Zawgyi
မနက္သံုးနာရီေလာက္ျကီး ဖုန္းသံေတြဆူညံေနလို႕ က်န္းခ်န္ မနိုးခင္ အျမန္ကိုင္လိုက္ရတယ္။ က်န္းခ်န္က အိပ္ေပ်ာ္ေနေပမယ့္ သူက မအိပ္ရေသးတာျဖစ္တယ္။ မအိပ္ရေသးတာ ဆိုတာထက္ အိပ္မေပ်ာ္တာ။ ရံုးကေန hard disk သြားယူလာျပီးကတည္းက အလုပ္ထဲလည္း အာရံုမစိုက္နိုင္ အိပ္လည္းမေပ်ာ္နိုင္ျဖစ္ေနတာ။
ဖုန္း screen ေပၚမွာ ေပၚေနတာက 'Leader Wang' number. လက္က အလ်င္အျမန္ answer ခလုတ္ကို နွိပ္လိုက္ျပီး ဝရန္တာကို ျဖည္းျဖည္းေလး ထြက္လာခဲ႕ရတယ္။
'ဟယ္လို Leader'
''''' အိပ္ေပ်ာ္ေနတာလား ''''''
'ဟုတ္'
'"" ခနေလာက္ ဆင္းလာခဲ႕ပါလား ကိုယ္ျခံျပင္မွာ """
Xiao Zhan ငံု႕ျကည့္ေတာ့ တစ္ကယ္ပဲ Leader က ျခံေရွ႕ေရာက္ေနပါတယ္။ Xiao Zhan ကိုလည္း ေမာ့ကာျကည့္ေနတယ္။
'ဟိုေလ ဘာကိစၥ ရွိလို႕လဲ Leader မနက္မွ…'
'"'''""မင္းမလာမခ်င္းေစာင့္ေနမယ္"""
သူ႕စကားကို ျဖတ္ေျပာျပီး ဖုန္းခ်သြားတာျဖစ္တယ္။ Xiao Zhan လည္း ခနေလာက္ေတြးျပီးမွ ထြက္ေတြ႕ဖို႕ပဲေတြးလိုက္တယ္။
ညဝတ္အကၤ်ီလက္တိုေလး နဲ႕ ေဘာင္းဘီတိုေလး ဝတ္ထားမိလို႕ အေပၚထပ္ sweater အပါးေလး တစ္ထည္ထပ္ဝတ္ကာ ျခံျပင္ထြက္ဖို႕ လုပ္ရပါတယ္။
ျခံတံခါးက စထြက္ကတည္း Leader က သူ႕ေျခလွမ္း တိုင္းကိုလိုက္ျကည့္ေနတာမို႕ ေျခလွမ္းေတြေတာင္ မဝံ႕မရဲျဖစ္ရပါတယ္။
လမ္းမီးတိုင္ေတြရွိေပမယ့္ တစ္တိုင္နဲ႕ တစ္တိုင္ေဝးေတာ့ သူတို႕ရပ္ေနတဲ႕ေနရာက အနည္းငယ္ေမွာင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျဖာက်ေနတဲ႕လေရာင္ေျကာင့္ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ သဲသဲကြဲကြဲျမင္ေနရတယ္။
Xiao Zhan ေရာက္လို႕ သြားျပီး အခ်ိန္အေတာ္ျကာတဲဲ့ အထိ Leader က စကားမဆိုေသးပဲ သူ႕မ်က္နွာကိုပဲ ေငးေမာေနတယ္။
'Leader ဘာေျပာမလို႕လဲ'
Xiao Zhan ဘက္ကပဲ စကား စလိုက္ပါတယ္။ ဒီအတိုင္းရပ္ေနရတာ ေတာ္ေတာ္ျကာေနျပီ။
သူေမးလိုက္ေတာ့ Leader က ေခါင္းအနည္းငယ္ ငံု႕သြားျပီး နွုတ္ခမ္းေတြကို ဖိပိတ္ကာ သက္ျပင္းခ်တယ္။
'ကိုယ့္ကို……… ေမးစရာ မရွိဘူးလား'
ေမးစရာ? ရွိတာေပါ့ ခုန မိန္းကေလးက ဘယ္သူလဲ ကေလးဆိုတာကေရာ။ ေနာက္ျပီး သူနဲ႕ပါတ္သတ္မွု!
