Zawgyi ver..
ခ်င္ခ်ိဳး
အဖိုးအိုထံသို႔ မၾကာခဏသြားရန္ မလိုေတာ့သည့္အတြက္ ယူေ႐ွာင္မို႔ထံ၌ ေဆးေဖာ္ရန္အခ်ိန္မ်ား ပိုမိုရ႐ွိလာသည္ ။
သူ႔ထံ၌ ထန္႐ွင္းဂိုဏ္းမွ ရ႐ွိလာေသာ အဆင့္ေျခာက္ေဆးလံုး ေဖာ္စပ္နည္းအၫႊန္းမ်ား ႐ွိေသာ္လည္း ၎ေဆးလံုးမ်ား၏ အက်ိဳးရလဒ္သည္ အဖိုးအို၏ ေဆးၫႊန္းမ်ားႏွင့္ယွဥ္လ်ွင္ အားနည္းသျဖင့္ ယူေ႐ွာင္မိုသည္ အဖိုးအို၏ ေဆးၫႊန္းမ်ားအတိုင္းသာ ေဆးေဖာ္စပ္ကာ ထိုေဆးလံုးမ်ားအား သူ၏ေစ်းဆိုင္၌ တင္ေရာင္းေလ့ရႇိသည္ ။
ဤသို႔ျဖင့္ သံုးလခန္႔ၾကာေသာ္ သူ၏ကဒ္ေပၚ႐ွိ အမွတ္မ်ား အလြန္မ်ားျပားလ်က္ ႐ွိေပေတာ့သည္ ။
ထို႔ေနာက္ သူႏွင့္ လင္းေ႐ွာင္တို႔သည္ ေကာင္းကင္ဘံု စိတ္ဝိဥာဥ္ေလ့က်င့္ေရးက်မ္း ပိုသာသည့္ ေလ့က်င့္ေရးက်မ္းတစ္ခုခု ႐ွိလို႐ွိျငား ႐ွာေဖြရန္အတြက္ ဝိဥာဥ္ေလ့က်င့္ေရးခန္းမသို္႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္သြားခဲ့ၾကသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း ၎က်မ္းထက္ပိုေကာင္းေသာ အရာတစ္ခုမွ မေတြ႔ခဲ့ၾကေပ၊ ထို႔အျပင္ အဖိုးအိုသည္ သူ႔ထံသို႔ ထိုေကာင္းကင္ဘံု စိတ္ဝိဥာဥ္က်မ္းအား လဲႊေျပာင္းေပးလိုစိတ္ ႐ွိဟန္မတူေပ၊ ၎ထံ၌ မ႐ွိ၍ေသာ္လည္းေကာင္း လြွဲေပးလိုစိတ္ မ႐ွိ၍ေသာ္လည္းေကာင္း တစ္ခုခုေတာ့ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္ ။
ထိုသို႔မွ် မဟုတ္ပါက အဖိုးအို မည္သို႔စဥ္းစားေနသည္အား ယူေ႐ွာင္မို မေတြးတတ္ေတာ့ေပ၊ ထို႔အျပင္ ယူေ႐ွာင္မို အဖိုးအိုအား မေတြ႔ရသည္မွာလည္း တစ္လခြဲခန္႔ ႐ွိၿပီျဖစ္သည္ ။
လြန္ခဲ့သည့္ တစ္လခြဲခန္႔က အဖိုးအိုမွ တစ္ေနရာရာသို႔ သြားရန္လိုအပ္သည္ဟု ဆိုခဲ့ၿပီး မည္သည့္ေနရာသို႔သြားမည္ မည္သည့္အခ်ိန္၌ ျပန္လာမည္ကိုေတာ့ တိတိက်က် ေျပာမသြားခဲ့ေပ ။
သို႔ေသာ္ အဖိုးအိုသည္ သူ၏ စာဖတ္ခန္းအား ခ်ိတ္ပိတ္မသြားခဲ့ေသာေၾကာင့္ ယူေ႐ွာင္မို စိတ္တိုင္းက် သြားလာႏိုင္ေနေသးသည္၊ တစ္ခါက ယူေ႐ွာင္မို အဖိုးအို၏စာၾကည့္ခန္းသို႔အသြား လမ္း၌ ထ်န္းဇီ႐ွင္းႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေလ၏၊ အဖိုးအိုလည္း မ႐ွိေသာေသာေၾကာင့္ သူမ စာဖတ္ခန္းအတြင္းသို႔ ဝင္လိုပါက ယူေ႐ွာင္မိုအား ခြင့္ေတာင္းရေတာ့မည္ျဖစ္သည္ ။
သို႔ေသာ္ ယူေ႐ွာင္မိုသည္ ထိုမ်ွ ရက္ေရာသည့္ လူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေပ ။
သူသည္အစက စာဖတ္ခန္းသို႔ သြားရန္ အစီအစဥ္႐ွိေသာ္ျငား ထ်န္းဇီ႐ွင္းအား ျမင္ေသာအခါ သူ၏ ဦးတည္ရာအား ေျပာင္းပစ္လိုက္သည္ ။
ထ်န္းဇီ႐ွင္းသည္လည္း ယူေရွာင္မိုအားလာေရာက္ ခြင့္ေတာင္းရေလာက္သည္အထိ အေရမထူပါေပ ။
ထို႔ေနာက္ အခ်ိန္တစ္လခန္႔ ကုန္ဆံုးၿပီးေသာအခါ ယူေ႐ွာင္မို အဆင့္ေျခာက္သို႔ အဆင့္တက္ခဲ့ေလသည္ ။
ဤအဆင့္တက္ျခင္းသည္ ယခင္ အဆင့္ေလးမွ အဆင့္ငါးသို႔ တက္ျခင္းထက္ ပို၍ ျမန္ဆန္သည္၊ အဆင့္ျမင့္ေလ အခ်ိန္ၾကာၾကာ ယူရေလ ျဖစ္ေသာ္လည္း အဖိုးအို၏ လမ္းၫႊန္မႈမ်ားေက်းဇူးျဖင့္ ယူေ႐ွာင္မို၏ အဆင့္တက္ႏႈန္းမွာ သိသိသာသာ ျမန္ဆန္လာခဲ့သည္၊ ယခုဆိုလ်ွင္ သူသည္ ေဆးေဖာ္ရာ၌ သူ၏လက္မ်ားအား အသံုးျပဳရန္ မလိုေတာ့ပဲ အဖိုးအိုကဲ့သို႔ မ်က္စိမွတ္ လက္ပိုက္၍ ေဆးေဖာ္ေနႏိုင္ၿပီ ျဖစ္သည္ ။
ဤနည္းလမ္းသည္ လက္အသံုးျပဳ၍ ေဆးေဖာ္သည့္နည္းလမ္းထက္ မ်ားစြာပိုခက္ခဲၿပီး ေမွာ္ဆရာ၏ ပါးနပ္မႈႏွင့္ ဝိဥာဥ္စြမ္းအားအေပၚ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မႈတို႔လည္း လိုအပ္ေသးသည္၊ သို႔ေသာ္ ဤနည္းလမ္းႏွင့္ အသားက်လာသည္ႏွင့္ လက္အသံုးျပဳ၍ ေဖာ္စပ္သည့္နည္းလမ္းထက္ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား ရ႐ွိလာမည္ ျဖစ္သည္ ။
ယခု ယူေ႐ွာင္မိုသည္ သူ၏ အာရံုစူးစိုက္မႈအား အလုပ္ႏွစ္ခုသာ ခြဲ၍ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေသးသည္ ။
သူအဆင့္တက္သြားသည့္အေၾကာင္း သတင္းမ်ား ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည္ႏွင့္ သူ႔အား လာေႏွာင့္ယွက္ေလ့႐ွိေသာ လူတစ္စုသည္ သူထ်န္းဇီ႐ွင္းထက္ အဆင့္နိမ့္ေနရျခင္းအေပၚ ေဝဖန္ေျပာဆိုရန္ ေရာက္မလာၾကေတာ့ေပ ။
ယေန႔တြင္ ယူေ႐ွာင္မိုသည္ လွပ်ိဳျဖဴေဆးလံုးအခ်ိဳ႕ ယူေဆာင္ကာ ေစ်း၌ သြားေရာင္းရန္ ျပင္၏၊ ေၾကာင္ေဘာလံုးသည္လည္း သူႏွင့္အတူ လိုက္ခဲ့မည္ျဖစ္သည္ ။
လွပ်ိဳျဖဴေဆးလံုးသည္ အဆင့္ေျခာက္ေဆးလံုး ျဖစ္သည္၊ အဆင့္အရမ္းမျမင့္ေသာ္လည္း ေက်ာင္းေတာ္တြင္း အလြန္ ေရပန္းစားသည့္အထဲ၌ ပါဝင္သည္ ။
