Chapter - 16
|| Zawgyi ||
လင္းယဲ့ ျပင္းရိစြာနဲ႔ အျပင္းေက်ာဆန္႔လိုက္တယ္။
"အ"
နာေနတယ္။ ငါတကယ္သူနဲ႔ sex ထပ္ျဖစ္ခဲ့တာဘဲ့။ အမွတ္မရိွတဲ့ငါေလးဘာလားေနာ္။ နာလိုက္တာ လဒေကာင္သူ႔အားႀကီးနဲ႔ အရမ္းလုပ္ထားတာဘဲ့ ။ အိုး...မျဖစ္ေသးဘူး ေဆးရံုကိုေမးရမယ္။
လင္းယ့ဲ အခန္းထဲဘယ္သူမွမရိွဘူးဆိုတာေသခ်ာမွ ေရခ်ိဳးခန္းထဲေထာ့ၿပီး ေထာ့ၿပီးဝင္သြားတယ္။ ဖုန္းကိုထုတ္လိုက္ေပမဲ့
"ေနပါအံုး ငါအခုဘာေမးမလို႔လဲ ဟိုဟာျဖစ္လို႔ ကေလးအဆင္ေျပရဲ႕လားလို႔လား အဲ့လိုေမးလို႔မျဖစ္ေသးဘူးေလ။ ငါ့ေယာက်္ားက သေဘၤာလိုက္ေနတယ္လို႔ေျပာထားတာ ေတာ္ၾကာDr. ကေခၚလာခဲ့ဆိုၿပီးေျပာေနအံုးမယ္။ ဒီတိုင္းလိုင္းေပၚမွာဘဲ့တတ္႐ွာလိုက္မယ္ "
ဖုန္းကိုျပန္ခ်ၿပီး ေရခ်ိဳးလိုက္ရတယ္။ ေ႐ေႏြးေလးနဲ႔မို႔ ကိုက္ခဲတာေတြ အနည္းငယ္သက္သာသြားတယ္။ ေရေတြသုတ္ျပစ္ေနတုန္း မွန္ထဲကစူစူေလးထြက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဗိုက္ေလးကိုပြတ္သက္လိုက္တယ္။
" ေမာနင္း ကေလးေလးေရ "
အျပင္ထြက္လာေတာ့ သူဘာဝတ္ရမွန္းမသိဘူး။ မေန႔ကအဝတ္စားေတြကလည္း တြန္႔ေက်ေနၿပီး ျဖန္႔လို႔ေတာင္မရေတာ့ဘူး။ ဒီတိုင္းေရခ်ိဳးဝတ္ရံုေလးနဲ႔ အက်ီ ၤကိုသာရသေလာက္ျဖန္႔ေနေတာ့တယ္။
တင္း....
ဟိုတယ္အခန္းက တံခါးဖြင့္သံၾကားတာမို႔ ေဟာက္ရန္လာၿပီမွန္းသိလိုက္တယ္။ အာရံုမစိုက္တဲ့ ပံုဖမ္းလိုက္ၿပီး ကိုယ့္ဘာသာအဝတ္ေတြသာ ျပန္႔ေအာင္လုပ္ေနလိုက္တယ္။
"ေရာ့ ကိုယ္ဝယ္လာတယ္။ ဝတ္လိုက္ၿပီးရင္အိမ္ျပန္မယ္။ အေမေမးေနတယ္။ "
"အင္း"
လင္းယဲ့ ေဟာက္ရန္ေပးတဲ့အထုတ္ကုို ယူၿပီးေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားတယ္။ အဝတ္ကလက္႐ွည္အျဖဴေရာင္ အက်ီ ၤပြပြေလးနဲ႔ ဒူးေလာက္ရိွတဲ့အနက္ေရာင္ ေဘာင္းဘီေလး။ လင္းယဲ့ ဒီလိုစတိုင္ေလးကိုမဝတ္ခဲ့တာ ၾကာၿပီျဖစ္တယ္။ ဘာလို႔ဆိုေဟာက္ရန္ကိုယ္တိုင္ ဒီလိုမဝတ္ခိုင္းခဲ့လို႔ဘဲ့။
