Chapter - 50
|| Zawgyi ||
ယြမ္က်ိဳးတစ္ေယာက္ အိမ္မွာမအိပ္ခင္ေကာ္ဖီေလးေသာက္ေနတုန္း ႐ုတ္တရက္ႀကီးေခ်ာင္းထဆိုးေတာ့သည္။
( Saung / ေဆာင္းကမအိပ္ခင္ေကာ္ဖီေသာက္တာ 😁ၿပီးရင္အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး။ အခုေခတ္လည္းမေကာင္းေတာ့ စိတ္ခ်လက္ခ်အိပ္ေနလို႔မရဘူးေလ 😞 )
" အဟြတ္...အဟြတ္ ဘယ္ေကာင္ငါ့အေၾကာင္း ေျပာေနတာလဲ "
ဖိတ္က်သြားတဲ့ ေကာ္ဖီေတြကိုလိုက္သုတ္ေနရင္း အေနာက္ကက်န္းေရာင္ ေရာက္လာသည္။
" ဘာလို႔ဖိတ္က်ေနတာလဲ မင္းကကေလးလား "
" ေဟ့ က်န္းေရာင္ ပါးစပ္ပိတ္ထား။ "
က်န္းေရာင္က ယြမ္က်ိဳးကိုကူသုတ္ေပးသည္။ ထို႔ေနာက္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ေလသာေဆာင္ဘက္ထြက္လာတယ္။ က်န္းေရာင္က
" ယြမ္က်ိဳး မင္းငါ့အိမ္မွာကပ္ေနတာ မဆင္းေသးဘူးလား "
" က်စ္ မင္းကပ္စီးကုတ္ေနေသးတယ္။ ငါတို႔ကသူငယ္ခ်င္းထပ္ပိုတာပဲ့ကြာ "
က်န္းေရာင္က စဥ္းစားရင္းနဲ႔
" ဒါနဲ႔ငါေမးစရာရိွတယ္ ေ႐ွာင္ခ်င္း သူမနဲ႔အားရန္ ဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္ ဆက္ဆံေရးဆိုးသြားတာလဲ လင္းယဲ့ကိုခ်ိန္းေျခာက္ခဲ့ရံုပဲ့မွတ္လား "
ယြမ္က်ိဳး ေခါင္းခါလိုက္သည္။ သူကေဟာက္ရန္နဲ႔ အရင္ဆံုးသိကြၽမ္းခဲ့တဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တယ္။ ေဟာက္ရန္အေၾကာင္းကိုလည္း အသိဆံုးပဲ့။ ခ်င္းခ်င္းက လင္းယဲ့ကို ေဟာက္ရန္အနားကထြက္သြားဖို႔ ေျပာရံုနဲ႔သူငယ္ခ်င္းဆက္ဆံေရးကိုျဖတ္မွာမဟုတ္ဘူး။
" မင္း...မသိဘူးလား "
က်န္းေရာင္ကဆိုသည္။
" မသိဘူးေလ။ အဲ့အခ်ိန္ကငါမရိွဘူး။ ငါ့အေဖကငါ့ကိုအလုပ္ေတြနဲ႔ ဖိသတ္ထားတာ....ငါအားလည္းအားေရာ ခ်င္းခ်င္းတို႔ကုမၸဏီၿဖိဳခ်ခံရၿပီ၊ ခ်င္းခ်င္းနဲ႔လည္း ဆက္သြယ္မရိွေတာ့ဘူးေလကြာ "
" ေအး ငါသိၿပီ။ ဒီလိုကြ ေဟာက္ရန္ဒီကိစၥကိုထပ္မေျပာခိုင္းဘူး။ မင္းမရိွတုန္း ခ်င္းခ်င္းကငါတို႔ကို သူ႔ႏိုင္ငံျခားကမိတ္ေဆြေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးဖို႔ ဟိုတယ္တစ္ခုကိုဖိတ္တယ္။ ငါနဲ႔ေဟာက္ရန္က လုပ္ငန္းပါတနာတိုးဖို႔ လက္ခံလိုက္တယ္ေလ။ အဲ့ေန႔ကလင္းယဲ့ကိုပါေခၚလာခိုင္းတယ္။ ခ်င္းခ်င္းက အရင္ကေျပာမိတာေတြကို ေတာင္းပန္ခ်င္လို႔တဲ့။ ဒါမဲ့ဘယ္သူသိမလဲ ေ႐ွာင္ခ်င္းကလင္းယဲ့ကို အိပ္ေဆးအျပင္းစားေတြသံုးၿပီး စင္ကာပူကလူေကာင္ႀကီးႀကီး ေလးငါးေယာက္နဲ႔ ပိတ္ထားခဲ့တာ "
က်န္းေရာင္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔
" WTF !! ဒီလိုကိစၥႀကီးကို ငါ့ကိုမေျပာဘူးလား "
" မေကာင္းတဲ့ကိစၥကိုကြာ ထပ္ေျပာစရာလား "
"အဲ့ေတာ့ ဘာျဖစ္သြားလဲ "
" ေတာ္ေသးတယ္။ လင္းယဲ့ေပ်ာက္သြားတာ သတိထားမိတာျမန္သြားလို႔...ငါတို႔အဲ့ေနရာေရာက္သြားေတာ့ ကင္မရာေတြေနရာအႏွံကေန ႐ိုက္ထားတာ။ ဟို...အဲ့ဒီလူ၅ေယာက္ေလာက္က..လင္းယဲ့ေလးကိုအဝတ္အစားမပါပဲ ႀကိဳးေတြနဲ႔တုတ္ထားတာ။ အင္း......."
