បន្ទាប់ពីប៑ែលីចេញទៅបាត់ ថេយ៍ក៏មកអង្គុយលើសាឡុងក្នុងបន្ទប់Officeជាមួយកូនឆ្កែសំណព្វឱបក្នុងដៃ រង់ចាំជុងហ្គុកមក។ មិញនេះថេយ៍បានខលទៅជុងហ្គុកប្រាប់ថាខ្លួនមកក្រុមហ៑ុនទើបជុងហ្គុកប្រញាប់ចេញពីភូមិគ្រឹះពូរបស់នាយមកក្រុមហ៑ុនវិញដោយមិនភ្លេចនិយាយផ្តាំក្មេងតូចឲ្យចាំខ្លួនក្នុងបន្ទប់ធ្វើការហាមចេញទៅណាផ្តេសផ្តាសទៀតផង។
ក្រាក......
"ថេយ៍...."ជុងហ្គុក គ្រាន់តែបើកទ្វារមកភ្លាមក៏ស្រែកហៅក្មេងតូចហើយដើរទៅជិតគេទាំងប្រញាប់។
"ជុង ហិហិ..."ថេយ៍ ងើបឈរឱបយ៉នតាន់ក្នុងដៃរួចក៏សើចដាក់រាងសង្ហាយ៉ាងពព្រាយ។
"សឺត សឺត......អូនមកដោយរបៀបណា?"ជុងហ្គុក គ្រាន់តែដើរមកដល់សាឡុងភ្លាមក៏ឱបក្រសោបកាយតូច ថើបថ្ពាល់ប៉ោងៗខ្សឺតៗដោយមិនខ្វល់ពីគ្រីតដែលនៅឈរឱនមុខនៅទីនោះព្រោះតែអៀនជំនួសចៅហ្វាយខ្លួន ចេះមកថើបគ្នាឲ្យខ្លួនឃើញទៅកើត។
"អឺ....ចៅហ្វាយបើចឹងខ្ញុំចេញទៅក្រៅហើយបាទ"គ្រីត ប្រញាប់ដកខ្លួនរត់ចេញទៅក្រៅបាត់ព្រោះមិនចង់រំខានពេលវេលាស្វីតរបស់អ្នកខ្លះ។
"ឆាប់ប្រាប់បងមកតើអ្នកណាជូនអូនមក?"ជុងហ្គុក
ក្រោយគ្រីតចេញទៅបាត់នាយក៏ចាប់ផ្តើមជម្រិតសួររាងតូចដោយសម្តីរឹងកំព្រឹសសម្លឹងទៅគេមិនដាក់ភ្នែក។
"គឺថេយ៍មកជាមួយនឹងកាតុញ"ថេយ៍ ឆ្លើយដោយសម្លេងកូនក្មេង ធ្វើទឹកមុខបែបកូនក្មេងដាក់នាយម៉ាហ្វៀដើម្បីកុំឲ្យគេស្តីឲ្យខ្លួន តែមើលទៅពេលនេះវាមិនបានផលទេ។
"បងឲ្យអូននៅភូមិគ្រឹះមិចមិនស្តាប់ ឥឡូវសម្តីបងអូនលែងស្តាប់ហើយហេសថេយ៍?"ជុងហ្គុក រាងគំហកបន្តិចចងចិញ្ចើមមុខក្រម៉ូវ ហាក់មិនពេញចិត្តនឹងចរិតមានៈមិនស្តាប់បង្គាប់របស់ក្មេងតូចដែលមិនស្តាប់តាមសម្តីខ្លួន គេឲ្យនៅផ្ទះសម្រាកមិចក៏មកទីនេះ។
"គឺថេយ៍មិនចង់នៅទេ នៅភូមិគ្រឹះស្ងាត់ណាស់ពួកបងៗ(អ្នកបម្រើរ)គាត់ធ្វើការអស់ ថេយ៍អផ្សុរ ថេយ៍ចង់នៅជាមួយជុង"ថេយ៍ ចាប់ផ្តើមរលីងរលោងទឹកភ្នែកពេបមាត់រៀបរាប់ប្រាប់រាងក្រាស ដោយសាតែខ្លាចជុងហ្គុកស្តីឲ្យខ្លួនមិញនេះ តាំងពីដើមមកនាយមិនដែលគំហកដាក់គេទេ ជុងហ្គុកធ្លាប់តែថ្នាក់ថ្នមមិនដែលតម្លើងសម្លេងដាក់ខ្លួនសូម្បីបន្តិចចុះពេលនេះវិញយ៉ាងមិច? គ្រាន់តែចង់មកតាមសោះមិចចាំបាច់គំហកដាក់ដែរ ដឹងទេថាគេអន់ចិត្តណាស់។
