Para akong baliw na umiiyak habang palabas ng hotel. I don't mind others kung nakita nila kung ano ang itsura ko. I just wanna go somewhere else. The thing that is holding me back ay nasa gitna ako trabaho. And how I acted was so unprofessional.
I also don't understand why sir Anton was triggered. Kala mo naman siya ang nagka-anak.
Hindi ko dapat dinadala ang personal kong buhay sa trabaho pero seeing him now, hindi pa talaga ako handa.
Minsan tinatanong ko din ang sarili ko kung kailan ako magiging handa. The thing I've learned is kapag ginusto ng tadhana, it will happen kaya dapat ay prepared ka sa lahat. Walang tamang oras o panahon basta nalang itong mangyayare.
"Gotica!" I heard Raj voice. Tinuloy ko ang pagtakbo. Hindi ko siya nilingon o ano pa. Muntik pa akong mapamura ng natalisod ako. I was waiting for my fall ng hindi ito nangyari. Halos kilabutan ako ng sapo sapo ni Raj ang beywang ko.
"Icai." He said ng makatayo ako. His voice is full of concern and pain and gentleness. I don't know what happened to him the past years kasi ayoko lang masaktan. But seeing him now in pain, lumalambot ako. Ayoko non'. Ayoko ulit maramdaman yung pakiramdam noon. Ayoko ult maging malambot. Ayoko ulit. I'm scared na masira ulit ako dahil sa kanya. Impyerno ang dinaan ko mabuo ko lang ulit amg sarili ko. Ayoko na ulit dumaan sa ganun.
Pumikit ako ng mariin para ikalma ang sarili. Unti unti, tinanggal ni Raj ang mga kamay niyang nakahawak sa akin.
Nagtama ang mga mata namin ng dumilat ako. His jaw clenched. "How are you? Bakit nawala ka bigla?" He asked. Kumuyom ang kamao ko ng makaramdam ng inis. Bumabalik kasi sa akin lahat ng sakit at hirap na dinanas ko noon. And seriously? Ako ba talaga ang nawala?
"Really. Raj? Ako ba talaga ang nawala?" I mocked him. Nagulat siya sa sinabi ko at napapikit.
"I'm sorry. I heard what happened to you. I'm sorry I wasn't there." He said. Sincerity is all over his face. Ayokong maniwala. Ayokong makinig sa rason niya. Nagagalit ako kasi eto na naman ako, gustong paniwalaan ang mga rason niya.
"Thank you. I didn't need you though. Ayos na ako ngaun." Sagot ko. Nagpapanggap na matapang kahit sa loob ko ay unti unting nadudurog.
"Are you mad?" Takot ang naramdaman ko sa boses niya. Hindi ko nga alam kung takot ba talaga. Oh, eto na naman ako pinapaniwala ang sarili na may care at feelings siya para sa akin. I hate it! Eto na naman yung arte niya na hindi ko maintindihan. Yung arte niya na nagpapalubog sa akin sa kanya.
"You tell me?" I sarcastically said. Inayos ko unti unti ang sarili. Pinilit kong hindi umiyak kahit umiiyak ang kaluluwa ko sa sakit. Gusto kong kalimutan lahat at yakapin siya ngaun. I want to comfort him. I want him to be okay.
Natigilan ako saglit at napangiti ng mapait. I never thought that I still have this feelings for him. Ang daya daya!
Akala ko okay na ako. But seeing him in front me made me realized that I was lying to myself all along. Kaya nga siguro hindi ko pinansin ang feelings ni Raffy o kahit sinong lalake na nagpakita ng interest sa akin. Dahil kahit anong gawin ko, siya at siya pa din.
"Icai," gentleness was all over him. Yung parang takot siyang may masabi na ikakabasag ko. Wag kang mag alala Raj. Basag na basag mo na ako.
"Gotica," sigaw ni sir Brent. Sabay kaming napalingon ni Raj sa kanya. Nakitaan ko ng galit ang mga mata niya habang nakatingin sa kanila.
I want to touch his face. I want to hug him. Raj looks so broken and lost. I want to fix him pero takot na takot ako. Takot akong kapitan siya at bitawan niya ulit ako. Natatakot akong ayusin siya at masira ulit ako. We had our thing, yes. Pero iba na ngaun. I need to prioritize my self this time.