၎ေဆးမ်ားအား ထန္႐ွင္းဂိုဏ္းမွ ရ႐ွိခဲ့ေသာ ေဆးၫႊန္းမ်ားအတြင္းမွ ႐ွာေဖြေတြ႔႐ွိခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္၊ တစ္ခါေသာက္လိုက္ရံုျဖင့္ အိုမင္းရင့္ေရာ္ျခင္းအား ေလ်ာ့က်ေစကာ အလွကုန္ပစၥည္းကဲ့သို႔ အသံုးျပဳျကသည္၊ အက်ိဳးအားနိသင္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ မသက္ေရာက္ႏိုင္ေသာ္လည္း အမ်ိဳးသမီး ေမွာ္ဆရာမ်ား၏ ဝယ္လိုအားေၾကာင့္ ေစ်းကြက္အတြင္း အလြန္အေရာင္းသြက္သည္ ။
အလွတရားအား မ်က္ကြယ္ျပဳ၍ ေက်ာ္သြားႏိုင္ေသာ မိန္းမပ်ိဳဟူ၍ မ႐ွိေပ ။
ေက်ာင္းေတာ္အတြင္း အမ်ိဳးသမီးဦးေရမွာ အမ်ိဳးသားမ်ားထက္ ေလ်ာ့နည္းေသာ္လည္း ဤေဆးလံုးအေၾကာင္း သတင္းျဖန္႔လိုက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အမ်ားအျပား လာေရာက္ၾကေတာ့မည္ကို ယူေ႐ွာင္မို ႀကိဳသိေန၏ ။
ဤတစ္ႀကိမ္၌ လင္းေ႐ွာင္သည္ သူႏွင့္အတူ မလိုက္ခဲ့ေပ၊ ယူေ႐ွာင္မို အဖိုးအိုထံသို႔ သိပ္မသြားေတာ့ပဲ အေဆာင္တြင္း ေဆးျပန္ေဖာ္သည့္ အခ်ိန္မွစ၍ လင္းေ႐ွာင္သည္လည္း နဂိုအပ်င္းေရာဂါ ျပန္လည္စြဲကပ္ကာ လြန္ခဲ့သည့္လအတြင္း စိန္ေခၚပြဲတစ္ပြဲမွ မသြားခဲ့ေပ၊ သို႔ေသာ္ အဆင့္မတက္လိုေသာ္လည္း ၎၏ အဆင့္ခုနစ္ေနရာအား ထိန္းသိမ္းရဦးမည္ျဖစ္သျဖင့္ ယူေ႐ွာင္မို၎အား ၿပိဳင္ပြဲကြင္းသို႔ အတင္းတြန္းပို႔ခဲ့သည္ ။
ဤသို႔ႏွင့္ ေစ်းသို႔သြားရာလမ္းတြင္ ယူေ႐ွာင္မို အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးႏွင့္ ဝင္တိုက္မိေလသည္ ။
ထိုအမ်ိဳးသမီး၏ အလွမွာ ပန္းပြင့္ကဲ့သို႔ ႏူးညံ့ၿပီး ေက်ာက္စိမ္းကဲ့သို႔ ျပည့္စံုသည္၊ မ်က္ဝန္းမ်ားမွာ ေဆာင္းဦးရာသီ၏ ကန္ေရျပင္ကဲ့သို႔ လင္းလက္သည္၊ ထိုမိန္းမပ်ိဳေလး၏ တည္ၾကည္သန္႔စင္ေသာ အလွတရားသည္ သူ႔အား ရင္းႏွီးမႈတစ္မ်ိဳးကိုလည္း ေပးစြမ္းေနေပသည္ ။
သူမအား ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ သူမသည္ သူ႔ထံသို႔ ေျဖးညင္းစြာ ေလ်ွာက္လာသျဖင့္ ယူေ႐ွာင္မို ေနရာတြင္ ရပ္ေနမိသည္ ။
ထိုမိန္းကေလးသည္ ယူေ႐ွာင္မိုအား ႏူးညံ့စြာ ျပံဳးျပသည္ ။
" အတန္းေဖာ္ယူ ကြၽန္မတို႔ ေတြ႔ၾကျပန္ၿပီေနာ္ "
ယူေ႐ွာင္မို အံ့ျသစြာျဖင့္ မ်က္ေတာင္မ်ားအား ပုတ္ခတ္ေနမိသည္၊ သူမသည္ အဆင့္ေျခာက္ ေမွာ္ဆရာျဖစ္သည္၊ ေက်ာင္းေတာ္တြင္း၌ အဆင့္ေျခာက္ေမွာ္ဆရာမ်ား မ႐ွားပါးေသာ္ျငား ဤမိန္းကေလး ဤအသက္အရြယ္ျဖင့္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သည္မွာ အထင္ႀကီးစရာ ေကာင္းေပသည္၊ ထို႔အျပင္ သူသည္ သူမအေၾကာင္းအား မၾကားဖူးေပ ။
ယူေ႐ွာင္မို တစ္ခဏတြန္႔ဆုတ္ေနၿပီးေနာက္ ေမးလိုက္သည္ ။
" မင္း.. မင္းက? "
ယူေ႐ွာင္မိုမွ သူမအား ေမ့သြားၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ခ်င္ခ်ိဳးသည္ စိတ္ထဲမထားပါေခ်၊ ထိုအစား သူမ၏ ေ႐ွ႕ဆံပင္အား လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ လိမ္ယွက္ေနၿပီး ျပံဳးကာ ျပန္ေျဖလာသည္ ။
" အတန္းေဖာ္ယူ ဒီေက်ာင္းကိုမလာခင္က ခ်င္ရႊမ္းေဆးဆိုင္ကို ဝင္ခဲ့ဖူးတယ္ေလ.. အဲ့ဒီမွာ အတန္းေဖာ္ယူရဲ႕ ေဆးလံုးေတြကို ကူညီၿပီး စစ္ေဆးေပးခဲ့တာ ကြၽန္မပါ.. သတိရၿပီလား "
" ေျသာ္ အဲ့ဒါ မင္းေပါ့.. ဒါနဲ႔ ကိစၥတစ္ခုခုမ်ား ႐ွိလို႔လား "
ယူေ႐ွာင္မို အိုးတို႔အမ္းတမ္းျဖင့္ ျပံဳးကာ ျပန္ေျဖလိုက္သည္၊ သူသည္ ထိုအျဖစ္အပ်က္အား ခပ္ေရးေရး မွတ္မိေသာ္လည္း ထိုမိန္းကေလး၏ သြင္ျပင္ကိုေတာ့ ေမ့ေနၿပီ ျဖစ္သည္၊ ထိုအခ်ိန္က သူမသည္ အဆင့္ငါးအဆင့္သာ ႐ွိေပလိမ့္ဦးမည္ ။
" ကြၽန္မအတြက္ အတန္းေဖာ္ယူကို စကားေျပာဖို႔ရာ ကိစၥတစ္ခုခု ႐ွိရဦးမွာလား႐ွင္ "
ခ်င္ခ်ိဳးမွ စေနာက္ဟန္ျဖင့္ ရႊင္ပ်စြာ ဆိုေလသည္ ။
" အာ... "
ယူေ႐ွာင္မို မည္သို႔ တံု႔ျပန္ရမည္မွန္း မသိေတာ့ ။
ခ်င္ခ်ိဳးမွ ခပ္ဟဟ ရယ္သည္ ။
" ကြၽန္မက ေနာက္တာပါ႐ွင္.. က်ြန္မမွာတကယ္ကို ကိစၥတစ္ခုခု႐ွိပါတယ္ ကြၽန္မၾကားတာ ႐ွင့္ဆီမွာ လွပ်ိဳျဖဴေဆးလံုး ေဖာ္ထားတာ ႐ွိတယ္တဲ့ အဲ့ဒါ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ကြၽန္မကို လာဝယ္ခိုင္းလိုက္လို႔ပါ.. ႐ွင့္ဆီမွာ ေရာင္းဖို႔ေဆးလံုးေတြ ပါလာတယ္မလား "
ယူေ႐ွာင္မို သက္ျပင္းဖြဖြ ခိုးခ်မိသည္၊ သူမသည္ ေဆးလံုးဝယ္ရန္သာ ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္၊ သူသည္လည္း ေရာင္းရန္ထြက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပရာ ယခု ေရာင္းလိုက္ရလ်ွင္လည္း ကိစၥမ႐ွိ၊ ယူေ႐ွာင္မို လွပ်ိဳျဖဴ ေဆးလံုးပုလင္းအား ထုတ္ယူျပီး သူမအား ေမးလိုက္သည္ ။
" ေဆးဘယ္ႏွလံုးေလာက္ လိုခ်င္တာပါလဲ "
ခ်င္ခ်ိဳးမွ ျပန္ေျဖသည္ ။
" မမ်ားပါဘူး.. ငါးလံုးဆို ရပါၿပီ "
ယူေ႐ွာင္မိုသည္ ဖန္ပုလင္းအေသးတစ္ခု ထုတ္ယူလိုက္ၿပီး လွပ်ိဳျဖဴေဆး ငါးလံုးထည့္ကာ သူမအား ကမ္းေပးလိုက္သည္ ။
" ဒီမွာ ငါးလံုးပါ စစ္ၾကည့္လိုက္ပါဦး.. တစ္လံုးကို အမွတ္သံုးဆယ္စီက်ပါတယ္ "
