Unicode
Arc(3.7)
လီလျိုသူ့ရဲ့ငှက်မွှေးပြာတောင်သို့ပြန်ရောက်တဲ့အချိန်မှာလကအမြင့်ဆုံးအပိုင်းမှဖယ်ခွာပြီးအရှေ့ဘက်သို့ရွှေ့နေပြီဖြစ်သည်။
သို့သော်လီလျိုသူ့သစ်ရွက်သဏ္ဍာန်လှေပေါ်ကဆင်းလာပြီးနောက်ချူးဝူရုံကခြံဝင်းထဲကကျောက်တုန်းစားပွဲမှာထိုင်နေဆဲဆိုတာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
ထိုနေရာမှာအလင်းရရန်တပ်ဆင်ထားတဲ့ပစ္စည်းမရှိတာကြောင့်ချူးဝူရုံရဲ့ပုံသဏ္ဍာန်ကအနက်ရောင်အရိပ်တစ်ခုကဲ့သို့သာဖြစ်နေသည်။သို့သော်Nascent Soulအဆင့်ကိုရောက်နေပြီဖြစ်သည့်လီလျိုကတော့သူရောက်လာသည်ကိုတိတ်ဆိတ်စွာစောင့်ဆိုင်းနေသည့်ထိုလူရဲ့ပုံစံကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်နေရသည်။
လက်ရှိချူးဝူရုံကအခြေတည်,တည်ဆောက်ခြင်းအဆင့်ကိုအစောကြီးတကည်းကရောက်နေပြီဖြစ်တာကြောင့်ရက်အနည်းငယ်ညအနည်းငယ်မအိပ်တာတောင်အင်အားအပြည့်ဖြင့်နေနိုင်လေသည်။သို့သော်လီလျိုထွက်သွားပြီးနောက်မှာသူဘယ်အချိန်ပြန်လာမလဲဆိုတာကိုချူးဝူရုံမသိတာတောင်ဒီခြံဝင်းထဲမှာအချိန်အကြာကြီးထိုင်စောင့်နေသည်မှာသူမပြန်လာမခြင်းအနားမယူမယ့်ပုံစံပေါ်နေသည်။
လီလျိုကခေါင်းကိုငုံ့ပြီးချူးဝူရုံရှိရာသို့လှမ်းကြည့်လိုက်ကာသူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းများကအနည်းငယ်ကွေးညွှတ်တက်သွားရသည်။သူ့နှလုံးသားတစ်ခုလုံးကလည်းချူးဝူရုံရဲ့လုပ်ရပ်ကြောင့်ပျော်ရွှင်မှုများပြည့်နှက်သွား၏။
သို့သော်လီလျုကသူ့ကိုယ်ပိုင်ပျော်ရွှင်နေတဲ့အမူအယာကိုလျင်မြန်စွာပြောင်းလဲလိုက်ပြီးချူးဝူရုံရှိရာသို့လျှောက်သွားလိုက်သည်။ချူးဝူရုံသည်လည်းသူ့ကိုပြန်လှည့်ကြည့်လာသည်ကိုမြင်သောအခါလီလျိုရဲ့ခပ်ဖျော့ဖျော့အရောင်နှုတ်ခမ်းကအနည်းငယ်ပွင့်ဟလာပြီးမေးလိုက်သည်။
"ဝူရုန်...မင်းဘာဖြစ်လို့ဒီမှာရှိနေသေးတာလဲ?"
ချူးဝူရုံမှာသူ့ရှေ့ကမြူခိုးအနည်းငယ်ဆိုင်းနေသလိုမျိုးအနည်းငယ်ရှက်ရွ့နေဟန်အမူအယာဖြင့်လူအားကြည့်လိုက်မိလေသည်။ထပ်ပေါင်းပြောရရင်သူ့ရဲ့ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့နှုတ်ခမ်းသည်လည်းအနည်းငယ်လုံးဝန်းကာစိုစွတ်နေသည်။
သူ့နှလုံးသားထဲကပြင်းထန်တဲ့ဖိအားနဲ့တွန်းအားများအားအောက်မှာဒီလူကိုဆွဲချပြီးပြင်းပြင်းထန်ထန်နမ်းချင်နေမိသည်။ချူးဝူရုံကသူ့ခြေထောက်ဘေးမှာချထားသည့်လက်ကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်လိုက်ပြီးမှမြန်မြန်လေးပြန်လွှတ်လိုက်သည်။
သူစောင့်ဖို့လိုနေသေးတယ်..ဒီအချိန်မှာသူကအရမ်းကိုအားနည်းနေတယ်...သူ့ရှေ့ကဒီလူကိုလက်ရှိအင်အားနဲ့တော့ရယူနိုင်ဖို့မဖြစ်နိုင်သေးဘူးလေ
"တပည့်အနားယူဖို့ပြန်သွားပါတော့မယ်အဲ့ဒါကြောင့်ဆရာလည်းအခန်းမြန်မြန်ပြန်ပြီးအနားယူလိုက်ပါ"
သူ့ရှေ့မှာရပ်နေသည့်လီလျိုကညအမှောင်အောက်မှာဖုန်းကွယ်နေသည့်ချူးဝူရုံမျက်လုံးထဲကနက်မှောင်မှုကိုအနည်းငယ်မျှပင်သတိပြုမိခြင်းမရှိပေ။
"အမ်း,ခဏစောင့်ဦး!မင်းလည်းဒီမှာရှိနေတယ်ဆိုတော့မနက်ဖြန်မှပြောစရာမလိုတော့ဘူးပေါ့"
သူတို့အခုလေးတင်ညဉ့်လဝန်းခန်းမမှာဆွေးနွေးခဲ့သည့်ကိစ္စကိုပြန်စဉ်းစားမိသောအခါလီလျိုကချက်ချင်းထွက်သွားဖို့ပြင်နေသည့်ချူးဝူရုံကိုလှမ်းတားလိုက်သည်။
"မင်းလည်းဒီနေ့ဖြစ်သွားတဲ့ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့မြင်ကွင်းကိုမြင်လိုက်တယ်မှတ်လား...အဲ့ဒါကကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းရဲ့နောက်ဘက်တောင်ကဆိုင်ယန်ကြာပန်းလျို့ဝှက်နေရာပွင့်လာတဲ့လက္ခဏာပဲ"
ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းရဲ့ဆိုင်ယန်ကြာပန်းလျို့ဝှက်နေရာ,သူ့အရင်ဘဝတုန်းကချူးဝူရုံသည်လည်းထိုအကြောင်းကြားဘူးသည်။
သို့သော်ဆိုင်ယန်ကြာပန်းလျို့ဝှက်နေရာကပွင့်လာပြီးကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းကထျန်းယွင်တိုက်မကြီးကကျင့်ကြံသူများအားလုံးဝင်ရောက်ဖို့ကြိုဆိုသော်လည်းနတ်ဆိုးအတတ်ကျင့်ကြံသူများကိုတော့မကြိုဆိုပေ။ရလဒ်အနေနဲ့ချူးဝူရုံမှာထျန်းယွင်တိုက်မကြီးတွင်နာမည်ကျော်ကြားလှသည့်ဆိုင်ယန်ကြာပန်းလျို့ဝှက်နေရာကိုတစ်ခါမှမမြင်ဘူးခဲ့ဘူးဖြစ်သည်။
"....မင်းကငါ့လက်အောက်ကတစ်ယောက်တည်းသောတပည့်ပဲပြီးတော့မင်းကအခြေတည်,တည်ဆောက်ခြင်းအဆင့်ကိုရောက်နေတဲ့ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်ဆိုတော့ဒီတစ်ခေါက်ဆိုင်ယန်ကြာပန်းလျို့ဝှက်နေရာစစ်ဆေးဖို့ကိုမင်းလည်းတစ်ခြားတပည့်တွေနဲ့အတူတူသွားရလိမ့်မယ်"
ချူးဝူရုံကဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်ပြီးဘယ်လိုငြင်းပယ်မှုမှမရှိပေ။ဆိုင်ယန်ကြာပန်းလျို့ဝှက်နေရာကိုဝင်ရောက်ခြင်းကသူ့ရှေ့ကဒီလူကိုလအနည်းငယ်မတွေ့ရဘူးဟုဆိုလိုနိုင်သော်လည်းကျင့်ကြံတဲ့အချိန်ကာလကကြာညောင်းလှသည်။ကျင့်ကြံသူများရဲ့ရှည်ကြာလှသည့်ဘဝသက်တမ်းနှင့်နှိုင်းယှဉ်ရရင်လအနည်းငယ်ကခဏတစ်ဖြုတ်ဟုသာသတ်မှတ်နိုင်သည်။
ဒီတစ်ခေါက်လျို့ဝှက်နေရာကလအနည်းငယ်သာကြာမြင့်မှာကိုသာထည့်မပြောနဲ့ဦးတစ်ချို့ကျင့်ကြံသူများဆိုရင်တံခါးပိတ်ကျင့်ကြံရန်နှစ်ပေါင်းများစွာပင်ကြာမြင့်တတ်ကြသည်။
သို့သော်အဲ့ဒီလိုဆိုရင်တောင်သူ့ရှေ့ကဒီလူကိုလအနည်းငယ်မတွေ့ရဘူးဆိုတဲ့အတွေးကြောင့်ချူးဝူရုံရင်ထဲမှာတွန့်ဆုတ်မှုတစ်ချို့ရှိနေဆဲဖြစ်သည်။
ချူးဝူရုံသည်သူ့ခေါင်းထဲသို့ဝင်လာသည့်အတွေးကြောင့်ဘာမှမတတ်နိုင်ပဲထိတ်လန့်သွားမိသည်။သူတကယ်ပဲသူ့ရှေ့ကဒီလူကိုဒီအတိုင်းအတာထိဂရုစိုက်နေမိပြီ။အဲ့ဒီလိုဆိုမှတော့သူ့ရှေ့ကဒီလူကိုလုံးဝသူအပိုင်ဖြစ်အောင်လုပ်ရမည်။
ဘယ်လိုနည်းလမ်းပဲသုံးရပါစေပြီးတော့ဘယ်လောက်ပဲကြာမြင့်ပါစေ...
****
အချိန်ကလျင်မြန်စွာကုန်ဆုံးသွားခဲ့ပြီးငါးရက်ပင်ကြာမြင့်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ထိုနေ့မှာရာသီဥတုကအလွန်နေသာပြီးတိမ်ကင်းစင်နေသည်။ကောင်းကင်ယံကလည်းပြာလဲ့နေကာတိမ်များသိပ်မရှိပေ။ကောင်းကင်၏အရှေ့ဘက်မှာသာကြီးမားလှတဲ့နေဝန်းကြီးရှိနေပြီးမြေပြင်သို့ထွန်းလင်းတောက်ပနေစေသည်။
ဒီငါးရက်အတွင်းကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းရဲ့ပင်မဝင်ပေါက်ကိုကျင့်ကြံသူတစ်ချို့ရောက်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။
သို့သော်ထိုလူများကလူလတ်တန်းစားကျင့်ကြံသူများသာဖြစ်ကြပြီးတကယ်တမ်းလျို့ဝှက်နယ်မြေကိုဝင်ရောက်ပြီးပါဝင်မယ့်အရေးကြီးတဲ့သူတွေကငါးရက်မြောက်နေ့မှာသာရောက်ရှိလာကြသည်။
အဝေးတစ်နေရာမှကြည့်ရင်မူလကတိမ်ကင်းစင်နေသည့်ကောင်းကင်ယုံမှာရုတ်တရက်မြန်မြန်ဆန်ဆန်မျောလွင့်နေသည့်'တိမ်လွှာ'များဆယ်ခုလောက်ပေါ်လာခဲ့၏။
ထို'တိမ်လွှာ'များကကြည်လင်ကောင်းကင်ရှိရာနေရာသို့မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင်ရောက်ရှိလာပြီးထို'တိမ်လွှာ'များလူတွေနဲ့နီးကပ်လာမှသာထိုကောင်းကင်မှာမျောလွင့်လာသည့်တိမ်များကတကယ်တော့တိမ်တွေမဟုတ်ပဲပျံသန်းနိုင်သည့်ဝိဉာဏ်ကိရိယာများစီးနင်းလာကြသည့်ကျင့်ကြံသူအုပ်စုဖြစ်နေသည်။
ဒီတစ်ခေါက်လျို့ဝှက်နယ်မြေကိုဝင်ရောက်ပါဝင်မယ့်ကျင့်ကြံသူကများပြားတာကြောင့်ကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းရဲဂိုဏ်းသခင်ဖြစ်သောယဲထျန်းချီကတစ်ရက်ကြိုတင်ပြီးညွှန်ကြားကာအဝေးကလာသည့်ဧည့်သည်များအားကြိုဆိုနိုင်ရန်လူများကိုကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိတ်ပေါက်ဝတွင်နေရာချထားသည်။
ပါဝင်မယ့်ကျင့်ကြံသူများအားလုံးရောက်ရှိတာပြီးဆုံးသွားသည့်အချိန်တွင်နောက်တစ်နေ့ရဲ့နေ့လည်ခင်းသို့ပင်ရောက်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။
လျို့ဝှက်နယ်မြေသည်လည်းနောက်သုံးရက်နေရင်တရားဝင်ဖွင့်လှစ်တော့မှာဖြစ်၏ထျန်းယွင်တိုက်မကြီးရဲ့နေရာစုံမှလာကြသောကျင့်ကြံသူများအားလုံးသည်လည်းယဲထျန်းချီရဲ့စီစဉ်ပေးမှုအောက်မှာသူတို့အနားယူရန်ပြင်ဆင်ပေးထားသည့်ဧည့်သည်ခန်းများသို့ဝင်ရောက်ကြပြီးသုံးရက်အကြာမှာပွင့်မယ့်လျို့ဝှက်နယ်မြေအတွက်သူတို့အင်အားကိုချွေတာရင်းစောင့်ဆိုင်းကြသည်။
တောင်ထိပ်ရဲ့အမြင့်ဆုံးတောင်စောင်းမှာရပ်နေသည့်လီလျိုကတောင်များဝန်းရံနေသည့်ချိုးဝှမ်းကိုငုံ့ကြည့်နေသည်။
ထိုအချိန်မှာပဲဝတ်ရုံများတစ်လွင့်လွင့်ဖြစ်နေသည့်ကျင့်ကြံသူအုပ်စုကချိုးဝှမ်းထဲမှာစုဝေးလာကြသည်။သူတို့ထဲကတစ်ချို့ကဂိုဏ်းတစ်ခုတည်းမှဖြစ်တာကြောင့်အတူတူစုရုံးကြပြီးတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်တီးတိုးဆွေးနွေးနေကြသည်။တစ်ချို့တစ်ယောက်တည်းရပ်နေကြသည့်လူအနည်းငယ်ကတော့အရှေ့သို့သာတိတ်တဆိတ်ကြည့်နေကြသည်။
ချူးဝူရုံကလူစုလူဝေးကိုမကြိုက်သည့်လူမျိုးဖြစ်သည်။သူကတစ်နေရာတည်းမှာသာတစ်ယောက်တည်းနေရတာကိုနှစ်သက်သည်။
လီလျိုကခြုံပုတ်များဖုန်းလွှမ်းနေသည့်တောင်စောင်းမြင့်မြင့်တစ်ခုပေါ်မှာမတ်တပ်ရပ်နေပြီးဘေးကကျင့်ကြံသူများအားလုံးကိုသူ့ရဲ့နောက်ခံတစ်ခုလိုသာသတ်မှတ်သကဲ့သို့တိတ်တဆိတ်ရပ်နေသည့်ချူးဝူရုံကိုကြည့်နေသည်။
သူ့ရဲ့အေးစက်ပုံပေါ်တဲ့မျက်ဝန်းများထဲမှာတော့အနည်းငယ်နက်ရှိုင်းသည့်အပြုံးတစ်ချို့ရှိနေသည်။
ဘယ်သူမှအနားမှာရှိမနေတဲ့ဒီနေရာမျိုးမှာသာသူ့ရဲ့ချူးဝူရုံအပေါ်လိုချင်တောင့်တမှုတွေထုတ်ဖော်နိုင်တာလေ...ချူးဝူရုံရှိနေရင်တောင်သူ့ခံစားချက်တွေကိုထုတ်ဖော်ပြလို့မရဘူး...