ပထမဆံုးစေတြတဲ့ေန႔တုန္းက အဲ့လိုဝတ္လာတယ္။ သူမေျပာေသးေပမဲ့ လက္ထပ္ၿပီးေတာ့ ' မင္းနဲ႔မလိုက္ဘူး၊အဆင့္တန္းရိွတဲ့ အဝတ္ေတြသာဝတ္စမ္းပါ။ငါ့သိကၡာမခ်နဲ႔ ' လို႔ေျပာခဲ့တာေလ။
"ဘာလဲ ငါ့ကိုေျပာခ်င္လို႔ ဒီလိုအဝတ္ေရြးလာတယ္မလား"
ေဟာက္ရန္ အျပင္ကိုထြက္လာတဲ့ လင္းယဲ့ကိုၾကည့္လိုက္တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့သံုးႏွစ္ေလာက္က ပံုစံအတိုင္းပဲ့ အနည္းငယ္ေျပာင္းလဲသြားတာဆို နည္းနည္းဝလာတာေလးဘဲ့။ ဒါမဲ့လင္းယဲ့ထြက္လာတာနဲ႔ အထင္ေသးတဲ့ေလသံနဲ႔ အေမးခံရတာမို႔ စိတ္ကအဆင္မေျပေတာ့ဘဲ ထပ္ၿပီးခနဲမိျပန္တယ္။
" ဟက္ မင္းနဲ႔တန္သေလာက္ဘဲေပါ့ သြားမယ္ငါ့မွာအခ်ိန္မရိွဘူး "
ႏွစ္ေယာက္သားhotel အခန္းျပန္အပ္ၿပီးဆင္းလာၾကတယ္။ လင္းယဲ့မွာ ေဟာက္ရန္ရဲ႕ေျခလွမ္းကို မွီဖို႔မနဲေလ်ွာက္ေနရတယ္။ နဂိုကေတာင္လဒေျခတံ႐ွည္ႀကီးကို မလိုက္မွီပါဘူး။ အခုလိုလမ္းေလ်ွာက္တိုင္း ေျခၾကားထဲကတစ္ဆစ္ဆစ္နာၾကင္ေနတာက ပိုဆိုးတာေပါ့။
Phone Ringtone.......
" အင္း ယုဟိုင္ မင္းအိမ္မွာလား "
ယုဟိုင္ဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ လင္းယဲ့မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္တယ္။ ေဟာက္ရန္ကထပ္ၿပီးေျပာေနတယ္။
" ကိုယ္လာေခၚမယ္ အင္း ေစာင့္ေန "
ေဟာက္ရန္သက္ျပင္းဖြဖြေလးခ်ၿပီး ျပင္းတိျပင္းရႊဲရပ္ေနတဲ့ လင္းယဲ့ကိုၾကည့္လိုက္တယ္။ သူက
" ငါအခုလိုက္မပို႔ႏိုင္ေတာ့ဘူး taxi ငွါးေပးလိုက္မယ္ "
"ရပါတယ္ ကိုယ့္ပါသာကိုယ္ငွါးမယ္ ခင္ဗ်ားအေကာင္နားသာသြား "
" ဟက္... "
လင္းယဲ့သူ႔ကိုေလွာင္သလို ရယ္သြားတဲ့ေဟာက္ရန္ကို ထပ္ၿပီးမၾကည့္ေတာ့ဘဲ အနီးကtaxi ေပၚတတ္သြားတယ္။
" ဘယ္ကိုပို႔ရမလဲဗ်ာ "
"......."