"ថេយ៍.....បងសុំទោស មកពីបងបារម្ភពីអូនពេក កុំយំអី សឺត...."ជុងហ្គុក ភ្ញាក់ស្មារតីមកវិញពេលឃើញក្មេងតូចរកយំបែបនេះ នាយលើដៃជូតទឹកភ្នែកលើមុខថេយ៍ ហាស្តីយ៉ាងស្រទន់ដើម្បីជាការលួងលោម។
"ហឹក....មិចចាំបាច់គំហកដាក់ថេយ៍ ឌឹប...."ថេយ៍ កាន់តែអណ្តឺតអណ្តក់លើសដើមលើកដៃម្ខាងវាយទ្រូងរាងក្រាសឌឹបៗ ឯដៃម្ខាងទៀតពកូនឆ្កែនៅឡើយ។
" បងសុំទោសៗៗៗៗ.....សុំទោសណាbabyរបស់បង បងឈប់ធ្វើបែបនឹងទៀតហើយ"ជុងហ្គុក ក្រសោបកាយតូចម្តងទៀតឱបជាប់នឹងទ្រូង ពោលពាក្យសុំទោសជាប់មាត់ អង្អែលខ្នងក្មេងតូចថើរដូចលួងក្មេងហើយឱនមុខថើបសក់គេខ្សឺតៗ។
"ហឹក....."ថេយ៍ សសឹកតិចៗក្នុងដើមទ្រូងរាងក្រាសលើកដៃតូចៗជូតទឹកភ្នែកលើថ្ពាល់រហូតទាល់តែបាត់ឈឹងទើបជុងហ្គុកព្រលែងចេញពីការឱបហើយចាប់ស្មាក្មេងតូចមុនបឹងសួរទៅគេបន្ត។
"មិចមកមិនប្រាប់បងមុន?ដឹងទេថាពេលនេះអូនមិនអាចចេញក្រៅផ្តេសផ្តាសបានទេ វាគ្រោះថ្នាក់ចំពោះអូនណាស់"ជុងហ្គុក និយាយប្រាប់ទៅរាងតូចធ្វើភ្នែកឡើងស្រទន់សម្លឹងមើលទៅភ្នែកថេយ៍ដូចគ្នា។
មែនហើយ!!! មិនមែននាយមិនចង់ឲ្យគេមកតាមទេហើយក៏មិនមែនខឹងដោយសារគេមកជាមួយជីមីនដែរតែគេបារម្ភពីសុវត្ថិភាពថេយ៍ច្រើនជាង ព្រោះថាពេលនេះស្តេឡាត្រូវស្លាប់ដោយស្នាដៃរបស់នាយ គិតហេសថាឪពុកនាង ដាស្ទី ចនសាន់បណ្តោយឲ្យរឿងនេះចប់ងាយៗនោះ គេច្បាស់ជាសងសឹកនឹងនាយមិនខាន ហើយបើធ្វើអ្វីនាយមិនបាន លោកចនសាន់ច្បាស់ជាកំចាត់អ្នកក្បែរខ្លួននាយមិនខានជាពិសេសគឺថេយ៍ បើសិនជាលោកចនសាន់ដឹងថារាងតូចជាមនុស្សសំខាន់របស់នាយនោះថេយ៍គឺជាគោលដៅគ្រោះថ្នាក់បំផុត។
បើថេយ៍មកជាមួយនាយក៏មិនសូវជាបារម្ភដែរ ព្រោះនាយនឹងការពារថេយ៍ដោយជីវិតមិនបណ្តោយឲ្យគ្រោះថ្នាក់កើតលើក្មេងតូចបានឡើយ។ តែនេះថេយ៍មកតែពីនាក់ជីមីន ថែមទាំងគ្មានឲ្យកូនចៅមកតាមការពារទៀត តើមិនឲ្យនាយបារម្ភយ៉ាងមិច? ចុះបើជិះឡានមកកូនចៅលោកចនសាន់ស្កាត់តាមផ្លូវនោះមិនស៑យទៅហើយទេហេស?
