Гэнэт дуугарах утасны дуунд цочсоор сая л нэг хэдийнээ орой болсоныг анзааран өнөөдөртөө хичээлээ хураахаар шийдэв. Төгсөх анги болохоор ихэнх цагаа хичээл хийж өнгөрөөх нь хэвийн үзэгдэл шүү дээ. Хичээлээ хураах зуураа утсаа аван залгасан дугаарыг нь харвал Жин байлаа.
"Яасан,?"
"Хөөе Сожин-а, хүрээд ирээ. Энэ найз залуу чинь уйлаад байна шүү"
"Юу вэ ? Та нар хаана байгаа юм ?"
"Жонгүгийн гэрт байнаа, хурдан ирээрэй"
Тэр бушуу хэлэх зүйлээ хэлчихээд утсаа тасалж орхилоо. Ард нь Жимин болотой хэн нэгэн орилж, мөн элдэв дуу сонсогдсоор бид арайхийн л нэгнээ сонсож ядсаар яриагаа өндөрлүүллээ.
"Жон Жонгүг ! Чи ч ёстой хүнийг галзуурж чадах юмаа" Амандаа бувтнасаар гарт таарсан цамц, биеийн тамирын хар өмдөө углаад шууд гарах гэсэн ч ээжээс зөвшөөрөл авах гэж бараг арван минут болов. Эцэст нь арван хоёр цагаас оройтууларгүй гэсэн амлалт өгчихөөд ээжийнхээ хацар дээр зөөлөн үнсчихээд бушуухан гарч одлоо.
Азаар Жонгүгийн гэр манай яг хажуу талын байр болохоор нээх удсан ч үгүй тэдний үүдэнд ирчихээд хаалгыг нь тогшиход жаахан халамцуухан Жимин гуйвж дайвсаар хаалгаа нээж өгөв. Би ч хурдхан гадуур хувцсаа тайлан дотогш орвол ширээгээр дүүрэн пивоны хоосон хайрцаг байх бөгөөд ихэнх нь буйдан дээр, зарим нь шалан дээр тэрийн хэвтжээ.
"Өө Сожин-а, сайн уу ?" Намжүүн намайг харсан дариудаа гүйж ирэн сугадсаар их л далжиганана.
Бүгдийг нь тойруулан харвал Юнги л ганцаараа уугаагүй бололтой утсаараа тоглоом тоглон сууж байх нь тэр.
"Сожин, ирчихсэн үү ?"
"Чи уугаагүй юм уу ?"
"Бид нар уг нь Жонгүгийн сэтгэлийг л засах гэж ирсэн юм. Гэтэл нэг мэдсэн архи, согтууруулах ундаа болоод явчихлаа. Намайг найз охин маань хүлээж байгаа болохоор уугаагүй юмаа"
"Үү манай Юнги ч мундаг юмаа" Би хэдийнээ залуустай дотно болсон болохоор биед нь ч хамаагүй хүрчихдэг зангаараа түүний нуруу руу тогшин ийн хэлтэл тэр шууд гарыг минь огцом түлхэж орхив.
Анх удаа ингэж байгаа болохоор эвгүйрхэн бүлтэлзэхийн хажуугаар гайхан харах зуур тэр "Миний найз охин хөвгүүн бүрт ингэж наалдаад байвал би лав дуртай байхгүй ээ Сожин-а. Жонгүгийг мэдэхгүй ч, би бол галзуурах байсан ! Мэдээж бидэнтэй дотно гэдгийг чинь мэдэх ч жаахан сэрэмжтэй байцгаая ? За би энэ тэнэг амьтдыг аваад явъя, чи түүнтэй нэг ярилцаад үзээрэй" гэчихээд залуусыг дагуулсаар гарч одлоо.
Жонгүг үүнд уурласан юм болов уу ? Гэхдээ энэ үнэхээр тийм сүртэй зүйл гэж үү ? Би дотроо өөрийгөө асуултанд булах зуураа гэнэтхэн өмнөх явдлыг санав. Өмнө нь Жонгүг өнөөх Хэми гэх эмэгтэй найзтайгаа дотно байхад нь яаж бухимдаж байсан минь санаанд ороод үнэхээр л хайртай хүн маань өөр нэгэнтэй дотно байгаад байх сайхан биш гэдгийг эцэст нь өөртөө хүлээн зөвшөөрөв. Тиймээ, би түүнээс уучлалт гуйх хэрэгтэй бололтой...