လင္းယဲ့ ခဏေလာက္ေတြးလိုက္တယ္။ ေဟာက္ရန္အိမ္ကိုမျပန္ခ်င္ဘူး။ သူ႔မိဘေတြကလည္း တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာမွျပန္ၾကမွာ လင္းယဲ့ အေမ့ဆီကိုဖုန္းဆက္လိုက္ၿပီး
" အေမ ကြၽန္ေတာ့္ဒီေန႔မျပန္ျဖစ္ဘူး။ ဟိုတစ္ခါကေျပာတဲ့ ကြၽန္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းမီးဖြားေနတာကို္ ေစာင့္ေပးမလို႔အေမ... "
" ဟုတ္လား...ေကာင္းၿပီေလ ဂ႐ုစိုက္ေနာ္ယဲ့ယဲ့ "
"ဟုတ္ကဲ့အေမ "
လင္းယဲ့ဖုန္းကိုခ်ၿပီး သူ႔ရဲ႕အလုပ္ရိွရာကိုသြားခိုင္းလိုက္တယ္။ အလုပ္ကိုလည္းပံုမွန္လုပ္ရအံုးမယ္ေလ။
" ေဖးအာေရ ေကာ္ဖီ "
"လာၿပီ"
သူရဲ႕မနက္ခင္းပိုင္းေလးကေတာ့ အလုပ္မွာစိတ္ႏွစ္ထားရင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ဘဲ့ကုန္ဆံုးသြားတယ္။ ေန႔လည္ခင္းနားေနတုန္း ဆိုင္႐ွင္ဦးေလးက
" ေဟ့ အားလံုးဘဲ့ ဒီေန႔ေန႔လည္ခင္းတစ္ေန႔လံုးနားမယ္ အလုပ္ခကေတာ့ ပံုမွန္အတိုင္းရမယ္။ ဒီေန႔ဦးေလးရဲ႕သား စစ္႐ွန္း ႏိုင္ငံျခားကျပန္လာတာ အားလံုးကိုတစ္ပြဲေကြၽးတာ
ေပါ့ကြာ "
"ဝိုး.....ေကာင္တယ္ "
ဆိုင္ကအလုပ္သမားေတြက အေပ်ာ္လံုးဆို႔သြားၾကတယ္။ ဦးေလးရဲ႕သားစစ္႐ွန္းက
" ဟိုင္း ကြၽန္ေတာ္က ခ်ဴ းစစ္႐ွန္း ပါရင္းရင္းႏွီးႏွီးေျပာၾကတာေပါ့ "
💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜
Extra ထည့္ဖို႔အခ်ိန္မရိွေသးလို႔ နေဘးေခါက္ထားအံုးမယ္။ ဒီတေလာကိစၥေတြၿပီးမွဘဲ့ ထပ္စဥ္းစားေတာ့မယ္။ ဆႏၵျပရာမွာပါတဲ့ baby တို႔ဂ႐ုစိုက္ၾကပါ။
28.Feb.21
Saung's
===================================================
ဒုံရင်းကဒုံရင်းပါဘဲ့.....ငါဘာကိုမျှော်လင့်နေတာလဲ
Chapter - 16
|| Unicode ||
လင်းယဲ့ ပြင်းရိစွာနဲ့ အပြင်းကျောဆန့်လိုက်တယ်။
"အ"
နာနေတယ်။ ငါတကယ်သူနဲ့ sex ထပ်ဖြစ်ခဲ့တာဘဲ့။ အမှတ်မရှိတဲ့ငါလေးဘာလားနော်။ နာလိုက္တာ လဒကောင်သူ့အားကြီးနဲ့ အရမ်းလုပ်ထားတာဘဲ့ ။ အိုး...မဖြစ်သေးဘူး ဆေးရုံကိုမေးရမယ်။
လင်းယ့ဲ အခန်းထဲဘယ်သူမှမရှိဘူးဆိုတာသေချာမှ ရေချိုးခန်းထဲထော့ပြီး ထော့ပြီးဝင်သွားတယ်။ ဖုန်းကိုထုတ်လိုက်ပေမဲ့
"နေပါအုံး ငါအခုဘာမေးမလို့လဲ ဟိုဟာဖြစ်လို့ ကလေးအဆင်ပြေရဲ့လားလို့လား အဲ့လိုမေးလို့မဖြစ်သေးဘူးလေ။ ငါ့ယောကျ်ားက သငေ်္ဘာလိုက်နေတယ်လို့ပြောထားတာ တော်ကြာDr. ကခေါ်လာခဲ့ဆိုပြီးပြောနေအုံးမယ်။ ဒီတိုင်းလိုင်းပေါ်မှာဘဲ့တတ်ရှာလိုက်မယ် "
ဖုန်းကိုပြန်ချပြီး ရေချိုးလိုက်ရတယ်။ ရေနွေးလေးနဲ့မို့ ကိုက်ခဲတာတွေ အနည်းငယ်သက်သာသွားတယ်။ ရေတွေသုတ်ပြစ်နေတုန်း မှန်ထဲကစူစူလေးထွက်နေပြီဖြစ်တဲ့ ဗိုက်လေးကိုပွတ်သက်လိုက်တယ်။
" မောနင်း ကလေးလေးရေ "
အပြင်ထွက်လာတော့ သူဘာဝတ်ရမှန်းမသိဘူး။ မနေ့ကအဝတ်စားတွေကလည်း တွန့်ကျေနေပြီး ဖြန့်လို့တောင်မရတော့ဘူး။ ဒီတိုင်းရေချိုးဝတ်ရုံလေးနဲ့ အကျီ ၤကိုသာရသလောက်ဖြန့်နေတော့တယ်။
တင်း....
