Chapter - 44
|| Zawgyi ||
ေနာက္ဆံုးေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီ ဒီေန႔ကေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းတဲ့ေန႔ပဲ့။
" အိမ္ေတာ္ထိန္း ကားထဲကအထုပ္ေတြ အေပၚထပ္ကိုယူလာေပးပါ "
" ဟုတ္ကဲ့ သခင္ေလး"
အိမ္ေ႐ွ႕မွာေစာင့္ေနတဲ့ အိမ္ေတာ္ထိန္းကို အထုပ္ေတြသယ္ဖို႔ေျပာၿပီး လင္းယဲ့နဲ႔အတူ အေပၚထပ္ကိုတက္ခဲ့တယ္။ အိမ္ေတာ္ထိန္းက ေဟာက္ရန္ေျပာတဲ့အတိုင္း ကားအေနာက္ဖံုးကိုဖြင့္လိုက္တယ္။ ျမင္လိုက္ရတာက ကေလးအသံုးအေဆာင္ေတြ ႏို႔ဘူးေလးေတြေတာင္ပါေသးတယ္။
အိမ္ေတာ္ထိန္းက ကေလးအေၾကာင္းကိုမသိေသးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ေဟာက္ရန္နဲ႔လင္းယဲ့ကို ႐ုတ္တရက္ႀကီးသနားစာနာတဲ့ အေတြးေတြဝင္လာမိတယ္။
ေအးေလ။ သူတို႔လည္းလူဘဲ့ကို က်ိန္းေသကေလးေတာ့ ေမြးခ်င္မွာေပါ့။ ဒါမဲ့ေယာက်္ားေလးေတြ ျဖစ္ေနေတာ့ခက္တာေပါ့။ ၾကည့္ရတာကေလးေလးတစ္ေယာက္ ေမြးစားေတာ့မယ္ထင္တယ္။
အေပၚထပ္ကိုအိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီး ယူလာေပးလိုက္တယ္။ ေဟာက္ရန္ကအခန္းအျပင္ကို ထြက္လာၿပီး မ်က္ေစာင္းထိုးအခန္းကိုၫႊန္ျပလိုက္ကာ
" အိမ္ေတာ္ထိန္း အဲ့ဒီအခန္းပိုကို ျပင္ဆင္ထား ကြၽန္ေတာ့ကေလးအတြက္အခန္း လုပ္ေပးမလို႔ "
" သခင္ေလး ဘယ္ကကေလးမ်ား ေမြးစားမလို႔လဲ။ ဒါမွမဟုတ္သခင္ေလး အကိုေလးေနာက္ကြယ္မွာ "
အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီး လန္႔ျဖတ္သြားေတာ့တယ္။ ေဟာက္ရန္အိမ္ေတာ္ထိန္းလည္း သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြလိုေတြးေနတာမို႔ စိတ္ပ်က္သြားရသည္။
" မဟုတ္ပါဘူး...အိမ္ေတာ္ထိန္းကိုမေျပာရေသးလို႔ လင္းယဲ့မွာကိုယ္ဝန္နဲ႔ေလ သံုးေလးလအရြယ္ေတာင္ေရာက္ေနၿပီ "
" ဗ်ာ "
အ့ံဩေနတဲ့ အိမ္ေတာ္ထိန္းကိုထားခဲ့ၿပီး အခန္းထဲျပန္ဝင္လိုက္တယ္။ လင္းယဲ့ကသူ႔ရဲ႕ အဝတ္အစားအသစ္ေတြကို အလိုမက်စြာၾကည့္ေနတာကို ျမင္လိုက္ရတယ္။
" ဘာလဲ "
" ဒီအက်ီ ၤကကြၽန္ေတာ့္ထပ္အရမ္းႀကီးတယ္မထင္ဘူးလား "
ေဟာက္ရန္ကလင္းယဲ့ နေဘးသြားထိုင္လိုက္တယ္။ သူကအက်ီ ၤေတြကိုျဖန္႔ၾကည့္လိုက္ၿပီး
