အေဖရယ္၊ အေမရယ္၊ ညီေလးရယ္ သုံးေယာက္လုံး ျပည္ပကို ခရီးရက္ရွည္ထြက္သြားၾကတယ္။ အဲ့ေတာ့ ဒီအိမ္ႀကီးထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ထူးေအာင္ ႏွစ္ေယာက္တည္းပဲ။ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွမရွိၾကဘူးဆိုတဲ့အသိက ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ကို ႐ႊင္လန္းေစတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီေန႕က ႐ုံးပိတ္ရက္ျဖစ္တယ္။ ႐ုံးပိတ္ရက္မွာ ငါးဖယ္ဖက္ထုပ္ေပါင္းလုပ္စားၾကမယ္တဲ့ ထူးေအာင္ကေျပာထားတယ္။ လိုအပ္တာေတြအကုန္းလုံးကိုလည္း မေန႕ကတည္းက ဝယ္ထားၿပီးသား။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး အခုမီးဖိုခန္းထဲ ေရာက္ေနၾကၿပီ။ ကိုယ္ဘာကူလုပ္ရမလဲလို႔ ထူးေအာင္ကိုေမးလိုက္ေတာ့ မုန္လာဥနီသုံးဥကို ဂ်စ္နဲ႕မွ်င္မွ်င္ေလးေတြ ျခစ္ေပးဖို႔ေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အခ်က္အျပဳတ္မကြၽမ္းေတာ့ ရွယ္ကြၽမ္းတဲ့ထူးေအာင္ခိုင္းတဲ့အတိုင္း လိုက္လုပ္ေပးရတယ္။
ကြၽန္ေတာ္က မုန္လာဥနီျခစ္ေနတုန္း ထူးေအာင္က ၾကက္သြန္ၿမိတ္နဲ႕ နံနံပင္ကို ေသးေသးေလးေတြျဖစ္ေအာင္ ကက္ေၾကးနဲ႕ကိုက္တယ္။ ဂ်င္းနဲ႕ၾကက္သြန္ျဖဴကို အခြံခြာၿပီး ညက္ေအာင္ေထာင္းတယ္။
အားလုံးၿပီးေတာ့ ငါးဖယ္၊ မုန္လာဥနီ၊ ၾကက္သြန္ၿမိတ္၊ နံနံပင္၊ ဂ်င္း၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ ဆားနဲ႕အခ်ိဳမႈန႔္အနည္းငယ္ထည့္ၿပီး သမေအာင္နယ္တယ္။ နယ္တာေတာ္ေတာ္ေလးႏွံ႕မွ အသင့္လုပ္ၿပီးသား ဖက္ထုပ္႐ြက္ေလးေတြထဲကို ထည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေပါင္းအိုးထဲထည့္ၿပီး ေပါင္းထားလိုက္တယ္။
ေပါင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ထူးေအာင္က ဖက္ထုပ္နဲ႕တို႔စားဖို႔ဆိုၿပီး အခ်ဥ္ရည္လုပ္ဖို႔ျပင္တယ္။ အသင့္စားလို႔ရတဲ့ အခ်ဥ္ဗူးေတြဝယ္လိုက္မယ္ဆိုလဲမရဘူး။ သူကိုယ္တိုင္ လုပ္တဲ့ဟာမွ စားခ်င္တာတဲ့ေလ။
အရင္ဦးဆုံး မန္က်ည္းေဆာ့နဲ႕ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေဆာ့ကို ခြက္တစ္ခြက္ထဲ ေရာထည့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ င႐ုတ္သီးအစိမ္းေတာင့္၊ ၾကက္သြန္ျဖဴနဲ႕ဂ်င္းကို င႐ုတ္စုံနဲ႕ေၾကညက္ေအာင္ေထာင္းၿပီး အဲ့ေဆာ့ထဲကို ေရာထည့္တယ္။ နံနံပင္ကို ႏုတ္ႏုတ္ကိုက္ထည့္တယ္။ ဆားနဲ႕ အခ်ိဳမႈန႔္ကိုနည္းနည္းစီထည့္တယ္။ ေရနည္းနည္းထည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဇြန္းနဲ႕ သမေအာင္ေမႊတယ္။ မၾကာဘူး အခ်ဥ္နံ႕သင္းသင္းေလး ထြက္လာတယ္။