"Жонгүг-а" Буйдан дээрээ хэвтэх түүнийг зөөлөн дуудахад тэр сэрсэнгүй. Нэлээн уусан нь илт, ойртоход л архины үнэр хамар цоргиох аж. Түүний нэрийг дахин нэг дуудан энэ удаад гарнаас нь барин сэгсрэхэд нүдээ нухласаар над руу харах бөгөөд харчихаад босон шууд л тагт руу оччихов. Би ч араас нь даган очиход тагтан дээрх сандал дээрээ суун тэнгэр рүү юу ч юм харан сууна.
"Архи чинь гарчихсан юм уу ?"
"Би тийм их уугаагүй ээ, зүгээр ядраад жаахан дуг хийчихэж..."
Ингээд л бидний харилцан яриа дуусчихав. Би юу ярих, юу гэж хэлэх талаараа эргэцүүлэн суух бол түүнийг тэнгэр рүү тэгж нухацтай ширтэн чухам яг юу бодож байгааг нь тааж үл чадна.
Би нэг гүнзгий амьсгаа авчихаад яриагаа эхлүүллээ. "Жонгүг-а намайг уучлаарай. Би үнэндээ өмнө нь хүнтэй тийм дотно найзалж үзээгүй болохоор залуустай дэндүү сэтгэлийн хөдлөлөөрөө ханддаг байжээ. Гэхдээ чи мэднэ шүү дээ, би тэднийг зүгээр найз л гэж хардаг. Миний хайртай хүн зөвхөн чи за юу ? Би чамайг үнэхээр ингэж эмзэглүүлнэ гэж санасангүй ээ, одооноос үүн дээр анхаарах болохоор буцаад хэвийн харилцаандаа оръё л тэгэх үү ?"
"Сожин-а, би үүнээс болж ингээд байгаа юм биш шүү дээ. Мэдээж чамайг тэднээс багахан харамлах сэтгэл төрдөг нь үнэн, гэхдээ түүнээс болоогүй ээ. Юу гээч.... би яаж тайлбарлахаа сайн мэдэхгүй юм. Зүгээр л ний нуугүй хэлэхэд би гэмшсэндээ ингээд байгаа юм шүү дээ. Найз охинд минь хэцүү үе тулгарахад би дэргэд нь байж ч чадахгүй байвал ичмээр биз дээ. Надаас болж тэр новшнууд чамайг гэмтээх шахсанд ч бас уур хүрч үхэх нь ! Уучлаарай, үнэхээр уучлаарай Сожин-а"
Түүний үгийг сонсоод бүр гайхах уурлах хоёрын голд гацчихав. Би бүхэл бүтэн долоо хоног түүнд яг юу тохиолдсон талаар бодож өнгөрөөсөн байхад шалтгаан нь ердөө л энэ байж !
"Муу солиотой амьтан бэ яадаг ? Энэ мууг ёстой нэг.... Зүгээр гээд байна, гэмтээгүй болохоор зүгээр гэж байна.
Чамд огт уурлаагүй, гэмших хэрэггүй за юу ? Харин наад дургүй хүрмээр шалтгаан чинь л уур хүргэж байна тэнэг минь ! Чамайг би үнэхээр яах вэ ? Гомдоочихсон юм байх гээд хэчнээн санаа зовсон бил...."
Долоо хоног хадгалсан уур бухимдал бүхнээ түүнд гарган орилж хашгичиж, загнах зуур гэнэт л түүний уруул миний нүүртэй тулаад ирэх нь тэр. Бидний уруулны хооронд ердөө ганцхан миллиметрийн зай л байгаа хэдий ч Жонгүг тэр зайг нөхсөнгүй. Ингэж хэлэх жаахан ичмээр ч би үнэхээр энэ зайг нөхөхийг хүсч байсан юм !
"Архи уучихсан болохоор үнсэхэд жаахан тиймхэн байна. Маргааш нөхөөд зуун удаа үнсэх болохоор ингэж урвайх хэрэггүй дээ"
"Хэн урвайсан гэж ? Амаа татаж үз !"
Тэр намайг шоолон жуумалзсаар мөрнөөс минь тэврэн энгэртээ наах нь тэр. Түүний энгэрт наалдахад зүрхний цохилт нь түргэн бөгөөд их чанга цохилохын хажуугаар түүний "Санасан шүү" гэж шивнэх нь хорвоогийн хамгийн сайхан зохицол шиг санагдана...
-
A/N Happy valentine's day. Гэсэн чинь өнгөрчихсөн байна шд 😹