လက်ရှိသူဝင်ထားတဲ့ခန္တာကိုယ်ကယခင်ကမ္ဘာနှစ်ခုနှင့်ကွဲပြားသည်။အရင်ကမ္ဘာနှစ်ခုကသူ့ခန္တာကိုယ်ကသေးငယ်နေဆဲဖြစ်သည်။ကြီးထွားလာနေသောကလေးများသည်အရွယ်မရောက်သေးသည့်အချိန်နှင့်အရွယ်ရောက်ပြီးအချိန်ကြားမှာပြောင်းလဲမှုအမျိုးမျိုးကိုအမြဲတမ်းကြုံတွေ့ရတတ်သည်။ ရလဒ်အနေနှင့်အကျင့်စရိုက်ပြောင်းခဲခြင်းနှင်နပတ်သက်၍ ထူးဆန်းသောအရာမရှိပေ။
သို့သော်သူ့လက်ရှိခန္တာကိုယ်၊သူ့အကျင့်စရိုက်များ၊အစရှိသဖြင့်တို့ကကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းရှိလူအများ၏အာရုံထဲတွင်ကြာရှည်စွာစွဲမှတ်ပြီးသားဖြစ်နေသည်။အကယ်၍သူသာသူ့အကျင့်စရိုက်ကိုရုတ်တရက်ပြောင်းလဲလိုက်ရင်လူတိုင်းရဲ့နှလုံးသားထဲသံသယများသာဖြစ်ပေါ်လာလိမ့်မည်။
အခုတော့သူ့မှာကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းမှထွက်ခွာနိုင်ရန်ချူးဝူရုံမြန်မြန်လေးကြီးပြင်းလာဖို့သာမျှော်လင့်ရတော့မည်။အဲ့ဒါဆိုရင်သူကြည်လင်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းကနေချူးဝူရုံနဲ့အတူတူထွက်သွားနိုင်မှာဖြစ်သည်လေ။
ထိုအချိန်မှာပဲကြီးမားသည့်ဆိုင်ယန်ကြာပန်းကြီးကကျင့်ကြံသူများရဲ့ခေါင်းထက်မှာဖြေးညှင်းစွာဖြင့်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ထိုအရာကလေလယ်မှာစတင်ပေါ်လာတုန်းကပန်းဖူးပုံစံပေါ်နေဆဲဖြစ်သော်လည်းအချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှပန်းရဲ့ပွင့်ဖတ်များကဖြေးညှင်းစွာပွင့်အာလာခဲ့ပြီးကြီးမားတဲ့ဆိုင်ယန်ရောင်ကြာပန်းကြီးတစ်ပွင့်အသွင့်ငွားငွားစွင့်စွင့်ပွင့်လာသည်။
မူလကကြာစိရဲ့ခေါင်းတည်ရှိနေသည့်ကြာပန်းရဲ့အလယ်တည့်တည့်မှာတော့နူးညံ့ပျော့ပြောင်းသည့်အဝါရောင်အလင်းတစ်လွှာကခပ်ဖျော့ဖျော့ထွန်းလင်းလာသည်။
ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်းချိုင့်ဝှမ်းထဲမှာစောင့်နေကြသည့်ကျင့်ကြံသူများအားလုံးစကားပြောတာရပ်သွားကြသည်။သူတို့ကိုဦးဆောင်သည့်ကျင့်ကြံဆင့်မြင့်ကျင့်ကြံသူရဲ့အမိန့်အောက်တွင်သူတို့ကဆိုင်ယန်ကြာပန်းရဲ့အလယ်ခေါင်သို့စနစ်တကျဖြင့်အစဉ်လိုက်အတိုင်းဝင်သွားကြ၏။
တောင်စောင်းမြင့်ပေါ်မှာမတ်တပ်ရပ်နေသည့်လီလျိုကချူးဝူရုံရဲ့ပုံသဏ္ဍာန်အလင်းထဲမှာပျောက်ကွယ်သွားသည်အထိကြည့်နေမိသည်။
လူတွေအားလုံးချိုင့်ဝှမ်းထဲမှထွက်ခွာသွားသည့်အချိန်မှသာလီလျိုကသူ့သစ်ရွက်သဏ္ဍာန်လှေကိုထုတ်ယူပြီးအပြာရောင်ငှက်မွှေးတောင်ပေါ်ရှိသူ့အိမ်ဆီပြန်သွားသည်။
ဒီတစ်ခေါက်ဆိုင်ယန်ကြာပန်းလျို့ဝှက်နယ်မြေထဲမှာချူးဝူရုံအနေဖြင့်သူနဲ့အတူဝင်ကြသည့်တစ်ခြားကျင့်ကြံသူများလိုသုံးလအတွင်းထွက်လာနိုင်မှာမဟုတ်ပေ။
သူနောက်ထပ်လျို့ဝှက်နယ်မြေတစ်ခုကိုဝင်ရောက်ပြီးနောက်မှာဆိုင်ယန်ကြာပန်းနောက်တစ်ဖန်ပြန်ပွင့်တဲ့အချိန်ထိစောင့်ရန်လိုအပ်ပြီးနောက်တစ်ကြိမ်ဝင်ရောက်ပါဝင်မည့်ကျင့်ကြံသူများနှင့်မှသာအတူထွက်လာမှာဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့်ဒီနေ့ပြီးနောက်မှာလီလျိုအနေနဲ့ချူးဝူရုံကိုနောက်တစ်ကြိမ်ပြန်တွေ့နိုင်ဖို့နောက်ထပ်ဆယ်နှစ်ကြာလိမ့်မည်။
လီလျိုကသူနေထိုင်သည့်ခြံဝင်းထဲဝင်လာပြီးသိပ်မကြာခင်တုန်းကသူနဲ့ချူးဝူရုံတို့မနက်စာအတူတူထိုင်စားခဲ့ကြသည့်ကျောက်တုန်းစားပွဲကိုကြည့်လိုက်ကာဘာမှမတတ်နိုင်ပဲသူ့ခံစားချက်များကတစ်နည်းနည်းနဲ့နိမ့်ကျနေသလိုခံစားရ၏။
