Unicode
Arc(3.22)
လီလျိုရဲ့နောက်မှာထိုင်နေတဲ့ချူးဝူရုံကဘာကိုမှမပြောပဲသူ့အနက်ရောင်မျက်ဝန်းများကသာတစ်သွင်သွင်တိုက်နေသည့်လေပြေကြောင့်အနီရောင်ဝတ်စုံတစ်လွင့်လွင့်ဖြစ်နေသည့်လေလယ်ကယွင်ထျန်ဟန်းကိုကြည့်နေသည်။
"ဘာဖြစ်တာလဲ?ချူးဝူရုံ,မင်းကငါ့ကိုမမှတ်မိတော့ဘူးလား?" ယွင်ထျန်ဟန်းရဲ့မက်မွန်ပွင့်မျက်လုံးများကအနည်းငယ်ကျဉ်းမြောင်းသွားကာသူ့ရဲ့ပါးလွှာသည့်အနီရောင်ဖျော့ဖျော့နှုတ်ခမ်းလွှာတွင်သိသာထင်ရှားတဲ့မထီမဲ့မြင်အပြုံးတစ်ခုဖြစ်ပေါ်လာသည်။
"ဒါမှမဟုတ်,တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်နှစ်တွေအများကြီးမတွေ့ရတော့ရုတ်တရက်မင်းရဲ့မိတ်ဆွေဟောင်းကြီးကိုအသိအမှတ်မပြုရဲတာလား?"
လီလျိုသည်တကယ့်ကိုသူ့ရှေ့ကဒီအနီဝတ်နဲ့လူအားဒူးထောက်ရပေမည်။သိသာထင်ရှားစွာပင်သူကချူးဝူရုံအားရှာပြီးသူ့ဝိဉာဉ်အားရှာဖွေချင်နေတာဖြစ်သည်။ထို့မှသာသူနောက်တစ်ဆင့်တက်နိုင်မယ့်အဲ့ဒီကျင့်ကြံရေးနည်းလမ်းကိုအသုံးပြုလို့ရမှာဖြစ်သည်။အဲ့ဒါသည်လည်းသူ့ကျင့်ကြံမှုအတွက်အရေးကြီးဆုံးခြေလှမ်းပင်။
သူ့ကိုယ်ပိုင်ကျင့်ကြံရေးလမ်းကြောင်းအတွက်သူကသူနဲ့ညီအစ်ကိုအရင်းလိုရင်းနှီးသည့်မိတ်ဆွေအပေါ်မှာတောင်လက်တင်နိုင်တဲ့သူဖြစ်ပြီးသူ့မိတ်ဆွေရဲ့ကံကောင်းစွာနဲ့လွတ်မြောက်လာနိုင်တဲ့ဝိဉာဉ်ကိုပင်လွှတ်မပေးပေ။
လီလျိုသည်မူလကဒီဇာတ်ကောင်ကိုရေးခဲ့တာကဇာတ်လမ်းရဲ့ဇာတ်ကွက်ကိုမြှင့်တင်နိုင်ရန်နှင့်ချူးဝူရုံရဲ့ဇာတ်ကောင်ကိုပိုပြီးကြွတက်လာစေရန်ဖြစ်သည်။သို့ပေမယ့်အခုတော့သူဒီစာအုပ်ထဲကိုအမှန်တကယ်ဝင်လာရပြီးဇာတ်လိုက်သည်လည်းသူနှစ်သက်တဲ့သူဖြစ်လာတဲ့အချိန်မှာတော့ဆန့်ကျင်ဘက်ကလူရဲ့အပြုအမူနဲ့လုပ်ရပ်တွေကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်းသိလာပြီဖြစ်သည်။
အခုချိန်မှာတော့ယွင်ထျန်ဟန်းရဲ့စွမ်းဆောင်ရည်ကိုမြင်ရပြီးတဲ့အချိန်မှာသူတကယ့်ကမ္ဘာကိုသာပြန်သွားပြီးသူရေးသားခဲ့သည့်ဝတ္တုကိုပြန်ဖွင့်ကာယွင်ထျန်ဟန်းရဲ့ဇာတ်ကောင်ကိုအကြိမ်ထောင်ပေါင်းများစွာပေါက်ကရလုပ်ပစ်ချင်နေသည်။
လီလျိုကသူ့နှလုံးသားထဲကခံစားချက်ကိုဖိနှိပ်လိုက်သည်။သူ့မျက်နှာကတော့ကုချင်းချန်းရဲ့တည်ငြိမ်ပြီးလစ်လျူရှုတတ်သည့်အမူအယာကိုဆက်ဝတ်ဆင်ထားဆဲဖြစ်ကာခံစားချက်အနည်းငယ်တောင်မဖော်ပြပေ။
"ဒီကစီနီယာ,ဝူရုံက,ကလေးဘဝကတည်းကကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းမှာပဲကြီးပြင်းလာတာပါသူခင်ဗျားကိုသိမှာမဟုတ်ဘူး"
ယွင်ထျန်ဟန်းသည်အခုမှချူးဝူရုံရှေ့မှာထိုင်နေသည့်လီလျိုကိုသတိပြုမိဟန်တူသည်။သို့သော်သူ့ရဲ့အေးစက်ပြီးပြင်းထန်လှသည့်လှပသောမျက်လုံးများကလီလျိုကိုတစ်ချက်သာလှည့်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက်အေးစက်စက်ဖြင့်မထီလေးစားဟန်နှာခေါင်းရှုံ့လေသည်။
"မင်းလည်းအရေးမကြီးတဲ့သူပဲ"
ယွင်ထျန်ဟန်းပြောလိုက်တဲ့စကားကိုချူးဝူရုံကြားသောအခါသူ့မျက်လုံးထဲကအမူအယာကချက်ချင်းပြောင်းလဲသွားပြီးပိုအေးစက်သွားသည်။သို့သော်သူကပါးစပ်ကိုပိတ်ထားဆဲပင်။ယွင်ထျန်ဟန်းကဘာလာရှာလဲသူမသိသလိုယွင်ထျန်းဟန်ကသူသည်အတိတ်ဘဝတုန်းကနတ်ဆိုးသခင်ချူးဝူရုံပါဟုဘယ်လောက်ထိသေချာနေလဲဆိုတာကိုလည်းမသေချာပေ။
ယွင်ထျန်ဟန်းကချူးဝူရုံအားပြန်ကြည့်သည်။
"ချူးဝူရုံ,မင်းဘာလို့စကားမပြောတာလဲ?"
ထို့နောက်သူကထပ်ပြောပြန်သည်။
"ကောင်းပြီ,မင်းဘယ်တော့မှမတွေးခဲ့မိဘူးမှတ်လားငါကမင်းကိုအခုထိရှာနေနိုင်ဦးမယ်လို့,ဟုတ်တယ်မှတ်လား?"
