********
PORTAL 18
********
“Kumusta ka na?” yan kaagad ang tinanong ko noong dinalaw ko si Ivy sa kwarto nito. Di siya sumagot tiningnan niya lang ako.
“Titi-tigan mo nalang ba ako?”tanong ko ulit sa kanya. Sa pangalawang pagkakataon e tinitigan niya lang ako.
“Alam ko na nababasa mo ang isip at damdamin ko, pero pwede ba wag muna ngayon?” iritableng sabi ko sa kanya.
“Ano ba kasing kailangan mo?” bigla nalang siyang tumalikod at nagbusy-busihan. Hinila ko ang kamay niya at pinaharap koi to sa akin.
“May problema! At yung problemang iyon ay hindi ko alam. Hangga’t di mo sinasabi sa akin na may problema talaga!” giit ko pa sa kanya. Nakatitig muli siya sa akin na parang napapaso ang buong katawan ko sa ginagawa niyang pagtitig sa akin.
“Walang problema. Walang problema kung iisipin mong walang problema.” Makahulugang tugon niya saka pwersahan niyang binitawan ang kamay ko sa pagkakahawak nito.
“Di kasi kita maintindihan e. ang dami mong nililihim sa akin.”
“Bakit ko naman kailangang sabihin sa iyo ang lahat?”
“Kasi kaibigan mo ako. Kasi concern ako sa iyo… kasi…”
“Kasi ano?” inaantay niya ang susunod na sasabihin ko. Pero parang nakain ko yung huling salitang sana ay sasabihin ko.
“Wala. Wala naman kasi talaga? Kung lahat ng mga bagay e bibigyan mo ng dahilan problema mo na yun.” Saka siya humiga sa kama niya at tinakluban ang sarili nito. Bata pa nga rin pala talaga siya. May mga oras na umaarte siyang bata kasi bata talaga siya.
“Pasensya na Prinsesa!” ani ko pa sa kanya.
“Wag na wag mo akong tatawagin prinsesa dahil di ako prinsesa!”
“Tinawag ka nilang prinsesa! Hindi ako bingi Ivy.” Lumabas siya sa taklob nito at galit na itsure nito ang bumungad sa akin. Nakaupo na ako sa tabi niya ng minutong iyon sa kama nito. Hinawakan niya ang kamay ko at tumitig ito sa aking mga mata. Maya-maya ay nakaramdaman ako ng pag-init ng aking buong katawan at naging itim ang lahat ng paligid. Maya-maya may liwanag akong nakita. Napa-gandang lugar. Yung parang lugar sa isang fairytale? Yung lugar na parang mababasa mo lang sa comics at maaari mo lang Makita sa Disney o kaya sa mga international movies gaya ng the hobbit, the lord of the rings, at Harry Potter Series? Ganun kaganda ang nakikita kong lugar sa mga minutong ito. Hanggang ang magagandang lugar na iyon ay biglang napalitang nakadiliman. Kaguluhan at higit sa lahat giyera. Nakita ko na parang unti-unti nang sinasakop ng mga kalaban at masasamang dark witch ang kanina lang na mundo na mapayapa at makulay.
Maya-maya ay bumalik na ako sa realidad. Ipinakita lang ni Ivy sa akin ang siguro ay mundong kanyang kinabibilangan. Ang mundong kanyang dati ay pinagsisilbihan. Ang mundo kanyang mahal.
“Patawarin mo ako. Di ko naman alam na ganun pala kalala ang mga nangyari…” itinapat ni Ivy ang kanyang hintuturo sa aking labi at para bang pinigilan ako nito sa pagsasalita.
“Walang kang kasalanan. Wag na wag kang humingi ng patawad kung wala ka namang kasalanan.” Giit pa niya.
“Meron! Meron akong kasalanan. Di kasi kita naiintindihan, yung ang kasalanan ko.”
“Di ibig sabihin na di mo ako maintindihan e kasalanan na iyon. May mga bagay talaga sa mundo na di natin maintindihan. Gaya na bakit may mga kapangyarihan kami at kayong mga mortal e wala? Gayong parang pare-pareho naman tayong may mga pagkakapareho ng mga katawan. May buhok ka, may buhok ako. May katawan ka, may katawan ako. At higit sa lahat may puso ka, may puso rin naman ako.” Ang lalim talaga niyang tao.