" ကေလးကငယ္ေသးေတာ့ အခုမလိုေလာက္ေသးဘူး။ ကိုယ့္အက်ီ ၤေတြဝတ္ေနလို႔ရတယ္။ ဒါမဲ့ကေလးႀကီးလာရင္ ပိုႀကီးတဲ့အက်ီ ၤေတြလိုလာၿပီေလ။ "
ဒါကက်ိဳးေၾကာင္းသင့္တယ္လို႔ ေတြးလိုက္တယ္။ ဗိုက္ကပူထြက္လာတယ္။ ေယာက်္ားေလးဆိုေတာ့ ေၾကာက္မိတာမထူးဆန္းပါဘူး။ ဒါနဲနဲထူးဆန္းတယ္မလား။ လင္းယဲ့အက်ီ ၤေတြကိုေသေသ သပ္သပ္ျပန္ထုတ္ပိုးထားၿပီး ေသခ်ာသိမ္းလိုက္တယ္။ ထို႔ေနာက္ေဟာက္ရန္ အက်ီ ၤဘီဒိုထဲေခါင္းႏွစ္ၿပီး သူလဲမည့္အဝတ္ေတြလိုက္႐ွာေနသည္။
ေဟာက္ရန္စိတ္ထဲ နည္းနည္းရယ္စရာေကာင္းၿပီး ခ်စ္စရာလည္းေကာင္းတယ္လို႔ျမင္တယ္။ သူကလင္းယဲ့ေက်ာျပင္ကိုဖက္လိုက္တယ္။ လင္းယဲ့ကိုယ္ေလး ေတာင့္သြားတာကိုလည္း သတိျပဳမိလိုက္သည္။
" ေရခ်ိဳးမလို႔လား ကိုယ္တို႔အတူခ်ိဳးရေအာင္ "
" ဟမ္! "
လင္းယဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္လိုက္ၿပီး တံခါးကိုေလာ့ခ်လိုက္တယ္။ သူကလူပ်ိဳေလးလို အ႐ွက္သည္းေနၿပီး အဝတ္ဗလာက်င္းေနတဲ့ ကိုယ့္ပံုကို တစ္ကိုယ္လံုးၾကည့္ရတဲ့ နံရံကပ္မွန္ႀကီးမွာ ၾကည့္လိုက္တယ္။
႐ွက္စရာေကာင္းလိုက္တာ။ ႐ွက္စရာႀကီးဟ...
ထို႔ေနာက္ လင္းယဲ့ေလးက ကိုယ္ကိုေဘးေစာင္း ၾကည့္လိုက္ျပန္တယ္။ ထို႔ေနာက္ဆန္႔က်င္ဘက္ကို တစ္ေခါက္ေဘးေစာင္းၾကည့္ျပန္တယ္။
" ငါ...ေတာ္ေတာ္ဝလာတယ္။ ဆြဲေဆာင္မႈမရိွေတာ့သလိုပဲ့ အဲ့အခ်ိန္မွာsex ျဖစ္ရင္ သူသေဘာမက်ေတာ့မွာ ...... Fu*k ငါဘာေျပာေနတာလဲ.... ႐ႈးေနၿပီ ပိုင္လင္းယဲ့ မင္းစိတ္ေတြျပန္ျပင္လိုက္စမ္း "
သူ႔စိတ္ေတြထိန္းဖို႔ ပါးကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ခပ္ဖြဖြေလးပုတ္လိုက္တယ္။ သူမွန္ကိုေသခ်ာျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တံခါးအနားမွာ လက္ပိုက္ရပ္ေနတဲ့ ေဟာက္ရန႔ကိုျမင္လိုက္ရတယ္။ လင္းယဲ့လန္႔သြားၿပီး အေနာက္လွည့္လိုက္တယ္။
ၾကားသြားလား...လင္းယဲ့ လင္းယဲ့ ငါေတာ့ေ-ာက္႐ွက္ကြဲၿပီဟ
" ကိုယ္သေဘာမက်မွာ စိုးရိမ္တာလား.... "
" ဘယ္...ဘယ္သူကစိုးရိမ္တယ္ေျပာလို႔လဲ ဘယ္လိုလုပ္ဝင္လာတာလဲ တံခါးေလာ့ခ်ထားတယ္ေလ "
" ..... "
" ကြၽန္ေတာ္ေရခ်ိဳးမို႔ ... ဟို ခင္ဗ်ားေနာက္မွခ်ိဳး"
". ...... ."
