახა როგორ გამოეყო ბრია და ეველინი მოსაუბრეს და თავადაც წავიდა მათკენ .
- დანიელი აქ აღარაა ? - თვალი მოავლო შეკრებილებს და ისევ ბრიას გახედა .
- არა - ისე ამოთქვა აშკარა იყო ამ თემაზე საუბრის გაგრძელებას არ აპირებდა - სასამართოს რამდენიმე კადრის გადაღებასაც თუ შევძლებ კარგი იქნება .. უფრო აქტუალური და სკანდალური გახდება ეს ყველაფერი ..
- ბრია , ეს ჩემი ცხოვრებაა .
- როგორც გინდა - არ გაუხედავს ისე უთხრა და ჯეიკობს გახედა .
- ვიცი რომ პატიების თხოვნის უფლება არ მაქვს.. ისიც ვიცი რამდენად არასწორად მოვიქეცი და აუცილებლად ვეცდები ჩემი მოქმედებით და არა სიტყვებით ამის გამოსწორებას ..
- ეს გაივლის ? - აშკარად საკუთარ გრძნობებზე კითხა და თვალებში ჩააშტერდა .
- მაპატიე ბრია .. ვერ წარმოიდგენ როგორ მიხარია რომ ხარ .. უბრალოდ ხარ და როგორი მადლიერი ვარ შენი - მხარზე შეეხო და ლოყაზე ტუჩები მიაკრა .
- თუ კი ჩემგან პატიება გინდა , შენთან რომ მოვა მოუსმინე ... უბრალოდ მოუსმინე ..
- ბრია ..
- შეხვედრამდე ევა - გაუღიმა და თავადაც წავიდა ჯეიკობისკენ .
ეველინი თვალებაციმციმებულ ქალს უყურებდა , არ ასვენებდა დანაშაული რომელიც მის მიმართ ჰქონდა მაგრამ ჯეიკობის თვალების მიღმა კარგად შენიღბული სიყვარული იმედს აძლევდა . იმედს , რომ ქალი ერთ დღეს დაინახავდა საკუთარ ნაწილს.
სწრაფად წავიდა იქვე ჩამომდგარი ლუისკენ და გაღიმებულს მოეხვია .
- სახლში მინდა - პატარა ბავშვივით ამოიწუწუნა და ხელი ჩაკიდა პაპარაცების ბბრბოს მარტივად რომ დაძვრენოდა .
- ერთ ადგილას უნდა გამომყვე - მანქანის კარები გამოუღო და თავადაც მოხერხებულად აუქცია გვერდი ბრბოს .
- დაღლილი ვარ , სახლში მინდა - ფანჯარას მიადო თავი და შენობებს დააკვირდა .
სახლის გზას რომ გაცდნენ წარბშეკრულმა გახედა ეშმაკურად მომზირალს და თვალები აატრიალა .
- სერიოზულად ?
- სრულიად - თვალებაციმციმებულმა უპასუხა და ყურადღება კვლავ საჭეზე გადაიტანა .
***
- მაინდამაინც ბრიას რატომ უნდა აეღო ინტერვიუ ? - პატარა ბავშვივით მიუახლოვდა სამზარეულოში მდგომს და ჯამიდან რამდენიმე მსხალი ამოაცალა .
- მე ბლია მომწონს - დიდი მონდომებით ჩაერია მათ საუბარში პატარა შორიკანა და ფქვილით დასვრილი ხელები შუბლზე მოისვა თმების მოსაშორებლად .
- ვაიმე , პატარავ - ლოყებზე მიაკრა ტუჩები და თმები შეუსწორა მომღიმარ ბავშვს - შენი აზრით რას უფრო დიდი გამოხმაურება ექნება , ყოფილი ცოლის და საცოლის ინტერვიუს თუ სხვა ნებისმიერისას ?
- ეგ ლას ნისშნავს ? - დაბნეულმა ახედა კლერს და დაკვირვებისასაც რომ ვერ გამოიტანა შიანაარსი წარბებიც შეკრა გაუაზრებლად .
- წარმოიდგინე რომ რაღაცას თამაშობენ და ეს თამაში უფრო საინტერესოა , იმიტომ რომ ბრია და დედიკო მონაწილეობს - საწყლად გახედა თასზე დაწყობილ მსხალს და კლერის ღიმილზე პატარა ბავშვივით აღტაცებულმა გააპარა თითები ხილისკენ .
- ლიამი იქნება , გავაღებ - გაბრწყინებული წავიდა კარებისკენ და საყვარელ კაცს მთელი გრძნობით მოეხვია - როგორ მომენატრე .
- ცოტა ფრთხილად - გაეცინა მის მჭიდროდ მოხვეულ ხელებზე - მეც მომენატრე კლერ ..
- წამოდი , შევიდეთ ..
- ეველინი სახლშია ?
- არა , ლუიმ წაიყვანა .. მგონის ჰარის უნდა შეახვედროს ..
- შერიგდებიან ? - ოდნავ გაღიზიანებულმა ამოთქვა და მისკენ დაძრული იზაბელა ხელში აიტაცა - როგორ ხაარ ჭინკა ?