၎တို႔သည္ ေစ်းမေပါေပ၊ ထို႔ေၾကာင့္ လူအမ်ားစုသည္ ၎တို႔အား မဝယ္ႏိုင္ၾကေပ၊ သို႔ေသာ္ လွခ်င္ပခ်င္ေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာေတာ့ ၎ေဆးလံုးမွာ အမွတ္ငါးဆယ္ ျဖစ္ေနလ်ွင္ေတာင္မွ ဝယ္ၾကလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္ ။
ေစ်းႏႈန္းအားျကားေသာ္ ခ်င္ခ်ိဳးသည္ အနည္းငယ္ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးလိုက္ၿပီး ေျပာလာသည္ ။
" အတန္းေဖာ္ယူ.. ေစ်းေလးနည္းနည္းေလာက္ ေလ်ာ့ေပးလို႔ မရဘူးလားဟင္ ကြၽန္မတို႔က အသိအကြၽမ္းေတြပဲဟာကို "
ယူေ႐ွာင္မို သူ၏လက္ေမာင္းေပၚ၌ ၾကက္သီးေမြးညင္းမ်ား ထလာသည္ကို ခံစားလိုက္မိသည္ ။
သူ.. သူငါ့ကို ျမဴစြမ္လာတိုက္ေနတာလား?
ယူေ႐ွာင္မို အားနာပါးနာျဖင့္ ျပံဳးျပလိုက္ရေတာ့သည္၊ တစ္ႀကိမ္မ်ွ ေတြ႔ဖူးရံုျဖင့္ပင္ အသိအကြၽမ္းဟု သတ္မွတ္၌ရႏိုင္မည္ဟုေတာ့ မထင္မိ၊ သို႔ေသာ္လည္း တစ္ဖက္လူမွာ မိန္းကေလးျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ျငင္းလ်ွင္ ႐ိုင္းရာက်ကာ သူမလည္း အ႐ွက္ကြဲမည္ျဖစ္သျဖင့္ ယူေ႐ွာင္မို ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေစ်းေလ်ာ့ေပးရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ တံု႔ဆိုင္းေနၿပီးမွ ယူေ႐ွာင္မို သေဘာတူလိုက္ရသည္ ။
" ဟုတ္ကဲ့ပါ ႏွစ္မွတ္ေလ်ာ့ေပးပါ့မယ္.. "
တစ္ဖက္မိန္းကေလးမွ အနည္းငယ္ ဆြံ႔အသြားသည္၊ ေနာက္မွ သူမသည္လည္း ယူေ႐ွာင္မို႔အား ျပံဳးျပကာ..
" အဲ့ဒါဆိုလည္း အတန္းေဖာ္ယူကို ေက်းဇူးတင္ရမွာေပါ့႐ွင္ "
အမွတ္မ်ား လႊဲေျပာင္းၿပီးေနာက္ ယူေ႐ွာင္မိုလည္း ထြက္သြားရန္ျပင္သည္၊ သို႔ေသာ္ ေၾကာင္ေဘာလံုးသည္ သူ၏ အက်ီလက္မ်ားအတြင္းမွ ႐ုတ္တရက္ ခုုန္ထြက္လာ၏၊ မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းမ်ားျဖင့္ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ စပ္စုေနသည္မွာ အလြန္ျဖဴစင္၍ ခ်စ္စရာေကာင္းေပသည္ ။
ခ်င္ခ်ိဳးသည္ ေၾကာင္ေဘာလံုးအား ေတြ႔ျမင္သြားၿပီး သူမ၏ မ်က္ႏွာထက္၌ ေတာက္ပေသာ အျပံဳးႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာသည္ ။
" အိုး! အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ.. သူ႔ကိုခ်ီလို႔ ရမလားဟင္ "
ယူေ႐ွာင္မိုလည္း သူမအား အေနရခက္စြာ လွည့္ၾကည့္မိသည္ ။
ထိုအမူအယာအား ျမင္ေသာ္ ခ်င္ခ်ိဳးလည္းသူမ၏ စည္းေက်ာ္ေသာအျပဳအမူအား သတိျပဳမိသြားပံုရၿပီး သူမပခံုးေပၚက်ေနေသာ ဆံပင္မ်ားအား လက္ညႇိဳးျဖင့္ လိမ္ယွက္ကာ
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကြၽန္မနည္းနည္း ေႏွာင့္ယွက္မိသလို ျဖစ္သြားတယ္.. ကြၽန္မ သြားလိုက္ပါဦးမယ္ေနာ္ "
ေျခလွမ္းအနည္းငယ္ခန္႔ ေလ်ွာက္ၿပီးေသာအခါ သူမသည္ အေနာက္သို႔ ျပန္လွည့္လာၿပီး ယူေ႐ွာင္မို႔အား ခ်ိဳသာစြာ ျပဳံးျပ၍ ဆိုသည္ ။
" တန္းခြဲႏွစ္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းစစ္ စာေမးပြဲက ေနာက္လဝက္ေနရင္ စေတာ့မွာေနာ္.. အတန္းေဖာ္ယူကို ကံေကာင္းပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ "
ယူေ႐ွာင္မို " ... ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ္ ကံေကာင္းမွာပါ "
သူမထြက္သြားသည္အား ၾကည့္ေနၿပီးေနာက္ ယူေ႐ွာင္မိုသည္ အနည္းငယ္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္လ်ွက္ ေၾကာင္ေဘာလံုးအား ၾကည့္ကာ ဆိုလာသည္ ။
" ေၾကာင္ေဘာလံုးေလး.. သူငါ့ဆီတကယ္ပဲ ေဆးဝယ္ဖို႔ ေရာက္လာတယ္လို႔ထင္လား ငါ့စိတ္ထင္ေတာ့ သူ႔ျကည့္ရတာနည္းနည္း ထူးဆန္းေနသလိုပဲ "
ေၾကာင္ေဘာလံုး: " ေျမာင္~ "
ယူေ႐ွာင္မို " ... "
ေအးပါေလ.. ငါကိုက လူမွား.. မဟုတ္ေသးပါဘူး .. အေကာင္မွားေမးမိတာကိုး ။
လွပ်ိဳျဖဴေဆးလံုးမ်ား အားလံုးေရာင္းကုန္သြားေသာအခါ ယူေ႐ွာင္မို အေဆာင္သို႔ ျပန္လာခဲ့သည္၊ လင္းေ႐ွာင္သည္လည္း ခဏအၾကာတြင္ ျပန္ေရာက္လာသည္၊ ထိုအခါ ယူေ႐ွာင္မို၏ မ်က္ႏွာသည္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈျဖင့္ ဝင္းပသြားသည္၊ သို႔ေသာ္ လင္းေ႐ွာင္ေလ်ွာက္လာသည္ႏွင့္ ေၾကာင္ေဘာလံုးမွာ ႐ုတ္တရက္ ယူေ႐ွာင္မို႔ ပခံုးေပၚမွခုန္ခ်ကာ လင္းေ႐ွာင္ဆီသို႔ တန္းတန္းမတ္မတ္ ေျပးသြားေလသည္ ။
ထို႔ေနာက္၎သည္ လင္းေ႐ွာင္ထံသို႔ သဲသဲမဲမဲ ေျမာင္ေလေတာ့သည္ ။
" ေျမာင္း ေျမာင္ ေျမာင္ ေျမာင့္ ေျမာင္ ေျမာင္ ေျမာင္ ေျမာင္း.... "
လင္းေ႐ွာင္သည္လည္း ႐ုတ္ခ်ည္း မ်က္ေမွာင္ျကီးျကဳပ္ျပီး ယူေ႐ွာင္မို႔ထံသို႔ ထူးဆန္းေသာ အၾကည့္မ်ား ပို႔လႊတ္ေတာ့သည္ ။
ယူေ႐ွာင္မို ဤအေျခအေနအား အနည္းငယ္ မူမမွန္သလို ခံစားေနရသည္ ။
သူတို႔အခ်င္းခ်င္း စကားေျပာေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးမလား?