အခ်ဥ္လုပ္ၿပီးေတာ့ ထူးေအာင္က သူ႕ရဲ႕လက္ကို ဆပ္ျပာနဲ႕စင္ၾကယ္ေအာင္ ေဆးေက်ာေနတယ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္က အေနာက္ကေန သူ႕ကိုသိမ္းက်ဳံးၿပီး ေပြ႕ဖက္လိုက္တယ္။ ထူးေအာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ၿပီး လက္ကိုဆက္ေဆးေနတယ္။
"အရမ္းခ်စ္တယ္ အထူးေလး"လို႔ ကြၽန္ေတာ္ကေျပာေတာ့ ဘာအ႐ူးထျပန္တာလဲတဲ့ သူကျပန္ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကားသြားတဲ့ပါးရိုးနဲ႕အတူ သူရယ္ေနတယ္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္သိလိုက္တာမို႔ သူ႕ခႏၶာေလးကို ပိုတိုးၿပီး ဖက္ျပစ္လိုက္တယ္။
ေနာက္ေတာ့ သူ႕ဂုတ္သားေလးေတြကို လွ်ာေလးနဲ႔ မထိတထိလ်က္ေပးလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တစ္ခါလ်က္တိုင္း သူ႕ဇက္ကေလးက ပုပုၿပီးဝင္သြားတတ္တယ္။ အဲ့လိုျဖစ္တာကို ကြၽန္ေတာ္က သေဘာက်လိဳ႕ ထပ္ကာထပ္ကာ လွ်ာကိုအလုပ္ေပးေနလိုက္တယ္။
"ေဟ့ေကာင္ ယားတယ္ကြ"
သူဘယ္လိုမွ မေအာင့္နိုင္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ ထြက္လာေနက် စကားသံျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က သေဘာတက်ရယ္ၿပီး "အဲ့ဒါဆို ဒီဘက္လွည့္ေပးေလ"လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ လွည့္လာေပးတယ္။
"ဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ... မီးဖိုခန္းႀကီးထဲလာၿပီ"
ျငဴျငဴစူစူနဲ႕ ထူးေအာင္ကေမးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အရွက္မရွိတဲ့အၿပဳံးမ်ိဳးနဲ႕ သူ႕ကိုျပန္ၿပဳံးျပလိုက္ၿပီး သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကို စတင္နမ္း႐ိႈက္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္နမ္းေတာ့ သူကလည္း ျပန္လည္နမ္းရွိုက္လာတယ္။
အေပၚတလွည့္ ေအာက္တလွည့္နဲ႕ အျပန္အလွန္နမ္းစုပ္ေနရင္းနဲ႕မွ တခ်က္တခ်က္ သူ႕ရဲ႕လွ်ာကိုပါ ဆြဲယူစုပ္ေပးလိုက္တယ္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ေနၾကတာျဖစ္တဲ့အတြက္ အခန္းတြင္းမွာလည္း 'ႁပြတ္ႁပြတ္'ဆိုတဲ့ အသံေတြက ႀကီးစိုးလို႔ေနတယ္။ အဲ့ တႁပြတ္ႁပြတ္အသံက အျပင္လူၾကားရင္သာ ႐ြံစရာျဖစ္ေပမယ့္ ျပဳလုပ္ေနသူေတြအတြက္ေတာ့ ေရွ႕ကိုဆက္တိုးခ်င္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ေပးတဲ့ အသံေတြျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ထိုနည္း၎... ထိုအသံေတြၾကားမွာပဲ ကြၽန္ေတာ္အေကာင္ေပါက္က တျဖည္းျဖည္းမာလာေနတယ္။