ယွင်ထျန်ဟန်းရဲ့အနီရင့်ရင့်မျက်လုံးများထဲမှာခံစားချက်ကိုခန့်မှန်းလို့မရတဲ့အမှောင်ထုတစ်ပိုင်းတစ်စပေါ်လွင်နေသည်။သူ့နှုတ်ခမ်းကအပြုံးသည်လည်းပိုလို့သိသာထင်ရှားလာသည်။
"မင်းရဲ့Nascent Soulအဆင့်ခရမ်းအမြူတေကိုအပိုင်းပိုင်းအစစဖြစ်အောင်ဖျတ်စီးပြီးတဲ့နောက်မှာမင်းကနှစ်ရာချီပြီးတိတ်တဆိတ်ပျောက်ကွယ်သွားမယ်လို့မထင်ထားခဲ့မိဘူး....မမျှော်လင့်ပဲမင်းကဒုတိယကိုယ်ထည်တစ်ခုကိုရှာနိုင်ပြီးငါ့ကိုနောက်တစ်ခေါက်ရှာတွေ့ခွင့်ပေးခဲ့တာပဲ...ဒါပေမဲ့မင်းကအခုအရမ်းအားနည်းနေတယ်ပြီးတော့ငါကတော့Demigodအဆင့်ကျင့်ကြံသူဖြစ်နေပြီ....ကောင်းကင်ဘုံကငါ့ဘက်မှာရပ်တည်ပေးပြီးငါ့ကျင့်ကြံမှုနည်းလမ်းတွေကိုပြီးပြည့်စုံအောင်လုပ်ပေးနေတယ်ဆိုတာရှင်းနေတာပဲလေ"
လီလျိုသည်ယွင်ထျန်ဟန်းထုတ်လွင့်လိုက်တဲ့ဖိအားကိုချက်ချင်းသတိထားလိုက်မိပြီးဘာမှမတတ်နိုင်ပဲသူ့တစ်ကိုယ်လုံးတောင့်တင်းသွားသည်ကိုခံစားလိုက်ရကာအဲ့ဒီဖိအားကသူ့ရင်ဘက်ပေါ်ကိုကျောက်တုန်းကြီးတစ်ခုနဲ့ဖိထားသလိုမျိုးအသက်ရှုရခက်ခဲလာစေသည်။
လီလျိုကသူ့ရှေ့ကယွင်ထျန်းဟန်ရှေ့ကိုကွေးညွှတ်သွားချင်နေသည့်ခံစားချက်ကိုပြင်းထန်စွာဖိနှိပ်ထားရင်းသူ့စိတ်ထဲမှာရှောင်းချီကိုခေါ်လိုက်သည်။
လက်ရှိအခြေအနေမှာတော့ပိုပြီးအသုံးဝင်တဲ့နည်းလမ်းကိုသူမစဉ်းစားနိုင်တော့ပေ။အကယ်၍သူယွင်ထျန်ဟန်းရဲ့ထိန်းချုပ်မှုအောက်ကနေမလွတ်မြောက်နိုင်ဘူးဆိုရင်သူနဲ့ချူးဝူရုံတို့ရဲ့နောက်ဆုံးရလဒ်ကသေဆုံးခြင်းဖြစ်သွားလိမ့်မည်။
ဒါဆိုဒီကမ္ဘာကလည်းရှုံးနိမ့်ခြင်းနဲ့သာအဆုံးသတ်သွားပေမည်။
ကမ္ဘာတိုင်းရဲ့အမျိုးသားဇာတ်လိုက်ကတစ်ယောက်တည်းဆိုတာသူသိသော်လည်းသူကတော့ပထမကမ္ဘာကိုပြန်သွားပြီးအချိန်တစ်ချို့ကြာအောင်သွားနေချင်နေသေးသည်။
ပထမကမ္ဘာမှာကမနှစ်မြို့ဖွယ်အမှတ်တရအနည်းငယ်ရှိနေပြီးချင်ယုကသူ့ကိုအတင်းအကြပ်လုပ်တာကိုသူသဘောမကျသော်လည်းအဲ့ဒါကလွဲရင်တကယ်တမ်းကချင်ယုကသူ့ကိုအတော်လေးအာရုံစိုက်ပြီးဆက်ဆံတယ်ဟုပြောလို့ရသည်။
ဒီလောက်အချိန်တွေကြာသွားခဲ့တာတောင်ချင်ယုသူ့အပေါ်နောက်ဆုံးကြည့်ခဲ့တဲ့အကြည့်ကိုမမေ့နိုင်သေးပေ။သူ့မျက်လုံးထဲကစိတ်အားငယ်နေတဲ့အမူအယာတွေနဲ့သွေးမျက်ရည်ကျလုနီးပါးပြောခဲ့တဲ့စကားလုံးတွေကိုပေါ့....
အဲ့ဒါကြောင့်သူရှုံးလို့မဖြစ်ဘူး..သူအဲ့ဒီကမ္ဘာကိုပြန်သွားပြီးအဲ့ဒီအထီးကျန်စိတ်အားငယ်နေတဲ့ပုံရိပ်လေးကိုပြောချင်တယ်...သူသာအရင်လိုအတင်းအကြပ်ထပ်မလုပ်သ၍သူနဲ့အတူတူနေပြီးပိုပြီးလှပတဲ့အမှတ်တရတွေကိုအတူတကွဖန်တီးချင်ပါတယ်လို့....
ယွင်ထျန်ဟန်းရဲ့ဖိအားအောက်မှာလီလျိုသည်မနေနိုင်ပဲခေါင်းကိုငုံ့ချမိသည်။သို့သော်သူ့မျက်လုံးထဲကအမူအယာကတော့ပိုလို့ခိုင်မာပြီးပိုလို့မြဲမြံလာသည်။
လက်ရှိအခြေအနေကိုရှောင်းချီကနားလည်လိုက်ပြီးနောက်ခဏတစ်ဖြုတ်တိတ်ဆိတ်သွားသည်မှာတစ်စုံတစ်ခုကိုသွားရောက်စစ်ဆေးနေပုံပေါ်သည်။ပြီးနောက်သူကလီလျိုကိုပြောလာသည်။
[ကြီးမြတ်တဲ့hostရေ,ဒီတစ်ခေါက်အရေးကြီးတဲ့အခြေအနေကိုစဉ်းစားကြည့်လိုက်တော့ကျွန်တော်hostရဲ့လက်ရှိအဆင့်ထက်ကျော်လွန်နိုင်တဲ့ဝိဉာဏ်ကိရိယာကိုပေးလို့ရတယ်ဒါပေမဲ့အဲ့ဒါကိုအမျိုးသားဇာတ်လိုက်အတွက်တစ်ခါပဲသုံးလို့ရမှာ...ပြီးတော့hostရဲ့လက်ရှိခန္ဓာကိုယ်ကိုစွန့်လွှတ်ဖို့လိုအပ်ပြီးဒီကမ္ဘာကနေအချိန်ပိုင်းတစ်ခုလောက်တော့ထွက်သွားရလိမ့်မယ်...ပြန်ရောက်လာတဲ့အချိန်မှာတော့တစ်ခြားလူတစ်ယောက်ရဲ့ကိုယ်ထဲဝင်ရမှာ...ဆန္ဒရှိရဲ့လား?]
[အဲ့ဒါကဒီကမ္ဘာရဲ့ပြီးမြောက်မှုကိုအကျိုးသက်ရောက်မှုရှိမှာလား?]
လီလျိုကသူ့ကိုယ်သူ'ယဇ်ပူဇော်'ရမှာကိုကန့်ကွက်ဖို့မရှိပေ။သို့သော်သူဂရုစိုက်ဆုံးနောက်တစ်ခုကိုတော့စိတ်အားထက်သန်စွာမေးလိုက်သည်။
[သက်ရောက်မှုမရှိပါဘူး,အမျိုးသားဇာတ်လိုက်ကသာအဆုံးသတ်မှာအမြင့်ဆုံးကိုရောက်သ၍ဒီကမ္ဘာက(၁၀၀%)အောင်မြင်တယ်လို့သတ်မှတ်လို့ရပါတယ်]
လီလျိုသည်နောက်ဆုံးတော့သူ့ရင်ထဲကစိုးရိမ်ပူပန်မှုကိုစွန့်လွှတ်လိုက်နိုင်သည်။ဒီလက်ရှိကမ္ဘာမှာကသူ့ရဲအေးတိအေးစက်ပုံရိပ်ကိုထိန်းသိမ်းဖို့လိုအပ်နေသည်။ချူးဝူရုံကသူ့ကိုကျင့်ကြံမှုနဲ့ပတ်သတ်တဲ့တစ်ခုခုဆွေးနွေးဖို့လာရှာပြီးအချိန်တော်တော်ကြာသည်အထိသူတို့စကားပြောဖြစ်တာကလွဲရင်တစ်ခြားအချိန်တွေမှာကချူးဝူရုံနဲ့စကားသိပ်မပြောဖြစ်ပေ။
ထို့ကြောင့်ဒီအမျိုးသားဇာတ်လိုက်ကသူ့အပေါ်မှာဆရာနဲ့တပည့်ခံစားချက်သာရှိတယ်လို့ခန့်မှန်းလို့ရသည်။မူလကတော့သူသည်ချူးဝူရုံကသူ့ရဲစိတ်ထား့ရုတ်တရက်အကြီးအကျယ်ပြောင်းလဲသွားမှုအပေါ်ဘယ်လိုများလက်ခံနိုင်ပါ့မလဲဆိုတာနဲ့အရင်ကမ္ဘာနှစ်ခုကလိုမျိုးသူ့ကိုဆက်ပြီးနှစ်သက်အောင်ဘယ်လိုများလုပ်ရပါ့မလဲလို့စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်နေခဲ့တာဖြစ်သည်။