ဒါေပမယ့္ သူမေမးခ်င္ဘူး ေမးရင္ေျဖလာမယ့္ အေျကာင္းျပခ်က္ဟာ ဘာေတြပဲ ျဖစ္ေနေန ကေလးရွိတယ္ အမ်ိဳးသမီးရွိတယ္ ဆိုတာေတြက ေျပာင္းလဲသြားမွာမွမဟုတ္တာ။
'မရွိပါဘူး Leader ျဖစ္နိုင္ရင္ ေရွ႕ trip တုန္းက ျဖစ္ပ်က္ခဲ႕တာေတြကို ေမ့ပစ္လိုက္ေစခ်င္ပါတယ္။'
'……'
Xiao Zhan ေကြ႕ဝိုက္မေနေတာ့ပဲ အျပီးျဖတ္ဖို႕ စဥ္းစားလိုက္တယ္။ သူ႕နွလံုးသားက နာက်င္ေနေပမယ့္ သူနွလံုးသားထက္ သူ႕ကိုယ္သူ ပိုျပီးတန္ဖိုးထား ခ်င္မိပါတယ္။
'အဲ႕ဒီေနရာမွာ ျဖစ္ခဲ႕ျကတဲ႕အရာ ဒီတိုင္း… ျကံဳျကိဳက္လို႕ ျဖစ္လာခဲ႕တာလို႕ပဲ သေဘာထားလိုက္ပါ။ က်ြန္ေတာ့္အတြက္လည္း စိတ္ကစားရံု သက္သက္ ျဖစ္ခဲ႕တာ'
'……'
Xiao Zhan အေျပာကို Leader က ျပန္မေျဖပဲ ျပံဳးပါတယ္။ မ်က္ဝန္းထဲမွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႕ နာနာက်င္က်င္ျပံဳးျပီး ေခါင္းတစ္ဆတ္ဆတ္ညိတ္ပါတယ္။
'စိတ္ကစားရံုတဲ႕လား
ကိုယ္…… မင္းဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို လိုက္နာပါ့မယ္
ဒါေပမယ့္ တစ္ခုေတာ့ သိေစခ်င္တယ္။
ျကံဳျကိဳက္လို႕ မင္းကို နမ္းခဲ႕တာမဟုတ္ပါဘူး
အျကိမ္တစ္ေသာင္းေလာက္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို ခက္ခက္ခဲခဲ ထိန္းခ်ဳပ္ျပီးမွ
မတတ္နိုင္ေတာ့လို႕ ခ်ျဖစ္ခဲ႕တဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပါ'
ကိုယ္ မင္းရဲ႕ နွုတ္ခမ္းကို ရူးမတတ္ နမ္းခ်င္လြန္လို႕ မေတြေဝေတာ့ပဲ နမ္းရွိုက္ခဲ႕မိတာ
မင္းအတြက္ မေလးနက္ေပမယ့္ ကိုယ့္အတြက္ အဓိပၸါယ္အမ်ားျကီးရွိတယ္'
'……'
'မင္းမသိခ်င္ေပမယ့္ ေျပာျပခ်င္တယ္
ကိုယ္ မင္းကို ခ်စ္တယ္
မင္းကို ခ်စ္လို႕ နမ္းရွိုက္ခဲ႕တာ'
'Leader!'
