သရဲအိမ်ထဲကဖူးစာရှင်- Chapter (129) - သူတို့ကိုမြင်နိုင်သော ကြောင်ကလေး
မိုးကောင်းကင်ပေါ်မှာ တိမ်မည်းတွေကနေ မိုးတွေ စတင်သည်းမည်းစွာရွာလာခဲ့သည်။
သူက သူ့စိတ်ကို ရှုပ်ထွေးတဲ့ကြောင်ရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်သည်။ အစောပိုင်းက ကြောင်ကို ရိုက်နှက်နေတဲ့လူရဲ့လက်မောင်းကို သူ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ချိန်မှာ အဲ့လူက သူ့ကို ကြောက်လန့်တဲ့မျက်လုံးနဲ့ကြည့်လိုက်တာကို သတိရလိုက်သည်။ ပထမက သူပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ ယင်ယန်မျက်လုံးရဲ့ အစွမ်းကြောင့်လို့ ထင်လိုက်သည်။
ဖုန်းထဲက ဖော်ပြထားတဲ့ ယင်ယန်မျက်လုံးအစွမ်းက ဝေဝါးနေပြီး ကျန်းယာ့ကလည်း မှန်ထဲက မကောင်းဆိုးဝါးကို သတ်ဖြတ်လိုက်ချိန်တုန်းက မကောင်းဆိုးဝါးရဲ့အစွမ်းတစ်ဝက်ကို သူ့နဖူးထဲ ထည့်သွင်းလိုက်သေးသည်။ ဒါကြောင့် ယင်ယန်မျက်လုံးရဲ့အစွမ်းက တိုးတက်ပြောင်းလဲ လာသလားတော့ မသိတော့ပေ။.
ငါ မြင်လိုက်တာက စိတ်ထင်တာကြောင့်ထင်ပါတယ်။ ဖုန်းအနက်ကို ရပြီးကတည်းက သူက အဓိက မစ်ရှင်၊ လျှို့ဝှက်မစ်ရှင်၊ အစမ်းမစ်ရှင်တွေကို ဆက်တိုက်လုပ်ပြီး ဆုလာဒ်နဲ့အတူ သရဲအိမ်ကို တိုးချဲ့နေရလို့ အလုပ်များပြီး ခုတလော ဆက်တိုက်ကို ဖိစီးမှုကြောင့်ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်။
အနက်ရောင်ဖုန်းကိုရပြီးကတည်းက ချန်ကော အနားယူမနေခဲ့ပါ။ သူသည်နေ့ရက်များကိုနေ့စဉ်မ စ်ရှင်များ သို့မဟုတ် ပိုမိုအန္တရာယ်ရှိသော Trial Missions များပြီးဆုံးအောင် လုပ်ခဲ့ရသည်။ သရဲအိမ် အတွက် ဧည့်သည်များတိုးလာခဲ့လို့ ဒါကိုပဲ အာရုံစိုက်လုပ်နေခဲ့သည်။
ချန်ကောသည်လမ်းကြားထဲ၌ခဏကြာနေပြီးနောက် သူ က အနီးရှိကြောင်ဖြူက ဒီက မခွာချင်လို့ ငြင်းဆန်နေသည်ကို သဘောပေါက်လို့ သူက အတင်းအကျပ်မပြုခဲ့ပါ။ သူသည် အနီးအနားရှိ နားခိုရာကိုရှာပြီး ၁၀ မိနစ်စောင့်ခဲ့သော်လည်း မိုးသည်းထန်စွာ ဆက်လက်ရွာသွန်းနေပြီး ရပ်မည့်ပုံမပေါ်ပေ။
ချန်ကောသည် သူ၏ဖုန်းမီးရောင်ဖြင့် လင်းစေခဲ့သည်။ မှောင်မိုက်သောလမ်းကြား၌မြေကြီးသည်ရေလွှမ်းမိုးလာသည်။ စက္ကူသေတ္တာက မိုးရေကြောင့် အောက်ခြေတွင်အပေါက်ကြီးတစ်ခုဖြစ်ပေါ်သည်။ ချန်ကောကရှေ့ကိုသွားကြည့်လိုက်တော့ ဒဏ်ရာရနေသောကြောင်ဖြူသည်ကြာကြာ မရပ်နိုင်တော့ပဲ အေးစက်တောင့်တင်းနေသော သူ့ကလေး ၄ ကောင်၏အလောင်းဘေးတွင် င့်အတူလဲလျောင်းနေသည်။
ငါ ဒီကြောင်ကို ဒီအတိုင်း သေဖို့ထားခဲ့လို့မရဘူး၊
ချန်ကောသည်သူ၏ဂျာကင်အင်္ကျီကိုချွတ်ကာ ကြောင်များကို ပတ်လိုက်ပြီး အနီးအနားရှိ အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်ဆိုင်သို့ အမြန်ပြေးသွားရန် အငှားကားတစ်စီးကို ဌားခဲ့သည်။ ဆယ်မိနစ်အကြာတွင် ချန်ကောသည် သူ သွားလိုရာသို့ရောက်ရှိလာပြီး ယူနီဖောင်းဝတ်ထားသောမိန်းကလေးတစ် ဦး သည် ဆိုင်ကို ပိတ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။
"ခဏစောင့်ပါဦး!"
ချန်ကောသည် ကားထဲက ထွက်ပြီး ထီးပင်မဖွင့်အားပဲ ထိုဆိုင်ရှိရာကို အော်ရင်းပြေးသွားခဲ့သည်။
"စိတ်မကောင်းပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ငါတို့ ဆိုင်ပိတ်လိုက်ပြီ။ မနက်ဖြန်မှ ပြန်လာကြပါ"
ထိုအမျိုးသမီးသည် ချန်ကောကို မြင်တော့ ဆီးပြောလိုက်သည်။
"ဒီကြောင်က မနက်ဖြန်အထိမစောင့်နိုင်တော့ဘူး။ ပိုက်ဆံကပြသနာမဟုတ်ဘူး၊ ကြောင်ကိုသာ ကယ်ပေးပါ"
မိုးရေကြောင့် ချန်ကောရဲ့ အဝတ်အစားများစိုစွတ်နေသဖြင့် စက်စက်နစ်လို့နေသည်။
ထိုမိန်းမသည် ချန်ကော၏လက်မောင်းထဲက ပွေ့ထားသည့် ရွှံများဖြင့် ဖုံးနေသည့် ကြောင်ဖြူကို ကြည့်တော့ ရှည်လျားသောဒဏ်ရာကြောင့် သူ၏မျက်နှာပေါ်တွင် သွေးတွေ စီးကျနေသည်ကို မြင်ခဲ့သည်။
"လေလွင့်ကြောင်လား?"
"ဟုတ်တယ်"
"လေလွင့်ကြောင်တွေက ရိုင်းပြီး လူတွေရဲ့ အကိုင်တွယ်ကို မခံဘူး။ သူက တယောက်ယောက်ကို နာကျင်စေမိလို့ အခုလို ဒဏ်ရာရအောင် ရိုက်ခံရတာထင်တယ်။ ရှင် ဒီကြောင်ကို တကယ် ကယ်တင်ချင်သလား"
"ဟုတ်တယ်"
ချန်ကောကအတည်ပြုလိုက်သည်။
"ယောက်ျားလေးတချို့က သူ့ကလေးတွေကို သတ်ပစ်တာဖြစ်နိုင်တယ်။ ပုလင်းကွဲတွေနဲ့ အုတ်ခဲတွေကြားမှာကြောင်အမေကြီးက သူ့ကလေးတွေကို ကာကွယ်ပေးနေခဲ့တယ်။ ဒါက တော်တော်ဆိုးဝါးတယ် "
"ရှင်တကယ် ကယ်တင်ချင်တယ် ဆိုရင်တော့ အထဲကို ဝင်လာပါ။ ကြောင်ကလေးတွေက ကယ်လို့မရတော့ဘူး။ ရှင့်အိမ်ကိုရောက်ရင် မြေမြှုပ်ပေးလိုက်ပါတော့..."