လက်ရှိအကျပ်အတည်းကမကောင်းတဲ့အခွင့်အလမ်းတော့လည်းမဟုတ်ပေဘူး
[ကြီးမြတ်တဲ့hostရေ,ကျွန်တော်အခုhostရဲ့သိုလှောင်အိတ်ထဲကိုအမျိုးသားဇာတ်လိုက်ကိုအဝေးပို့လိုက်လို့ရအောင်သုံးလို့ရတဲ့ဝိဉာဏ်ကိရိယာထည့်ပေးလိုက်ပါပြီ....အဲ့ဒါကိုစတင်ဖို့hostရဲ့ဝိဉာဏ်စွမ်းအား(၁၀%)လောက်သာသုံးဖို့လိုပါတယ်ပြီးရင်တော့အဲ့ဒီဝိဉာဏ်ကိရိယာကိုအမျိုးသားဇာတ်လိုက်ရဲ့လက်ကောက်ဝတ်မှာဝတ်ပေးလိုက်ပါ...အဲ့ဒါပြီးရင်တော့——ကျွန်တော်hostကိုလက်ရှိကနေဖယ်ရှားပါ့မယ်,hostအနေနဲ့မငြင်းဆန်ဖို့အရင်ဆုံးပြောထားပါရစေ]
[ကောင်းပြီ] လီလျိုသည်လည်းကန့်ကွက်မှုမရှိပေ။
ယွင်ထျန်ဟန်းကအကြာကြီးမစောင့်နိုင်တော့သည့်ပုံပေါ်သည်။သူ့လက်ကိုမြှောက်လိုက်ပြီးသွယ်ပြောင်းရှည်လျားသည့်လက်ချောင်းလေးများကိုအနည်းငယ်မြှောက်လိုက်ကာလီလျိုနဲ့ချူးဝူရုံရှိရာသို့ဦးတည်လိုက်သည်။ချက်ချင်းလိုလိုပင်ကြီးမားတဲ့ဝိဉာဏ်အားတွေရောနှောပါဝင်နေသည့်ဟာရီကိန်းကြီးတစ်ခုကလီလျိုမောင်းနေသည့်သစ်ရွက်သဏ္ဍာန်လှေရှိရာသို့ပြေးဝင်လာတော့၏။
အကယ်၍လှေသာအဲ့ဒီDemigodအဆင့်ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်ရဲ့စွမ်းအင်တွေပါဝင်နေတဲ့ဟာရီကိန်းနဲ့ရိုက်ခတ်မိမယ်ဆိုရင်လီလျိုကတောင့်ခံထားပြီးရှောင်လိုက်မယ်ဆိုရင်တောင်သူသေချာပေါက်တိုက်ခိုက်မှုရဲ့နောက်ဆက်တွဲဆိုးကြိုးများကိုခံစားရမှာဖြစ်ပြီးအကြီးအကျယ်ထိခိုက်သွားနိုင်သည်။Nascent Soulအဆင့်ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်အနေနဲ့သူ့မှာအခြေခံကျကျပင်Demigodအဆင့်ကျင့်ကြံသူကိုရင်ဆိုင်တိုက်နိုင်မယ့်စွမ်းအားမရှိပေ။
"ယွင်ထျန်ဟန်း,မင်းသာငါ့ကိုကတိတစ်ခုပေးမယ်ဆိုရင်ငါ,ချူးဝူရုံကမင်းနောက်ကနေလိုလိုလားလားလိုက်ခဲ့ဖို့ဆန္ဒရှိတယ်"
ချူးဝူရုံသည်လည်းလီလျိုရဲ့လက်ရှိကျင့်ကြံဆင့်နဲ့ဆိုရင်ယွင်ထျန်ဟန်းရဲ့တိုက်ခိုက်မှုကိုတောင့်မခံနိုင်ဘူးဆိုတာနားလည်သည်။သူ့ရှေ့ကဒီလူကိုယွင်ထျန်ဟန်းကထိခိုက်နာကျင်အောင်လုပ်မှာအားသူမလိုလားပေ။ဒါ့အပြင်အကယ်၍ယွင်ထျန်ဟန်းကသူ့ဝိဉာဉ်ကိုဖယ်ရှားတဲ့ကျင့်ကြံရေးနည်းလမ်းကိုအသုံးပြုချင်တာဆိုရင်သူ့အနေနဲ့နတ်ဆိုးပိုင်နယ်မြေကိုသွားပြီးအထူးအစီအရင်တွေအရင်ဆုံးခင်းကျင်းဖို့လိုအပ်သည်။
သူသာယွင်ထျန်ဟန်းကိုလီလျိုကိုလွှတ်ပေးဖို့ပြောနိုင်သမျှကာလပတ်လုံးယွင်ထျန်ဟန်း၏ထိန်းချုပ်မှုမှလွတ်မြောက်ရန်အတွက်သူ့ကိုယ်ခန္ဓာမှ Qi အားလုံးနှင့်သွေးအားလုံးကိုသုံးနိုင်သည်။
ချူးဝူရုံရဲ့စကားကိုယွင်ထျန်ဟန်းကြားပြီးနောက်သူ့လက်ကိုဝှေ့ယမ်းလိုက်ပြီးသူထုတ်လွှတ်လိုက်သည့်ဟာရီကိန်းစွမ်းအင်ကိုပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်သည်။ထို့နောက်သူ့မျက်လုံးများကချူးဝူရုံအားလှောင်ပြောင်လိုဟန်ကြည့်လေသည်။
"အခုတော့မင်းငါနဲ့အတူတူပြန်လိုက်ချင်သွားပြီပေါ့...ငါလည်းကြားချင်ပါသေးတယ်မင်းလိုအရှုံးသမားတစ်ယောက်ကငါ့ကိုဘယ်လိုအခြေအနေမျိုးတောင်းဆိုလာမှာလဲဆိုတာကိုပေါ့?"
သို့သော်ထိုအချိန်မှာပဲလီလျိုကချူးဝူရုံရဲ့လက်မောင်းတစ်ဖက်ကိုယူလိုက်ပြီးတွန့်ဆုတ်မှုမရှိစွာဖြင့်ခါးမှသူ့သိုလှောင်အိတ်ကိုဖွင့်လိုက်သည်။ပြီးနောက်ရှောင်းချီသူ့ကိုပေးထားတဲ့ဝိဉာဏ်ကိရိယာအားထုတ်ယူလိုက်ပြီးသူ့ဝိဉာဉ်စွမ်းအားကိုအလျင်အမြန်ထည့်လိုက်ကာတောက်ပတဲ့အဖြူရောင်အလင်းများထွက်လာနေပြီဖြစ်တဲ့ထိုဝိဉာဏ်ကိရိယာအားချူးဝူရုံရဲ့လက်ကောက်ဝတ်ပေါ်တင်လိုက်သည်။
"ဆရာ,ဘာလုပ်မလို့လဲ?"
ချူးဝူရုံရဲ့အသားအရည်ကအနည်းငယ်ပြောင်းလဲသွားပြီးသူဘာလုပ်ချင်နေလဲဆိုတာကိုအနည်းငယ်သိလိုက်သလိုပင်။ချူးဝူရုံကသူ့လက်ကိုဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီးလီလျိုရဲ့သွယ်လျတဲ့လက်ကောက်ဝတ်ကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။အဲ့ဒါကသူ့ချစ်သူအားပွင့်ပွင့်လင်းလင်းထိတွေ့သည့်ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်သော်လည်းသူ့ရင်ထဲမှာတော့မတည်ငြိမ်မှုများသာထိုးတက်လာရသည်။လက်ရှိယွင်ထျန်ဟန်းကိုသူရင်ဆိုင်ရတာတောင်ဒီလောက်ထိရင်တုန်မှုကိုမခံစားခဲ့ရပေ။
"ဝူရုံ,တစ်ရက်ဆရာကတစ်သက်တာလုံးဖခင်ပဲ...ငါ့မှာမင်းတစ်ယောက်ပဲတပည့်ရှိတာ....မင်းအသက်ကိုငါ့အတွက်စွန့်လွတ်ဖို့ငါလက်မခံနိုင်ဘူး...ဆရာကမင်းနဲ့ဒီရှေ့ကလူနဲ့ကြားကရန်ကြွေးတွေကိုသေချာမသိပေမယ့်ဒီလူကလုံးဝကိုရက်စက်ပြီးနတ်ဆိုးဆန်တဲ့လူဆိုတာတော့ငါမြင်နိုင်ပါတယ်"
မူလကပြုံးနေတဲ့အမူအယာရှိနေသောယွင်ထျန်ဟန်းရဲ့မျက်နှာကလီလျိုရဲ့စကားတွေကိုကြားပြီးနောက်ချက်ချင်းပင်မဲမှောင်သွားပြီးရှုံ့မဲ့သွားသည်။
"မင်းလိုအရေးမပါတဲ့လူတစ်ယောက်ကဒီသခင်ကိုဘယ်လိုများဒီလိုပုံစံနဲ့ပြောရဲရတာလဲ?"
