Mizuto Yuzuki, wzorowa uczennica 1 klasy liceum. Otaku, która całe dnie spędzała na oglądaniu anime i czytaniu mang. Pewnego weekendu, postanawia wyjść na miasto kupić nowe mangi. Przez swoje głupie popędy wplątuje się w pewne zamieszanie. Umiera. G...
Rozdział edytowany, usunęłam niepotrzebne wątki i opisy.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
— Nie wybaczę ci, nie wybaczę ci, nie wybaczę ci, nie wybaczę ci, nie wybaczę ci!! Nie wybaczę ci!!!
Ja wiem, że mi nie wybaczysz!! Ale pozwól mi to naprawić!!
— Pro...szę... — powiedziałam drżącym głosem. Z każdą sekundą popadałam w większą panikę i histerię. Nie mogłam uciec. Chłopak za mocno mnie trzymał, nawet jeśli by tego nie robił, nie miałabym siły się ruszyć, nogi miałam jak z waty.
— P-proszę..!! Ja chcę t-tylko... Wrócić do domu....!
— Nie wrócisz! Już nigdy! Nie! Wrócisz! To twoja kara!
Podniósł rękę.
Nóż.
Krew.
Nic nie czuję.
Leżę... w kałuży krwii..?
Stoi nade mną jakiś chłopak.
Co się stało?
Nie... Czy ja umieram?
Proszę, jeśli tak... Chcę wrócić do domu, błagam...
***
— O! Ona się budzi! Pannienko Yuzuki czy mnie słyszysz?
Hę? Szpital? Czyli ktoś mnie uratował od... Tego psychopaty.
Zaraz. Chwilunia.
Yuzuki?
Jak ja dawno nie słyszałam tego imienia... Brzmi znajomo.
Yuzuki... Hm... Yuzuki...
— Yuzuki?!?! — nagle gwałtownie podniosłam się do postawy siedzącej.
Otworzyłam szeroko oczy.
Nad moim łóżkiem stała pielęgniarka i lekarz.
Poczułam uczucie pustki w sercu, ale i ulgę. To nie był świat Boku no Hero Academia.
— Wróciłam... — powiedziałam cicho uśmiechając się do siebie z ulgą.
***
Wyszłam ze szpitala. Szłam i szłam coraz bardziej przekonując się o prawdziwości tego świata, poznawałam te ulice, jeszcze chwila a będę na miejscu. Niesamowite, że po tylu latach wiedziałam gdzie iść. A może to nogi same mnie niosły? Po chwili przekroczyłam próg sklepu.
— Dzień dobry! Poproszę wszystkie dostępne tomiki Boku no Hero Academia!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Dziękuję wszystkim, którzy dotrwali do końca tej książki i przepraszam, za tak szybkie zakończenie opowiadania. Czytanie waszych komentarzy i patrzenie na rosnące ilości wyświetleń jak i gwiazdek sprawiały mi niemałą radość.🥺💗
Możliwe, że powstanie kiedyś jeszcze jakiś krótki dodatkowy rozdział, ale nie obiecuję, że na pewno.
Kocham was wszystkich i trzymajcie się! Mam nadzieję, że spotkamy się w moich innych opowiadaniach.🤭❤️
Zapewne nastąpią jeszcze jakieś poprawki tego rozdziału, bo na pewno narobiłam trochę błędów. No i muszę dodać media i przerywniki aby nie było tak pusto.
