ညသန္းေခါင္ယံ၁နာရီခန္႔အခ်ိန္
ႀကီးမားသည့္ ကုတင္က်ယ္ႀကီးေပၚ၌ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အတင္းပူးကပ္ကာ အိပ္ေနၾကသည့္ လူႏွစ္ေယာက္ ... ။
လိေမၼာ္ေရာင္အခန္းမီးမွိန္မွိန္က ေနရာအႏွံ႔ ျပန႔္ႀကဲေနသည္။
ထိုစဥ္ ဖုန္းသံျမည္လာသည္။ အအိပ္ဆတ္သည့္ လင္းေရာင္ရွိန္က ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ႏိုးသြားကာ စားပြဲေပၚ တင္ထားသည့္ဖုန္းကို ခ်က္ခ်င္းေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။
ေခၚဆိုသူ၏နာမည္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူရိန္။
က်စ္ ! ဒီေကာင္ကေတာ့ ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ ဘာကိစၥ ဖုန္းဆက္ရတာလဲ ...
ငယ္ေလးႏွင့္ပတ္သတ္သည့္ကိစၥေတြကလြဲရင္ တျခားအရာေတြမွာ ေဒါသႀကီးတတ္သည့္ဗီဇက ထႂကြလာသည္။
သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ တိုးဝင္ကာ အိပ္ေနသည့္ ငယ္ေလးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ဖုန္းကို ယူၿပီး အခန္းျပင္ထြက္လိုက္သည္။
အဲဒီေနာက္ ဖုန္းကို ကိုင္လိုက္ေတာ့
“ ဆရာ ~~~~ ”
အရင္ဦးဆုံး ငွက္ဆိုးထိုးသံလိုငိုသံႀကီးက တိုးဝင္လာသျဖင့္ လင္းေရာင္ရွိန္ ဖုန္းကို နားႏွင့္နည္းနည္းခြာထားလိုက္ရသည္။
“ ဆရာေရ ~~~~~ ”
မသိရင္ ငါက ေသသြားတာက်ေနတာပဲ ဒီေခြးေကာင္ကေတာ့ ...
“ သူရိန္ ငါ မေသေသးဘူးေနာ္ မင္း အဲ့ေလာက္ထိ ငိုစရာမလိုဘူး ”
“ အီးးးးးးး ဆရာ မေသေသးမွန္းေတာ့ သိတာေပါ့ ဒါေပမဲ့ ဆရာက ေခ်ာင္းသာကို ဟန္းနီးမြန္းထြက္သြားၿပီးကတည္းက ကြၽန္ေတာ္ ဖုန္းဆက္သမွ် တစ္ခါမွ မကိုင္ဘူးေလ ဆရာ့ရဲ႕ပထမဖုန္းဆို ေခၚလို႔ေတာင္ မရေတာ့ဘူး ဒီဖုန္းက်ေတာ့ ဖုန္းဝင္ရက္နဲ႔ ဆရာက မကိုင္ဘူး ဆရာ အရမ္းရက္စက္တယ္ အီးးးးးးး ႐ႊတ္~~~ ”
သူရိန္ရဲ႕ငိုႀကီးခ်က္မစကားသံေတြကို နားေထာင္ရင္း လင္းေရာင္ရွိန္ စိတ္ေလသြားသည္။
“ ၿပီးေတာ့ ဆရာက ဟန္းနီးမြန္းကို တစ္ပတ္ေလာက္ပဲ ခရီးထြက္မယ္လို႔ေျပာသြားၿပီး အခုက်ေတာ့ တစ္လေက်ာ္ေတာင္ ၾကာသြားၿပီ ... အလုပ္ေတြကလည္း ေတာင္ပုံရာပုံ ... အလုပ္သမားေတြေရာ မန္ေနဂ်ာေတြေရာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ပူညံပူညံလုပ္ေနၿပီ ကြၽန္ေတာ္လည္း အလုပ္ေတြ မႏိုင္ေတာ့ဘူး ... ဆရာသာ ဒီတစ္ေခါက္ ဖုန္းမကိုင္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ ရီဆိုင္းတင္ေတာ့မွာ အီး~~~ ႐ႊတ္ ~~~ ”
“ မင္း ေျပာစရာရွိတာ ျမန္ျမန္ေျပာစမ္း လွ်ာရွည္ၿပီး ငိုခ်င္းခ်မေနနဲ႔ နားညည္းတယ္ ”