Xiao Zhan စကားအျမန္ ပိတ္ခ်လိုက္ရတယ္။ ဒီစကားက ဘယ္ထိသြားလဲ Leader တစ္ကယ္ပဲ နားမလည္ဘူးလား။
'မရေတာ့ဘူး ဒီခံစားခ်က္ေတြ ျပန္နွုတ္ယူလို႕ မရေတာ့ဘူး'
Leader က သူ႕ေရွ႕မွာ ငိုးေျကြးတဲ႕ အခါ Xiao Zhan ကိုယ္တိုင္လည္း နာက်င္ရတယ္။ သူ႕မ်က္ဝန္းမွာ ေဝ႔သီလာတဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကို အနိုင္နိုင္ ပုတ္ခတ္ေနရတယ္။
'မင္းကို ျပန္ခ်စ္ေပးဖို႕ မေတာင္းဆိုပါဘူး။ တစ္ခုပဲ ကိုယ့္ကိုဒီထက္ပိုျပီး ေရွာင္ဖယ္မေနပါနဲ႕လား။
မင္းကို မထိေတြ႕မိေအာင္ ေနမွာမို႕ ကိုယ့္ကို ရြံမသြားပါနဲ႕ မမုန္းပါနဲ႕ ေတာင္းပန္ပါတယ္။
မင္းကို လက္ဖ်ားနဲ႕ေတာင္ ထိေတာ့မွာ မဟုတ္လို႕ ေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ေလာက္ေတာ့ေပးပါ'
Leader Wang က အသံေတြပါ တုန္ယင္ကာ ခခယယ ေတာင္းဆိုလာတာျဖစ္တယ္။ သူ႕စိတ္ေတြလည္း ရွုပ္ေထြးျပီး ေနာက္က်ိလာတယ္။ Leader ရဲ႕မ်က္ရည္ေတြကို မျမင္ခ်င္ဘူး။
'ေတာ္ပါေတာ့ဗ်ာ မငိုပါနဲ႕'
Xiao Zhan လက္က သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသိလိုက္ခင္မွာပဲ သူ႕ေရွ႕က အူလိွုက္သဲလိွုက္ ငိုေျကြးေနတဲ႕သူရဲ႕ ပါးေပၚက မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ေပးမိတယ္။
သူ႕လက္က ပါးကို အထိမွာ ငိုေနတဲ႕ကေလး လိုခ်င္တာ ရသလို ခ်က္ခ်င္း အငိုရပ္သြားျပီး သူ႕မ်က္နွာကို တစ္ခ်က္မလြတ္လိုက္ျကည့္ေနတယ္။
Leader က သူ႕ပါးေပၚက လက္ကို ဖြဖြေလး ဆြဲယူျပီး
'ကိုယ္ အခ်ိန္ေတြ အျကာျကီး ေစာင့္ဆိုင္းနိုင္ပါတယ္။ အေျကာင္းျပခ်က္ကို သိခ်င္လာတဲ႕ေန႕ ကိုယ့္ကို ရွင္းျပခြင့္ေပးပါ။ မင္းကိုခ်စ္တယ္ မင္းတစ္ေယာက္ တည္းကိုပဲ ပထမဆံုးနဲ႕ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ ခ်စ္ခဲ႕မိတာပါ။ ကိုယ့္စိတ္ရင္းကို အခ်ိန္ေတြနဲ႕ရင္းျပီး မင္းနားလည္ ေအာင္ ျပသပါ့မယ္။
ေရွ႕ရက္ေတြတုန္းကလို ကိုယ့္ကိုေရွာင္ဖယ္မေနပါနဲ႕။ ကိုယ္ ရူူးမတတ္နာက်င္ရလို႕ပါ။ မင္းကိုဘယ္လို အခြင့္အေရးမ်ိဳးမွ မယူမိေအာင္ ထိန္းသိမ္းမွာမို႕ ကိုယ္မင္းကို ဂရုစိုက္ ေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ ေလးရွိပါရေစ'
'……'
Xiao Zhan ေခါင္းညိတ္ျပေတာ့ Leader က သူ႕လက္ကိုလႊတ္ေပးျပီး ျပံဳးပါတယ္။
'ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အားက်န့္။ အထဲဝင္ေတာ့ေနာ္ ကိုယ္သြားေတာ့မယ္ မင္းကိုခ်စ္တယ္'
