Eve hızlıca geldim.
Elim titriyordu sebepsizce. Hemen odama çıkıp derin nefes alıp vermeye başladım.
O adam neyin peşindeydi böyle!
Elimi yüzümü yıkayıp yatağa attım kendimi. İçimi saran korkuya engel olamadım. Telefonumu çıkarıp abimi aradım.
Boraşkım Aranıyor...
"Güzelim?" Derin bir nefes verdim.
Sesi bile rahatlamama yardımcı olmuştu.
"Abim! Nasılsın?" Telefondan birkaç hışırtı sesi geldi.
"İyiyim gül kızım. Sen nasılsın asıl?" Gözlerimi kapattım sakince.
"Iyiyim abim. Sesini duydum ya daha da iyi oldum. " gülüşünü duydum bir süre.
"Lina'm seninle konuşmam gereken bir şey var. Yarın okul çıkışı seni alsam olur mu?"
"Tabiki Boraşkım. Önemli bir şey ise hemen şimdi konuşalım mı? Evdeyim ben şimdi. Bizim kafeye giderim. Ha ne dersin?" Biraz sessizlik sonrası cevap verdi.
"Tamam güzelim ben şimdi çıkıyorum o zaman. Kafede görüşelim. "
"Görüşürüz abim" telefonu kapatıp ayağa kalktım. Üstüm gayet iyiydi. Saçımı tekrardan bağlayıp küçük sırt çantama cüzdan,biber gazı, su ve ufak tefek ihtiyaç olacak şeyleri koydum.
Odadan çıktığımda Toprak abim de merdivenlerden çıkmıştı.
"Nereye fıstığım?" Gülümsedim.
"Bora abimle buluşmaya abi" gülümseyerek elindeki anahtarı gösterdi.
"Bırakayım seni ben?" Kafamı iki yana salladım.
"Yorgunsun abi. Dinlen sen. Hem zaten uzakta değil kafe. Manolya Cafe de olacağım." Abim ısrar etsede onu odasına yolladım.
Evden çıkıp abime gittim.
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
"Gitmeyebilirim bunu biliyorsun güzelim. Kal demen yeterli. Sebep bahane aramam ben." Gözlerimi masadan çekemedim.
Abimi yurtdışına göndermek hem de yalnız.
İçimdeki sıkıntı büyüyordu.
Ya başına orada birşey gelirse?
Ya uçakta bir şey olursa?
Bensiz gidiyor,ona bir şey olması demek bensiz olacak demek!
Ama ona engel olamazdım. Zorla da olsa gözlerimi gözlerine çıkardım.
"Git abim. Hem telefon diye bir icat var. Burdaymışsın gibi her gün konuşuruz seninle değil mi?" Abim hüzünle avucunu yanağıma yasladı.
"Emin misin? " gözlerimden akan yaşı sildim hemen.
"Bakma benim bu hâlime. Tabiki git! Zaten temelli gitmiyorsun ki. Döneceksin yanıma." Abim sandalyeden kalkıp yanıma geldi.
Boynuna sarıldım hemen.
Gidecekti.
Ben burada kalacaktım.
Abim,babam,annem... Bana herşey olan Boraşkım.
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Abim eve bırakmış yol boyu yine 'kal demen yeterli' konuşması yapmıştı. Zor da olsa onu bu konuda rahatlatmıştım. Tabi ben rahatsızdım. O ayrı konu ama.
Odama geçip direk buz gibi duşa girdim. Titreyerek rahatlatmaya çalıştım biraz.
Bugün ki yorgunluğumun bir kısmını atıp üzerime siyah tayt ile abilerden birine ait olan siyah tişörtü giydim. Desenli çorap giyip siyah bandanayı da bileğime sarıp nemli saçlarla odadan çıktım. Ilk kata indim. Yemek masasına geçtim.
"Kızım iyi misin? Rengin solmuş gibi? Baran bi baksana ateşi falan var mı?" Baran abim alnıma dudaklarını bastırırken zoraki gülümsedim.
"Iyiyim bir şeyim yok. Yoruldum sadece bugün." Abilerin bakışları 'bunu yemedim' dese de sustular.
"Hadi o zaman yemeğe geçelim. Enerji olur hem kızıma " tabağıma konulan şeylerden ufak ufak kesip ağzıma attım.
Boğazımda bir yumru vardı. Ve gitmiyordu.
Zoraki yuttuğum yemekle su içtim büyük yudumlarla.
Herkes yemeğini bitirdiğinde ben hala 2 lokma almıştım. Yanımda oturan Baran abim çatalımı alıp bana döndü.