“ ႐ႊတ္ ~~ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ လြန္ခဲ့တဲ့သုံးရက္က Mr.John က email ပို႔ထားပါတယ္ ဆရာနဲ႔ ဘယ္လိုမွ ဆက္သြယ္လို႔မရလို႔ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ဆက္သြယ္လာတာပါ ”
“ Mr.John လား ေအး ဘာကိစၥလဲ ”
“ ဆရာ ! ဆရာ တကယ္အတိတ္ေမ့ေနတာလား ”
“ ဘာကိုလဲ ရွင္းရွင္းေျပာကြာ ”
“ မနက္ျဖန္ညက်ရင္ စင္ကာပူမွာ ေလလံပြဲရွိတယ္ေလ ဆရာ ... ဆရာ တကယ္ႀကီး ေမ့ေနတာလား ”
“ ဟိတ္ေကာင္ ! အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥကို ငါ ေမ့စရာလားကြ ! အဲဒီေလလံပြဲက သဘက္ခါမွ မဟုတ္ဘူးလား ”
“ အစကေတာ့ ဟုတ္တယ္ ... ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္ေျပာင္းလိုက္တာ အဲဒီအေၾကာင္းကို Mr.John က ဆရာ့ကို လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ပတ္ကတည္းက email ပို႔ထားတာေလ ... ဆရာ့ဘာသာ ဟန္းနီးမြန္းလြန္ေနၿပီေတာ့ ”
သူရိန႔္စကားေၾကာင့္ လင္းေရာင္ရွိန္ email ကို အလ်င္အျမန္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူရိန္ေျပာသြားသည္မွာ လုံးဝကို မွန္ကန္ေနသည္။ အမွတ္တမဲ့ေနမိသည့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ လင္းေရာင္ရွိန္ အျပစ္တင္လိုက္ရင္း
“ ေအး ... ဒါဆို ငါ အခုခ်က္ခ်င္း ရန္ကုန္ကို ျပန္ဆင္းလာခဲ့မယ္ ... မင္း flight ဝယ္ထားၿပီးၿပီလား ”
“ အကုန္ အဆင္သင့္ပဲ ဆရာ ”
“ ဟုတ္ၿပီ ... ဒါဆို မနက္က်ရင္ ေတြ႕မယ္ ”
ဖုန္းေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ လင္းေရာင္ရွိန္ သက္ျပင္းေမာႀကီး ခ်လိုက္မိသည္။
ဘာလိုလိုနဲ႔ တစ္လေက်ာ္ေတာင္ ၾကာသြားခဲ့ၿပီလား ~~~
ဟန္းနီးမြန္းကာလမွာ ငယ္ေလးနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ခ်စ္ရည္လူးခ်င္သျဖင့္ အလုပ္ကိစၥႏွင့္ဆိုင္သမွ် ဘာတစ္ခုကိုမွ လွည့္မၾကည့္ခဲ့မိတာ။ အခုက်မွ ေခါင္းေပၚ ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုးႀကီးျပန္ေရာက္လာသလိုပင္။
အခန္းထဲ ဝင္လိုက္ကာ ရွိသမွ် မီးေတြ ဖြင့္လိုက္ေတာ့ အခန္းတစ္ခုလုံး လင္းထိန္သြားသည္။
ေစာင္ပုံထဲမွာ ေကြးေကြးေလးအိပ္ေနသည့္ငယ့္ကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ရသည္။ ဒီကေလးေလးက တကယ့္ကို ဆုလာဘ္ေလးပဲ။
ေစာင္ေတြကို ဖယ္ထုတ္လိုက္ေတာ့ ဝတ္လစ္စလစ္ေလးနဲ႔ လွပတဲ့ငယ္ရဲ႕ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္အခ်ိဳးအစားေလးက ထင္းခနဲေပၚလာသည္။