တကယ္ႀကီး ေျပာေနတာလား?!
ေၾကာင္ေဘာလံုးသည္ သူ၏သခင္အား ျပန္ၾကည့္ၿပီး အႀကိမ္အနည္းငယ္ ထပ္ေျမာင္ျပန္သည္ ။
ထို႔ေနာက္ လင္းေ႐ွာင္မွ သူ႔ထံသို႔ ေလွ်ာက္လာသျဖင့္ ယူေ႐ွာင္မိုလည္း ေၾကာက္လန္႔တၾကား အေနာက္ဆုတ္ေလရာ ဆုတ္ရင္းဆုတ္ရင္း နံရံႏွင့္လင္းေ႐ွာင္အၾကား ပိတ္မိသြားေတာ့သည္ ။
ယူေ႐ွာင္မိုသည္ တုန္ယင္ေနေသာ ေလသံျဖင့္ ေမးလာသည္ ။
" ဘာ.. ဘာလဲ "
လင္းေရာင္သည္ နံရံအား လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ေထာက္ထားရင္း ယူေ႐ွာင္မို႔မ်က္လံုးမ်ားအား တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ကာ ျပန္ေျဖသည္ ။
" ေၾကာင္ေဘာလံုးကေျပာတယ္.. ဒီေန႔ မင္းမိန္းမလွေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာၿပီး သူ႕ကိုေဆးလံုးေတြေရာင္းေတာ့လည္း ႏွစ္မွတ္ေလ်ာ့ေပးလိုက္တယ္တဲ့ "
" ဒီကိစၥ ကြၽန္ေတာ္႐ွင္းျပမယ္ "
ယူေ႐ွာင္မိုသည္ ထိုသို႔ေျပာရင္း ေၾကာင္ေဘာလံုးအား စူး႐ွစြာ စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္၊ ေနာက္ကြယ္မွာသတင္းျပန္ပို႔တဲ့ ခြၽန္တြန္းေကာင္စုတ္! မင္းေတြ႕မယ္ ငါမင္းကိုေနာက္တစ္ခါ အျပင္ထပ္ေခၚသြားဦးမလား ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္!
ေၾကာင္ေဘာလံုးသည္ သူ၏နားရြက္မ်ားအား ဦးေခါင္းနားသို႔ ကုပ္ထားၿပီး မ်က္လံုးဝိုင္းမ်ားမွာလည္း အရည္မ်ား လဲ့ေနသည္၊ သူျပန္တိုင္ခဲ့သမ်ွ အားလံုးမွာ မုသားမပါေသာ အမွန္တရားမ်ားသာ ျဖစ္သည္ေလ ။
လင္းေ႐ွာင္မွ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္ ။
" ဆက္ေျပာ.. ကိုယ္နားေထာင္ေနတယ္ "
ယူေ႐ွာင္မိုသည္လည္း အေျဖစကားအတြက္ ျပင္ဆင္လိုက္သည္ ။
" တကယ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားလဲ အဲ့မိန္းကေလးကို သိပါတယ္ က်ေနာ္တို႔ ခ်င္ရႊမ္းေဆးဆိုင္ကို ေဆးလံုးေတြေရာင္းဖို႔ သြားတုန္းက ခ်င္ခ်ိဳးလို႔ေခၚတဲ့ မိန္းကေလးေလ.. သူက က်ေနာ္ေစ်းသြားေနတုန္း လမ္းတစ္ဝက္မွာ ႐ုတ္တရက္ႀကီးလာတားၿပီးေတာ့ ေဆးလံုးဝယ္ခ်င္တယ္လို႔ေျပာတာ ၿပီးေတာ့ ေလ်ာ့ေစ်းလည္းလိုခ်င္တယ္တဲ့ က်ေနာ္လည္း အဲ့တုန္းက မျငင္းလိုက္ႏိုင္တာနဲ႔ သေဘာတူလိုက္ရတာပါ.. က်ေနာ္လည္း သူကနည္းနည္း ထူးဆန္းေနတယ္လို႔ေတာ့ ထင္မိသား.. "
လင္းေ႐ွာင္၏ အမူအယာမွာ ႐ႈပ္ေထြးေနၿပီး အနည္းငယ္ စဥ္းစားေနၿပီးေနာက္ ျပန္ေျပာသည္ ။
" ေနာက္တစ္ခါ သူမင္းကို စကားလာေျပာဖို႔ႀကိဳးစားရင္ တစ္ခါတည္း လ်စ္လ်ဴ႐ႈပစ္ခဲ့ "
ယူေ႐ွာင္မို ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္ ။
" ဟုတ္ကဲ့ ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ သူ႔ကိုေရွာင္ဖို႔ တတ္ႏိုင္သမ်ွ ႀကိဳးစားမွာပါ "
ထို႔ေနာက္လင္းေ႐ွာင္သည္ သူ၏ေခါင္းအား ယူေရွာင္မို႔လည္ပင္းအနားသို႔ ႏွစ္ခ်လိုက္သည္ ။
ယူေ႐ွာင္မို ႐ွက္ေသြးျဖာသြားသျဖင့္ ၎အား ခ်က္ခ်င္း တြန္းထုတ္လိုက္ရသည္ ။
" ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုလုပ္ ေၾကာင္ေဘာလံုးေျပာတာကို နားလည္ေနရတာလဲ "
ထိုစကားအားၾကားေသာ္ လင္းေ႐ွာင္ တစ္ကိုယ္လံုး ေတာင့္ခဲသြားေတာ့သည္၊သို႔ေသာ္ အခ်ိန္တစ္ခဏေလးသာ ျဖစ္သည့္အတြက္ ယူေ႐ွာင္မို သတိမျပဳမိလိုက္ေပ ။
" အကုန္လံုးကို မင္းလိုပဲ ငတံုးလို႔ ထင္ေနလား.. "
ယူေ႐ွာင္မို " ... "
ဒီကိစၥနဲ႔ တံုးတာနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ဘူးေလေနာ္.. ဘယ္ေလာက္ပဲ ေတာ္ေနပါေစ ေမွာ္ဝင္သားရဲေတြရဲ႕ ဘာသာစကားကို နားလည္ဖို႔ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးမလား?!
