Gözlerimi açtığımda çoktan sabah olmuştu odamdaydım. Benim sevgili ruh hastası kocacım koltukta elini başına koymuş uyuyordu. Kolumda serum vardı. Ahh... Karnımda filler tepişiyo sanki. Çok açım. Neredeyse iki gündür birşey yemiyordum, ama düne göre kendimi daha iyi hissediyordum. Serumdan kurtulup yataktan kalktım karnımı doyurmam gerekiyordu. Ayağa kalktığımda aynada yansımamı görünce kendimden korktum berbat görünüyordum. Kaşımda bir yara bandı, bembeyaz bir surat, saçlarımın hali ahh ne olmuş bana böyle. Ama önceliğim karnımı doyurmaktı bu halimi pek umursamadım. Sessizce kapıya yöneldiğimde endişeli bir ses
"Senin dinlenmen gerekiyor neden kalktın ?" ona döndüğümde gözleri şiş kıpkırmızı olmuştu. Ağlamışmıydı yoksa halime acıyıp yoksa uykusuzluktan mı. Ahh...umrumda mı sanki... Tekrar kapıya yöneldim ve çıkarken en soğuk ses tonumla
"Acıktım birseyler yiyeceğim" cevabını beklemeden çıktım odadan aşağa indiğimde (multimedyadaki ezra ve kıyafeti) hasan dede kahvaltı masasındaydı
"Günaydın hasan dede" masaya oturdum. Arkamdan da yaser geldi ve masaya oturdu
"Günaydın dede"
"Günaydın çocuklar. Bana dün olanları anlatmak istermisiniz ?"
Yaser bir an endişe içinde gözlerime baktı. Gerçeği söylememden korkuyordu sanki hemen lafa girdim
"Dedecim böyle arada bir kavgalarımız oluyor normaldir oda ilişkinin tadı tuzu hem biz şimdi çok iyiyiz değil mi hayatım ?" dedim ve masanın üzerinde eli olan yaserin elimi üzerine koydum. Bir an şaşırdı daha sonra başını olumlu bir şekilde salladı.
"Bir daha kavga etmeyin çocuklar, hem yaser ben gelinimi çok sevdim" hasan dede gözlerimin içine sevgiyle bakıyordu. Bu adamı çok sevmiştim. Yıllardır görmediğim sevgiyi, şevkati,sıcaklığı bu adamdan görüyordum. Masadan kalktım ve ona sıkıca sarıldım.
"Sizi tanıdığım için o kadar mutluyum ki" gözlerim dolmuştu ağlamamak için direniyordum. Torunu bana bu denli kötü davranırken bu adam neden bu kadar iyiydi...
"Bende gelinimiz olduğun için çok mutluyum ezracım bir başkası olsaydı bu kadar sevmezdim belkide "sıkıca sarılmıştı bana. Sonra yerime geçip tıka basa karnımı doyurdum. Bu halime hasan dede ve yaserde bıyık altından gülmüşlerdi. Umrumdamı sanki...
"Çocuklar" hasan dede gözlerimizin içine bakıyordu. Devam etti.
"Bugün akşam misafirlerimiz gelecek yani şirket ortakları aileleri falan sizin anlayacağınız şekilde ufak bir parti diyelim. Hazırlıklarınızı 7 ye kadar bitirin ve güzel kızım biliyorum biraz rahatsızsın ama seninde çok çok güzel görünmeni istiyorum sonuçta mendereslerin gelinisin" sözüm meclisten dışarı ama dedecim
"Soyadınız batsın" bunu sessiz bir şekilde söyledim duyan sadece yaserdi sanırım, hayırdır der gibi bakıyordu suratıma. Kahvaltımız bittikten sonra salona geçtik flim izliyorduk gözlerim kolumdaki saate gittiğinde saat 5'e geliyordu. Sıkıntıdan patlarken zilin çaldığını duydum. Hizmetçi kapıya doğru ilerlerken
"Ben açarım" onu durdurdum ve kapıya koştum. Açtığımda bana bakan şaşkın yüzlerle karşılaşmıştım. Evet yaserin ailesi gelmişti. Adnan bey lafa girdi
"Kızım ne oldu sana böyle ?" patlamış dudağımı ve kaşımı görünce tepkisini normal karsiladim. Benim için endişelenmişti bu beni mutlu etti.
"Sorun yok adnan amca telaşlanmayın ufak bir kaza, düştüm sadece hadi içeri geçin"adnan bey direk içeri girdi. Aysel hanımlada öpüştükten sonra onuda salona yolladım. Sona melodi kalmıştı sıkıca sarıldı bana.
"Düştüm kaza falan diyorsun ama hiçte kazaya benzemiyor. Üzgün görünüyorsun bunun sebebi abim mi ?" cevap veremedim. Başımı öne eğmiştim. Elleriyle başımı kaldırıp gözlerine sabitledi
"Bana herşeyi anlatabilirsin,hem ben senin arkadaşın değilmiyim hatta bekle biraz dedeme selam verim hemen odaya çıkalım" onaylar şekilde başımı salladım. İki dakika içinde gelmişti ve odama çıktık yatağa oturduk.
"Hadi anlat bana" anlatacaktım. İçimi dökeceğim tek arkadaşım belkide melodiydi. Belkide mi ? Evet tek arkadaşım melodiydi.
"Yaser bana sürtük olduğumu söyledi"
"Nee ?" şaşkın bir ifadesi vardı.
