It's been two months since the massacre of monstrous octopus-like that almost kill a skillful girl named Dianne. Halos mamatay na siya sa mga nangyari sa katawan niya. Linggo rin ang tinagal bago siya tuluyang nagising.
Binigyan siya ng isang regenerative syrum. Isang fast healing genes na derivative sa original na alpha genes. Thanks to the mysterious guy na tumulong sa kaniya. And now she is very alive, smart and bold.
She have training with her schoolmate named Angel Ann jumping and leaping from a height of logs. Their confidence and determination is extremely seems unnatural. For the sake of rights, family, friends and love, they are willful to cope all the challenges and tasks given by their mentor they do not know what's the face look like.
They always bother who was this but they only knew, this guy in disguise is helping them to fight.
To all the day have been passed, this guy always teach them new tricks and strategies to defeat every possible rivals. They had started from punching dummies, extreme work-out, avoid deadly obstacles, learned close combat (armed and unarmed) and used their extraordinary ability to fight each other.
It makes sense for every day of their living and mastered it. They looks for something strange or unusual. Something that can make them brave.
They are more eager na makalabas na dahil lagi nalang silang nasa loob ng school. Hindi sila pinapalabas ng kanilang mentor dahil lubos pang delikado. And besides may plano pa ito.
Gustong-gusto na talaga lumabas ni Angel Ann. Malayo dito. Malayo sa training ground. Malayo sa lugar na kung saan akala niya mamamatay na siya.
Hindi lang niya na-control ng maayos ang ability niya kung kaya't naging mala-alikabok siya. Mabuti nalang, may sumapo sa mga dust particles na iyon na parte ng kaniyang katawan, kundi matagal ng nakakalat ang katawan niya sa paligid-ligid.
Inintay ng misteryong lalaking iyon na mabuo muli si Angel Ann sa mismong istraktura nito at tinuruan sa mabilis na strategy kung paano magamit ng maayos ang
kakayahan nito. Mabilis natuto si Angel Ann kung kaya't nagawa pa nitong gamitin ang kakayanan niya sa mala halimaw na Beta na iyon.
Dumaranas ng matinding pangungulila at takot ang dalawa na baka mamatay nalang silang hindi man lang nahahawakan muli ang mga mahal nila sa buhay.
Halos libot na nila ang kanilang paaralan at wala man lang butas para makaalis at silayan lamang ang labas. Their ability can't penetrate the wall and the barrier. Maging ang butas na kung saan nanggaling ang halimaw ng sugudin sila nito sa loob ay muling tinakpan ng matitigas na bato ng kanilang mentor na may abilidad kontrolin ang anumang uri ng lupa o semento.
The right wing of the school is obviously wasted. Nagkalat ang mga malalaking tipak ng bato sa harap ng mismong gusali. Ang dating malamig na semento na kinasadlakan ng maraming namayapang mga katawan ay wala ng kakikitaan pa pwera man ang mga bahid ng dugo na nanuyo na rin.
Pinulot ni Angel Ann ang isang bato at saka ito hinagis sa gawi ni Dianne. Napalingon si Dianne at nawala nalang ang bato sa isang iglap.
"Behind You!" Sigaw ni Dianne. Angel Ann moved side way para hindi siya tamaan ng bato. Papunta muli ang bato sa direksyon ni Dianne. Napangisi ni Dianne dahil kakarampot na effort lang ang ginawa ni Angel Ann. Umiwas din ito at tumama sa babasaging salamin ang bato kung saan tumagos ito.
Hindi naman napansin ng dalawa ang mentor nila na nanonood sa kanila. Tumalikod na ito mukha yatang hindi nasiyahan sa ginawa ng dalawa. They were just confused of how long would it takes para makalabas na rin sila?
Makatulong para kumuha ng pagkain mula sa labas. At hindi laging nagtatago sa abandonadong paaralan na sila lang ang taong nagtitiis doon.
"Mr... Sr." nahihiya pang itawag ni Dianne. "Hanggang kailan pa po kami...tayomagtitiis sa ganitong uri ng pamumuhay?" maawaing pagtatanong nito.
Huminto panandalian ang kanilang mentor at saka nagpatuloy muli papasok sa loob ng admin office na kung saan tumama ang bato at nakabasag ng salamin.
Naiwan ang dalawa na hindi nasasagot ang kanilang tanong. Magsusukbit na sana ang dalawa ng kanilang mga braso ng biglang may humagis na bato mula sa loob ng gusaling nabasagan nila ng salamin.
"Hey!" paggalit na kilay na ang ginawa ng dalawa dahil muntikan na silang tamaan. Bumulusok sa hangin ang bato dulot upang bumaon sa tinamaan nito.
