Chapter - 20
|| Zawgyi ||
မီးေရာင္စံုထြန္းထားၿပီး ေအာက္ထပ္မွာကခုန္ေနတဲ့ ညငွက္ေတြနဲ႔ အရက္နံနဲ႔ဝိုင္အနံေတြ မြန္ထူေနတဲ့နာမည္ႀကီး ကလပ္တစ္ခု။ ေဟာက္ရန္အေပၚထပ္ကေန ေအာက္ကကခုန္ေနတဲ့ လူေတြကိုၾကည့္ေနရင္း ယြမ္က်ိဳးကိုေစာင့္ေနတယ္။
"ေဟး တစ္ေယာက္ထဲလား "
ေဟာက္ရန္ကိုလာေခၚတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ထိုေကာင္မေလးကအရမ္းကိုေပၚလြင္ေအာင္ ဝတ္ထားထားတယ္။ ေဟာက္ရန္ ဒီလိုမိန္းကေလးေတြကို မႀကိဳက္ေပမဲ့ ဒီတိုင္းစကားေလးဘာေလး ေျပာတာေတာ့ ႀကိဳက္သည္။ ေဟာက္ရန္က လက္ကိုေနရာေျပာင္းၿပီး စားပြဲေပၚတင္လိုက္ေတာ့ ထိုေကာင္မေလးက ေဟာက္ရန္ေပါင္ေပၚကိုလာထိုင္တယ္။
" ဒီေန႔႐ွင္တစ္ေယာက္ထဲဆို ကြၽန္မအေဖာ္ျပဳေပးမယ္ေလ"
ေဟာက္ရန္လက္ေမာင္းကို သူ႔ရဲ႕တင္းရင္းျပည့္ၿဖိဳးေနတဲ့ ရင္သားေတြနဲ႔ပြတ္တိုက္လိုက္တယ္။ ေဟာက္ရန္ ႏႈတ္ခမ္းတစ္ဖက္ေကြးတတ္သြားၿပီး မ်က္ခံုးကိုအသာပင့္တင္လိုက္တယ္။
" ကိုယ္ကအႏုအယြေလးေတြ မႀကိဳက္ဘူးေနာ္ "
"ခ္ခ္ ႐ွင္ကၾကမ္းတာဘဲ့ စိတ္မပူပါနဲ႔ ကြၽန္မကိုႀကိဳက္မွာပါ "
ထိုေကာင္မေလးက ေဟာက္ရန္ကိုနမ္းဖို႔ နီးလာတုန္း
"ေဟ့..."
ေဟာက္ရန္ ယြမ္က်ိဳး ကိုၾကည့္ၿပီး ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ကာ
"ဒီေလာက္ပဲ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ေျပာစရာရိွလို႔ "
"Ok ဒါကကြၽန္မလိပ္စာကတ္ "
သူမက လက္နဲ႔ဖုန္းပံုစံလုပ္ျပၿပီးေတာ့ လိပ္စာကတ္ျပားကိုထားခဲ့ကာထြက္သြားတယ္။ ယြမ္က်ိဳး က
"မင္းေတာ့လက္လံတယ္ "
"ေျပာဘာကိစၥေခၚတာလဲ "
" လင္းယဲ့ ငါ့ဆိုင္မွာဒီေန႔အလုပ္ဆင္းတယ္ "
ေဟာက္ရန္အရက္ခြက္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ေတြေတာင္ရပ္တုန္႔သြားတယ္။ လက္ကနာရီကိုၾကည့္ေတာ့ အေတာ္ကိုေနာက္က်ေနေလၿပီ ဒါမွထပ္ၿပီးဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘဲ ခြက္ထဲကလက္က်န္အရက္ကို ေမာ့ေသာက္လိုက္တယ္။
" ဘာကိစၥေျပာမွာလဲ ျမန္ျမန္ေျပာ"
"ေအးပါ မင္းနဲ႔လင္းယဲ့ကကြာ႐ွင္းေတာ့မွာမလား ငါထင္တာေတာ့ မင္းတို႔လက္ထပ္တာသံုးႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္"
ဟုတ္သားဘဲ့ ကြာ႐ွင္းမဲ့အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မွာ ဘာလို႔စိတ္ထဲေလးလံေနရတာလဲ။ ဘာျဖစ္ျဖစ္မင္းက ငါ့နေဘးကထြက္သြားခြင့္ရိွတဲ့ လူမဟုတ္ဘူး။
"အဲ့ေတာ့ဘာျဖစ္လဲ "
ယြမ္က်ိဳး ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ ေဟာက္ရန္ကို ေငးၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ
"မင္း အဲ့ဒီေၾကာင္ေပါက္ေလးကို မခ်စ္ဘူးလား။"
"......"
