And then nagtawanan na naman silang dalawa. Nagkatinginan na lang kami nina Daddy at Mommy. Nagtataka kami kasi nasanay kaming seryoso si lola at hindi mapagtiwala, pero ngayon aliw na aliw sya sa isang taong kakikilala lang nya. Ano ba talagang nangyayari?!

                “Young lady.” lola.

                “Po?” ako.

                “Sumama ka muna kay Mr. Jung lumabas, maguusap muna kami ng mga magulang mo.”

Magkasunod naman kami agad lumabas. Nagpunta kami sa garden ng hospital, may mini pond dun na may bridge from one end to the other. I stood at the middle of the bridge facing the water.

                “Okay din lola mo noh, palabiro din.” si Jung.

                “What?! Si lola? Palabiro? Are you kidding me?”

                “Oh no. I’m not a kid.”

                “JUNG!!!!”

                “Haha. Just kidding. But yeah, palabiro ang lola mo. COOL!”

                “You mean COLD?”

“Bakit naman cold?”

“ She’s too stiff whenever she talks to me and she has been like that since pagkabata ko. I tell you, she’s someone strict and controlling.”

                “Well, I don’t see her that way. Maybe gusto ko lang nyang protektahan that’s why she’s acting like that to you.”

                “The way you talk parang kilalang kilala mo na agad ang lola ko. Hey! Are you having an affair with my granny?!”

                “Haha. Very funny Yang.”

                Natigilan ako ng itukod nya ang mga kamay nya sa railings ng tulay, he was like hugging me kasi nasa pagitan ako ng mga braso nya. Para pa akong nakuryente when he rested his chin on my left shoulder.

                “Jung....”

                “Five minutes lang Tin please.”

                “A-anno-ng...?”

                “Please, sobrang miss lang talaga kita.”

                That four letter word shot me straight to my heart. The eeefff! I feel the same way. I really MISS him... like crazy. and I don’t even have the right to feel this way coz he’s not my boyfriend. Pero kahit ngayon lang, ieenjoy ko  this moment we’re sharing.

                “Uiiiieeee....”

                Para akong nagising sa panaginip ng marinig ko ang panunukso samin ng mga bata. Pagmulat kasi ng mga mata ko nakatingin silang lahat samin ni Jung. That time ko lang din narealize na nakaback-hug na pala sya sa akin. And then I freak out, sa hiya na din siguro.

                “What the hell are you doing?!” ako. Sabay tanggal ko sa mga kamay nya sa waist ko.

                “What?!”

                “You’re not my boyfriend, you shouldn’t hug me that way!”

                “Don’t worry, I’ll soon be.”

                “What?!”

                “Wala. Balik na tayo sa room ng lola mo. Baka namimiss na nya ang mukha ni Zandro.”

                At nauna na sya pabalik sa loob ng ospital. Teka, sino na nga ba si Zandro?

My Mystery GirlWhere stories live. Discover now