အိပ္ရာမွနိုးလာသည္ႏွင့္ ေခါင္းေတြထိုးကိုက္ေနသည္ကို အရင္ဆုံးခံစားလိုက္ရေသာသူမသည္ လက္ကိုေျမႇာက္ၿပီး ေခါင္းကိုကိုင္ဖို႔လုပ္လိုက္ေသာ္လည္း အားတစ္စက္မွမရွိသလိုျဖစ္ေနသည္မို႔ လက္ကမေျမႇာက္နိုင္။ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကပါ ႏြမ္းနယ္ကိုက္ခဲေနေသာေၾကာင့္ ပါးစပ္ကေနတိုးတိုးေလးညည္းညဴမိရင္း မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္လၽွင္
"နိုးၿပီလား..."
ညင္သာစြာေမးလာေသာအေမးစကားႏွင့္အတူ ေႏြးေထြးၾကင္နာလွေသာမ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ သူမမ်က္ႏွာကိုေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနေသာသူက ေခါင္းကိုဖြဖြေလးအုပ္မိုးကိုင္ကာ
"ေခါင္းေတြကိုက္ေနၿပီမို႔လား...။ဘာလို႔ ဝိုင္ေတြအမ်ားႀကီးေသာက္ရတာလဲ သဲရယ္..."
သူေျပာလိုက္မွပင္ မေန႔ညကအေၾကာင္းအရာမ်ားမွာ တစ္ကြက္ခ်င္းစီေနာက္ျပန္ရစ္ျပလိုက္ေသာ႐ုပ္ရွင္ျပကြက္မ်ားလို ေခါင္းထဲမွာတစ္သီတစ္တန္းေပၚလာရရင္း ခ်က္ခ်င္းပဲ မ်က္လုံးေတြထဲေမွာင္မိုက္သြားရသည္။
ၾကည့္စမ္း...။
ဝိုင္ေသာက္ကာ မူး႐ူးသြားခဲ့ေပမဲ့ ဒီကိစၥက်မွ ဦးေႏွာက္က မွတ္မိေနသတဲ့လား...။
အား.....။
သူမ တကယ္ပဲ ဘာေတြလုပ္ခဲ့မိတာလဲ...။
စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလိုက္တာ။
ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးကို သူမက လုပ္ခဲ့မိသတဲ့လား...။
ရွက္စိတ္က ရင္ဘတ္ထဲမွာေတာင္မြန္းၾကပ္လာေစကာ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ေခါင္းထဲကို ေသြးေတြတဒိန္းဒိန္းထိုးတက္လာေသာေၾကာင့္ ရွုံ႔မဲ့သြားရေသာသူမအား သူက စိုးရိမ္စြာၾကည့္၍
"သဲ ေခါင္းက တအားကိုက္ေနလားဟင္...။ဘယ္လိုေနလို႔လဲ ကိုယ့္ကိုေျပာပါဦး..."
ေမးရင္းႏွင့္ နဖူးေပၚကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြကေရာက္လာကာ ညင္သာစြာ ဖိႏွိပ္ေပးေနသည္။သူမကေတာ့ ရွက္ရြံ့စိတ္ျဖင့္ အသာၿငိမ္ေနမိရင္း မ်က္လုံးေတြကိုမွိတ္ထားလိုက္ေတာ့ မေန႔ညက လုပ္ခဲ့သမၽွအျဖစ္အပ်က္အားလုံးမွာ အကုန္ျပန္ေပၚလာျပန္ကာ မ်က္ႏွာေတြကရဲတက္လာရသည္။
ထူးဆန္းသည္မွာ မေန႔က လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ခဲ့သမၽွကို ရွက္သည့္စိတ္သာရွိေနၿပီး သူ႔အေပၚစိတ္ဆိုးေနသမၽွမွာ နည္းနည္းမွေတာင္ရွိမေနေတာ့။
သူကေတာ့ ၾကာေလ ပိုရဲလာေလျဖစ္ေနသည့္ သူမမ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္၍ စိတ္ပူစြာျဖင့္ ပါးေလးကိုစမ္းၾကည့္လိုက္လၽွင္ ပုံမွန္ထက္ပိုကာပူၾကပ္ေနသည္ေၾကာင့္
"သဲေလး ကိုယ္ေတြပူေနတယ္...။ဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲ ေနလို႔ေကာင္းရဲ့လား...။အခု ဘယ္လိုခံစားေနရလဲ ကိုယ့္ကိုေျပာျပ"
ဘယ္လိုခံစားေနရလဲဆိုေတာ့ ေသေအာင္ရွက္ေနတာ...။
သူမက စိတ္ထဲကေနေျပာလိုက္ရင္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမွာကိုရွက္မိေသာေၾကာင့္ မ်က္လုံးေတြကိုသာ တစ္ခ်ိန္လုံးမွိတ္ထားမိသည္။ဘာမွမသိေသာသူကေတာ့ သူမ မ်က္လုံးေတြမွိတ္ထားေလ ေနလို႔မေကာင္းလို႔ဟုထင္ေလျဖစ္ကာ စိုးရိမ္တႀကီးႏွင့္ ေမးျမန္းလာျပန္သည္။
"သဲ ေခါင္းကိုက္တာ အရမ္းဆိုးေနလားဟင္...။ကိုယ္ ဆရာဝန္ေခၚလိုက္ရမလား...။တအားဆိုးေနရင္ ေဆးထိုးလိုက္ရေအာင္ေလ..."
"ဟင့္အင္း မထိုးခ်င္ဘူး...။ေဆးမထိုးဘူးေနာ္ လုံးဝပဲ..."
"ေဆးထိုးမွသက္သာမွာေလ သဲရယ္...။ေခါင္းကိုက္တာကို ဒီအတိုင္းေနၿပီးေတာ့ အၾကာႀကီးမခံစားေစခ်င္ဘူး...။လိမၼာတယ္ ေဆးထိုးရေအာင္...ေနာ္"
"ေတာ္ၿပီ အစားစားလိုက္ရင္ သက္သာသြားမွာ...။တစ္ခုခုခ်က္ေပး..."
သူမက သူ႔အနားေနရမွာကိုရွက္ေနေသာေၾကာင့္ အနားကေနျမန္ျမန္ထြက္သြားေအာင္ေျပာလိုက္လၽွင္ သူကေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပင္ ပ်ာပ်ာသလဲျပန္ေျပာလာသည္။
"ခ်က္ေပးမွာေပါ့ သဲေလး ဘာစားခ်င္လဲ..."
"မသိဘူး...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္"
"အြန္း အဲ့ဒါဆို လွဲေနဦးေနာ္...။ရတာနဲ႔ ကိုယ္လာေခၚမယ္...။စားၿပီးရင္ေတာ့ ေဆးေသာက္ရမယ္ေနာ္ ၾကားလား..."
သူမက ေခါင္းပဲညိတ္ျပလိုက္ၿပီး ဘာမွျပန္မေျပာမိေတာ့။
သူကေတာ့ အိပ္ရာကနိုးလာသည္ႏွင့္ သူ႔ကိုတစ္ခ်က္ပဲၾကည့္ၿပီးကတည္းက ေနာက္ထပ္အၾကည့္ခ်င္းမဆုံေတာ့သည့္သူမေလးအား ရွက္ေနမွန္းသိေသာေၾကာင့္ မေန႔ညကကိစၥႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး စကားမစမိေတာ့။အခုခ်ိန္မွာ အရက္ရွိန္ႏွင့္ ေခါင္းေတြကိုက္ေနမည္ျဖစ္သည့္သူမက သူ႔ေၾကာင့္ မလွုပ္နိုင္ေအာင္လည္း အားပ်က္ေနရွာသည္။ေစာင္ေသခ်ာျခဳံေပးကာ ကုတင္ေပၚကဆင္းၿပီးလၽွင္ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ဘာခ်က္ေကၽြးရမလဲဆိုတာကိုစဥ္းစားရင္း Kitchen ထဲသို႔ဝင္ခဲ့လိုက္သည္။
ေအာက္ထပ္မွာခ်က္ျပဳတ္ျပင္ဆင္ေနစဥ္ စားပြဲေပၚမွာခ်ထားသည့္ သူ႔ရဲ့ ph က ေစာေစာစီးစီး ph ဝင္လာေသာေၾကာင့္ သူကၾကည့္လိုက္လၽွင္ ျမင္ဖူးေနေသာ နံပါတ္အလွတစ္ခု။မ်က္ခုံးေတြက ခ်က္ခ်င္းတြန႔္ခ်ိဳးသြားရရင္း ph ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္လၽွင္
"Morning ပါ ရွိုင္း...မေန႔ညက မိန္းမနဲ႔ရန္ျဖစ္လိုက္ရေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမွအိပ္လို႔ေပ်ာ္ရဲ့လား..."
