ភាគទី១៨

991 70 3
                                        

ហេស៊ុកបានដើរទៅរកជុងហ្គុកដែលឈរនៅមិនឆ្ងាយពីគេប៉ុន្មាន

ហេស៊ុក<ក្មេងថ្មីហ្ហេស៎?>ហេស៊ុកសួរទៅរាងល្អិតដោយទឹកមុខព្រាន

ជុងហ្គុក<ខ្ញុំមិនមែនអ្នកបម្រើទេ គឺ....ថេយ៉ុងចាប់ខ្ញុំមកទីនេះ>ជុងហ្គុកតបដោយមិនដឹងថាប្រុសម្នាក់នេះជាអ្នកណា ត្រូវជាអ្វីនឹងថេយ៉ុងឡើយ

ហេស៊ុក<ថេយ៉ុងមែនទេ?>ហេស៊ុកចម្លែកចិត្តតែក៏មិនសង្ស័យបន្ត

ហេស៊ុក<ចង់ទៅផ្ទះវិញទេ?>ហេស៊ុកធ្វើជាសួរ

ជុងហ្គុក<ចង់ណាស់...>ជុងហ្គុកក៏ចង់យំចេញមកតែគេខំទប់ព្រោះមិនចង់ឲ្យអ្នកដទៃមើលមកថាគេទន់ជ្រាយដូចក្មេងស្រី

ហេស៊ុក<យើងនឹងជួយឯងបើសិនជាឯងព្រមនឹងយើងរឿងមួយសិន...>ហេស៊ុកញាក់ស្មាហើយក៏ដើរចូលក្នុងបាត់

ជុងហ្គុក<លោកជួយខ្ញុំពិតមែនហ៎?ខ្ញុំ....យល់ព្រមប្រាប់មកថាលោកចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើអី?ខ្ញុំនឹងព្រម>ជឿគេលឿនណាស់កូននឹង

ហេស៊ុក<គ្រាន់តែឯងតាមយើងគ្រប់រឿងដែលយើងសុំតែប៉ុណ្ណោះ~~~>ទឹកមុខព្រានបានបង្ហាញឡើងតែជុងហ្គុកព្រោះតែចង់គេចពី
ថេយ៉ុងក៏សុខចិត្តតាមសំណើរ...

____________________________________

ជីមីនវិញទោះគិតពីការងារខ្លាំងក៏ដោយតែចិត្តរបស់គេនៅមិនស្ងប់ឡើយ

ជីមីន<មិនដឹងជាពេលនេះជុងហ្គុកយ៉ាងម៉េចទេ?>នាយកម្លោះក៏សម្រេចចិត្តថានឹងទៅរកជុងហ្គុកនៅភូមិគ្រឹះរបស់ថេយ៉ុង ដោយភ្លេចពីយ៉ុនគីថាគេនឹងមករកខ្លួននៅឯក្រុមហ៊ុន

ជីមីនបានបើកឡានដោយខ្លួនឯងចេញបានបន្តិចឡានយ៉ុនគីក៏មកដល់ល្មម យ៉ុនគីដើរចូលក្រុមហ៊ុនហើយក៏ជួបឌីននៅមុខជណ្ដើរយន្ត

យ៉ុនគី<អេ!ឌីន ចាហ្វាយឯងនៅទេ?>

ឌីន<គាត់ចេញទៅក្រៅបាត់ហើយ លោកមានការអីនឹងចាហ្វាយឬ?>ឌីនសួរ

យ៉ុនគី<អ៎...គ្មានអីទេ>យ៉ុនគីតូចចិត្តបន្តិចបន្តួចនៅដែលជីមីនទុកគេដូចជាខ្យល់...

យ៉ុនគីក៏បើកឡានចេញទៅវិញដោយគ្មានទិសដៅ....

យ៉ុនគី<យើងដឹងថាយើងមិនដែលមានតម្លៃសម្រាប់ឯងទេជីមីន>កន្លងមកយ៉ុនគីមិនដែលមានអារម្មណ៍បែបនឹងទេទោះជាជីមីនទៅណាក៏ដោយ រាល់ពេលដែលគេណាត់ជីមីនម្ដងៗតែជីមីនមានការសំខាន់ទៅក្រៅក៏ជីមីនខលប្រាប់គេដែរ ប៉ុន្តែលើកនេះជីមីន...ព្រោះតែក្មេងឈ្មោះជុងហ្គុកទេដឹង?

⌛មហិច្ឆតាត្រកូលគីម⏳Donde viven las historias. Descúbrelo ahora