လင္းေ႐ွာင္ကိုယ္ကို ကိုင္းခ်လိုက္ကာ ယူေ႐ွာင္မို၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားအား သိမ္းပိုက္လိုက္သည္ ။
႐ွယ္ခ်ိဳတစ္ေယာက္ ထိုအခန္းအတြင္းမွ ခ်က္ခ်င္းေျပးထြက္သြားေသာ္လည္း ေၾကာင္ေဘာလံုးမွာမူ ဘာဆက္ျဖစ္မလဲ သိလိုသျဖင့္က်န္ေနခဲ့ကာ မ်က္လံုးအျပဴးသားျဖင့္ ၎အေ႐ွ႕မွ ျမင္ကြင္းအား ေငးၾကည့္ေနသည္၊ သို႔ေသာ္ မၾကာမီပင္ ႐ွယ္ခ်ိဳျပန္ေရာက္လာၿပီး ၎အား ဂုတ္ကဆြဲေခၚသြားကာ ဆံုးမရေတာ့သည္ ။
" သခင္နဲ႔သခင္ေလးတို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ခ်စ္ေနျကတဲ့အခ်ိန္ မင္းသြားၾကည့္လို႔ မရဘူး.. မင္းကကေလးပဲ႐ွိေသးတယ္ မ်က္စိစြံလိမ့္မယ္! "
ေၾကာင္ေဘာလံုး: " ေျမာင္? "
မ်က္စိစြံတယ္ဆိုတာ ဘာလဲ?
ယူေ႐ွာင္မို: " ... "
လင္းေ႐ွာင္: " ဟားဟားဟား... "
# 23.1.2021
မ်က္လံုးႀကီးေတြျပဴးၿပီး ဆက္႐ွာမေနၾကပါနဲ႔ေတာ့ ၿပီးပါၿပီ ><
_____________
Unicode ver..
ချင်ချိုး
အဖိုးအိုထံသို့ မကြာခဏသွားရန် မလိုတော့သည့်အတွက် ယူရှောင်မို့ထံ၌ ဆေးဖော်ရန်အချိန်များ ပိုမိုရရှိလာသည် ။
သူ့ထံ၌ ထန်ရှင်းဂိုဏ်းမှ ရရှိလာသော အဆင့်ခြောက်ဆေးလုံး ဖော်စပ်နည်းအညွှန်းများ ရှိသော်လည်း ၎င်းဆေးလုံးများ၏ အကျိုးရလဒ်သည် အဖိုးအို၏ ဆေးညွှန်းများနှင့်ယှဉ်လျှင် အားနည်းသဖြင့် ယူရှောင်မိုသည် အဖိုးအို၏ ဆေးညွှန်းများအတိုင်းသာ ဆေးဖော်စပ်ကာ ထိုဆေးလုံးများအား သူ၏ဈေးဆိုင်၌ တင်ရောင်းလေ့ရှိသည် ။
ဤသို့ဖြင့် သုံးလခန့်ကြာသော် သူ၏ကဒ်ပေါ်ရှိ အမှတ်များ အလွန်များပြားလျက် ရှိပေတော့သည် ။
ထို့နောက် သူနှင့် လင်းရှောင်တို့သည် ကောင်းကင်ဘုံ စိတ်ဝိဉာဉ်လေ့ကျင့်ရေးကျမ်း ပိုသာသည့် လေ့ကျင့်ရေးကျမ်းတစ်ခုခု ရှိလိုရှိငြား ရှာဖွေရန်အတွက် ဝိဉာဉ်လေ့ကျင့်ရေးခန်းမသို့် နောက်တစ်ခေါက် ထပ်သွားခဲ့ကြသည်၊ သို့သော်လည်း ၎င်းကျမ်းထက်ပိုကောင်းသော အရာတစ်ခုမှ မတွေ့ခဲ့ကြပေ၊ ထို့အပြင် အဖိုးအိုသည် သူ့ထံသို့ ထိုကောင်းကင်ဘုံ စိတ်ဝိဉာဉ်ကျမ်းအား လွဲှပြောင်းပေးလိုစိတ် ရှိဟန်မတူပေ၊ ၎င်းထံ၌ မရှိ၍သော်လည်းကောင်း လွှဲပေးလိုစိတ် မရှိ၍သော်လည်းကောင်း တစ်ခုခုတော့ ဖြစ်ပေလိမ့်မည် ။
ထိုသို့မျှ မဟုတ်ပါက အဖိုးအို မည်သို့စဉ်းစားနေသည်အား ယူရှောင်မို မတွေးတတ်တော့ပေ၊ ထို့အပြင် ယူရှောင်မို အဖိုးအိုအား မတွေ့ရသည်မှာလည်း တစ်လခွဲခန့် ရှိပြီဖြစ်သည် ။
လွန်ခဲ့သည့် တစ်လခွဲခန့်က အဖိုးအိုမှ တစ်နေရာရာသို့ သွားရန်လိုအပ်သည်ဟု ဆိုခဲ့ပြီး မည်သည့်နေရာသို့သွားမည် မည်သည့်အချိန်၌ ပြန်လာမည်ကိုတော့ တိတိကျကျ ပြောမသွားခဲ့ပေ ။
သို့သော် အဖိုးအိုသည် သူ၏ စာဖတ်ခန်းအား ချိတ်ပိတ်မသွားခဲ့သောကြောင့် ယူရှောင်မို စိတ်တိုင်းကျ သွားလာနိုင်နေသေးသည်၊ တစ်ခါက ယူရှောင်မို အဖိုးအို၏စာကြည့်ခန်းသို့အသွား လမ်း၌ ထျန်းဇီရှင်းနှင့် တွေ့ဆုံလေ၏၊ အဖိုးအိုလည်း မရှိသောသောကြောင့် သူမ စာဖတ်ခန်းအတွင်းသို့ ဝင်လိုပါက ယူရှောင်မိုအား ခွင့်တောင်းရတော့မည်ဖြစ်သည် ။
သို့သော် ယူရှောင်မိုသည် ထိုမျှ ရက်ရောသည့် လူတစ်ယောက် မဟုတ်ပေ ။
သူသည်အစက စာဖတ်ခန်းသို့ သွားရန် အစီအစဉ်ရှိသော်ငြား ထျန်းဇီရှင်းအား မြင်သောအခါ သူ၏ ဦးတည်ရာအား ပြောင်းပစ်လိုက်သည် ။
ထျန်းဇီရှင်းသည်လည်း ယူရှောင်မိုအားလာရောက် ခွင့်တောင်းရလောက်သည်အထိ အရေမထူပါပေ ။
ထို့နောက် အချိန်တစ်လခန့် ကုန်ဆုံးပြီးသောအခါ ယူရှောင်မို အဆင့်ခြောက်သို့ အဆင့်တက်ခဲ့လေသည် ။
ဤအဆင့်တက်ခြင်းသည် ယခင် အဆင့်လေးမှ အဆင့်ငါးသို့ တက်ခြင်းထက် ပို၍ မြန်ဆန်သည်၊ အဆင့်မြင့်လေ အချိန်ကြာကြာ ယူရလေ ဖြစ်သော်လည်း အဖိုးအို၏ လမ်းညွှန်မှုများကျေးဇူးဖြင့် ယူရှောင်မို၏ အဆင့်တက်နှုန်းမှာ သိသိသာသာ မြန်ဆန်လာခဲ့သည်၊ ယခုဆိုလျှင် သူသည် ဆေးဖော်ရာ၌ သူ၏လက်များအား အသုံးပြုရန် မလိုတော့ပဲ အဖိုးအိုကဲ့သို့ မျက်စိမှတ် လက်ပိုက်၍ ဆေးဖော်နေနိုင်ပြီ ဖြစ်သည် ။
ဤနည်းလမ်းသည် လက်အသုံးပြု၍ ဆေးဖော်သည့်နည်းလမ်းထက် များစွာပိုခက်ခဲပြီး မှော်ဆရာ၏ ပါးနပ်မှုနှင့် ဝိဉာဉ်စွမ်းအားအပေါ် ထိန်းချုပ်နိုင်မှုတို့လည်း လိုအပ်သေးသည်၊ သို့သော် ဤနည်းလမ်းနှင့် အသားကျလာသည်နှင့် လက်အသုံးပြု၍ ဖော်စပ်သည့်နည်းလမ်းထက် ပိုမိုကောင်းမွန်သော အကျိုးကျေးဇူးများ ရရှိလာမည် ဖြစ်သည် ။
ယခု ယူရှောင်မိုသည် သူ၏ အာရုံစူးစိုက်မှုအား အလုပ်နှစ်ခုသာ ခွဲ၍ လုပ်ဆောင်နိုင်သေးသည် ။
သူအဆင့်တက်သွားသည့်အကြောင်း သတင်းများ ပျံ့နှံ့သွားသည်နှင့် သူ့အား လာနှောင့်ယှက်လေ့ရှိသော လူတစ်စုသည် သူထျန်းဇီရှင်းထက် အဆင့်နိမ့်နေရခြင်းအပေါ် ဝေဖန်ပြောဆိုရန် ရောက်မလာကြတော့ပေ ။