ဒီဆယ်နှစ်အတွင်းမှာအကယ်၍သူသာဒီခြံဝင်းသေးသေးလေးထဲတစ်ယောက်တည်းနေရပြီးအချိန်တွေကိုနေ့တိုင်းတစ်ယောက်တည်းကုန်ဆုံးရမယ်ဆိုရင်သူသေချာပေါက်ရပ်တည်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။မတိုင်ခင်တုန်းကတော့သူ့ချစ်သူကသူ့ဘေးမှာရှိနေတော့ပျင်းရိသလိုမခံစားရဘူး။အခုတော့ဘာမှမရှိတဲ့ခြံဝင်းကိုကြည့်တာနဲ့တင်အလွန်အမင်းအေးစက်ပြီးပျော်ရွှင်ခြင်းမဲ့သလိုခံစားရတယ်။
ဒါကြောင့်လည်းချူးဝူရုံကဆိုင်ယန်ကြာပန်းလျို့ဝှက်နယ်မြေထဲကိုဝင်တော့မယ်လို့သူသိကတည်းကသူဒီဆယ်နှစ်အတွင်းဘယ်မှာနေရမလဲဆိုတာကိုလီလျိုတွေးထားပြီးသားဖြစ်သည်——သူ့ရဲ့အမတလှိုင်ဂူထဲမှာတံခါးပိတ်ကျင့်ကြံရေးဝင်မယ်လို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်
ပြီးရင်ဒီဆယ်နှစ်အတွင်း star networkနဲ့အနာဂတ်ရဲ့ဂိမ်းတွေကိုကစားတဲ့နေရာမှာကုန်ဆုံးရမယ်။
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်သူ့ရဲ့တကယ့်ကမ္ဘာအစစ်မှာတုန်းကလည်းသူကotakuတစ်ယောက်ဖြစ်တာကြောင့်အင်တာနက်သာရှိနေသ၍သူလအနည်းငယ်လောက်အပြင်မထွက်ရလည်းဘာမှမဖြစ်ဘူးလေ
သူတွေးထားတာအဲ့ဒီလိုဆိုပေမယ့်လည်းလီလျိုကချူးဝူရုံဟိုးတုန်းကတည်းကမကြာခဏထိုင်တတ်သည့်ကျောက်တုန်းစားပွဲဘေးထိုင်ခုံသို့လျှောက်သွားပြီးထိုင်လိုက်သေးသည်။ပြီးနောက်မှသာမတ်တပ်ရပ်လိုက်၍သူ့ရဲ့သစ်ရွယ်သဏ္ဍာန်လှေကိုသူယခင်နေခဲ့တဲ့အမတလှိုင်ဂူရှိရာတောင်ဆီသို့စီးနင်းသွားသည်။
အမတလှိုင်ဂူသို့ရောက်ပြီးနောက်လီလျိုကအထဲမှဖုန်များနဲ့ပြည့်နှက်နေကာဘာမှမရှိဖြစ်နေဆဲဖြစ်သည့်နေရာကိုကြည့်လိုက်ပြီးရတ်တရက်တစ်စုံတစ်ခုအားသတိရသွားသည်။အဲ့ဒီနေ့သူဒီကထွက်လာပြီးတဲ့အချိန်မှာဒီအမတလှိုင်ဂူကိုချက်ချင်းပြန်ပြင်ဆင်ရမယ်ဆိုတဲ့သူရဲ့မူလအစီအစဉ်ကိုမေ့သွားတာပဲ
လီလျိုကသူ့ရင်ဘက်ထဲကစကြာဝဋာအိတ်ကိုကြည့်လိုက်သည်။ထို့နောက်သူကခရီးတစ်ခုသွားလိုက်ပြီးသစ်သားအိပ်ယာ၊ထိုင်ခုံ၊ကုလားထိုင်နှင့်ဗီဒိုကိုပြန်ပြင်ပြီးနောက်ဂူထဲမှပုံစံကလုံးဝပြောင်းလဲသွားတော့လေ၏။
အရာအားလုံးပြင်ဆင်ပြီးနောက်မှာတော့လီလျိုကသူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုပုတ်လိုက်ပြီးကျေနပ်အားရစွာဖြင့်ခေါင်းတညိတ်ညိတ်လုပ်ကာအိမ်တွင်းခံစားချက်ပေးစွမ်းသွားသည့်ဂူကိုကြည့်လိုက်သည်။
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်ဒီကိုတစ်ယောက်ယောက်လာဖို့ဆိုတာမဖြစ်နိုင်မှတော့သူဒီလိုမျိုးပြင်ဆင်ထားတယ်ဆိုရင်တောင်တစ်ခြားသူတွေမြင်ရမှာမဟုတ်ဘူးလေ...ထိုအတွေးနှင့်၎င်းကိုသူကြိုက်နှစ်သက်သည့်အတိုင်းအလှဆင်လိုက်ခြင်းဖြစ်ပြီးအဲ့ဒါကပြဿနာမဟုတ်ပေ။
လီလျိုကပတ်ပတ်လည်ကိုကျေနပ်အားရစွာလှည့်ပတ်ကြည့်ပြီးနောက်ဂူအပြင်သို့ချက်ချင်းထွက်ကာထိုနေရာအားအပြင်ဘက်မှဝင်လာနိုင်သည်အားကာကွယ်နိုင်သည့်ကာကွယ်ရေးနယ်မြေအစီးအတားတစ်ခုလုပ်လိုက်သည်။
မတိုင်ခင်တုန်းကသူသည်ယဲထျန်းချီကိုစာပို့၍သူတံခါးပိတ်ကျင့်ကြံရေးဝင်မည်ဆိုတာပြောထားသေးသည်။ထို့ကြောင့်ဂိုဏ်းထဲမှာပြဿနာတစ်ခုခုပေါ်လာတယ်ဆိုရင်တောင်သူ့ကိုရှာတွေ့ဖို့ကမဖြစ်နိုင်ပေ။ဒီလိုဆိုရင်သူလည်းသူ့ရဲ့otakuဘဝကိုလွယ်ကူစေနိုင်ပြီးသူ့နှလုံးသားထဲကအရာတွေကိုလုပ်ဆောင်နိုင်လိမ့်မည်။
............................................
