Ik herinner me het nog goed. Die ochtend in de verdufde bibliotheek van onze school. Ik kan het zo voor me zien. Als een film. Ik kan het zo weer voelen, wat ik toen voelde. Wat ik voelde toen ik in z'n ogen keek. Wat ik voelde toen we daar speels aan het vechten waren. En wat ik voelde toen hij me kuste. Zo voorzichtig en zacht maar toch... passioneel? Of ervaren? Ja, dat is een juist woord om het te beschrijven. Om Hem te beschrijven. Ervaren. Hij was tenslotte 26 jaar en had waarschijnlijk al veel vriendinnen en liefdes gehad. En niet alleen ervaren in de liefde maar ook gewoon, het dagelijkse leven. Zo jong en toch besefte hij heel goed waar naartoe als iemand dit of dat zei, als iemand zus of zo deed.
Hij was zo onbeschrijfelijk lief en positief. Soms dacht ik wel dat hij een soort robot was. Hoe hij sommige situaties onder z'n vleugel nam en deed verdwijnen door een simpele oplossing te toveren. Hij was zo open en tegelijkertijd ook gesloten. Zo doordacht en tegelijkertijd ook doorzichtig
Zo loyaal maar tegelijkertijd ook... niet.