သူ႔တစ္ေယာက္ထဲ စကားေျပာေနရသလို ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ေဟာက္ရန္ ကိုမာ့ၾကည့္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ကိုယ္အစိတ္အပိုင္းေတြကို စိုက္ၾကည့္ေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။
" ဘာ...ဘာလို႔စိုက္္ၾကည့္ေနတာလည္း ခင္ဗ်ားမွာရိွတာ ကြၽန္ေတာ့္မွာလည္းရိွတယ္။ "
" ကိုယ္ေရးခ်ိဳးေပးရမလား "
ေဟာက္ရန္ လင္းယဲ့ အနားကပ္လိုက္ၿပီး ေရေႏြးစပ္ထားတဲ့ ေရခ်ိဳးကန္ထဲကို လင္းယဲ့အားခ်ီခ်လိုက္သည္။ ညဘက္ေၾကာင္မ်က္လံုးေလးလို မဲနက္ေနၿပီး ဝိုင္းစိစိမ်က္လံုးေလးေတြက ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ေလးနဲ႔ လိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။
" မလိုပါဘူး ရတယ္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေျခ၊လက္စံုတယ္ "
" ကိုယ္သိတယ္။ အရင္ကမလုပ္ေပးခဲ့တာအတြက္လို႔ သေဘာထားေပါ့။ ေနာက္ဆိုကိုယ္အားလံုးလိုက္လုပ္ေပးမယ္ ကိုယ့္ကိုမျငင္းနဲ႔ "
💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜
အခုေရးေနတဲ့အပိုင္းေတြက လိုင္းပိတ္တဲ့အခ်ိန္ေလးေတြမွာပါ။ တစ္ေန႔ေတာ့၊ မဟုတ္ေသးဘူး အေႏွးနဲ႔အျမန္ ေဆာင္းတို႔ဒီမိုကေရစီရမဲ့ေန႔၊ အြန္လိုင္းေတြ၊ ပိတ္ထားတဲ့ဝိုင္ဖိုင္ေတြ ျပန္ဖြင့္မဲ့ေန႔ကိုေမ်ွာ္ရင္း ေရးထားတာေတြပါ။ ဆယ့္တစ္ပိုင္းေလာက္ရိွၿပီထင္တယ္။ 😞😥
16.Apr.21
Saung's
=================================================
ငါကေလးမဟုတ္ဘူး ငါ့ဘာသာရေချိုးနိုင်တယ်....သေစမ်း ^o^
Chapter - 44
|| Unicode ||
နောက်ဆုံးတော့ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီ ဒီနေ့ကတော်တော်ပင်ပန်းတဲ့နေ့ပဲ့။
" အိမ်တော်ထိန်း ကားထဲကအထုပ်တွေ အပေါ်ထပ်ကိုယူလာပေးပါ "
" ဟုတ်ကဲ့ သခင်လေး"
အိမ်ရှေ့မှာစောင့်နေတဲ့ အိမ်တော်ထိန်းကို အထုပ်တွေသယ်ဖို့ပြောပြီး လင်းယဲ့နဲ့အတူ အပေါ်ထပ်ကိုတက်ခဲ့တယ်။ အိမ်တော်ထိန်းက ဟောက်ရန်ပြောတဲ့အတိုင်း ကားအနောက်ဖုံးကိုဖွင့်လိုက်တယ်။ မြင်လိုက်ရတာက ကလေးအသုံးအဆောင်တွေ နို့ဘူးလေးတွေတောင်ပါသေးတယ်။
အိမ်တော်ထိန်းက ကလေးအကြောင်းကိုမသိသေးဘူး။ ဒါကြောင့်ဟောက်ရန်နဲ့လင်းယဲ့ကို ရုတ်တရက်ကြီးသနားစာနာတဲ့ အတွေးတွေဝင်လာမိတယ်။