အခုတေလာ ငယ္ခမ်ာ ညဝတ္အက်ီေတာင္ မကပ္ရရွာ။ အခ်ိန္တိုင္းနီးပါးလိုလို မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္းျဖင့္သာ အိပ္ရာဝင္ေနရသည္။ သူကလည္း ငယ့္ရဲ႕ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံးေလးကို အရမ္းသေဘာက်သျဖင့္ ညအိပ္ခါနီးတိုင္း ငယ့္ရဲ႕ညအိပ္ဝတ္စုံကို အတင္းခြၽတ္ပစ္တတ္သည္။
ငယ့္ရဲ႕ကိုယ္လုံးလွလွေလးေပၚမွာ ဘာမွမဝတ္ထားမွ သူလည္း ညတိုင္း တင္ပါးေလးညႇစ္လိုက္ ႏို႔စို႔လိုက္နဲ႔ ကလိခ်င္တိုင္း ကလိလို႔ရမွာေလ။
အခုလည္း တင္ပါးလုံးလုံးေလးကို ေကာ့ေနေအာင္ေနာက္ပစ္ထားကာ ေကြးေကြးေလးအိပ္ေနသည့္အတြက္ ငယ့္ရဲ႕အေပါက္ေလးက ပြင့္အာေနသည္။ လုံးဝန္းေနသည္တင္လွလွေလးၾကားမွာ နီရဲၿပီးဖူးအာေနသည့္ အေပါက္ေလးက တကယ့္ကို နတ္သဒၶါလို႔ တင္စားရမည္လား။
ကမ္းေျခမွာ ခ်စ္ရည္လူးၿပီးကတည္းက ေနာက္ရက္ေတြမွာ ငယ့္ကို ထပ္မလုပ္ျဖစ္ေတာ့။ အရမ္းၾကမ္းခဲ့မိသျဖင့္ ငယ့္အေပါက္ေလးက နာေနရွာသည္။ စိတ္မထိန္းသည့္အခါက်မွသာ ငယ့္ကို အဝတ္အစားေတြခြၽတ္ခိုင္း ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ေနခိုင္းၿပီး အာသာေျဖျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ငယ့္အထိအေတြ႕မဟုတ္သျဖင့္ မတင္းတိမ္ေပ။
အခုလည္း အိပ္ေရးမက္သည့္ငယ့္ကို ႏႈိးဖို႔အေရး အတန္ငယ္အုံးစားေနရသည္။ ဒီကေလးက ဘယ္ေလာက္အအိပ္မက္သလဲဆိုရင္ လာႏႈိးတဲ့လူက သူ႔လင္ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ သူက ရန္သူလို သေဘာထားတာမ်ိဳး။
အခုလည္း သူကသာ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ေနေပမဲ့ ငယ္ေလးကေတာ့ ေအးေအးလူလူအိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ငယ္ေလးေဘးမွာလည္း ဝင္လွဲလိုက္ရင္း ငယ့္ရဲ႕တင္လုံးလုံးေလးကို ပြတ္သပ္ကာ
“ ငယ္ေလးေရ ငယ္ေလး ကိုယ္ ေျပာစရာရွိလို႔ ”
ျပန္ထူးသံမၾကားရ။ ထို႔အတြက္ ငယ့္ရဲ႕တင္ပါးေလးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဖိညႇစ္ပစ္လိုက္ေတာ့
“ အ့~~~ ”
ညီးညဴသံေလး ထြက္လာသည္။ သို႔ေသာ္ အျပည့္အဝႏိုးေနျခင္းမဟုတ္ေပ။ အဲဒါနဲ႔ သူလည္း ငယ့္ရဲ႕တင္ပါးႏွစ္ျခမ္းၾကားက အေျမာင္းေလးကို ဖိပြတ္လိုက္ေတာ့
“ အင္း~~~ ”
ခႏၶာကိုယ္ေလးက လူးလြန႔္လာသည္။ ငယ့္ရဲ႕အထာကို နပ္ေနသူပီပီ ဖူးႂကြနီရဲေနသည့္ငယ္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းသားအစုံကို အတင္းအၾကပ္စုပ္ယူနမ္းရႈိက္လိုက္သည္။ ႏူးအိေနသည့္ငယ့္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းလႊာက အရည္ေပ်ာ္က်သြားေတာ့မလားေတာင္ ေတြးပူရသည္။