" ေကာင္ေလးက ႐ိုးသားလြန္းလို႔ မင္းမႀကိဳက္တာမလား မင္းတို႔ကြာ႐ွင္းၿပီးရင္ ငါလိုက္လို႔ရလား "
" fu*k....ေတာ္ၿပီ ဒီေန႔စိတ္မပါဘူး ငါသြားေတာ့မယ္"
"ေဟ့...ေျပာခဲ့ေလကြာ ကြၽင္းေဟာက္ရန္ ဒီငပိန္းေကာင္ကေတာ့ကြာ အရင္တိုင္းဘဲ့ "
ကြာ႐ွင္းရေတာ့မွာဘဲ့။ လင္းယဲ့ ကေရာဘယ္လိုေတြးေနမလဲ။ ဒီေကာင္ေလးကေတာ့ေရာ ဘယ္လိုေတြးေနမွာလဲ။
ေဟာက္ရန္ ကားကိုပါကင္ကေန ထုတ္လိုက္ၿပီး စိတ္ထဲရိွေနတဲ့ တစ္ေနရာကိုေမာင္းသြားလိုက္တယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴ တာကိုေခါင္းဝင္မတတ္ၾကည့္ေနတဲ့ အျဖဴ ေရာင္ေကာင္ေလးကို ေငးၾကည့္လိုက္တယ္။ အရက္အစြမ္းေၾကာင့္ ေခါင္းေတြမူးေနၿပီး မ်က္႐ိုးေတြကိုက္ေနတာမို႔ ေခါင္းကိုအသာေလးငံုကာ ခဏေလာက္မ်က္စိမွိတ္ေနလိုက္တယ္ု။ ၾကည့္လို့အဆင္ေျပသြားၿပီဆိုမွ အထဲကိုျပန္ၾကည့္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ျပံဳးရယ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကို ျမင္လိုက္ရတယ္။ လင္းယဲ့ ျပံဳးေနတာေတြကိုၾကည့္ရင္း စိတ္ကအခ်ဥ္ေဖာက္လာတယ္။
ဘယ္သူမို႔လို႔ဒီေလာက္ေတာင္ ျပံဳးျပေနတာလဲ။
" ဒီေကာင္ ေန႔လည္ကဓာတ္ပံုထဲကေကာင္မဟုတ္လား"
ေဟာက္ရန္ ေတာက္ေခါက္ၿပီး ကားေပၚကဆင္းမလို႔လုပ္လိုက္တယ္။ ဒါမဲ့သူဒီကိုဘယ္လိုလုပ္ေရာက္လာတာလဲ ေမးရင္ေရာ။ ခ်ီးလိုဘဲ့ ....