က်န္းေရာင္က ထစ္ထစ္နဲ႔ေျပာေနတဲ့ ယြမ္က်ိဳးကိုစိတ္မ႐ွည္ေတာ့ေခ်။
" ေျပာစရာရိွတာျမန္ျမန္ေျပာေနာ္ "
" ေအးပါ။သူတို႔က BDSM နည္းေတြနဲ႔လုပ္ဖို႔ျပင္ေနတာ။ ငါတို႔ေရာက္သြားတာအခ်ိန္ျမန္သြားလို႔ "
"ဘာ.............!!!! "
" ဒါေၾကာင့္ ေဟာက္ရန္ ခ်င္းခ်င္းကိုဒီလိုဆက္ဆံတာေပါ့။ ငါေတာင္လန္႔သြားတာ။ လင္းယဲ့ကသတိေမ့ေနတာ ေဆးကျပင္းေတာ့ ၄ရက္ေလာက္ၾကာမွ သတိရတယ္။ သူကဘာမွမမွတ္မိဘူး။ ေဟာက္ရန္က လင္းယဲ့ေလးကိုဒီလို အျဖစ္ေတြကိုမသိေစခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ငါ့ကိုလည္း ေနာက္ထပ္ ထပ္ၿပီးမေျပာဖို႔ေျပာထားတာ အခုခ်င္းခ်င္း ျပန္လာၿပီးဘာျပႆနာ ရွာအံုးမယ္မသိဘူး "
"ဟူး...ဒါမေကာင္းဘူး...ခ်င္းခ်င္းက ငါဆိုလည္းေဟာက္ရန္လို စိမ္းကားမိမွာပဲ့။ အခုေတာ့ ငါအိပ္ငိုက္ေနၿပီ...ယြမ္က်ိဳး ဘာလို႔ညဘက္ႀကီး ေကာ္ဖီခါးခါးေတြေသာက္ေနတာလဲ "
ယြမ္က်ိဳး ညစ္က်ယ္က်ယ္ျပံဳးလိုက္သည္။
" ငါညဘက္မင္းအတြက္ အလုပ္ႀကိဳးစား လုပ္ႏိုင္ေအာင္လို႔ေပါ့ "
" ေခြးေကာင္ "
[ 3:20 AM ]
" ပါး.....ခီးခီး...ပါပါးေရ "
" ေဟာက္ရန္ အကိုဟိုမွာကေလးေလး တစ္ေယာက္ထဲ ကြၽန္ေတာ္သြားေခၚလိုက္မယ္ "
လင္းယဲ့၊ေဟာက္ရန္နဲ႔ ပန္းျခံေလးတစ္ခုမွာ ရိွေနတုန္း ခပ္လွမ္းလွမ္းက ကေလးေလးတစ္ေယာက္က ထိုင္ရင္းေဆာ့ေနၿပီးလင္းယဲ့နဲ႔ေဟာက္ရန္ကို ရယ္ျပေနတယ္။ ကေလးကျဖဴဆြပ္ၿပီး ေသးေသးေလးပဲ့ရိွေသးတယ္။ တစ္ႏွစ္ေတာင္ျပည့္ေသးမဲ့ ပံုမဟုတ္ဘူး။ လင္းယဲ့ထိုကေလးအနားေျပးသြားၿပီး ခ်ီလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္အေနာက္ကေဟာက္ရန္ကို ျပမလို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူေရာက္ေနတဲ့ ပန္းျခံႀကီးမွာဘယ္သူမွမရိွေတာ့ဘူး။
လက္ထဲကကေလးကို ပိုက္ၿပီးေဟာက္ရန္ကို လိုက္႐ွာမိသည္။
" ေဟာက္ရန္....ဘယ္သြားတာလဲ။ ေဟာက္ရန္.... "