အဲဒီေနာက္ လွ်ာကို သုံးၿပီး ငယ့္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းတြင္းထဲမွာ ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္လႈပ္ရွားကာ နက္ရႈိင္းသည့္ရမၼက္အနမ္းတို႔ကို ေပးအပ္လိုက္သည္။
ေနာက္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္း ငယ္က အသက္ရွဴၾကပ္လာသည္ထင့္ လက္ေသးေသးေလးႏွင့္ သူ႔ရင္ဘတ္ကို တြန္းထုတ္လာသည္။ သူကလည္း အေလွ်ာ့မေပး။ ဒီလိုမွ မနမ္းရင္ ဒီကေလးက ေနဖင္ထိုးသည့္အထိ ႏိုးမွာမဟုတ္ဘူး။
ေနာက္ေတာ့ သူရဲ႕အနမ္းၾကမ္းၾကမ္းေတြေၾကာင့္ ငယ့္ရဲ႕လွပတဲ့မ်က္ဝန္းေလးက ပြင့္လာသည္။
“ ကိုကို~~~~~ ”
ေမာပန္းေနသည့္ အသံေလးႏွင့္ ေခၚလိုက္သျဖင့္ အနမ္းေတြကို ရပ္တန႔္ေပးလိုက္သည္။ ၾကမ္းတမ္းသည့္အနမ္းဒဏ္တို႔ေၾကာင့္ ငယ့္ႏႈတ္ခမ္းေလးက နီရဲၿပီး စိုလက္ေနသည္။
“ ႏိုးလာၿပီလား ကိုယ့္ရဲ႕ငယ္ေလး ”
“ အြန္း ”
ဒီတစ္ခါေတာ့ တကယ္ႏိုးသြားသည္ပင္။ ငယ့္နဖူးေလးေပၚ အနမ္းတို႔ေႁခြခ်လိုက္ရင္း သူ႔ရဲ႕လက္ေတြက ငယ့္တစ္ကိုယ္လုံးကို ပြတ္သပ္ကာ အျမတ္ထုတ္ေနသည္။
“ ကိုကို အင္း~~~~ ”
ကိုကို႔လက္ေတြနဲ႔ ထိေတြ႕သမွ်ေနရာတိုင္းက မီးလိုပင္ ပူျပင္းလာကာ ငယ့္အေပါက္ေလးက တစ္ခုခုကို လိုလားေတာင္းတလာသည္။
ဒီလိုညသန္းေခါင္အခ်ိန္မွာ ကိုကို ငယ့္ကို ႏႈိးတယ္ဆိုတာ ငယ့္အေပါက္ေလးကို လုပ္ခ်င္လို႔ဆိုတာ အသိသာႀကီးပဲေလ။ ထိုအေတြးေၾကာင့္ ငယ့္ႏွလုံးသားထဲမွာ ရင္ခုန္လႈိက္ေမာလာသည္။
ကိုကိုနဲ႔ မခ်စ္ရတာ ရက္အနည္းငယ္ၾကာသြားၿပီျဖစ္သျဖင့္ ငယ္လည္း ကိုကို႔ကို လိုခ်င္လွသည္။ ကိုကို အခ်စ္ၾကမ္းတာကို ငယ္ ခံခ်င္လာသည္။
ကိုကို႔အေကာင္ႀကီး ငယ့္အေပါက္ေလးထဲမွာ အဆက္မျပတ္ဝင္ထြက္သြားလာေနတာကို ျမင္ခ်င္လာသည္။ ဗိုက္ေပါက္ထြက္မတတ္ စီးဝင္လာတတ္သည့္ ကိုကို႔ရဲ႕အခ်စ္မ်ိဳးေစ့ေတြကိုလည္း လြမ္းလွၿပီ။
အခုလို ငယ့္တစ္ကိုယ္လုံးအႏွံ႔ ကိုကိုက သူ႔လက္ႀကီးျဖင့္ ေလွ်ာက္ပြတ္ေနေတာ့ ငယ့္အေသြးအသားေတြ ဆူပြက္လာသည္။ ငယ့္ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကလည္း စူေထာင္ေနကာ ငယ့္အေပါက္ေလးကလည္း ဟစိဟစိျဖစ္ေနၿပီး ကိုကို႔ရဲ႕အေကာင္ႀကီး ထိုးသြင္းဝင္ေရာက္လာမွာကို ေမွ်ာ္လင့္ေနမိသည္။
ငယ္ ကိုကို႔ရဲ႕ပြတ္သပ္မႈေတြကို ရင္တသိမ့္သိမ့္ခံယူရင္း ကိုကို ဘယ္အခ်ိန္ ငယ့္အေပါက္ေလးထဲ သူ႔အေကာင္ႀကီး ထိုးထည့္မလဲဆိုတာကို ေမွ်ာ္လင့္မိေနသည္။ အခုခ်ိန္မွာ ငယ့္အေပါက္ေလးက အရမ္း အရမ္းကိုမွ ယားေနသည္ေလ။