ထင္သည့္အတိုင္းပင္ ခနဲ႔တဲ့တဲ့အသံကိုၾကားလိုက္ရသည္မို႔ မဲ့ျပဳံးျပဳံးမိသြားေသာသူက ခ်က္ခ်င္းပဲျပန္ေျပာလိုက္သည္။
"အဟင္း ဟုတ္တယ္ မေန႔ညက မင္းေက်းဇူးနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းမအိပ္လိုက္ရဘူး...။မင္းေျပာလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္ ငါတို႔လင္မယား အသာယာဆုံးအခ်ိန္ေတြရခဲ့လို႔ ညလုံးေပါက္သြားတယ္ေလ..."
ဟိုဘက္က ခဏတိတ္သြားၿပီးမွ အေစာတုန္းကႏွင့္မတူေတာ့သည့္ ခပ္မာမာအသံကထြက္လာသည္။
"ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ပုံပဲ...။ၾကည့္ရတာ ဒီေကာင္မေလးကို ေတာ္ေတာ္နစ္ဝင္ေနၿပီထင္တယ္ ဟုတ္လား..."
"နစ္ဝင္တာမွ တစ္ရက္ထက္တစ္ရက္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ နစ္ဝင္လာေနလဲဆိုတာ ငါကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသိနိုင္ေလာက္ေအာင္ပဲ...။မင္းဘက္က ဘာစိတ္ကူးေတြနဲ႔ ဒီလိုေတြလာလုပ္ေနလဲဆိုတာ ငါ စိတ္မဝင္စားဘူး...။ဒါေပမဲ့ မေန႔ကလိုမ်ိဳး ငါ့မိန္းမကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေအာင္လာလုပ္ရင္ေတာ့ ငါက သည္းခံေနမွာမဟုတ္ဘူး...။ဒါက ငါ အတိအလင္းသတိေပးတာ...။ေနာက္ထပ္ ေရႊေခတ္ေရွ႕မွာ မင္းအရိပ္ကိုေတာင္မျမင္ရေစနဲ႔"
"ဟား...ရွင့္အသံက အခုခ်က္ခ်င္းေတာင္ ထသတ္ခ်င္ေနတဲ့ပုံပဲ...။ဟုတ္ပါၿပီ ရွင့္ဇနီးေရွ႕မွာ အရိပ္ေတာင္မျမင္ေစရပါဘူး တို႔မွတ္ထားလိုက္ပါ့မယ္..."
"ၿပီးေတာ့ မေန႔က မင္းေျပာလိုက္တဲ့စကားအတြက္ေတာ့ ငါ့ဘက္ကေက်းဇူးတင္တယ္...။မင္းေၾကာင့္ ငါတို႔လင္မယားက ပိုၿပီးနီးကပ္သာယာတဲ့ အေျခအေနတစ္ခုကိုေရာက္သြားရတာ...။မဟုတ္ရင္ ငါက ငါ့ရဲ့အသဲေလးကို တစ္သက္လုံး အဲ့လိုလုပ္ခိုင္းမိမွာမဟုတ္ဘူး..."
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ တစ္ဖက္ကျပန္ေျပာတာကိုနားေထာင္မေနေတာ့ဘဲ ph ကို စားပြဲေပၚပစ္ခ်လိုက္ရင္း ေထာင္းကနဲ႔ထြက္လာေသာေဒါသေတြကို ခဏေျဖေလၽွာ့ေနရသည္။
အကုန္ျပင္ဆင္ၿပီးသြား၍ အေပၚတက္ခဲ့လိုက္လၽွင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲပင္ျဖစ္သည့္ သူမကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ မႏွိုးေသးဘဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၿပီး ေရအရင္စပ္လိုက္သည္။ၿပီးမွ ပါးေလးကိုဖြဖြပြတ္သပ္၍ အသာအယာႏွိုးလိုက္ကာ
"သဲေလး မနက္စာစားရေအာင္ထေတာ့ေနာ္...။ၿပီးရင္ ေဆးလဲေသာက္ရဦးမယ္ေလ..."
အိပ္ေနရာမွနိုးလာေသာသူမက သူ႔ကိုအၾကည့့္ခ်င္းမဆုံဘဲ ထဖို႔လုပ္ေနေသာ္လည္း ခ်က္ခ်င္းမထနိုင္ေသာေၾကာင့္ သူက အသာအယာေပြ႕ခ်ီကာ ေရခ်ိဳးကန္ထဲခ်ေပးၿပီးမွ ေဘးနားကေနထိုင္ၾကည့္ရင္း ေမးရေလသည္။
"ေခါင္းေတြကိုက္ေနေသးလား..."
"အင္း..."
"ခႏၶာကိုယ္ကေရာ ဘယ္လိုေနလဲ..."
မ်က္ႏွာေတြရဲသြားရျပန္ေသာသူမက သူ႔ဘက္ကိုမၾကည့္ဘဲ ေရွာင္လႊဲေနရင္း
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး..."
"လွုပ္ေတာင္မလွုပ္နိုင္တာကို ဘာမွမျဖစ္ဘဲေနမလား သဲရဲ့...။စားၿပီးတာနဲ႔ ေဆးေသာက္ရမယ္...။ဒီေန႔ ဟိုတယ္ကိုမသြားရေတာ့ဘူး...။အိမ္မွာပဲနားေနေနာ္..."
ထိုအခါက်မွ သူ႔ကို ဆတ္ကနဲ႔ေမာ့ၾကည့္၍
"အလုပ္က ဘာကိစၥမသြားရမွာလဲ...။ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥအတြက္နဲ႔ အလုပ္ကို ပ်က္ခ်င္တိုင္းပ်က္ေနလို႔ ဘယ္ျဖစ္မွာလဲ...။ရတယ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး ကၽြန္မသြားနိုင္တယ္ သြားမွာ..."
"ခႏၶာကိုယ္က သြားလို႔မွအဆင္မေျပတာကို သဲရယ္...။အလုပ္က အေရးႀကီးတာလဲ ဘာမွမရွိေသးဘူး...။ေခါင္းမမာပါနဲ႔ ကိုယ့္စကားနားေထာင္ေနာ္..."
"ေတာ္ၿပီ သြားမွာ"
"ကိုယ္ကေတာ့ မလႊတ္ဘူး..."
သူမက သူ႔ကို ၿပိဳင္မေျပာခ်င္ေတာ့သလို မ်က္လုံးေတြမွိတ္သြားလၽွင္ သူက ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ ေဘးနားကေန ထိုင္ေစာင့္ေပးေနလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းကာ စားပြဲေပၚမွာျပင္ဆင္ၿပီးသည္ႏွင့္ ထုံးစံအတိုင္း ေသခ်ာခြံ့ေကၽြးဖို႔လုပ္လိုက္လၽွင္ သူမက
"ဘာေတြလဲ..."
"တုန႔္ယမ္းေၾကးအိုး...တကယ္ဆို ျမဴစြမ္ခ်ိဳခ်ိဳေလးေသာက္ေစခ်င္ေပမဲ့ သဲကမႀကိဳက္ဘူးမို႔လား...။ေခါင္းေတြလဲကိုက္ေနတာဆိုေတာ့ ခ်ဥ္ခ်ဥ္စပ္စပ္ ပူပူေႏြးေႏြးေလး စားေစခ်င္လို႔"
ေျပာၿပီး သူက ႏြားနို႔ေႏြးေႏြးေလးတစ္ခြက္ကို အရင္တိုက္လိုက္သည္။ၿပီးမွ ေၾကးအိုးကို ပန္းကန္ထဲခြဲထည့္ကာ သူမကိုခြံ့ေကၽြးေနေသာ္လည္း သူကေတာ့ ဘာမွမစားသည္မို႔
"ရွင္က ဘာမွမစားဘူးလား..."
"ကိုယ္က ခဏေနရင္ ဧည့္သည္ေတြကို Breakfast လိုက္ေကၽြးရမွာ...။သူတို႔က ရွမ္းဆိုင္မွာ စားခ်င္တယ္ဆိုလို႔ေလ...။အဲ့က်မွပဲ စားလိုက္ေတာ့မယ္..."