"Why are you with them?" He asked.
"I work with them." Sagot ko at nagsimulang maglakad. Ramdam ko ang pagsunod ni Raj sa akin. "Can you please stay?" Tanong niya. Pumikit ako ng mariin at hinarap siya.
"Seryoso Raj? Seryoso ka?" Naiiritang tanong ko. Para saan pa? If I was the old Gotica. Maybe I would probably stay.
"Please." He said again. Parang nadudurog ang puso ko sa kanya. Napatitig ako sa magandang at makapal na pilik mata niya. Mas lalo siyang gumwapo at perpektong perpekto ang hugis ng panga niya lalo na pag umiigting ito.
Umiling ako. "We're not the same anymore, Raj. And about your question, yes! You lose me." Tumalikod ako dahil alam kong labas sa ilong ang mga binatawan kong salita. It was harsh but that's the right thing to do. Besides, may girlfriend siya.
Ayoko ng gulo. Ayoko ng distraction sa gusto kong marating ko. And honestly, Raj is not good for me. Ayoko ng maging option niya. Pagod na akong maging pangalawa at sekreto niya. I hate him when he is acting like he got something for me. At ako naman si tanga, maniniwala at aasa.
"I will pick you later. We'll talk." He said. Gustong gusto kong magmura. Ano ba pinaglalaban niya?
"Be my guest!" Sigaw ko sabay pasok ng sasakyan nila sir Brent.
The whole trip was quiet. Wala ni isa sa kanila ang nagtanong. Their silence somehow gave me peace. Tahimik akong umiyak sa loob ng sasakyan at hinayaan lang ako ng kambal.
"Holy hell." Gulat na gulat na salita ni sir Brent ng magkwento ako sa kanila. Tahimik lang si sir Anton na nakatingin sa akin habang nagsasalita ako. Hindi na kami bumalik sa opisina. I don't know exactly where we are now. Ang alam ko lang ay nagkakape kami sa Starbucks.
"So you mean may anak kayo?at hindi niya alam?" Humigop ng kape si sir Brent. "How's that possible? Hindi kita nakita eversince." Tanog niya.
"I was his secret." Sagot ko. May mga bagay ako na hindi na sinabi. I don't want Raj to look like the villain. Ginusto ko din naman iyon.
Panay ang salita ni sir Anton ng galit. Somehow naintindihan ko na ang kwento nila sa hapyaw na kwento ni sir Anton.
Bree loves him but she can't leave Raj because of mercy and pity. Hindi ko alam pero imbes na matuwa ako ay awa ang naramdaman ko kay Raj. Alam na alam ko ang pakiramdam ng option ka lang. Pangalawa. Palagi kang insecure sa una. Sa priority. At higit sa lahat, palagi kang nababaliwala.
But then, like I've said. Choice naman natin yan. Why do we need to get angry and blame those who hurt us when in the first place, hindi naman nila tayo masasaktan kung hindi natin sila hinayaan saktan tayo.
"Don't tell him na may anak kayo." Salita ni sir Anton. Napatingin ako sa kanya na takang taka.
"Dude.. it will be easy for you if she say so. You know.. may rason na si Bree to leave him." Sagot ni Brent. Umigting ang panga ni Anton.
"Let him figure it out. If he really cares for Gotica, he will figure it out. And let Gotica decide. I won't use this against Raj. Let them be. I respect Gotica and Bree. Besides this is their story. I will never ever involve an innocent child just to get Bree. Raj, eventually will do that for me." Mahabang salita ni sir Anton sabay lagok ng kape na iniinom niya. Para bang siguradong sigurado siya sa mangyayare.
Talagang nagtalo pa silang dalawa sa situation ngaun. Wala naman talaga akong plano na makilala ni Raj si Riley. I know that's impossible pero hangga't kaya ko ay hindi ko na sana iyon gagawin.
Pero naglalaro nga ang tadhana. Ipinasok ulit ako sa mundo niya. Kung alam ko lang that Ibanez was related to Raj, hindi ko na ito tinaggap sana.
"You can go home. See you on Wednesday then." Salita ni sir Brent. Tumango ako sa kanya. Tomorrow is Tuesday and I have my online class.
Ginulo ni sir Anton ang buhok ko kaya napanguso ako. "Relax.. we got you." Seryosong salita niya. "And sorry for the trouble.."