လီလျိုကယွင်ထျန်ဟန်းကိုဂရုမစိုက်ပဲဆက်ပြောသည်။
"ဝူရုံ,မင်းဒီဆရာကိုတစ်ခုတော့ကတိပေးရမယ်,အနာဂတ်မှာမင်းရဲ့နှလုံးသားကိုထိန်းသိမ်းထားပြီးနှလုံးသားရဲ့စေစားရာလမ်းကြောင်းအတိုင်းသွား,တစ်ခြားမဟုတ်တဲ့လွှမ်းမိုးမှုတွေကိုမခံနဲ့....."လီလျိုကပြောရင်းဖြင့်သူ့လက်ကိုဖြေးညှင်းစွာလွှတ်ပေးလိုက်သည်။
ချူးဝူရုံသည်သူ့ချစ်သူကဒီလောက်စကားအရှည်ကြီးပြောတာကိုတစ်ခါမှမမြင်ဘူးပေ။သို့သော်သူပျော်ရွှင်မှုမခံစားရဘူးဖြစ်နေသည်။သူလီလျိုရဲ့လက်ကိုလမ်းဆွဲချင်သော်လည်းသူ့တစ်ကိုယ်လုံးကမမြင်ရတဲ့အားတစ်ခုနဲ့တွဲချည်ထားသလိုဖြစ်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရပြီးအနည်းငယ်တောင်လှုပ်ရှားလို့မရတော့ပေ။
ယွင်ထျန်ဟန်းကတစ်ကိုယ်လုံးအဖြူရောင်အလင်းတန်းများဖုန်းနေပြီးကြီးမားတဲ့ပိုးအိမ်ကြီးလိုဖြစ်နေကာကောင်းကင်ယံအဝေးတစ်နေရာသို့လွင့်ထွက်သွားသည့်ချူးဝူရုံအားကြည့်နေမိသည်။
ယွင်ထျန်ဟန်းကချူးဝူရုံသွားသည့်ဘက်ကိုချက်ချင်းလိုက်သွားလိုသော်လည်းချူးဝူရုံရဲ့ဆရာဟုပြောထားသည့်နူးညံ့သိမ်မွေ့ချောမောသောလူငယ်လေးကသူ့ကိုတားဆီးလိုက်သည်။
ယွင်ထျန်ဟန်းကအေးစက်စက်ပြုံးလိုက်ပြီးဒီNascent Soul အဆင့်ကျင့်ကြံသူလောက်ကိုအာရုံမစိုက်သေးပေ။သို့သော်သူမထင်ထားခဲ့မိတာကသူ့ရှေ့ကလူငယ်လေးရဲ့ကိုယ်မှကြီးမားတဲ့အင်အားကြီးတစ်ခုတိုးထွက်လာပြီးအထဲမှများပြားလှသောစွမ်းအင်များကအပြင်သို့တစ်ဟုန်ထိုးထွက်လာသည့်ပုံပင်။
ယွင်ထျန်ဟန်းသည်ချက်ချင်းထိတ်လန့်သွားပြီးသူ့ရှေ့ကလူငယ်လေးအားမယုံကြည်နိုင်ဟန်ဖြင့်ကြည့်လိုက်မိတော့သည်။ထို့နောက်သူ့ပုံရိပ်ကိုပြန်၍ထိန်းချုပ်လိုက်ကာအလျင်အမြန်နောက်ဆုတ်လိုက်၏။
"—မင်းရူးနေတာလား?"
ဒီလောက်ကြီးမားလှတဲ့အင်အားဆိုရင်သေချာပေါက်သူ့ရှေ့ကလူငယ်လေးကသူ့ရဲ့ Nascent Soulကိုဖောက်ခွဲပစ်တော့မယ်!
သူ့ကျင့်ကြံဆင့်ကထိုလူငယ်လေးထက်မြင့်မားသော်လည်းကိုယ့်ကိုကိုယ်ဖောက်ခွဲပစ်တဲ့တိုက်ခိုက်မှုမျိုးနဲ့မျက်နှာခြင်းဆိုင်ရမယ်ဆိုရင်အကယ်၍သူသာဂရုမစိုက်လိုက်မိပါကအကြီးအကျယ်ဒဏ်ရာရလိမ့်မည်။
မမြင်ရတဲ့အင်အားဖြင့်ချည်နှောင်ခံထားရသည့်ချူးဝူရုံသည်မြင့်မားတဲ့နေရာသို့လွင့်ထွက်သွားတာဖြစ်သော်လည်းကျင့်ကြံသူများရဲ့အမြင်အာရုံကသာမာန်လူများထက်များစွာသာလွန်တာကြောင့်သူသည်လည်းအောက်ကမြင်ကွင်းကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်နေရသည်။ချူးဝူရုံရဲ့မျက်လုံးများပြူးကျယ်သွားရပြီးသူ့မျက်လုံးထောင့်စွန်းကကွဲထွက်တော့မတတ်ပင်သူ့မျက်လုံးထဲမှထိန်းချုပ်လို့မရနိုင်သည့်စိတ်ပျက်ဝမ်းနည်းမှုများထွက်ပေါ်လာသည်။
"ဟင့်အင်း,ဆရာ,ကုချင်းချန်း,ချင်းချန်း—"
သို့သော်နောက်ဆုံးမှာတော့သူဘာမှမမြင်နိုင်တော့ပေ။လျင်မြန်စွာပျံသန်းနေတဲ့စွမ်းအားကြောင့်မကြာခင်ပဲမိုးကုပ်စက်ဝိုင်းထဲသို့ဝင်ရောက်ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။
ယွင်ထျန်ဟန်းသည်လည်းတတ်နိုင်သမျှအမြန်ဆုံးရှောင်ရှားရန်ကြိုးစားသော်လည်း Nascent Soulအဆင့်ရဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ဖောက်ခွဲမှုအကျိုးဆက်ကိုမရှောင်ရှားနိုင်ခဲ့ပေ။
ယွင်ထျန်ဟန်းသည်သူ့ရင်ဘက်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားရင်းသူ့လည်ချောင်းကယားယံလာသလိုခံစားရကာပါးစပ်အပြည့်သွေးတစ်ပွက်အန်ထုတ်လိုက်သည်။သူကအံကိုကြိတ်လိုက်ပြီးချူးဝူရုံပျောက်ကွယ်သွားရာဘက်သို့လှမ်းကြည့်လိုက်၏။ထို့နောက်သူ့အင်္ကျီလက်ကိုမုန်းတီးစွာဝှေ့ယမ်းလိုက်ရင်းNascent Soulကိုဖောက်ခွဲပစ်လိုက်သည့်လူငယ်လေးရဲ့နေရာလွတ်အားကြည့်လိုက်ကာမုန်းတီးမှုတွေပြည့်နှက်နေသည့်မျက်နှာဖြင့်ထိုနေရာမှထွက်ခွာသွားတော့သည်။
ချူးဝူရုံကအသက်ရှင်နေတုန်းပဲဆိုမှတော့ကောင်းကင်ဘုံပဲတက်သွားသည်ဖြစ်စေငရဲကိုပဲဆင်းသွားသည်ဖြစ်စေသူသေချာပေါက်ရှာပြမယ်....နောက်တစ်ကြိမ်ဆိုရင်တော့ချူးဝူရုံလည်းသူ့ကိုကာကွယ်ပေးနိုင်ဖို့တစ်ခုတည်းနဲ့ကိုယ်ဝိဉာဉ်ကိုဖြိုခွဲပြီးအသက်ကိုစွန့်ပေးနိုင်တဲ့လူတစ်ယောက်ရှိနိုင်တဲ့ထိကံမကောင်းလောက်ဘူး
.......................................
Zawgyi
Arc(3.22)
လီလ်ိဳရဲ႔ေနာက္မွာထိုင္ေနတဲ့ခ်ဴးဝူရံုကဘာကိုမွမေျပာပဲသူ႔အနက္ေရာင္မ်က္ဝန္းမ်ားကသာတစ္သြင္သြင္တိုက္ေနသည့္ေလေျပေၾကာင့္အနီေရာင္ဝတ္စံုတစ္လြင့္လြင့္ျဖစ္ေနသည့္ေလလယ္ကယြင္ထ်န္ဟန္းကိုၾကည့္ေနသည္။
"ဘာျဖစ္တာလဲ?ခ်ဴးဝူရံု,မင္းကငါ့ကိုမမွတ္မိေတာ့ဘူးလား?" ယြင္ထ်န္ဟန္းရဲ႔မက္မြန္ပြင့္မ်က္လံုးမ်ားကအနည္းငယ္က်ဥ္းေျမာင္းသြားကာသူ႔ရဲ႔ပါးလႊာသည့္အနီေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ႏႈတ္ခမ္းလႊာတြင္သိသာထင္ရွားတဲ့မထီမဲ့ျမင္အျပံဳးတစ္ခုျဖစ္ေပၚလာသည္။
"ဒါမွမဟုတ္,တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီးမေတြ႕ရေတာ့႐ုတ္တရက္မင္းရဲ႔မိတ္ေဆြေဟာင္းႀကီးကိုအသိအမွတ္မျပဳရဲတာလား?"