"အြန္း..."
"သဲေရာ ဘာစားခ်င္ေသးလဲ ကိုယ္ဝယ္ခဲ့ေပးမယ္..."
"ေတာ္ပါၿပီ ရွင့္ဘာသာအျပည့္အဝစားခဲ့ပါ...။အဲ့အခ်ိန္ေလာက္ဆို ေနေတာင္ျမင့္ေနေလာက္ၿပီေပါ့။မနက္စာကို ေနာက္က်မွစားတာ က်န္းမာေရးအတြက္ မေကာင္းဘူး..."
သူက အစားအေသာက္ႏွင့္ပတ္သက္လၽွင္ အျမဲတမ္းစိတ္ပူေပးတတ္ေသာ သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို ခ်စ္ခင္စြာၾကည့္ေနမိရင္းမွ စိတ္ထဲကေနေပၚလာေသာစကားကို မေနနိုင္စြာ ထုတ္ေျပာမိျပန္သည္။
"ကိုယ့္ကို ဘယ္အခ်ိန္ထိ ရွင္ လို႔ပဲ ေခၚေနမွာလဲ...။ဟိုတစ္ေန႔ကလို ကို လို႔ မေခၚေတာ့ဘူးလားဟင္...။ေခၚပါဦးလား ကိုယ္ၾကားခ်င္တယ္..."
"ေခၚခ်င္ပါဘူး...။အဲ့တုန္းက ဟိုမိန္းမေရွ႕မွာမို႔ ဟန္ေဆာင္ေခၚျပရတာ..."
"အဲ့ဒါဆို မေန႔ညကကိစၥကေရာ ဟိုမိန္းမေရွ႕မွာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ကို ဟန္ေဆာင္လုပ္ျပတာပဲလား..."
"အဟြတ္..အဟြတ္.."
သူမက စားေနရင္းသီးသြားရလၽွင္ သူက ကပ်ာကယာေရငွဲ႕တိုက္ရသည္။မ်က္ႏွာေတြရဲေတာက္သြားကာ မ်က္ေတာင္ဖ်ားေလးေတြပါ လွုပ္ခတ္လာရေသာသူမသည္ အသံတုန္တုန္ေလးကို မထိန္းနိုင္ဘဲေျပာလာသည္။
"ဘာကိစၥမွမသိဘူး မမွတ္မိေတာ့ဘူး...။ကၽြန္မက အရက္မူးရင္ ဘာမွမမွတ္မိတတ္ဘူး လာမေမးနဲ႔"
ရွက္ရြံ့ကာ တုန္ယင္စြာေျပာလာေသာအသံေလးေၾကာင့္ သူက သနားၾကင္နာစြာပင္
"အြန္း...သိတာေပါ့ သဲက အရက္မူးရင္ ဘာမွမမွတ္မိတတ္ဘူး...။အဲ့ဒါေၾကာင့္မို႔ ေနာက္ထပ္ ဘာအေၾကာင္းနဲ႔မွ အရက္မေသာက္ရေတာ့ဘူးေနာ္...။ကိုယ့္ကိုကတိေပး...ကိုယ္ရွိေနမွ ကိုယ့္ေရွ႕မွာပဲ ေသာက္လို႔ရမယ္...။မဟုတ္ရင္ သဲက အရက္ဒဏ္မခံနိုင္ေတာ့ သူစိမ္းေတြနဲ႔ဆို အႏၲရာယ္မ်ားလို႔။ေနာ္ သိလား..."
သူမက ထိုစကားကိုေတာ့ မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ရင္းမွ သတိလက္လြတ္ျပန္ေျပာမိသည္။
"သူစိမ္းေတြထက္ကို ရွင္က ပိုၿပီး အႏၲရာယ္မ်ားတာမဟုတ္ဘူးလား...။ဒါနဲ႔ဆို အရက္ေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္တာ ႏွစ္ခါရွိေနၿပီ။ေနာက္ထပ္ေသာက္ပါဆိုေတာင္ မေသာက္ေတာ့ဘူး..."
"အဟြန္း ႏွစ္ေခါက္လုံးက ဒုကၡေရာက္တာခ်ည္းရယ္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး သဲရယ္..."
လူကို ျပဳံးစစစိုက္ၾကည့္ရင္း ေက်နပ္စြာေျပာလာေသာစကားေတြကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ သူမက သူခြံ့ေကၽြးသမၽွကိုသာ ဆက္စားေနလိုက္သည္။စားၿပီးလၽွင္ ေဆးတိုက္ကာ သူမကို အခန္းထဲျပန္ပို႔ေပးၿပီးသည္ႏွင့္ သူက ဟိုတယ္ဘက္သို႔ထြက္သြားေလသည္။အစားစား၍ေဆးေသာက္ၿပီးခ်ိန္မွာ အေျခအေနေကာင္းသြားၿပီမို႔ ခႏၶာကိုယ္ေတြနာေနေသးေသာ္လည္း ဒီအတိုင္းမေနနိုင္ေသာသူမက မနန္းမိုဆီ ph ဆက္လိုက္ကာ သူ ဧည့္သည္ေတြႏွင့္ထြက္သြားသည္မွာေသခ်ာၿပီဆိုမွ ဟိုတယ္ဘက္ကိုကူးခဲ့လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ တစ္ေနကုန္အလုပ္ထဲမွာစိတ္ေရာက္ကာ နာက်င္ကိုက္ခဲေနတာေတြေတာင္ေမ့ေနရေသာသူမက ေန႔လည္ဘက္ သူ ph ဆက္လာခ်ိန္တြင္ ဟိုတယ္ Lobby မွာေရာက္ေနေသာေၾကာင့္ လူရွင္းရာဘက္သို႔ျမန္ျမန္သြား၍ ph ကို ကမန္းကတန္းကိုင္လိုက္ရသည္။
"ဟုတ္ကဲ့..."
"သဲ ဘာလုပ္ေနလဲ အိပ္ေနတာလား...။ေခါင္းကိုက္ေနေသးလား...။ခႏၶာကိုယ္ကေရာ ဘယ္လိုေနလဲ သက္သာရဲ့လား..."
အလုပ္ခိုးသြားတာက အျပစ္တစ္ခုမဟုတ္ေသာ္လည္း ဘာရယ္ေၾကာင့္မွန္းမသိ စကားနားမေထာင္ဘဲေနရသည္ကို စိတ္မလုံသလိုျဖစ္ေနရသည္မို႔ ဆက္တိုက္ေမးေနေသာသူ႔ရဲ့အေမးစကားေတြကို တြန႔္ဆုတ္ဆုတ္ႏွင့္ပင္ ျပန္ေျဖရသည္။
"အြန္း...သက္သာပါတယ္ ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူး..."
"ကိုယ္က အခု ဧည့္သည္ေတြနဲ႔ ေတာင္ႀကီးေရာက္ေနတာ...။အျပန္ မိုးနည္းနည္းခ်ဳပ္မယ္ေနာ္ သိလား...။ဒီကေန ဘာစားခ်င္တာရွိလဲေျပာ ကိုယ္ဝယ္ခဲ့ေပးမယ္..."
"ဟင့္အင္း ေတာ္ပါၿပီ ဘာမွမစားခ်င္ဘူး...။ရတယ္ မဝယ္ခဲ့နဲ႔"
"ညေနဘက္ထိေတာ့မအိပ္နဲ႔ေနာ္ ဖ်ားမွာစိုးလို႔။ေန႔လည္စာက မဆာေသးဘူးလား...။ဆာရင္ ဟိုတယ္ဘက္ကိုလာပို႔ခိုင္းလိုက္ဦး...။စားၿပီးမွဆက္အိပ္"
"အင္း ဆာရင္ စားလိုက္မယ္..."
"ကိုယ္ အတတ္နိုင္ဆုံး ေစာေစာျပန္ခဲ့မယ္ေနာ္...။ကိုယ့္ရဲ့အသဲကို အရမ္းခ်စ္တယ္ see you..."
"ဟုတ္ကဲ့..."