ဆိုင်ရှင်က ချန်ကောလက်ထဲက အဝတ်နဲ့ပတ်ထား တဲ့ကြောင်ကို လှမ်းယူကာ ဆိုင်ထဲကို ဝင်ခွင့်ပြုလိုက် သည်။
"အိုကေ။ "
ချန်ကော ကအမျိုးသမီး၏ အမည်ကဒ်ကိုကြည့်လိုက် သည်။ သူမသည် အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်စတိုးဆိုင်၏ပိုင်ရှင်ဖြစ်ပြီး အမည်က သူမ၏အမည်မှာ ကျောက်ဝမ် ဖြစ်သည်။ ချန်ကောသည် ဆိုင်ထဲ ဝင်ထိုင်ပြီး လှောင်ချိုင့်ထဲက ကြောင်များနှင့်ခွေးများကိုကြည့်နေသည်။
ထူးဆန်းသည်မှာ ချန်ကောသည် အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်ဆိုင်သို့ဝင်ပြီးနောက် တိရိစ္ဆာန်များအားလုံးသည် တိတ်ဆိတ်စွာ ငြိမ်သက်သွားကြသည်။
"ဒါ ငါ့အပေါ်မှာ တစ်ခုခုရှိနေလို့လား။ ဒါမှမဟုတ် ကျန်းယာ့ ကြောင့်လား? "
ချန်ကောသည်အနီးအနားရှိလှောင်အိမ်တစ်ခုသို့လှည့်လည်ကြည့်ရှုခဲ့သည်။ အတွင်းထဲမှကြောင်ကို ထောင့်တွင် ဘောလုံးလို လုံးဝန်းစွာ ဝပ်နေပြီး ငြိမ်သက်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ ချန်ကောက သူ ကယ်လာသည့် ကြောင်ဖြူလေးကို ပိုအထင်ကြီးသွားမိသည်။
သူသည်ကြောင်ဖြူလေးဆီကိုပထမ ဦး ဆုံးအကြိမ် ချဉ်းကပ်သောအခါ သူသည်ကြောက်ရွံ့ခြင်းကို ပြသခြင်းမရှိဘဲ ချန်ကောကို ပြန်လည် ကုတ်ရန် ပင် ကြိုးစားနေပုံရသည်။
ဒီလေလွင့်ကြောင်က ငါ့ကို အံ့အားသင့်စေတယ်။ ဟိုင်မင်တိုက်ခန်း အခန်း ၃၀၂ က လူငယ်လေးက မှန်ထဲက မကောင်းဆိုးဝါးက ကြောင်ကို ကြောက်နိုင်တယ်လို့ ပြောခဲ့လို့ ချန်ကောက လေလွင့်ကြောင်လေးကို မွေးထားရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ကျောက်ဝမ် သည် ည ၁၁ နာရီခန့်တွင်ကြောင်ဖြူကို ပွေ့ကာ ပြန်ခေါ်လာသည်။ သူမက ကြောင်သေလေး 4 ကောင်ထည့်ထားသည့် အိတ်လေးကိုလည်း ကိုင်လာသည်။
"ကြောင်ဘယ်လောက်လှသလဲဆိုတာ ကျွန်မ အခုမှ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကံမကောင်းစွာပဲ သူမရဲ့ မျက်နှာပေါ်က အမာရွတ်ကို မဖယ်ထုတ်နိုင်ခဲ့ဘူး။ ဒါကလည်း သူမကို ပိုချစ်စရာကောင်းစေမှာပါ။ "
ချန်ကောသည် ကျောက်ဝမ်ပွေ့လာသည့် အမွေးဖြူဖြူပွပွနှင့် ကြောင်ဖြူလေးကိုပင် မမှတ်မိအောင်ဖြစ်နေသည်။ ကြောင်ရဲ့ မျက်လုံးက တဖက်အနီရောင်နှင့် တဖက် အပြာရောင်ဖြစ်သည်။
"ဘာကြောင့် မူလပိုင်ရှင်က ဒီလိုလှပတဲ့ကြောင်ကို စွန့်ပစ်ရတာလဲ။"
ချန်ကောကဒီကြောင်ကတော်တော်လှတယ်လို့ထင်ခဲ့တယ်။
"ရှင့်ကို သတိပေးချင်တယ်။ လေလွင့်နေတဲ့ကြောင်ကို မွေးတာ သိပ်ကောင်းတဲ့ အကျင့်တော့ မဟုတ်ဘူး။ အထူးသဖြင့် နောက်ခံမသိတဲ့ကြောင်ကို မွေးတာမျိုးပေါ့။ တချို့ကြောင်တွေက သခင်ကို ခိုက်တဲ့အတွက်၊ ဒါမှမဟုတ် မကောင်းတာ တခုခုဖြစ်တဲ့အတွက် စွန့်ပစ်ထားတာတွေပဲ။ အခု ရှင်က ဒီကြောင်ရဲ့ပိုင်ရှင်ဖြစ်သွားပြီဆိုတာ ဒီကြောင်ကို သေချာဂရုစိုက်ပေးပါ။ ဒီကြောင်က တကိုယ်လုံး ဒဏ်ရာတွေပွနေလို့ နေ့တိုင်း ဒဏ်ရာက ပိုးဝင်မဝင် စစ်ဆေးပေးပါ။ "
ချန်ကောက ဆေးဖိုးကျသင့်သလောက်ပေးကာ ကြောင်တွေနဲ့အတူ New Century Park သို့ပြန်လာခဲ့ သည်။
"ဒါက အခု မင်းရဲ့အိမ်သွားပြီ "
ချန်ကောသည်တံခါးပေါက်ကိုဖွင့်လိုက်သည်နှင့်မူလ က နည်းနည်းကျပ်နေသည့် တံခါးက အသံမြည်ကာ ပွင့်သွားခဲ့သည်။ ထိုအသံကို ကြားသည်နှင့် ကြောင်ဖြူလေးက နားရွက်ကို ထောင်လိုက်သည်။
သရဲခြောက်တဲ့အိမ်ထဲမ ၀ င်ခင် အဲဒီလိုတုံ့ပြန်မှုကိုမြင်တော့ ချန်ကောက ဒီကြောင်က သူ့ အတွက်တကယ်အသုံးဝင်လိမ့်မယ်ဟု တွေးလိုက်သည်။ ချန်ကောသည် ကြောင်ဖြူလေးကို မြေကြီးပေါ်ချပေးကာ ဒီနေရာကို ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်အောင် လိုက်ပြချင်သည်။ ကြောင်ဖြူလေးက ချက်ချင်းမလိုက်လာသေးပဲ အနောက်ကနေ အော်နေသေးသည်။ ပြီးတော့ ချန်ကောနောက်က လိုက်လာပြီး ဝိဉာဉ်သတို့သမီး၊ သန်းခေါင်ယံညလူသတ်သမား၊ လူသေတို့ ရှင်သန်တဲ့ည ဆိုသည့် ဆက်တင်ခန်းကို လျှောက်ဝင်ကြည့်ပေမယ့် ဘာမှ ထူးခြားဟန်မပြပေ။
သို့သော်ချန်ကောသည်မူယန်အထက်တန်းကျောင်းဆက်တင် လုပ်ထားသည့် မြေအောက် ကားပါကင်ဘက်ကို ကြောင်လေးနှင့် အတူလာခဲ့စဉ် တချိန်လုံး ငြိမ်နေသည့် ကြောင်ဖြူလေးက လှေကားတစ်တွေပေါ် ခုန်ဆင်းကာ ချန်ကောကို အောက်မဆင်းစေချင်သည့် အမူယာဖြင့် အမွေးတွေ ထောင်ထကာ အော်ဟစ်လိုက်သည်။
မူယန်အထက်တန်းကျောင်း၏ ဆက်တင်ကို အကုန် မလုပ်ရသေးပဲ အထဲမှာ လျှို့ဝှက်ချက်များကို ဖုံးကွယ်နေဆဲပင်ဖြစ်သည်။ ချန်ကောက ကြောင်ဖြူလေးက ဘယ်လို ခံစားသိသည်ကို နားမလည်ပေမယ့် သူ့ကို မဆင်းရန် ပိတ်ဆို့လိုက်တာမြင်ကတည်းက ဒီကြောင်ကို ကယ်တင်ရတာ တန်တယ်လို့ သိလိုက်သည်။
ချန်ကောက အဆင်းလှေကားက တံခါးကို ပိတ်လိုက်ပြီး ကြောင်ကို ပွေ့လိုက်ပေမယ့် ကြောင်က ခုန်ရှောင်လိုက်သည်။ သူက လူနှင့် နီးကပ်တာကို ကြိုက်ပုံမရပေ။
ချန်ကောက ကြောင်သေ 4 ကောင်ပါသော အိတ်လေးကို ဆွဲကာ ဝန်ထမ်းနားနေခန်းကို လာခဲ့တော့ ကြောင်လေးက လိုက်လာသည်။ အခန်းတံခါးကို ပိတ်ပြီးနောက် ကြောင်လေးက ထိုင်ခုံတစ်ခုပေါ် ခုန်တက်ကာ သူ့ကို ကြည့်နေသည်။
ထိုစဉ် ချန်ကောက စားပွဲအောက်ပုန်းအောင်းနေသည့် ရှောင်းရှောင်းကိုတွေ့လိုက်သည်။
" မကောင်းတဲ့ကလေးမလေး...ဒီမှာလာပုန်းနေတာလား "
သရဲအိမ်ထဲမှာ ချန်ကောက ကြောင်ဖြူလေးကို လိုက်ပြစဉ် အရုပ်မလေးက စားပွဲအောက်တွင် လာရောက်ပုန်းနေတာ ဖြစ်သည်။ ချန်ကောက အရုပ်မလေးကို ယူထုတ်ကာ ကြောင်လေးရှေ့ယမ်းပြပြီးပြောလိုက်သည်။
" ဒါက ငါတို့ရဲ့ သူငယ်ချင်းလေးပဲ၊ ဒါကြောင့် သူမကို နာအောင် မလုပ်ရဘူး့"
ကြောင်ဖြူလေးက အရုပ်ကို ကြည့်ပေမယ့် ဘယ်လိုမှ မတုန့်ပြန်ပေ။ ကြည့်ရတာ သူ့ပြိုင်ဖက်က အားနည်းလွန်းလို့ စိတ်မဝင်စားတဲ့ပုံဖြစ်နေသည်။
ချန်ကောက ကြောင်ဖြူလေး အထင်သေးတာကို ခံလိုက်ရသည့် ရှောင်းရှောင်းအတွက် စိတ်မကောင်းပင်ဖြစ် သွားသည်။ အနည်းဆုံးတော့ ရှောင်းရှောင်း က သရဲအိမ်ထဲမှာ ဧည့်သည်တွေကို ခြောက်လှန့်နိုင်ပေမယ့် ကြောင်ကလေးက သူမကို
လုံးဝလျစ်လျူရှုခဲ့သည်။ ချန်ကော ရှောင်းရှောင်းရဲ့ ခေါင်းကို ပွတ်သပ်ပြီး သူမကို နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည်။
**-***
Chapter (130) - မုယန်အထက်တန်းကျောင်း မှကြိုဆိုပါတယ်