လင္းယဲ့နဲ႔စကားေျပာၿပီးေတာ့ ထိုေကာင္ကအထဲက သူ႔ေနရာက်တဲ့ ကြန္ပ်ဴ တာရိွရာကိုဝင္သြားတယ္။ ေဟာက္ရန္နာရီကိုထပ္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ၉နာရီ။ ယြမ္က်ိဳးကည၁၁နာရီေလာက္အထိဖြင့္တာျဖစ္တယ္။ ေဟာက္ရန္ေတြးရင္း ေတြးရင္းနဲ႔ မ်က္ႏွာကမဲေမွာင္လာတယ္။ သူခ်က္ျခင္းအက်ိဳးမေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းယြမ္က်ိဳးကိုဖုန္းဆက္ၿပီး
" မင္းဆိုင္ပိတ္လိုက္ေတာ့ကြာ မပိတ္ရင္ ငါလာၿဖိဳျပစ္မယ္"
"ေဟ့ ဘာျဖစ္ျပန္ၿပီလဲ....."
"ငါေျပာၿပီးၿပီ သူအလုပ္မရိွေစရဘူး အိမ္မွာဘဲ့ေနတာျမင္ခ်င္တယ္"
"ေဟာ္ သူလည္းပိုက္ဆံ႐ွာေနတာဘဲ့ေလ ေဟာက္ရန္ရဲ႕"
" မလိုဘူး သူငါ့မွာေတာင္းေပါ့ ခ်က္ျခင္းမင္းဆိုင္ကိုျပန္လာခဲ့ ပိတ္လိုက္ မင္းမွာကုမၸဏီႀကီးတစ္ခုရိွၿပီး ဘာလို႔အင္တာနက္ဆိုင္ေသးေသးေလးလိုေသးတာလဲ မင္းမပိတ္ေသးရင္ "
"အိုး....ေအးပါ။ အရင္လိုေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ။ စိတ္ႀကီးဘဲ့ ငါလင္းယဲ့ေလးကိုေျပာဖို႔ အေၾကာင္းျပခ်က္႐ွာလိုက္အံုးမယ္"
💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜
ေဟာက္ရန္ႀကီးက ဘယ္လိုစိတ္ရိွမွန္း မသိဘူး။ ေတာ္ေတာ္ခြက်တာဘဲ့....
3.Mar.21
Saung's
=====================================================
မနားလည်နိုင်တော့ဘူး....စိတ်မရှိပါနဲ့ မင်းအခုဘာလုပ်နေတာလဲ
Chapter - 20
|| Unicode ||
မီးရောင်စုံထွန်းထားပြီး အောက်ထပ်မှာကခုန်နေတဲ့ ညငှက်တွေနဲ့ အရက်နံနဲ့ဝိုင်အနံတွေ မွန်ထူနေတဲ့နာမည်ကြီး ကလပ္တစ္ခု။ ဟောက်ရန်အပေါ်ထပ်ကနေ အောက်ကကခုန်နေတဲ့ လူတွေကိုကြည့်နေရင်း ယွမ်ကျိုးကိုစောင့်နေတယ်။
"ဟေး တစ်ယောက်ထဲလား "
ဟောက်ရန်ကိုလာခေါ်တဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ထိုကောင်မလေးကအရမ်းကိုပေါ်လွင်အောင် ဝတ်ထားထားတယ်။ ဟောက်ရန် ဒီလိုမိန်းကလေးတွေကို မကြိုက်ပေမဲ့ ဒီတိုင်းစကားလေးဘာလေး ပြောတာတော့ ကြိုက်သည်။ ဟောက်ရန်က လက်ကိုနေရာပြောင်းပြီး စားပွဲပေါ်တင်လိုက်တော့ ထိုကောင်မလေးက ဟောက်ရန်ပေါင်ပေါ်ကိုလာထိုင်တယ်။
" ဒီနေ့ရှင်တစ်ယောက်ထဲဆို ကျွန်မအဖော်ပြုပေးမယ်လေ"
ဟောက်ရန်လက်မောင်းကို သူ့ရဲ့တင်းရင်းပြည့်ဖြိုးနေတဲ့ ရင်သားတွေနဲ့ပွတ်တိုက်လိုက်တယ်။ ဟောက်ရန် နှုတ်ခမ်းတစ်ဖက်ကွေးတတ်သွားပြီး မျက်ခုံးကိုအသာပင့်တင်လိုက်တယ်။
" ကိုယ်ကအနုအယွလေးတွေ မကြိုက်ဘူးနော် "
"ခ်ခ် ရှင်ကကြမ်းတာဘဲ့ စိတ်မပူပါနဲ့ ကျွန်မကိုကြိုက်မှာပါ "
ထိုကောင်မလေးက ဟောက်ရန်ကိုနမ်းဖို့ နီးလာတုန်း
"ဟေ့..."