"Aramız herzaman ki gibi soğuktu gece bana istemediğim halde sarılarak uyudu uyumadan öncede sürtük demeyi ihmal etmedi tabi sabah kalktığımızda hasan dede düğün için gerekli şeyleri almamızı söylemişti yola çıkmıştık bizde hiç konuşmuyorduk kırgındım ona nefret ediyorum ondan. Sonra elime bir liste tutuşturdu bende salak kafam sesli bir şekilde okuyordum listedekileri kendi kendime sağolsun annen gelinlik ve damatlık dışında ne alınacaksa yazmış sütyen jartiyer. Bende mal gibi okudum hepsini abinin yanında. Pis bir sırıtış sardı suratını bu beni sinirlendirmişti. Bana zorla sarılması geldi aklıma ve tiksindim, elimdeki listeyi buruşturup suratına attım. Bir anda Arabayı durdurup koluma yapıştı. Abinin sinir hastası olduğunu düşünüyorum.
"Senin derdin ne lan" falan dedi bir derdim yok desemde nafile. Yine suratıma suratıma sürtük dedi. Daha fazla dayanamadım melodi indim arabadan defolup gidecektim tabi abin izin verir mi sence hayır saçımdan tuttuğu gibi geri arabaya bindirdi. Sana verilen paranın hakkını ver dedi. Bense sadece ağlıyordum birsey demeyecektim ama tutamadım kendimi abine ondan nefret ettiğimi söyledim ve halim ortada" yüzümü gösterdim. Ben ağlıyordum melodi ise sadece şaşkın bir sekilde gözlerimin içine bakıyordu
"Abime ondan nefret ettiğini mi söyledin ?"
"Evet"
"Birdaha yapma bunu ezra"
"Neden ?" önce biraz durakladı ve konuşmaya başladı
"Biz bundan 3 yıl öncesine kadar 3 kardeştik şuan abim 22 ablam yaşasaydı 20 yaşında olacaktı hersey 3 yıl önce oldu abimin sinirlenince gözü hiçbir şeyi görmez ablamın erkek arkadaşının onunla yattığını öğrenincede aynı şey oldu ablam erkek arkadaşını çok seviyordu ama sevgilisinin nasıl bir piç olduğunu birtek abim biliyordu her gece başka bir kızla yatan madde bağımlısı bir herifti ama ablam ona okadar aşıktı ki gözü hicbirseyi görmüyordu. İste abim yattıklarını duyunca ablamın sevgilisinin yanına gitmiş ve baya kavga etmişler sevgilisi bıçak çektiğinde abimde onu itmiş ve kafası asfalta çarpmıs orda beyin kanamasından ölmüş. Yanlış anlamanı istemem ezra eğer orda kendini savunmasaydı şuan o yaşamayacaktı. Ablam sevgilisinin öldüğünü duyunca arabaya atlamış ve ölüme sürmüş. Fakat çok ağır yaralıydı doktorlar herşeye hazırlıklı olmamızı söylemişti. Yoğun bakıma son kez vedalaşmak için girmiştik gözlerini açtı bir anda biz kurtuldu diye sevinirken ağzından kan gelmeye başladı abim yanı başına geçtiğinde ona söylediği tek şey
"Senden Nefret Ediyorum" oldu.sonrası karanlık. Öldü ablam." gözlerim dolmuştu demek bu yüzden bu kadar asi hırçındı. Ona nefret ediyorum dediğim için beni bu hale getirmişti. Melodinin gözleri dolu dolu olmuştu. Eli tişörtüne gittiğinde biraz kaldırdı dikiş izi vardı göbeğinin az üstünde
"Bak görüyormusun istemeyerek de olsa bunu yapan abim iki sene önce bende kavga sırasında ona ondan nefret ettiğimi söyledim evde ne kadar cam çerçeve varsa indirmişti elinde cam parçası vardı kendine zarar vereceğini bildiğim için almaya çalışırken oldu. Onu ozaman ilk defa ağlarken gördüm ezra bana "Benden nefret etme" dedi. Ondan sonrada ağladığını görmedim hiç. Birdaha abime ondan nefret ettiğini söyleme olur mu ? O aslında iyi biri sadece ablamın ölümünden kendini suçluyor o yüzden bu şekilde davranıyor. Senide babamın para karşılığında bulduğunu sanıyor gerçekleri bilmiyor babamın sana çarptığını akrabalarının sana yaptıklarına dayanamadığın için evden kaçtığını kimsen olmadığını tek hayalin,kurtuluşun ünüversite karşılığında evlendiğini bilmiyor. Banada söylememişlerdi. Babamla annem konuşurlarken duymuştum. Abim geçmişini bilmiyor yani o yüzden onu suçlama."
Sözünü bitirdiği anda yaser içeri girdi. Şuan bu adamın gözlerinin içine bakıyordum o bir adamı öldürmüştü. Ahh... Tanrım sadece kendini koruyordu... Ona karşı olan tüm düşüncelerim yerle bir olmuştu. Eskisi gibi bakmıyordum gözlerine evet suratımı bu hale getiren şuan gözlerinin içine baktığım adam ama ona nefretle bakmıyordum. Belkide acıma duydusuydu içimdeki kim bilir...
Arkadaslar ilk deneyimim olduğu için olaylar nasıl gelişir pek bilmiyorum öneride bulunabilirsiniz hatta rica ediyorum. Oy ve yorumlarınızı da bekliyorum teşekkürler.