ချန်ကောက ရှောင်းရှောင်းကို စားပွဲပေါ်တင်တော့ အရုပ်မလေးက ကြောက်ရွံ့နေသည်ကို သူ ခံစားလိုက်ရသည်။ မှန်ထဲက မကောင်းဆိုးဝါးကို မကြေက်သည့် ရှောင်းရှောင်းက ကြောင်ဖြူလေးကို ကြောက်နေတယ်ဆိုတော့ သူမက အားနည်းလို့လား၊ ကြောင်က ထူးခြားလို့လားတော့ မသိတော့ပေ။
ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေသည့် ကြောင်ဖြူလေးက သူ့ကလေးအသေ လေးကောင်ကို ကြည့်နေသည်။ အခြားအရာတစ်ခုနှင့် ပတ်သက်၍ သူမက လုံးဝ စိတ်ပူစရာမနေခဲ့ပေ။
ဒီကြောင်ကိုမွေးစားဖို့ သူ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီဆိုတော့ နာမည် ပေးသင့်တယ်။ အဲဒါကိုကြောင်ဖြူလို့ အမြဲတမ်းခေါ်လို့ မရဘူး။
ချန်ကော၏ဘဝတွင် အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်မွေးစားသည်မှာ ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်သည်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာထိုင်ပြီး ကြောင်ဖြူကို လေ့လာခဲ့တယ်။
"ညဉ့်နက်တဲ့ မိုးသည်းကြီးထဲမှာ ငါတို့ တွေ့ဆုံခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့်မင်းကို ငါ မိုးညလို့ခေါ်ရမလား"
ကြောင်က မလှုပ်ရှားဘူး။ ဒါပေမယ့် ချန်ကောက သူမက ဒီနာမည်ကို မနှစ်သက်ဘူးလို့ ခံစားခဲ့ရတယ်။
"ကောင်းပြီ၊ မင်း ဒီလိုနာမည်မျိုးကို မကြိုက်ဘူးဆိုရင် Fortune လို့ခေါ်ရင်ကော...ဘယ်လိုလဲ။ "
ချန်ကောက သူမ အမြင်ကို မေးလိုက်တော့ ကြောင်က အဖြူရောင်ကြောင်သည်ခေါင်းကိုလွှဲလိုက်သည်။
"အခုထိမကြိုက်ဘူးလား ဟမ်... ... မင်း အဖြူရောင်ဖြစ်နေတယ်။ ဒါဆို Snow လား၊ နို့လို့ခေါ်ရမ့လား။ ဆန်လို့ ခေါ်ရမလား ... "
ချန်ကောက အခန်းတံခါးကို ပိတ်ထားလို့ ကြောင်ဖြူလေးက မနှစ်သက်သလိုဖြစ်ကာ မာန်ဖီလာခဲ့သည်။ ကြောင်ရဲ့မျက်ဝန်းတွေက တောက်ပလာပြီး မျက်နှာပေါ်က ဒဏ်ရာက သွေးပြန်ထွက်လာသည်။
"ဘုရားရေ..မင်း က အတော်လေးကို ရိုင်းတာပဲ..မင်းက ကြောင်နဲ့မတူဘူး။ကျားနဲ့တူတယ်။မင်းကို ကျားဖြူလို့နာမည်ပေးရမယ်"
အခြားသူများ၏ကြောင်များသည်ချစ်စရာကောင်း၊ ကြည်နူးဖွယ်ကောင်းသော်လည်း သူ့ကြောင်ဖြူလေးက ကျားကဲ့သို့ ရဲရင့်ကာ ကြမ်းတမ်းခဲ့သည်။ ချန်ကောသည်ကြောင်၏မျက်နှာပေါ်ရှိဒဏ်ရာများကိုကြည့်ပြီးနောက်သို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
ချန်ကောသည်ကြောင်တစ်ကောင်အား မတူကွဲပြားသောတိရစ္ဆာန်၏ အမည်ဟုခေါ်ခြင်းသည် အလွန်ထူးဆန်းသည်ဟု တွေးနေသည်။ ကုလားထိုင်ပေါ်ရှိကြောင်ဖြူသည် ရုတ်တရက်ထကာ နားရွက်များထောင်လာပြီး ကုလားထိုင်ပေါ်မှ ခုန်ဆင်းကာ အိမ်တံခါးကို ရူးသွပ်စွာ ကုတ်ခြစ်လိုက်သည်။
"ဘာဖြစ်နေတာလဲ? "
အဆိုပါကြောင်ထူးဆန်းစွာလုပ်ကိုင်ကာ ထွက်ခွာရန် အပူတပြင်းဖြစ်နေပုံရသည်။ ချန်ကောသည် ယင်းကိုသတိပြုမိပြီး တံခါးကို လျင်မြန်စွာဖွင့် လိုက်သည်။
"ငါတို့ မုယန်အထက်တန်းကျောင်း အဝင်ဝတုန်းကတောင် မင်းက
ဒီလိုမျိုးမလုပ်ခဲ့ဘူး။ ဒါဟာ တစ်ခုခုကို ခံစားမိနေခဲ့လို့ဖြစ်မယ်။"
ကြောင်က အခန်းထဲမှထွက်သွားပြီးနောက် ပထမထပ်အိမ်သာခန်းသို့သွားသည်။ ၎င်း၏ခြေသည်းသည် သစ်သားတံခါးပေါ်တွင် နက်ရှိုင်းသောအစင်းကြောင်းကိုချန်ထားခဲ့သည်။
ပထမထပ်ရေချိုးခန်းလား
ချန်ကော၏နှလုံးသားသည်တုန်လှုပ်ချောက်ချားသွားသည်။ အချိန်ကို ကြည့်မိတော့ ညသန်းခေါင် ဖြစ်နေလေပြီ။
မှန်...!
သူကကြောင်နောက်မှတဟုန်တည်းပြေးကာ အနက်ရောင် အထည်ချွတ် ဆွဲထုတ်လိုက်ချိန် မှန်ထဲမှာ, အနီရောင်တံခါးကို ပေါ်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သို့သော်ယခုတကြိမ်ထူးခြားသောခြားနားချက်ရှိသည်။ သွေးနီရည်တွေက ဘေးနှစ်ဖက်လုံးက စီမ့်ထွက်လာပြီး တစ်စုံတစ် ဦး က အခြားတစ်ဖက်မှ ၎င်းကိုတွန်းထုတ်နေသကဲ့သို့ စက္ကန့်အနည်းငယ်အတွင်း မှန်ထဲမှတံခါးသည် တုန်ခါသွားသည်။
ချန်ကောသည် အလျင်အမြန် ဘာမှ မလုပ်ရဲပေ။ သူက နောက်ကိုလှည့်ကာ အစစ်အမှန်ကမ္ဘာရှိ ရေချိုးခန်း တံခါးကိုကြည့်ရှုလိုက်တော့ အစစ်အမှန် ကမ္ဘာရှိတံခါးနှင့် မှန်ထဲက တံခါးက တစ်ချိန်တည်း လှုပ်ခါခဲ့သည်။ ညဉ့်သန်းခေါင်အချိန်တွင် ဤပုံမှန်တံခါးပေါက်သည် ကမ္ဘာနှစ်ခုကြား ဆက်သွယ်မှုဖြစ်လာပုံရ သည်။
တံခါးနောက်မှာ တစ်ယောက်ယောက်ရှိတယ်။
ချန်ကော၏ မျက်လုံးတွေက အပြင်းအထန် လှုပ်ခါနေသည့် တံခါးလက်ကိုင်ဘုကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူ နောက်ဆုံးတကြိမ်တုန်းက ဒီတံခါးကို သော့ခတ်ခဲ့ပေမယ့် တယောက်ယောက် ဝင်သွားခဲ့ပုံရသည်။
တုန်ခါမှု၏အင်အား ပိုပိုကြီးထွားလာသည်။ ချန်ကော လုပ်နိုင်သည့်တစ်ခုတည်းသောအရာသည် စောင့်ဆိုင်းရန်ပဲဖြစ်သည်။ အချိန် တစ်မိနစ်ကျော်ကုန်ဆုံးသည်အထိ သူ စောင့်ဆိုင်းနေသည်။ သူက တံခါးနောက်ကွယ်မှ မကောင်းဆိုးဝါးကို မနှိုးဆွချင်ခဲ့ဘူး, သူက ဘာလဲဆိုတာ သိရန် စိတ်မဝင်စားဘူး။ သူ့သရဲအိမ်ကို အေးချမ်းအောင်ပဲ အုပ်ချုပ်ချင်ခဲ့တယ်။
တံခါးသော့က အကြမ်းပတမ်း ဟိုဘက် ဒီဘက်လှည့်နေပြီး မချိန်မရွေးပွင့်သွားကာ တခုခု ဝင်လာတော့မလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ချန်ကောသည် တူကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ တိုက်ပွဲအတွက် အသင့်ပြင်ထးသလို ကြောင်ဖြူလေးကလည်း ကိုယ်ထည်ကို ခုံးကာ အချိန်မရွှွေး ခုန်အုပ်ရန် ချောင်းနေသည်။
ဒါပေမယ့် ကြောက်စရာ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ဘူး။ တစ်မိနစ်အကြာတွင် မှန်၌ထဲက သွေးနီရောင်တံခါးက ပျောက်ကွယ်သွားပြီးစစ်မှန်သောဘဝရှိ သစ်သားတံခါးသည်ပုံမှန် အတိုင်း ပြန်လည်ထင်ဟပ် လာ သည်။
"အခု အားလုံးအဆင်ပြေသွားပြီ"၏
ချန်ကောနှင့် ကြောင်ဖြူလေးက ခုမှ စိတ်သက်သာရာ ရသွားသလို သက်ပြင်းရှိုက် လိုက်မိသည်။
စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းသည် မှာကြောင်ဖြူလေးသည် ချန်ကောကို စိုက်ကြည့်ပြီး "ငါဒီမှာ ရောက်တာ တစ်နာရီတောင်မပြည့်သေးဘူး၊ မင်း ငါ့ကိုကြောက်လန့်စရာနှစ်ခုပေးပြီးပြီ။ ဒီနေရာက ကြောင်အတွက် နေစရာကော ရှိလို့လား" လို့ပြောနေသလိုမျိုး မကျေမနပ်ဖြစ်နေသလို စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။
"မင်း ငါ့ကို စိုက်ကြည့်ဝံ့တယ်ပေါ့လေ?"