ဟိုတယ်အခန်းက တံခါးဖွင့်သံကြားတာမို့ ဟောက်ရန်လာပြီမှန်းသိလိုက်တယ်။ အာရုံမစိုက်တဲ့ ပုံဖမ်းလိုက်ပြီး ကိုယ့်ဘာသာအဝတ်တွေသာ ပြန့်အောင်လုပ်နေလိုက်တယ်။
"ရော့ ကိုယ်ဝယ်လာတယ်။ ဝတ်လိုက်ပြီးရင်အိမ်ပြန်မယ်။ အမေမေးနေတယ်။ "
"အင်း"
လင်းယဲ့ ဟောက်ရန်ပေးတဲ့အထုတ်ကို ယူပြီးရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတယ်။ အဝတ်ကလက်ရှည်အဖြူရောင် အကျီ ၤပွပွလေးနဲ့ ဒူးလောက်ရှိတဲ့အနက်ရောင် ဘောင်းဘီလေး။ လင်းယဲ့ ဒီလိုစတိုင်လေးကိုမဝတ်ခဲ့တာ ကြာပြီဖြစ်တယ်။ ဘာလို့ဆိုဟောက်ရန်ကိုယ်တိုင် ဒီလိုမဝတ်ခိုင်းခဲ့လို့ဘဲ့။
ပထမဆုံးစတွေတဲ့နေ့တုန်းက အဲ့လိုဝတ်လာတယ်။ သူမပြောသေးပေမဲ့ လက်ထပ်ပြီးတော့ ' မင်းနဲ့မလိုက်ဘူး၊အဆင့်တန်းရှိတဲ့ အဝတ်တွေသာဝတ်စမ်းပါ။ငါ့သိက္ခာမချနဲ့ ' လို့ပြောခဲ့တာလေ။
"ဘာလဲ ငါ့ကိုပြောချင်လို့ ဒီလိုအဝတ်ရွေးလာတယ်မလား"
ဟောက်ရန် အပြင်ကိုထွက်လာတဲ့ လင်းယဲ့ကိုကြည့်လိုက်တယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့သုံးနှစ်လောက်က ပုံစံအတိုင်းပဲ့ အနည်းငယ်ပြောင်းလဲသွားတာဆို နည်းနည်းဝလာတာလေးဘဲ့။ ဒါမဲ့လင်းယဲ့ထွက်လာတာနဲ့ အထင်သေးတဲ့လေသံနဲ့ အမေးခံရတာမို့ စိတ်ကအဆင်မပြေတော့ဘဲ ထပ်ပြီးခနဲမိပြန်တယ်။
" ဟက် မင်းနဲ့တန်သလောက်ဘဲပေါ့ သွားမယ်ငါ့မှာအချိန်မရှိဘူး "
နှစ်ယောက်သားhotel အခန်းပြန်အပ်ပြီးဆင်းလာကြတယ်။ လင်းယဲ့မှာ ဟောက်ရန်ရဲ့ခြေလှမ်းကို မှီဖို့မနဲလျှောက်နေရတယ်။ နဂိုကတောင်လဒခြေတံရှည်ကြီးကို မလိုက်မှီပါဘူး။ အခုလိုလမ်းလျှောက်တိုင်း ခြေကြားထဲကတစ်ဆစ်ဆစ်နာကြင်နေတာက ပိုဆိုးတာပေါ့။
Phone Ringtone.......