Leader Wang Yiboဟာ Xiao Zhan အိမ္ထဲဝင္သြားတဲ႕ထိ ေနာက္ေက်ာကို ေငးျကည့္ ေနပါတယ္။
#################
Uni
မနက်သုံးနာရီလောက်ကြီး ဖုန်းသံတွေဆူညံနေလို့ ကျန်းချန် မနိုးခင် အမြန်ကိုင်လိုက်ရတယ်။ ကျန်းချန်က အိပ်ပျော်နေပေမယ့် သူက မအိပ်ရသေးတာဖြစ်တယ်။ မအိပ်ရသေးတာ ဆိုတာထက် အိပ်မပျော်တာ။ ရုံးကနေ hard disk သွားယူလာပြီးကတည်းက အလုပ်ထဲလည်း အာရုံမစိုက်နိုင် အိပ်လည်းမပျော်နိုင်ဖြစ်နေတာ။
ဖုန်း screen ပေါ်မှာ ပေါ်နေတာက 'Leader Wang' number. လက်က အလျင်အမြန် answer ခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်ပြီး ဝရန်တာကို ဖြည်းဖြည်းလေး ထွက်လာခဲ့ရတယ်။
'ဟယ်လို Leader'
''''' အိပ်ပျော်နေတာလား ''''''
'ဟုတ်'
'"" ခနလောက် ဆင်းလာခဲ့ပါလား ကိုယ်ခြံပြင်မှာ """
Xiao Zhan ငုံ့ကြည့်တော့ တစ်ကယ်ပဲ Leader က ခြံရှေ့ရောက်နေပါတယ်။ Xiao Zhan ကိုလည်း မော့ကာကြည့်နေတယ်။
'ဟိုလေ ဘာကိစ္စ ရှိလို့လဲ Leader မနက်မှ…'
'"'''""မင်းမလာမချင်းစောင့်နေမယ်"""
သူ့စကားကို ဖြတ်ပြောပြီး ဖုန်းချသွားတာဖြစ်တယ်။ Xiao Zhan လည်း ခနလောက်တွေးပြီးမှ ထွက်တွေ့ဖို့ပဲတွေးလိုက်တယ်။
ညဝတ်အင်္ကျီလက်တိုလေး နဲ့ ဘောင်းဘီတိုလေး ဝတ်ထားမိလို့ အပေါ်ထပ် sweater အပါးလေး တစ်ထည်ထပ်ဝတ်ကာ ခြံပြင်ထွက်ဖို့ လုပ်ရပါတယ်။
ခြံတံခါးက စထွက်ကတည်း Leader က သူ့ခြေလှမ်း တိုင်းကိုလိုက်ကြည့်နေတာမို့ ခြေလှမ်းတွေတောင် မဝံ့မရဲဖြစ်ရပါတယ်။
လမ်းမီးတိုင်တွေရှိပေမယ့် တစ်တိုင်နဲ့ တစ်တိုင်ဝေးတော့ သူတို့ရပ်နေတဲ့နေရာက အနည်းငယ်မှောင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဖြာကျနေတဲ့လရောင်ကြောင့် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် သဲသဲကွဲကွဲမြင်နေရတယ်။
Xiao Zhan ရောက်လို့ သွားပြီး အချိန်အတော်ကြာတဲ့ အထိ Leader က စကားမဆိုသေးပဲ သူ့မျက်နှာကိုပဲ ငေးမောနေတယ်။
'Leader ဘာပြောမလို့လဲ'
Xiao Zhan ဘက်ကပဲ စကား စလိုက်ပါတယ်။ ဒီအတိုင်းရပ်နေရတာ တော်တော်ကြာနေပြီ။
သူမေးလိုက်တော့ Leader က ခေါင်းအနည်းငယ် ငုံ့သွားပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖိပိတ်ကာ သက်ပြင်းချတယ်။
'ကိုယ့်ကို……… မေးစရာ မရှိဘူးလား'
မေးစရာ? ရှိတာပေါ့ ခုန မိန်းကလေးက ဘယ်သူလဲ ကလေးဆိုတာကရော။ နောက်ပြီး သူနဲ့ပါတ်သတ်မှု!