ချန်ကောက ကြောင်ကလေးကိုပွေ့ဖက်ရန် လုပ်လိုက်ပေ မယ့် ကြောင်ကလေးက သူ့လက်မောင်းကြားက ခုန်ချကာ ၀ န်ထမ်းအိမ်များသို့ပြန်ပြေးသွား တော့သည်။
"မင်းက ငါ့ကိုထိခွင့်တောင်မှမပေးဘူးပေါ့"
အသည်းနှလုံးမရှိသော ကြောင်ကလေး ထွက်သွားတော့ ချန်ကော တစ်ယောက်တည်း ရေချိုးခန်းထဲမှာ ရပ်နေသည်။ သူကသော့ကိုတွေ့ပြီး သေးပေါက်ရန် အိမ်သာခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်သည်။ တံခါးသည် သော့က လျော့ရဲနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလို့ သော့အသစ်လဲရန် လိုပြီဟုတွေးလိုက်သည်။
ဒါပေမယ့် သူက တံခါးကို တခါတည်းဖြုတ်လိုက် ချင်ပေမယ့် တဖက်လောကမှ တံခါးက ဟင်းလင်းပွင့်သွားမည်ကိုလည်း ကြောက်နေမိသည်။
ပထမ ဦး ဆုံးအကြိမ် တဖက်ပရလောကမှ တံခါးပွင့်လာစဉ်က ဘာမှမဖြစ်ပေမယ့် ဒုတိယအကြိမ်ပွင့်လာတော့ တဖက်က တရွတ်တိုက်ဆွဲနေသည့် ခန္ဓာကိုယ်တွေ သွားလာနေသလို တံခါးနောက်ကွယ်မှထူးဆန်းသော ဆူညံသံများထွက်ပေါ်လာသည်။ ဒါက တတိယအကြိမ်ဖြစ်ပြီး တစ်ယောက်ယောက်က တံခါးကို အတင်းဖွင့်ကာ လာဖို့ကြိုးစားနေတယ်။
ချန်ကောသည်အနက်ရောင်အထည်ကိုမှန်ပေါ်တွင် အုပ်တင်ခဲ့သည်။ သူကဖုံးအုပ်ထားတဲ့မှန်ကိုကြည့်ပြီး မှတ်ချက်ပေးတယ်။
"တစ်ချိန်က ငါ့မိဘတွေက တတိယ ဖျားနာဆောင်ခန်းမ တံခါး ထပ်ပွင့်သွားပြီလို့ပြောခဲ့တယ် သူတို့ပြောတဲ့ တံခါးက ဒီရေချိုးခန်းထဲက တံခါးကိုများပြောနေ တာလား။ တတိယ ဖျားနာဆောင်ခန်းမတံခါးဆိုတာ မကောင်းဆိုးဝါးတွေကို လှည့်စားတဲ့ စကားများဖြစ်နေမလား"
ချန်ကောရဲ့မေးခွန်းကို ဘယ်သူမှမဖြေနိုင်ဘူး၊ သူကိုယ်တိုင်ပဲ အားကိုးပြီး ရှာဖွေရတော့မယ်။ ချန်ကောသည်သစ်သားပျဉ်ပြားအချို့ကိုရှာကာ တံခါးတည်ငြိမ်ရန်အတွက် အပြင်မှ ကျားကန်ပြီး သူ ပြန်လာတော့ မနက် ၁ နာရီပြီးပြီ။
"ငါ မနက်ဖြန်နံနက်စောစော အရုပ်အားလုံး သွားယူဖို့ လိုအပ်တယ်၊ ဒါကြောင့် ငါ အခုအိပ်သင့်ပြီ "
သူအိပ်ရာဝင်ဖို့အိပ်ရာပေါ်သို့တက်စဉ်ကြောင်ဖြူဘေးတွင်စောင်တစ်ထည်ကို ချပေးလိုက်သည်။
ချန်ကော သည်နံနက် ၇ နာရီတွင်နှိုးစက်ဖြင့်နိုးခဲ့သည်။ ကြောင်ဖြူသည် သူနှင့်အတူနိုးခဲ့သည်။ ကြောင်ဖြူကြီးသည် သတိကြီးစွာဖြင့်ရောက်နေသည်။ အသေးငယ်သော နိုးစက်သံက သူ့ကို သတိအနေထားဖြစ်နေစေပုံရသည်။
"အလုပ်လုပ်ရတော့မယ်။ "
ချန်ကောသည်ဥယျာဉ်ကြီးကြပ်ရေးမှုး မန်နေဂျာ ဦးလေးရွှီဆီသွားပြီး ကုန်တင်ကား ငှားလိုက်သည်။ ကြောင်ဖြူသည် သူ့ကလေး 4 ကောင် ထည့်ထားသော တောင်းကိုစောင့်နေပြီး ချန်ကော က အနားကို မကပ်နိုင်လို့ ဒီအတိုင်းထားရစ်ခဲ့ရသည်။
နှစ်ကြိမ်သယ်ပြီး အရုပ် 24 ခုလုံးကို သရဲအိမ်ကို သယ်ပြီးသွားလေပြီ။ ဦးလေးရွှီက အဆိုပါစင်္ကြံအပြည့် ခေါင်းမပါသည့် ကိုယ်ထည် 24 ခုကို တွေ့တော့ တချက်ပဲ ကြည့်ပြီး ထွက်သွားတော့သည်။
"သူတို့ကကြောက်စရာကောင်းလား။"
ချန်ကောသည်သစ်သားပြားများကိုဖွင့်လိုက်သည်။ ဦး ခေါင်းနှင့် ကိုယ်ထည်များကိုမှတ်သားထားသည်။ ထို့နောက်မုယန်အထက်တန်းကျောင်းထဲကို တခုချင်း ပြောင်းရွှေ့ခဲ့သည်။
၎င်းတို့ကို ချိပ်ပိတ်ထားသော စာသင်ခန်းထဲတွင် နေရာချပြီးနောက် ချန်ကောသည် အခန်းထဲက ကျောင်းဝတ်စုံတွေကို အရုပ်တရုပ်ချင်းဆီ လိုက်ဝတ်ပေးခဲ့သည်။
နောက်ဆုံး အရုပ်ကို အဝတ်ဝတ်ပေးပြီးနောက် စားပွဲပေါ်တွင်တင်သောအခါဖုန်းအနက်ရောင်သည် တုန်ခါနေသည်ဟု ခံစားခဲ့ရသည်။
"ပြီးစီးသွားသောကြယ်နှစ်ပွင့် ဆက်တင် - မုယန် အထက်တန်းကျောင်း၏လျှို့ဝှက်တာဝန်များ - ချိပ်ပိတ်ထားသောစာသင်ခန်းထဲတွင် ၀ ိညာဉ် ၂၄ ခုအတွက် ကိုယ်ထည်များကိုဆောက်လုပ်ပြီးစီးခဲ့သည်။
မစ်ရှင်ဆုရရှိသည့်အတွက်ဝမ်းမြောက်သူများ - ပြန်လာသူများ၏စေတနာ။ ယခု သူတို့ကို ဖုန်းမှတစ်ဆင့်ရိုးရှင်းသောညွှန်ကြားချက်များကို ပေးနိုင်သည်။
"သတိပေးပါရစေ
မုယန်အထက်တန်းကျောင်းရှိလျှို့ဝှက်မစ်ရှင်များအားလုံးပြီးဆုံးသွားပြီ။ ကြယ်နှစ်ပွင့် ဆက်တင်ခန်းကို တရားဝင်ဖွင့်နိုင်သည်။
ငါ ဟန်စန်း ကို အလကားဝင်ရောက် စမ်းသပ်ဖို့ ခေါ်လိုက်ရမလား။ ဒီကလေးက သူမကြိုက်ဘူးလို့ပြောကောင်းပြောလိမ့်မယ်၊ ဒါပေမယ့် သူက သရဲအိမ်ထဲ ဝင်တိုင်း တကယ် ပျော်ရွှင်ရပုံပဲ။
*-*
သရဲအိမ္ထဲကဖူးစာရွင္- Chapter (129) - သူတို႔ကိုျမင္ႏိုင္ေသာ ေၾကာင္ကေလး
မိုးေကာင္းကင္ေပၚမွာ တိမ္မည္းေတြကေန မိုးေတြ စတင္သည္းမည္းစြာ႐ြာလာခဲ့သည္။
သူက သူ႔စိတ္ကို ရႈပ္ေထြးတဲ့ေၾကာင္ေရွ႕မွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ အေစာပိုင္းက ေၾကာင္ကို ႐ိုက္ႏွက္ေနတဲ့လူရဲ႕လက္ေမာင္းကို သူ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ခ်ိန္မွာ အဲ့လူက သူ႔ကို ေၾကာက္လန႔္တဲ့မ်က္လုံးနဲ႔ၾကည့္လိုက္တာကို သတိရလိုက္သည္။ ပထမက သူပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ယင္ယန္မ်က္လုံးရဲ႕ အစြမ္းေၾကာင့္လို႔ ထင္လိုက္သည္။
ဖုန္းထဲက ေဖာ္ျပထားတဲ့ ယင္ယန္မ်က္လုံးအစြမ္းက ေဝဝါးေနၿပီး က်န္းယာ့ကလည္း မွန္ထဲက မေကာင္းဆိုးဝါးကို သတ္ျဖတ္လိုက္ခ်ိန္တုန္းက မေကာင္းဆိုးဝါးရဲ႕အစြမ္းတစ္ဝက္ကို သူ႔နဖူးထဲ ထည့္သြင္းလိုက္ေသးသည္။ ဒါေၾကာင့္ ယင္ယန္မ်က္လုံးရဲ႕အစြမ္းက တိုးတက္ေျပာင္းလဲ လာသလားေတာ့ မသိေတာ့ေပ။.