" အင်း ယုဟိုင် မင်းအိမ်မှာလား "
ယုဟိုင်ဆိုတဲ့စကားကြောင့် လင်းယဲ့မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်တယ်။ ဟောက်ရန်ကထပ်ပြီးပြောနေတယ်။
" ကိုယ်လာခေါ်မယ် အင်း စောင့်နေ "
ဟောက်ရန်သက်ပြင်းဖွဖွလေးချပြီး ပြင်းတိပြင်းရွှဲရပ်နေတဲ့ လင်းယဲ့ကိုကြည့်လိုက်တယ်။ သူက
" ငါအခုလိုက်မပို့နိုင်တော့ဘူး taxi ငှါးပေးလိုက်မယ် "
"ရပါတယ် ကိုယ့်ပါသာကိုယ်ငှါးမယ် ခင်ဗျားအကောင်နားသာသွား "
" ဟက်... "
လင်းယဲ့သူ့ကိုလှောင်သလို ရယ်သွားတဲ့ဟောက်ရန်ကို ထပ်ပြီးမကြည့်တော့ဘဲ အနီးကtaxi ပေါ်တတ်သွားတယ်။
" ဘယ်ကိုပို့ရမလဲဗျာ "
"......."
လင်းယဲ့ ခဏလောက်တွေးလိုက်တယ်။ ဟောက်ရန်အိမ်ကိုမပြန်ချင်ဘူး။ သူ့မိဘတွေကလည်း တစ်ပတ်လောက်ကြာမှပြန်ကြမှာ လင်းယဲ့ အမေ့ဆီကိုဖုန်းဆက်လိုက်ပြီး
" အေမ ကျွန်တော့်ဒီနေ့မပြန်ဖြစ်ဘူး။ ဟိုတစ်ခါကပြောတဲ့ ကျွန်တော့သူငယ်ချင်းမီးဖွားနေတာကို် စောင့်ပေးမလို့အမေ... "
" ဟုတ္လား...ကောင်းပြီလေ ဂရုစိုက်နော်ယဲ့ယဲ့ "
"ဟုတ်ကဲ့အမေ "
လင်းယဲ့ဖုန်းကိုချပြီး သူ့ရဲ့အလုပ်ရှိရာကိုသွားခိုင်းလိုက်တယ်။ အလုပ်ကိုလည်းပုံမှန်လုပ်ရအုံးမယ်လေ။
" ဖေးအာရေ ကော်ဖီ "
"လာပြီ"
သူရဲ့မနက်ခင်းပိုင်းလေးကတော့ အလုပ်မှာစိတ်နှစ်ထားရင်း ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ဘဲ့ကုန်ဆုံးသွားတယ်။ နေ့လည်ခင်းနားနေတုန်း ဆိုင်ရှင်ဦးလေးက
" ဟေ့ အားလုံးဘဲ့ ဒီနေ့နေ့လည်ခင်းတစ်နေ့လုံးနားမယ် အလုပ္ခကေတာ့ ပုံမှန်အတိုင်းရမယ်။ ဒီနေ့ဦးလေးရဲ့သား စစ်ရှန်း နိုင်ငံခြားကပြန်လာတာ အားလုံးကိုတစ်ပွဲကျွေးတာ
ပေါ့ကွာ "
"ဝိုး.....ကောင်တယ် "
ဆိုင်ကအလုပ်သမားတွေက အပျော်လုံးဆို့သွားကြတယ်။ ဦးလေးရဲ့သားစစ်ရှန်းက
" ဟိုင်း ကျွန်တော်က ချူ းစစ်ရှန်း ပါရင်းရင်းနှီးနှီးပြောကြတာပေါ့ "
💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜
Extra ထည့်ဖို့အချိန်မရှိသေးလို့ နဘေးခေါက်ထားအုံးမယ်။ ဒီတလောကိစ္စတွေပြီးမှဘဲ့ ထပ်စဉ်းစားတော့မယ်။ ဆန္ဒပြရာမှာပါတဲ့ baby တို့ဂရုစိုက်ကြပါ။
28.Feb.21
Saung's
================================================