ပန္းျခံရဲ႕တစ္ဖက္ျခမ္းက ကားေတြအမ်ားႀကီးျဖတ္သြားေနၾကတယ္။ လင္းယဲ့ရဲ႕ဆန္႔က်င္ဘက္လမ္းမွာ ေဟာက္ရန္ကိုေတြ႔လိုက္တယ္။ လင္းယဲ့လမ္းကူးမလို႔ ကား႐ွင္းမဲ့အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနသည္။
" ေဟာက္ရန္ အကိုဘယ္သြားမလို႔လဲ "
ကားကမ႐ွင္းေသးဘူး။ ဒါမဲ့ေဟာက္ရန္က လင္းယဲ့ေလးနဲ႔ကေလးကိုေက်ာခိုင္းၿပီး ထြက္သြားသည္။
" ေဟာက္ရန္...ေဟာက္ရန္ "
" အီးဟီး...အီး....."
လက္ထဲကကေလးေလးကလည္း ေအာ္ငိုလာတယ္။ လင္းယဲ့ကေလးကိုေခ်ာ့ရင္း တစ္ဖက္ကေဟာက္ရန္ကို အသဲအသန္ေအာ္ေခၚမိတယ္။
" ေဟာက္ရန္ ထြက္မသြားပါနဲ႔ ေဟာက္ရန္ ! "
လင္းယဲ့ငိုေနရင္း ေမ်ွာ္လင့္ေနတဲ့အသံကို နီးကပ္စြာၾကားလိုက္ရတယ္။
" လင္းယဲ့ ဘာျဖစ္တာလဲ ထအံုး ထထ အိပ္မက္ဆိုးေတြမက္ေနလား "
💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜
26.Apr.21
Saung's
===============================================
အတိတ်ကကြောင်လေးမသိခဲ့တဲ့ အကြောင်း......အိပ်ပျက်တဲ့အချိန်^~^
Chapter - 50
|| Zawgyi ||
ယွမ်ကျိုးတစ်ယောက် အိမ်မှာမအိပ်ခင်ကော်ဖီလေးသောက်နေတုန်း ရုတ်တရက်ကြီးချောင်းထဆိုးတော့သည်။
( Saung / ဆောင်းကမအိပ်ခင်ကော်ဖီသောက်တာ 😁ပြီးရင်အိပ်မပျော်တော့ဘူး။ အခုခေတ်လည်းမကောင်းတော့ စိတ်ချလက်ချအိပ်နေလို့မရဘူးလေ 😞 )
" အဟွတ်...အဟွတ် ဘယ်ကောင်ငါ့အကြောင်း ပြောနေတာလဲ "
ဖိတ္က်သြားတဲ့ ကော်ဖီတွေကိုလိုက်သုတ်နေရင်း အနောက်ကကျန်းရောင် ရောက်လာသည်။
" ဘာလို့ဖိတ်ကျနေတာလဲ မင်းကကလေးလား "
" ဟေ့ ကျန်းရောင် ပါးစပ္ပိတ္ထား။ "
ကျန်းရောင်က ယွမ်ကျိုးကိုကူသုတ်ပေးသည်။ ထို့နောက်သူတို့နှစ်ယောက်လုံး လေသာဆောင်ဘက်ထွက်လာတယ်။ ကျန်းရောင်က
" ယွမ်ကျိုး မင်းငါ့အိမ်မှာကပ်နေတာ မဆင်းသေးဘူးလား "
" ကျစ် မင်းကပ်စီးကုတ်နေသေးတယ်။ ငါတို့ကသူငယ်ချင်းထပ်ပိုတာပဲ့ကွာ "
ကျန်းရောင်က စဉ်းစားရင်းနဲ့