ဒါပေမယ့် သူမမေးချင်ဘူး မေးရင်ဖြေလာမယ့် အကြောင်းပြချက်ဟာ ဘာတွေပဲ ဖြစ်နေနေ ကလေးရှိတယ် အမျိုးသမီးရှိတယ် ဆိုတာတွေက ပြောင်းလဲသွားမှာမှမဟုတ်တာ။
'မရှိပါဘူး Leader ဖြစ်နိုင်ရင် ရှေ့ trip တုန်းက ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို မေ့ပစ်လိုက်စေချင်ပါတယ်။'
'……'
Xiao Zhan ကွေ့ဝိုက်မနေတော့ပဲ အပြီးဖြတ်ဖို့ စဉ်းစားလိုက်တယ်။ သူ့နှလုံးသားက နာကျင်နေပေမယ့် သူနှလုံးသားထက် သူ့ကိုယ်သူ ပိုပြီးတန်ဖိုးထား ချင်မိပါတယ်။
'အဲ့ဒီနေရာမှာ ဖြစ်ခဲ့ကြတဲ့အရာ ဒီတိုင်း… ကြုံကြိုက်လို့ ဖြစ်လာခဲ့တာလို့ပဲ သဘောထားလိုက်ပါ။ ကျွန်တော့်အတွက်လည်း စိတ်ကစားရုံ သက်သက် ဖြစ်ခဲ့တာ'
'……'
Xiao Zhan အပြောကို Leader က ပြန်မဖြေပဲ ပြုံးပါတယ်။ မျက်ဝန်းထဲမှာ မျက်ရည်စတွေနဲ့ နာနာကျင်ကျင်ပြုံးပြီး ခေါင်းတစ်ဆတ်ဆတ်ညိတ်ပါတယ်။
'စိတ်ကစားရုံတဲ့လား
ကိုယ်…… မင်းဆုံးဖြတ်ချက်ကို လိုက်နာပါ့မယ်
ဒါပေမယ့် တစ်ခုတော့ သိစေချင်တယ်။
ကြုံကြိုက်လို့ မင်းကို နမ်းခဲ့တာမဟုတ်ပါဘူး
အကြိမ်တစ်သောင်းလောက် ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ စိတ်ခံစားချက်တွေကို ခက်ခက်ခဲခဲ ထိန်းချုပ်ပြီးမှ
မတတ်နိုင်တော့လို့ ချဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ပါ'
ကိုယ် မင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို ရူးမတတ် နမ်းချင်လွန်လို့ မတွေဝေတော့ပဲ နမ်းရှိုက်ခဲ့မိတာ
မင်းအတွက် မလေးနက်ပေမယ့် ကိုယ့်အတွက် အဓိပ္ပါယ်အများကြီးရှိတယ်'
'……'
'မင်းမသိချင်ပေမယ့် ပြောပြချင်တယ်
ကိုယ် မင်းကို ချစ်တယ်
မင်းကို ချစ်လို့ နမ်းရှိုက်ခဲ့တာ'
'Leader!'