- ალ ვალ მე ჭინკა !
- არვიცი ლიამ ..
- ეველინს ისეთი კაცი ჭირდება გვერდით ვინც ყველაფრის მიუხედავად ზურგს გაუმაგრებს და არა ჰარისნაირი მერყევი - მყარი , თავდაჯერებული ხმით თქვა ლიამმა - დარწმუნებული ვარ იპოვის კიდეც .
- ჩემი მამიკო კალგია - წარბშეკრულმა ამოთქვა და გაბრაზებულმა წაიწია კლერისკენ .
- ჰო , კარგია პატარავ ... შემირიგდები ხო ? - თითი გაუწია შესარიგებლად და ბავშვიც გულიც იმ წამს მოიგო , მაშინ გამოსული ანინეც გადაკოცნა - როგორ ხართ ?
- ჩვენ კარგად , შენ როგორ ხარ ? - მუცელზე დაიდო თხელი თითები და წრფელი ღიმილით შეხედა .
- კარგად ვარ ...საქმეზე რამე ახალია ?
- მტკიცებულებებს ვაგროვებ , რამდენიმე ისეთი ადამიანიცაა ვისი მოსყიდვაც აარონმა ვერ შელო ... კამერების ჩანაწერებზეც გავიგე რაღაცეები .. - წამსვე გაჩერდა ლიამი და მისკენ შებრუნდა ინტერესით .
- დაამტკიცე რომ ფოტოშოპოა ?
- ლიამ .. მგონი ჯობია მერე ვილაპარაკოთ .. თან ჩემს საქმეს კლიენტის გარდა არავისთან განვიხილავ - ოდნავ მკაცრად ამოთქვა და წარბშეკრულ თვალებში დააკვირდა .
- ზეინი მალე მოვა ?
- გზაშია , დაურეკე .. ანინეს ნაყინი უნდა და კარგი იქნება თუ წამოიღებს ..
- მე ვეტკვი - ტიტინით ამოთქვა და ზარის გასვლის შემდეგ ტელეფონი დიდი მონდომებით მიიდო ყურზე - ზეინ !
- ქალბატონო იზა ! - აშკარად იგრძნობოდა ღიმილის ნოტები მის ხმაში .
- მალე მოქვალ ?
- კი , რამე ხომ არ გინდა ?
- მე და ანინეს ნაკინი გვინდა , მე ბევლი - მეტიჩრულად ამოთქვა და მეორე მხარის სიცილიც გაიგო . მოულოდნელად მისწვდა მის სმენას რაღაც უცნაური და თვალები აემღვრა შეშინებულს - ლიამ ..
- რა ხდება ? - წამსვე გამოართვა ტელეფონი და ბავშვი ანინეს მიაწოდა .
- დაგირეკავ , კარგად ვარ - აშკარად იგრძნობოდა მის ხმაში დაძაბულობა . მალევე გათიშა მობილური და სწრაფად გადავიდა მანქანიდან . წაქცეული გოგოსკენ დაიხარა და მისი პულსი შეამოწმა . გარეგნული დაზიანებები ბევრი არც ჩანდა , სწრაფად მოიქცია მკლავებში მისი სხეული და უკანა სავარძელზე მოათავსა .
საკუთარ გულისცემას გრძნობდა და ანერვიულებული აპარებდა თვალს გოგონასკენ . კარგად ხვდებოდა როგორ აბნევდა სოფის მისი ახსნით , მაგრამ სხვასთან წასასვლელი არც ქონდა .
- გამოფხიზლდა - ოდნავ გამკიცხავად შეხედა და მხარზე დაადო ხელები - რა მოხდა ?
- ბორბლებში შემომიხტა ! არანორმალურია ..
- ზეინ .. - გაეცინა მის სიტყვებზე - ისიც არ იცი ვინაა , შეგიძლია ნახო თუ გინდა .
- მინდა ჰო , ხარჯებზე გამირკვევ ?
- არარის პრობლემა . მიდი შედი , 502 პალატაა.
მძიმედ აწია სხეული და პალატაში შევიდა . წამსვე გადააწყდა უცნაურად მომზირალ ყავისფერ თვალებს . ქარისგან აწეწილი ქერა თმები ჯერ კიდევ არ მოეწესრიგებინა პატრონს და ისე ბუნებრივად ჩანდა თავადაც ვერ უპოვა ახსნა გამოწვეულ ემოციებს .
- ვინ ხარ ? - ოდნავ დამფრთხალმა კითხა და თითები გადაისვა თავზე .
- ის ვისაც ბორბლებში შეუხტი - მშვიდად ამოთქვა და საწოლთან ახლოს ჩამოჯდა .
- რა ? - წამსვე ამოთქვა გაკაპასებულმა და მტრული მზერა შეაგება .
- რა და გვერდზე უნდა გაიხედო როცა გზაზე გადადიხარ - პალატა მოათვალიერა და ისევ ქალისკენ მიმართა მთელი ყურადღება .
