Bilincim kapanıtken son duyduğum ses bu olmuştu.
.
.
.
Ulaş Karahan:
Kaçmıştı... Ona kaçmamasını söylemiştim ama kaçmıştı. Onu evde bırakıp gittiğimde tahmin etmiştim böyle bişey olabileceğini. Korumalar gittiğimde uyukluyorlardı. Gidip kapının önünde uyuyan Salih'i uyandırmış sonra ise nasıl kaçtığını öğrenmiştim. Şimdi her yerde onu arıyordum, arıyorduk... Ormanın içinde dağılmıştık.
***
Saat 02.08'di. Herkes onu arıyordu. En güvendiğim adamları, can dostum dediğim kişiyi de çağırmıştım ama yine de bulamamıştım.
"GECE!" diye tekrar bağırdım.
"GECE HANIM!"
"GECE HANIM NERDESİNİZ!?"
"GECE!"
Herkes bağırarak onu arıyordu yine de tek ses yoktu koca ormanda. O sırada bir çığlık sesi duymuştum. Bu ses Gece'min sesiydi.
"GECE!" bağırdım ama yanıt alamadım.
Sesin geldiği yere koşmaya başlamıştım. Koşarken ise içimden Geceye bişey olmamasını umuyordum. Sesi duyduğumuz yere geldiğimde tekrar bağırdım.
"GECE!"
Hiç ses yoktu. En değer verdiğim can dostum Yağız'ın beni çağırmasıyla onun yanına gittim.
"Ulaş gel! Bulduk!" dedi.
Yanlarına gittiğimde Gece'nin hareketsiz bir şekilde yattığını gördüm. Lanet olsun! Hiçbir tepki vermiyor oluşu beni daha fazla korkutuyordu. Kendime gelip yanına doğru koştum.
"Gecem iyi misin!? Gece aç gözünü güzelim!" dedim.
Yanına geldiğimde bedenini kucağıma çekmiş ve yüzünde ki kanı görmüştüm. Kanı gözlerimle takip ettiğimde başından geldiğini anlamıştım.
"Yağız ceketini ver!" dedim.
Yağız ceketini vermişti. Ben ceketi top haline getirip kafasına bastırmıştım. Nabzını kontrol ettiğimde düzenliydi. Başındaki kanama durmuyordu bu yüzden ceketi bırakıp Geceyi kucağıma aldım. Hızlı bir şekilde arabanın yanına gittim ve Geceyi arkaya yatırdım. Gecenin başının ucuna oturdum ve kafasını dizlerimin üzerine koydum. Yağız şoför kısmına oturmuş hızla arabayı sürmeye başlamıştı.
"Gece iyi olucaksın! Dayan güzelim! Kaçma dedim sana yapma dedim niye dinlemedin beni? Dayan geçecek güzelim dayan!" dedim.
Gecenin gözlerinin aralandığını görmüştüm. Gözlerini aralamış ve bana bakıyordu.
"U-Ulaş!" dedi.
Sesi çok bitkindi. Korkuyordum sanki her an gidicekmiş gibi korkuyordum.
"Güzelim" dedim.
Tam belli olmasa da dudaklarında hafif bir tebessüm oluşmuştu.
"B-Ben bana... Ne oldu!? Başım... Canım çok acıyor!" dedi.
Onun canının acısından fazlaydı benim acım. Sevdiğim kız kucağımda bana canım acıyor diyordu ve hiç bişey yapamıyordum.
"Geçecek tamam mı? Geçecek güzelim. Düştün sadece ve başını vurmuşsun. Hastaneye gidiyoruz geçecek!" dedim.
"Buldun y-yine beni."dedi.
"Buldum. Sen benimsin. Sana söyledim kaçma dedim niye dinlemedin güzelim?" dedim.
Sakin olmaya ve bilincini açık tutmaya çalışıyordum. Bu konularda fazla bilgim olmasa bile duyduklarımı uyguluyordum.
"Korktum. Tanımadığım b-birinin ev-inde k-kalamazdım!" dedi.
"Söz veriyorum sana güzelim bundan sonra korkmaman için her şeyi yapıcam. Söz veriyorum ne senden vazgeçicem ne de seni bu korkuya hapsedicem!" dedim.
"U-Ulaş b-ben-" dedi ama devamını getiremedi.
"Söyle güzelim." dedim.
"Benim ç-çok uykum var. S-sanki biri beni ç-çekiyor gibi." dedi.
Güzelimin gözleri söylediklerinden sonra kapanmaya başlamıştı.
"Bana bak! Uyuma! Güzelim uyuma!" dedim.
"Abi geldik!" dedi Yağız.
Arabadan indim ve güzelimi kucağıma aldım.
"SEDYE GETİRİN! ÇABUK OLUN!" dedim.
İçerdeki hemşireler sedyeyi getiriyorken arkalarından da doktor geliyordu. Geceyi sedyenin üzerine yatırdım. İçeriye girerken olanları anlattım.
"Düşmüş. Bulduğumuzda başını çarpmıştı, bilinci kapalıydı. Yolda gelirken gözlerini açtı." dedim.
Koşarak ilerşekren doktor bu sefer konuşmaya başalmaıştı.
"Bilinci kapandı. Hemen ameliyata alıyoruz." dedi.
Ameliyat kapısının önünde durdum. Gecenin, sevdiğim kadının yanında olmak istiyordum ama beklemekten başka çaresi olmadığını biliyordum Ameliyathane yazan kapının yanında ki duvara yumruk atmaya başladım. Canı yanıyordu... Canım yanıyor demişti ama hiçbişey yapamamıştım.