ငါ ျမင္လိုက္တာက စိတ္ထင္တာေၾကာင့္ထင္ပါတယ္။ ဖုန္းအနက္ကို ရၿပီးကတည္းက သူက အဓိက မစ္ရွင္၊ လွ်ိဳ႕ဝွက္မစ္ရွင္၊ အစမ္းမစ္ရွင္ေတြကို ဆက္တိုက္လုပ္ၿပီး ဆုလာဒ္နဲ႔အတူ သရဲအိမ္ကို တိုးခ်ဲ႕ေနရလို႔ အလုပ္မ်ားၿပီး ခုတေလာ ဆက္တိုက္ကို ဖိစီးမႈေၾကာင့္ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။
အနက္ေရာင္ဖုန္းကိုရၿပီးကတည္းက ခ်န္ေကာ အနားယူမေနခဲ့ပါ။ သူသည္ေန႔ရက္မ်ားကိုေန႔စဥ္မ စ္ရွင္မ်ား သို႔မဟုတ္ ပိုမိုအႏၲရာယ္ရွိေသာ Trial Missions မ်ားၿပီးဆုံးေအာင္ လုပ္ခဲ့ရသည္။ သရဲအိမ္ အတြက္ ဧည့္သည္မ်ားတိုးလာခဲ့လို႔ ဒါကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္လုပ္ေနခဲ့သည္။
ခ်န္ေကာသည္လမ္းၾကားထဲ၌ခဏၾကာေနၿပီးေနာက္ သူ က အနီးရွိေၾကာင္ျဖဴက ဒီက မခြာခ်င္လို႔ ျငင္းဆန္ေနသည္ကို သေဘာေပါက္လို႔ သူက အတင္းအက်ပ္မျပဳခဲ့ပါ။ သူသည္ အနီးအနားရွိ နားခိုရာကိုရွာၿပီး ၁၀ မိနစ္ေစာင့္ခဲ့ေသာ္လည္း မိုးသည္းထန္စြာ ဆက္လက္႐ြာသြန္းေနၿပီး ရပ္မည့္ပုံမေပၚေပ။
ခ်န္ေကာသည္ သူ၏ဖုန္းမီးေရာင္ျဖင့္ လင္းေစခဲ့သည္။ ေမွာင္မိုက္ေသာလမ္းၾကား၌ေျမႀကီးသည္ေရလႊမ္းမိုးလာသည္။ စကၠဴေသတၱာက မိုးေရေၾကာင့္ ေအာက္ေျခတြင္အေပါက္ႀကီးတစ္ခုျဖစ္ေပၚသည္။ ခ်န္ေကာကေရွ႕ကိုသြားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒဏ္ရာရေနေသာေၾကာင္ျဖဴသည္ၾကာၾကာ မရပ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ေအးစက္ေတာင့္တင္းေနေသာ သူ႔ကေလး ၄ ေကာင္၏အေလာင္းေဘးတြင္ င့္အတူလဲေလ်ာင္းေနသည္။
ငါ ဒီေၾကာင္ကို ဒီအတိုင္း ေသဖို႔ထားခဲ့လို႔မရဘူး၊
ခ်န္ေကာသည္သူ၏ဂ်ာကင္အက်ႌကိုခြၽတ္ကာ ေၾကာင္မ်ားကို ပတ္လိုက္ၿပီး အနီးအနားရွိ အိမ္ေမြးတိရစာၦန္ဆိုင္သို႔ အျမန္ေျပးသြားရန္ အငွားကားတစ္စီးကို ဌားခဲ့သည္။ ဆယ္မိနစ္အၾကာတြင္ ခ်န္ေကာသည္ သူ သြားလိုရာသို႔ေရာက္ရွိလာၿပီး ယူနီေဖာင္းဝတ္ထားေသာမိန္းကေလးတစ္ ဦး သည္ ဆိုင္ကို ပိတ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
"ခဏေစာင့္ပါဦး!"
ခ်န္ေကာသည္ ကားထဲက ထြက္ၿပီး ထီးပင္မဖြင့္အားပဲ ထိုဆိုင္ရွိရာကို ေအာ္ရင္းေျပးသြားခဲ့သည္။
"စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငါတို႔ ဆိုင္ပိတ္လိုက္ၿပီ။ မနက္ျဖန္မွ ျပန္လာၾကပါ"
ထိုအမ်ိဳးသမီးသည္ ခ်န္ေကာကို ျမင္ေတာ့ ဆီးေျပာလိုက္သည္။
"ဒီေၾကာင္က မနက္ျဖန္အထိမေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ပိုက္ဆံကျပသနာမဟုတ္ဘူး၊ ေၾကာင္ကိုသာ ကယ္ေပးပါ"
မိုးေရေၾကာင့္ ခ်န္ေကာရဲ႕ အဝတ္အစားမ်ားစိုစြတ္ေနသျဖင့္ စက္စက္နစ္လို႔ေနသည္။
ထိုမိန္းမသည္ ခ်န္ေကာ၏လက္ေမာင္းထဲက ေပြ႕ထားသည့္ ႐ႊံမ်ားျဖင့္ ဖုံးေနသည့္ ေၾကာင္ျဖဴကို ၾကည့္ေတာ့ ရွည္လ်ားေသာဒဏ္ရာေၾကာင့္ သူ၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေသြးေတြ စီးက်ေနသည္ကို ျမင္ခဲ့သည္။
"ေလလြင့္ေၾကာင္လား?"
"ဟုတ္တယ္"
"ေလလြင့္ေၾကာင္ေတြက ႐ိုင္းၿပီး လူေတြရဲ႕ အကိုင္တြယ္ကို မခံဘူး။ သူက တေယာက္ေယာက္ကို နာက်င္ေစမိလို႔ အခုလို ဒဏ္ရာရေအာင္ ႐ိုက္ခံရတာထင္တယ္။ ရွင္ ဒီေၾကာင္ကို တကယ္ ကယ္တင္ခ်င္သလား"
"ဟုတ္တယ္"
ခ်န္ေကာကအတည္ျပဳလိုက္သည္။
"ေယာက္်ားေလးတခ်ိဳ႕က သူ႔ကေလးေတြကို သတ္ပစ္တာျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ပုလင္းကြဲေတြနဲ႔ အုတ္ခဲေတြၾကားမွာေၾကာင္အေမႀကီးက သူ႔ကေလးေတြကို ကာကြယ္ေပးေနခဲ့တယ္။ ဒါက ေတာ္ေတာ္ဆိုးဝါးတယ္ "
"ရွင္တကယ္ ကယ္တင္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အထဲကို ဝင္လာပါ။ ေၾကာင္ကေလးေတြက ကယ္လို႔မရေတာ့ဘူး။ ရွင့္အိမ္ကိုေရာက္ရင္ ေျမျမႇဳပ္ေပးလိုက္ပါေတာ့..."