အေမာေျဖတဲ့အေနနဲ႕ အနမ္းေတြကို ေခတၱရပ္ၿပီး ထူးေအာင္ကို ၿပဳံးျပလိုက္ေတာ့ ထူးေအာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ဂ်ိဳနဲ႕ျပန္ၾကည့္လာတယ္။ ဂ်ိဳၾကည့္ၾကည့္ေနတဲ့ ထူးေအာင္ပုံစံက ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းလို႔ ကြၽန္ေတာ့္မွာ သူ႕ကို မဖက္ဘဲမေနနိုင္ခဲ့။
ေနာက္ေတာ့ ထူးေအာင္ရဲ႕ လက္တဖက္ကိုယူ၊ ကြၽန္ေတာ့္အေကာင္ေပါက္ေပၚကို တင္ေပးလိုက္ၿပီး အနမ္းေတြကို ျပန္ဆက္လိုက္တယ္။ သူကလည္း အလိုက္တသိနဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္အေကာင္ေပါက္ေပၚက သူ႕ရဲ႕လက္ကို ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ေပးေနတယ္။
ထူးေအာင္ရဲ႕ အကိုင္အတြယ္ေအာက္မွာပဲ ကြၽန္ေတာ့္အေကာင္က ပိုမိုၿပီး ႀကီးထြားလာေနတယ္။ မာေနခ်က္ကလည္း ဗိုက္ကိုထိုးမိရင္ေတာင္ ေပါက္ထြက္မယ္လို႔ ထင္ရေလာက္တဲ့အထိပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြ အရမ္းအရမ္းကို ထန္ေနၿပီ။
ထူးေအာင္ကို ကြၽန္ေတာ္ေအာက္မွာဖိၿပီး အၾကမ္းပယမ္းလုပ္ျပစ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြကတဖြားဖြား။ ဒါေပမယ့္ မလုပ္ရက္ပါဘူး။ သူနာရင္ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာမို႔။
အနမ္းေတြေပးရင္းနဲ႕ ထူးေအာင္ကို ေပြ႕ခ်ီၿပီး ထမင္းစားစာပြဲေပၚ တင္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႕လည္ပင္ေတြေပၚကို နီညိုေရာင္အမွတ္အသားေတြ တသီႀကီး ေပးေနမိတယ္။ ထူးေအာင္ဆီကေန တအင္းအင္း ညည္းၫူသံၾကားမွ ေအာက္ကိုနည္းနည္းေလ်ာဆင္းၿပီး ရင္ဘက္က အဖုေလးႏွစ္ခုကို တလွည့္ဆီ ဆြဲစုပ္ေပးလိုက္တယ္။
သြားနဲ႕ မထိတထိကိုက္ေတာ့ ထူးေအာင္တစ္ေယာက္ မခံနိုင္ေတာ့ပါ။ ရင္ဘက္ေတြ ေဖာင္းလိုက္ပိန္လိုက္ျဖစ္ၿပီး အသံရႉသံေတြ ျပင္းလာတယ္။ သူ႕ရဲ႕လက္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ေက်ာကို လာေရာက္ပြတ္သပ္ေနတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ ထူးေအာင္ကို ပက္လက္အေနထားျဖစ္ေအာင္ တြန္းလွဲလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လည္တိုင္ကေနစၿပီး ခ်က္ေအာက္နားေလးအထိ အနမ္းေတြေပးတယ္။ လွ်ာနဲ႕လ်က္တယ္။ ရင္ဘက္က အဖုေလးႏွစ္ခုကို လက္တစ္ဖက္စီနဲ႕ ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္တယ္။
ထူးေအာင္က မ်က္လုံးေတြကိုမွိတ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ေပးတဲ့ သာယာမႈကိုခံစားေနတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါဆို ညည္းသံေလးပါထြက္တယ္။ သူကညည္းေလ ကြၽန္ေတာ္ကေပ်ာ္ေလ။ ကြၽန္ေတာ္ကေပ်ာ္ေလ သူ႕တစ္ကိုယ္လုံးကို ပိုၿပီးေတာ့ ပြတ္သပ္နမ္းရွိုက္မိေလပဲ။