ယနေ့တွင် ယူရှောင်မိုသည် လှပျိုဖြူဆေးလုံးအချို့ ယူဆောင်ကာ ဈေး၌ သွားရောင်းရန် ပြင်၏၊ ကြောင်ဘောလုံးသည်လည်း သူနှင့်အတူ လိုက်ခဲ့မည်ဖြစ်သည် ။
လှပျိုဖြူဆေးလုံးသည် အဆင့်ခြောက်ဆေးလုံး ဖြစ်သည်၊ အဆင့်အရမ်းမမြင့်သော်လည်း ကျောင်းတော်တွင်း အလွန် ရေပန်းစားသည့်အထဲ၌ ပါဝင်သည် ။
၎င်းဆေးများအား ထန်ရှင်းဂိုဏ်းမှ ရရှိခဲ့သော ဆေးညွှန်းများအတွင်းမှ ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်၊ တစ်ခါသောက်လိုက်ရုံဖြင့် အိုမင်းရင့်ရော်ခြင်းအား လျော့ကျစေကာ အလှကုန်ပစ္စည်းကဲ့သို့ အသုံးပြုကြသည်၊ အကျိုးအားနိသင် အချိန်ကြာမြင့်စွာ မသက်ရောက်နိုင်သော်လည်း အမျိုးသမီး မှော်ဆရာများ၏ ဝယ်လိုအားကြောင့် ဈေးကွက်အတွင်း အလွန်အရောင်းသွက်သည် ။
အလှတရားအား မျက်ကွယ်ပြု၍ ကျော်သွားနိုင်သော မိန်းမပျိုဟူ၍ မရှိပေ ။
ကျောင်းတော်အတွင်း အမျိုးသမီးဦးရေမှာ အမျိုးသားများထက် လျော့နည်းသော်လည်း ဤဆေးလုံးအကြောင်း သတင်းဖြန့်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် အမျိုးသမီးများ အများအပြား လာရောက်ကြတော့မည်ကို ယူရှောင်မို ကြိုသိနေ၏ ။
ဤတစ်ကြိမ်၌ လင်းရှောင်သည် သူနှင့်အတူ မလိုက်ခဲ့ပေ၊ ယူရှောင်မို အဖိုးအိုထံသို့ သိပ်မသွားတော့ပဲ အဆောင်တွင်း ဆေးပြန်ဖော်သည့် အချိန်မှစ၍ လင်းရှောင်သည်လည်း နဂိုအပျင်းရောဂါ ပြန်လည်စွဲကပ်ကာ လွန်ခဲ့သည့်လအတွင်း စိန်ခေါ်ပွဲတစ်ပွဲမှ မသွားခဲ့ပေ၊ သို့သော် အဆင့်မတက်လိုသော်လည်း ၎င်း၏ အဆင့်ခုနစ်နေရာအား ထိန်းသိမ်းရဦးမည်ဖြစ်သဖြင့် ယူရှောင်မို၎င်းအား ပြိုင်ပွဲကွင်းသို့ အတင်းတွန်းပို့ခဲ့သည် ။
ဤသို့နှင့် ဈေးသို့သွားရာလမ်းတွင် ယူရှောင်မို အမျိုးသမီးတစ်ဦးနှင့် ဝင်တိုက်မိလေသည် ။
ထိုအမျိုးသမီး၏ အလှမှာ ပန်းပွင့်ကဲ့သို့ နူးညံ့ပြီး ကျောက်စိမ်းကဲ့သို့ ပြည့်စုံသည်၊ မျက်ဝန်းများမှာ ဆောင်းဦးရာသီ၏ ကန်ရေပြင်ကဲ့သို့ လင်းလက်သည်၊ ထိုမိန်းမပျိုလေး၏ တည်ကြည်သန့်စင်သော အလှတရားသည် သူ့အား ရင်းနှီးမှုတစ်မျိုးကိုလည်း ပေးစွမ်းနေပေသည် ။
သူမအား ကြည့်နေစဉ်မှာပင် သူမသည် သူ့ထံသို့ ဖြေးညင်းစွာ လျှောက်လာသဖြင့် ယူရှောင်မို နေရာတွင် ရပ်နေမိသည် ။
ထိုမိန်းကလေးသည် ယူရှောင်မိုအား နူးညံ့စွာ ပြုံးပြသည် ။
" အတန်းဖော်ယူ ကျွန်မတို့ တွေ့ကြပြန်ပြီနော် "
ယူရှောင်မို အံ့သြစွာဖြင့် မျက်တောင်များအား ပုတ်ခတ်နေမိသည်၊ သူမသည် အဆင့်ခြောက် မှော်ဆရာဖြစ်သည်၊ ကျောင်းတော်တွင်း၌ အဆင့်ခြောက်မှော်ဆရာများ မရှားပါးသော်ငြား ဤမိန်းကလေး ဤအသက်အရွယ်ဖြင့် စွမ်းဆောင်နိုင်သည်မှာ အထင်ကြီးစရာ ကောင်းပေသည်၊ ထို့အပြင် သူသည် သူမအကြောင်းအား မကြားဖူးပေ ။
ယူရှောင်မို တစ်ခဏတွန့်ဆုတ်နေပြီးနောက် မေးလိုက်သည် ။
" မင်း.. မင်းက? "
ယူရှောင်မိုမှ သူမအား မေ့သွားပြီဖြစ်သော်လည်း ချင်ချိုးသည် စိတ်ထဲမထားပါချေ၊ ထိုအစား သူမ၏ ရှေ့ဆံပင်အား လက်ချောင်းများဖြင့် လိမ်ယှက်နေပြီး ပြုံးကာ ပြန်ဖြေလာသည် ။
" အတန်းဖော်ယူ ဒီကျောင်းကိုမလာခင်က ချင်ရွှမ်းဆေးဆိုင်ကို ဝင်ခဲ့ဖူးတယ်လေ.. အဲ့ဒီမှာ အတန်းဖော်ယူရဲ့ ဆေးလုံးတွေကို ကူညီပြီး စစ်ဆေးပေးခဲ့တာ ကျွန်မပါ.. သတိရပြီလား "
" သြော် အဲ့ဒါ မင်းပေါ့.. ဒါနဲ့ ကိစ္စတစ်ခုခုများ ရှိလို့လား "
ယူရှောင်မို အိုးတို့အမ်းတမ်းဖြင့် ပြုံးကာ ပြန်ဖြေလိုက်သည်၊ သူသည် ထိုအဖြစ်အပျက်အား ခပ်ရေးရေး မှတ်မိသော်လည်း ထိုမိန်းကလေး၏ သွင်ပြင်ကိုတော့ မေ့နေပြီ ဖြစ်သည်၊ ထိုအချိန်က သူမသည် အဆင့်ငါးအဆင့်သာ ရှိပေလိမ့်ဦးမည် ။
" ကျွန်မအတွက် အတန်းဖော်ယူကို စကားပြောဖို့ရာ ကိစ္စတစ်ခုခု ရှိရဦးမှာလားရှင် "
ချင်ချိုးမှ စနောက်ဟန်ဖြင့် ရွှင်ပျစွာ ဆိုလေသည် ။
" အာ... "
ယူရှောင်မို မည်သို့ တုံ့ပြန်ရမည်မှန်း မသိတော့ ။
ချင်ချိုးမှ ခပ်ဟဟ ရယ်သည် ။
" ကျွန်မက နောက်တာပါရှင်.. ကျွန်မမှာတကယ်ကို ကိစ္စတစ်ခုခုရှိပါတယ် ကျွန်မကြားတာ ရှင့်ဆီမှာ လှပျိုဖြူဆေးလုံး ဖော်ထားတာ ရှိတယ်တဲ့ အဲ့ဒါ တစ်စုံတစ်ယောက်က ကျွန်မကို လာဝယ်ခိုင်းလိုက်လို့ပါ.. ရှင့်ဆီမှာ ရောင်းဖို့ဆေးလုံးတွေ ပါလာတယ်မလား "
ယူရှောင်မို သက်ပြင်းဖွဖွ ခိုးချမိသည်၊ သူမသည် ဆေးလုံးဝယ်ရန်သာ ရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်၊ သူသည်လည်း ရောင်းရန်ထွက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပေရာ ယခု ရောင်းလိုက်ရလျှင်လည်း ကိစ္စမရှိ၊ ယူရှောင်မို လှပျိုဖြူ ဆေးလုံးပုလင်းအား ထုတ်ယူပြီး သူမအား မေးလိုက်သည် ။