ဆိုင္ရွင္က ခ်န္ေကာလက္ထဲက အဝတ္နဲ႔ပတ္ထား တဲ့ေၾကာင္ကို လွမ္းယူကာ ဆိုင္ထဲကို ဝင္ခြင့္ျပဳလိုက္ သည္။
"အိုေက။ "
ခ်န္ေကာ ကအမ်ိဳးသမီး၏ အမည္ကဒ္ကိုၾကည့္လိုက္ သည္။ သူမသည္ အိမ္ေမြးတိရစာၦန္စတိုးဆိုင္၏ပိုင္ရွင္ျဖစ္ၿပီး အမည္က သူမ၏အမည္မွာ ေက်ာက္ဝမ္ ျဖစ္သည္။ ခ်န္ေကာသည္ ဆိုင္ထဲ ဝင္ထိုင္ၿပီး ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲက ေၾကာင္မ်ားႏွင့္ေခြးမ်ားကိုၾကည့္ေနသည္။
ထူးဆန္းသည္မွာ ခ်န္ေကာသည္ အိမ္ေမြးတိရစာၦန္ဆိုင္သို႔ဝင္ၿပီးေနာက္ တိရိစာၦန္မ်ားအားလုံးသည္ တိတ္ဆိတ္စြာ ၿငိမ္သက္သြားၾကသည္။
"ဒါ ငါ့အေပၚမွာ တစ္ခုခုရွိေနလို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ က်န္းယာ့ ေၾကာင့္လား? "
ခ်န္ေကာသည္အနီးအနားရွိေလွာင္အိမ္တစ္ခုသို႔လွည့္လည္ၾကည့္ရႈခဲ့သည္။ အတြင္းထဲမွေၾကာင္ကို ေထာင့္တြင္ ေဘာလုံးလို လုံးဝန္းစြာ ဝပ္ေနၿပီး ၿငိမ္သက္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ခ်န္ေကာက သူ ကယ္လာသည့္ ေၾကာင္ျဖဴေလးကို ပိုအထင္ႀကီးသြားမိသည္။
သူသည္ေၾကာင္ျဖဴေလးဆီကိုပထမ ဦး ဆုံးအႀကိမ္ ခ်ဥ္းကပ္ေသာအခါ သူသည္ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းကို ျပသျခင္းမရွိဘဲ ခ်န္ေကာကို ျပန္လည္ ကုတ္ရန္ ပင္ ႀကိဳးစားေနပုံရသည္။
ဒီေလလြင့္ေၾကာင္က ငါ့ကို အံ့အားသင့္ေစတယ္။ ဟိုင္မင္တိုက္ခန္း အခန္း ၃၀၂ က လူငယ္ေလးက မွန္ထဲက မေကာင္းဆိုးဝါးက ေၾကာင္ကို ေၾကာက္ႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့လို႔ ခ်န္ေကာက ေလလြင့္ေၾကာင္ေလးကို ေမြးထားရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ေက်ာက္ဝမ္ သည္ ည ၁၁ နာရီခန႔္တြင္ေၾကာင္ျဖဴကို ေပြ႕ကာ ျပန္ေခၚလာသည္။ သူမက ေၾကာင္ေသေလး 4 ေကာင္ထည့္ထားသည့္ အိတ္ေလးကိုလည္း ကိုင္လာသည္။
"ေၾကာင္ဘယ္ေလာက္လွသလဲဆိုတာ ကြၽန္မ အခုမွ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ကံမေကာင္းစြာပဲ သူမရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚက အမာ႐ြတ္ကို မဖယ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါကလည္း သူမကို ပိုခ်စ္စရာေကာင္းေစမွာပါ။ "
ခ်န္ေကာသည္ ေက်ာက္ဝမ္ေပြ႕လာသည့္ အေမြးျဖဴျဖဴပြပြႏွင့္ ေၾကာင္ျဖဴေလးကိုပင္ မမွတ္မိေအာင္ျဖစ္ေနသည္။ ေၾကာင္ရဲ႕ မ်က္လုံးက တဖက္အနီေရာင္ႏွင့္ တဖက္ အျပာေရာင္ျဖစ္သည္။
"ဘာေၾကာင့္ မူလပိုင္ရွင္က ဒီလိုလွပတဲ့ေၾကာင္ကို စြန႔္ပစ္ရတာလဲ။"
ခ်န္ေကာကဒီေၾကာင္ကေတာ္ေတာ္လွတယ္လို႔ထင္ခဲ့တယ္။
"ရွင့္ကို သတိေပးခ်င္တယ္။ ေလလြင့္ေနတဲ့ေၾကာင္ကို ေမြးတာ သိပ္ေကာင္းတဲ့ အက်င့္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အထူးသျဖင့္ ေနာက္ခံမသိတဲ့ေၾကာင္ကို ေမြးတာမ်ိဳးေပါ့။ တခ်ိဳ႕ေၾကာင္ေတြက သခင္ကို ခိုက္တဲ့အတြက္၊ ဒါမွမဟုတ္ မေကာင္းတာ တခုခုျဖစ္တဲ့အတြက္ စြန႔္ပစ္ထားတာေတြပဲ။ အခု ရွင္က ဒီေၾကာင္ရဲ႕ပိုင္ရွင္ျဖစ္သြားၿပီဆိုတာ ဒီေၾကာင္ကို ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ေပးပါ။ ဒီေၾကာင္က တကိုယ္လုံး ဒဏ္ရာေတြပြေနလို႔ ေန႔တိုင္း ဒဏ္ရာက ပိုးဝင္မဝင္ စစ္ေဆးေပးပါ။ "
ခ်န္ေကာက ေဆးဖိုးက်သင့္သေလာက္ေပးကာ ေၾကာင္ေတြနဲ႔အတူ New Century Park သို႔ျပန္လာခဲ့ သည္။
"ဒါက အခု မင္းရဲ႕အိမ္သြားၿပီ "
ခ်န္ေကာသည္တံခါးေပါက္ကိုဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္မူလ က နည္းနည္းက်ပ္ေနသည့္ တံခါးက အသံျမည္ကာ ပြင့္သြားခဲ့သည္။ ထိုအသံကို ၾကားသည္ႏွင့္ ေၾကာင္ျဖဴေလးက နား႐ြက္ကို ေထာင္လိုက္သည္။
သရဲေျခာက္တဲ့အိမ္ထဲမ ၀ င္ခင္ အဲဒီလိုတုံ႔ျပန္မႈကိုျမင္ေတာ့ ခ်န္ေကာက ဒီေၾကာင္က သူ႔ အတြက္တကယ္အသုံးဝင္လိမ့္မယ္ဟု ေတြးလိုက္သည္။ ခ်န္ေကာသည္ ေၾကာင္ျဖဴေလးကို ေျမႀကီးေပၚခ်ေပးကာ ဒီေနရာကို ရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္ေအာင္ လိုက္ျပခ်င္သည္။ ေၾကာင္ျဖဴေလးက ခ်က္ခ်င္းမလိုက္လာေသးပဲ အေနာက္ကေန ေအာ္ေနေသးသည္။ ၿပီးေတာ့ ခ်န္ေကာေနာက္က လိုက္လာၿပီး ဝိဉာဥ္သတို႔သမီး၊ သန္းေခါင္ယံညလူသတ္သမား၊ လူေသတို႔ ရွင္သန္တဲ့ည ဆိုသည့္ ဆက္တင္ခန္းကို ေလွ်ာက္ဝင္ၾကည့္ေပမယ့္ ဘာမွ ထူးျခားဟန္မျပေပ။
သို႔ေသာ္ခ်န္ေကာသည္မူယန္အထက္တန္းေက်ာင္းဆက္တင္ လုပ္ထားသည့္ ေျမေအာက္ ကားပါကင္ဘက္ကို ေၾကာင္ေလးႏွင့္ အတူလာခဲ့စဥ္ တခ်ိန္လုံး ၿငိမ္ေနသည့္ ေၾကာင္ျဖဴေလးက ေလွကားတစ္ေတြေပၚ ခုန္ဆင္းကာ ခ်န္ေကာကို ေအာက္မဆင္းေစခ်င္သည့္ အမူယာျဖင့္ အေမြးေတြ ေထာင္ထကာ ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။
မူယန္အထက္တန္းေက်ာင္း၏ ဆက္တင္ကို အကုန္ မလုပ္ရေသးပဲ အထဲမွာ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မ်ားကို ဖုံးကြယ္ေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။ ခ်န္ေကာက ေၾကာင္ျဖဴေလးက ဘယ္လို ခံစားသိသည္ကို နားမလည္ေပမယ့္ သူ႔ကို မဆင္းရန္ ပိတ္ဆို႔လိုက္တာျမင္ကတည္းက ဒီေၾကာင္ကို ကယ္တင္ရတာ တန္တယ္လို႔ သိလိုက္သည္။
ခ်န္ေကာက အဆင္းေလွကားက တံခါးကို ပိတ္လိုက္ၿပီး ေၾကာင္ကို ေပြ႕လိုက္ေပမယ့္ ေၾကာင္က ခုန္ေရွာင္လိုက္သည္။ သူက လူႏွင့္ နီးကပ္တာကို ႀကိဳက္ပုံမရေပ။
ခ်န္ေကာက ေၾကာင္ေသ 4 ေကာင္ပါေသာ အိတ္ေလးကို ဆြဲကာ ဝန္ထမ္းနားေနခန္းကို လာခဲ့ေတာ့ ေၾကာင္ေလးက လိုက္လာသည္။ အခန္းတံခါးကို ပိတ္ၿပီးေနာက္ ေၾကာင္ေလးက ထိုင္ခုံတစ္ခုေပၚ ခုန္တက္ကာ သူ႔ကို ၾကည့္ေနသည္။
ထိုစဥ္ ခ်န္ေကာက စားပြဲေအာက္ပုန္းေအာင္းေနသည့္ ေရွာင္းေရွာင္းကိုေတြ႕လိုက္သည္။
" မေကာင္းတဲ့ကေလးမေလး...ဒီမွာလာပုန္းေနတာလား "
သရဲအိမ္ထဲမွာ ခ်န္ေကာက ေၾကာင္ျဖဴေလးကို လိုက္ျပစဥ္ အ႐ုပ္မေလးက စားပြဲေအာက္တြင္ လာေရာက္ပုန္းေနတာ ျဖစ္သည္။ ခ်န္ေကာက အ႐ုပ္မေလးကို ယူထုတ္ကာ ေၾကာင္ေလးေရွ႕ယမ္းျပၿပီးေျပာလိုက္သည္။
" ဒါက ငါတို႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေလးပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ သူမကို နာေအာင္ မလုပ္ရဘူး့"
ေၾကာင္ျဖဴေလးက အ႐ုပ္ကို ၾကည့္ေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ မတုန႔္ျပန္ေပ။ ၾကည့္ရတာ သူ႔ၿပိဳင္ဖက္က အားနည္းလြန္းလို႔ စိတ္မဝင္စားတဲ့ပုံျဖစ္ေနသည္။
ခ်န္ေကာက ေၾကာင္ျဖဴေလး အထင္ေသးတာကို ခံလိုက္ရသည့္ ေရွာင္းေရွာင္းအတြက္ စိတ္မေကာင္းပင္ျဖစ္ သြားသည္။ အနည္းဆုံးေတာ့ ေရွာင္းေရွာင္း က သရဲအိမ္ထဲမွာ ဧည့္သည္ေတြကို ေျခာက္လွန႔္ႏိုင္ေပမယ့္ ေၾကာင္ကေလးက သူမကို
လုံးဝလ်စ္လ်ဴရႈခဲ့သည္။ ခ်န္ေကာ ေရွာင္းေရွာင္းရဲ႕ ေခါင္းကို ပြတ္သပ္ၿပီး သူမကို ႏွစ္သိမ့္ေပးလိုက္သည္။
**-***
Chapter (130) - မုယန္အထက္တန္းေက်ာင္း မွႀကိဳဆိုပါတယ္