လီလ်ိဳသည္တကယ့္ကိုသူ႔ေရွ႕ကဒီအနီဝတ္နဲ႔လူအားဒူးေထာက္ရေပမည္။သိသာထင္ရွားစြာပင္သူကခ်ဴးဝူရံုအားရွာၿပီးသူ႔ဝိဉာဥ္အားရွာေဖြခ်င္ေနတာျဖစ္သည္။ထို႔မွသာသူေနာက္တစ္ဆင့္တက္ႏိုင္မယ့္အ့ဲဒီက်င့္ၾကံေရးနည္းလမ္းကိုအသံုးျပဳလို႔ရမွာျဖစ္သည္။အဲ့ဒါသည္လည္းသူ႔က်င့္ၾကံမွဳအတြက္အေရးႀကီးဆံုးေျခလွမ္းပင္။
သူ႔ကိုယ္ပိုင္က်င့္ၾကံေရးလမ္းေၾကာင္းအတြက္သူကသူနဲ႔ညီအစ္ကိုအရင္းလိုရင္းႏွီးသည့္မိတ္ေဆြအေပၚမွာေတာင္လက္တင္ႏိုင္တဲ့သူျဖစ္ၿပီးသူ႔မိတ္ေဆြရဲ႔ကံေကာင္းစြာနဲ႔လြတ္ေျမာက္လာႏိုင္တဲ့ဝိဉာဥ္ကိုပင္လႊတ္မေပးေပ။
လီလ်ိဳသည္မူလကဒီဇာတ္ေကာင္ကိုေရးခဲ့တာကဇာတ္လမ္းရဲ႔ဇာတ္ကြက္ကိုႁမွင့္တင္ႏိုင္ရန္ႏွင့္ခ်ဴးဝူရံုရဲ႔ဇာတ္ေကာင္ကိုပိုၿပီးႂကြတက္လာေစရန္ျဖစ္သည္။သို႔ေပမယ့္အခုေတာ့သူဒီစာအုပ္ထဲကိုအမွန္တကယ္ဝင္လာရၿပီးဇာတ္လိုက္သည္လည္းသူႏွစ္သက္တဲ့သူျဖစ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ဆန္႔က်င္ဘက္ကလူရဲ႔အျပဳအမူနဲ႔လုပ္ရပ္ေတြကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိလာၿပီျဖစ္သည္။
အခုခ်ိန္မွာေတာ့ယြင္ထ်န္ဟန္းရဲ႔စြမ္းေဆာင္ရည္ကိုျမင္ရၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာသူတကယ့္ကမာၻကိုသာျပန္သြားၿပီးသူေရးသားခဲ့သည့္ဝတၱဳကိုျပန္ဖြင့္ကာယြင္ထ်န္ဟန္းရဲ႔ဇာတ္ေကာင္ကိုအႀကိမ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေပါက္ကရလုပ္ပစ္ခ်င္ေနသည္။
လီလိ်ဳကသူ႔ႏွလံုးသားထဲကခံစားခ်က္ကိုဖိႏွိပ္လိုက္သည္။သူ႔မ်က္ႏွာကေတာ့ကုခ်င္းခ်န္းရဲ႔တည္ၿငိမ္ၿပီးလစ္လ်ဴရႈတတ္သည့္အမူအယာကိုဆက္ဝတ္ဆင္ထားဆဲျဖစ္ကာခံစားခ်က္အနည္းငယ္ေတာင္မေဖာ္ျပေပ။
"ဒီကစီနီယာ,ဝူ႐ုံက,ကေလးဘဝကတည္းကၾကည္လင္ေကာင္းကင္ဂိုဏ္းမွာပဲႀကီးျပင္းလာတာပါသူခင္ဗ်ားကိုသိမွာမဟုတ္ဘူး"
ယြင္ထ်န္ဟန္းသည္အခုမွခ်ဴးဝူရံုေရွ႕မွာထိုင္ေနသည့္လီလ်ိဳကိုသတိျပဳမိဟန္တူသည္။သို႔ေသာ္သူ႔ရဲ႔ေအးစက္ၿပီးျပင္းထန္လွသည့္လွပေသာမ်က္လံုးမ်ားကလီလ်ိဳကိုတစ္ခ်က္သာလွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ေအးစက္စက္ျဖင့္မထီေလးစားဟန္ႏွာေခါင္းရွံု႔ေလသည္။
"မင္းလည္းအေရးမႀကီးတဲ့သူပဲ"
ယြင္ထ်န္ဟန္းေျပာလိုက္တဲ့စကားကိုခ်ဴးဝူရံုၾကားေသာအခါသူ႔မ်က္လံုးထဲကအမူအယာကခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလဲသြားၿပီးပိုေအးစက္သြားသည္။သို႔ေသာ္သူကပါးစပ္ကိုပိတ္ထားဆဲပင္။ယြင္ထ်န္ဟန္းကဘာလာရွာလဲသူမသိသလိုယြင္ထ်န္းဟန္ကသူသည္အတိတ္ဘဝတုန္းကနတ္ဆိုးသခင္ခ်ဴးဝူရံုပါဟုဘယ္ေလာက္ထိေသခ်ာေနလဲဆိုတာကိုလည္းမေသခ်ာေပ။
ယြင္ထ်န္ဟန္းကခ်ဴးဝူရံုအားျပန္ၾကည့္သည္။
"ခ်ဴးဝူရံု,မင္းဘာလို႔စကားမေျပာတာလဲ?"
ထို႔ေနာက္သူကထပ္ေျပာျပန္သည္။
"ေကာင္းၿပီ,မင္းဘယ္ေတာ့မွမေတြးခဲ့မိဘူးမွတ္လားငါကမင္းကိုအခုထိရွာေနႏိုင္ဦးမယ္လို႔,ဟုတ္တယ္မွတ္လား?"
ယြင္ထ်န္ဟန္းရဲ႔အနီရင့္ရင့္မ်က္လံုးမ်ားထဲမွာခံစားခ်က္ကိုခန္႔မွန္းလို႔မရတဲ့အေမွာင္ထုတစ္ပိုင္းတစ္စေပၚလြင္ေနသည္။သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကအျပံဳးသည္လည္းပိုလို႔သိသာထင္ရွားလာသည္။
"မင္းရဲ႔Nascent Soulအဆင့္ခရမ္းအျမဴေတကိုအပိုင္းပိုင္းအစစျဖစ္ေအာင္ဖ်တ္စီးၿပီးတ့ဲေနာက္မွာမင္းကႏွစ္ရာခ်ီၿပီးတိတ္တဆိတ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားမယ္လို႔မထင္ထားခဲ့မိဘူး....မေမွ်ာ္လင့္ပဲမင္းကဒုတိယကိုယ္ထည္တစ္ခုကိုရွာႏိုင္ၿပီးငါ့ကိုေနာက္တစ္ေခါက္ရွာေတြ႕ခြင့္ေပးခဲ့တာပဲ...ဒါေပမဲ့မင္းကအခုအရမ္းအားနည္းေနတယ္ၿပီးေတာ့ငါကေတာ့Demigodအဆင့္က်င့္ၾကံသူျဖစ္ေနၿပီ....ေကာင္းကင္ဘံုကငါ့ဘက္မွာရပ္တည္ေပးၿပီးငါ့က်င့္ၾကံမႈနည္းလမ္းေတြကိုၿပီးျပည့္စံုေအာင္လုပ္ေပးေနတယ္ဆိုတာရွင္းေနတာပဲေလ"
လီလ်ိဳသည္ယြင္ထ်န္ဟန္းထုတ္လြင့္လိုက္တဲ့ဖိအားကိုခ်က္ခ်င္းသတိထားလိုက္မိၿပီးဘာမွမတတ္ႏိုင္ပဲသူ႔တစ္ကိုယ္လံုးေတာင့္တင္းသြားသည္ကိုခံစားလိုက္ရကာအဲ့ဒီဖိအားကသူ႔ရင္ဘက္ေပၚကိုေက်ာက္တုန္းႀကီးတစ္ခုနဲ႔ဖိထားသလိုမ်ိဳးအသက္ရႈရခက္ခဲလာေစသည္။
လီလ်ိဳကသူ႔ေရွ႕ကယြင္ထ်န္းဟန္ေရွ႕ကိုေကြးၫႊတ္သြားခ်င္ေနသည့္ခံစားခ်က္ကိုျပင္းထန္စြာဖိႏွိပ္ထားရင္းသူ႔စိတ္ထဲမွာေရွာင္းခ်ီကိုေခၚလိုက္သည္။
လက္ရွိအေျခအေနမွာေတာ့ပိုၿပီးအသံုးဝင္တဲ့နည္းလမ္းကိုသူမစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့ေပ။အကယ္၍သူယြင္ထ်န္ဟန္းရဲ႔ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္ကေနမလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္သူနဲ႔ခ်ဴးဝူရံုတို႔ရဲ႔ေနာက္ဆံုးရလဒ္ကေသဆံုးျခင္းျဖစ္သြားလိမ့္မည္။
ဒါဆိုဒီကမာၻကလည္းရွံုးနိမ့္ျခင္းနဲ႔သာအဆံုးသတ္သြားေပမည္။
ကမာၻတိုင္းရဲ႔အမ်ိဳးသားဇာတ္လိုက္ကတစ္ေယာက္တည္းဆိုတာသူသိေသာ္လည္းသူကေတာ့ပထမကမာၻကိုျပန္သြားၿပီးအခ်ိန္တစ္ခ်ိဳ႔ၾကာေအာင္သြားေနခ်င္ေနေသးသည္။
ပထမကမာၻမွာကမႏွစ္ၿမိဳ႔ဖြယ္အမွတ္တရအနည္းငယ္ရွိေနၿပီးခ်င္ယုကသူ႔ကိုအတင္းအၾကပ္လုပ္တာကိုသူသေဘာမက်ေသာ္လည္းအဲ့ဒါကလြဲရင္တကယ္တမ္းကခ်င္ယုကသူ႔ကိုအေတာ္ေလးအာရံုစိုက္ၿပီးဆက္ဆံတယ္ဟုေျပာလို႔ရသည္။
ဒီေလာက္အခ်ိန္ေတြၾကာသြားခဲ့တာေတာင္ခ်င္ယုသူ႔အေပၚေနာက္ဆံုးၾကည့္ခဲ့တဲ့အၾကည့္ကိုမေမ့ႏိုင္ေသးေပ။သူ႔မ်က္လံုးထဲကစိတ္အားငယ္ေနတဲ့အမူအယာေတြနဲ႔ေသြးမ်က္ရည္က်လုနီးပါးေျပာခဲ့တဲ့စကားလံုးေတြကိုေပါ့....