"ថេយ៍សុំទោស លើកក្រោយថេយ៍នឹងស្តាប់តាមជុង មិនចចេសទៀតទេ"ថេយ៍ ឱនមុខចុះនិយាយតិចៗហាក់ដឹងពីកំហុសខ្លួន។
"លើកក្រោយធ្វើអ្វីត្រូវប្រាប់បងឲ្យដឹងមុន មិនឲ្យធ្វើតាមតែចិត្តបែបនេះទៀតទេ ស្តាប់បានទេ"ជុងហ្គុក និយាយដាក់កំហិតឡើងព្រោះមិនចង់ឲ្យក្មេងតូចគ្រោះថ្នាក់។
"ហឹម ថេយ៍ដឹងហើយ"ថេយ៍ ងើបមុខឡើងងក់ក្បាលញាប់ស្អេក។
"ឆ្លាត សឺតៗ ជុប"ជុងហ្គុក ញញឹមឡើងក្រសោបមុខល្មេងតូចមកថើបមុខថើបមាត់ពេញនឹង។
"ហិហិ...."ថេយ៍ សើចស្ញេញលិបភ្នែកដាក់អ្នកចំពោះមុខ។(រំអួយក៏លឿន បាត់ក៏លឿន🤧)
"អូនអង្គុយទីនេះហើយបងធ្វើការសិន ជុប"ជុងហ្គុក ប្រាប់ឲ្យថេយ៍អង្គុយប្រលែងកូនឆ្កែលើសាឡុងវិញ ហើយនាយក៏ទៅអង្គុយលើតុពិនិត្យឯកសាបែបធម្មតា។
+មួយម៉ោងក្រោយមក
ជុងហ្គុកដកភ្នែកពីឯកសា ដាក់ប៑ិចចុះ លើដៃឈ្លីសៀតផ្កាហាក់ស្មុគ្រស្មាញនឹងការងារចំពោះមុខព្រោះឯកសាខ្លះមានភាពមិនប្រក្រតីសោះ ចំណូលជាច្រើនត្រូវបានបាត់ដោយមិនដឹងមូលហេតុ ឬមួយក្នុងក្រុមហ៑ុនមានជនក្បត់លួចកិនគេងលុយយកទៅ បែបនេះគួរតែសើយបហើយមិនអាចបណ្តោយបានទេ។
រាងក្រាសងើបមុខឡើង សម្លឹងទៅក្មេងតូចដែលកំពុងប្រលែងគ្នាជាមួយយ៉នតាន់ផង លេងទូរស័ព្ទផងទាំងសើចឮៗឡើងកក្អឹក។
"ថេយ៍ នេះមក!!"ជុងហ្គុក ស្រែកហៅក្មេងតូចនៅលើសាឡុងឲ្យដើរមករកខ្លួនព្រមទាំងលើកដៃទះភ្លៅតិចៗបំណងចង់ឲ្យគេមកអង្គុយលើភ្លៅ។ ក្មេងតូចមិនប្រកែកក៏ដាក់ទូរស័ព្ទចុះ តែក៏ឈ្លាតពរកូនឆ្កែទៅតាមផងដែរ។
"ជុងហៅថេយ៍មកមានអ្វីមែនទេ? អុះ!!!!"ថេយ៍ ដើរមកដាក់ខ្លួនអង្គុយលើភហលៅជុងហ្គុករួចចោទសួរទាំងធ្វើភ្នែកម៉ក់ៗ ដៃអង្អែលរោមយ៉នតាន់តិចៗ។
"យ៉នតាន់ ចុះទៅលើសាឡុងនោះទៅ យើងត្រូវការនៅជាមួយប៉ាៗឯងតែពីរនាក់"ជុងហ្គុក មិនតបនឹងរាងតូចបែរជាឈ្ងោកមកដេញកូនឆ្កែលើដៃថេយ៍ឲ្យវាចុះទៅវិញ។
ដែលជុងហ្គុកនិយាយជាមួយនេះព្រោះយ៉នតាន់ជាឆ្កែដែលឆ្លាតណាស់ នៅជាមួយថេយ៍មិនបានប៉ុន្មានផង ត្រូវគេបង្រៀនឲ្យចេះស្តាប់ភាសាមនុស្សបានទៅហើយ វាអាចយល់ពីអ្វីដែលមនុស្សនិយាយទាំងអស់ គ្រាន់តែវាមិនចេះនិយាយទៅវិញប៉ុណ្ណោះ។