ခ်န္ေကာက ေရွာင္းေရွာင္းကို စားပြဲေပၚတင္ေတာ့ အ႐ုပ္မေလးက ေၾကာက္႐ြံ႕ေနသည္ကို သူ ခံစားလိုက္ရသည္။ မွန္ထဲက မေကာင္းဆိုးဝါးကို မေၾကက္သည့္ ေရွာင္းေရွာင္းက ေၾကာင္ျဖဴေလးကို ေၾကာက္ေနတယ္ဆိုေတာ့ သူမက အားနည္းလို႔လား၊ ေၾကာင္က ထူးျခားလို႔လားေတာ့ မသိေတာ့ေပ။
ကုလားထိုင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနသည့္ ေၾကာင္ျဖဴေလးက သူ႔ကေလးအေသ ေလးေကာင္ကို ၾကည့္ေနသည္။ အျခားအရာတစ္ခုႏွင့္ ပတ္သက္၍ သူမက လုံးဝ စိတ္ပူစရာမေနခဲ့ေပ။
ဒီေၾကာင္ကိုေမြးစားဖို႔ သူ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီဆိုေတာ့ နာမည္ ေပးသင့္တယ္။ အဲဒါကိုေၾကာင္ျဖဴလို႔ အၿမဲတမ္းေခၚလို႔ မရဘူး။
ခ်န္ေကာ၏ဘဝတြင္ အိမ္ေမြးတိရစာၦန္ေမြးစားသည္မွာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ျဖစ္သည္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာထိုင္ၿပီး ေၾကာင္ျဖဴကို ေလ့လာခဲ့တယ္။
"ညဥ့္နက္တဲ့ မိုးသည္းႀကီးထဲမွာ ငါတို႔ ေတြ႕ဆုံခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္မင္းကို ငါ မိုးညလို႔ေခၚရမလား"
ေၾကာင္က မလႈပ္ရွားဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခ်န္ေကာက သူမက ဒီနာမည္ကို မႏွစ္သက္ဘူးလို႔ ခံစားခဲ့ရတယ္။
"ေကာင္းၿပီ၊ မင္း ဒီလိုနာမည္မ်ိဳးကို မႀကိဳက္ဘူးဆိုရင္ Fortune လို႔ေခၚရင္ေကာ...ဘယ္လိုလဲ။ "
ခ်န္ေကာက သူမ အျမင္ကို ေမးလိုက္ေတာ့ ေၾကာင္က အျဖဴေရာင္ေၾကာင္သည္ေခါင္းကိုလႊဲလိုက္သည္။
"အခုထိမႀကိဳက္ဘူးလား ဟမ္... ... မင္း အျဖဴေရာင္ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါဆို Snow လား၊ ႏို႔လို႔ေခၚရမ့လား။ ဆန္လို႔ ေခၚရမလား ... "
ခ်န္ေကာက အခန္းတံခါးကို ပိတ္ထားလို႔ ေၾကာင္ျဖဴေလးက မႏွစ္သက္သလိုျဖစ္ကာ မာန္ဖီလာခဲ့သည္။ ေၾကာင္ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြက ေတာက္ပလာၿပီး မ်က္ႏွာေပၚက ဒဏ္ရာက ေသြးျပန္ထြက္လာသည္။
"ဘုရားေရ..မင္း က အေတာ္ေလးကို ႐ိုင္းတာပဲ..မင္းက ေၾကာင္နဲ႔မတူဘူး။က်ားနဲ႔တူတယ္။မင္းကို က်ားျဖဴလို႔နာမည္ေပးရမယ္"
အျခားသူမ်ား၏ေၾကာင္မ်ားသည္ခ်စ္စရာေကာင္း၊ ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းေသာ္လည္း သူ႔ေၾကာင္ျဖဴေလးက က်ားကဲ့သို႔ ရဲရင့္ကာ ၾကမ္းတမ္းခဲ့သည္။ ခ်န္ေကာသည္ေၾကာင္၏မ်က္ႏွာေပၚရွိဒဏ္ရာမ်ားကိုၾကည့္ၿပီးေနာက္သို လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
ခ်န္ေကာသည္ေၾကာင္တစ္ေကာင္အား မတူကြဲျပားေသာတိရစာၦန္၏ အမည္ဟုေခၚျခင္းသည္ အလြန္ထူးဆန္းသည္ဟု ေတြးေနသည္။ ကုလားထိုင္ေပၚရွိေၾကာင္ျဖဴသည္ ႐ုတ္တရက္ထကာ နား႐ြက္မ်ားေထာင္လာၿပီး ကုလားထိုင္ေပၚမွ ခုန္ဆင္းကာ အိမ္တံခါးကို ႐ူးသြပ္စြာ ကုတ္ျခစ္လိုက္သည္။
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲ? "
အဆိုပါေၾကာင္ထူးဆန္းစြာလုပ္ကိုင္ကာ ထြက္ခြာရန္ အပူတျပင္းျဖစ္ေနပုံရသည္။ ခ်န္ေကာသည္ ယင္းကိုသတိျပဳမိၿပီး တံခါးကို လ်င္ျမန္စြာဖြင့္ လိုက္သည္။
"ငါတို႔ မုယန္အထက္တန္းေက်ာင္း အဝင္ဝတုန္းကေတာင္ မင္းက
ဒီလိုမ်ိဳးမလုပ္ခဲ့ဘူး။ ဒါဟာ တစ္ခုခုကို ခံစားမိေနခဲ့လို႔ျဖစ္မယ္။"
ေၾကာင္က အခန္းထဲမွထြက္သြားၿပီးေနာက္ ပထမထပ္အိမ္သာခန္းသို႔သြားသည္။ ၎၏ေျခသည္းသည္ သစ္သားတံခါးေပၚတြင္ နက္ရႈိင္းေသာအစင္းေၾကာင္းကိုခ်န္ထားခဲ့သည္။
ပထမထပ္ေရခ်ိဳးခန္းလား
ခ်န္ေကာ၏ႏွလုံးသားသည္တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားသည္။ အခ်ိန္ကို ၾကည့္မိေတာ့ ညသန္းေခါင္ ျဖစ္ေနေလၿပီ။
မွန္...!
သူကေၾကာင္ေနာက္မွတဟုန္တည္းေျပးကာ အနက္ေရာင္ အထည္ခြၽတ္ ဆြဲထုတ္လိုက္ခ်ိန္ မွန္ထဲမွာ, အနီေရာင္တံခါးကို ေပၚလာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သို႔ေသာ္ယခုတႀကိမ္ထူးျခားေသာျခားနားခ်က္ရွိသည္။ ေသြးနီရည္ေတြက ေဘးႏွစ္ဖက္လုံးက စီမ့္ထြက္လာၿပီး တစ္စုံတစ္ ဦး က အျခားတစ္ဖက္မွ ၎ကိုတြန္းထုတ္ေနသကဲ့သို႔ စကၠန႔္အနည္းငယ္အတြင္း မွန္ထဲမွတံခါးသည္ တုန္ခါသြားသည္။
ခ်န္ေကာသည္ အလ်င္အျမန္ ဘာမွ မလုပ္ရဲေပ။ သူက ေနာက္ကိုလွည့္ကာ အစစ္အမွန္ကမာၻရွိ ေရခ်ိဳးခန္း တံခါးကိုၾကည့္ရႈလိုက္ေတာ့ အစစ္အမွန္ ကမာၻရွိတံခါးႏွင့္ မွန္ထဲက တံခါးက တစ္ခ်ိန္တည္း လႈပ္ခါခဲ့သည္။ ညဥ့္သန္းေခါင္အခ်ိန္တြင္ ဤပုံမွန္တံခါးေပါက္သည္ ကမာၻႏွစ္ခုၾကား ဆက္သြယ္မႈျဖစ္လာပုံရ သည္။
တံခါးေနာက္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိတယ္။
ခ်န္ေကာ၏ မ်က္လုံးေတြက အျပင္းအထန္ လႈပ္ခါေနသည့္ တံခါးလက္ကိုင္ဘုကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ သူ ေနာက္ဆုံးတႀကိမ္တုန္းက ဒီတံခါးကို ေသာ့ခတ္ခဲ့ေပမယ့္ တေယာက္ေယာက္ ဝင္သြားခဲ့ပုံရသည္။
တုန္ခါမႈ၏အင္အား ပိုပိုႀကီးထြားလာသည္။ ခ်န္ေကာ လုပ္ႏိုင္သည့္တစ္ခုတည္းေသာအရာသည္ ေစာင့္ဆိုင္းရန္ပဲျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ တစ္မိနစ္ေက်ာ္ကုန္ဆုံးသည္အထိ သူ ေစာင့္ဆိုင္းေနသည္။ သူက တံခါးေနာက္ကြယ္မွ မေကာင္းဆိုးဝါးကို မႏႈိးဆြခ်င္ခဲ့ဘူး, သူက ဘာလဲဆိုတာ သိရန္ စိတ္မဝင္စားဘူး။ သူ႔သရဲအိမ္ကို ေအးခ်မ္းေအာင္ပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ခ်င္ခဲ့တယ္။
တံခါးေသာ့က အၾကမ္းပတမ္း ဟိုဘက္ ဒီဘက္လွည့္ေနၿပီး မခ်ိန္မေ႐ြးပြင့္သြားကာ တခုခု ဝင္လာေတာ့မလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ခ်န္ေကာသည္ တူကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ကာ တိုက္ပြဲအတြက္ အသင့္ျပင္ထးသလို ေၾကာင္ျဖဴေလးကလည္း ကိုယ္ထည္ကို ခုံးကာ အခ်ိန္မေ႐ႊြး ခုန္အုပ္ရန္ ေခ်ာင္းေနသည္။
ဒါေပမယ့္ ေၾကာက္စရာ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ဘူး။ တစ္မိနစ္အၾကာတြင္ မွန္၌ထဲက ေသြးနီေရာင္တံခါးက ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီးစစ္မွန္ေသာဘဝရွိ သစ္သားတံခါးသည္ပုံမွန္ အတိုင္း ျပန္လည္ထင္ဟပ္ လာ သည္။
"အခု အားလုံးအဆင္ေျပသြားၿပီ"၏
ခ်န္ေကာႏွင့္ ေၾကာင္ျဖဴေလးက ခုမွ စိတ္သက္သာရာ ရသြားသလို သက္ျပင္းရႈိက္ လိုက္မိသည္။
စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းသည္ မွာေၾကာင္ျဖဴေလးသည္ ခ်န္ေကာကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး "ငါဒီမွာ ေရာက္တာ တစ္နာရီေတာင္မျပည့္ေသးဘူး၊ မင္း ငါ့ကိုေၾကာက္လန႔္စရာႏွစ္ခုေပးၿပီးၿပီ။ ဒီေနရာက ေၾကာင္အတြက္ ေနစရာေကာ ရွိလို႔လား" လို႔ေျပာေနသလိုမ်ိဳး မေက်မနပ္ျဖစ္ေနသလို စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။
"မင္း ငါ့ကို စိုက္ၾကည့္ဝံ့တယ္ေပါ့ေလ?"