Zawgyi
Arc(3.7)
လီလ်ိဳသူ႔ရဲ႕ငွက္ေမႊးျပာေတာင္သို႔ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာလကအျမင့္ဆံုးအပိုင္းမွဖယ္ခြာၿပီးအေရွ႕ဘက္သို႔ေရႊ႕ေနၿပီျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္လီလ်ိဳသူ႔သစ္ရြက္သ႑ာန္ေလွေပၚကဆင္းလာၿပီးေနာက္ခ်ဴးဝူရံုကျခံဝင္းထဲကေက်ာက္တုန္းစားပြဲမွာထိုင္ေနဆဲဆိုတာကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
ထိုေနရာမွာအလင္းရရန္တပ္ဆင္ထားတဲ့ပစၥည္းမရွိတာေၾကာင့္ခ်ဴးဝူရံုရဲ႔ပံုသ႑ာန္ကအနက္ေရာင္အရိပ္တစ္ခုကဲ့သို႔သာျဖစ္ေနသည္။သို႔ေသာ္Nascent Soulအဆင့္ကိုေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည့္လီလ်ိဳကေတာ့သူေရာက္လာသည္ကိုတိ္တ္ဆိတ္စြာေစာင့္ဆိုင္းေနသည့္ထိုလူရဲ႔ပံုစံကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္ေနရသည္။
လက္ရွိခ်ဴးဝူရံုကအေျခတည္,တည္ေဆာက္ျခင္းအဆင့္ကိုအေစာႀကီးတကည္းကေရာက္ေနၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ရက္အနည္းငယ္ညအနည္းငယ္မအိပ္တာေတာင္အင္အားအျပည့္ျဖင့္ေနႏိုင္ေလသည္။သို႔ေသာ္လီလိ်ဳထြက္သြားၿပီးေနာက္မွာသူဘယ္အခ်ိန္ျပန္လာမလဲဆိုတာကိုခ်ဴးဝူရံုမသိတာေတာင္ဒီျခံဝင္းထဲမွာအခ်ိန္အၾကာႀကီးထိုင္ေစာင့္ေနသည္မွာသူမျပန္လာမျခင္းအနားမယူမယ့္ပံုစံေပၚေနသည္။
လီလ်ိဳကေခါင္းကိုငံု႔ၿပီးခ်ဴးဝူရံုရွိရာသို႔လွမ္းၾကည့္လိုက္ကာသူ႔ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းမ်ားကအနည္းငယ္ေကြးၫႊတ္တက္သြားရသည္။သူ႔ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုးကလည္းခ်ဴးဝူရံုရဲ႔လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ေပ်ာ္ရႊင္မွဳမ်ားျပည့္ႏွက္သြား၏။
သို႔ေသာ္လီလ်ဳကသူ႔ကိုုယ္ပိုင္ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့အမူအယာကိုလ်င္ျမန္စြာေျပာင္းလဲလိုက္ၿပီးခ်ဴးဝူရံုရွိရာသို႔ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။ခ်ဴးဝူရံုသည္လည္းသူ႔ကိုျပန္လွည့္ၾကည့္လာသည္ကိုျမင္ေသာအခါလီလ်ိဳရဲ႔ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အေရာင္ႏႈတ္ခမ္းကအနည္းငယ္ပြင့္ဟလာၿပီးေမးလိုက္သည္။
"ဝူ႐ုန္...မင္းဘာျဖစ္လို႔ဒီမွာရွိေနေသးတာလဲ?"
ခ်ဴးဝူရံုမွာသူ႔ေရွ႕ကျမဴခိုးအနည္းငယ္ဆိုင္းေနသလိုမ်ိဳးအနည္းငယ္ရွက္ရြ႕ေနဟန္အမူအယာျဖင့္လူအားၾကည့္လိုက္မိေလသည္။ထပ္ေပါင္းေျပာရရင္သူ႔ရဲ႔ပန္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ႏႈတ္ခမ္းသည္လည္းအနည္းငယ္လံုးဝန္းကာစိုစြတ္ေနသည္။
သူ႔ႏွလံုးသားထဲကျပင္းထန္တဲ့ဖိအားနဲ႔တြန္းအားမ်ားအားေအာက္မွာဒီလူကိုဆြဲခ်ၿပီးျပင္းျပင္းထန္ထန္နမ္းခ်င္ေနမိသည္။ခ်ဴးဝူရံုကသူ႔ေျခေထာက္ေဘးမွာခ်ထားသည့္လက္ကိုတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆုပ္လိုက္ၿပီးမွျမန္ျမန္ေလးျပန္လႊတ္လိုက္သည္။
သူေစာင့္ဖို႔လိုေနေသးတယ္..ဒီအခိ်န္မွာသူကအရမ္းကိုအားနည္းေနတယ္...သူ႔ေရွ႕ကဒီလူကိုလက္ရွိအင္အားနဲ႔ေတာ့ရယူႏိုင္ဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူးေလ
"တပည့္အနားယူဖို႔ျပန္သြားပါေတာ့မယ္အဲ့ဒါေၾကာင့္ဆရာလည္းအခန္းျမန္ျမန္ျပန္ၿပီးအနားယူလိုက္ပါ"
သူ႔ေရွ႕မွာရပ္ေနသည့္လီလ်ိဳကညအေမွာင္ေအာက္မွာဖုန္းကြယ္ေနသည့္ခ်ဴးဝူရံုမ်က္လံုးထဲကနက္ေမွာင္မႈကိုအနည္းငယ္မွ်ပင္သတိျပဳမိျခင္းမရွိေပ။
"အမ္း,ခဏေစာင့္ဦး!မင္းလည္းဒီမွာရွိေနတယ္ဆိုေတာ့မနက္ျဖန္မွေျပာစရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့"
သူတို႔အခုေလးတင္ညဥ့္လဝန္းခန္းမမွာေဆြးေႏြးခဲ့သည့္ကိစၥကိုျပန္စဥ္းစားမိေသာအခါလီလ်ိဳကခ်က္ခ်င္းထြက္သြားဖို႔ျပင္ေနသည့္ခ်ဴးဝူရံုကိုလွမ္းတားလိုက္သည္။
"မင္းလည္းဒီေန႔ျဖစ္သြားတဲ့ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့ျမင္ကြင္းကိုျမင္လိုက္တယ္မွတ္လား...အဲ့ဒါကၾကည္လင္ေကာင္းကင္ဂိုဏ္းရဲ႔ေနာက္ဘက္ေတာင္ကဆိုင္ယန္ၾကာပန္းလ်ိဳ႔ဝွက္ေနရာပြင့္လာတဲ့လကၡဏာပဲ"
ၾကည္လင္ေကာင္းကင္ဂိုဏ္းရဲ႔ဆိုင္ယန္ၾကာပန္းလ်ိဳ႔ဝွက္ေနရာ,သူ႔အရင္ဘဝတုန္းကခ်ဴးဝူရံုသည္လည္းထိုအေၾကာင္းၾကားဘူးသည္။
သို႔ေသာ္ဆိုင္ယန္ၾကာပန္းလ်ိဳ႔ဝွက္ေနရာကပြင့္လာၿပီးၾကည္လင္ေကာင္းကင္ဂိုဏ္းကထ်န္းယြင္တိုက္မႀကီးကက်င့္ၾကံသူမ်ားအားလံုးဝင္ေရာက္ဖို႔ႀကိဳဆိုေသာ္လည္းနတ္ဆိုးအတတ္က်င့္ၾကံသူမ်ားကိုေတာ့မႀကိဳဆိုေပ။ရလဒ္အေနနဲ႔ခ်ဴးဝူရံုမွာထ်န္းယြင္တိုက္မႀကီးတြင္နာမည္ေက်ာ္ၾကားလွသည့္ဆိုင္ယန္ၾကာပန္းလ်ိဳ႔ဝွက္ေနရာကိုတစ္ခါမွမျမင္ဘူးခဲ့ဘူးျဖစ္သည္။
"....မင္းကငါ့လက္ေအာက္ကတစ္ေယာက္တည္းေသာတပည့္ပဲၿပီးေတာ့မင္းကအေျခတည္,တည္ေဆာက္ျခင္းအဆင့္ကိုေရာက္ေနတဲ့က်င့္ၾကံသူတစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ဒီတစ္ေခါက္ဆိုင္ယန္ၾကာပန္းလ်ိဳ႔ဝွက္ေနရာစစ္ေဆးဖို႔ကိုမင္းလည္းတစ္ျခားတပည့္ေတြနဲ႔အတူတူသြားရလိမ့္မယ္"
ခ်ဴးဝူရံုကဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးဘယ္လိုျငင္းပယ္မႈမွမရွိေပ။ဆိုင္ယန္ၾကာပန္းလ်ိဳ႔ဝွက္ေနရာကိုဝင္ေရာက္ျခင္းကသူ႔ေရွ႕ကဒီလူကိုလအနည္းငယ္မေတြ႕ရဘူးဟုဆိုလိုႏိုင္ေသာ္လည္းက်င့္ၾကံတဲ့အခ်ိန္ကာလကၾကာေညာင္းလွသည္။က်င့္ၾကံသူမ်ားရဲ႔ရွည္ၾကာလွသည့္ဘဝသက္တမ္းႏွင့္ႏႈိင္းယွဥ္ရရင္လအနည္းငယ္ကခဏတစ္ျဖဳတ္ဟုသာသတ္မွတ္ႏိ္ုင္သည္။
ဒီတစ္ေခါက္လ်ိဳ႔ဝွက္ေနရာကလအနည္းငယ္သာၾကာျမင့္မွာကိုသာထည့္မေျပာနဲ႔ဦးတစ္ခ်ိဳ႔က်င့္ၾကံသူမ်ားဆိုရင္တံခါးပိတ္က်င့္ၾကံရန္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာပင္ၾကာျမင့္တတ္ၾကသည္။
သို႔ေသာ္အဲ့ဒီလိုဆိုရင္ေတာင္သူ႔ေရွ႕ကဒီလူကိုလအနည္းငယ္မေတြ႕ရဘူးဆိုတဲ့အေတြးေၾကာင့္ခ်ဴးဝူရံုရင္ထဲမွာတြန္႔ဆုတ္မႈတစ္ခ်ဳိ႔ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။
ခ်ဴးဝူရံုသည္သူ႔ေခါင္းထဲသို႔ဝင္လာသည့္အေတြးေၾကာင့္ဘာမွမတတ္ႏိုင္ပဲထိတ္လန္႔သြားမိသည္။သူတကယ္ပဲသူ႔ေရွ႕ကဒီလူကိုဒီအတိုင္းအတာထိဂ႐ုစိုက္ေနမိၿပီ။အဲ့ဒီလိုဆိုမွေတာ့သူ႔ေရွ႕ကဒီလူကိုလံုးဝသူအပိုင္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရမည္။
ဘယ္လိုနည္းလမ္းပဲသံုးရပါေစၿပီးေတာ့ဘယ္ေလာက္ပဲၾကာျမင့္ပါေစ...