သူ ph ခ်သြားမွ သက္ျပင္းေမာႀကီးကိုခ်လိုက္မိရင္း အျပန္မိုးခ်ဳပ္မည္ဆို၍ နည္းနည္းေတာ့ဝမ္းသာသြားမိသည္။ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူမအတြက္က သူ႔မ်က္စိေရွ႕မွာေနရသည့္အခ်ိန္နည္းေလ ေကာင္းေလပင္။
ညေနပိုင္းေလာက္တြင္ ဒီနယ္ေျမတစ္ဝိုက္၏ Trekking ဆရာႀကီးျဖစ္ေသာကိုညီက ဟိုတယ္သို႔ေရာက္လာကာ သူမႏွင့္လည္းခင္မင္ရင္းႏွီးသည္မို႔ စကားစျမည္ေျပာေနၾကရင္းမွ ရြာထဲကို အလည္လိုက္ခဲ့ဖို႔ သူမအားဖိတ္ေခၚလာသည္။ဒီေန႔အတြက္အစီအစဥ္က ရြာအျပင္ဘက္မွာရွိသည့္စမ္းေခ်ာင္းေဘးတြင္ ငါးကင္လုပ္စားၾကမည္မို႔ ဒါမ်ိဳးဆို သူမကလည္း ႏွစ္ခါမေခၚရေပ။ဝမ္းသာအားရလိုက္သြားကာ ရြာကိုေရာက္သည္ႏွင့္ Trekking join ၾကေသာအဖြဲ႕ေတြႏွင့္အတူ စမ္းေခ်ာင္းထဲမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေရကစား၍ ငါးကင္စားၿပီးခ်ိန္ ညေနေစာင္းေလာက္မွသာ ရြာကေနျပန္ခဲ့လိုက္သည္။အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ သူလည္းျပန္မေရာက္ေသးသည္မို႔ ဝမ္းသာသြားရရင္း အခုမွပင္ ကိုက္ခဲလာေသာခႏၶာကိုယ္ေၾကာင့္ သူမက ေရျမန္ျမန္ခ်ိဳးၿပီးသည္ႏွင့္ ကုတင္ေပၚတက္လွဲကာ တစ္ခ်ိဳးတည္းအိပ္ေပ်ာ္သြားရေတာ့သည္။
သူ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ကုတင္ေပၚမွာ ေစာင္ထဲနစ္ျမဳပ္၍ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာသူမေလးအား ေတြ႕လိုက္ရသည္မို႔ သူ႔ႏွုတ္ခမ္းေတြက မေနနိုင္စြာ ျပဳံးမိသြားရသည္။ဧည့္သည္ေတြႏွင့္ ညစာစားခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးၿပီးခ်ိန္တြင္ အခန္းထဲမွာပဲ အလုပ္လုပ္ေနရင္းမွ ၿပီးစီးသည့္အခ်ိန္ အနည္းငယ္မိုးခ်ဳပ္မွသာ သူက အိပ္ရာဝင္ရလၽွင္ ကုတင္ေပၚတက္ၿပီး ေဘးမွာဝင္လွဲလိုက္သည့္ သူ႔အထိအေတြ႕ကိုရသည္ႏွင့္ သူမက ခ်က္ခ်င္းလာကပ္ကာ ထုံးစံအတိုင္း တိုးေဝွ႕ဖက္တြယ္လာသည္။သူက ေက်နပ္မိစြာပင္ ထိုကိုယ္လုံးေလးကိုဆြဲယူေပြ႕ဖက္ကာ ႏွုတ္ခမ္းေလးကိုခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္ၿပီးမွ တစ္ခ်က္အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ေသာ္လည္း အဆင္ေျပပုံရသည့္ပုံစံေလးေၾကာင့္ စိတ္ေအးသက္သာစြာျဖင့္ပင္ အိပ္စက္လိုက္ေတာ့သည္။
*
*
*
ညလယ္ေလာက္ေရာက္လၽွင္ ေျခသလုံးေတြဆီမွ တဆစ္ဆစ္ကိုက္ခဲေနမွုေၾကာင့္ သူမက အိပ္ေနရာမွ နိုးလာရေလသည္။မခံနိုင္ေအာင္ကိုက္ခဲေနေသာေၾကာင့္ သူ႔ရင္ခြင္ထဲကေနအသာထြက္ၿပီး ထထိုင္လိုက္ကာ ေျခသလုံးႂကြက္သားေတြကို လက္ႏွင့္ထုေနမိသည္။ထိုစဥ္ နိုးလာပုံရေသာသူက ေျခေထာက္ေတြကိုထုေနသည့္သူမကိုျမင္လၽွင္ နိုးနိုးခ်င္းမွာပဲ ခ်က္ခ်င္းေမးလာသည္။
"သဲ ဘာျဖစ္တာလဲ...။ေျခေထာက္ေတြနာလို႔လား ဟုတ္လား..."
ေမးရင္းႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းထထိုင္လိုက္ေသာသူ႔အား သူမက ရွုံ႔ရွုံ႔မဲ့မဲ့ျဖင့္ၾကည့္၍
"အြန္း...ေျခေထာက္ေတြက အရမ္းကိုက္ေနတယ္ ဘာျဖစ္လို႔လဲမသိဘူး..."
သူက ေျခသလုံးေတြကို ဖြဖြေလးဆုပ္ကိုင္လာရင္း
"ဘာျဖစ္ရမလဲ သဲရယ္...ေကာင္းေကာင္းေတာင္ မလွုပ္နိုင္ေသးတာကို စမ္းေရေတြထဲဆင္းမွေတာ့ ကိုက္ခဲကုန္ေတာ့မွာေပါ့"
သူ႔စကားေၾကာင့္ သူမက မ်က္လုံးေတြျပဴးသြားမိကာ အလန႔္တၾကားျပန္ေမးရသည္။
"ရွင္ ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲ..."
သူက ေခါင္းအုံးကို ကုတင္မွာကပ္ေထာင္၍ သူမကိုမွီခိုင္းလိုက္ရင္း ေျခေထာက္ေလးေတြကို တင္ပ်ဥ္ေခြထိုင္ေနေသာသူ႔အေပၚသို႔တင္ကာ ႏွိပ္နယ္ေပးေနရင္းမွ ေျပာလာသည္။
"သဲ ဘာေတြလုပ္ေနလဲဆိုတာမသိဘဲနဲ႔ ကိုယ္က ဒီအတိုင္း ေျခလြတ္လက္လြတ္ေနေနမယ္လို႔ ထင္ေနတာလား..."
"အာ့ဆို ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲလို႔"
"ကိုယ္ မသြားခင္ကတည္းက မနန္းမိုကိုမွာခဲ့ၿပီးသား...။ေခါင္းမာတဲ့စီးအို ဟိုတယ္ကိုေရာက္လာခဲ့ရင္ ကိုယ့္ကို လွမ္းေျပာဖို႔၊သိပ္ေနမေကာင္းလို႔ ဂ႐ုစိုက္ဖို႔ မွာထားခဲ့တာ..."
"အဲ့ဒါဆို ေန႔လည္က ရွင္ သိရက္နဲ႔ ph ဆက္တာေပါ့"
"အြန္းေပါ့ ကိုယ္မသိေအာင္ အလုပ္ခိုးသြားၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုေျပာမလဲဆိုတာ သိခ်င္လို႔။ဒါေပမဲ့ သဲက လိမ္တဲ့ေနရာမွာမေတာ္ဘူး တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ အဟြန္း..."
"ရွင္ သိရက္နဲ႔ ဘာလို႔မေျပာတာလဲ...။ကၽြန္မကျဖင့္ အဲ့လိုမွန္းမသိဘဲနဲ႔ ေန႔လည္ကေျပာေနမိတာ..."
"မေျပာခ်င္ပါဘူး...။သဲက ကိုယ္သိေနတယ္ဆိုတာသိသြားရင္ တစ္ေနကုန္ စိတ္မေျဖာင့္ဘဲ အလုပ္လုပ္ေနမွာေလ...။ရြာကိုလိုက္မယ္လုပ္ေတာ့လဲ မနန္းမိုက ph ဆက္ေျပာတယ္...။ကိုယ္က ထည့္လိုက္ဆိုလို႔ သဲကိုသြားခြင့္ေပးတာ..."
"ဟြန္ အဲ့ဒါဆို ကၽြန္မက စပိုင္ေတြနဲ႔ေနေနရတာေပါ့။မနန္းမိုကို ကိုယ့္လူဆိုၿပီးေတာ့ ခင္တြယ္ေနရတာ သူကျဖင့္ ရွင့္ဘက္ေတာ္သားျဖစ္ေနတယ္..."
