Şeytan ihtirasın eşiğinde, girdiği girdabın içinde yaşamaya mahkumdu.Ama o, yaşamadı.
Ölümün keskin kokusu teninde dansa kalkıştığında
o yumrulmak yerine ruhunda daha da doğruldu. Hayatın ona öğrettiği birincil kurallardan birisiydi. O da bu kuralı...
Merhabalar Kehanet Kadehi team. Yeni bölümümüzle tekrardan karşınızdayım.Bomba gibi bir bölüm oldu hadi bakalım hazır olun aksiyona.
Yorum ve oylarınızı eksik etmeyin... 🕸️
#NF - You're Special
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Suskunluğun payı, konuşulanın kesrine çeyrek geçtiğinde dudaklar mühürlenirdi. Susmak istediklerin değil, konuşmak isteyip de sustuklarını gömmek isterdin ruhunun ücra köşelerine.
Ama bu sendeki zayıflığı yadırgamazdı.Çünkü ruhun içine çektiğin korkuya alışıktı. Ama bilmediği bir şey vardı ki o da korkunun insan harcına zayıflıktan başka sağladığı bir yarar yoktu.
Zayıflığı ezbere bilmiş ruhuna istediğin kadar güç kelimelerini akıtıp oku ama yine de zihnindeki küçüğü büyütemezsin.
Düşüncelerin bir girdap oluşturup beni içine çekmesine müsaade vermeden sert, kemikli yüz yapısının onu katı gösteren çehresine baktım. "Ne defteri bu?" dedim alayla.Benden bir şey istiyorsa bana ne olduğunu anlamalıydı. Burada babasının oğlu yoktu. Onun için çalışan bir ajan değildim ya da bir köpeği.
Çalışacak adam arıyorsa dışarıda bana kafa tutanlara dönüp baksın.
Bir iki adımda yüzüme vuran ışığın önünü keserek karşıma geçti. "Lanet. Fazla soru soruyorsun ve bu hiç hoşuma gitmiyor." Kahve çekirdeği gözleri kısılırken beni incelerken duyduğum hoşnutsuzluğu dile getirdim. "Beni incelemeyi kes. Yoksa gözlerini oymam için bana bir sebep vermiş olacaksın."
Hafif nefes vererek sırıttı ve kahve, düz saçlarını parmaklarıyla geriye attı. "Ayrıca insanların hoşuna gitmeyen şeyleri yapmayı seviyorum." Dudaklarını şeytanı bir tavırla kivirirken ben de ondan eksik kalmadım ve aynı şekilde hafifçe bir mimik gösterdim.
"Alıyor musun almıyor musun? Sana yalvarmayacağım." Bir anlık arkasına döndü. "Burada yakalanmak istenmeyiz."
İçeriye göz attım ve dayımla adamların gelen sesleri eşliğinde tekrar ona döndüm. "Her neyse. Fazla ağladın. O defterde her ne bok varsa bana anlatacaksın. Bana defteri aldırıp sıyrılacağını düşünüyorsan çok yanılıyorsun." Başını geriye yatırdı. "Öyle bir niyetim yoktu ama iyi bir fikir verdin."
Damağımı içeriden dişledim. Arkamı dönüp odaya doğru gireceğim sırada bileğimden tuttu." Seni burada bekliyor olacağım. Olur da ters bir durumla karşılaşırsan defteri almadan gel."
Derin bir soluk verdim." Ters bir durum olsa bile o defteri alacağım." dedim kendimden emin bir şekilde. Hiçbir şeyden korkum yoktu ve bu o kadar da kötü bir fikir gibi gözükmüyordu. Zaten benim isteyip de yapamadığım bir şey olmadığından kafama taktıysam bunu da yapacaktım.
Tabi ilk önce bunu yapacak sonra kuyruk acısının ne olduğunu bana anlatmasını bekledikten sonra defteri ona verecektim.