Napaharap sila sa gusali kung saan nanggaling ang bato. Napahanda sila ng de-oras dahil naglulutangan na ang mga bato sa harap nila at mukhang sinasadyang patamaan sila.
"Tssss lagi naman ganyan 'yan, lagi tayong pinapahirapan." Pabulong na wika ni Dianne. Kumawala papunta lahat sa direksyon nila ang bato. Sinisipa-sipa nila ang mga ito gamit ang mga mabibilis nilang pagkilos. Kung saan-saan tumitilapon ang mga bato sa bawat kanilang mga sipa.
Nasusugatan din sila dahil hindi nila lubos kayang depensahan ng mabilisan ang kanilang sarili. Hinahabol ng bawat isa ang bawat ritmo ng kanilang puso. Ang mabilis nitong tibok ang lalong nagpapabilis sa kanilang kilos.
"'Di ko na kaya ate Angel masyadong madami." Ani ni Dianne.
Hinugot niya ng matulin ang kaniyang katana dahil may mas malaking tipak ng bato ang tatama sa kanila. Mabilis niya itong hiniwa sa gitna. Lumipad pababa ang nahating bato at saka ito nawarak sa iba't ibang maliliit na tipak.
"Ordinaryong lupa. Kahit minsan pala may awa parin siya sa atin." Dugong labing wika naman ni Angel Ann.
"Tara pasukin natin ang loob at nang tumigil na siya." Dugtong pa nito habang tumango naman si Dianne.
Nakikita nila ang figure ng kanilang mentor sa loob. Bakas sa kanilang mga labi ang ngiti dahil nagkakaroon na sila ng plano. Nagdikit sila at hawak kamay na tumakbo.
Gamit ang katana at dagger na hawak nilang pareho, ginamit nilang armas ito upang salagin ang mga batong patungo sa kanila.
"Ngayon na." parehas nilang ini-activate ang ability nila. Gumawa sila ng isang sphere barrier habang nasa loob sila. Isa itong defensive-offensive attack dahil ang mga bato na tatama papunta sa kanila ay magteteleport papunta sa likod ng mentor nila.
Magiging buhangin nga lang ito sa kabilang dimension at matatabunan nito ang kanilang mentor. High in defensive at Low in offensive kung susumahin ito.
Not bad. Naubos na ang bato na papunta sa direksyon nila. Hinatak pakanan ni Angel Ann ang Sliding door na nabasag dulot ng batong tumama rito kanina. Hinanap sila sa loob ng admin office ang kanilang mentor ngunit wala ito sa loob. Isa lamang mapaglarong ilusyon ang naabutan nila sa loob. Anino lang ito ng napagdugtong-dugtong na mga gamit.
"Ate Angel, tignan mo." Nakadungaw si Dianne sa labas habang tinitignan ang mga batong tumama sa ding-ding na iyon sa dulo na baun na baun. Mga nakabaong bato na may mga letrang tinutukoy.
"WHEN THE SUN GOES DOWN"
Nag-intay ng apat na oras ang dalawa habang nag-uusap lang sila at nagkekwentuhan. Parehas silang mataas ang mga pangarap. May kaniya-kaniyang gustong maabot sa buhay. Pero paano na ang gusto nilang bukas kung wala ng pag-asa ang maabutan nilang mundo sa labas?
Nakalabas na sila kasama ang kanilang mentor.
Isa't kalahating oras lamang meron sila upang makaalis at makabalik bago tuluyang kainin ng dilim ang buong lugar. Delikado ang bawat oras at walang pinipiling oras ang kamatayan.
Maraming sasakyan ang nakahambalang lamang sa daan. Lagi silang nagtatago sa bawat malalaking sasakyan at poste na 'di alam ang kalaban. May malapit na mall sa dakong silangan ng Mac Arthur highway. Doon sila kukuha ng kanilang makakain.
Sa ganitong krisis ay hindi na mahalaga ang pera. Pagkain at tubig ang kailangan nila upang mabuhay ng matagal. Alam ng lahat na wala nang iba pang tataguan. Pinipili at pinipilit nalang nilang mabuhay sa gitna ng dilim na kung saan hindi na kaya pang liwanagan ng pag-asa.
1 hr and 3 minutes left. Sinilip ng estranghero ang natitirang oras para sa kanilang pagkuha ng pangunahing pangangailangan.
Hinati sa bawat isa ang mga kakailanganin. Pagkain sa kanilang dalawa samantalang tubig naman ang kaniya. Mas kakayanin ng abilidad ng kanilang mentor ang tubig dahil kaya nitong manipulahin ang mga bato na kayang dalhin ang mga jag ng tubig. Samantalang sila Angel at Dianne naman ang sa pagkain katulad ng mga canned goods.