Ngumiti ako sa kanya ng tipid at tumango. Salamat din that he is mature enough and kept my secret. Sa takot ko kanina na baka sabihin niya iyon ay nagkita tuloy kami ni Raj.
It's better na makita ako ni Raj kaysa malaman niya ang sekreto ko. Inaya pa nila ako na isabay o ihatid sa condo ko na provided nila. Tumanggi ako dahil gusto ko pang mapag isa. Besides, the condo is near to their building so okay na din iyon. I can also get Alice car.
Humigop ako ng kape at kinuha ang phone. I will call Riley.
"Hello, mama!" Bungad ng anak. Ang bigat ng pakiramdam ko kanina ay napalitan ng saya.
"How was your day anak?" Tanong ko.
Nagkwento ng nagkwento si Riley tungkol sa mga designs niya at kung ano ang kinain niya maghapon.
"Okay, papakabait ka. And pray before you sleep. See you soon anak. Imissyou."
"You too mama. I want you to enjoy there. Don't worry about me. I miss you. Yabyu mama."
Kumikirot ang puso ko kapag ganyan magsalita si Riley. He is growing too fast at wala akong magawa. Natatakot ako that anytime soon ay iwan niya ako.
"I love you more." Sagot ko sabay baba ng tawag.
"May boyfriend kana?" Halos mabuga ko ang kape ko ng biglang lumitaw si Raj at umupo sa bakanteng upuan sa tapat ko. Kumunot ang noo kong napatingin sa kanya.
"Baket? So what kung may boyfriend ako?" Salita ko. Kahit pakiramdam ko ay lalabas na ang puso ko sa dibdib ko sa sobrang kaba. "Baket nandito ka? At bakit mo alam na nadito ako?" Sunod sunod na tanong niya.
He was looking at me intently. Para bang may sinusuri sa akin. Ngumisi siya at humigop din sa kape na dala niya.
"I have ways, Gotica." Malamig niyang sinabi. Tumaas ang kilay ko sa kanya. Umiwas ako ng tingin coz' I can't take the volume of his intense stare.
Huminga ako ng malalim. "What do you want, Raj?" Tanong ko. Humigop ulit ng kape si Raj at umigting ang panga.
"You've been gone for so long. Tapos yan ang bungad mo sa akin?" He said.
"What do want me to say then? Kamusta kana Raj? Miss na miss kita. Ganon ba Raj?" I said mockingly.
Ngumisi ulit si Raj kaya lalo akong nairita." Bakit hindi ka nagparamdam nung umalis ka? Why you didn't wait for me?" He said. Tunog galit ang boses niya. Talagang siya pa ang nagagalit?
"My God Raj!" Ginulo ko pa ang buhok ko out of frustration dahil hindi ko siya maintindihan. "Ikaw ang nawala nung time na bagsak na bagsak ako."
His jaw clenched. His hostility suddenly gone. Ngumiti ako ng mapait sa kanya.
"Bakit mo ba ito ginagawa? As you can see, okay naman ako. You have your life and I have mine too. I forgave you for your broken promises. Please, layuan mo nalang ako." Sagot ko.
"I don't intend to broke my promises. I'm sorry." His bloodshot eyes and sincerity was the evidence that he is genuinely saying the truth.
Pinilig ko ang ulo ko. Eto na naman ako. Natatakot ako na lalapit na naman siya at magiging marupok ako.
"I just want you back in my life." He said. Umiling ako ng paulit ulit.
"You had me then. Pagod na ako at tapos na ako sa ganun Raj. If you atleast cared for me bakit ngaun lang? Bakit hindi mo ako hinanap? Bakit hindi moko hinanap!!?" Hindi ko mapigilan mapasigaw. It was painful for me to deal what I've been through kasi kahit hindi niya ako mahal noon. Umasa ako na iingatan niya pa din ako.
Inayos ko ang sarili at tumayo. Titig na titig si Raj sa akin. Guilt, pain and so many emotions na ayoko ng pangalanan." Leave me alone. May girlfriend ka. I'm done with you Raj. Stop being a boy. Be a man Raj." Mabilis akong tumalikod sa kanya at hinayaan pumatak ang mga luha ko na kanina ko pinipigilan.