Mizuto Yuzuki, wzorowa uczennica 1 klasy liceum. Otaku, która całe dnie spędzała na oglądaniu anime i czytaniu mang. Pewnego weekendu, postanawia wyjść na miasto kupić nowe mangi. Przez swoje głupie popędy wplątuje się w pewne zamieszanie. Umiera. G...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Co się właśnie wydarzyło...!? To nie możliwe! To nie mógł być on! — D-dlaczego...?
Chodziłam po moim pokoju nie mogąc się uspokoić.
Co mam teraz zrobić?! Czy to naprawdę był on!?
W mgnieniu oka rzuciłam się po telefon, który leżał na biórku. Ręce trzęsły mi się z nerwów. Z trudem wyszukałam najnowszych wiadomości.
— T-to naprawdę on. — Nie ma żadnych wątpliwości. Nie zdiagnozowano u mnie jeszcze schizofrenii...
Dobrze, uspokój się, opanuj się Hitomi. Oczyść umysł, siedź w ciszy na łóżku, zrelaksuj się, wdech i wydech...
Wróć myślami do Brokułka...
Co on może teraz robić?
Gdzie poszedł? Czy ma jakiś znajomych, u których by się zatrzymał?
Zaatakowali go jacyś złoczyńcy bo poszedł inną drogą niż zawsze?
Bakugou zamknął go w piwnicy i go gdzieś przetrzymuje?
Nie dobra to był głupi i przekoloryzowany pomysł.
Tak naprawdę to nic nie mogę zrobić w tej sprawie. Nie mogę go sama szukać w wielkim mieście. Czuję się taka bezsilna.
Łzy zaczęły napływać mi do oczu. Tak naprawdę, nic nie mogę zrobić. Gdyby nie mój ogromny błąd nadal byłabym nikim w tej historii, byłabym tłem. Człowiekiem z równie nudnym życiem co kiedyś...
Co się dalej stanie? Jak potoczy się fabuła tego anime...? Nie, ważniejsze jest to, jak potoczą się losy ludzi i tego świata, kiedy to ja posiadam One for All...
To już nie jest tylko zabawa i ingerowanie w wydarzenia. Na mnie naprawdę spoczywa ogromna odpowiedzialność... A ja nie mogę nikomu tego powiedzieć... To mnie naprawdę przeraża.
Rozpłakałam się już całkowicie. Oparłam się o łóżko i schowałam głowę w kolanach. Dzisiaj już chyba nie dam rady zasnąć.
W tamtej chwili nawet nie domyślałam się tego, że moja rodzicielka stoi pod drzwiami i słyszy moje pociąganie nosem, listonosz właśnie zmierza do mojego domu aby wręczyć mi list z wiadomością o dostaniu się mnie do U.A, a Deku...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Niestety rozdział krótki i biedny, bo pisany na komputerze, robiony na świeżo, w dodatku bez żadnych obrazków ale mój telefon utonął w toalecie tydzień temu... Haha... I nie bijcie za tak długą przerwę, ja przepraszam ♥ :c
