-jay pov-
"sa labas na lang ba ako? so you two can catch up comfortably?" tanong ni toni na pabalik-balik ang tingin sa amin ni zoe.
she looked so innocent looking at us.
"hindi, kami na lang ang lalabas. dito ka na, malamig don eh" she nodded, and i looked at zoe.
sinenyasan ko na sundan nya ako sa labas kaya ginawa din naman nya ka agad.
there was a small bench sa labas ng shop at doon ako umupo, tumabi naman sya ka agad sa tabi ko.
"hey" she cut the awkward silence. i looked at her and smiled.
"ano ang kailangan mong sabihin?"
"i'm sorry for what i did jay" umiling lang ako sa kanya. "nagawa mo naman na, saka it's not that something i should make my world stop" sagot ko sa kanya.
"i still hurt you, though"
"yes, but is that thing still matters now? how are you?" i tried to lift up the mood. i don't want to talk about it anymore.
"i moved to california after my dad received a lot of death threats here, i don't have a chance to say goodbye because... we don't want to leave any traces that time"
"but i am okay, i am doing great" dugtong nya. i smiled at her.
"atleast you are doing great and okay now" she nodded.
"and thank you for the answer, atleast your reason for ghosting me was valid tho" i joked, she rolled her eyes and i laughed.
she still talked about california and his life there until she decided to come home na dahil gabi na.
inihatid ko sya sa sakayan ng bus then bumalik na din ako sa shop, i saw toni doing some arrangements kasi may dumating na customer.
hinintay ko syang matapos at lumapit ako sa kanya para tulungan sya sa kalat na magligpit.
"are you okay?" she suddenly broke the long silence.
"what? oo naman, do i look like i am not?" umiling naman sya.
"i am afraid that you looked like you are okay, pero deep inside hindi ka naman okay" inagaw nya sa akin ang dustpan na hawak ko at sya na ang nagtapon nito sa dust bin.
i smiled looking at her back, kinikilig ako
"UY BAKIT KA CONCERN?!" pagbibiro ko sa kanya. she turned her head glaring at me
"excuse me?" she scoffed. i just laughed and helped her again.
nag aral lang ako hanggang sa matapos ang shift nya para maihatid ko na sya sa bahay nila. i think she knew it already dahil sya pa ang nag "let's go"
it's was raining noong nagsimula ako magdrive, pero hindi naman malakas.
"gusto mo ba ng music? so you can sleep?" umiling sya. "hindi naman ako inaantok" sagot nya.
"pero you like music ba kapag natutulog ka?" curious na tanong ko sa kanya, she nodded. "yes, when i can't sleep because i have a lot of thoughts in my mind" she answered
i love how she was so comfortable to share some facts of her on me now. i can't help but to smile.
"nag dinner ka na ba, asungot?" biglang tanong nya.
"hindi pa tangi," sagot ko naman, hindi ko sya nililingon kasi nagda-drive ako.
"sabihin ko kay lola, sa bahay ka na mag dinner" saad nya na kinagulat ko. "sure ka? huwag na, nakakahiya naman"
"may hiya ka ba?" asar nya sa akin at agad din naman syang natawa, "one half" birong sagot ko na lalong nakapagpatawa sa amin.
i parked the car outside the apartment that they are staying in. pinatuloy nya ako sa loob at agad kong nakita si lola kaya nagmano agad ako.
"good evening po, la" bati ko dito.
"halika dito hijo, kumain muna kayo" i looked at toni kasi hinila-hila na ako ni lola papasok sa kusina.
naupo ako at tinignan ang nakahanda sa lamesa.
"woah, lola pakbet po ba to?" i excitedly exclaimed. "oo, hijo. kumain ka ng madami"
"kumakain ka nyan? ito oh, may niorder si lola para sayo" inusod sa dereksyon ko ni toni 'yung afritada ata na ulam.