"........."យ៉នតាន់ ធ្វើមិនដឹងហាក់គ្មានប្រតិកម្មនឹងសម្តីរាងក្រាសសូម្បីបន្តិច វាបានស្តាប់ដឹងតែធ្វើពើ ព្រោះមិនចង់ឃ្លាតពីម្ចាស់វា។
"យ៉នតាន់ឮយើងនិយាយទេ"ជុងហ្គុក ហាក់មុខក្រញ៉ូវឡើងភ្លាមៗ ខេងនឹងកូនឆ្កែដែលមិនស្តាប់នាយបែរជាឌឺថែមដោយត្រដុសរោមនឹងភ្លៅថេយ៍នៅឈ្លាតលានអណ្តាតលិតមាត់ម្ចាស់វាទៀតផង នេះប្រហែលជាចង់ចូលឆ្នាំងស៑ុបឆាប់ៗហើយមើលទៅ បើឌឺម្លឹងៗនោះ។
"ហិហិ.....បានហើយយ៉នតាន់ទៅចាំប៉ាៗនៅសាឡុងទៅណា ចាំតិចទៀតប៉ាទៅលេងជាមួយ"ថេយ៍ អង្អែលក្បាលកូនសំណព្វតិចៗប្រាប់ទៅវា ឯយ៉នតាន់ទោះចិត្តមិនចង់តែក៏ព្រមចុះពីលើភ្លៅរាងតូចដើទៅដេកលើសាឡុងទាំងងខ្ទើត វាស្តាប់តែសម្តីរាងតូចប៉ុណ្ណោះ ម្យ៉ាងទៀតកូនឆ្កែមួយនេះមិនដែលត្រូវធាតុជាមួយជុងហ្គុកឡើយ ព្រោះជុងហ្គុកតែងតែគម្រាមវាគ្រប់ពេលដោយសារតែប្រច័ណ្ឌវាដែលថេយ៍ស្រឡាញ់ថ្នាក់ថ្នមប៉ះមិនបាននោះអី។
"អ្ហឹម....អាស....ជុង....ធ្វើអ្វីនឹង?"ថេយ៍ គ្រាន់តែយ៉នតាន់ចេញភ្លាម ជុងហ្គុកសស្រាប់តែចាប់បឺតមាត់ក្មេងតូចយ៉ាងរហ័សខាំច្បូតតិចៗរហូតដល់អស់ចិត្ត អូសមកដល់កខាំឲ្យមានស្នាមជាំ ប្រលេសលេវអាវពណ៌សរបស់គេពីគ្រាប់ ទាញសំយេសឲ្យធ្លាក់ពីស្មាហើយថើបលិតថើៗលើស្មាដែលក្រអូបសរលោងស្រិលនោះបណ្តើញចុះមកក្រោមជារើយៗទើបងើបមុខមកឆ្លើយនឹងរាងតូចវិញ។
"បងចង់មឹមៗ បំបាត់ស្រ្តេស"ជុងហ្គុក ថាតែប៉ុណ្តឹងកឱនមុខមកត្របាក់ចុងស្រួចរបស់ក្មេងតូចវិញ ក្រលាស់អណ្តាតទៅវិញទៅមកពីម្ខាងទៅម្ខាង បើម្ខាងបឺតជញ្ជក់ ម្ខាងទៀតក៏ចាប់ច្របាច់ថើរៗយ៉ាងរោលរាល ឯដៃម្ខាងទៀតក៏ស្ទាបអង្អែលខ្លួនប្រាណក្មេងតូចនៅក្នុងអាវសព្វកន្លែង ធ្វើឲ្យក្មេងតូចរមួតខ្លួននៅលើភ្លៅនាយមិនឈប់។
"អាស!!!!...ជុង កុំខាំវា ថេយ៍ឈឺណាស់ណា ដាច់របស់ថេយ៍ឥឡូវហើយ"ថេយ៍ ស៑កម្រាមដៃចូលសក់ខាងក្រោយរបស់ជុងហ្គុកថើៗ បិទភ្នែកមាត់ថ្ងូរឲ្យរហឹុស មុននឹងឱនមុខប្រាប់គេកុំឲ្យខាំ តែចុងក្រោយក៏បណ្តោយឲ្យនាយបឺតជញ្ជក់តាមតែចិត្តព្រោះចង់បំបាត់ ស្រ្តេសឲ្យម្ចាស់ចិត្ត។
+20នាទីក្រោយមក
រីុង......រីុង......