ခ်န္ေကာက ေၾကာင္ကေလးကိုေပြ႕ဖက္ရန္ လုပ္လိုက္ေပ မယ့္ ေၾကာင္ကေလးက သူ႔လက္ေမာင္းၾကားက ခုန္ခ်ကာ ၀ န္ထမ္းအိမ္မ်ားသို႔ျပန္ေျပးသြား ေတာ့သည္။
"မင္းက ငါ့ကိုထိခြင့္ေတာင္မွမေပးဘူးေပါ့"
အသည္းႏွလုံးမရွိေသာ ေၾကာင္ကေလး ထြက္သြားေတာ့ ခ်န္ေကာ တစ္ေယာက္တည္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ရပ္ေနသည္။ သူကေသာ့ကိုေတြ႕ၿပီး ေသးေပါက္ရန္ အိမ္သာခန္းတံခါးကို ဖြင့္လိုက္သည္။ တံခါးသည္ ေသာ့က ေလ်ာ့ရဲေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ေသာ့အသစ္လဲရန္ လိုၿပီဟုေတြးလိုက္သည္။
ဒါေပမယ့္ သူက တံခါးကို တခါတည္းျဖဳတ္လိုက္ ခ်င္ေပမယ့္ တဖက္ေလာကမွ တံခါးက ဟင္းလင္းပြင့္သြားမည္ကိုလည္း ေၾကာက္ေနမိသည္။
ပထမ ဦး ဆုံးအႀကိမ္ တဖက္ပရေလာကမွ တံခါးပြင့္လာစဥ္က ဘာမွမျဖစ္ေပမယ့္ ဒုတိယအႀကိမ္ပြင့္လာေတာ့ တဖက္က တ႐ြတ္တိုက္ဆြဲေနသည့္ ခႏၶာကိုယ္ေတြ သြားလာေနသလို တံခါးေနာက္ကြယ္မွထူးဆန္းေသာ ဆူညံသံမ်ားထြက္ေပၚလာသည္။ ဒါက တတိယအႀကိမ္ျဖစ္ၿပီး တစ္ေယာက္ေယာက္က တံခါးကို အတင္းဖြင့္ကာ လာဖို႔ႀကိဳးစားေနတယ္။
ခ်န္ေကာသည္အနက္ေရာင္အထည္ကိုမွန္ေပၚတြင္ အုပ္တင္ခဲ့သည္။ သူကဖုံးအုပ္ထားတဲ့မွန္ကိုၾကည့္ၿပီး မွတ္ခ်က္ေပးတယ္။
"တစ္ခ်ိန္က ငါ့မိဘေတြက တတိယ ဖ်ားနာေဆာင္ခန္းမ တံခါး ထပ္ပြင့္သြားၿပီလို႔ေျပာခဲ့တယ္ သူတို႔ေျပာတဲ့ တံခါးက ဒီေရခ်ိဳးခန္းထဲက တံခါးကိုမ်ားေျပာေန တာလား။ တတိယ ဖ်ားနာေဆာင္ခန္းမတံခါးဆိုတာ မေကာင္းဆိုးဝါးေတြကို လွည့္စားတဲ့ စကားမ်ားျဖစ္ေနမလား"
ခ်န္ေကာရဲ႕ေမးခြန္းကို ဘယ္သူမွမေျဖႏိုင္ဘူး၊ သူကိုယ္တိုင္ပဲ အားကိုးၿပီး ရွာေဖြရေတာ့မယ္။ ခ်န္ေကာသည္သစ္သားပ်ဥ္ျပားအခ်ိဳ႕ကိုရွာကာ တံခါးတည္ၿငိမ္ရန္အတြက္ အျပင္မွ က်ားကန္ၿပီး သူ ျပန္လာေတာ့ မနက္ ၁ နာရီၿပီးၿပီ။
"ငါ မနက္ျဖန္နံနက္ေစာေစာ အ႐ုပ္အားလုံး သြားယူဖို႔ လိုအပ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ငါ အခုအိပ္သင့္ၿပီ "
သူအိပ္ရာဝင္ဖို႔အိပ္ရာေပၚသို႔တက္စဥ္ေၾကာင္ျဖဴေဘးတြင္ေစာင္တစ္ထည္ကို ခ်ေပးလိုက္သည္။
ခ်န္ေကာ သည္နံနက္ ၇ နာရီတြင္ႏႈိးစက္ျဖင့္ႏိုးခဲ့သည္။ ေၾကာင္ျဖဴသည္ သူႏွင့္အတူႏိုးခဲ့သည္။ ေၾကာင္ျဖဴႀကီးသည္ သတိႀကီးစြာျဖင့္ေရာက္ေနသည္။ အေသးငယ္ေသာ ႏိုးစက္သံက သူ႔ကို သတိအေနထားျဖစ္ေနေစပုံရသည္။
"အလုပ္လုပ္ရေတာ့မယ္။ "
ခ်န္ေကာသည္ဥယ်ာဥ္ႀကီးၾကပ္ေရးမႈး မန္ေနဂ်ာ ဦးေလး႐ႊီဆီသြားၿပီး ကုန္တင္ကား ငွားလိုက္သည္။ ေၾကာင္ျဖဴသည္ သူ႔ကေလး 4 ေကာင္ ထည့္ထားေသာ ေတာင္းကိုေစာင့္ေနၿပီး ခ်န္ေကာ က အနားကို မကပ္ႏိုင္လို႔ ဒီအတိုင္းထားရစ္ခဲ့ရသည္။
ႏွစ္ႀကိမ္သယ္ၿပီး အ႐ုပ္ 24 ခုလုံးကို သရဲအိမ္ကို သယ္ၿပီးသြားေလၿပီ။ ဦးေလး႐ႊီက အဆိုပါစႀကႍအျပည့္ ေခါင္းမပါသည့္ ကိုယ္ထည္ 24 ခုကို ေတြ႕ေတာ့ တခ်က္ပဲ ၾကည့္ၿပီး ထြက္သြားေတာ့သည္။
"သူတို႔ကေၾကာက္စရာေကာင္းလား။"
ခ်န္ေကာသည္သစ္သားျပားမ်ားကိုဖြင့္လိုက္သည္။ ဦး ေခါင္းႏွင့္ ကိုယ္ထည္မ်ားကိုမွတ္သားထားသည္။ ထို႔ေနာက္မုယန္အထက္တန္းေက်ာင္းထဲကို တခုခ်င္း ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခဲ့သည္။
၎တို႔ကို ခ်ိပ္ပိတ္ထားေသာ စာသင္ခန္းထဲတြင္ ေနရာခ်ၿပီးေနာက္ ခ်န္ေကာသည္ အခန္းထဲက ေက်ာင္းဝတ္စုံေတြကို အ႐ုပ္တ႐ုပ္ခ်င္းဆီ လိုက္ဝတ္ေပးခဲ့သည္။
ေနာက္ဆုံး အ႐ုပ္ကို အဝတ္ဝတ္ေပးၿပီးေနာက္ စားပြဲေပၚတြင္တင္ေသာအခါဖုန္းအနက္ေရာင္သည္ တုန္ခါေနသည္ဟု ခံစားခဲ့ရသည္။
"ၿပီးစီးသြားေသာၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ ဆက္တင္ - မုယန္ အထက္တန္းေက်ာင္း၏လွ်ိဳ႕ဝွက္တာဝန္မ်ား - ခ်ိပ္ပိတ္ထားေသာစာသင္ခန္းထဲတြင္ ၀ ိညာဥ္ ၂၄ ခုအတြက္ ကိုယ္ထည္မ်ားကိုေဆာက္လုပ္ၿပီးစီးခဲ့သည္။
မစ္ရွင္ဆုရရွိသည့္အတြက္ဝမ္းေျမာက္သူမ်ား - ျပန္လာသူမ်ား၏ေစတနာ။ ယခု သူတို႔ကို ဖုန္းမွတစ္ဆင့္႐ိုးရွင္းေသာၫႊန္ၾကားခ်က္မ်ားကို ေပးႏိုင္သည္။
"သတိေပးပါရေစ
မုယန္အထက္တန္းေက်ာင္းရွိလွ်ိဳ႕ဝွက္မစ္ရွင္မ်ားအားလုံးၿပီးဆုံးသြားၿပီ။ ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ ဆက္တင္ခန္းကို တရားဝင္ဖြင့္ႏိုင္သည္။
ငါ ဟန္စန္း ကို အလကားဝင္ေရာက္ စမ္းသပ္ဖို႔ ေခၚလိုက္ရမလား။ ဒီကေလးက သူမႀကိဳက္ဘူးလို႔ေျပာေကာင္းေျပာလိမ့္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူက သရဲအိမ္ထဲ ဝင္တိုင္း တကယ္ ေပ်ာ္႐ႊင္ရပုံပဲ။
*-*