" ဒါနဲ့ငါမေးစရာရှိတယ် ရှောင်ချင်း သူမနဲ့အားရန် ဘာလို့ဒီလောက်တောင် ဆက္ဆံရေးဆိုးသွားတာလဲ လင်းယဲ့ကိုချိန်းခြောက်ခဲ့ရုံပဲ့မှတ်လား "
ယွမ်ကျိုး ခေါင်းခါလိုက်သည်။ သူကဟောက်ရန်နဲ့ အရင်ဆုံးသိကျွမ်းခဲ့တဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်းဖြစ်တယ်။ ဟောက်ရန်အကြောင်းကိုလည်း အသိဆုံးပဲ့။ ချင်းချင်းက လင်းယဲ့ကို ဟောက်ရန်အနားကထွက်သွားဖို့ ပြောရုံနဲ့သူငယ်ချင်းဆက်ဆံရေးကိုဖြတ်မှာမဟုတ်ဘူး။
" မင်း...မသိဘူးလား "
ကျန်းရောင်ကဆိုသည်။
" မသိဘူးလေ။ အဲ့အချိန်ကငါမရှိဘူး။ ငါ့အဖေကငါ့ကိုအလုပ်တွေနဲ့ ဖိသတ္ထားတာ....ငါအားလည်းအားရော ချင်းချင်းတို့ကုမ္ပဏီဖြိုချခံရပြီ၊ ချင်းချင်းနဲ့လည်း ဆက်သွယ်မရှိတော့ဘူးလေကွာ "
" အေး ငါသိပြီ။ ဒီလိုကြ ဟောက်ရန်ဒီကိစ္စကိုထပ်မပြောခိုင်းဘူး။ မင်းမရှိတုန်း ချင်းချင်းကငါတို့ကို သူ့နိုင်ငံခြားကမိတ်ဆွေတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးဖို့ ဟိုတယ်တစ်ခုကိုဖိတ်တယ်။ ငါနဲ့ဟောက်ရန်က လုပ်ငန်းပါတနာတိုးဖို့ လက်ခံလိုက်တယ်လေ။ အဲ့နေ့ကလင်းယဲ့ကိုပါခေါ်လာခိုင်းတယ်။ ချင်းချင်းက အရင်ကပြောမိတာတွေကို တောင်းပန်ချင်လို့တဲ့။ ဒါမဲ့ဘယ္သူသိမလဲ ရှောင်ချင်းကလင်းယဲ့ကို အိပ်ဆေးအပြင်းစားတွေသုံးပြီး စင်ကာပူကလူကောင်ကြီးကြီး လေးငါးယောက်နဲ့ ပိတ္ထားခဲ့တာ "
ကျန်းရောင် ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့
" WTF !! ဒီလိုကိစ္စကြီးကို ငါ့ကိုမပြောဘူးလား "
" မကောင်းတဲ့ကိစ္စကိုကွာ ထပ်ပြောစရာလား "
"အဲ့တော့ ဘာဖြစ်သွားလဲ "
" တော်သေးတယ်။ လင်းယဲ့ပျောက်သွားတာ သတိထားမိတာမြန်သွားလို့...ငါတို့အဲ့နေရာရောက်သွားတော့ ကင်မရာတွေနေရာအနှံကနေ ရိုက်ထားတာ။ ဟို...အဲ့ဒီလူ၅ယောက်လောက်က..လင်းယဲ့လေးကိုအဝတ်အစားမပါပဲ ကြိုးတွေနဲ့တုတ်ထားတာ။ အင်း......."