" ဆေးဘယ်နှလုံးလောက် လိုချင်တာပါလဲ "
ချင်ချိုးမှ ပြန်ဖြေသည် ။
" မများပါဘူး.. ငါးလုံးဆို ရပါပြီ "
ယူရှောင်မိုသည် ဖန်ပုလင်းအသေးတစ်ခု ထုတ်ယူလိုက်ပြီး လှပျိုဖြူဆေး ငါးလုံးထည့်ကာ သူမအား ကမ်းပေးလိုက်သည် ။
" ဒီမှာ ငါးလုံးပါ စစ်ကြည့်လိုက်ပါဦး.. တစ်လုံးကို အမှတ်သုံးဆယ်စီကျပါတယ် "
၎င်းတို့သည် ဈေးမပေါပေ၊ ထို့ကြောင့် လူအများစုသည် ၎င်းတို့အား မဝယ်နိုင်ကြပေ၊ သို့သော် လှချင်ပချင်သော အမျိုးသမီးများမှာတော့ ၎င်းဆေးလုံးမှာ အမှတ်ငါးဆယ် ဖြစ်နေလျှင်တောင်မှ ဝယ်ကြလိမ့်မည် ဖြစ်သည် ။
ဈေးနှုန်းအားကြားသော် ချင်ချိုးသည် အနည်းငယ် မျက်နှာချိုသွေးလိုက်ပြီး ပြောလာသည် ။
" အတန်းဖော်ယူ.. ဈေးလေးနည်းနည်းလောက် လျော့ပေးလို့ မရဘူးလားဟင် ကျွန်မတို့က အသိအကျွမ်းတွေပဲဟာကို "
ယူရှောင်မို သူ၏လက်မောင်းပေါ်၌ ကြက်သီးမွေးညင်းများ ထလာသည်ကို ခံစားလိုက်မိသည် ။
သူ.. သူငါ့ကို မြူစွမ်လာတိုက်နေတာလား?
ယူရှောင်မို အားနာပါးနာဖြင့် ပြုံးပြလိုက်ရတော့သည်၊ တစ်ကြိမ်မျှ တွေ့ဖူးရုံဖြင့်ပင် အသိအကျွမ်းဟု သတ်မှတ်၌ရနိုင်မည်ဟုတော့ မထင်မိ၊ သို့သော်လည်း တစ်ဖက်လူမှာ မိန်းကလေးဖြစ်နေသည့်အတွက် ငြင်းလျှင် ရိုင်းရာကျကာ သူမလည်း အရှက်ကွဲမည်ဖြစ်သဖြင့် ယူရှောင်မို ပထမဆုံးအကြိမ် ဈေးလျော့ပေးရတော့မည် ဖြစ်သည်၊ ထို့ကြောင့် အချိန်အတော်ကြာ တုံ့ဆိုင်းနေပြီးမှ ယူရှောင်မို သဘောတူလိုက်ရသည် ။
" ဟုတ်ကဲ့ပါ နှစ်မှတ်လျော့ပေးပါ့မယ်.. "
တစ်ဖက်မိန်းကလေးမှ အနည်းငယ် ဆွံ့အသွားသည်၊ နောက်မှ သူမသည်လည်း ယူရှောင်မို့အား ပြုံးပြကာ..
" အဲ့ဒါဆိုလည်း အတန်းဖော်ယူကို ကျေးဇူးတင်ရမှာပေါ့ရှင် "
အမှတ်များ လွှဲပြောင်းပြီးနောက် ယူရှောင်မိုလည်း ထွက်သွားရန်ပြင်သည်၊ သို့သော် ကြောင်ဘောလုံးသည် သူ၏ အကျီလက်များအတွင်းမှ ရုတ်တရက် ခုန်ထွက်လာ၏၊ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းများဖြင့် ဟိုကြည့်ဒီကြည့် စပ်စုနေသည်မှာ အလွန်ဖြူစင်၍ ချစ်စရာကောင်းပေသည် ။
ချင်ချိုးသည် ကြောင်ဘောလုံးအား တွေ့မြင်သွားပြီး သူမ၏ မျက်နှာထက်၌ တောက်ပသော အပြုံးကြီးတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်လာသည် ။
" အိုး! အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ.. သူ့ကိုချီလို့ ရမလားဟင် "
ယူရှောင်မိုလည်း သူမအား အနေရခက်စွာ လှည့်ကြည့်မိသည် ။
ထိုအမူအယာအား မြင်သော် ချင်ချိုးလည်းသူမ၏ စည်းကျော်သောအပြုအမူအား သတိပြုမိသွားပုံရပြီး သူမပခုံးပေါ်ကျနေသော ဆံပင်များအား လက်ညှိုးဖြင့် လိမ်ယှက်ကာ
" တောင်းပန်ပါတယ် ကျွန်မနည်းနည်း နှောင့်ယှက်မိသလို ဖြစ်သွားတယ်.. ကျွန်မ သွားလိုက်ပါဦးမယ်နော် "
ခြေလှမ်းအနည်းငယ်ခန့် လျှောက်ပြီးသောအခါ သူမသည် အနောက်သို့ ပြန်လှည့်လာပြီး ယူရှောင်မို့အား ချိုသာစွာ ပြုံးပြ၍ ဆိုသည် ။
" တန်းခွဲနှစ်ရဲ့ အရည်အချင်းစစ် စာမေးပွဲက နောက်လဝက်နေရင် စတော့မှာနော်.. အတန်းဖော်ယူကို ကံကောင်းပါစေလို့ ဆုတောင်းပေးပါတယ် "
ယူရှောင်မို " ... ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော် ကံကောင်းမှာပါ "
သူမထွက်သွားသည်အား ကြည့်နေပြီးနောက် ယူရှောင်မိုသည် အနည်းငယ် မျက်မှောင်ကြုပ်လျှက် ကြောင်ဘောလုံးအား ကြည့်ကာ ဆိုလာသည် ။
" ကြောင်ဘောလုံးလေး.. သူငါ့ဆီတကယ်ပဲ ဆေးဝယ်ဖို့ ရောက်လာတယ်လို့ထင်လား ငါ့စိတ်ထင်တော့ သူ့ကြည့်ရတာနည်းနည်း ထူးဆန်းနေသလိုပဲ "
ကြောင်ဘောလုံး: " မြောင်~ "
ယူရှောင်မို " ... "
အေးပါလေ.. ငါကိုက လူမှား.. မဟုတ်သေးပါဘူး .. အကောင်မှားမေးမိတာကိုး ။
လှပျိုဖြူဆေးလုံးများ အားလုံးရောင်းကုန်သွားသောအခါ ယူရှောင်မို အဆောင်သို့ ပြန်လာခဲ့သည်၊ လင်းရှောင်သည်လည်း ခဏအကြာတွင် ပြန်ရောက်လာသည်၊ ထိုအခါ ယူရှောင်မို၏ မျက်နှာသည် ပျော်ရွှင်မှုဖြင့် ဝင်းပသွားသည်၊ သို့သော် လင်းရှောင်လျှောက်လာသည်နှင့် ကြောင်ဘောလုံးမှာ ရုတ်တရက် ယူရှောင်မို့ ပခုံးပေါ်မှခုန်ချကာ လင်းရှောင်ဆီသို့ တန်းတန်းမတ်မတ် ပြေးသွားလေသည် ။
ထို့နောက်၎င်းသည် လင်းရှောင်ထံသို့ သဲသဲမဲမဲ မြောင်လေတော့သည် ။
" မြောင်း မြောင် မြောင် မြောင့် မြောင် မြောင် မြောင် မြောင်း.... "
လင်းရှောင်သည်လည်း ရုတ်ချည်း မျက်မှောင်ကြီးကြုပ်ပြီး ယူရှောင်မို့ထံသို့ ထူးဆန်းသော အကြည့်များ ပို့လွှတ်တော့သည် ။
ယူရှောင်မို ဤအခြေအနေအား အနည်းငယ် မူမမှန်သလို ခံစားနေရသည် ။
သူတို့အချင်းချင်း စကားပြောနေတာတော့ မဟုတ်ဘူးမလား?