အဲ့ဒါေၾကာင့္သူရွံုးလို႔မျဖစ္ဘူး..သူအဲ့ဒီကမာၻကိုျပန္သြားၿပီးအဲ့ဒီအထီးက်န္စိတ္အားငယ္ေနတဲ့ပံုရိပ္ေလးကိုေျပာခ်င္တယ္...သူသာအရင္လိုအတင္းအၾကပ္ထပ္မလုပ္သ၍သူနဲ႔အတူတူေနၿပီးပိုၿပီးလွပတဲ့အမွတ္တရေတြကိုအတူတကြဖန္တီးခ်င္ပါတယ္လို႔....
ယြင္ထ်န္ဟန္းရဲ႔ဖိအားေအာက္မွာလီလ်ိဳသည္မေနႏိုင္ပဲေခါင္းကိုငု႔ံခ်မိသည္။သို႔ေသာ္သူ႔မ်က္လံုးထဲကအမူအယာကေတာ့ပိုလို႔ခိုင္မာၿပီးပိုလို႔ၿမဲျမံလာသည္။
လက္ရွိအေျခအေနကိုေရွာင္းခ်ီကနားလည္လိုက္ၿပီးေနာက္ခဏတစ္ျဖဳတ္တိတ္ဆိတ္သြားသည္မွာတစ္စံုတစ္ခုကိုသြားေရာက္စစ္ေဆးေနပံုေပၚသည္။ၿပီးေနာက္သူကလီလ်ိဳကိုေျပာလာသည္။
[ႀကီးျမတ္တဲ့hostေရ,ဒီတစ္ေခါက္အေရးႀကီးတဲ့အေျခအေနကိုစဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္hostရဲ႔လက္ရွိအဆင့္ထက္ေက်ာ္လြန္ႏိုင္တဲ့ဝိဉာဏ္ကိရိယာကိုေပးလို႔ရတယ္ဒါေပမဲ့အဲ့ဒါကိုအမ်ိဳးသားဇာတ္လိုက္အတြက္တစ္ခါပဲသံုးလို႔ရမွာ...ၿပီးေတာ့hostရဲ႔လက္ရွိခႏၶာကိုယ္ကိုစြန္႔လႊတ္ဖို႔လိုအပ္ၿပီးဒီကမာၻကေနအခ်ိန္ပိုင္းတစ္ခုေလာက္ေတာ့ထြက္သြားရလိမ့္မယ္...ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့တစ္ျခားလူတစ္ေယာက္ရဲ႔ကိုယ္ထဲဝင္ရမွာ...ဆႏၵရွိရဲ႔လား?]
[အဲ့ဒါကဒီကမာၻရဲ႔ၿပီးေျမာက္မႈကိုအက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိမွာလား?]
လီလိ်ဳကသူ႔ကိုယ္သူ'ယဇ္ပူေဇာ္'ရမွာကိုကန္႔ကြက္ဖို႔မရွိေပ။သို႔ေသာ္သူဂ႐ုစိုက္ဆံုးေနာက္တစ္ခုကိုေတာ့စိတ္အားထက္သန္စြာေမးလိုက္သည္။
[သက္ေရာက္မႈမရွိပါဘူး,အမ်ိဳးသားဇာတ္လိုက္ကသာအဆံုးသတ္မွာအျမင့္ဆံုးကိုေရာက္သ၍ဒီကမာၻက(၁၀၀%)ေအာင္ျမင္တယ္လို႔သတ္မွတ္လို႔ရပါတယ္]
လီလ်ိဳသည္ေနာက္ဆံုးေတာ့သူ႔ရင္ထဲကစိုးရိမ္ပူပန္မႈကိုစြန္႔လႊတ္လိုက္ႏိုင္သည္။ဒီလက္ရွိကမာၻမွာကသူ႔ရဲေအးတိေအးစက္ပံုရိပ္ကိုထိန္းသိမ္းဖို႔လိုအပ္ေနသည္။ခ်ဴးဝူရံုကသူ႔ကိုက်င့္ၾကံမႈနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့တစ္ခုခုေဆြးေႏြးဖို႔လာရွာၿပီးအခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္အထိသူတို႔စကားေျပာျဖစ္တာကလြဲရင္တစ္ျခားအခ်ိန္ေတြမွာကခ်ဴးဝူရံုနဲ႔စကားသိပ္မေျပာျဖစ္ေပ။
ထို႔ေၾကာင့္ဒီအမ်ိဳးသားဇာတ္လိုက္ကသူ႔အေပၚမွာဆရာနဲ႔တပည့္ခံစားခ်က္သာရွိတယ္လို႔ခန္႔မွန္းလို႔ရသည္။မူလကေတာ့သူသည္ခ်ဴးဝူရံုကသူ႔ရဲစိတ္ထား႔႐ုတ္တရက္အႀကီးအက်ယ္ေျပာင္းလဲသြားမႈအေပၚဘယ္လိုမ်ားလက္ခံႏိုင္ပါ့မလဲဆိုတာနဲ႔အရင္ကမာၻႏွစ္ခုကလိုမ်ိဳးသူ႔ကိုဆက္ၿပီးႏွစ္သက္ေအာင္ဘယ္လိုမ်ားလုပ္ရပါ့မလဲလို႔စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေနခဲ့တာျဖစ္သည္။
လက္ရွိအက်ပ္အတည္းကမေကာင္းတဲ့အခြင့္အလမ္းေတာ့လည္းမဟုတ္ေပဘူး
[ႀကီးျမတ္တဲ့hostေရ,ကၽြန္ေတာ္အခုhostရဲ႔သိုေလွာင္အိတ္ထဲကိုအမ်ိဳးသားဇာတ္လိုက္ကိုအေဝးပို႔လိုက္လို႔ရေအာင္သံုးလို႔ရတဲ့ဝိဉာဏ္ကိရိယာထည့္ေပးလိုက္ပါၿပီ....အဲ့ဒါကိုစတင္ဖို႔hostရဲ႔ဝိဉာဏ္စြမ္းအား(၁၀%)ေလာက္သာသံုးဖို႔လိုပါတယ္ၿပီးရင္ေတာ့အဲ့ဒီဝိဉာဏ္ကိရိယာကိုအမ်ိဳးသားဇာတ္လိုက္ရဲ႔လက္ေကာက္ဝတ္မွာဝတ္ေပးလိုက္ပါ...အဲ့ဒါၿပီးရင္ေတာ့——ကၽြန္ေတာ္hostကိုလက္ရွိကေနဖယ္ရွားပါ့မယ္,hostအေနနဲ႔မျငင္းဆန္ဖို႔အရင္ဆံုးေျပာထားပါရေစ]
[ေကာင္းၿပီ] လီလ်ိဳသည္လည္းကန္႔ကြက္မွဳမရွိေပ။
ယြင္ထ်န္ဟန္းကအၾကာႀကီးမေစာင့္ႏိုင္ေတာ့သည့္ပံုေပၚသည္။သူ႔လက္ကိုေႁမွာက္လိုက္ၿပီးသြယ္ေျပာင္းရွည္လ်ားသည့္လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကိုအနည္းငယ္ေႁမွာက္လိုက္ကာလီလ်ိဳနဲ႔ခ်ဴးဝူရံုရွိရာသို႔ဦးတည္လိုက္သည္။ခ်က္ခ်င္းလိုလိုပင္ႀကီးမားတဲ့ဝိဉာဏ္အားေတြေရာေႏွာပါဝင္ေနသည့္ဟာရီကိန္းႀကီးတစ္ခုကလီလ်ိဳေမာင္းေနသည့္သစ္ရြက္သ႑ာန္ေလွရွိရာသို႔ေျပးဝင္လာေတာ့၏။