កំពុងតែឈ្លក់វង្វេងនឹងការបៅរបស់ថេយ៍ផងស្រាប់តែទូរស័ព្ទរបស់រាងក្រាសបានរោទ៍ឡើង ផ្តាច់អារម្មណ៍កំពុងសប្បាយមិញអស់រលីង។
"រំខានពិតមែន"ជុងហ្គុក ទាញទូរស័ព្ទមកមើលឃើញថាជាលេខក្នុងភូមិគ្រឹះខ្លួនទើបលើកទទួលទាំងមុខក្រញ៉ូវ។
"ហាឡូ..."សម្តីគម្រោះគម្រើយនិយាយទៅអ្នកម្ខាងទៀតដោយមិនដឹងថាជាអ្នកណា។
"អ្នកប្រុសមែនទេ? នេះគឺម៉ែដោះណា"ម៉ែដោះ
"បាទ មានអ្វីមែនទេម៉ែដោះ?"ជុងហ្គុក ប្រញាប់ប្តូសម្លេងទៅស្រទន់ភ្លាមៗព្រោះអ្នកដែលខលមកជាអ្នកដែលខ្លួនគោរព។
"ចាស គឺនៅភូមិគ្រឹះពេលនេះអ្នកប្រុសជីនបានមករកអ្នកប្រុសធំ ប្រាប់ថាចង់ជួបអ្នកប្រុសធំឥឡូវនេះ"ម៉ែដោះ
" ប្រាប់បងជីនឲ្យគាត់ចាំខ្ញុំនៅបន្ទបើទទួលភ្ញៀវទៅបន្តិចទៀតខ្ញុំទៅដល់ហើយ"ជុងហ្គុក
"ចាស អ្នកប្រុសធំ ជំរាបលា"ម៉ែដោះ យល់សាច់ការហើយក៏បិទទូរស័ព្ទបាត់។
"ថេយ៍ តោះទៅភូមិគ្រឹះ ជុប បងកក់"ជុងហ្គុក លើកដៃបិទលេវអាវក្មេងតូចឲ្យត្រឹមត្រូវវិញ ថើបមាត់ក្មេងតូចបន្តិចញញឹមខិល ទើបលើកគេឲ្យចុះពីភ្លៅទៅបីយ៉នតាន់លើសាឡុងរួចបណ្តើចេញពីOfficeបាត់។
+ភូមិគ្រឹះ ចន
ងឺុត....