****
အခ်ိန္ကလ်င္ျမန္စြာကုန္ဆံုးသြားခဲ့ၿပီးငါးရက္ပင္ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ထိုေန႔မွာရာသီဥတုကအလြန္ေနသာၿပီးတိမ္ကင္းစင္ေနသည္။ေကာင္းကင္ယံကလည္းျပာလဲ့ေနကာတိမ္မ်ားသိပ္မရွိေပ။ေကာင္းကင္၏အေရွ႕ဘက္မွာသာႀကီးမားလွတဲ့ေနဝန္းႀကီးရွိေနၿပီးေျမျပင္သို႔ထြန္းလင္းေတာက္ပေနေစသည္။
ဒီငါးရက္အတြင္းၾကည္လင္ေကာင္းကင္ဂိုဏ္းရဲ႔ပင္မဝင္ေပါက္ကိုက်င့္ၾကံသူတစ္ခ်ိဳ႔ေရာက္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ထိုလူမ်ားကလူလတ္တန္းစားက်င့္ၾကံသူမ်ားသာျဖစ္ၾကၿပီးတကယ္တမ္းလ်ိဳ႔ဝွက္နယ္ေျမကိုဝင္ေရာက္ၿပီးပါဝင္မယ့္အေရးႀကီးတဲ့သူေတြကငါး၇က္ေျမာက္ေန႔မွာသာေရာက္ရွိလာၾကသည္။
အေဝးတစ္ေနရာမွၾကည့္ရင္မူလကတိမ္ကင္းစင္ေနသည့္ေကာင္းကင္ယံုမွာ႐ုတ္တရက္ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ေမ်ာလြင့္ေနသည့္'တိမ္လႊာ'မ်ားဆယ္ခုေလာက္ေပၚလာခဲ့၏။
ထို'တိမ္လႊာ'မ်ားကၾကည္လင္ေကာင္းကင္ရွိရာေနရာသို႔ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပင္ေရာက္ရွိလာၿပီးထို'တိမ္လႊာ'မ်ားလူေတြနဲ႔နီးကပ္လာမွသာထိုေကာင္းကင္မွာေမ်ာလြင့္လာသည့္တိမ္မ်ားကတကယ္ေတာ့တိမ္ေတြမဟုတ္ပဲပ်ံသန္းႏိုင္သည့္ဝိဉာဏ္ကိရိယာမ်ားစီးနင္းလာၾကသည့္က်င့္ၾကံသူအုပ္စုျဖစ္ေနသည္။
ဒီတစ္ေခါက္လ်ဳိ႔ဝွက္နယ္ေျမကိုဝင္ေရာက္ပါဝင္မယ့္က်င့္ၾကံသူကမ်ားျပားတာေၾကာင့္ၾကည္လင္ေကာင္းကင္ဂိုဏ္းရဲဂိုဏ္းသခင္ျဖစ္ေသာယဲထ်န္းခ်ီကတစ္ရက္ႀကိဳတင္ၿပီးၫႊန္ၾကားကာအေဝးကလာသည့္ဧည့္သည္မ်ားအားႀကိဳဆိုႏိုင္ရန္လူမ်ားကိုၾကည္လင္ေကာင္းကင္ဂိတ္ေပါက္ဝတြင္ေနရာခ်ထားသည္။
ပါဝင္မယ့္က်င့္ၾကံသူမ်ားအားလံုးေရာက္ရွိတာၿပီးဆံုးသြားသည့္အခ်ိန္တြင္ေနာက္တစ္ေန႔ရဲ႔ေန႔လည္ခင္းသို႔ပင္ေရာက္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။
လ်ိဳ႔ဝွက္နယ္ေျမသည္လည္းေနာက္သံုးရက္ေနရင္တရားဝင္ဖြင့္လွစ္ေတာ့မွာျဖစ္၏ထ်န္းယြင္တိုက္မႀကီးရဲ႔ေနရာစံုမွလာၾကေသာက်င့္ၾကံသူမ်ားအားလံုးသည္လည္းယဲထ်န္းခ်ီရဲ႔စီစဥ္ေပးမွဳေအာက္မွာသူတို႔အနားယူရန္ျပင္ဆင္ေပးထားသည့္ဧည့္သည္ခန္းမ်ားသို႔ဝင္ေရာက္ၾကၿပီးသံုးရက္အၾကာမွာပြင့္မယ့္လ်ိဳ႔ဝွက္နယ္ေျမအတြက္သူတို႔အင္အားကိုေခၽြတာရင္းေစာင့္ဆိုင္းၾကသည္။
ေတာင္ထိပ္ရဲ႔အျမင့္ဆံုးေတာင္ေစာင္းမွာရပ္ေနသည့္လီလ်ိဳကေတာင္မ်ားဝန္းရံေနသည့္ခ်ိဳးဝွမ္းကိုငံု႔ၾကည့္ေနသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပဲဝတ္ရံုမ်ားတစ္လြင့္လြင့္ျဖစ္ေနသည့္က်င့္ၾကံသူအုပ္စုကခ်ိဳးဝွမ္းထဲမွာစုေဝးလာၾကသည္။သူတို႔ထဲကတစ္ခ်ိဳ႔ကဂိုဏ္းတစ္ခုတည္းမွျဖစ္တာေၾကာင့္အတူတူစုရံုးၾကၿပီးတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္တီးတိုးေဆြးေႏြးေနၾကသည္။တစ္ခ်ိဳ႔တစ္ေယာက္တည္းရပ္ေနၾကသည့္လူအနည္းငယ္ကေတာ့အေရွ႕သို႔သာတိတ္တဆိတ္ၾကည့္ေနၾကသည္။
ခ်ဴးဝူရံုကလူစုလူေဝးကိုမၾကဳိက္သည့္လူမ်ိဳးျဖစ္သည္။သူကတစ္ေနရာတည္းမွာသာတစ္ေယာက္တည္းေနရတာကိုႏွစ္သက္သည္။
လီလ်ိဳကျခံဳပုတ္မ်ားဖုန္းလႊမ္းေနသည့္ေတာင္ေစာင္းျမင့္ျမင့္တစ္ခုေပၚမွာမတ္တပ္ရပ္ေနၿပီးေဘးကက်င့္ၾကံသူမ်ားအားလံုးကိုသူ႔ရဲ႔ေနာက္ခံတစ္ခုလိုသာသတ္မွတ္သကဲ့သို႔တိတ္တဆိတ္ရပ္ေနသည့္ခ်ဴးဝူရံုကိုၾကည့္ေနသည္။
သူ႔ရဲ႔ေအးစက္ပံုေပၚတဲ့မ်က္ဝန္းမ်ားထဲမွာေတာ့အနည္းငယ္နက္႐ွိဳင္းသည့္အျပံဳးတစ္ခ်ိဳ႔ရွိေနသည္။
ဘယ္သူမွအနားမွာရွိမေနတဲ့ဒီေနရာမ်ိဳးမွာသာသူ႔ရဲ႔ခ်ဴးဝူရံုအေပၚလိုခ်င္ေတာင့္တမႈေတြထုတ္ေဖာ္ႏိုင္တာေလ...ခ်ဴးဝူရံုရွိေနရင္ေတာင္သူ႔ခံစားခ်က္ေတြကိုထုတ္ေဖာ္ျပလို႔မရဘူး...