အကယ္၍ေလွသာအဲ့ဒီDemigodအဆင့္က်င့္ၾကံသူတစ္ေယာက္ရဲ႔စြမ္းအင္ေတြပါဝင္ေနတဲ့ဟာရီကိန္းနဲ႔႐ိုက္ခတ္မိမယ္ဆိုရင္လီလ်ိဳကေတာင့္ခံထားၿပီးေရွာင္လိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာင္သူေသခ်ာေပါက္တိုက္ခိုက္မႈရဲ႔ေနာက္ဆက္တြဲဆိုးႀကိဳးမ်ားကိုခံစားရမွာျဖစ္ၿပီးအႀကီးအက်ယ္ထိခိုက္သြားႏိုင္သည္။Nascent Soulအဆင့္က်င့္ၾကံသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔သူ႔မွာအေျခခံက်က်ပင္Demigodအဆင့္က်င့္ၾကံသူကိုရင္ဆိုင္တိုက္ႏိုင္မယ့္စြမ္းအားမရွိေပ။
"ယြင္ထ်န္ဟန္း,မင္းသာငါ့ကိုကတိတစ္ခုေပးမယ္ဆိုရင္ငါ,ခ်ဴးဝူရံုကမင္းေနာက္ကေနလိုလိုလားလားလိုက္ခဲ့ဖို႔ဆႏၵရွိတယ္"
ခ်ဴးဝူရံုသည္လည္းလီလိ်ဳရဲ႔လက္ရွိက်င့္ၾကံဆင့္နဲ႔ဆိုရင္ယြင္ထ်န္ဟန္းရဲ႔တိုက္ခိုက္မႈကိုေတာင့္မခံႏိုင္ဘူးဆိုတာနားလည္သည္။သူ႔ေရွ႕ကဒီလူကိုယြင္ထ်န္ဟန္းကထိခိုက္နာက်င္ေအာင္လုပ္မွာအားသူမလိုလားေပ။ဒါ့အျပင္အကယ္၍ယြင္ထ်န္ဟန္းကသူ႔ဝိဉာဥ္ကိုဖယ္ရွားတဲ့က်င့္ၾကံေရးနည္းလမ္းကိုအသံုးျပဳခ်င္တာဆိုရင္သူ႔အေနနဲ႔နတ္ဆိုးပိုင္နယ္ေျမကိုသြားၿပီးအထူးအစီအရင္ေတြအရင္ဆံုးခင္းက်င္းဖို႔လိုအပ္သည္။
သူသာယြင္ထ်န္ဟန္းကိုလီလ်ိဳကိုလႊတ္ေပးဖို႔ေျပာႏိုင္သမွ်ကာလပတ္လုံးယြင္ထ်န္ဟန္း၏ထိန္းခ်ဳပ္မႈမွလြတ္ေျမာက္ရန္အတြက္သူ႔ကိုယ္ခႏၶာမွ Qi အားလံုးႏွင့္ေသြးအားလုံးကိုသုံးႏိုင္သည္။
ခ်ဴးဝူရံုရဲ႔စကားကိုယြင္ထ်န္ဟန္းၾကားၿပီးေနာက္သူ႔လက္ကိုေဝွ႕ယမ္းလိုက္ၿပီးသူထုတ္လႊတ္လိုက္သည့္ဟာရီကိန္းစြမ္းအင္ကိုျပန္႐ုတ္သိမ္းလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္သူ႔မ်က္လံုးမ်ားကခ်ဴးဝူရံုအားေလွာင္ေျပာင္လိုဟန္ၾကည့္ေလသည္။
"အခုေတာ့မင္းငါနဲ႔အတူတူျပန္လိုက္ခ်င္သြားၿပီေပါ့...ငါလည္းၾကားခ်င္ပါေသးတယ္မင္းလိုအရွံုးသမားတစ္ေယာက္ကငါ့ကိုဘယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳးေတာင္းဆိုလာမွာလဲဆိုတာကိုေပါ့?"
သို႔ေသာ္ထိုအခ်ိန္မွာပဲလီလ်ိဳကခ်ဴးဝူရံုရဲ႔လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကိုယူလိုက္ၿပီးတြန္႔ဆုတ္မႈမရွိစြာျဖင့္ခါးမွသူ႔သိုေလွာင္အိတ္ကိုဖြင့္လိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ေရွာင္းခ်ီသူ႔ကိုေပးထားတဲ့ဝိဉာဏ္ကိရိယာအားထုတ္ယူလိုက္ၿပီးသူ႔ဝိဉာဥ္စြမ္းအားကိုအလ်င္အျမန္ထည့္လိုက္ကာေတာက္ပတဲ့အျဖဴေရာင္အလင္းမ်ားထြက္လာေနၿပီျဖစ္တဲ့ထိုဝိဉာဏ္ကိရိယာအားခ်ဴးဝူရံုရဲ႔လက္ေကာက္ဝတ္ေပၚတင္လိုက္သည္။
"ဆရာ,ဘာလုပ္မလို႔လဲ?"
ခ်ဴးဝူရံုရဲ႔အသားအရည္ကအနည္းငယ္ေျပာင္းလဲသြားၿပီးသူဘာလုပ္ခ်င္ေနလဲဆိုတာကိုအနည္းငယ္သိလိုက္သလိုပင္။ခ်ဴးဝူရံုကသူ႔လက္ကိုဆန္႔ထုတ္လိုက္ၿပီးလီလ်ိဳရဲ႔သြယ္လ်တဲ့လက္ေကာက္ဝတ္ကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။အဲ့ဒါကသူ႔ခ်စ္သူအားပြင့္ပြင့္လင္းလင္းထိေတြ႕သည့္ပထမဆံုးအႀကိမ္ျဖစ္ေသာ္လည္းသူ႔ရင္ထဲမွာေတာ့မတည္ၿငိမ္မွဳမ်ားသာထိုးတက္လာရသည္။လက္ရွိယြင္ထ်န္ဟန္းကိုသူရင္ဆိုင္ရတာေတာင္ဒီေလာက္ထိရင္တုန္မႈကိုမခံစားခဲ့ရေပ။
"ဝူရံု,တစ္ရက္ဆရာကတစ္သက္တာလံုးဖခင္ပဲ...ငါ့မွာမင္းတစ္ေယာက္ပဲတပည့္ရွိတာ....မင္းအသက္ကိုငါ့အတြက္စြန္႔လြတ္ဖို႔ငါလက္မခံႏိုင္ဘူး...ဆရာကမင္းနဲ႔ဒီေရွ႕ကလူနဲ႔ၾကားကရန္ေႂကြးေတြကိုေသခ်ာမသိေပမယ့္ဒီလူကလံုးဝကိုရက္စက္ၿပီးနတ္ဆိုးဆန္တဲ့လူဆိုတာေတာ့ငါျမင္ႏိုင္ပါတယ္"
မူလကျပံဳးေနတဲ့အမူအယာရွိေနေသာယြင္ထ်န္ဟန္းရဲ႔မ်က္ႏွာကလီလ်ိဳရဲ႔စကားေတြကိုၾကားၿပီးေနာက္ခ်က္ခ်င္းပင္မဲေမွာင္သြားၿပီးရွံဳ႔မဲ့သြားသည္။
"မင္းလိုအေရးမပါတဲ့လူတစ္ေယာက္ကဒီသခင္ကိုဘယ္လိုမ်ားဒီလိုပံုစံနဲ႔ေျပာရဲရတာလဲ?"