"Aç ağzını bakalım. Uçak geliyooooor"
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Yemekten sonra kahve içmek istemediğimi söyleyip Toprak abinin kollarına girmiştim.
O da hemen kollarını sardı bana. Yavaş yavaş mayışırken üzerimdeki bu yükü anlamıyordum.
Toprak abimin kolları arasında uykuya dalmak üzereyken zil çaldı.
Kapı açıldı ve içeriye tek tek kuzen tayfası girdi. Han beni görünce gülümsedi. Ben de yarı uyanık ona gülümsedim. Abim kollarını gevşetince ayağa kalktım.
"Film gecesi var dediler!" Berkay koşarak salona girip yanıma fırlattı kendini.
"Naber Lina ablam?" Gözlerim kocaman Berkaya döndüm. Hani bizim veletle yaşıt olan. Hani ben ona abla demem diyen.
"Kafana ne düştü senin?" Saçları arasından kafasına bakmaya çalışırken gülerek uzaklaştı.
"Hiçbir şey! Sadece düşündüm de ablaya ihtiyacım var benim." Merdivenlerden kopan kıyamet ile sıçradım.
"Yeter ya! O benim ablam! Çekilin lan! Berkay hayatta kalmak istiyorsan abla deme!" Koşarak aşağıya inmiş aramıza oturmuştu.
Gülerek saçlarını okşadım.
Şebek.
Kıskanç Şebek!
Berkayla onlar atışırken Miran abi ile göz göze geldik.
"Nasıl gidiyor ufaklık " gülümseyerek
"Aynı be abi." Gülüp yanağımdan makas aldı.
Babam ile annem kahve içmeye dışarıya çıkmışlardı zaten. Abilerin bir kısmı salonda otururken bir kısmı balkonda sigara içiyordu. Berkaygil de veletin odasına çıkmışlardı.
Ben ise yavaşça onların arasından sıyrılıp odama çıktım.
Halsizliğim daha çok artmıştı sanki.
Başım ağrıdan çatlıyor boğazım yutkunurken bile acıyordu.
Yatağa girip titreyen ellerimi sakinleştirmeye çalıştım.
Uyursam geçerdi değil mi?
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Cihan Koran'ın Ağzından;
Sigarayı söndürüp Miran abinin dediği şeye güldüm. Cidden de arada böyle şeyler oluyordu.
Salona baktığımda herkes bir yere dağılmıştı.
Gözlerim Lina'yı aradı. Akşam yemeğinde de çok iyi durmuyordu.
Salonda ya da bahçede göremeyince mutfağa geçtim. Mutfakta da yoktu. Odasına çıkmak için asansöre bindim.
Odasının kapısını çaldım iki defa. Ses gelmeyince içeriye daldım.
"Abicim? Uyuyor mu-" yatakta titreyen Lina ile dondum.
"Lina! Abi!" Lina'nın yüzünü avuçlarıma aldım.
Buz gibiydi!
"Abi! Abii!" Boğazım ağrıyana kadar bağırdım. Merdivenlerden gelen yüksek sesle Linaya döndüm.
"Abim aç gözünü. Lina'm. Güzelim. Abi koş!"
"Nolu- Lina!" Kollarımda titreyen Lina'yı aldı kucağımdan.
"Buz gibi! Güzelim beni duyuyor musun?" Lina gözlerini zar zor açtı. Ağzını açtı ama sesi çıkmadı.
"Hastaneye gidiyo-" elimi tutan kardeşimle sustum.
"Gitmek istemiyorum." Kısık ve pürüzlü sesini duyunca gözlerim doldu.
"Güzelim buz gibi-" gözlerinden akan yaşları ile sustum.
"Abi?" Baran abim kendine gelip banyoya gitti.
"Abi sarılır mısın?" Kollarımın arasına aldım hemen. Buz gibiydi elleri,yüzü. Hemen boynuma gömdüm kafasını. Abim yanımıza geldiğinde üzerindeki tişörtü de ıslaktı.
"Duşa götüreceğiz onu. Miran sen de Alp i ara. Lina hipotermi geçiriyor de. Hastaneden gerekli ekipmanları alıp buraya gelsin!" Ellerim titreyerek Linanın yanağını okşadım.
"Cihan çekil abicim ben alayım kardeşimizi." Üstündeki tişörtü çıkarıp Linayı kucağına aldı.
Morarmış dudaklarından bir hıçkırık daha kaçtı.
Saçlarımı yolarak geriye çekiştirdim.
Bok gibi abiydim.
Bok gibi!
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Baran Koran'ın Ağzından;
Buz gibi olan Lina ile ile duşa girdim. Tişörtünü çıkardım. Bana iyice sarıldı. Kollarımı ona dolayıp suyu sıcak yere getirdim.