လက္ရွိသူဝင္ထားတဲ့ခႏာၱကိုယ္ကယခင္ကမာၻႏွစ္ခုႏွင့္ကြဲျပားသည္။အရင္ကမာၻႏွစ္ခုကသူ႔ခႏာၱကိုယ္ကေသးငယ္ေနဆဲျဖစ္သည္။ႀကီးထြားလာေနေသာကေလးမ်ားသည္အ႐ြယ္မေရာက္ေသးသည့္အခ်ိန္ႏွင့္အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးအခ်ိန္ၾကားမွာေျပာင္းလဲမႈအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုအၿမဲတမ္းႀကဳံေတြ႕ရတတ္သည္။ ရလဒ္အေနႏွင့္အက်င့္စ႐ိုက္ေျပာင္းခဲျခင္းႏွင္နပတ္သက္၍ ထူးဆန္းေသာအရာမရွိေပ။
သို႔ေသာ္သူ႔လက္ရွိခႏာၱကိုယ္၊သူ႔အက်င့္စ႐ိုက္မ်ား၊အစရွိသျဖင့္တို႔ကၾကည္လင္ေကာင္းကင္ဂိုဏ္းရွိလူအမ်ား၏အာရံုထဲတြင္ၾကာရွည္စြာစြဲမွတ္ၿပီးသားျဖစ္ေနသည္။အကယ္၍သူသာသူ႔အက်င့္စ႐ိုက္ကို႐ုတ္တရက္ေျပာင္းလဲလိုက္ရင္လူတိုင္းရဲ႔ႏွလံုးသားထဲသံသယမ်ားသာျဖစ္ေပၚလာလိမ့္မည္။
အခုေတာ့သူ႔မွာၾကည္လင္ေကာင္းကင္ဂိုဏ္းမွထြက္ခြာႏိုင္ရန္ခ်ဴးဝူရံုျမန္ျမန္ေလးႀကီးျပင္းလာဖို႔သာေမွ်ာ္လင့္ရေတာ့မည္။အဲ့ဒါဆိုရင္သူၾကည္လင္ေကာင္းကင္ဂိုဏ္းကေနခ်ဴးဝူရံုနဲ႔အတူတူထြက္သြားႏိုင္မွာျဖစ္သည္ေလ။
ထိုအခ်ိန္မွာပဲႀကီးမားသည့္ဆိုင္ယန္ၾကာပန္းႀကီးကက်င့္ၾကံသူမ်ားရဲ႔ေခါင္းထက္မွာေျဖးၫွင္းစြာျဖင့္ေပၚလာခဲ့သည္။
ထိုအရာကေလလယ္မွာစတင္ေပၚလာတုန္းကပန္းဖူးပံုစံေပၚေနဆဲျဖစ္ေသာ္လည္းအခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ်ပန္းရဲ႔ပြင့္ဖတ္မ်ားကေျဖးၫွင္းစြာပြင့္အာလာခဲ့ၿပီးႀကီးမားတဲ့ဆိုင္ယန္ေရာင္ၾကာပန္းႀကီးတစ္ပြင့္အသြင့္ငြားငြားစြင့္စြင့္ပြင့္လာသည္။
မူလကၾကာစိရဲ႔ေခါင္းတည္ရွိေနသည့္ၾကာပန္းရဲ႔အလယ္တည့္တည့္မွာေတာ့ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းသည့္အဝါေရာင္အလင္းတစ္လႊာကခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ထြန္းလင္းလာသည္။
ထိုျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ရင္းခ်ိဳင့္ဝွမ္းထဲမွာေစာင့္ေနၾကသည့္က်င့္ၾကံသူမ်ားအားလံုးစကားေျပာတာရပ္သြားၾကသည္။သူတို႔ကိုဦးေဆာင္သည့္က်င့္ၾကံဆင့္ျမင့္က်င့္ၾကံသူရဲ႔အမိန္႔ေအာက္တြင္သူတို႔ကဆိုင္ယန္ၾကာပန္းရဲ႔အလယ္ေခါင္သို႔စနစ္တက်ျဖင့္အစဥ္လိုက္အတိုင္းဝင္သြားၾက၏။
ေတာင္ေစာင္းျမင့္ေပၚမွာမတ္တပ္ရပ္ေနသည့္လီလ်ိဳကခ်ဴးဝူရံုရဲ႔ပံုသ႑ာန္အလင္းထဲမွာေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္အထိၾကည့္ေနမိသည္။
လူေတြအားလံုးခ်ိဳင့္ဝွမ္းထဲမွထြက္ခြာသြားသည့္အခ်ိန္မွသာလီလ်ိဳကသူ႔သစ္ရြက္သ႑ာန္ေလွကိုထုတ္ယူၿပီးအျပာေရာင္ငွက္ေမႊးေတာင္ေပၚရွိသူ႔အိမ္ဆီျပန္သြားသည္။
ဒီတစ္ေခါက္ဆိုင္ယန္ၾကာပန္းလ်ိဳ႔ဝွက္နယ္ေျမထဲမွာခ်ဴးဝူရံုအေနျဖင့္သူနဲ႔အတူဝင္ၾကသည့္တစ္ျခားက်င့္ၾကံသူမ်ားလိုသံုးလအတြင္းထြက္လာႏိုင္မွာမဟုတ္ေပ။
သူေနာက္ထပ္လ်ိဳ႔ဝွက္နယ္ေျမတစ္ခုကိုဝင္ေရာက္ၿပီးေနာက္မွာဆိုင္ယန္ၾကာပန္းေနာက္တစ္ဖန္ျပန္ပြင့္တဲ့အခ်ိန္ထိေစာင့္ရန္လိုအပ္ၿပီးေနာက္တစ္ႀကိမ္ဝင္ေရာက္ပါဝင္မည့္က်င့္ၾကံသူမ်ားႏွင့္မွသာအတူထြက္လာမွာျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ဒီေန႔ၿပီးေနာက္မွာလီလ်ိဳအေနနဲ႔ခ်ဴးဝူရံုကိုေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္ေတြ႕ႏိုင္ဖို႔ေနာက္ထပ္ဆယ္ႏွစ္ၾကာလိမ့္မည္။
လီလ်ိဳကသူေနထိုင္သည့္ျခံဝင္းထဲဝင္လာၿပီးသိပ္မၾကာခင္တုန္းကသူနဲ႔ခ်ဴးဝူရံုတို႔မနက္စာအတူတူထိုင္စားခဲ့ၾကသည့္ေက်ာက္တုန္းစားပြဲကိုၾကည့္လိုက္ကာဘာမွမတတ္ႏိုင္ပဲသူ႔ခံစားခ်က္မ်ားကတစ္နည္းနည္းနဲ႔နိမ့္က်ေနသလိုခံစားရ၏။
