One Hot Night with a Stranger

Chapter 12

Bigla siyang naiyak.

"Miss ko na ang anak kong si Aliza..." Iyak niya.

Muli na naman akong umiyak nang dahil sa sinabi niya.

Tinignan ko ang oras. Tinanong ko si Ate kung may gamot man lang ba si Mama, pero wala raw dahil matagal na simula nang i-check up siya ng doctor.

I gave her the money. Gusto ko nang umuwi. Ang hirap tignan na ganito ang sitwasyon ni Mama. Para akong nadudurog.

"Kapag may oras ako, bibisita ako rito ulit."

Napakasakit malaman ang katotohanan. I didn't visit my father, because I know I can't do it. After everything that he's done, ewan ko kung matuturing ko pa siyang Ama.

Kaya kong tanggapin ang pantutulak na ginawa niya sa akin noon, but doing this to my mother, I couldn't accept it. I couldn't let it slip away like nothing. Hindi ako makapapayag na ganun ang gawin sa nanay ko. Ang hayaan siya at ang gamitin siya para sa pera. I didn't know that he has that kind of attitude.

Hindi ko akalaing kaya niyang gawin ito sa pamilya namin. Ang noong itinuturing ko na idolo ay biglang nawala na parang bula. I was looking up to him. Like he's someone I should follow, but I was wrong. I musn't. Dahil lahat ng ginagawa niya ngayon ay isang kahihiyan. Kawalan ng galang. Noon, kaya kong ipagsigawan sa buong mundo na siya ang Ama ko. Na siya ang idol ko. Na isa siyang mabuting tao dahil sa mga ipinakita niya sa akin. Sa mga sakripisyo niya para sa amin, lalo na sa akin.

But, I guess it has an end. May hangganan ang pagiging idolo ko sa kanya, dahil may hangganan ang mga ipinakita niya sa amin noon.

I couldn't stop questioning myself. May nagawa ba si Mama sa kanya para gawin niya ito ngayon? Para hayaan na lang si Mama at ang sakit na meron siya? O.. ako talaga ang may kasalanan.

Baka nga.

Baka ako nga ang totoong dahilan.

Right, I was.. young and drunk and.. didn't control my stupid body.

But still, I am blessed. Blessed with a sweet and smart boy. But the blessing I have, is gone.

"Jared?!" I shouted.

"Jared, anak!?"

Hinalughog ko ang buong inuupahan namin, ngunit wala sila. Silang dalawa ni Jess.

Immediately, I dialed her number. Once, twice, thrice. Hanggang sa hindi na ito nagriring.

Hinanap ko ang mga gamit ni Jess at Jared, ngunit wala. Tanging mga damit ko lamang na nagkalat sa kama ang mayroon.

Na wala naman kanina doon.

I made sure my things are neat.

Where did they go?

Mixed emotions was inside me.

Nananaig ang pag-aalala.

They might just be somewhere near here.

Baka lumabas lang sila, nagpahangin o kaya'y naglaro. Ngunit nang tanungin ko ang mga tao ay ang sabi'y may nakita raw silang babae at batang lalaki na sumakay sa isang Van, nagmamadali.

Doon na nabuo ang takot sa akin. My son.

I don't know who to call. My friends.

Hindi ko sila tinawagan. I texted them one by one, telling them about Jared.

He's kidnapped.

No!

My brain is wrong. He wasn't kidnapped! Not by Jess, she's a friend!