အေးလေ။ သူတို့လည်းလူဘဲ့ကို ကျိန်းသေကလေးတော့ မွေးချင်မှာပေါ့။ ဒါမဲ့ယောကျ်ားလေးတွေ ဖြစ်နေတော့ခက်တာပေါ့။ ကြည့်ရတာကလေးလေးတစ်ယောက် မွေးစားတော့မယ်ထင်တယ်။
အပေါ်ထပ်ကိုအိမ်တော်ထိန်းကြီး ယူလာပေးလိုက်တယ်။ ဟောက်ရန်ကအခန်းအပြင်ကို ထွက်လာပြီး မျက်စောင်းထိုးအခန်းကိုညွှန်ပြလိုက်ကာ
" အိမ်တော်ထိန်း အဲ့ဒီအခန်းပိုကို ပြင်ဆင်ထား ကျွန်တော့ကလေးအတွက်အခန်း လုပ်ပေးမလို့ "
" သခင်လေး ဘယ္ကကေလးမ်ား မွေးစားမလို့လဲ။ ဒါမှမဟုတ်သခင်လေး အကိုလေးနောက်ကွယ်မှာ "
အိမ်တော်ထိန်းကြီး လန့်ဖြတ်သွားတော့တယ်။ ဟောက်ရန်အိမ်တော်ထိန်းလည်း သူ့သူငယ်ချင်းတွေလိုတွေးနေတာမို့ စိတ်ပျက်သွားရသည်။
" မဟုတ်ပါဘူး...အိမ်တော်ထိန်းကိုမပြောရသေးလို့ လင်းယဲ့မှာကိုယ်ဝန်နဲ့လေ သုံးလေးလအရွယ်တောင်ရောက်နေပြီ "
" ဗ်ာ "
အ့ံဩေနတဲ့ အိမ်တော်ထိန်းကိုထားခဲ့ပြီး အခန်းထဲပြန်ဝင်လိုက်တယ်။ လင်းယဲ့ကသူ့ရဲ့ အဝတ်အစားအသစ်တွေကို အလိုမကျစွာကြည့်နေတာကို မြင်လိုက်ရတယ်။
" ဘာလဲ "
" ဒီအကျီ ၤကကျွန်တော့်ထပ်အရမ်းကြီးတယ်မထင်ဘူးလား "
ဟောက်ရန်ကလင်းယဲ့ နဘေးသွားထိုင်လိုက်တယ်။ သူကအကျီ ၤတွေကိုဖြန့်ကြည့်လိုက်ပြီး
" ကလေးကငယ်သေးတော့ အခုမလိုလောက်သေးဘူး။ ကိုယ့်အကျီ ၤတွေဝတ်နေလို့ရတယ်။ ဒါမဲ့ကလေးကြီးလာရင် ပိုကြီးတဲ့အကျီ ၤတွေလိုလာပြီလေ။ "
ဒါကကျိုးကြောင်းသင့်တယ်လို့ တွေးလိုက်တယ်။ ဗိုက်ကပူထွက်လာတယ်။ ယောကျ်ားလေးဆိုတော့ ကြောက်မိတာမထူးဆန်းပါဘူး။ ဒါနဲနဲထူးဆန်းတယ်မလား။ လင်းယဲ့အကျီ ၤတွေကိုသေသေ သပ်သပ်ပြန်ထုတ်ပိုးထားပြီး သေချာသိမ်းလိုက်တယ်။ ထို့နောက်ဟောက်ရန် အကျီ ၤဘီဒိုထဲခေါင်းနှစ်ပြီး သူလဲမည့်အဝတ်တွေလိုက်ရှာနေသည်။
ဟောက်ရန်စိတ်ထဲ နည်းနည်းရယ်စရာကောင်းပြီး ချစ်စရာလည်းကောင်းတယ်လို့မြင်တယ်။ သူကလင်းယဲ့ကျောပြင်ကိုဖက်လိုက်တယ်။ လင်းယဲ့ကိုယ်လေး တောင့်သွားတာကိုလည်း သတိပြုမိလိုက်သည်။
" ရေချိုးမလို့လား ကိုယ်တို့အတူချိုးရအောင် "
" ဟမ်! "
လင်းယဲ့ ရေချိုးခန်းထဲဝင်လိုက်ပြီး တံခါးကိုလော့ချလိုက်တယ်။ သူကလူပျိုလေးလို အရှက်သည်းနေပြီး အဝတ်ဗလာကျင်းနေတဲ့ ကိုယ့်ပုံကို တစ်ကိုယ်လုံးကြည့်ရတဲ့ နံရံကပ်မှန်ကြီးမှာ ကြည့်လိုက်တယ်။
ရှက်စရာကောင်းလိုက်တာ။ ရှက်စရာကြီးဟ...
