AĞIR PSİKOPAT (TAMAMLANDI)

>15. bölüm<

"Ezraaaa" hızla barışın üzerinden kalkıp yasere doğru döndüm. Misafirlerin hepsi başımıza toplanmış film izler gibi bizi izliyorlardı. Yaser büyük adımlarla koşup barışa yumruğunu geçirdi. Yanıma gelip kolumu ölümüne sıktı.

"Yaser ben.. Şey.. Yani ben.? Yaser sözümü kesip hiddetle bağırdı

" Yürü eve gidiyoruz"diyip daha ben birşey diyemeden kolumdan çekiştirerek evden çıkardı. Arabaya doğdu ilerlerken pardon sürüklenirken

" Yaser dinle beni" arabanın kapısını açıp hızla içeri fırlattı beni

"Kes sesini" dediği gibi kapıyı çarpıp sürücü koltuğuna geçti ve gazı kökledi şu an çok fazla hızlı gidiyordu. Sinirliydi bunu gözlerinin seyirmesinden anlıyordum ve sinirli hali oldukça korkutucuydu. Evin önüne geldigimizde ani bir fren yapıp az daha ön camdan fırlamama neden olacaktı kapımı açıp kolumdan tutarak indirdi

"Bırak beni" evin içine girdiğimizde hala çekiştiriyordu beni. Ev ahalisi çoktan odalarına çekilmişti saatte 12 ye geliyordu normaldir yaser odamın kapısını açıp itti beni oda benle içeri girip kapıyı kilitledi

"Ne yapıyorsun çık odamdan" bir anlığına dudağının üstü yukarı doğru kıvrıldı ve anında ifadesiz suratını takındı

"Odan ? Sen bizim sayemizde bu hayatı yaşıyorsun unutma bu odada sana ait değil o üstünde ki donun bile sahibi benim bu hayatı yaşıyorsan benimle evlendiğin için , sen orda herkesin içinde beni nasıl bir duruma düşürdüğünün farkında bile değilsin, ne halt yiyordun o adamın üstünde ? Altına yatmaya bu kadar mı meraklısın ? Yapacak Başka yer bulamadınız mı ? Seninde bir sürtükten farkın olmadığını bilmeliydim." donmuştum evet donmuştum gözlerimden sicim gibi akan göz yaşarım hıçkırıklarım boğazımda tarifsiz bir acı oluşturuyordu. Konuşamadım karşımda kızgın boğa gibi duran yaserin suratına bakıyordum

"Masum kız ayaklarına yatıp timsah göz yaşlarını dökme karşımda sana sadece 2 yıl sabredicem sonra defolup gideceksin hayatımdan... Ulan bende seni düzgün ayak sanmıştım nasıl yanıldım. Gerçekten bakire olduğunu düşünmüştüm" ben s*rtük değilim benle böyle konuşması son noktaydı kimse benim namusuma söz söyleyemezdi ben bunu haketmiyordum hızla suratına sert bir tokat attım ne kadar etki etti ona bilmiyorum. Bir an afalladı boğazımı temizleyerek konuşmaya çalıştım

". Sen... Sen iğrenç bir adamsın " diyerek hızla odamdan çıktım villanın kapısınıda hızla çarparak kendimi ıssız sokaklara attım yağmur sanki benim göz yaşarımı saklamak istercesine deli gibi yağıyordu çok uzun yol, koştum durmadım. Aldırmadan yağmura...İyi değildim belki ayıpladı herkes beni. Umurumda değildi kimse!!! Anne... Seni özledim hemde çok bu korkunç dünyada neden beni yanlız başıma bıraktınız neden neden neden? Benide al yanına anne ben korkuyorum bu dünyadan. Herkes bana zarar vermek için yaratılmış sanki. Ağlaya ağlaya bir banka oturdum. Yağmur hala yağıyordu sırılsıklam olmuştum. Ağlıyordum ağlıyordum...

Yaserden;

Yediğim tokattan sonra

"Sen... Sen iğrenç bir adamsın " o evden ayrılmıştı ve ben hala odada dikiliyordum. O adamla öpüşmesi ona dokunması beni delirtmişti. Çalan telefonumu küfrederek cebimden çıkardım ve kulağıma götürdüm

"Lan sen manyakmısın?" gelen ses koraya aitti

"Ne var koray " birde onla uğraşamayacağım

" Eğer yengeme birşey yaptıysan amına koyarım senin oğlum kız adamın üstüne düşmüş yanlış anlamışsın sen" ne saçmalıyordu bu herif

"Nerden biliyorsun eğer o herif söylediyse inanacağımı falan düşünme"

"Oğlum kameralar yokmu bizim villada onları izledim Ezranın bir suçu yok." ne bok yemiştim ben...