Angel Jhan's POV
Nagising nalang ako na nasa higaan, na napapalibutan ng mga kama at pasyente. As expected
nasa Medical Ward ako at kasalukuyang nakahimlay sa puting kama, ninanamnam ang
pagkapanalo ko. Lumapit ang isang nurse dahil nakita niya akong nagising na. Siya yung nurse na inaway ko nung nakaraang araw dahil sa inis ko kay Aljohn, naku ate nurse pasensya na po. Nagi-guilty na ko sa sinabi ko sa inyo last time.
Nakangiti naman niya akong sinalubong at nagtanong kung naigagalaw ko na ba ang katawan ko. Alam niya ang ginawa ko kaya ako narito panigurado. "As shown to your biopsy, your body got paralyzed and you lost your consciousness. It is because you..." nahinto pa siya at tinignan ang wrist device ko. "you used your ability at na-detect ito ng device kaya ito nagrelease ng chemical na agad nagreact sa katawan mo."
Pagpapaliwana pa niya as I know na mangyayari talaga ito kung sakaling basahin ko ang nasa utak ni Aljohn.
Mabilis kong In-address kung may nararamdaman siya sa babaeng nakatawanan niya last time. Yes I am jealous because of them.
Narinig ko ang bawat pag-uusap nila, pinapatawa lamang pala ni Aljohn ang babae dahil itong babae na ito ay girlfriend ng namatay na kaibigan ni Aljohn. I felt somehow guilt at inis sa sarili. Misjudgment ko lang pala.
"Teka ate nurse, Nurse...Mirriam, may napagsabihan ka na ba ng nangyari sa akin?" tanong ko sa nurse. Ilang segundo rin bago siya nakapagsalita. Nakita ko naman agad na bumukas ang pinto at saka nagpakita ang pagmumukha ni Aljohn mula sa malayong iyon.
"Ayy Oo, nasabi ko na sa lalakeng naghatid sa'yo dito." Napatingin naman ako sa nakangiting nurse na ito dahil sa sinabi niya. Don't tell me ate nurse na si...
"O ayan na pala siya, sa kaniya ko palang nasasabi. Kasi siya ang unang nagtanong matapos lumabas yung resulta sa biopsy mo." Ika niya.
Napalingon naman ako sa pinakagilid ko para maitago ang pagmumukha ko na mukhang may ikahihiya na naman. I'm hoping na hindi niya mapagtanto ang ginawa ko.
Diretso lang ang tingin sa akin ni Aljohn at walang emosyon ang kaniyang pagmumukha.
Nakakatakot ang aura niya para siyang seryoso na seryoso, alam niya kaya ang ginawa ko. Privacy niya kasi ang nakuha kong impormasyon, gusto ko lang talaga gumanti sa ginawa niya.
Nakakainis. Nang matapos ang pag-uusap nila ni ate nurse at ni Aljohn, humakbang na palayo ang lalaking ito at lumabas ng pinto.
I felt pain inside me na parang sobrang sakit naman ng ganito. Yung titig na walang emosyon at parang tinignan lang ako na parang 'di kilala. Okay Angel what would you do next? Iniiwasan ka na niya. Dapat ba akong magsorry sa ginawa ko? Gustoko siyang tawagin sa oras na iyon, pero walang boses na lumabas upang tawagin man lang ang lalaking tumalikod sa akin.
Mag-isa akong kumain sa katanghalian na walang kasama dahil may mga ginagawa ang mga kaibigan ko na mas dapat unahin. Ako naman kakagaling ko lang sa medical ward para man lang makalabas doon, wala naman akong sakit so what's the sense upang manatili pa ko don?
Nakakawalang gana, masarap naman yung pagkain pero yung mood ko ayaw makisama. Ang bigat-bigat ng pakiramdam ko. Gusto ko nalang pumunta sa kwarto ko at magmukmok nalang.
Dumaan ang maraming araw at nagsisimula na ang aming paghahanda para sa 2nd Category. Sinimulan na kaming papiliin sa mga gamit na nakalagay sa isang mahabang frame glass. Malaya kaming pinapili kung ano ang gusto namin na armas na pag-aralan at the same time.
Kahit ano pwede naming piliin sa rami ng araw na pwede itong pag-practisan, pero mas advisable nila na isa o dalawang armas ang mahasa namin dahil sa araw na dumating na ang AI Battle, susubukin ang tatag namin dahil magiging mahirap ang mangyayari at computer intelligence manipulated ang buong magiging sistema.
Nahahati ang frame mula sa dalawang section. Sa right hand section nandoon ang mga Ranged-Weapons o mga armas na nagagamit sa pangmalayuan habang nasa left hand section naman ang mga Hand-to-Hand Weapons o mga armas na mostly close combat talaga.
Wala akong mapili dahil hindi naman ako, kami, namulat sa ganitong aspeto ng pamumuhay. Kung malaya nga kaming pumili na hindi na namin kailangan magte-training gagawin ko, pero isa lang kasi ang rason ko kung bakit kailangan ko ang lahat ng ito, at 'yon ang ipaglaban ang mga mahal ko sa buhay.
Matatagpuan ko rin ang pamilya ko. Gusto ko muli na silang makapiling. It's been so long since we kiss, we hug, we greet, we talk, we laugh and so many more.
Nasabi ko na ba kung bakit kailangan AI ang kalaban namin when it comes na dumating na sa point na nahasa na kami sa paggamit ng armas? Ang dahilan is huwag na dumating din sa point na magkasakitan pa kung tao laban sa tao ang paggamit nito.