တကယ်ကြီး ပြောနေတာလား?!
ကြောင်ဘောလုံးသည် သူ၏သခင်အား ပြန်ကြည့်ပြီး အကြိမ်အနည်းငယ် ထပ်မြောင်ပြန်သည် ။
ထို့နောက် လင်းရှောင်မှ သူ့ထံသို့ လျှောက်လာသဖြင့် ယူရှောင်မိုလည်း ကြောက်လန့်တကြား အနောက်ဆုတ်လေရာ ဆုတ်ရင်းဆုတ်ရင်း နံရံနှင့်လင်းရှောင်အကြား ပိတ်မိသွားတော့သည် ။
ယူရှောင်မိုသည် တုန်ယင်နေသော လေသံဖြင့် မေးလာသည် ။
" ဘာ.. ဘာလဲ "
လင်းရောင်သည် နံရံအား လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထောက်ထားရင်း ယူရှောင်မို့မျက်လုံးများအား တည့်တည့်စိုက်ကြည့်ကာ ပြန်ဖြေသည် ။
" ကြောင်ဘောလုံးကပြောတယ်.. ဒီနေ့ မင်းမိန်းမလှလေးတစ်ယောက်နဲ့ စကားပြောပြီး သူ့ကိုဆေးလုံးတွေရောင်းတော့လည်း နှစ်မှတ်လျော့ပေးလိုက်တယ်တဲ့ "
" ဒီကိစ္စ ကျွန်တော်ရှင်းပြမယ် "
ယူရှောင်မိုသည် ထိုသို့ပြောရင်း ကြောင်ဘောလုံးအား စူးရှစွာ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်၊ နောက်ကွယ်မှာသတင်းပြန်ပို့တဲ့ ချွန်တွန်းကောင်စုတ်! မင်းတွေ့မယ် ငါမင်းကိုနောက်တစ်ခါ အပြင်ထပ်ခေါ်သွားဦးမလား စောင့်ကြည့်နေလိုက်!
ကြောင်ဘောလုံးသည် သူ၏နားရွက်များအား ဦးခေါင်းနားသို့ ကုပ်ထားပြီး မျက်လုံးဝိုင်းများမှာလည်း အရည်များ လဲ့နေသည်၊ သူပြန်တိုင်ခဲ့သမျှ အားလုံးမှာ မုသားမပါသော အမှန်တရားများသာ ဖြစ်သည်လေ ။
လင်းရှောင်မှ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည် ။
" ဆက်ပြော.. ကိုယ်နားထောင်နေတယ် "
ယူရှောင်မိုသည်လည်း အဖြေစကားအတွက် ပြင်ဆင်လိုက်သည် ။
" တကယ်တော့ ခင်ဗျားလဲ အဲ့မိန်းကလေးကို သိပါတယ် ကျနော်တို့ ချင်ရွှမ်းဆေးဆိုင်ကို ဆေးလုံးတွေရောင်းဖို့ သွားတုန်းက ချင်ချိုးလို့ခေါ်တဲ့ မိန်းကလေးလေ.. သူက ကျနော်ဈေးသွားနေတုန်း လမ်းတစ်ဝက်မှာ ရုတ်တရက်ကြီးလာတားပြီးတော့ ဆေးလုံးဝယ်ချင်တယ်လို့ပြောတာ ပြီးတော့ လျော့ဈေးလည်းလိုချင်တယ်တဲ့ ကျနော်လည်း အဲ့တုန်းက မငြင်းလိုက်နိုင်တာနဲ့ သဘောတူလိုက်ရတာပါ.. ကျနော်လည်း သူကနည်းနည်း ထူးဆန်းနေတယ်လို့တော့ ထင်မိသား.. "
လင်းရှောင်၏ အမူအယာမှာ ရှုပ်ထွေးနေပြီး အနည်းငယ် စဉ်းစားနေပြီးနောက် ပြန်ပြောသည် ။
" နောက်တစ်ခါ သူမင်းကို စကားလာပြောဖို့ကြိုးစားရင် တစ်ခါတည်း လျစ်လျူရှုပစ်ခဲ့ "
ယူရှောင်မို ချက်ချင်း ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည် ။
" ဟုတ်ကဲ့ နောက်တစ်ခါကျရင် သူ့ကိုရှောင်ဖို့ တတ်နိုင်သမျှ ကြိုးစားမှာပါ "
ထို့နောက်လင်းရှောင်သည် သူ၏ခေါင်းအား ယူရှောင်မို့လည်ပင်းအနားသို့ နှစ်ချလိုက်သည် ။
ယူရှောင်မို ရှက်သွေးဖြာသွားသဖြင့် ၎င်းအား ချက်ချင်း တွန်းထုတ်လိုက်ရသည် ။
" ဒါနဲ့ ခင်ဗျား ဘယ်လိုလုပ် ကြောင်ဘောလုံးပြောတာကို နားလည်နေရတာလဲ "
ထိုစကားအားကြားသော် လင်းရှောင် တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်ခဲသွားတော့သည်၊သို့သော် အချိန်တစ်ခဏလေးသာ ဖြစ်သည့်အတွက် ယူရှောင်မို သတိမပြုမိလိုက်ပေ ။
" အကုန်လုံးကို မင်းလိုပဲ ငတုံးလို့ ထင်နေလား.. "
ယူရှောင်မို " ... "
ဒီကိစ္စနဲ့ တုံးတာနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူးလေနော်.. ဘယ်လောက်ပဲ တော်နေပါစေ မှော်ဝင်သားရဲတွေရဲ့ ဘာသာစကားကို နားလည်ဖို့တော့ မဖြစ်နိုင်ဘူးမလား?!
လင်းရှောင်ကိုယ်ကို ကိုင်းချလိုက်ကာ ယူရှောင်မို၏ နှုတ်ခမ်းများအား သိမ်းပိုက်လိုက်သည် ။
ရှယ်ချိုတစ်ယောက် ထိုအခန်းအတွင်းမှ ချက်ချင်းပြေးထွက်သွားသော်လည်း ကြောင်ဘောလုံးမှာမူ ဘာဆက်ဖြစ်မလဲ သိလိုသဖြင့်ကျန်နေခဲ့ကာ မျက်လုံးအပြူးသားဖြင့် ၎င်းအရှေ့မှ မြင်ကွင်းအား ငေးကြည့်နေသည်၊ သို့သော် မကြာမီပင် ရှယ်ချိုပြန်ရောက်လာပြီး ၎င်းအား ဂုတ်ကဆွဲခေါ်သွားကာ ဆုံးမရတော့သည် ။
" သခင်နဲ့သခင်လေးတို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ချစ်နေကြတဲ့အချိန် မင်းသွားကြည့်လို့ မရဘူး.. မင်းကကလေးပဲရှိသေးတယ် မျက်စိစွံလိမ့်မယ်! "
ကြောင်ဘောလုံး: " မြောင်? "
မျက်စိစွံတယ်ဆိုတာ ဘာလဲ?
ယူရှောင်မို: " ... "
လင်းရှောင်: " ဟားဟားဟား... "
# 23.1.2021
မျက်လုံးကြီးတွေပြူးပြီး ဆက်ရှာမနေကြပါနဲ့တော့ ပြီးပါပြီ ><