ကျန်းရောင်က ထစ်ထစ်နဲ့ပြောနေတဲ့ ယွမ်ကျိုးကိုစိတ်မရှည်တော့ချေ။
" ပြောစရာရှိတာမြန်မြန်ပြောနော် "
" အေးပါ။သူတို့က BDSM နည်းတွေနဲ့လုပ်ဖို့ပြင်နေတာ။ ငါတို့ရောက်သွားတာအချိန်မြန်သွားလို့ "
"ဘာ.............!!!! "
" ဒါကြောင့် ဟောက်ရန် ချင်းချင်းကိုဒီလိုဆက်ဆံတာပေါ့။ ငါတောင်လန့်သွားတာ။ လင်းယဲ့ကသတိမေ့နေတာ ဆေးကပြင်းတော့ ၄ရက်လောက်ကြာမှ သတိရတယ်။ သူကဘာမှမမှတ်မိဘူး။ ဟောက်ရန်က လင်းယဲ့လေးကိုဒီလို အဖြစ်တွေကိုမသိစေချင်ဘူး။ ဒါကြောင့်ငါ့ကိုလည်း နောက်ထပ် ထပ်ပြီးမပြောဖို့ပြောထားတာ အခုချင်းချင်း ပြန်လာပြီးဘာပြဿနာ ရှာအုံးမယ်မသိဘူး "
"ဟူး...ဒါမကောင်းဘူး...ချင်းချင်းက ငါဆိုလည်းဟောက်ရန်လို စိမ်းကားမိမှာပဲ့။ အခုတော့ ငါအိပ်ငိုက်နေပြီ...ယွမ်ကျိုး ဘာလို့ညဘက်ကြီး ကော်ဖီခါးခါးတွေသောက်နေတာလဲ "
ယွမ်ကျိုး ညစ်ကျယ်ကျယ်ပြုံးလိုက်သည်။
" ငါညဘက်မင်းအတွက် အလုပ်ကြိုးစား လုပ်နိုင်အောင်လို့ပေါ့ "
" ခွေးကောင် "
[ 3:20 AM ]
" ပါး.....ခီးခီး...ပါပါးရေ "
" ဟောက်ရန် အကိုဟိုမှာကလေးလေး တစ်ယောက်ထဲ ကျွန်တော်သွားခေါ်လိုက်မယ် "
လင်းယဲ့၊ဟောက်ရန်နဲ့ ပန်းခြံလေးတစ်ခုမှာ ရှိနေတုန်း ခပ်လှမ်းလှမ်းက ကလေးလေးတစ်ယောက်က ထိုင်ရင်းဆော့နေပြီးလင်းယဲ့နဲ့ဟောက်ရန်ကို ရယ်ပြနေတယ်။ ကလေးကဖြူဆွပ်ပြီး သေးသေးလေးပဲ့ရှိသေးတယ်။ တစ်နှစ်တောင်ပြည့်သေးမဲ့ ပုံမဟုတ်ဘူး။ လင်းယဲ့ထိုကလေးအနားပြေးသွားပြီး ချီလိုက်သည်။ ထို့နောက်အနောက်ကဟောက်ရန်ကို ပြမလို့လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူရောက်နေတဲ့ ပန်းခြံကြီးမှာဘယ်သူမှမရှိတော့ဘူး။
လက်ထဲကကလေးကို ပိုက်ပြီးဟောက်ရန်ကို လိုက်ရှာမိသည်။
" ဟောက်ရန်....ဘယ္သြားတာလဲ။ ဟောက်ရန်.... "
ပန်းခြံရဲ့တစ်ဖက်ခြမ်းက ကားတွေအများကြီးဖြတ်သွားနေကြတယ်။ လင်းယဲ့ရဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်လမ်းမှာ ဟောက်ရန်ကိုတွေ့လိုက်တယ်။ လင်းယဲ့လမ်းကူးမလို့ ကားရှင်းမဲ့အချိန်ကိုစောင့်နေသည်။
" ဟောက်ရန် အကိုဘယ်သွားမလို့လဲ "
ကားကမရှင်းသေးဘူး။ ဒါမဲ့ဟောက်ရန်က လင်းယဲ့လေးနဲ့ကလေးကိုကျောခိုင်းပြီး ထွက်သွားသည်။
" ဟောက်ရန်...ဟောက်ရန် "
" အီးဟီး...အီး....."
လက်ထဲကကလေးလေးကလည်း အော်ငိုလာတယ်။ လင်းယဲ့ကလေးကိုချော့ရင်း တစ်ဖက်ကဟောက်ရန်ကို အသဲအသန်အော်ခေါ်မိတယ်။
" ဟောက်ရန် ထွက်မသွားပါနဲ့ ဟောက်ရန် ! "
လင်းယဲ့ငိုနေရင်း မျှော်လင့်နေတဲ့အသံကို နီးကပ်စွာကြားလိုက်ရတယ်။
" လင်းယဲ့ ဘာဖြစ်တာလဲ ထအုံး ထထ အိပ်မက်ဆိုးတွေမက်နေလား "
💜💜💜💜💜💜💜💜💜
26.Apr.21
Saung's
==============================================