ထို့နောက် လင်းယဲ့လေးက ကိုယ်ကိုဘေးစောင်း ကြည့်လိုက်ပြန်တယ်။ ထို့နောက်ဆန့်ကျင်ဘက်ကို တစ်ခေါက်ဘေးစောင်းကြည့်ပြန်တယ်။
" ငါ...တော်တော်ဝလာတယ်။ ဆွဲဆောင်မှုမရှိတော့သလိုပဲ့ အဲ့အချိန်မှာsex ဖြစ်ရင် သူသဘောမကျတော့မှာ ...... Fu*k ငါဘာပြောနေတာလဲ.... ရှုးနေပြီ ပိုင်လင်းယဲ့ မင်းစိတ်တွေပြန်ပြင်လိုက်စမ်း "
သူ့စိတ်တွေထိန်းဖို့ ပါးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခပ်ဖွဖွလေးပုတ်လိုက်တယ်။ သူမှန်ကိုသေချာပြန်ကြည့်လိုက်တော့ တံခါးအနားမွာ လက်ပိုက်ရပ်နေတဲ့ ဟောက်ရန့ကိုမြင်လိုက်ရတယ်။ လင်းယဲ့လန့်သွားပြီး အနောက်လှည့်လိုက်တယ်။
ကြားသွားလား...လင်းယဲ့ လင်းယဲ့ ငါတော့ေ-ာက်ရှက်ကွဲပြီဟ
" ကိုယ္သေဘာမက်မွာ စိုးရိမ္တာလား.... "
" ဘယ်...ဘယ်သူကစိုးရိမ်တယ်ပြောလို့လဲ ဘယ်လိုလုပ်ဝင်လာတာလဲ တံခါးလော့ချထားတယ်လေ "
" ..... "
" ကျွန်တော်ရေချိုးမို့ ... ဟို ခင်ဗျားနောက်မှချိုး"
". ...... ."
သူ့တစ်ယောက်ထဲ စကားပြောနေရသလို ဖြစ်နေတာကြောင့် ဟောက်ရန် ကိုမာ့ကြည့်တော့ သူ့ရဲ့ကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတွေကို စိုက်ကြည့်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။
" ဘာ...ဘာလို့စိုက််ကြည့်နေတာလည်း ခင်ဗျားမှာရှိတာ ကျွန်တော့်မှာလည်းရှိတယ်။ "
" ကိုယ်ရေးချိုးပေးရမလား "
ဟောက်ရန် လင်းယဲ့ အနားကပ်လိုက်ပြီး ရေနွေးစပ်ထားတဲ့ ရေချိုးကန်ထဲကို လင်းယဲ့အားချီချလိုက်သည်။ ညဘက်ကြောင်မျက်လုံးလေးလို မဲနက်နေပြီး ဝိုင်းစိစိမျက်လုံးလေးတွေက ပြူ းကြောင်ကြောင်လေးနဲ့ လိုက်ကြည့်နေခဲ့တယ်။
" မလိုပါဘူး ရတယ် ကျွန်တော့်မှာ ခြေ၊လက်စုံတယ် "
" ကိုယ်သိတယ်။ အရင်ကမလုပ်ပေးခဲ့တာအတွက်လို့ သဘောထားပေါ့။ နောက်ဆိုကိုယ်အားလုံးလိုက်လုပ်ပေးမယ် ကိုယ့်ကိုမငြင်းနဲ့ "
💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜
အခုရေးနေတဲ့အပိုင်းတွေက လိုင်းပိတ်တဲ့အချိန်လေးတွေမှာပါ။ တစ်နေ့တော့၊ မဟုတ်သေးဘူး အနှေးနဲ့အမြန် ဆောင်းတို့ဒီမိုကရေစီရမဲ့နေ့၊ အွန်လိုင်းတွေ၊ ပိတ်ထားတဲ့ဝိုင်ဖိုင်တွေ ပြန်ဖွင့်မဲ့နေ့ကိုမျှော်ရင်း ရေးထားတာတွေပါ။ ဆယ့်တစ်ပိုင်းလောက်ရှိပြီထင်တယ်။ 😞😥
16.Apr.21
Saung's
=================================================