And siguro kino-consider yung mga taong mahihina ang loob. And syempre sino nga ba ang hindi matatakot kung armas ang makasugat o hindi lang, baka mapatay ka pa ng 'di sinasadya.
Kay tatalim pa naman ng mga gamit na ito? Pwede ba gamitin nalang namin yung mga props dati ng school during nagkakaroon ng acting sa theater?
Pinili ko nalang ay manipis, isang braso ang haba, magaan, at matalim na espada.
Be good to me my fine weapon so that we can make a practice together haaa. Huwag mo
akong sasaktan, tulad ng mapanakit na iyon.
Nakita ko rin na pumipili ng weapon si Aljohn. Namimili talaga ito ng magugustuhan niya, napatingin naman siya sa akin na katulad parin ng dati, blanko ang mukha. Nag-seg way naman ako ng tingin, ayoko na siyang tingnan pa, at lalong ayoko na magkaroon ng mutual o ano pa mang kahibangan sa pagitan namin.
May nagtanong sa akin kung ano ang pinili kong first choice weapon na kakilala ko sa ibang Strand which katropang lalaki nila Jwyneth kaya napalapit na rin ako. As a friend lang naman. And he was easy to get along. Kaya ayun siguro mabilis namin napakisamahan at katawanan to during normal days in school.
-
Natapos ang pagtetraining namin doon sa Gymnasium mga bandang alas-kwatro ng hapon.
Halos kamay ang napuruhan sa akin dahil nga puro wrist, hand and arm ang focus ng blade weapon tulad ng espada.
Nakakapawis ng sobra, high ventilated ang lugar pero yung feeling nakaka-suffocate. Sa dami ba namin sa loob.
Dapat magkaroon ng MWF chaka TThS sched ng hindi gaano crowded sa loob.
Nagpaalam ako kila Jwyneth at sa mga kaibigan namin na pupunta muna ako ng MW (Medical ward) para magpa-check ng vitals ko.
Gusto naman nila akong samahan pero kaya ko naman na. Big girl na kaya toh. Alam ko naman may ginagawa si Jwyneth, ayoko naman magpasama sa lalaking kaibigan baka kung ano pa isipin ng iba, I prefer Shayne at hindi naman ako nagkamali ng pinili even pati si Eralyn kahit na pawis na pawis ay sumama rin. Meron naman siyang baon na damit at tatlong bimpong tuwalya na kasya sa aming tatlo para mapunasan ang pawis namin.
Ready rin 'tong si Eralyn lagi hahaha. Magkumare talaga kami nito kaso hanggang pampaarte lang talaga nabibitbit ko. So ayun na nga nang pagpasok namin ay mabuti nalang ay may vacant na nurse para ma-check ako.
Tumataas kasi ang heart rate ko even nasa Resting Heart Rate ako.Kinakabahan ako about sa health ko, and never been so exaggerated since I felt something wrong. Ayon naman sa nurse ay wala naman, and in fact is nagri-rise ang Heart Rate even we are in rest if we drink coffee more often, kinakabahan for something or else, "Is there someone you been like?" tanong sa akin ng nurse.
"Ako po, may nagugustuhan? Imposible wala nahmahn!" ani ko sa pagtapik sa hangin. Wala
naman talaga.
"Kung ganun, napapadalas ba ang pag-inom mo ng coffee?" muli niyang pagtatanong.
"Often... in breakfast, masarap po kasi yung Cappuccino Coffee sa cafeteria."
"Yown, I think you should minimize the caffeine you take. Nakakatulog ka pa ba ng maayos?" muli niyang tanong.
"Hindi po, hindi po ako makatulog." Even ang dahilan talaga is may isang tao lagi akong iniisip kaya 'di ako makatulog.
Ganun naman talaga. If you would clear your mind, you will fall asleep easily. Kaya sana all sa mga napagod sa buong araw at nakakatulog agad.
"Kung ganun, ayun nga, bawasan mo ang pagkakape mo and take a glass of water before you sleep." Huling pagbibigay adbiso ni ate nurse.
Palabas na kami ng Medical Ward, at nang pagbukas ko ng pintuan, nasa harap noon si Aljohn na nakaapak sa dingding ang isang paa. Pa-bad boy lang? Charr tapos nag-iba ang aura niya ng magkatinginan kami.
Umayos siya ng tayo. Kiniliti naman ako nila Eralyn at Shayne as if na kikiligin ako. Walang kasama si Aljohn, siya lang and he look so stress and at the same time, happy?
"Can I take her, I just wanna show something to her?" with pleasing tone pa na aniya.
"Ano ako... Gamit? Na kaya mong kunin everytime? Chaka pwede mo namang ipakita rito yang gusto mo ipakita noh!" I crossed my arm as a gesture na kunwari nagmamaldita ako.
"Siguro iniisip mo na iniiwasan kita, pero sasabihin ko ang rason if papayag ka na sumama ka sa akin."
"Ayoko." Madiin kong pagtatapos sa usapan. Nagsimula ng humakbang ang aming paa bitbit-bitbit ko ang braso ng dalawang gusto akong makipagharutan. E ayoko nga e.
Napahinto nalang ako nang hinabol niya kami at pumunta ulit sa aming harapan.
"Ifin case, you change your mind." Iniabot niya sa akin ang nakataob na isang puting petal.
Teka, petal 'to ng gardenia flower a? Saan kaya niya ito nakuha? Kinuha ko naman ito para 'di na muli niya ako kulitin. Nagmadali na kaming umalis at saka bumaba na ng floors na hindi siya nililingunan.