"ကိုယ့္ဘက္ေတာ္သားမဟုတ္ပါဘူး...။သဲရဲ့ ဘက္ေတာ္သားပါ...။သဲကို ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ရွာပါတယ္...။ဘာလို႔ ေတြ႕တဲ့လူတိုင္းက ကိုယ့္မိန္းမကို ခ်စ္ေနၾကတာလဲမသိဘူး..."
"အဲ့ထဲမွာ ရွင့္ရဲ့ ဟိုမိန္းမ မပါပါဘူး..."
သူမက ေျပာခ်င္ေဇာႏွင့္ ေမ့ထားေသာ ထိုမိန္းမအေၾကာင္းကို လႊတ္ကနဲ႔ ေျပာမိသြားသည္။ပါးစပ္ကထြက္ရမွာကို ရြံရွာလြန္း၍ ေနာက္ထပ္အစမေဖာ္ဖို႔ေတြးထားခဲ့ေပမဲ့ ခုေတာ့ေျပာမိသြားၿပီ။
သူက ထိုစကားကိုၾကားသည္ႏွင့္ သူမကိုယ္လုံးေလးကိုဆြဲယူကာ ေပါင္ေပၚတင္ၿပီးေထြးေပြ႕ထားရင္းမွ ပါးေလးကို သူ႔ႏွုတ္ခမ္းေတြႏွင့္ထိကပ္ထားလိုက္ရင္း
"သဲေလး..."
လက္တစ္ဖက္က တစ္ကိုယ္လုံးကိုသိုင္းဖက္ထားရင္း တစ္ဖက္က သူမလက္ဖဝါးေလးကိုဆြဲျဖန႔္ကာ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြႏွင့္ သူမလက္ေခ်ာင္းေလးေတြၾကား ထိုးသြင္းယွက္ျဖာ၍ တင္းက်ပ္စြာဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီးမွ သူမကျပန္မေျဖလၽွင္ ထပ္ေခၚလာသည္။
"အသဲ..."
"အြန္..."
"ကိုယ္ အရင္က ဘယ္လိုပဲေနခဲ့ေနခဲ့ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့ သဲနဲ႔ေတြ႕ၿပီးကတည္းက သဲတစ္ေယာက္တည္းပဲ ကိုယ့္စိတ္ထဲရွိခဲ့တာ...။အခုလဲ သဲရဲ့စိတ္နဲ႔ပဲ ကိုယ္ကျဖစ္တည္ေနတာ...။တျခားဘယ္လိုအေႏွာင့္အယွက္ေတြပဲ ဝင္လာဝင္လာ သဲက ကိုယ့္ကိုယုံမွျဖစ္မယ္...။ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ အခုလက္ရွိ သဲရဲ့ေယာက္်ားေနရာမွာရွိေနတဲ့ ကိုယ့္စကားကိုေတာ့ယုံမွျဖစ္မယ္...။အရင္ကေနခဲ့တဲ့ အျဖစ္ေတြအတြက္ ကိုယ့္မွာ ေျပာစရာစကားမရွိပါဘူး ေတာင္းပန္လို႔လဲဘာမွမထူးဘူး...ျဖစ္ၿပီးသားေတြ။ဒါေပမဲ့ ျဖစ္မလာေသးတာေတြကိုေတာ့ သဲနဲ႔ကိုယ္က ကာကြယ္လို႔ရတယ္...။ကာကြယ္မွလဲရမယ္...။ေရွ႕ေလၽွာက္ ကိုယ္တို႔ရဲ့ၾကားထဲ ဘယ္သူ႔ကိုမွအဝင္ခံလို႔မျဖစ္ဘူး...။ေဘးလူေတြေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ျပႆနာမ်ိဳးဆို ဘယ္လိုဟာမ်ိဳးမွ ကိုယ္လက္မခံဘူး...။သဲလဲ အဲ့လိုမ်ိဳးေတြ လက္ခံလို႔မျဖစ္ဘူး...။ေနာက္ထပ္ကို သဲရဲ့မ်က္စိေရွ႕မွာ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပၚမလာေအာင္၊ဘယ္လိုစကားမ်ိဳးမွ နားမေထာင္ရေအာင္ စိတ္ရွုပ္ရမယ့္ဟာေတြမွန္သမၽွ ကိုယ့္ဘက္က အကုန္ရွင္းထုတ္ေပးမယ္...။သဲရဲ့ဘက္က သဲအေပၚမွာထားတဲ့ ကိုယ့္ရဲ့စိတ္ကိုပဲ ယုံေပး...။ေနာ္ ကိုယ္ေျပာတာနားလည္လား..."
ဘာမွျပန္မေျပာမိလၽွင္ သူမပါးေလးကို သူ႔ႏွာေခါင္းခၽြန္ခၽြန္က နစ္ဝင္လာသည္အထိ ဖိကပ္နမ္းကာ
"ေနာ္...လို႔"
"အြန္း..."
သူက ပိုမိုတင္းက်ပ္စြာေထြးေပြ႕ထားလိုက္ရင္းမွ ေမးေလးကိုပင့္တင္ကာ ႏွုတ္ခမ္းေတြကို ႏူးညံ့စြာနမ္းရွိုက္လာသည္။ၿပီးလၽွင္ နဖူးခ်င္းထိ၍ တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ေနရင္း
"ေျပာပါဦး မနက္ကလဲ ေသခ်ာမေျဖဘူး...။ကိုယ့္ကို ရွင္ လို႔ပဲ ေခၚေနဦးမွာလား...။ကို လို႔ မေခၚေတာ့ဘူးလားဟင္..."
သူမက မ်က္ႏွာကိုလႊဲလိုက္ကာ ရင္ခုန္စြာႏွင့္ပင္ တိုးတိုးေလးျပန္ေျဖမိသည္။
"မေခၚခ်င္ပါဘူး ဘာလို႔ေခၚရမွာလဲ..."
"ကိုယ့္မွာေလ သဲ အဲ့လိုေခၚတာၾကားလိုက္ရေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရင္ေတြခုန္သြားရတယ္ထင္လဲ သိလား...။သဲဆီက ကို လို႔ ေခၚတဲ့အသံကို အျမဲတမ္းၾကားေနရတာမ်ိဳးျဖစ္ခ်င္တယ္...။ဒါေပမဲ့ သဲက အခုမေခၚခ်င္ေသးဘူးဆိုေတာ့လဲ အတင္းမေခၚခိုင္းေတာ့ပါဘူး...။ေခၚခ်င္စိတ္ျဖစ္လာတဲ့အထိ ကိုယ္ေစာင့္မယ္ေနာ္..."
သူမက ရင္ေတြခုန္လာေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ရင္ခြင္ထဲကေန ႐ုန္းထြက္ဖို႔ျပင္လိုက္ေတာ့သည္။
"အိပ္ေတာ့မယ္...အိပ္ခ်င္ၿပီ"
"အြန္း သက္သာေအာင္ ကိုယ္ႏွိပ္ေပးမယ္ အိပ္ေတာ့..."