ဟောက်ရန် ယွမ်ကျိုး ကိုကြည့်ပြီး ကောင်မလေးကိုကြည့်ကာ
"ဒီလောက်ပဲ သူငယ်ချင်းနဲ့ပြောစရာရှိလို့ "
"Ok ဒါကကျွန်မလိပ်စာကတ် "
သူမက လက်နဲ့ဖုန်းပုံစံလုပ်ပြပြီးတော့ လိပ်စာကတ်ပြားကိုထားခဲ့ကာထွက်သွားတယ်။ ယွမ်ကျိုး က
"မင်းတော့လက်လံတယ် "
"ပြောဘာကိစ္စခေါ်တာလဲ "
" လင်းယဲ့ ငါ့ဆိုင်မှာဒီနေ့အလုပ်ဆင်းတယ် "
ဟောက်ရန်အရက်ခွက်ကိုင်ထားတဲ့ လက်တွေတောင်ရပ်တုန့်သွားတယ်။ လက်ကနာရီကိုကြည့်တော့ အတော်ကိုနောက်ကျနေလေပြီ ဒါမှထပ်ပြီးဂရုမစိုက်တော့ဘဲ ခွက်ထဲကလက်ကျန်အရက်ကို မော့သောက်လိုက်တယ်။
" ဘာကိစ္စပြောမှာလဲ မြန်မြန်ပြော"
"အေးပါ မင်းနဲ့လင်းယဲ့ကကွာရှင်းတော့မှာမလား ငါထင်တာတော့ မင်းတို့လက်ထပ်တာသုံးနှစ်ပြည့်တော့မယ်"
ဟုတ္သားဘဲ့ ကွာရှင်းမဲ့အချိန်ရောက်တော့မှာ ဘာလို့စိတ်ထဲလေးလံနေရတာလဲ။ ဘာဖြစ်ဖြစ်မင်းက ငါ့နဘေးကထွက်သွားခွင့်ရှိတဲ့ လူမဟုတ္ဘူး။
"အဲ့တော့ဘာဖြစ်လဲ "
ယွမ်ကျိုး ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ ဟောက်ရန်ကို ငေးကြည့်လိုက်ပြီးမှ
"မင်း အဲ့ဒီကြောင်ပေါက်လေးကို မခ်စ္ဘူးလား။"
"......"