လီလ်ိဳကယြင္ထ်န္ဟန္းကိုဂ႐ုမစိုက္ပဲဆက္ေျပာသည္။
"ဝူရံု,မင္းဒီဆရာကိုတစ္ခုေတာ့ကတိေပးရမယ္,အနာဂတ္မွာမင္းရဲ႔ႏွလံုးသားကိုထိန္းသိမ္းထားၿပီးႏွလံုးသားရဲ႕ေစစားရာလမ္းေၾကာင္းအတိုင္းသြား,တစ္ျခားမဟုတ္တဲ့လႊမ္းမိုးမႈေတြကိုမခံနဲ႔....."လီလိ်ဳကေျပာရင္းျဖင့္သူ႔လက္ကိုေျဖးၫွင္းစြာလႊတ္ေပးလိုက္သည္။
ခ်ဴးဝူရံုသည္သူ႔ခ်စ္သူကဒီေလာက္စကားအရွည္ႀကီးေျပာတာကိုတစ္ခါမွမျမင္ဘူးေပ။သို႔ေသာ္သူေပ်ာ္ရႊင္မႈမခံစားရဘူးျဖစ္ေနသည္။သူလီလ်ိဳရဲ႔လက္ကိုလမ္းဆြဲခ်င္ေသာ္လည္းသူ႔တစ္ကိုယ္လံုးကမျမင္ရတဲ့အားတစ္ခုနဲ႔တြဲခ်ည္ထားသလိုျဖစ္ေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရၿပီးအနည္းငယ္ေတာင္လွဳပ္ရွားလို႔မရေတာ့ေပ။
ယြင္ထ်န္ဟန္းကတစ္ကိုယ္လံုးအျဖဴေရာင္အလင္းတန္းမ်ားဖုန္းေနၿပီးႀကီးမားတဲ့ပိုးအိမ္ႀကီးလိုျဖစ္ေနကာေကာင္းကင္ယံအေဝးတစ္ေနရာသို႔လြင့္ထြက္သြားသည့္ခ်ဴးဝူရံုအားၾကည့္ေနမိသည္။
ယြင္ထ်န္ဟန္းကခ်ဴးဝူရံုသြားသည့္ဘက္ကိုခ်က္ခ်င္းလိုက္သြားလိုေသာ္လည္းခ်ဴးဝူရံုရဲ႔ဆရာဟုေျပာထားသည့္ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေခ်ာေမာေသာလူငယ္ေလးကသူ႔ကိုတားဆီးလိုက္သည္။
ယြင္ထ်န္ဟန္းကေအးစက္စက္ျပံဳးလိုက္ၿပီးဒီNascent Soul အဆင့္က်င့္ၾကံသူေလာက္ကိုအာရံုမစိုက္ေသးေပ။သို႔ေသာ္သူမထင္ထားခဲ့မိတာကသူ႔ေရွ႕ကလူငယ္ေလးရဲ႔ကိုယ္မွႀကီးမားတဲ့အင္အားႀကီးတစ္ခုတိုးထြက္လာၿပီးအထဲမွမ်ားျပားလွေသာစြမ္းအင္မ်ားကအျပင္သို႔တစ္ဟုန္ထိုးထြက္လာသည့္ပံုပင္။
ယြင္ထ်န္ဟန္းသည္ခ်က္ခ်င္းထိတ္လန္႔သြားၿပီးသူ႔ေရွ႕ကလူငယ္ေလးအားမယံုၾကည္ႏိုင္ဟန္ျဖင့္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့သည္။ထို႔ေနာက္သူ႔ပံုရိပ္ကိုျပန္၍ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ကာအလ်င္အျမန္ေနာက္ဆုတ္လိုက္၏။
"—မင္း႐ူးေနတာလား?"
ဒီေလာက္ႀကီးမားလွတဲ့အင္အားဆိုရင္ေသခ်ာေပါက္သူ႔ေရွ႕ကလူငယ္ေလးကသူ႔ရဲ႔ Nascent Soulကိုေဖာက္ခြဲပစ္ေတာ့မယ္!
သူ႔က်င့္ၾကံဆင့္ကထိုလူငယ္ေလးထက္ျမင့္မားေသာ္လည္းကိုယ့္ကိုကိုယ္ေဖာက္ခြဲပစ္တဲ့တိုက္ခိုက္မွဳမ်ိဳးနဲ႔မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ရမယ္ဆိုရင္အကယ္၍သူသာဂ႐ုမစိုက္လိုက္မိပါကအႀကီးအက်ယ္ဒဏ္ရာရလိမ့္မည္။
မျမင္ရတဲ့အင္အားျဖင့္ခ်ည္ေႏွာင္ခံထားရသည့္ခ်ဴးဝူရံုသည္ျမင့္မားတဲ့ေနရာသို႔လြင့္ထြက္သြားတာျဖစ္ေသာ္လည္းက်င့္ၾကံသူမ်ားရဲ႔အျမင္အာရံုကသာမာန္လူမ်ားထက္မ်ားစြာသာလြန္တာေၾကာင့္သူသည္လည္းေအာက္ကျမင္ကြင္းကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္ေနရသည္။ခ်ဴးဝူရံုရဲ႔မ်က္လံုးမ်ားျပဴးက်ယ္သြားရၿပီးသူ႔မ်က္လံုးေထာင့္စြန္းကကြဲထြက္ေတာ့မတတ္ပင္သူ႔မ်က္လံုးထဲမွထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရႏိုင္သည့္စိတ္ပ်က္ဝမ္းနည္းမႈမ်ားထြက္ေပၚလာသည္။
"ဟင့္အင္း,ဆရာ,ကုခ်င္းခ်န္း,ခ်င္းခ်န္း—"
သို႔ေသာ္ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့သူဘာမွမျမင္ႏိုင္ေတာ့ေပ။လ်င္ျမန္စြာပ်ံသန္းေနတဲ့စြမ္းအားေၾကာင့္မၾကာခင္ပဲမိုးကုပ္စက္ဝိုင္းထဲသို႔ဝင္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့သည္။
ယြင္ထ်န္ဟန္းသည္လည္းတတ္ႏိုင္သမွ်အျမန္ဆံုးေရွာင္ရွားရန္ႀကိဳးစားေသာ္လည္း Nascent Soulအဆင့္ရဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေဖာက္ခြဲမႈအက်ိဳးဆက္ကိုမေရွာင္ရွားႏိုင္ခဲ့ေပ။
ယြင္ထ်န္ဟန္းသည္သူ႔ရင္ဘက္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားရင္းသူ႔လည္ေခ်ာင္းကယားယံလာသလိုခံစားရကာပါးစပ္အျပည့္ေသြးတစ္ပြက္အန္ထုတ္လိုက္သည္။သူကအံကိုႀကိတ္လိုက္ၿပီးခ်ဴးဝူရံုေပ်ာက္ကြယ္သြားရာဘက္သို႔လွမ္းၾကည့္လိုက္၏။ထို႔ေနာက္သူ႔အက်ႌလက္ကိုမုန္းတီးစြာေဝွ႕ယမ္းလိုက္ရင္းNascent Soulကိုေဖာက္ခြဲပစ္လိုက္သည့္လူငယ္ေလးရဲ႔ေနရာလြတ္အားၾကည့္လိုက္ကာမုန္းတီးမႈေတြျပည့္ႏွက္ေနသည့္မ်က္ႏွာျဖင့္ထိုေနရာမွထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။
ခ်ဴးဝူရံုကအသက္ရွင္ေနတုန္းပဲဆိုမွေတာ့ေကာင္းကင္ဘံုပဲတက္သြားသည္ျဖစ္ေစငရဲကိုပဲဆင္းသြားသည္ျဖစ္ေစသူေသခ်ာေပါက္ရွာျပမယ္....ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဆိုရင္ေတာ့ခ်ဴးဝူရံုလည္းသူ႔ကိုကာကြယ္ေပးႏိုင္ဖို႔တစ္ခုတည္းနဲ႔ကိုယ္ဝိဉာဥ္ကိုၿဖိဳခြဲၿပီးအသက္ကိုစြန္႔ေပးႏိုင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ရွိႏိုင္တဲ့ထိကံမေကာင္းေလာက္ဘူး
.......................................