ေျပာၿပီး ကုတင္ေပၚျပန္ခ်ေပးကာ ႏွိပ္နယ္ေပးေနေသာေၾကာင့္ ေျခေထာက္ေတြကသက္သာလာရေသာ္လည္း ရင္ေတြခုန္ေနရ၍ မ်က္လုံးေၾကာင္သြားရေသာသူမမွာ အိပ္ေပ်ာ္ရန္အတြက္ကို ဇြတ္အတင္းႀကိတ္မွိတ္၍ပင္ မနည္းႀကိဳးစားလိုက္ရေလသည္။
---------------------*****************-----------------------
ေနာက္ရက္မွာေတာ့ မထင္မွတ္ထားသည့္အေျခအေနတစ္ခုက ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ေပၚေပါက္လာေလသည္။အေၾကာင္းမူကား ဖြင့္ပြဲကတည္းကေရာက္ေနၾကသည့္ စင္ကာပူမွဧည့္သည္မ်ား ျပန္ၾကမည့္အခ်ိန္တြင္ သူသည္လည္း မျဖစ္မေနျပန္လိုက္ရမည္ျဖစ္သည္။စင္ကာပူ႐ုံးတြင္ သူအၿပီးျဖတ္ရမည့္အလုပ္ေတြက ရွိေနေသးၿပီး ျမန္မာျပည္မွာ ႐ုံးထိုင္ရန္အတြက္ကို အတည္ျပဳရမည့္ အေျပာင္းအေရႊ႕ကိစၥေတြကလည္း ရွိေနေသးသည္။အထူးသျဖင့္ အတူတူျပန္ၾကမည့္ ဧည့္သည္မ်ားႏွင့္အတူ အစည္းအေဝးကိုတက္ေရာက္ရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မဟုတ္လည္း သြားရမည့္အတူတူ ဒီတစ္ေခါက္မွာပင္ ႐ုံးအေျပာင္းအလႊဲကိစၥေတြအတြက္ကို တစ္ခါတည္းၿပီးစီးေအာင္ စီစဥ္ရမည္ျဖစ္ေလသည္။သူကေတာ့ သူမကိုပါအတူလိုက္ခဲ့ရန္ အသည္းအသန္ေခၚေပမဲ့ ဒီမွာ အခုမွတာဝန္ယူကာစျဖစ္ကာ သင္ယူေနဆဲအေနအထားမို႔ သူမက အလုပ္ကိုပစ္ထားခဲ့ၿပီး မလိုက္ခ်င္။ဟိုေရာက္လၽွင္လည္း သူမအတြက္က လုပ္စရာဘာမွမရွိသည္မို႔ အလုပ္ပ်က္ခံကာ လိုက္စရာအေၾကာင္းကလည္းမရွိ။ထို႔ေၾကာင့္ပင္ သူတို႔၏အိမ္ေထာင္ဦးကာလအတြင္းမွာ ပထမဆုံးအေနႏွင့္သြားရသည့္ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာမည့္အလုပ္ခရီးကို ေရွာင္လႊဲ၍မရနိုင္ေသာသူ႔အေနျဖင့္ မသြားခ်င္ေသာ္လည္း မျဖစ္မေနသြားရမည္ျဖစ္ေလသည္။
သူမ မူးသည့္ညၿပီးကတည္းက ေနာက္ရက္ေတြမွာ ေတာက္ေလၽွာက္အစမျပဳဘဲေနခဲ့ေသာသူသည္ သြားကာနီးညတြင္ တစ္ကိုယ္လုံးကို တင္းက်ပ္စြာေထြးဖက္ထားရင္း
"လိုက္ခဲ့ပါလား သဲရယ္...ဟြန္။ကိုယ္က သဲကိုထားခဲ့ၿပီးေတာ့ ဟိုမွာ တစ္ပတ္လုံးလုံး ဘယ္လိုစိတ္နဲ႔အလုပ္လုပ္ရမွာလဲ..."
"မဟုတ္လဲျပန္လာရမွာ...အၾကာႀကီးလဲမဟုတ္ဘူး...။တစ္ပတ္ထဲပဲကို ရွင္ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ..."
"တစ္ပတ္မေျပာနဲ႔ တစ္ရက္ေတာင္မခြဲခ်င္ဘူး...။ျဖစ္နိုင္ရင္ မသြားခ်င္ဘူး သဲရယ္..."
သူမက ဂ်ီက်ေနေသာသူ႔ကို ရယ္ခ်င္ေပမဲ့ မ်က္ႏွာကိုအတင္းစူပုပ္လိုက္ကာ
"အလုပ္ကိစၥနဲ႔သြားရတာကို ဘာျဖစ္ေနတာလဲ...။ရွင္ အလုပ္ကို အလုပ္နဲ႔တူေအာင္ေတာင္ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးလား...။လုပ္မစားေတာ့ဘူးလား ဟုတ္လား..."
"ျဖစ္နိုင္ရင္ ဘာမွမလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး...။ေန႔တိုင္း သဲအနားမွာပဲ ကပ္ေနခ်င္တယ္..."
"ဟား ၾကည့္စမ္း...ရွင္က ကိုယ့္ထက္ငယ္တဲ့မိန္းမယူထားၿပီးေတာ့ ခိုင္းစားဖို႔ႀကံေနတာေပါ့ ဟုတ္လား...။ရွင့္ဘာသာ အလုပ္မလုပ္ခ်င္လဲေန ကၽြန္မကေတာ့လုပ္ရမွာပဲ...။ၿပီးေတာ့ ဒီလို အလုပ္ကို မေလးစားတာမ်ိဳးလဲ မႀကိဳက္ပါဘူး..."
"သဲက သဲျဖစ္ခ်င္တာ လုပ္ခ်င္တာ ႀကိဳက္သေလာက္လုပ္ ကိုယ္က ေနာက္ကလိုက္ၿပီးေတာ့ ပံ့ပိုးေပးမယ္...။သဲရဲ့ေနာက္မွာပဲကပ္ၿပီးေတာ့ သဲလုပ္ခ်င္တာေတြပဲ ျဖည့္ဆည္းေပးေတာ့မယ္...။ဒီလို သဲကိုထားၿပီးေတာ့ တကြဲတျပားနဲ႔ သြားလာေနရမယ့္အလုပ္မ်ိဳးေတြ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး..."
"ရမလား...တစ္သက္လုံး အလုပ္မလုပ္ဘဲ ေနသြားရေအာင္ ရွင္က ဘာမို႔လို႔လဲ...။ရွင့္ဘာသာရွင္ ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာခ်မ္းသာ ၾကာရွည္မခံဘူး...။တကယ္ပါပဲ သူမ်ားသားသမီးကို ယူထားၿပီးေတာ့ လုပ္မေကၽြးခ်င္ဘူး..."
"လုပ္ေကၽြးခ်င္တယ္...သဲရဲ့အေဝးသြားၿပီးေတာ့ လုပ္စားမေနခ်င္ဘူး...။လိုက္ခဲ့ပါကြာ သဲရယ္ေနာ္..."
"ဟာ.....ရွင္ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ...။ေလယာဥ္လက္မွတ္ေတာင္ဝယ္ၿပီးလို႔ မနက္ဆိုသြားရေတာ့မွာကို အလကားေနရင္း လာရစ္ေနတာပဲ...။ေတာ္ၿပီ အိပ္ေတာ့ ကၽြန္မလဲအိပ္ေတာ့မယ္..."
"မသြားခ်င္ဘူး သဲရယ္..."
သူ႔ရဲ့ ဂ်ီက်ကာ အရစ္ရွည္ေနေသာအသံေတြကို နားမေထာင္ေတာ့ဘဲ မ်က္လုံးေတြမွိတ္ၿပီး ဇြတ္အိပ္ဖို႔လုပ္လိုက္လၽွင္ ႏွုတ္ခမ္းေတြကိုဆြဲယူသိမ္းပိုက္လိုက္ေသာသူက သူမဘယ္ေလာက္႐ုန္း႐ုန္း ေတာ္ေတာ္ႏွင့္မလႊတ္။တစ္ညလုံးလည္း ဟိုဒီလူးလြန႔္ကာ အၿငိမ္မေနေသာသူသည္ သူမကိုပဲဇြတ္အတင္းဖက္ထားရင္း တဖြဖြလာနမ္းေနေသာေၾကာင့္ ထိုညက ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရပါဘဲႏွင့္ မိုးလင္းသြားရေလသည္။
ေလဆိပ္ကို ဧည့္သည္ေတြႏွင့္အတူ သူ႔ကိုပါ ကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႔ကာ မဝင္ခ်င္ဝင္ခ်င္ျဖင့္ ဝင္သြားေသာသူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္ခ်င္ေနရေသာ္လည္း အျပန္လမ္းမွာေတာ့ စိတ္ေတြက ထူးဆန္းစြာျဖင့္ လစ္ဟာလာရသည္။အိမ္ထဲကိုဝင္လိုက္လၽွင္ပဲ စိတ္က အလိုလိုအားငယ္သြားကာ ႏြမ္းလ်သလိုျဖစ္သြားရလၽွင္ သူမက အံ့အားသင့္စြာပင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္မာန္တင္းလိုက္ရင္း ဟိုတယ္ဘက္သို႔ကူးလာခဲ့လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ အလုပ္ထဲမွာစိတ္ႏွစ္ကာ အေမ့ေမ့အေလ်ာ့ေလ်ာ့ျဖစ္ေအာင္ေနေနေပမဲ့ ဂနာမၿငိမ္ေသာစိတ္ကေတာ့ တစ္ခ်ိန္လုံး သူ႔ဆီသာေရာက္ေနမိသည္။အလုပ္လုပ္ေနရင္း ph ကို ခဏခဏၾကည့္ကာ ေမၽွာ္ေနမိရင္းမွ အခ်ိန္ၾကာလာ၍ စိတ္ေတြေလးလံထိုင္းမွိုင္းလာစဥ္မွာပင္ ph ဝင္လာေသာေၾကာင့္ ကပ်ာကယာၾကည့္လိုက္မိေတာ့ contact ကိုေတြ႕လိုက္သည္ႏွင့္ ထိတ္ကနဲ႔ျဖစ္သြားရေသာသူမက ခ်က္ခ်င္းပင္ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။
"အြန္း ရွင္ေရာက္ၿပီလား..."