ဒီဆယ္ႏွစ္အတြင္းမွာအကယ္၍သူသာဒီျခံဝင္းေသးေသးေလးထဲတစ္ေယာက္တည္းေနရၿပီးအခ်ိန္ေတြကိုေန႔တိုင္းတစ္ေယာက္တည္းကုန္ဆံုးရမယ္ဆိုရင္သူေသခ်ာေပါက္ရပ္တည္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။မတိုင္ခင္တုန္းကေတာ့သူ႔ခ်စ္သူကသူ႔ေဘးမွာရွိေနေတာ့ပ်င္းရိသလိုမခံစားရဘူး။အခုေတာ့ဘာမွမရွိတဲ့ျခံဝင္းကိုၾကည့္တာနဲ႔တင္အလြန္အမင္းေအးစက္ၿပီးေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမဲ့သလိုခံစားရတယ္။
ဒါေၾကာင့္လည္းခ်ဴးဝူရံုကဆိုင္ယန္ၾကာပန္းလ်ိဳ႔ဝွက္နယ္ေျမထဲကိုဝင္ေတာ့မယ္လို႔သူသိကတည္းကသူဒီဆယ္ႏွစ္အတြင္းဘယ္မွာေနရမလဲဆိုတာကိုလီလ်ိဳေတြးထားၿပီးသားျဖစ္သည္——သူ႔ရဲ႔အမတလွိုင္ဂူထဲမွာတံခါးပိတ္က်င့္ၾကံေရးဝင္မယ္လို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္
ၿပီးရင္ဒီဆယ္ႏွစ္အတြင္း star networkနဲ႔အနာဂတ္ရဲ႔ဂိမ္းေတြကိုကစားတဲ့ေနရာမွာကုန္ဆံုးရမယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္သူ႔ရဲ႔တကယ့္ကမာၻအစစ္မွာတုန္းကလည္းသူကotakuတစ္ေယာက္ျဖစ္တာေၾကာင့္အင္တာနက္သာရွိေနသ၍သူလအနည္းငယ္ေလာက္အျပင္မထြက္ရလည္းဘာမွမျဖစ္ဘူးေလ
သူေတြးထားတာအဲ့ဒီလိုဆိုေပမယ့္လည္းလီလ်ိဳကခ်ဴးဝူ႐ုံဟိုးတုန္းကတည္းကမၾကာခဏထိုင္တတ္သည့္ေက်ာက္တုန္းစားပြဲေဘးထိုင္ခံုသို႔ေလွ်ာက္သြားၿပီးထိုင္လိုက္ေသးသည္။ၿပီးေနာက္မွသာမတ္တပ္ရပ္လိုက္၍သူ႔ရဲ႔သစ္ရြယ္သ႑ာန္ေလွကိုသူယခင္ေနခဲ့တဲ့အမတလွိုင္ဂူရွိရာေတာင္ဆီသို႔စီးနင္းသြားသည္။
အမတလွိုင္ဂူသို႔ေရာက္ၿပီးေနာက္လီလိ်ဳကအထဲမွဖုန္မ်ားနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနကာဘာမွမရွိျဖစ္ေနဆဲျဖစ္သည့္ေနရာကိုၾကည့္လိုက္ၿပီးရတ္တရက္တစ္စံုတစ္ခုအားသတိရသြားသည္။အဲ့ဒီေန႔သူဒီကထြက္လာၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာဒီအမတလွိုင္ဂူကိုခ်က္ခ်င္းျပန္ျပင္ဆင္ရမယ္ဆိုတဲ့သူရဲ႔မူလအစီအစဥ္ကိုေမ့သြားတာပဲ
လီလ်ိဳကသူ႔ရင္ဘက္ထဲကစၾကာဝဋာအိတ္ကိုၾကည့္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္သူကခရီးတစ္ခုသြားလိုက္ၿပီးသစ္သားအိပ္ယာ၊ထိုင္ခံု၊ကုလားထိုင္ႏွင့္ဗီဒိုကိုျပန္ျပင္ၿပီးေနာက္ဂူထဲမွပံုစံကလံုးဝေျပာင္းလဲသြားေတာ့ေလ၏။
အရာအားလံုးျပင္ဆင္ၿပီးေနာက္မွာေတာ့လီလိ်ဳကသူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကိုပုတ္လိုက္ၿပီးေက်နပ္အားရစြာျဖင့္ေခါင္းတညိတ္ညိတ္လုပ္ကာအိမ္တြင္းခံစားခ်က္ေပးစြမ္းသြားသည့္ဂူကိုၾကည့္လိုက္သည္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ဒီကိုတစ္ေယာက္ေယာက္လာဖို႔ဆိုတာမျဖစ္ႏိုင္မွေတာ့သူဒီလိုမ်ိဳးျပင္ဆင္ထားတယ္ဆိုရင္ေတာင္တစ္ျခားသူေတြျမင္ရမွာမဟုတ္ဘူးေလ...ထိုအေတြးႏွင့္၎ကိုသူႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည့္အတိုင္းအလွဆင္လိုက္ျခင္းျဖစ္ၿပီးအဲ့ဒါကျပႆနာမဟုတ္ေပ။
လီလ်ိဳကပတ္ပတ္လည္ကိုေက်နပ္အားရစြာလွည့္ပတ္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ဂူအျပင္သို႔ခ်က္ခ်င္းထြက္ကာထိုေနရာအားအျပင္ဘက္မွဝင္လာႏိုင္သည္အားကာကြယ္ႏိုင္သည့္ကာကြယ္ေရးနယ္ေျမအစီးအတားတစ္ခုလုပ္လိုက္သည္။
မတိုင္ခင္တုန္းကသူသည္ယဲထ်န္းခ်ီကိုစာပို႔၍သူတံခါးပိတ္က်င့္ၾကံေရးဝင္မည္ဆိုတာေျပာထားေသးသည္။ထို႔ေၾကာင့္ဂိုဏ္းထဲမွာျပႆနာတစ္ခုခုေပၚလာတယ္ဆိုရင္ေတာင္သူ႔ကိုရွာေတြ႕ဖို႔ကမျဖစ္ႏိုင္ေပ။ဒီလိုဆိုရင္သူလည္းသူ႔ရဲ႔otakuဘဝကိုလြယ္ကူေစႏိုင္ၿပီးသူ႔ႏွလံုးသားထဲကအရာေတြကိုလုပ္ေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မည္။
............................................