Mizuto Yuzuki, wzorowa uczennica 1 klasy liceum. Otaku, która całe dnie spędzała na oglądaniu anime i czytaniu mang. Pewnego weekendu, postanawia wyjść na miasto kupić nowe mangi. Przez swoje głupie popędy wplątuje się w pewne zamieszanie. Umiera. G...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bardzo chciałabym o tym wszystkim zapomnieć. Czy uda mi się zrobić cokolwiek, aby uratować wszystkich ludzi?
Biegłam przed siebie. Nawet nie wiem, czy w stronę mojego domu. Chciałam po prostu zapomnieć.
Nagle ktoś zagrodził mi drogę. Wpadłam na tą osobę. Był to bohater numer jeden - All Might. Zdecydowana większość dzieciaków w moim wieku skakałaby z radości i płakało ze szczęścia, jednak w moim przypadku nie sprawiło to, że się ucieszyłam. Stanął przede mną i po chwili z uśmiechem na twarzy zaczął do mnie mówić.
— Witaj, panienko! Przybyłem aby pogratulować ci odwagi jaką wykazałaś się aby ratować swojego kolegę. Jednak chciałbym cię upomnieć, że kolejnym razem zostaw to profesjonalistom. Nie zawsze wszystko pójdzie po dobrej myśli, i ktoś przybędzie w ostatniej chwili z pomocą. Musisz następnym razem być bardziej ostroż... Och?
Hę? J-ja... P-przestań płakać bekso! Wycierałam łzy z policzków, jednak stale napływały nowe. Na pewno wyglądam okropnie. Co mam teraz zrobić?
— P-przepraszam. Przepraszam! Ja nie chciałam, wcale tego nie chciałam! N-nawet nie zauważyłam kiedy to się stało! Proszę mi wybaczyć! — skierowałam głowę w dół, chowając twarz całą w łzach we włosach.
— Panienko, spokojnie nie musisz tak bardzo przepraszać...!
— Muszę przeprosić! Nie mam daru, ale mieszam się w sprawy, które nigdy nie będą mi przeznaczone! Jestem słaba, tak bardzo słaba oraz głupia! Nawet nie zasługuję na przyjęcie tak ogromnej odpowiedzialności jakim jest pański dar!!
— ...
— ...Hę? - wyjąkałam tylko ten krótki wyraz, podnosząc głowę do góry.
Mężczyzna stał jakby zobaczył ducha. Nie wypowiedział ani jednego słowa.
Wypaplałam! Co ja zrobiłam?! Muszę coś powiedzieć...! Fabuła i tak już została zmieniona, muszę już skończyć z tym całym panikowaniem. Po zadziwiająco krótkim czasie, już trochę spokojniejsza kontynuowałam...
— Wiem, że to będzie najgłupsze pytanie jakie pan dzisiaj usłyszy, ale...
— Czy mimo, że nie mam daru, mogę zostać bohaterem?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Tak to ja! „Wróciłam!" Nie patrzcie tak na mnie! Po prostu jakoś nie umiałam się zabrać za kolejny rozdział...😅❤️ Jak tam wasze odczucia po tym rozdziale? Podoba wam się to o czym piszę?😆