" ကောင်လေးက ရိုးသားလွန်းလို့ မင်းမကြိုက်တာမလား မင်းတို့ကွာရှင်းပြီးရင် ငါလိုက်လို့ရလား "
" fu*k....တော်ပြီ ဒီနေ့စိတ်မပါဘူး ငါသွားတော့မယ်"
"ဟေ့...ပြောခဲ့လေကွာ ကျွင်းဟောက်ရန် ဒီငပိန်းကောင်ကတော့ကွာ အရင်တိုင်းဘဲ့ "
ကွာရှင်းရတော့မှာဘဲ့။ လင်းယဲ့ ကရောဘယ်လိုတွေးနေမလဲ။ ဒီကောင်လေးကတော့ရော ဘယ်လိုတွေးနေမှာလဲ။
ဟောက်ရန် ကားကိုပါကင်ကနေ ထုတ်လိုက်ပြီး စိတ်ထဲရှိနေတဲ့ တစ်နေရာကိုမောင်းသွားလိုက်တယ်။ ဟိုရောက်တော့ ကွန်ပျူ တာကိုခေါင်းဝင်မတတ်ကြည့်နေတဲ့ အဖြူ ရောင်ကောင်လေးကို ငေးကြည့်လိုက်တယ်။ အရက်အစွမ်းကြောင့် ခေါင်းတွေမူးနေပြီး မျက်ရိုးတွေကိုက်နေတာမို့ ခေါင်းကိုအသာလေးငုံကာ ခဏလောက်မျက်စိမှိတ်နေလိုက်တယ်ု။ ကြည့်လို့အဆင်ပြေသွားပြီဆိုမှ အထဲကိုပြန်ကြည့်တော့ လူတစ်ယောက်နဲ့ ပြုံးရယ်နေတဲ့ကောင်လေးကို မြင်လိုက်ရတယ်။ လင်းယဲ့ ပြုံးနေတာတွေကိုကြည့်ရင်း စိတ်ကအချဉ်ဖောက်လာတယ်။
ဘယ်သူမို့လို့ဒီလောက်တောင် ပြုံးပြနေတာလဲ။
" ဒီကောင် နေ့လည်ကဓာတ်ပုံထဲကကောင်မဟုတ်လား"
ဟောက်ရန် တောက်ခေါက်ပြီး ကားပေါ်ကဆင်းမလို့လုပ်လိုက်တယ်။ ဒါမဲ့သူဒီကိုဘယ်လိုလုပ်ရောက်လာတာလဲ မေးရင်ရော။ ချီးလိုဘဲ့ ....
လင်းယဲ့နဲ့စကားပြောပြီးတော့ ထိုကောင်ကအထဲက သူ့နေရာကျတဲ့ ကွန်ပျူ တာရှိရာကိုဝင်သွားတယ်။ ဟောက်ရန်နာရီကိုထပ်ကြည့်လိုက်တယ်။ ၉နာရီ။ ယွမ်ကျိုးကည၁၁နာရီလောက်အထိဖွင့်တာဖြစ်တယ်။ ဟောက်ရန်တွေးရင်း တွေးရင်းနဲ့ မျက်နှာကမဲမှောင်လာတယ်။ သူချက်ခြင်းအကျိုးမပေးတဲ့ သူငယ်ချင်းယွမ်ကျိုးကိုဖုန်းဆက်ပြီး
" မင်းဆိုင်ပိတ်လိုက်တော့ကွာ မပိတ်ရင် ငါလာဖြိုပြစ်မယ်"
"ဟေ့ ဘာဖြစ်ပြန်ပြီလဲ....."
"ငါပြောပြီးပြီ သူအလုပ်မရှိစေရဘူး အိမ်မှာဘဲ့နေတာမြင်ချင်တယ်"
"ဟော် သူလည်းပိုက်ဆံရှာနေတာဘဲ့လေ ဟောက်ရန်ရဲ့"
" မလိုဘူး သူငါ့မှာတောင်းပေါ့ ချက်ခြင်းမင်းဆိုင်ကိုပြန်လာခဲ့ ပိတ်လိုက် မင်းမှာကုမ္ပဏီကြီးတစ်ခုရှိပြီး ဘာလို့အင်တာနက်ဆိုင်သေးသေးလေးလိုသေးတာလဲ မင်းမပိတ်သေးရင် "
"အိုး....အေးပါ။ အရင်လိုတော့မလုပ်ပါနဲ့ကွာ။ စိတ်ကြီးဘဲ့ ငါလင်းယဲ့လေးကိုပြောဖို့ အကြောင်းပြချက်ရှာလိုက်အုံးမယ်"
💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜
ဟောက်ရန်ကြီးက ဘယ်လိုစိတ်ရှိမှန်း မသိဘူး။ တော်တော်ခွကျတာဘဲ့....
3.Mar.21
Saung's
=====================================================