“Woooahhhh… ang lalim nun ah?” saka ako tumawa. Pero siya? Nakatitig lang siya. Ang seryoso talaga niya.
“Salamat at ipinakita mo sa akin ang mundo mo. At di na ako hihingi ng sorry sa iyo kasi baka makotongan mo na ako sa kakulitan ko. Anyways thank you and good night.” Saka ako lumabas na ng kwarto niya.
*****
Pagkalipas ng tatlong araw.
May hindi kami inaasahang bisitang dumating sa bahay. Si Anna at ang kanyang ina. Nagulat nga ang lahat sa pagbisita nila sa aming tahanan.
“Hello kuyaaa….” Mahigpit ang pagkakayakap sa akin ni Anna noong Makita ako nito at inirapan naman niya si Ivy. Mukhang di ata sila close?
“Kumusta na pala kayo?” pag-aalalang tanong ni Tito Samuel sa ina ni Anna.
“May mga umaaligid parin ho sa aming bahay nitong mga nakaraang araw. At nababahala na po ako sa kaligtasan ng aking anak.” Saka ito tumingin kay Anna na busy naman sa kakayakap sa akin ng minutong iyon. Inutusan kami ni Tita Esme na dalhin muna namin si Anna sa kwarto ni Ivy. At sumunod naman kaagad kami, saka naman sumunod si Ivy sa likuran namin.
“Ang pangit ng kwarto mo!” ito kaagad ang bumungad na kumento galing kay Anna. Binigyan ng masamang titig ni Ivy si Anna. At natatawa ako sa reaksyon na iyon ni Ivy.
“Lumabas ka kung gusto mo!” tugon pa ni Ivy sa kanya.
“Bakit ang taray mo?” taas kilay pang tanong ni Anna sa kanya.
“Kasi…” bigla niyang pinalutang si Anna at tinakot ito gamit ang kanyang kakayahan.
“Ivy!” pagpigil ko pa sa kanya.
“Matakot ka sa akin. Matakot ka!”
“Di ako natatakot sa ‘yo!” sagot niya, pero parang kanina lang e umiiyak siya.
Di ako makapaniwala na ang dalawang babaeng ito ay magiging parte ng buhay ko. Si Ivy na tumutulong sa akin para makabalik sa mundo kinabibilangan ko at si Anna naman na siyang dahilan kung bakit ako naririto kaso… di ko maintindihan ibig bang sabihin nito ay di pa nasusulat ni Anna yung kwentong iyon?
“Anna may itatanong ako sa ‘yo!” seryoso ako pero siya nakangiti parang tanga lang.
“Seryoso ang itatanong ko sa ‘yo Anna.” Giit ko pa.
“May kasintahan na ho ba kayo kuya?”
“Haliparot!” rinig ko pang kumento ni Ivy dahilan para mapatingin ako sa kanya at napangisi rin.
“May sinasabi ka?” tinaasan lang siya ng kilay ni Ivy.
“Ano yung kuya, makikinig ako.” Sobrang lapit ng mukha ni Anna sa akin. Di tuloy ako makapag-concentrate sa sasabihin ko.
“Masyado ka atang malapit…”
“Ay sorry po.” Saka siya umiwas ng kaunti. Huminga ako ng malalim at saka tumingin ng diretso sa mga mata ni Anna. Pero paano ko ba itatanong itong tanong ko? Para kasing ang hirap-hirap e.
“Uhmm…”
“Kuya… ano? Nag-aantay ako!” di mapakaling tugon ni Anna. Tumingin ako kay Ivy, di ko alam kung tama ba itong gagawin ko na itatanong ko ang isang bagay na di pa nangyayari. Noong umiling si Ivy doon ko na ako bumigay at di ko nalang itinuloy ang tanong.
“Favorite color mo?” walang hiyang tanong na yan. Napakamot ng ulo si Anna sa tanong ko.
“Seryoso?” di makapaniwalang reaksyon niya. Muli akong tumingin kay Ivy.
“Ang gusto niyang itanong e. May mga pangitain ka bang nakikita sa inyong panaginip?”
“Pangitain?” di niya ata naiintindihan.
“Pangitain. Ibig sabihin nun e…” di ko rin maexplain ng maayos.
“Pangitain yung mga bagay na parang alam mong mangyayari? At maaaring mangyari…” paliwanag pa ni Ivy.
“Meron.” Biglang naging seryoso ang mukha ni Anna.