Sabahtan akşama hemen sınırın geçildiği zar zor bölüm yetiştirdiğim günleri özlemişim. Birazcık duygusalım❤
Medya:Araf
Sare Demirdağ
Kaybetmek veya kazanmak.
Belki de pes etmek hiç savaşmamak her neyse.
Ben anladım ki sonunda ne olursa olsun savaşacağım , bu yolda kimin yanımda kimin karşımda olacağını asla umursamayacağım tek şey ailem.
Biz dört kişilik kocaman bir aileydik.
Ben abime sadece abi diyemezdim. Bazen bir baba bazen en yakın dost. Araf ve Doruk abim de öyleydi.
Hep sanki arkadaşım , bunca yıllık sırdaşım gibilerdi. Ve ben ailem için her şeyi yaparım bunu daha yeni anladım.
Yıllar önce eğer Baran abimin yerinde olsaydım bende aynılarını yapardım. Bu yüzden onu asla sorgulamadım.
Şimdi karşımda bana gururla bakıyordu.
Ayaklarımdaki topukluları umursamadan , biraz önceki gibi kimse yüzümde tek bir mimik dahi anlamasın diye değil de sadece ona odaklanarak koştum.
Koştum ve sımsıkı sarıldım.
Zaten hazır bekleyen kolları belimi sarmış bende her zamanki gibi göğsünde yerimi almıştım.
"Abi"
"Güzelim. Geldim bebeğim"
Ayrılmadan sımsıkı sarıldım. Günlerdir yapmak istediğim gibi ; beraber uyumadığımız geceler , onu işe uğurlamadığım günler için.
"Aferin benim kızıma"
Biraz önce aşağı da olanlar için dediğini biliyordum. Utanıp daha çok göğsüne sindim.
Sol köşede dikilen Barın'a minnetle gülümsedim. Baran abim çoktan fark etmiş eliyle yüzümü kapatmıştı.
"Abi ya"
Gülerek kurduğum cümleyle ellerini çekmeden yüzümü okşadı.
"Neyse lider benden bu kadar gideyim artık"
Barın'ın kurduğu cümleyle abimden kollarımı çektim.
"Nereye?"
Barın sanırım böyle davranmamı beklemiyordu. Yüzünden önce kısa bir şaşkınlık geçti daha sonra her zamanki muzip haliyle bakıyordu.
"Şirkete"
"Ha"
'Ha' ne Sare. Yine kendini rezil etmekten başka bur şey yapmıyorsun.
Barın'ın arkasından kısacık baktım.
"Hayırdır"
Abim sanırım ondan ayrılmama birazcık bozulmuştu.
"Şey hani bana çok yardım etti ya"
Sol eliyle beni kendine çekmiş sağ eliyle de burnumu sıkıyordu.
"Başka bir ihtimal yok zaten"
"Değil mi Sare?"
Belirli bir süre durmuş sonra teyit etmemi istiyordu.
"Tabiki abicim"
Kollarımı boynuna doladım. Bana ne artık birazcık şımarmak hakkımdı.
"Seni çok özledim"
Sanırım o duygusal kısma geçmiş bulunmaktayız.
"Ben de seni güzelim ama sen ben yokken neler yaptın anlat bakayım"
Onu iyi tanıyordum. Barın hakkında bilgi almak istiyordu.
Evet Sare konuyu değiştir.
"Abi! Doruk ve Araf abim nerede?"
"Onlar evdeler güzelim"
Sonunda yine hep beraberiz.
"Giyiyorsun şöyle saçma sapan şeyler önü kapanmıyor"
Baran Demirdağ formundan hiçbir şey kaybetmemiş yine elbiselerime karışıyordu.
Birkaç adım gerileyerek onunla dalga geçecektim ki , beyaz gömleğinde gördüğüm kan lekesiyle beynimden vurulmuşa döndüm.
"Aabi ne oldu sana?"
"Şş yok bir şey ufak bir sıyrık"
"Dur bakacağım"
"Sare'm yok bir şey"
Panikle elim gömleğine gitse de açmama izin vermemişti. Aniden arkasındaki duvara tutunmasıyla güçlü bir çığlık attım.
Bu halde buraya gelmişti bir de ben ona sarılıp duruyordum.
Daha kendisini taşıyamıyordu.
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
2 saat sonra
Pişmesine ve tadına oldu kanaati getirince ocağın altını kapattım. Panikle abimi hastaneye götürmüş, yarasına pansuman yaptırmıştık.
Şimdi Doruk ve Araf abimi başına dikmiş ona çorba yapmaya gitmiştim.
Sanırım hayatım boyunca yaptığım ilk çorbaydı.
İnternetten bakarak yapmıştım. Tadına tabiki bakmıştım. Adam zaten yaralıydı bir de ben mi zehirleyim?
Yanlarına gidip abimin baş ucuna oturdum.
"Abi iyisin de mi?"
"Güzelim milyon kere sordun zaten"
Haklı bir isyan olsa da onu dinlemedim. Eğer bana böyle bir şey olsaydı aldığım nefese bile karışırdı.
"Kardeşim abim kalkmaya çalıştı ama ben kaslı kollarımla durdurdum."
Doruk abim cümleyi kurmuştu ama sonlara doğru sesi kısılarak. Çünkü Baran abim çok kötü bakıyordu.
Elimdeki çorba tepsisini sehpaya bırakarak Araf ve Doruk abime sımsıkı sarıldım.
"Sizi çok özledim"
"Ee ben"
Baran abimin sesiyle üçümüzün kahkaha sesleri birbirine karışmıştı. Tabiki Baran abimin bu durumdan memnun olduğu söylenemezdi.
Abimin yanina gidip çorbayı elime aldım.
"Abi ilk çorba deneyimim umarım beğenirsin. Çünkü beğenmezsen ağlarım"
"Beğenirim güzelim beğenmez miyim?"
"Ulan be koskoca liderin düştüğü hale bak"
Kesinlikle Doruk abim bugün Baran abimden dayak yiyecekti.
"Hey ! Hala lider benim unutmayın"
Saçlarımı savurarak kurduğum cümleye üçü de gülmüştü.
Gülsünler. Hep gülsünler.
Tabiki de abime yerini verecektim ama Zahir Karadağlı'nın yeri benimdi.
O konu da çok ciddiydim ama şimdilik bilmelerine gerek yoktu.
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
Bölüm sonu...
Uykulu uykulu yenice yazdım hatalarım varsa görmeyiverin.
Bizimkiler kavuştular 😙😙
Bir de şuna açıklık getireyim Barın Sare'nin abisi değil. Ve ona uygun hala fotoğraf bulamadım :(
Sınır 500 oy
İyi gecelerr❤