Naabutan nila na magulo na sa loob ng mall. Naniniwala silang marami pa ring survivor.
Pinagbilinan silang huwag magtitiwala sa kahit na ano at sinong makita nila na survivor din dahil matatakot sila sa abilidad na meron ang mga kagaya nila.
Binuksan na nila ang babasaging pinto. Tumambad sa kanilang harapan ang mga kalat-kalat na lalagyanan. Sabog na mga pagkain. At isang basag na refrigerator.
Tumakbo papunta sa hilera ng refrigerator si Dianne. Kumuha ito ng apat na kahong liquid milk at inilagay sa basket. Kumuha rin siya ng yogurt milk at inubos sa isang lagusan.
Nanlaki naman ang mga mata ni Angel Ann sa kaniya. "Bakit? Matagal na since maka-inom ako nito e." depensa nito.
Itinuro naman ni Angel Ann ang philtrum o ang taas ng kaniyang labi upang senyasan si Dianne na merong mga natiran traces ng gatas sa taas ng labi nito.
Pinahid naman agad ni Dianne ito sa kaniyang braso at napahagikgik sila sa sariling kakulitan. Dumako naman sa gitna si Angel Ann upang kumuha ng tinapay na makakain.
Loaf at wheat bread ang naabutan niya. Mas lalo pa itong natuwa ng makita ang corner ng mga chocolate. Kumuha siya ng kanyang mga paborito pangdagdag tuwa at energy na rin.
Sa dulo nagkita ang dalawa, at naabutan ang corner na kung saan nakalagay ang mga canned goods. Kumuha sila ng sapat sa higit tatlong linggong pangkain.
Sa pinakadulo ng hallway ay makikita ang isang boutique. Nilagay nila sa kanilang basket ang mga maaaring makatulong na gamot upang ibsan ang mga sakit tulad ng ubo, sipon o lagnat.
Ibuprofen, paracetamol, antibiotics pati antioxidants pinatos na at bitamina.
Umalingawngaw ang biglaang pagputok ng baril malapit sa kanila. Napahanda ang dalawa sa kanilang nadinig. Napayuko sila ng de oras.
Mabilis na hinanap ng mentor ang dalawa niyang apprentice.
Muling pumutok ang baril. Palapit na sa kanila. Palapit sa labasan. Naririnig na rin nila ang mga 'di maintindihang kaluskos. Mga kukong naghihintay ng mapapaslang.
The screeching sound becomes getting louder and it is so intimidating pakinggan.
Hindi alam ng dalawa kung matatakot ba sila. Kaya na nilang labanan ito pero nandito sila at nagtatago. Lumapit sila sa pinakasulok upang tignan ang nangyayari.
A bang after a triggered light escape from the double barrel shotgun of beard-man pointed to a wild monster oozing with dark blood.
He spits on it and after finished the life of that monster, a monster behind him slowly prey him and jump over him.
The beard-man didn't draw the bullet causing him to die immediately after the monster ripped his neck.
A girl right over there screams for sorrow. She looks like a 13-year old girl crying for help because of her father's death. The monster look up to the girl and run after her.
The monster jump over those shelves causing these to fell in domino effect.
She was trapped there and now crying for her own life. "Papa. Mama," she cried.
The monster jumped over her but a jag of water ditched it. The girl was shocked and trace where that jag went from. She saw the stranger who was the mentor of the girls.
Tumingin sa estranghero ang halimaw na basang-basa. After the monster recovered its balance, it attacks the stranger, but the molded sharpened marble tile rise from the
ground and bound the monster to the ceiling. It was still alive then, the stranger manipulate the tiles removed from the floor and swiftly impacted it to the neck of the monster.
The monster's head fell to the ground at the front of a girl.
"There were many of them that took advantage our shelf ago. We live in stock room of this mall. Mama killed by monsters like this. My father prepare his gun for vengeance and protection as well. We run as we can, protecting me from the danger of those beasts..." The girl said.
"My father killed the first one, you killed the another one who killed my father.
The other one is roaming around us. I feel it. And a colossal one which is 115. No! I mean 114 meter away from us, southeast of the mall," the girl continue, another bead of tears her eye lost before she show that she was one of them who was gifted by the Alpha genes.
She has super senses that can feel 10x compare to average human.
"Sneakers?" pag-abot ni Angel Ann ng tsokolate sa batang babaeng ulila na.
Tinanggap naman ng babae ang tsokolate na may pagpapasalamat sa kaniyang mukha.
Nagmadali na silang umalis na dala-dala ang mga pangangailangan nila.