"ay hindi naman ako carnivore! masarap naman 'tong pakbet ah" napataas ang kilay ni toni, napatawa ako sa hitsura nya.
"oh bakit ganan ka makatingin? lola oh, mukhang gusto pa magpasubo nitong si toni" biro ko sa kanila.
"yuck! ew ka talaga!"
"hay nako, tumigil na kayong dalwa... nasa hapag tayo" i mouthed my sorry but lola pat my back instead, assuring me.
i enjoyed the food, busog na busog nga ako eh.
"ako na bahala dito, doon na kayong dalwa" pagtataboy ni lola sa amin ni toni noong balak namin na tulungan sya.
naupo kami ni toni sa sala at nilipat-lipat nya ang tv. pinanonood ko lang sya, mukhang hindi mapakali.
nilibot ko na lang ang tingin ko sa loob ng bahay nila at nakita ko sa ibabaw ng lamesa yung photo book. i opened it, and i saw her baby pictures there.
"cute mo pala tangi since birth eh" narinig ko ang pagpatay ng tv at pag-usod nya palapit sa akin.
"huwag mo nga tignan yan!" aagawin pa nya sana pero agad kong nilayo.
"sino to?" i asked the guy she's with on the picture, feeling unbothered.
"childhood bestfriend ko," maiksing sagot nya. "huwag na nga yan ang paglaruan mo. magkwento ka na lang" napataas ang kilay ko sa kanya at inayos ko ulit ang photo book sa dati nitong lagayan.
"anong pagkwe-kwentuhan?" hindi naman nito sinasabi na interested pala sya sa kwento ko, sa akin kaya? kailan?
"about sa inyo ni zoe!" umayos sya ng upo at ang indian sit pa sa harapan ko
"anong meron sa amin ni zoe?" gulat na saad ko
"hindi ko alam, kaya nga magkwento ka"
"why are you so curious huh?" pang-aasar ko sa kanya.
"you two seems so close pero.. bakit ang awkward mo sa kanya dun sa mall?" pag-iintriga pa nya.
"she ghosted me before" deretsong sagot ko sa kanya
"she did? ikaw? i gho-ghost?" gulat na saad nya sa akin. natawa ako sa histura nya.
"yes, happy ka na?" mukhang hindi pa sya satisfied sa kwento ko kaya pinitik ko ang noo nya
"ARAY ANO BA! DAHIL DYAN KAILANGAN MO PA MAGWKENTO" sigaw nya at natawa ako.
"ang kulit kulit mo" gusto kong pisilin ang pisngi nya pero ayokong maging uncomfty sya kaya pinigilan ko ang sarili ko
"bilis na jay please? babayaran ko gas mo promise!" biglang saad nya kaya natawa ako
"pinakilala sya sa akin ni sunoo, we became text mates pero dahil taga dito sya bihira lang kami magkita.. to make the story short, nainlove ako sa kanya" she was listening attentively, parang nanonood lang ng kdrama to ah.
"i was about to confessed at her, pero hindi sya sumipot. she ghosted me that time" napatakip pa sya sa dibdib nya parang dalang-dala sa story ko.
"why? why did she ghosted you? what did you do?" excited na tanong nya, natawa ako sa reaksyon nya ulit. ang cute cute.
"or isn't that too insensitive to ask? 'wag na pala" akmang tatayo na sya sa kinauupuan nya pero hinawakan ko ang wrist nya para maupo ulit sya.
"her parents was in law field, sabi nya they received a lot of death threats, they went to california that night, they didn't want to leave any traces... i waited for one year for that answer, i understand her" i smiled on her concerned face.
"what did i do? wala, inintay ko lang sya ng inintay hanggang sa mapagod na ako"
"it must hurt so much..." she whispered.
"yes, but atleast there's someone that makes me feel like that i deserved a sweet dreams after that nightmare again" i looked at her lovingly.
she smiled at me, and i smiled at her back.
if this is just a sweet dreams with you, toni... huwag na lang sana ako magising