သို႔ေသာ္ ကိုကိုက ငယ့္ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို မျပဳမူလာသျဖင့္ ငယ္ စိတ္ကသိကေအာင့္ျဖစ္လာရသည္။ ငယ့္တစ္ကိုယ္လုံးကို ေလွ်ာက္ပြတ္ေနၿပီး ငယ္ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ငယ့္အေပါက္ေလးထဲကိုေတာ့ မက်ဴးေက်ာ္လာခဲ့ေပ။
“ ငယ္ေလး ”
ထိုစဥ္ ကိုကိုက ေခၚလိုက္သျဖင့္ ငယ္ ကိုကို႔ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုကို႔မ်က္ႏွာခန႔္ေခ်ာက တည္ၾကည္ေလးနက္မႈေတြနဲ႔ ျပည့္ဝေနသည္။
“ ခုနက သူရိန္ ဖုန္းဆက္တယ္ ”
ကိုသူရိန္ကိုေတာ့ ငယ္ သိသည္။ ကိုကို႔ရဲ႕အယုံၾကည္ရဆုံး အတြင္းေရးမႉး၊ ၿပီးေတာ့ လူယုံ။
“ သဘက္ခါ က်င္းပမယ္ဆိုတဲ့ေလလံပြဲက မနက္ျဖန္ျဖစ္သြားၿပီတဲ့ ”
“ အဲဒီေတာ့ ... ”
“ အခု ကိုယ္တို႔ ရန္ကုန္ျပန္မွျဖစ္မယ္ ငယ္ အိပ္ခ်င္ရင္ ကားေပၚမွာ ဆက္အိပ္လို႔ရတယ္ ”
ကိုကို႔စကားေၾကာင့္ ငယ္ ႏႈတ္ခမ္းကိုက္မိသြားကာ အနည္းငယ္စိတ္ေကာက္ခ်င္သြားသည္။
ကိုကို႔ရဲ႕စီးပြားေရးလုပ္ငန္းကိစၥေတြကို ဝင္မေႏွာင့္ယွက္ရဘူး နားလည္ေပးရမယ္ဆိုတာကို ငယ္သိေပမဲ့ ငယ္ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္ အိပ္ရာထက္က ရင္ခုန္ရစ္မူးဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အခ်စ္တိုက္ပြဲႀကီး ပ်က္ျပယ္သြားသျဖင့္ ငယ့္စိတ္ထဲ ခိုးလိုးခုလုျဖစ္ေနသည္။
အထူးသျဖင့္ ငယ့္ အရမ္းအခ်စ္ခံခ်င္ေနပါၿပီဆိုမွ ျဖတ္ခ်ခံလိုက္ရသလိုမ်ိဳး။ တကယ္ပါပဲ။
ငယ္ကသာ စိတ္ေကာက္သလိုျပဳမူေနေပမဲ့ ကိုကိုက ငယ့္ကို ထူမကာ အဝတ္အစားကူဝတ္ေပးေနသည္။ အခု ငယ့္ပုံစံက ကိုယ္တုံးလုံးေလး ျဖစ္ေနသည္ေလ။
ကိုကိုက ငယ့္ရဲ႕နက္ျပာေရာင္ညဝတ္အက်ီေဘာင္းဘီဝမ္းဆက္ကို ကူဝတ္ေပးသည္။ အဲဒါေတာင္ ငယ့္အေကာင္ေလး ေထာင္မတ္ေနတာကို မျမင္ေသးဖူးလား။
သူ ငယ့္ကို လုပ္ခ်င္တုန္းကက် အတင္းအဓမၼဇြတ္တ႐ြတ္ေတြ လုပ္သြားၿပီး အခု ငယ္ အရမ္းလိုခ်င္တာကိုက် ဖာသိဖာသာနဲ႔။
ဦးလင္းေရာင္ရွိန္ ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေတြ႕မယ္ ...
ငယ့္အေတြးထဲက ဂ်စ္ကန္ကန္ဗီဇေတြက ျပန္ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။
အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ငယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ျပန္ဖို႔လုပ္ၾကသည္။ ကိုကိုက ငယ့္ကို ကားေရွ႕ခန္းမွာ ထိုင္ခိုင္းေပမဲ့ ငယ္က အိပ္ခ်င္သည္ဟု အေၾကာင္းျပကာ တမင္ကားေနာက္ခန္းမွာပဲ ေ႐ြးထိုင္လိုက္သည္။
လူယုတ္မာႀကီး ... သူ စားခ်င္တုန္းကက် ကားေပၚမွာေတာင္ မခ်န္ဘူး အတင္းစားသြားၿပီးေတာ့ ... အခုက်ေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတယ္ ... ခင္ဗ်ားကို မုန္းတယ္