Vücudu gevşeyene kadar bekledim.
Hıçkırıklarını,göz yaşlarını,inlemelerini dinlemek canımdan can götürse de dayanmaya çalıştım. Kucağımda minicik olan bebeğim için dayanmaya çalıştım.
10 dk olunca sudan çıkardım. Üzerini değiştirmek için banyodan çıktım. Odada duran Arsel hemen daha önce ayarladığı kıyafetleri verdi.
Eşofman ve tişört.
Üzerini değiştirip kucağıma alacakken benim ıslak olduğum geldi aklıma. Durumu anlayan Arsel hemen kucağına aldı Lina'yı.
"Yatır. Üzerini de iyice ört. Ben hemen geleceğim!"
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Arsel Koran'ın Ağzından;
Lina'yı yavaşça yatağa yatırıp abimin dediği gibi üstünü örttüm. Hala titremeye devam ediyordu. Yavaşça yanına yatıp kafasını göğsüme koydum. Kollarını direk belime sararken ben de aynı şekilde kollarımı ona sardım. Alnına dudaklarımı yasladığımda buz gibi olduğu gerçeği ile yüzleştim.
"Alp'in dedikleri doğru m- ufaklık?" Toprak abim üstündeki ceketi çıkartıp uzağa fırlattı. Yatağın diğer ucuna geçip elini alnına koydu.
O da o soğukluğu hissetmişti. Saniyeler içinde odaya Alp abi girmişti.
"Beyler izin verirseniz.." istemeyerek de olsa ayrıldım ondan. Yatakta ufacık kalan Linaya bakarken boğazım düğümlendi.
Iyileşecekti elbette.
Ama onu bu halde görmüş olmak.
Hem de 2.kez bunu yaşıyor olmak.
Ya bir sonraki seferde bu kadar şanslı olamazsak.
Ya bir sonraki seferde ona erken müdahele edemezsek.
Ya bir sonraki sefer de kardeşimi kaybedersem.
Meleğimizin kapısının önünde oturmuş gelecek olan haberi bekliyorduk hep beraber.
Berkay,Merti sakinleştirmeye çalışıyordu. Miran abi ise Cihan abimi. Toprak abim ne olursa olsun içerden çıkmamıştı. Baran abim ve Alp abi de artık görmezden gelmişti. Han, Deniz ve Uygar yanımda otururken sessizce içeriden çıkan 3 lü ile ayaklandı herkes.
"Nasıl durumu? Iyi mi?" Alp abi başını salladı. Baran abimin ve Toprak abimin yüzündeki ifadeyi çözmeye çalıştım.
"Vücut sıcaklığını yükselttik. Bu konu halledildi ama." Alp abi sustu. Baran abim dişlerini sıkarak elinde tuttuğu şeyi havaya kaldırdı.
Lina'nın bugün yaktığı bandana.
Ne olmuştu ki?
"Lina'nın bileğinde yüzeysel ezilme var. Yani kısaca bileğini biri morartmış. Güç kul-"
"Ne diyorsun Alp abi! Kim Linaya zarar verir. Hem de bu kadar yeni!"
Herkes şaşkınlıkla kalmıştı.
Tek kişi hariç. Han!
"Sanırım sözümü 24 saat geçmeden bozacağım. " Han kaşları çatık derin nefes aldı.
Kestiiiiikkkk
Nabersiniz benim bebişlerim😍😘
Boraşkım yurtdışına gidiyor diye yataklara düşmek Linaya yakışır,Bora için de değerdi ❤
Şöyleee bi abi ağzından kısa kısa okutayım dedim size de.
Bu arada aşkolarım, hipotermi ciddi bir durum. Normalde 37°C civarında olan vücut sıcaklığınız 35°C ve altına düşerse aynı Lina gibi oluyorsunuz . Ciddi olmasının bir sebebi de müdahele edilmezse yani Lina yatıp sabaha kadar dursaydı bu şekilde Kalp yada Solunum yollarında sorunlar oluşurdu. Ayrıca beyinde ve vücutta hasar bırakırdı.
Bu da benden size ufak bir bilgi olsun. Olurda ilerde karşılaşırsanız ciddiye alın işi😘
Boraşkıma bir veda sözcüğü please...
Bir süre uzaklarda olacak gözümün bebeği 💜
Günaydın ve iyi geceler bebişlerim❤❤
Hepinizi kocamaaaaan öpüyorum 😘
💃🏻💃🏻💃🏻💃🏻💃🏻💃🏻💃🏻💃🏻💃🏻💃🏻💃🏻💃🏻💃🏻💃🏻💃🏻💃🏻