ឡានជុងហ្គុកបានឈប់នៅក្នុងភូមិគ្រឹះ ដែលក្នុងឡានជុងហ្គុកដាក់ឲ្យថេយ៍បីកូនឆ្កែអង្គុតច្រកគៀវនៅពីខ្លួន។ គ្រីតក៏ចុះមកបើកទ្វាឲ្យជុងហ្គុកពរក្មេងតូចចេញពីឡានមិនខ្ចីដាក់ចុះ។ជំហ៑ានជើងចែងៗដើរចូលទៅភូមិគ្រឹះរបស់ខ្លួនទាំងមានថេយ៍ក្នុងដៃឱនមុខលេងកូនឆ្កែធ្វើមិនដឹង ហាក់មិនខ្វល់ពីនរណាទាំងអស់។
"អ្នកប្រុសធំ"ម៉ែដោះ ប្រញាប់មកទទួលភ្លាមៗ។
"ម៉ែដោះ ឯណាបងជីន"ជុងហ្គុក ងាករកមើលអ្នកដែលចង់ជួបខ្លួននោះ។
"យើងនៅទីនេះ"ជីន ងើបពីសាឡុងបែរមករកប្អូនប្រុសរបស់ខ្លួន តែក៏ត្រូវចងចិញ្ចើមឡើងពេលឃើញក្មេងក្នុងរង្វង់ដៃត្រូវជុងហ្គុកពជាប់។ ជីនឃើញតែខ្នងថេយ៍ប៉ុណ្ណ្ណោះ មិនទាន់ឃើញមុខទេ។
"អ្នកណានឹងជុង សង្សារឯងហេស?"ជីន ដោយចង់ស្រាយចម្ងល់ខ្លួនក៏សួរទៅប្អូនទាមទាចម្លើយភ្លាមៗ។
"ទេ ប្រពន្ធខ្ញុំ ជាអ្នកប្រុសតូចត្រកូលចន"ជុងហ្គុក ឆ្លើយទៅជីន ទាំងទឹកមុខប្រកដប្រជាបញ្ជាក់ថាខ្លួនមិនបាននិយាយលេងសើចឡើយ។
"អា៎!!!! មិនស្មាន ថាអាប្អូនបេះដូងដែកយើងឥឡូវនេះចេះមានស្នេហានឹងគេដែរនៀក"ជីន សើចឡើងតិចៗចំអន់ទៅអ្នកជាប្អូន បែបលេងសើច។
"ម៉ែដោះថាបងមករកខ្ញុំមានការអ្វីនិយាយមែនទេ?"ជុងហ្គុក
"មិនមែនយើងទេ តែជាគេ"ជីន
"អ្នកណា?"ជុងហ្គុក ចងចិញ្ចើមឡើង ជាអ្នកណាបើឃើញតែជីននឹងទីចំពោះមុខគេនេះ។
"ជាយើង!!!!!" ????បុរសនោះងើបពីសាឡុងបង្ហាញរាងកាយស្វាហាប់ ងាកមុខមកញញឹមចេញថ្ពាល់ខួចយ៉ាងសង្ហាដាក់ជុងហ្គុក។
"ហ៑ា!!!នេះមកពីអូស្រ្តាលីតាំងពីពេលណានឹង?"ជុងហ្គុក ហាក់ភ្ញាក់ផ្អើលឡើងនឹងវត្តមានបុរសនៅចំពោះមុខ។
"ពីរថ្ងៃហើយ ក៏គិតថាមកលេងឯងបន្តិចទៅ"????គ្រាន់តែឮសម្លេងបុរសម្នាក់នេះធ្វើឲ្យក្មេងក្នុងរង្វង់ដៃជុងហ្គុកដែលសង្ងំលេងកូនឆ្កែជាយូរនោះចងចិញ្ចើមឡើង មានអារម្មណ៍ថាដូចជាប្រហែលៗសម្លេងនេះណាស់។ដោយចង់ឃើញមុខប្រុសម្នាក់នោះថេយ៍ក៏ចុះពីរាងក្រាសបែរមុខមកមើលភ្លាមៗស្រាប់តែធ្វើឲ្យប្រុសម្នាក់នោះសហរឡាំងកាំងឡើងមុននឹងភ្លាត់មាត់.....
"ថេយ៉ុង....."
"ហ៑ាស្គាល់ថេយ៍ហេស?/បងស្គាល់គេ?"ជុងហ្គុក នឹងជីនងាកមកសួរនាយភ្លាមៗព្រោះមិញនេះជុងហ្គុកមិនវានប្រាប់ឈ្មោះថេយ៍ទេ មិចបានជាគេដឹង?ឬគេដឹងពីប្រវត្តិរបស់ថេយ៍?ព្រោះថាបុរសម្នាក់នេះក៏មិនមែនជាមនុស្សដែរ គេជាម៉ាហ្វៀមានឥទ្ធិពលខ្លាំងខ្លាទាំងក្នុងប្រទេសនឹងក្រៅប្រទេសទៀតផង។
"គេជាក្មួយរបស់យើង!!!"???
"ជាក្មួយ!!!/ជាក្មួយចឹងហេស"
To be continue......🤣🤣កាត់មួយ