သူ႕ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးကို လွ်ာေလးနဲ႕ ဖြဖြလ်က္ေတာ့ ၿငိမ္ခံေနတယ္။ ေနာက္ သူ႕ခ်က္ေပါက္ကေလးထဲကို လွ်ာေလးနဲ႕ ထိုးေတာ့ သူ႕ကိုယ္ေလး တခ်က္တုံတက္သြားတာကို ခံစားလိုက္ရတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ သေဘာက်ၿပီး အဲ့ခ်က္ကေလးထဲကို လွ်ာနဲ႕ဆက္တိုက္ထိုးေတာ့ ထူးေအာင္ရဲ႕လက္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကို လာေရာက္တြန္းဖယ္လာတယ္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
ကြၽန္ေတာ္ေမးလိုက္ေတာ့ ထူးေအာင္က ဂ်ိဳၾကည့္ေတြပစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆူဆူေအာင့္ေအာင့္နဲ႕
"အူေတြထြက္က်လာလိမ့္မယ္ကြ"တဲ့ ေအာ္ၿပီးေတာ့ေျပာတယ္။
"ဟမ္! ဘယ္ကအူေတြက ထြက္က်မွာလဲ"
ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေမးေတာ့ တုံးရန္ေကာဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႕ ထူးေအာင္က ျပန္ျပီးေတာ့ၾကည့္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ေၾကာင္အမ္အမ္ရယ္... သူေျပာေနတာကိုလည္း နားမလည္ဘူး။
"မင္းလွ်ာက အဲ့ေလာက္ထိုးေနမွေတာ့ အထုံးေျပၿပီး အူေတြထြက္လာရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
"....."
"ဘာေၾကာင္ေတာင္ေတာင္လုပ္ေနတာတုန္း... မဟုတ္မွ ငယ္ငယ္က ခ်က္ႀကိဳးျဖတ္ၿပီး ခ်က္ကိုဒီတိုင္းေလး ထုံးထားတယ္ဆိုတာကို မင္းမသိတာလား"
"....."
သူဘာေတြေျပာေနတာတုန္း!
သူဘာေတြေျပာေနတာတုန္း!!
သူဘာေတြေျပာေနတာတုန္း!!!
ကြၽန္ေတာ္ႏွစ္မိနစ္ေလာက္ ဆြံ႔အေနမိတယ္။
"လုပ္စရာရွိတာ ဆက္လုပ္ေလ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
"ဟမ္! "
ကြၽန္ေတာ္ဘာျပန္ေျပာရမလဲမသိေတာ့။ ေပါက္ထြက္မတတ္ တင္းမာေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အေကာင္က ဘယ္အခ်ိန္က ျပန္ေပ်ာ့သြားလဲမသိဘူး။ ထူးေအာင္အေကာင္ကေတာ့ မတ္လ်က္မို႔ ဆက္မလုပ္လို႔မျဖစ္ဘူး။ အဲ့ဒါနဲ႕ အေပၚက လုပ္ခဲ့တာေတြအကုန္လုံးကို ေနာက္တစ္ခါ ထပ္လုပ္ရတယ္။ အင္း ခ်က္ကိုလွ်ာနဲ႕ထိုးတာေတာ့ မပါေတာ့ဘူးေပါ့။
----------***----------
ဒါေလက အရင္တုန္းကတင္ထားတဲ့ extra7 မီးနီအခန္းကို ျပန္ျပင္လိုက္တာပါေနာ္။ အရင္ကဟာကို ကြၽန္ေတာ္မႀကိဳက္လို႔ စာေတြဖ်တ္ခ်လိုက္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ သူကြၽန္ေတာ့္ကို အပိုင္ႀကံတယ္ဆိုတဲ့ short story ေလးေရးေနပါတယ္ေနာ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးပဲမို႔ လာဖတ္ေပးၾကပါအုံးလို႔😁