"Abi tamam getirdik işte. Bişey olmayacaktır yengeye Allah'ın izniyle. Sakinleş biraz hadi!" dedi Yağız.
"Canım acıyor dedi Yağız! Hiçbişey yapamadım lan! Allah kahretsin!" dedim ve tekrar yumruk attım.
Yağız yanıma gelip elimi tutmuştu ve kendine çevirip sarılmıştı.
" Kendini kaybetme. Sen güçlü ol ki o da güçlü olsun!" dedi.
Yağız herşeyimi bilirdi bu yüzden sevdiğim kızıda biliyordu. 2 sene boyunca neden gidemediğimi, onu nasıl sevdiğimi, her şeyimi biliyordu.
Yağızdan geri çekilmiş ve onu başımı aşağı yukarı sallayarak onaylamıştım.
" Ben iyiyim o da olacak. "dedim ve bekleme yerine gidip oturdum.
***
2 saat geçmiş ama kimse çıkmamıştı. Acaba kötü bişey mi oldu? Ona bişey olursa nasıl yaşayacaktım ben!? Hayır, hayır! O yaşamalıydı! Beni bırakamazdı. Ben düşüncelerimde kaybolurken kapı açılmış doktor çıkmıştı. Hemen ayaklanıp doktorun yanına gitmiştim.
"Nasıl? İyi mi!?" dedim.
"Siz neyi oluyorsunuz?" dedi.
"Sevgilisiyim söyle şimdi iyi mi!?" dedim.
"Gece hanım başına çok ağır bir darbe almış. Başında ki kanamayı biraz zor durdurduk ama bu kanama bugün olan bişey değildi." dedi.
"O ne demek?" dedim.
"Şu demek Gece hanım şiddete maruz kalmış. Ulaş bey bu normal bişey değil. Vücudunda bazı yerlerde izler vardı ama yinede Gece hanımı tamamen kontrol etmeliyiz. Vücudunda ki yaralar nasıl olmış öğrenmeliyiz. Şimdilik iyi geçmiş olsun. "dedi ve uzaklaştı.
Babasının sevmediğini biliyordum ama şiddet uyguladığını bilmiyordum. O şerefsizi bulup gebertmem gerekti. Benim güzelime vurmuştu hemde bu basit bişey de değildi. Ameliyathane kapısı açıldı ve güzelim çıktı. Yanına gittiğimde soğuktan dolayı dudakları morarmış yüzü bembeyaz olmuştu. Yanımdan götürürlerken Yağıza döndüm ve konuştum.
"O şerefsize ben şimdi ne yapayım?" dedim.
Yağız sadece baktı. Kardeşim dediğim adamın her zaman yanımda olduğunu biliyordum ama Yağız bu konuda sadece yanımda olduğu için değil kendi de bana hak verdiği için beni başıyla onayladı.
"Bana onu bul Yağız! O şerefsizi bul bana hemen! Onun hesabını ben kesecem!" dedim.
Yağız tekrar başıyla onaylayıp gitmişti. Ben de daha fazla durmadan güzelimin odasjnı ögrenmiş ve yanına gitmiştim. Hala uyuyordu. Köşede ki sandalyeyi yatağın dibine çekmiş ve oturmuştum. Elini elimin içine hapsettim.
" İyi olacaksın sevgilim!" dedim ve tekrar konuşmaya başladım.
"Sana bişey olmasına dayanamıyorum. Senin en ufak canının yanması benim kalbime yara açarken nasıl kıydı o sana?! Benim sırf yüzün gülsün diye uğraşmalarım varken seni neden ağlatmaya çabaladı!? Merak etme güzelim herkes hesap verecek. Sana en ufak bile olsa zararı dokunan herkes hesap verecek! İyi ol birtanem! Sen iyi olursan ben ayaktayım, sen iyi olursan ben güçlüyüm ama sen kötü olursan benim gücüm kalmaz, yıkılırım. "dedim ve derin bir nefes alarak devam ettim.
" Sen belki şuan da bilmiyorsun ve bundan dolayı korkuyorsun ama yakında seni nasıl sevdiğimi sende göreceksin! "dedim.
Elimde ki baskıyla gözlerimi güzelime çevirdim. Gözlerini açmıştı.
" Şükürler olsun! İyi misin?! "dedim.
" İyiyim. Biraz su verebilir misin? "dedi.
Yan tarafta ki sürahiden bardağa su doldurup Geceye döndüm. Ayağa kalkıp suyu içmesine yardım ettim.
" Teşekkür ederim. "dedi.
" Rica ederim güzelim. "dedim.
İçeriye giren doktorla ona döndüm.
" Geçmiş olsun Gece hanım. Kendinizi nasıl hissediyorsunuz? "dedi.
" İyiyim. "dedi sadece gece.
" Peki o zmana siz biraz dinlenin biz Ulaş beyle konuşalım. "dedi.
Başımı aşağı yukarı sallayıp doktoru onayladım. Gece de benim gibi doktoru onaylandığında doktorun peşinden odaya girdim ve masanın önünde duran koltuğa oturdum.
" Ulaş bey Gece hanımın sonuçları geldi."dedi.
Şimdi o şerefsizin benim Geceme ne yaptığını öğrenecektim!
Bölüm sonu ~
Bölüm nasıldı?
Sizce Geceye ne olmuştu?
Bidaha ki bölümde Gece ve Ulaş çiftimizi neler bekliyor?
Arkadaşlar normalde bu bölümü dün atacaktım ama atamadım bayramdan dolayı düzenlemelerini yapamadım. Yeni bölüm bayram sonu gelecek.