Fontabella 1: The Businessman's Trap

Chapter 26 [Figure]

Chapter 26

Pinapasok kami ng terorista sa loob ng sasakyan na kanina pa sumusunod sa aming dalawa. I peered at Wilbert's face, disenchanted, frightened and paled.

When he glanced at my side, he had a different smile like he was thinking of escaping this trap, but his worried eyes are also shedding tears. They cuffed both of our hands then eventually covered our eyes with a piece of cloth.

"Nasaan ang Fontabella?" one man asked after we finally sat inside the van, he's the leader for sure. Napaisip ako at isang Fontabella lang ang pumasok sa aking isip.

Luke.

Pero bakit?

"Hindi kami 'yon!" sigaw ni Wilbert. Naramdaman kong gusto niyang kumawala sa tabi ko habang sinusubukang kalagan ang sarili sa posas.

I felt someone else's callously hand caressing my cheeks.

"Boyfriend mo 'yon, 'di ba?" Bigla akong sinampal ng kamay na humahaplos sa akin, dahilan upang mapangiwi ako at sumirit ang hapdi sa aking pisngi.

Sinigawan ni Wilbert 'yong lalaki Wilbert ngunit hindi siya pinakinggan nito.

"Sumagot ka kung ayaw mong mabira!"

Marahas akong umiling. "Hindi ko alam at wala ng kami!"

Nakatanggap na naman ako ng isang malutong na sampal mula sa lalaking 'yon kaya napagawi ang katawan ko sa dibdib ni Wilbert at nagpasigaw sa sakit.

"Hindi ka ba marunong makinig? Wala na ngang sila. Kami na, nakakaintindi ka ba?!" pagalit na ani Wilbert. I can hear his chest panting and drumming. Ang mabibigat niyang paghinga ay ang tangi kong naririnig bago umandar ang sasakyan.

Naramdaman ko ang mabigat na katawan ng lalaki ang tumabi sa akin kaya mas lalo akong sumiksik kay Wilbert. Masakit man ang mukha at katawan ko ay napilitan pa rin akong umayos ng upo dahil kung hindi ay maiipit at madadaganan ako.

Pero kung kami nga ni Luke ang hinahabol nila at ako ang hanap nila dahil sa pagkakatanda nila ay kasama ko si Luke, ano naman kaya ang pakay nila kay Luke?

Me and Wilbert's heavy breathing eventually subside after a few minutes. Kumalma na rin ang buong pagkatao ko, pero ang takot na baka kung ano ang gawin nila sa amin ay hindi mawala.

Kung si Luke ang hanap nila ay puwede kong ituro si Luke kung nasaan siya.

Umiling ako.

Hindi ako gano'ng klase ng tao para ipahamak siya. Alam kong iyon lang din ang tanging paraan para pakawalan nila kami, ang kapalit naman noon ay ang kapahamakan ni Luke kapag nagkataon.

But, maybe, if they want us dead, they should have killed us earlier or before pa noong hinahabol nila kami, but they didn't. They want Luke to be alive and pointing where he is now wouldn't be much of a problem. Magsusumbong na lang kami sa pulis kung gano'n.

"I'm going to point out where you can find Luke Fontabella."

xxx

"Why did you even did that?!!" sigaw ni Wilbert mula sa likod ko. It's been like 10 minutes since those men left us on the side of the road in this deserted area.

"Tristan!" sigaw niya.

Umirap ako at hindi na nag-aksaya pa ng pagkakataong lingunin siya. This is not going anywhere at magtatalo lang kami. I tried and tried to explain to him that his friend Luke will be fine but it just seems like he's not believing any of my words!

Napaka stupid.

"Wilbert, if they want us dead, sigurado akong dapat pinatay na nila tayo kanina," kalmado kong paliwanag.