Człowiek amplituda. Jedyny artysta, który na swoim koncie jednocześnie najlepszy i najgorszy teledysk na świecie, przy czym oba dotyczą dokładnie tej samej tematyki. Co za rozbieżność! Niestety lub na szczęście moje stwierdzenie to czysta prawda, co za chwilę spróbuję udowodnić.
Nie psujmy sobie humoru. Zacznijmy od Sledgehammer, który już sam w sobie jest genialną, wspaniałą i porywającą nutą zainspirowaną muzyką gospel. Jednak właśnie teledysk sprawia, że zajebistość tego kawałka wywala poza skalę. To tak jakby Peter stworzył przepiękny złoty pierścionek, ale stwierdził, że stać go na więcej i zamiast jakiejś cyrkonii, umieścił w nim oszałamiająco cudowny brylant, na którego widok ludzie niemal mdleją. A przynajmniej ja mdleję. No... prawie, bo aż żal przegapić choćby sekundę z tego dzieła sztuki.
I jeżeli już przesadzam, to tylko troszeczkę, i tylko z powodu mojego zamiłowania do:
1. Muzyki Petera
2. Animacji poklatkowej
Tak! Nie mogło być lepiej! Klip do Sledgehammer, w tym ujęcia przedstawiające samego Gabriela, został stworzony za pomocą właśnie tej techniki, przy czym jej twórcy wykazali się wspaniałą kreatywnością. Peter na kolejce górskiej? Nażelujmy mu włosy, żeby układać je tak, jakby były targane przez wiatr, a w tle narysujmy kredą na tablicy ruszające się tory! Scena z niebem? Pomalujmy całą twarz Petera na niebiesko i zanimujmy płynące po niej obłoczki! A co powiecie na możliwą do wykonania jedynie w technice poklatkowej choreografię taneczną? Dodatkowo część animacji wykonał nie kto inny, jak Nick Park (twórca „Wallace'a i Gromita", „Baranka Shauna" czy „Uciekających kurczaków").
Jeśli szukacie czegoś kozackiego, to w teledysku do Sledgehammer da się znaleźć wszystko, włącznie z przechadzającą się po pokoju postacią złożoną tylko z młotków oraz dwoma oskubanymi, bezgłowymi kurczakami tańczącymi ze sobą na scenie. A, i plemniki. Sporo plemników. Bo należy wspomnieć, że Sledgehammer opowiada o... t y m. No wiecie. Teges szmeges, fą, fą, fą. Ogólnie mówiąc, tekst składa się tylko i wyłącznie z podtekstów, na szczęście nie tych chamskich.
Za to Steam to zupełnie inna para kaloszy. Tam nie ma żadnego stosunku- tam jest proste RUCHANIE. Peter chce się ze swoją kobitą DYMAĆ ile wlezie i na czym wlezie, bo normalnie czuje potrzebę GRZMOCENIA, którą musi koniecznie zaspokoić. Zamiast „Give me steam" mógłby śpiewać „Dupy daj" i miałoby to ten sam poziom subtelności. Oczywiście Peter stwierdził, że w samej piosence zawarł za mało SEKSU i należy ten SEKS podkreślić jakimś posranym teledyskiem. Więc zrobił posrany teledysk.
Klip do Steam to absolutne gówno i według mnie najgorsza rzecz, jaka spotkała ludzkość od czasu śmierci Lennona (albo narodzin Lenina). Do tej pory codziennie wmawiam sobie, że to nieprawda, że ta tragedia się nie wydarzyła, że to był po prostu zły sen albo efekt Mandeli, albo błąd w Matrixie... ale potem wchodzę na YouTube'a i znajduję- 5 minut i 19 sekund najgorszego chłamu, wyglądającego jakby Windows 95 zesrał się do niego wszystkimi animacjami systemowymi i na koniec jeszcze zamieszał łyżeczką. CO TO JEST? NO CO T-
To naprawdę koszmar. Boże, a jednak piekło istnieje i jest bliżej, niż myślałam. Czuję się zgwałcona w mózg przez Petera Gabriela za pomocą jego rozkładającej się komputerowej czaszki przypominającej segment z jakiejś zakazanej horrorowej taśmy. Coś więcej?
Aaa, no i RUCHAŃSKO! Gibające się baby w bieliźnie, wszędzie. Nawet symbole płci w tle kopulują. Każdy element buja się sugestywnie, w tym budynki, gacie striptizera z całą zawartością w środku oraz sauna pełna kobiet w samych ręcznikach w towarzystwie Gabriela w szlafroku. Macie jeszcze jakieś wątpliwości co do przekazu tej piosenki?
No, to już nie macie. Gdyby to jeszcze nie było tak okropnie zanimowane... ale jest! Ten teledysk idealnie obrazuje to, co się dzieje z filmem, w który wsadzono wszystkie najnowsze cuda techniki- po roku można go wywalić do kosza, a po 2 latach na sam jego widok ma się ochotę splunąć z pogardą na ekran oraz wywalić do kosza. Porównajcie sobie tylko miniaturki do Sledgehammer i Steam:
Na obu jest twarz Petera, obie wskazują na radosny charakter klipu i obie są oryginalne. Ale którą byście kliknęli z intencją posłuchania jakiejś fajnej piosenki? Oczywiście, że tą do Sledgehammer, bo nie wygląda jak efekt 10-minutowej zabawy ośmiolatka w Gimpie! Jest za to dość urocza. Gdyby nie ona, być może nigdy nie poznałabym solowej kariery Petera- tak mnie zaintrygowała, że po paru tygodniach widzenia jej w proponowanych w końcu w nią kliknęłam i wsiąkłam. Ten teledysk ma 35 lat, a jedynym aspektem, który zdradza jego wiek jest obraz w 4:3! Sledgehammer ma w sobie pewien polor i wdzięk- właśnie dlatego, że twórcy teledysku nie poszli na łatwiznę i trochę się wysilili, klatka po klatce kreując nietuzinkową całość, która po dziś dzień robi wrażenie. Z kolei przy tworzeniu Steam Peter chyba postanowił zmarnować jak najwięcej kasy w najgorszy możliwy sposób. Wyobrażam sobie ten dialog z ludźmi od animacji:
-Siea, robię teledysk. Co potraficie zrobić?
-Zajmujemy się gł...
-Super, to to zróbcie.
-Al... ale o czym to ma w ogóle być?
-Patrz mi na usta, gościu: B Z Y K A N I E.
*dźwięk odkładanej słuchawki*
Następnie czując, że robi drugie Sledgehammer, Peter wyciągnął się na kanapie i pomyślał, że fajnie byłoby być lokomotywą. Co ten kryzys wieku średniego robi z ludźmi...
Dla poglądu:
Sledgehammer
Steam