- შენ დამეჯახე და კიდევ მეჩხუბები ? - თვალები აუელვარდა სიბრაზისგან და ოდნავ წამოიწია კიდეც საწოლიდან .
- იქ არ უნდა გადმოსულიყავი !
- ველური მანიაკი ხარ ! საკუთარი დანაშაულის აღიარებაც კი არ შეგიძლია ! - ვერც მიხვდა ისე გამოიწვია და ზეინიც წამსვე აღმოჩნდა მის სახესთან ახლოს .
- იცი რას გეტყვი პატარა ქალბატონო ? - ჰაერის ცხელი ნაკადი მიაფრქვია სახეზე და წამით გაექცა მზერა აკანკალებული ტუჩებისკენ - შეგიძლია მიჩივლო , ისიც კარგად გამოჩნდება ვინაა დამნაშავე - სახეზე წაავლო ხელები და გაფართოებულ თვალებში კმაყოფილებით ჩახედა - კიდევ ერთხე ველურ მანიაკს დამიძახებ და ენას ამოგაძრობ ! - ჩუმად ჩასჩურჩულა და ყურის ბიბილოზე გამოსდო ტუჩები . მის ჟრუანტელზე კმაყოფილების ღიმილი გაუფართოვდა - დაიძინე , დაისვენე და არაფერზე იფიქრო , შენს ახლობლებს დაუკავშირდებიან - არაფრის თქმა დააცადა ისე წამოდგა ფეხზე და პალატიდან გავიდა - ტრიპაჩი ბავშვი - გაღიზიანებულმა ამოთქვა და ახსნა ვერ მოუძებნა მისი საქციელის მიზეზს .
- თუ კი რამე მოხდება დამირეკე , სოფი კარგი ?
- ასეთი აჟიტირებული რატომ ხარ ?
- გეჩვენება - ოდნავ დაუბღვირა და გადასახადის გასწორების შემდეგ , ეველინის სახლისკენ დაიძრა .
***
- სად ვართ ლუი ? - ტყეებით გარშემოტყმულ მანქანას გახედა დამფრთხალმა და მზერა ისევ ცისფერთვალებას გაუსწორა - ლუი!
- ნახავ , დამშვიდდი - ხის უცნაური ფორმის შენობასთან გააჩერა მანქანა და გახედა - გადადი , იმ შენობაში შედი და ყველაფერს გაიგებ .
- სულ გაგიჟდი ხო ? მეშინია ..
- მიდი ეველინ . კარებამდე მიგყვები .
- შენ და ჰარის ერთმანეთზე გადაბმულს გამოგკეტავთ აქ !
- ამბიცია მესმის - კარებთან მდგარს გახედა და თავად გაუღო .
- რამე რომ დამემართოს შენი ბრალი იქნება .
- არ მორჩები ? - უკმაყოფილოდ ამოთქვა და შიგნით შესვლისკენ უბიძგა .
შიგნით შესულს მაშნვე მოედო სითბო სხეულზე . ჩაბნელებულ დერეფანს ოდნავ აკანკალებული და შეშინებული გაუყვა . რაღაც სასიამოვნო არომატს გრძნობდა . თითქოს გონებიდანაც ცდილობდა მოგონება თავის დაღწევას და მისი რაობის შეხსენებას .
ვიწრო კალიდორიდან მალევე აღმოჩნდა მრგვალ ოთახში უამრავი ნახატით გარშემოტყმული . თეთრ კედლებზე გამოსახული ფიგურები იმდენად ცოცხლად ეჩვენებოდა , მათი ჩურჩულიც ესმოდა ყურში . ჰარის სიმღერის ხმა რომ გაისმა , ოთახის შუაში მოთავსებულ სვეტს მიეყრდნო სიმყარის შესანარჩუნებლად და თვალები დახუჭა.
მისი ნაბიჯები , ნახატები რომელიც მისი საწყისი იყო , ყველაფერი რასაც დამწვარ ატელიეში აცრემლებული ეძებდა მის წინ იყო და ახალ ისტორიას ქმნიდა .
ჰარის მელოდია , რომელიც ყველა ნახატის შექმნისას მასთან ერთად იყო , არც ახლა ტოვებდა და ყველაფერ განცდილს უცოცხლებდა .
გული სიხარულით ევსებოდა ამის გაცნობიერებისას და დანამულ ლოყებსაც ვერ ამჩნევდა სუნთქვაშეკრული .
ნაბიჯების ხმა გაიგო და უნებურად შებრუნდა მისკენ .
- you bring me home , ev - სიმღერის დასასრულისას გულიდან წამოსული სიტყვები გააჟღერა და ჟღალთმიანის ამღვრეულ თვალებს მისი მომავლის იმედით სავსე სფეროები მიანათა .
სწრაფად დაფარა მათ შორის მანძილი და წელზე შეცურებული ხელით მიიკრა ქალის სხეული . ნაზად მოწმინდა ლოყებიდან ცრემლები და ტუჩებზე შეეხო ვნებით შეპყრობილი .
***
მემგონი ცოტა უაზრო თავი გამომივიდა და ვნერვიულობ .
გელოდებით <3