"ေရာက္ၿပီ သဲေလး လြမ္းတယ္..."
မဆိုင္းမတြစတင္ေျပာလာသည့္ စကားသံကိုၾကားရသည္ႏွင့္ သူမက ႏွုတ္ခမ္းေလးေတြေကာ့တက္ေနေအာင္ ျပဳံးမိသြားကာ လြင့္ကနဲ႔ျဖစ္ေအာင္ ခုန္သြားရေသာရင္ေတြက တလွပ္လွပ္ႏွင့္မို႔ သူ႔ကို ခ်က္ခ်င္းျပန္မေျပာမိလၽွင္
"သဲ အခု ဘာလုပ္ေနလဲဟင္..."
"အလုပ္လုပ္ေနတာေလ..."
"အြန္း ကိုယ္ကေတာ့ သဲကိုလြမ္းေနတာ..."
ထပ္မံ၍ လွိုက္ကနဲ႔ျဖစ္သြားရေသာခံစားမွုရသေတြၾကား ရယ္သံထြက္သြားမွာစိုးေသာေၾကာင့္ သူမက ႏွုတ္ခမ္းကိုကိုက္ကာ ခဏေလာက္ထိန္းၿပီးမွ ျပန္ေျပာရသည္။
သို႔ေသာ္ ျပန္ေျပာလိုက္သည့္ ေထာ္ေလာ္ကန႔္လန႔္စကားမ်ားကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း အၿမီးအေမာက္မတည့္။
"ေရာက္ရင္လဲနားေတာ့ေလ...အာ့ဆို ဒါပဲ"
"ေနပါဦး သဲရယ္...။အလုပ္လုပ္ေနလို႔ စကားမေျပာခ်င္ရင္ေတာင္ ph ေတာ့ကိုင္ထားေလေနာ္...။လြမ္းေနရတာကို..."
ိစိတ္ထဲကေန အပိုေတြဟုေျပာေနေသာ္လည္း တကယ္တမ္းေတာ့ သူမက ဒီစကားေတြမွာ ေပ်ာ္ဝင္ေက်နပ္ေနရသည္။
"နားစရာရွိတာနားေလ...ခုမွ ေရာက္ကာစကို"
"အခု နားေနတာပဲေလ...။တကယ္ကို သဲရဲ့အသံၾကားမွပဲ ေနသာထိုင္သာရွိေတာ့တယ္ သိလား..."
သူမက သူ႔ကို အျပစ္မဆိုရက္ေတာ့သည့္စိတ္ျဖင့္ အသာၿငိမ္ေနမိရင္း အတန္ၾကာမွ ph ကိုဇြတ္ခ်ကာ အခုမွပင္ေနသာထိုင္သာရွိသြားၿပီမို႔ အလုပ္ထဲကို အာ႐ုံျပန္စိုက္လိုက္ရသည္။႐ုံးဆင္းခ်ိန္မွာ အလုပ္ၿပီးသည္ႏွင့္ အိမ္ကိုခ်က္ခ်င္းျပန္ခဲ့လိုက္ေသာ္လည္း သူ မရွိ၍ သိသိသာသာ တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္သြားေသာအိမ္က ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ လူကို အလိုလိုဝမ္းနည္းလာေစကာ အုံ႔မွိုင္းညႇိုးေခြလာရေသာေၾကာင့္ သူမက ညစာေတာင္မစားျဖစ္ေတာ့ဘဲ ေရခ်ိဳးဖို႔သာျပင္လိုက္ေတာ့သည္။ထိုအခါတြင္လည္း တစ္ေယာက္တည္းေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာ ေရစိမ္ဖို႔လုပ္ေနရင္းမွ ဂ႐ုတစိုက္ေရစပ္ေပးတတ္ေသာသူ႔ကို သတိရမိျပန္ေလသည္။
သူမအႀကိဳက္ႏွင့္ ကြက္တိက်ေအာင္ ေရစပ္ေပးတတ္တာ။
ေရခ်ိဳးကန္ထဲ မထင္ရင္မထင္သလိုဝင္လာၿပီး ရင္ခြင္ထဲထည့္ထားတတ္တာ။
အေအးပတ္မွာစိုးလို႔ ေသခ်ာေျပာင္စင္ေနေအာင္ ေရသုတ္ေပးတတ္တာ။
ဆံပင္ေတြကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္အေျခာက္ခံေပးတတ္တာ။
စသျဖင့္ ေတာက္ေလၽွာက္ေတြးမိေနရင္း သတိရစိတ္ကစိုးမိုးကာ မြန္းၾကပ္လာေသာေၾကာင့္ သူမက ကန္ထဲကေနခ်က္ခ်င္းထ၍ ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။ထို႔ေနာက္ ညဝတ္လဲၿပီး ကုတင္ေပၚထိုင္ရင္း ph ကို ၾကည့္ေနမိၿပီးမွ သတိရကာ Messenger ထဲဝင္ၾကည့္လိုက္သည္။ Fb သိပ္သုံးေလ့မရွိေသာသူက လိုင္းေပၚတက္လာဖို႔ သိပ္မျဖစ္နိုင္ေပမဲ့ သူ႔အေကာင့္ေလးထဲဝင္ကာ မမွိတ္မသုန္ၾကည့္ေနမိစဥ္မွာပဲ အေကာင့္ေလးက ဖ်တ္ကနဲ႔မီးစိမ္းသြားကာ vc ေခၚလာလၽွင္ လွိုက္ကနဲ႔ဝမ္းသာသြားေသာစိတ္ႏွင့္ ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္ခုန္ကာ screen ကိုထိလိုက္ေသာ လက္ေလးက တုန္ေတာင္တုန္ေနရသည္။
ျမင္လိုက္ရေသာ သူ႔မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာက အခ်ိန္တိုင္းမွာ တည္ၾကည္ခန႔္ညားေနကာ ဝတ္စုံျပည့္ႏွင့္ နက္ခ္တိုင္ေတာင္ ေနရာမေရြ႕ေသးသည္မို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေခၚလိုက္ဟန္တူသည္။သူက ဘာမွမေျပာေသးဘဲ သူမမ်က္ႏွာကိုသာၾကည့္ေနလၽွင္ သူမကလည္း ဘာေျပာရမွန္းမသိေသာေၾကာင့္ သူ႔ကိုပဲျပန္ၾကည့္ေနမိရင္း စကားမေျပာမိေသး။ခဏေလာက္ၾကာသည္အထိ ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ေနမိၾကၿပီးမွ သူ႔ဘက္ကအရင္စေျပာလာသည္။
"သဲ ညစာဘာစားလဲ..."
သူမက ဘာမွစားမထားသည္မို႔ ဘာျပန္ေျပာရမည္မွန္းမသိ။မစားတာကိုသာသိလၽွင္ အရစ္ေတြတက္ကာ ဇြတ္စားခိုင္းမွာကိုသိေနေသာေၾကာင့္ မတတ္သာစြာျဖင့္ ညာေျပာလိုက္ရသည္။
"ဟိုတယ္မွာပဲ ဘူေဖးစားလာတယ္..."
"ေရေရာ ခ်ိဳးၿပီးၿပီလား..."
"အင္း ခ်ိဳးၿပီးၿပီ..."
"ေရကို ေသခ်ာေရာစပ္ရဲ့လား...။ေရေအးေတြ မခ်ိဳးနဲ႔ေနာ္...။အရင္ရက္က ကိုယ္လက္ေတြနာေနတာ ျပန္နာလိမ့္မယ္..."
"အြန္း..."
သူ႔စကားေတြနားေထာင္ၿပီး ဘာလို႔မွန္းမသိ ရင္ထဲမွာဝမ္းနည္းကာ ငိုခ်င္လာသည္။စိတ္ကိုထိန္းၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာကိုသာဟန္မပ်က္ၾကည့္ေနရင္းမွ သူမက စကားလႊဲလိုက္သည္။
"ရွင္ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီလား..."
"အြန္း ေရာက္ၿပီေလ...။ဒီမယ္ၾကည့္ ဒါ ကိုယ့္ရဲ့အိမ္ပဲ သဲကိုျပမယ္..."