Xiao Zhan စကားအမြန် ပိတ်ချလိုက်ရတယ်။ ဒီစကားက ဘယ်ထိသွားလဲ Leader တစ်ကယ်ပဲ နားမလည်ဘူးလား။
'မရတော့ဘူး ဒီခံစားချက်တွေ ပြန်နှုတ်ယူလို့ မရတော့ဘူး'
Leader က သူ့ရှေ့မှာ ငိုးကြွေးတဲ့ အခါ Xiao Zhan ကိုယ်တိုင်လည်း နာကျင်ရတယ်။ သူ့မျက်ဝန်းမှာ ဝေ့သီလာတဲ့ မျက်ရည်တွေကို အနိုင်နိုင် ပုတ်ခတ်နေရတယ်။
'မင်းကို ပြန်ချစ်ပေးဖို့ မတောင်းဆိုပါဘူး။ တစ်ခုပဲ ကိုယ့်ကိုဒီထက်ပိုပြီး ရှောင်ဖယ်မနေပါနဲ့လား။
မင်းကို မထိတွေ့မိအောင် နေမှာမို့ ကိုယ့်ကို ရွံမသွားပါနဲ့ မမုန်းပါနဲ့ တောင်းပန်ပါတယ်။
မင်းကို လက်ဖျားနဲ့တောင် ထိတော့မှာ မဟုတ်လို့ စောင့်ရှောက်ခွင့်လောက်တော့ပေးပါ'
Leader Wang က အသံတွေပါ တုန်ယင်ကာ ခခယယ တောင်းဆိုလာတာဖြစ်တယ်။ သူ့စိတ်တွေလည်း ရှုပ်ထွေးပြီး နောက်ကျိလာတယ်။ Leader ရဲ့မျက်ရည်တွေကို မမြင်ချင်ဘူး။
'တော်ပါတော့ဗျာ မငိုပါနဲ့'
Xiao Zhan လက်က သူကိုယ်တိုင်တောင် မသိလိုက်ခင်မှာပဲ သူ့ရှေ့က အူလှိုက်သဲလှိုက် ငိုကြွေးနေတဲ့သူရဲ့ ပါးပေါ်က မျက်ရည်တွေကို သုတ်ပေးမိတယ်။
သူ့လက်က ပါးကို အထိမှာ ငိုနေတဲ့ကလေး လိုချင်တာ ရသလို ချက်ချင်း အငိုရပ်သွားပြီး သူ့မျက်နှာကို တစ်ချက်မလွတ်လိုက်ကြည့်နေတယ်။
Leader က သူ့ပါးပေါ်က လက်ကို ဖွဖွလေး ဆွဲယူပြီး
'ကိုယ် အချိန်တွေ အကြာကြီး စောင့်ဆိုင်းနိုင်ပါတယ်။ အကြောင်းပြချက်ကို သိချင်လာတဲ့နေ့ ကိုယ့်ကို ရှင်းပြခွင့်ပေးပါ။ မင်းကိုချစ်တယ် မင်းတစ်ယောက် တည်းကိုပဲ ပထမဆုံးနဲ့ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ချစ်ခဲ့မိတာပါ။ ကိုယ့်စိတ်ရင်းကို အချိန်တွေနဲ့ရင်းပြီး မင်းနားလည် အောင် ပြသပါ့မယ်။
ရှေ့ရက်တွေတုန်းကလို ကိုယ့်ကိုရှောင်ဖယ်မနေပါနဲ့။ ကိုယ် ရူးမတတ်နာကျင်ရလို့ပါ။ မင်းကိုဘယ်လို အခွင့်အရေးမျိုးမှ မယူမိအောင် ထိန်းသိမ်းမှာမို့ ကိုယ်မင်းကို ဂရုစိုက် စောင့်ရှောက်ခွင့် လေးရှိပါရစေ'
'……'
Xiao Zhan ခေါင်းညိတ်ပြတော့ Leader က သူ့လက်ကိုလွှတ်ပေးပြီး ပြုံးပါတယ်။
'ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အားကျန့်။ အထဲဝင်တော့နော် ကိုယ်သွားတော့မယ် မင်းကိုချစ်တယ်'
Leader Wang Yiboဟာ Xiao Zhan အိမ်ထဲဝင်သွားတဲ့ထိ နောက်ကျောကို ငေးကြည့် နေပါတယ်။
#################