ေျပာၿပီး သူက ကင္မရာကိုတစ္ဖက္လွည့္ကာ သူ႔ရဲ့အခန္းကို ေကာင္းေကာင္းျမင္ရေအာင္ ရိုက္ျပလာသည္။
"ဒါက ဝင္ဝင္ခ်င္း..."
"ဒါက ဧည့္ခန္း...ဧည့္ခန္းရွိေပမဲ့ ဘယ္ဧည့္သည္မွေတာ့ မလာဘူး...။ကိုယ္က အိမ္မွာ တျခားလူရွိတာမႀကိဳက္လို႔ အျပင္မွာပဲေတြ႕ေလ့ရွိတယ္။အိမ္ကို ဘယ္ေတာ့မွမေခၚဘူး..."
ထိုစကားကိုၾကားလၽွင္ သူမကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိလိုက္ဘဲ ပါးစပ္ကေန အလိုလိုထြက္သြားသည့္စကားမွာ
"ရွင့္ရဲ့ ex ေတြကိုေရာ အိမ္မေခၚဘူးလား..."
သူမေမးတာကိုၾကားသည္ႏွင့္ သူက camera ကို ခ်က္ခ်င္းပဲ သူ႔ဘက္ျပန္လွည့္ကာ
"ကိုယ့္စကားကို ယုံေပးေနာ္...။ကိုယ့္ဘဝနဲ႔ရင္းၿပီးေတာ့ ဒီစကားကိုေျပာတယ္...။ဘယ္မိန္းကေလးကိုမွ အိမ္ကိုမေခၚဖူးဘူး...။ကိုယ္က အိမ္ဆိုတာ ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ္ပိုင္ေနရာ သီးသန႔္ေနရာပဲလို႔ သတ္မွတ္ထားတာဆိုေတာ့ ဘယ္သူလာတာမွမႀကိဳက္လို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွလဲဆြဲမသြင္းဖူးဘူး...။ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ သဲကိုပဲဆြဲသြင္းခ်င္ေနတာ..."
ထိုစကားကိုၾကားလၽွင္ သူမက မေနနိုင္စြာရယ္လိုက္မိရင္း အေစာတုန္းက ဝမ္းနည္းေနေသာစိတ္မွာ ခ်က္ခ်င္းလြင့္စင္သြားလ်က္ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔ေၾကာင့္ ရႊင္ျမဴးလာေသာစိတ္က ရင္ထဲမွာ ခုန္ေပါက္ကာေနသည္။
"အဟင္း အဲ့ဒါဆို ရွင္တို႔က ဘယ္မွာေတြ႕ၾကတာလဲ..."
"အဟြန္း သဲရယ္...အဲ့ဒါေတြက သိစရာမလိုဘူး အေရးလဲမပါဘူး...။ဒီမယ္ၾကည့္ ဒါ ကိုယ့္ရဲ့ kitchen တခါတေလစားခ်င္တာရွိရင္ ကိုယ့္ဘာသာခ်က္စားတယ္..."
"ဒါက gym အခန္း..."
"ဒါက စာဖတ္ခန္း..."
"ဒါက ဘားရွိတဲ့ေနရာ TV လဲရွိေပမဲ့ မၾကည့္ျဖစ္ဘူး.."
"ဒါက ကိုယ့္ရဲ့ အိပ္ခန္း...။ဒီညေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္မယ္မထင္ဘူး လြမ္းလြန္းလို႔"
သူက အဆုံးသတ္စကားအား camera ကို သူ႔ဘက္ျပန္လွည့္ၿပီး ေဆြးလ်စြာျဖင့္ တိုးဖြဖြေျပာလာလၽွင္ အူျမဴးေနေသာသူမက ခ်က္ခ်င္းပဲ ရင္ထဲမွာဆို႔နင့္သြားရျပန္ရင္းမွ စိတ္ကိုထိန္း၍ သူ႔မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ကာ
"ဘာကိစၥအိပ္မေပ်ာ္ရမွာလဲ ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္ေလ...။ေနာက္ရက္ေတြ အလုပ္လုပ္ရဦးမွာကို...။ရွင္ အဲ့ဒီမွာ အားျပတ္ေနမေကာင္းျဖစ္ၿပီးေတာ့ တစ္လေလာက္ေနခ်င္တာလား..."
"မေနပါဘူး...အားျပတ္ၿပီး ေနမေကာင္းရင္ေတာင္ ကိုယ္က သဲဆီရေအာင္ျပန္လာမွာ..."
သူမက အေပၚသို႔တက္ခ်င္သြားေသာ ႏွုတ္ခမ္းေလးေတြကို ခ်က္ခ်င္းျပန္ထိန္းရင္း
"ခုမွျပန္ေရာက္တာ အဝတ္ေတြလဲ မလဲရေသးဘူး...။လုပ္ေတာ့ ကၽြန္မလဲအိပ္ေတာ့မယ္ အိပ္ခ်င္ၿပီ..."
"ကိုယ္က ဘာမွမလုပ္ခ်င္ေသးဘူး...။သဲအိပ္ေလ...ph မခ်နဲ႔။ကိုယ္ သဲအိပ္တဲ့အထိ ဒီအတိုင္းပဲၾကည့္ေနမယ္..."
"ဟာ...ဘာကိစၥ အိပ္တဲ့ထိၾကည့္ေနမွာလဲ...ေတာ္ၿပီ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ေတာ့ ph ခ်လိုက္ၿပီ..."
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ph ကိုခ်က္ခ်င္းခ်ကာ လိုင္းပါပိတ္ပစ္လိုက္ၿပီးသည့္ေနာက္ သူမက သက္ျပင္းကိုအႀကီးႀကီးရွိုက္၍ ခ်မိသြားရသည္။ထို႔ေနာက္ ရင္ထဲမွာမြန္းၾကပ္ကာ တစ္ဆို႔လာျပန္တာေၾကာင့္ ကုတင္ေပၚလွဲခ်လိုက္မိလၽွင္ ပုံမွန္အတိုင္းမဟုတ္သည့္အိပ္ရာအက်ယ္ႀကီးမွာ လူက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္။အလိုလိုေဝ့တက္လာေသာမ်က္ရည္စေတြကို အံ့ဩတႀကီးပြတ္သပ္ပစ္လိုက္ရင္း ေဘးနားကိုလက္စမ္းၾကည့္ေတာ့ ခါတိုင္းလို ခြၿပီးဖက္အိပ္စရာ သူက ရွိမေနေပ။ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔ဘက္က ေခါင္းအုံးေပၚသြားအုံးလိုက္ရင္း မ်က္ႏွာကိုႏွစ္ကာ အသက္ကိုရွိုက္ၿပီးရွုမိလၽွင္ ရေနက် သူ႔ရဲ့ကိုယ္သင္းနံ့က ရင္ထဲထိတိုးဝင္လာေလသည္။လုံျခဳံေႏြးေထြးသြားေသာခံစားခ်က္ႏွင့္ ခဏတာခ်မ္းေျမ့သြားေသာစိတ္ကို သတိထားမိသြားရလၽွင္ ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္လႊတ္ေပးကာ သူမက တိုးတိုးေလးေရရြတ္မိသြားသည္။
ဟုတ္တယ္...။
ကၽြန္မ ရွင့္ကို လြမ္းတယ္...။
----------------------****************--------------------
ေရႊေခတ္ မခ်စ္ဘူးဆိုတာကလဲ တစ္မ်ိဳးေလးေနာ္🙂
မေန႔ကအပိုင္းကို ေျပာပါတယ္🤔
ပထမဆုံးအႀကိမ္မွာ သြားနဲ႔ျခစ္မိတာကလြဲရင္ က်န္တာမလုပ္မိဘဲ အဆင္ေျပေျပျဖစ္သြားလို႔ေတာ္ေသးတာေပါ့။
ေတာ္ၾကာ မူးမူး႐ူး႐ူးနဲ႔ စိတ္ေတြတိုၿပီးေတာ့ ကိုက္ျဖတ္ပစ္လိုက္ရင္ ရွိုင္းသူရိန္လင္းလဲ ကိုယ္က်ိဳးနည္း၊ အာသာလဲ ဆက္ေရးစရာမရွိ၊ YATOE လဲ အဲ့နားမွာတင္ တစ္ခန္းရပ္သြားရမွာ...။
ေတာ္ေသးလို႔🙄